«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Κάποια φορά, λέγει τό Γεροντικό, ένας Μοναχός κυριεύθηκε άπό λύπη κάι άκηδία στήν καρδιά του καί μετέβη σ' ένα άγιο Γέροντα νά άκούση λόγον ώφελείας. Ό θαυμαστός εκείνος καί θεοφόρος Γέροντας, μετά τά ψυχοσωτήρια λόγια πού τοῦ είπε, τοῦ διηγήθηκε στήν συνέχεια τό έξής άποκαλυπτικό περιστατικό:
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ αἴσθησις τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή μας. Δι᾿ αὐτῆς τῆς ἀοράτου θείας δυνάμεως ὁ Θεός ἐνεργεῖ τά θαυμάσιά του ἔργα στόν κόσμο, μέ πρώτιστο ἔργο τήν ψυχική σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ Θεία Χάρις θά ἦτο ἄγνωστος στόν κόσμο ὁ Χριστός. Ἀλλά καί τό μέγα ἐπί τῆς γῆς ἔργον του τῆς ἀνακεφαλαιώσεως τῶν πάντων, θά ὑπῆρχε μόνον σάν μία ἀπό τίς πολλές ἱστορίες τοῦ παρελθόντος. Ἡ Θεία Χάρις ὅμως ἐνεργεῖ μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ἐνεργεῖ διά τῶν ἁγίων Μυστηρίων της, διά τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ καί διά τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Οί ίερές εικόνες, τόσο σέ τοιχογραφίες όσο καί οί φορητές άπο
τελοῦν ένα
μεγάλο πνευματικό θησαυρό τής 'Ορθοδοξίας μας. Γι' αύτές έγραψαν καί ώμίλησαν
πολλοί άγιοι καί θεολόγοι, οί όποιοι έτόνισαν τόν σκοπό ύπάρξεως καί
διατηρήσεως τών άγίων εικόνων. Ό Μέγας Βασίλειος έρμήνευσε δογματικά καί
πνευματικά τόν σκοπό τους, λέγοντας ότι ή άποδιδόμενη στίς εικόνες τιμή άπευθύνεται στό εικονιζόμενο πρόσωπο.
Έμεῖς οί ορθόδοξοι είμεθα στενά συνδεδεμένοι μέ τίς άγιες εικόνες. Δέν ύπάρχει άκολουθία ή προσευχή στήν έκκλησία πού νά μή γίνεται ενώπιον ιερών εικόνων. Ό άγιος 'Ιωάννης ό Δαμασκηνός είπε ότι οί εικόνες είναι τά βιβλία τών άγραμμάτων χριστιανών.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τά ύπάρχοντα άγια λείψανα στήν Ρουμανία άποτελοῦν, ὅπως καί σέ κάθε ορθόδοξη χώρα, τόν πολυτιμώτερο θησαυρό πού τούς έχάρισε ό Θεός. Είναι ἡ ίσχυρώτερη καί πειστικώτερη όρατή άπόδειξις τής παρουσίας τοῦ άοράτου Θεού στήν ζωή τοῦ άνθρώπου.
Μέ τίς δυνατές τους πρεσβείες στόν θρόνο τοῦ Παναγάθου Θεοῦ μας, συνδέουν τούς άνθρώπους μέ τόν ούρανό, μεσολαβούν θαυματουργικώς γιά ν' άποδείξουν τήν άγάπη καί άκοίμητη προστασία τους πρός έμάς. Μάς άφησαν, κατόπιν θελήματος τοῦ Θεοῦ, τά Αγια καί μυρόβλητα Λείψανά των, ώς ένέχυρο τής παρουσίας καί στοργής τους καί ώς παράδειγμα άγιασμένου βίου. Γι' αύτό, οί χριστιανοί συνέρχονται άπό όλα τά μέρη τής χώρας τους άκόμη καί πέραν τών συνόρων γιά να προσευχηθούν, νά τούς εύχαριστήσουν, να τούς προσφέρουν τά ύλικά καί πνευματικά τους δώρα. Εορτή ένός Άγίου στήν Ρουμανία σημαίνει γενικό προσκλητήριο στόν τόπο, όπου εύρίσκεται τό άγιο Λείψανο, σημαίνει κατανυκτικές λιτανείες, ιερές άκολουθίες, προσευχές, δάκρυα, χαρά καί έλπίδα.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὑπό ρουμάνου Γέροντος Πετρωνίου Ἀγιορείτου
Ἕνας ἱερεύς μιᾶς ἐνορίας ἔγραφε ὅτι «ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό μοναχούς, οἱ ὁποῖοι νά μή φεύγουν ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά νά μένουν σ᾿ αὐτόν γιά νά τόν φωτίζουν καί νά τόν ἁγιάζουν», ἐνῶ ἕνας ὀρθόδοξος ἱεράρχης, δραστήριο μέλος τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως, ἔλεγε ὅτι «ἔφθασε ὁ καιρός νά συμβάλη καί ὁ μοναχισμός στήν Οἰκουμενική Κίνησι, γιά τήν ἕνωσι τῶν Ἐκκλησιῶν».
Ἔτσι, ἡ φυγή τοῦ μοναχοῦ ἀπό τόν κόσμο γιά πολλούς ἀνθρώπους εἶναι ἀκατανόητη καί φαίνεται ὡς μία ἐκτροπή ἀπό τήν ἀληθινή ὁδό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἐάν ἡ χριστιανική ζωή εἶναι πορεία στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη περισσότερο ὁ μοναχισμός εἶναι μία τέτοια πορεία, παρότι ὁ Χριστός δέν ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά ἔζησε μέσα σ᾿ αὐτόν διδάσκοντας τόν λαό μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς του καί μέ τόν θείο του λόγο.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Cum e influenţată credinţa oamenilor care se uită la televizor în fiecare zi?
Sunt călugăr, dar înţeleg din Taina Spovedaniei vătămarea pe care o păţesc oamenii, tinerii în special, dar şi aceştia care vor să trăiască o viaţă duhovnicească, în ce măsură îi poate coborî televizorul. Nu ştiu exact, să zicem, ce este televizorul, dar aceste lucruri urâte, pe care le văd adesea oamenii, se întipăresc înlăuntrul lor, le intră în minte, iar apoi nu pot să mai aibă practic o rugăciune curată. Iar cele pe care le-au văzut pot deveni pricină de a dori lucruri întinate şi, de multe ori, vedem oameni care au trăit o viaţă cuviincioasă când au fost tineri, iar la sfârşit – când s-au maturizat –, influenţaţi fiind de televizor, pot să facă lucruri pe care nu le-au făcut la tinereţe.
Nu este doar problema televizorului, ci a întregii culturi contemporane. Televizorul este o consecinţă, un simptom al acesteia. Mai sunt internetul, reclamele şi toate lucrurile care o compun. O cultură care nu are principii creştineşti, orientate spre liniştirea omului, ci mai mult merge spre opusul acestora, pentru motive economice, ideologice – adică exact opusul concepţiei creştine, isihaste. Aceasta este o stare de fapt a culturii contemporane, a civilizaţiei occidentale, iar acum pătrunde şi în Europa Centrală, în acelaşi mod. Prin urmare ar fi imatur şi simplist să credem că vom putea să o împiedicăm. Această cultură, atee, nu se poate împiedica, această evoluţie a lucrurilor nu poate fi stopată uşor. Nu se poate opri printr-o lege sau printr-o măsură de tip poliţienesc.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Σέ βλέπω μέ τῆς ψυχῆς τά μάτια ὅπως ἤσουνα τότε μέ τήν πραεῖα μορφή,
σάν τῶν ἁγίων, καί τήν γλυκειά σου φωνή.
Μέ τῆς ζωῆς τόν σάκκο στήν πλάτη μέ τό βάδισμα ἀργό,
εἶχες συχνά τά δάκρυα καί στήν καρδιά σου ἕνα κενό.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ, ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΔΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ
Εὐλόγησον Πάτερ!
Ὁ μέγας οὖτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρόμαχος καί ἀγωνιστής τῆς διαφυλάξεως τῶν δογμάτων τῆς ἀληθείας, πατρίδα μέν εἶχε τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων, ὁ δέ πατήρ του ἦτο εἰς τήν καταγωγήν θεσσαλός καί εἶχε μετοικίσει εἰς τήν Κων/λιν. Συμφώνως πρός διαφόρους σαφεῖς ὑπολογισμούς ἐξαγομένους ἐκ τῶν συγγραμμάτων του καί ἐκ τῆς γεννήσεως ἄλλων ἐπιφανῶν προσώπων, ἐξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι ἐγεννήθη περί τό 1400 ἀπό Χριστοῦ. Οἱ γονεῖς του ἦσαν εὐσεβεῖς καί ἠγάπων τόν Θεόν, διό καί ὁ παῖς Γεώργιος τότε, κατά κόσμον καλούμενος, ἀνεπτύχθη εἰς πνευματικόν περιβάλλον καί προήχθη ταχέως εἰς τάς ἐκκλησιαστικάς καί κοινωνικάς ἐνασχολήσεις.
.JPG)
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ce rol credeţi că are televizorul în cultura contemporană şi în lumea de astăzi?
Se zice că cel care a perfecţionat televizorul în America ar fi spus: „Nici eu nu privesc la televizor, nici pe copiii mei nu-i las să privească la televizor”; pentru că televizorul este mult mai puternic decât o carte, decât o predică, imaginea trece în subconştientul omului.
Un prieten a scris o lucrare de doctorat cu titlul: „Influenţa reclamei asupra criminalităţii în rândul tinerilor”. Televizorul te bombardează cu o mulţime de reclame despre automobile de lux, despre haine foarte scumpe, iar un tânăr oarecare, care termină şcoala şi trebuie să lucreze, nu le poate obţine. Văzând însă toate aceste reclame, el este ispitit să fure, să înşele, să facă fapte rele, ca să se poată căpătui. Asta e ceva foarte rău!
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Μετά τό Εὐλογητός, Τό Κύριε εἰσάκουσον. Εἶτα τό Θεός Κύριος καί τό τροπάριον ἦχος Δ΄Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ σταυρῶ
Τῶ θεορρήμονι Χριστοῦ ποιμενάρχῃ, καί Ἐκκλησίας ἀειφώτῳ φωστήρι, γονυκλιτῶς προσπέσωμεν βοῶντες αὐτῶ· ἅγιε Γεννάδιε, ρῦσαι πάσης ἀνάγκης, καί παθῶν ἐκλύτρωσαι φωταυγῆ σου πρεσβείᾳ, ἡμᾶς τούς πόθῳ σοι διηνεκῶς, προσπεφευγότας καί πίστει τιμῶντας σε.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὑπό Μον. π. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
«Ότε ήλθον εις Πάρον καί έγινα μοναχός καί κατόπιν Ιερεύς καί Πνευματικός, γράφει ό πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, μετέβαινα τή εύλογία τοῦ Γέροντος μου Ιεροθέου καί τή άδεία τοῦ τότε Μητροπολίτου Παροναξίας κυροῦ Ιεροθέου εις τάς πόλεις, κώμας καί χωρία τών νήσων Πάρου καί Νάξου καί έξωμολόγουν τούς πιστούς καί έκήρυττον τόν λόγον τοῦ Θεοῦ.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Στό «ὄρος» ψυχή μου ταπεινή πέταξε τώρα βιαστικά,
διότι «ἡ θάλασσα τῆς ζωῆς» σέ πνίγει στό ἀδύναμο βάδισμά σου.
Στήν βάρκα σου δέν ὑπάρχει βάσις οὔτε πανιά στό κατάρτι,
ὁ δρόμος εἶναι δύσκολος, δέν εἶσαι τώρα γιά πλεύσιμο.
Ὑπό Μον. π. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Κατά τό έτος 1854 ό μοναχός Ίωάσαφ, εύρισκόμενος αρκετά χρόνια στό 'Άγιο "Ορος, μετέβη στό Κονάκιο της Ἱεράς Μονής τοῦ Άγιου Παντελεήμονος στίς Καρυές γιά τήν αγρυπνία τοῦ Αγίου Γεωργίου. Καθισμένος στά ψαλτήρια τοῦ όρθρου στό στασίδι του, συλλογιζόταν τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ προκειμένου μέ τήν ένανθρώπησι, τήν σταύρωσι καί τήν άνάστασί Του νά άνεβάση τόν άνθρωπο στόν ουρανό. Τοῦ ήλθε κατάνυξις καί θειος πόθος νά λέγη τήν νοερά προσευχή ακατάπαυστα. Τότε ένόμισε ότι βγήκε έξω από τήν έκκλησία και βρέθηκε η ψυχή του, χωρισμένη από τό σῶμα του σέ μία όμορφη και απέραντη πεδιάδα. Στό βάθος αυτής είδε ένα άπειρο πλήθος λαμπροστολισμένων νέων, πού έλαμπαν σάν τόν ήλιο καί έβάδιζαν ρυθμικά, άργά καί σεμνά. Απορούσε ποιοι άνθρωποι είναι αύτοί καί σέ ποιόν άνήκει αύτό τό πανέμορφο περιβόλι. Προσπέρασε αύτό τό πλήθος καί κατόπιν βλέπει μία άλλη αναρίθμητη στρατιά νέων πού φορούσαν στρατιωτικές στολές καί ήταν όλοι ανδρειωμένοι καί λαμπροί στήν όψι. Στάθηκε λοιπόν καί άπελάμβανε τήν χάρι καί δόξα τους. Ενας άπ' αύτούς είπε: «Αύτός ό αδελφός μας θέλει νά πάη στόν Βασιλέα καί πρέπει κάποιος άπό έμάς νά τόν όδη γήση». Ξεχώρισε τότε ένας άπ' αύτούς καί είπε: «Θά οδηγήσω έγώ μόνος μου τόν άδελφό στόν Βασιλέα, διότι μου έχει ιδιαίτερη άγάπη, ήμέρα νύκτα επικαλείται τό όνομά μου καί έγώ πολλές φορές στάθηκα έγγυητής στόν Βασιλέα γι' αύτόν».
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Κύριε, Θεέ μου, πλούσιε σέ εὐσπλαχνία φώτισέ μου
πάντοτε «τά ἀνθρώπινα μονοπάτια»!
Μέ τήν πατρική στοργή Σου γλύκανε τήν ζωή μου,
ἀλλά φόβος μέ κυριεύει διότι εἶμαι ἀνάξιος αὐτῆς.
Πρόσφερε ἄφθονη, Ἅγιε Κύριε, τήν Θεία Σου Χάρι,
γιά νά Σέ γνωρίσω καλλίτερα καί νά Σέ δοξάζω περισσότερο!
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Στούς τρεῖς τελευταίους αἰῶνες, ὁ μητροπολίτης Μολδαβίας Δοσίθεος, στόν 4ο τόμο τῶν Βίων τῶν Ἁγίων εἶχε σημειώσει ὅτι «εἶναι πολλοί ρουμᾶνοι ἅγιοι, ἀλλά δέν εἶναι γνωστοί...»
Ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα, στόν οὐρανό τῆς Ὀρθοδόξου ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, ἀνέτειλλαν πολλά φωτεινά ἀστέρια ἀπό ὁμολογητές, ἱεράρχες, ὁσίους καί δικαίους, καθώς βλέπουμε καί στόν καιρό μας, ὅπου ἀνέτειλε ἡ φωτεινή μορφή τοῦ ἱερομονάχου, μεγαλοσχήμου μοναχοῦ, Ἰωάννου Ἰακώβ, γιά τόν ὁποῖον θά γίνη λόγος στήν συνέχεια.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὑπό Γέροντος Κλεόπα Ἠλίε
Σπουδαστής: Τί εἴδους Μυστήριο εἶναι ἡ Μετάνοια;
Ἱερεύς: Ή Μετάνοια ἤ ἐξομολόγησις εἶναι Μυστήριο μέ τό ὁποῖο ὁ Θεός συγχωρεῖ, μέσῳ τοῦ Πνευματικού, τίς ἁμαρτίες τῶν χριστιανῶν, πού μετανοούν εἰλικρινά καί έξομολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ ἐξομολόγου ἱερέως.
Μετάνοια, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, εἶναι ἡ ἐπιστροφή ἀπό τό παρά φύσι στό κατά φύσι καί ἀπό τόν διάβολο στόν Θεό διά τῆς ἀσκήσεως καί τῶν πνευματικών ἀγώνων. "Ετσι λέγει ὅτι εἶναι ἡ ἐπιστροφή μέ καλή προαίρεσι ἀπό τήν έμπάθεια στήν κατάστασι τῆς άγνότητος. Ή Μετάνοια εἶναι τεσσάρων εἰδῶν: 1) ή μεταμέλεια, 2) ή έξαγόρευσις τῶν ἁμαρτιῶν μέ ζῶσα φωνή, 3) ή έκπλήρωσις τοῦ διορισμένου κανόνος ἀπό τόν Πνευματικό καί 4) ή λύσις τῶν ἁμαρτιῶν. Κανείς Πνευματικός δέν μπορεῖ νά λύση τίς ἁμαρτίες κάποιου, ὁ ὁποῖος δέν αναλαμβάνει νά κάνη τόν κανόνα πού τού ἔχει έπιβληθῆ.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Εἶναι ἡμέρα Ἀναστάσεως οἱ καμπάνες κτυποῦν οἱ γέροντες στέκουν στίς βεράντες
κι' ἄλλοι εἶναι στά κατώφλια.
Οἱ νέοι καί τά παιδιά βγαίνουν στολισμένοι ἔξω νά συναντηθοῦν
στήν ἐκκλησία τοῦ Κοιμητηρίου.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὑπό Γέροντος Κλεόπα Ἠλίε
Σπουδαστής: Σέ παρακαλῶ τώρα Πάτερ, νά μοῦ μιλήσης γιά τό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἱερεύς: Ὁ Σωτήρ λέγει: «ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ υίοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα οὐκ ἔχετε ζωήν έν ἑαυτοῖς» (Ίωάν. 6,53).
Ἡ θεία Κοινωνία (Εὐχαριστία ή Μετάληψις) εἶναι Μυστήριο στό ὁποῖο ὑπό τήν μορφἡ τοῦ ψωμιού καί τού κρασιού κοινωνεί ὁ χριστιανός τόἴδιο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Ίησοῦ Χριστοῦ γιά τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν καί τήν αἰώνιο ζωή, ἀπεικονίζοντας ταὐτόχρονα τήν πραγματική θυσία τοῦ Σωτῆρος ἐπί τού Σταυροῦ.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὑπό Γέροντος Κλεόπα Ἠλίε
Σπουδαστής: Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὁμιλεῖ ξεχωριστά γιά τό κάθε Μυστήριο. ἀλλά ποιό εἶναι τό ἔργο τοῦ Μυστηρίου μέσα στήν Ἐκκλησία;
Ἱερεύς: Κατ' άρχάς τό Μυστήριο εἶναι ἕνα θεῖο ἔργο, πού συνεστήθηκε ἀπό τόν σαρκωθέντα Θεό, μέ τό ὁποῖο, κατά τρόπο ὁρατό, συμμετέχει ὁ πιστός στήν θεία καί άὁρατη χάρι.
Τά ἑπτά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι τά ἑπόμενα: