Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Ἡ δειλία, ἕνα φαινόμενο, εἶναι καί ἄλλα φαινόμενα, ἡ δειλία, νά ἀντιμετωπίσει τό σύγχρονο παιδί, ὁ σύγχρονος νέος, τήν πραγματικότητα τῆς ζωῆς...

«Τό φαινόμενο τῶν ναρκωτικῶν εἶναι ἕνα φαινόμενο πού πρέπει νά ἐρευνηθεῖ περισσότερο ψυχολογικά. Ἀπό ὅ,τι ἔχω διαπιστώσει ἐξ αὐτοψίας, δηλαδή ἐρωτώντας παιδιά, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦν ναρκωτικά, ἔχουν φτάσει, βεβαίως, καί σέ μένα ναρκομανεῖς καί τούς βλέπω μέ οἶκτο. Τί νά πῶ, δέν ξέρω τί συναίσθημα ἐπικρατεῖ μέσα μου, ἅμα βλέπω ναρκομανεῖς … 

Στον βαθμό που υπάρχει η θερμότητα της καρδιακής προσευχής, η καρδιά έχει φθάσει σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα...

Στον βαθμό που υπάρχει η θερμότητα της καρδιακής προσευχής, η καρδιά έχει φθάσει σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα, έχει αποκτήσει την καθαρή αγάπη και την καθαρή προσευχή. Αυτά τα δύο βοηθούν την καρδιά να διασχίσει τον απέραντο ωκεανό της θεϊκής παρουσίας, και να βγει στην αντίπερα ακτή, που είναι το να φθάσει να έχει την μυστική εμπειρία της θεϊκής παρουσίας. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συνεχούς νοεράς προσευχής και της θερμής αγάπης για τον Θεό.

πηγή

Είναι “κακό” να αφιερώσουμε τη ζωή μας στη μουσική;

Καλησπέρα, σε μία απάντησή σας στην ερώτηση “Τι μουσική να ακούμε” αναφέρετε ότι “Μπορούμε να αφουγκραζόμαστε μελωδίες και στίχους που μας συγκινούν, μπορεί να μας εκφράσει σε κάποια ιδιαίτερη στιγμή της ζωής ο λόγος ενός συγκροτήματος, όμως δεν μπορούμε να ταυτιζόμαστε και με την «κουλτούρα» που συνοδεύει οποιοδήποτε είδος μουσικής.”  και πιο κάτω ότι  “Κυρίως όμως, να προσέχουμε να μην γίνεται η μουσική μας ένας τρόπος ύπαρξης: Οι απόψεις του καλλιτέχνη, η φιλοσοφία ζωής των «φαν» του, οι ιδεολογικοί χώροι που εκείνοι κινούνται, οι καταστάσεις που δημιουργούνται στις συναυλίες, είναι συχνά αυτό που ονομάζει αλλού εύστοχα ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ως «κουλτούρα της πτώσεως».”
  -Τι γίνεται ,όμως,στην περίπτωση που κάποιος θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την μουσική και να μάθει ένα μουσικό όργανο με αναφορές είτε στην δυτική μουσική είτε στην παραδοσιακή; Δεν είναι τότε η μουσική γι’αυτόν/ήν ένας τρόπος ύπαρξης; Με όποιο είδος μουσικής και να ασχοληθεί κάποιος/α νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να μην ταυτιστεί με την αντίστοιχη “κουλτούρα” της και να μην γίνει τρόπος ύπαρξης. Τώρα αν μου πείτε ότι θα πρέπει να περιοριστεί σε κάποιο είδος, τότε δεν ξέρω αν θα είναι και πολύ καλός μουσικός.

Ο Χριστός με την αγάπη καταργεί τις αποστάσεις...

Γέροντα, στενοχωριέμαι που ήρθε η μέρα να φύγετε πάλι από κοντά μας.

–Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει «κοντά» και «μακριά». Την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις, γιατί ο Χριστός με την δική Του αγάπη καταργεί τις αποστάσεις. Επομένως, είτε κοντά είτε μακριά βρίσκεται κανείς, νιώθει πάντα κοντά, όταν είναι κοντά στον Χριστό και συνδέεται με τον άλλον αδελφικά με αγάπη Χριστού.

Δοξολογώ τον Θεό που η αγάπη μου είναι τέτοιου είδους, πνευματική, αγγελική, οπότε οι αποστάσεις καταργούνται και η επαφή θα υπάρχει μαζί σας και σ’ αυτήν την ζωή από μακριά και στην άλλη που είναι ακόμη πιο μακριά, γιατί και εκείνη η απόσταση θα είναι πολύ κοντινή, αφού μας ενώνει η Αγάπη, ο Χριστός. Ο Χριστός με την αγάπη καταργεί τις αποστάσεις»

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Σανγκάης: ὁ διά Χριστόν σαλός Ἐπίσκοπος Ὁ μεγαλύτερος Ἅγιος τοῦ 20ου αἰώνα: Ἐπίσκοπος, Ἅγιος ὁ διά Χριστόν σαλός, ἀσκητής, εὐχέτης, θαυματουργός, ἱεραπόστολος

Η αγιότητα κοστίζει πολύ για τον άνθρωπο. Ο Άγιος παραδίδει στον Θεό όλο τον εαυτό του: με όλες τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις πράξεις του. Δεν αφήνει τίποτα «δικό του», γιατί θέλει να κρατήσει μόνο αυτό που είναι του Θεού.

Ένας απρεπής Άγιος

Ο Άγιος Ιωάννης της Σαγκάης (1896-1966) είναι ένας σύγχρονος της εποχής μας. Δεν έμοιαζε καθόλου με έναν «μεγαλοπρεπή ασπρομάλλη γέροντα»: ήταν μικρός, άσχημος, με ελάττωμα στην ομιλία, συχνά σε ένα ζαρωμένο ράσο και χωρίς παπούτσια. Μερικοί από τους ανθρώπους γύρω του ήταν ντροπιασμένοι για «έναν τέτοιο επίσκοπο», επειδή υπηρετούσε ως επίσκοπος σε μεγάλες πόλεις: Σαγκάη, Παρίσι, Βρυξέλλες, Σαν Φρανσίσκο.

Καλύτερα νά τά χαλάσω μαζί σου, παρά νά τά χαλάσω μέ τόν Θεό!

Έχω έναν φίλο πολιτικό μηχανικό, πολύ πλούσιο. Τον συνάντησα μια μέρα στην Εκκλησία. Ήταν περίοδος νηστείας των Αποστόλων. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας μου λέει: 

- Πάμε από το σπίτι μου Δημήτρη, να πιούμε έναν καφέ. 

Δέχτηκα και πήγα. Μόλις μπήκα στο σπίτι του, λέει στην γυναίκα του: 

- Νίτσα, ξέρεις ε;... 

Κατάλαβα εγώ, ότι κάποια πονηριά ετοιμάζει, ότι θα φέρει κάτι να φάμε για πρωινό. Του λέω: 

- Δεν ξέρω τί ξέρει η Νίτσα, θα σου πω τί ξέρω εγώ... 

Δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω την φράση μου και μου λέει: 

- Εσύ θα καθίσεις στην άκρη και μην μιλάς... 

Εμείς που γνωρίσαμε περισσότερα, μπορεί να είμαστε πολύ πιο αμαρτωλοί και τιποτένιοι και εφθαρμένοι και υποκριτές

Αρχ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Στον κόσμο οι Εκκλησίες γεμίζουν από ανθρώπους, οι οποίοι όμως δεν πιστεύουν στην καθημερινή τους ζωή. Στον κόσμο οι άνθρωποι επαγγέλλονται Χριστόν και όμως δεν θυμούνται τον Χριστόν. Πρέπει κάτι να γίνει, κάποιος θάνατος, κάποιο αυτοκίνητο να τους χτυπήσει, κάποια αρρώστια να τους έλθει, κάποια αποτυχία ή κάτι άλλο, για να θυμηθούν τον Χριστόν...

Κάποτε μία ονομαστή πόρνη υποστήριζε, ότι μπορούσε έναν μοναχό, να τον παρασύρει στην αμαρτία...

 Κάποτε μία ονομαστή πόρνη υποστήριζε, ότι μπορούσε έναν μοναχό, να τον παρασύρει στην αμαρτία. Οι άλλοι που την άκουγαν, δεν την πίστευαν.

- Αδύνατον αυτό το ανάστημα, να το βάλεις στην αμαρτία, την έλεγαν...

Αυτή όμως είχε εμπιστοσύνη στα κάλλη και στην τέχνη της και έβαλε στοίχημα μαζί τους. Και ένα χειμωνιάτικο βράδυ που χιόνιζε, τον επισκέφτηκε έξω από το ασκηταριό του και φώναζε:

- Δεν υπάρχει άνθρωπος του Θεού εδώ να με βοηθήσει; Πρέπει απόψε να πεθάνω εδώ; Πού είναι ο Θεός της αγάπης;

Αναγκάστηκε ο μοναχός να ανοίξει το καλύβι και να ρωτήσει ποιός είναι.

- Ο Θεός σε έστειλε και ήρθες; ακούστηκε να λέει η πόρνη.

Ερμηνεία της Κυριακής Προσευχής από τον Ιερό Χρυσόστομο

  (από το Υπόμνημα του αγίου πατέρα της Εκκλησίας μας  Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στο Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο)

    «Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς(:εσείς λοιπόν, αντίθετα με τους ειδωλολάτρες, πρέπει να προσεύχεστε με τον εξής τρόπο)», μας λέει ο Κύριος: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς(:Πατέρα μας που είσαι παντού, αλλά κυρίως δείχνεις την παρουσία Σου στους ουρανούς)»[Ματθ.6,9]. Κοίταξε πώς αμέσως από την αρχή της προσευχής ενθαρρύνει τον ακροατή και πώς υπενθυμίζει ήδη από το προοίμιο όλες τις ευεργεσίες· διότι αυτός που ονόμασε Πατέρα τον Θεό, με το ένα αυτό όνομα ομολόγησε και τη συγχώρηση των αμαρτημάτων και την κατάργηση της κόλασης και τη δικαιοσύνη και τον αγιασμό και την απολύτρωση και την υιοθεσία και την κληρονομιά και την αδελφική σχέση με τον Μονογενή Υιό και τη χορηγία του Πνεύματος· διότι δεν είναι δυνατό να ονομάσεις τον Θεό Πατέρα, αν δεν έχεις γνωρίσει και επιτύχει όλα εκείνα τα αγαθά. Με δύο τρόπους λοιπόν τονώνει το φρόνημά τους, και με την αξία που αποδίδει στον επικαλούμενο και με το μέγεθος των ευεργετημάτων που έχουν απολαύσει.

Σεμνὴ ἡ ἐμφάνιση τῶν γυναικῶν, καὶ μάλιστα μέσα στὰ Ναὸ

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

(Γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ δημοσιεύουμε τὸ παρὸν κείμενο. Ἀναφέρεται στὴ φρικτὴ ὄντως ἐμφάνισι καὶ προκλητική τῶν γυναικῶν κατὰ τὴν θερινὴ περίοδο. Καὶ στοὺς ἄνδρες παρατηρεῖται ἡ ἐμφάνισις ἔξαλλης παρουσίας, ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε οἱ γυναῖκες κατέχουν τὰ πρωτεῖα στὴ λεγόμενη «ξετσιπωσιά».

Μερικοὶ θὰ διερωτηθοῦν, γιατί ἐπαναλαμβάνουμε τὰ ἴδια πράγματα;

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Παιδί μου πρόσεξε, θέλεις νά σέ φυλάξει ὁ Θεός σέ περίπτωση πολέμου; Βέβαια, νά προσέχεις σέ ὅλη σου τή ζωή, δύο πραγματάκια νά προσέξεις...

«Πόσες φορές ἔχω πεῖ σέ παιδιά μας πού ὑπηρετοῦν στρατιῶτες, εἴτε προέρχονται ἀπό στρατιωτικές σχολές εἴτε εἶναι ἁπλοί στρατιῶτες: «Παιδί μου πρόσεξε, θέλεις νά σέ φυλάξει ὁ Θεός σέ περίπτωση πολέμου; Βέβαια, νά προσέχεις σέ ὅλη σου τή ζωή, δύο πραγματάκια νά προσέξεις. Πρόσεξε τή βλασφημία τῶν Θείων καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα, τήν πορνεία. Ἄν φυλαχθεῖς ἀπό αὐτά τά δύο, θά σέ φυλάξει ὁ Θεός!».

            (Ἠσαΐας, ὁμιλία 67η)

Όταν η καρδιά ανοίγεται στον Θεό, χτυπά την θύρα του Θεού με την προσευχή της και καλεί τον Χριστό να κατοικήσει μέσα της.

Με την νοερά προσευχή η καρδιά ανοίγεται σε μία ανεπανάληπτη εμπειρία, αυτήν της προσωπικής οικειώσεως και γνωριμίας και ενώσεως με τον Θεό. Η καρδιά νοιώθει την παρουσία του Θεού να την θερμαίνει και να την γλυκαίνει. Μέσω της καρδιακής προσευχής η καρδιά αναζητεί να βρει τον Χριστό και να Τον καταστήσει βασιλιά της καρδιάς. Μέσω της καρδιακής προσευχής η καρδιά βιώνει την εμπειρία της παρουσίας του Θεού, και παράλληλα αναγνωρίζει την ελαχιστότητά της και την ανάγκη της να λαμβάνει ζωή και αναπνοή από την συνεχή επαφή της με τον Θεό μέσω της προσευχής.

"Υπάρχουν και σήμερα μυστικοί διάδοχοι του αγίου Πνεύματος..." άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Ενώ έφευγε ο όσιος γέροντας Ευμένιος από το Λοιμωδών Νόσων για τον Ευαγγελισμό, για την τελευταία νοσηλεία του, στο δρόμο ευλογούσε την Αθήνα κι έλεγε: «Ωραία που είναι η Αθήνα! Ευλογημένη Αθήνα!» Ευλογούσε τους δρόμους, την Ομόνοια, την Αγορά, την Μητρόπολη, την Βουλή, όλη τη πόλη!...

Ω Αθήνα μου αγιασμένη! Ω πολύβουη αγία έρημος Αθήνα! Ω αρχοντική Αθήνα, ταπεινή, που ενώ έβγαλες τόσους μεγάλους σύγχρονους αγίους που συνέχισαν την Αγιότητα της αγίας Φιλοθέης, έγινες τόπος αγιασμού του 20ου και του 21ου αιώνα, αλλά και πιο πριν...

Ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας

«Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον, ὡς ἐπαύσατο, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ(:κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σ’ ένα τόπο, κι όταν τελείωσε, κάποιος από τους μαθητές Του Τού είπε: “Κύριε, δίδαξέ μας και μάθε μας να προσευχόμαστε σωστά και θεάρεστα, όπως κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δίδαξε τους μαθητές του”)»[Λουκ. 11,1]. 

Ἂν δὲν νοιώθεις μυστήριο σὲ ὅ,τι βλέπεις, σὲ ὅ,τι ἀκοῦς, σὲ ὅ,τι πιάνεις, εἶσαι στ᾿ ἀλήθεια πεθαμένος ἄνθρωπος.

"Θυμᾶμαι τὸν καιρὸ ποὺ ζοῦσα πιὸ φυσικὴ ζωή, πὼς ὅλα μὲ κάνανε νὰ βουτῶ βαθειὰ μέσα μου καὶ νὰ βρίσκω κάποια ἀλλόκοτα πετράδια, καὶ κάποια μαργαριτάρια μιᾶς ξωτικῆς θάλασσας...

Στον αγέρα πετούν ένα σωρό πράματα!

Ακούγεται η βαθειά βουή του ατελείωτου κόσμου...

Στήσε το αυτί σου!...

Τι μυστική γλώσσα έχει η ψυχή! ...

Περπατώ με τις μύτες των ποδιών μου, το δάχτυλό μου είναι απάνου στο στόμα μου...

Ειδών ειδών μυρουδιές κλώθουνται σε χρωματιστά ρέματα, που ’ναι όμοια με τόξα τ’ ουρανού...

Ἡ ἀστρολογία στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας

του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†)

Απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του στο Ε' Σεμινάριο Πίστεως (Αίγινα 21-27 Αύγουστου 1993)

Ορθόδοξη θεώρηση

Η αστρολογία είναι ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη για πολλούς λόγους. Το φρόνημα της αστρολογίας και η ελπίδα που θεμελιώνεται στις κινήσεις των άστρων είναι πράγματα ασυμβίβαστα με το φρόνημα ενός χριστιανού και με την εν Χριστώ ελπίδα.

Ἔ­λε­γαν οἱ Τοῦρ­κοι: «Αὐ­τός ὁ πα­πάζ ἐ­φέν­της καί ζών­τας ἅ­γιος ἦ­ταν καί με­τά τόν θά­να­τό του φα­νε­ρώ­θη­κε πε­ρισ­σό­τε­ρο...

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ νέος ἐλεήμων

Ασκητές μέσα στον κόσμο – Μέρος Α’

     Ο τι­μώ­με­νος ὡς Ἅ­γιος το­πι­κός ἀ­πό τούς Πο­ντί­ους, π. Ἰ­ω­άν­νης Τρι­αν­τα­φυλ­λί­δης[1] γεν­νή­θη­κε στίς 10 Φε­βρου­α­ρί­ου 1836 στό χω­ριό Λω­ρί­α (Μού­ζε­να) τοῦ νο­μοῦ Τρα­πε­ζοῦ­ντος, ἀ­πό εὐ­λα­βεῖς γο­νεῖς τόν Τρι­αν­τά­φυλ­λο καί τήν Κυ­ρια­κή. Ἐ­πει­δή δέν ὑ­πῆρ­χε σχο­λεῖ­ο στήν πα­τρί­δα του ἔ­μα­θε ἀπό ἕναν ἐγγράμματο τά κοι­νά γράμ­μα­τα σέ ἕξι μῆ­νες, ὄντας πο­λύ εὐ­φυ­ής.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον

Ὁσίου Παρθενίου τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Τὸ Πνεῦμα τό Ἅγιον ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει. Παρακάλεσέ Το νὰ ἐπιφοιτήοει πάνω σου, γιὰ νὰ βρίσκεσαι πάντοτε ἐντός τῆς Χάριτός Του.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι ζωὴ ὅλων τῶν ὄντων, Πνεῦμα ζωοποιόν. Παρακάλεσέ Το νὰ ζωοποιήσει τὴν ψυχή σου γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι πῦρ. Παρακάλεσέ Το νὰ ἀποτεφρώσει ὅλο τὸ κακὸ ἐντός σου καὶ νὰ ἀνάψει μέσα σου τὸν λύχνο τῆς καρδιᾶς σου γιὰ πάντα, ὥστε νὰ μὴ τὴν καταλάβει κανένα σκότος.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι φῶς. Παρακάλεσέ Το νὰ σὲ φωτίσει, γιὰ νὰ λάμψεις ὡς ἀστὴρ στὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Τήν ἄλλη μέρα ἔδωσαν μάχη μέ τούς Τούρκους. Ἐφονεύθησαν ὅλοι, πλήν τοῦ θείου μου...

«Ἕνας θεῖος μου ἦταν στρατιώτης στή Μ. Ἀσία. Ἡ ἐνοματία του, ἦταν καμιά δεκαριά ἄντρες, πῆγαν σέ ἕνα τουρκικό πορνεῖο. Ὁ θεῖος μου δέν ἔκανε τίποτε, δηλαδή εἶχε τό φόβο τοῦ Θεοῦ, ὅ ἴδιος μοῦ τό ἔλεγε, δέν ἔκανε τίποτε, κάθησε ἥσυχα καί δέν ἐπόρνευσε. Μάλιστα ἔζησε κάπου 90 τόσα χρόνια, πῶς συνέπεσε, ὁ τελευταῖος πνευματικός -γιατί πάντα ἐξομολογεῖτο- ἐξομολογήθηκε σέ μένα ὁ θεῖος ὁ Χρῆστος! [συγκίνηση]. Λοιπόν, ἀκοῦστε. Τήν ἄλλη μέρα ἔδωσαν μάχη μέ τούς Τούρκους. Ἐφονεύθησαν ὅλοι, πλήν τοῦ θείου μου. Εἶχε τό σημεῖο!

Είναι πολύ σημαντικό η καρδιά να καθαρισθεί για να προετοιμασθεί να συναντήσει τον Χριστό...

Σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, η καθαρή καρδιά βλέπει τον Θεό να αντικατοπτρίζεται σε αυτήν. Ο εσωτερικός άνθρωπος της καρδιάς που επικαλείται τον Κύριο αντανακλά τον Θεό στους άλλους. Όταν η αμαρτία σκιάζει την καρδιά, τότε και η αντανάκλαση του Θεού στους άλλους ομοίως σκοτεινιάζει, θαμπώνει η πνευματική διαφάνεια της καρδιάς μας. Μόλις όμως καθαρίσουμε την καρδιά μας, τότε αποκαθίσταται και η σχέση μας με τον Θεό και Τον βλέπουμε όπως τον ήλιο που αντανακλάται σε κάτοπτρο (καθρέπτη). Είναι επομένως πολύ σημαντικό η καρδιά να καθαρισθεί για να προετοιμασθεί να συναντήσει τον Χριστό.

πηγή

2. Ζωή… MULTITASKING; Τελευταῖον

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Πρόκειται γιὰ μία νέα πραγματικότητα τῆς τεχνολογικῆς ἐποχῆς μας. Ἕνα ἄλλο εἶδος ζωῆς κυρίως γιὰ τὴ νέα γενιὰ ἡ ὁποία – ἕνεκα αὐτοῦ – ἀπὸ «γενιὰ Χ», ποὺ ὀνομαζόταν ἐκεῖ στὰ τέλη τοῦ 20οῦ αἰώνα, τώρα ἀποκαλεῖται «γενιὰ Μ», δηλαδὴ «multitasking generation»!

Πρόκειται γιὰ ἕνα φαινόμενο ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ταχύτητα, ποὺ ἐνεργοῦμε χρησιμοποιώντας ὅλα τὰ σύγχρονα τεχνολογικὰ μέσα. Ὡστόσο ἔχει πολὺ μεγάλες συνέπειες ὄχι μόνο στὴν παραγωγικότητα, ἀλλὰ καὶ στὴν ἴδια τὴν ποιότητα τῆς σκέψης μας.

Δροσίσετε τὴν ψυχή σας στὴν καλωσύνη καὶ ἁγιότητα

Του Φώτη Κόντογλου

…Τί μεγαλομανία σ᾿ ἔχει πιάσει, ἀδελφέ μου, καὶ δὲν βρίσκεις ἡσυχία καὶ χτίζεις πατώματα ἀπάνω στὰ πατώματα, κι᾿ ἔχεις δυὸ τρία αὐτοκίνητα καὶ κότερα καὶ κάθε λογὴς μάταια πράγματα! Γύρισε καὶ κύτταξε καὶτὸν ἀδελφό σου, νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σου μὲ τὴν εὐλογημένη καλωσύνη, ποὺ τὴν ξεράνανε τὰ τσιμέντα, οἱ ψεύτικες κουβέντες, οἱ συμφεροντολογικὲς παρέες, οἱ συνοφρυωμένες ἀξιοπρέπειες. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰκάνεις θυσίες, τουλάχιστον νὰ συχαθεῖς τὴν ἀδικία. Μὴν ἀδικεῖς. Ἡ ἀδικία εἶναι σιχαμερὴ στρίγγλα, χωρίστρα τῶν ἀνθρώπων, ἀνθρωποκτονία σὰν τὸν πατέρα τὸν σατανᾶ.

“Γιατί μας ωθείτε σε παθητική στάση προς την αδικία;”

Καλησπέρα,διάβασα την απάντησή σας για την αδικία, ότι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με υπομονή και ταπείνωση, όμως και Συγχωρέστε μου, με αυτόν τον τρόπο δηλαδή την παθητική στάση στο πρόβλημα αυτό δεν το διαιωνίζει; Θα έχουμε και τους πολέμιους της πίστεως να θεωρούν την Ορθοδοξία υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση. Μήπως μπορούμε να πούμε ότι ναι δέχομαι να με αδικούν γιατί είμαι ράθυμος στα πνευματικά και δεν μετανιώνω πότε με την αποδοχή της αδικίας στο πρόσωπό μου θεωρείται κατά κάποιον τρόπο εξιλασμός,αλλά δεν δέχομαι να αδικείται ο πλησίον μου;
Ευχαριστώ

«Σήμερα ἡ Κόρινθος κηδεύει τὸν ἅγιό της…»

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – Δημήτριος Ἀργυρόπουλος

Γεννήθηκε τὸ 1889 στὸ χωριὸ Χρυσὸ κοντὰ στὰ Σάλωνα, ἀπὸ τὸν Εὐθύμιο καὶ τὴν Εὐσταθία. Σὲ μικρὴ ἡλικία ὠρφάνεψε ἀπὸ πατέρα. Μὲ τὴ μητέρα του Εὐσταθία, τὴν ἀδελφή του Παρασκευὴ καὶ τὸν ἀδελφό του Γιάννη ἐγκαταστάθηκαν στὴν Κόρινθο καὶ ἀπὸ μικρὸς ἐργαζόταν ὡς ὑπάλληλος σὲ παντοπωλεῖο. Ἀργότερα ἒκανε δικό του μικρὸ μαγαζὶ ποὺ πωλοῦσε τρόφιμα. Ἡ δικαιοσύνη του στὸ ζύγι ἦταν παροιμιώδης. Ἒβαζε λίγο παραπάνω γιὰ νὰ μὴν ζημιώνη τὸν πελάτη.

Ὁ ἀδελφός του σκοτώθηκε τὸ 1918 καὶ ἡ μητέρα του ἀπὸ τὴ στενοχώρια της ἔπαθε στὸ μυαλό. Ἐπίσης ἡ ἀδελφή του ἀρρώστησε, γιατί τὴ χτύπησε ἄγρια ἡ θεία της. Ὅλη τὴν ἡμέρα γύριζε στοὺς δρόμους μὲ ἕνα καλάμι καὶ τὸ βράδυ ἐρχόταν στὸ σπίτι γιὰ ὕπνο.

Το άγχος είναι ανύπαρκτο. Όταν ο άνθρωπος εμπιστευθεί τον Θεό, δεν έχει άγχος

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Το άγχος είναι ανύπαρκτο. Οι άνθρωποι μόνοι τους δημιουργούν το άγχος, όπως και τόσα άλλα· και πρέπει να το προσέξουμε αυτό. Όλα τα δημιουργεί ο άνθρωπος με τη λαθεμένη στάση του απέναντι στον Θεό. 

Το μεγάλο κακό στη ζωή δεν είναι το οποιοδήποτε κακό μας συμβεί. Το μεγάλο κακό είναι αν, το οποιοδήποτε πράγμα μας συμβεί, δεν το αντιμετωπίσουμε σωστά. Αν το αντιμετωπίσουμε ως άνθρωποι του Θεού, κάτω από την πρόνοια του Θεού, ως κάτι το οποίο το ξέρει ο Θεός, το ελέγχει ο Θεός και το επιτρέπει για το καλό μας, αν το αντιμετωπίσουμε, με τις γνώσεις τις πνευματικές που έχουμε, ως κάτι το οποίο θα μας ωφελήσει, δεν μπορεί καθόλου να μας βλάψει, και δεν δημιουργείται τότε άγχος.