Όσο κι αν παρουσιάζεται ο σύγχρονος κόσμος της φιλελεύθερης δήθεν Δύσεως ως άθεος, στην πραγματικότητα επιβάλλεται υπούλως και πλαγίως ένα νέο δόγμα. Η θρησκεία της νέας τάξης πραγμάτων. Η θρησκεία αυτή πέρα από την υποκριτική αγαπολογία του «όλα επιτρέπονται», τον οικουμενισμό, τον άκρατο υποκειμενισμό και εν τέλει μηδενισμό, έχει κι ένα άλλο κύριο χαρακτηριστικό. To «να περνάς καλά».
Στην ουσία πάθη και επιθυμίες με την ωραιοποίηση αυτής τη φράσης βαφτίζονται ως καλοπέραση και ευχαρίστηση. Η πορνεία, η ακραία διασκέδαση, ο εγωισμός φόρεσαν την ταμπέλα του «περνάω καλά». Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος με αυτή την πρακτική όχι μόνο καλά δεν περνάει, αλλά βιώνει μια κόλαση. Όλος ο κόσμος στρέφεται γύρω από το εγώ του και τις ατομικές του φιλοδοξίες. Κάθε έννοια συλλογικότητας, θυσίας, προσωπικού αγώνα χάνεται μπροστά στην θεοποίηση αυτής της μικροαστικής αντίληψης. Η δαιμονική αυτή κατάσταση θέτει στο επίκεντρο τα πάθη και τους εθισμούς μας, ενώ αποβάλλει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.
Το ευλογημένο Μυστήριο του Γάμου στη νέα αυτή θρησκεία θεωρείται «σκλαβιά», ενώ οι πολλές και εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις «ελευθερία». Η άσκηση του σώματος υποτιμάται, ενώ η πολυφαγία και η μέθη θεωρούνται «δικαίωμα». Πίσω από αυτές όλες τις ωραίες λέξεις κρύβεται μια μεγάλη ευθυνοφοβία. Το βόλεμα και η δειλία κυριαρχούν στις σύγχρονες κοινωνίες μας. Η οικογένεια, ο πνευματικός αγώνας, το θυσιαστικό πνεύμα, η αλληλεγγύη, χρειάζονται θάρρος, ταπείνωση, όρεξη για ζωή. Η αντιστροφή των νοημάτων από το κίνημα της νέας εποχής αλλοιώνει συνειδήσεις. Μέσα από την ψεύτικη αυτή καλοπέραση ο άνθρωπος οδηγείται συνεχώς σε αδιέξοδα με τελικό προορισμό την απελπισία.
Γονείς, καθηγητές, φίλοι, όλοι σου λένε να «ζεις ωραία» και στο σήμερα. Εννοώντας να κοιτάς μόνο το συμφέρον σου, την πάρτη σου. Σε αυτή την σάπια εποχή του ωχαδελφισμού και της ηδονολατρείας η νέα γενιά έχουμε χρέος να βάλουμε φρένο στην ηθικά κατρακύλα και παρακμή. Ο σύγχρονος κόσμος τους βρωμάει αρρώστια.
