Μόνο μέσω της ταπεινότητας...

Μόνο μέσω της ταπεινότητας μπορεί κάποιος να αποφύγει κάθε πειρασμό 

και παγίδα του Σατανά. 

Χωρίς ταπεινότητα κανείς δεν θα φτάσει στον Παράδεισο. 

Άγιος Γαβριήλ του Σαμταύρου (Urgebadze)

ΠΟΙΑ ΑΡΕΤΗ ΚΑΤΩΡΘΩΣΕΣ ΚΑΙ ΗΛΘΕΣ ΣΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ;

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

Κάποια φορά, λέγει τό Γεροντικό, ένας Μοναχός κυριεύθηκε άπό λύπη κάι άκηδία στήν καρδιά του καί μετέβη σ' ένα άγιο Γέροντα νά άκούση λόγον ώφελείας. Ό θαυμαστός εκείνος καί θεοφόρος Γέροντας, μετά τά ψυχοσωτήρια λόγια πού τοῦ είπε, τοῦ διηγήθηκε στήν συνέχεια τό έξής άποκαλυπτικό περιστατικό:

Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημόπουλος (†) – Η ομορφιά του Παραδείσου

 

Ω πόσο όμορφος είναι ο Παράδεισος! Πλήθος χρωμάτων, ολοφώτεινοι χώροι, ευωδίες που ανθρώπινη φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει και γλώσσα ανθρώπινη να περιγράψει. Όσο αξίζει το τελευταίο λουλούδι του Παραδείσου δεν αξίζουν όλοι οι θησαυροί του κόσμου, μας διαβεβαιώνει ένας σύγχρονος άγιος. Εκεί ζουν σε μια ατέλειωτη μακαριότητα οι αγιασμένες ψυχές των σεσωσμένων. Λάμπουν ωσάν τον ήλιο τα πρόσωπά τους. Η ευτυχία είναι ατέλειωτη, η χαρά αμείωτη, η μακαριότητα ασύλληπτη.

– Καλό βασιλικό αυτό, μα καλύτερο Παράδεισος!..."

 "...Κάποτε έδωσαν στον γέροντα Τύχωνα ένα κλαδί βασιλικό για να μυρίσει. Αφού ανέπνευσε την ευωδία του, έκανε ποικίλους μορφασμούς που έδειχναν την ικανοποίησή του από το άρωμα και αμέσως πρόσθεσε:

Τό κλειδί γιά τόν Παράδεισο τό ἔχουμε σ’ αὐτή τήν ζωή καί τό κλειδί εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Θεό

❈ Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι λένε: «νά σωθοῦμε, νά πᾶμε στόν Παράδεισο» καί ἔχουν στό μυαλό τους τόν Παράδεισο σάν ἕνα μέρος πολύ ὡραῖο, πού θά περνᾶμε πολύ ὄμορφα. Ἀλλά δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει αὐτό πού ἔλεγε ὁ Ἅγιος

Πορφύριος, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ὅτι «ὁ Παράδεισος εἶναι ὁ Χριστός». Δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ὡραῖο μέρος στό ὁποῖο θά καλοπερνᾶμε.

Τό κλειδί ὅμως γιά τόν Παράδεισο τό ἔχουμε σ’ αὐτή τήν ζωή καί τό κλειδί εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Θεό. Γι’ αὐτό λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «ἄν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, ὅλα εἶναι εὔκολα καί ὁ ἄνθρωπος ἀπό αὐτή τήν ζωή προγεύεται τήν μακαριότητα τοῦ Παραδείσου. Ὁπότε, μετά δέν ψάχνει νά βρεῖ κάτι ἄλλο καλό, οὔτε τοῦ χρειάζεται κάτι ἄλλο, γιατί ὁ Χριστός καλύπτει ὅλες του τίς ἀνάγκες».

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς: Κάθε λογισμός και κάθε αίσθηση οδηγούν στα­διακά την ψυχή...

 Κάθε λογισμός και κάθε αίσθηση οδηγούν στα­διακά την ψυχή είτε προς τον παράδεισο είτε προς την κόλαση. Αν ὁ λογισμός είναι έλλογος, τότε συν­δέει τον άνθρωπο με τον Θεό Λόγο, με τον ύψιστο Λογισμό, με την Παναξία, πράγμα πού είναι ήδη ό παράδεισος. Εάν πάλι είναι άλογος ὁ λογισμός ἤ και παράλογος, τότε συνδέει αναπόφευκτα τον άνθρωπο με τον Παράλογο, τον Ανόητο, με τον διάβολο, πράγ­μα πού είναι ήδη ἡ κόλαση. Όσα ισχύουν για τον λο­γισμό ισχύουν και για τις αισθήσεις. Όλα αρχίζουν εδώ, από την γη: και ο παράδεισος μα και η κόλαση του ανθρώπου.

impantokratoros

 

Ο Παράδεισος δεν είναι για τους αναμάρτητους. Είναι για τους αμαρτωλούς.

Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν... Είναι και για μας ανοικτός ο Παράδεισος.

Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς, το βήμα της Μετάνοιας. Τότε σπεύδει ο Θεάνθρωπος Κύριος να κάνει δέκα βήματα για να μας αγκαλιάσει, είναι τα βήματα του ελέους και της συγγνώμης...

 Άγιος γερ. Εφραίμ Φιλοθεΐτης

(♰ 8 Δεκεμβρίου 2019)

trelogiannis

Ένα «φ» μας οδηγεί από τον Παράδεισο στην κόλαση

Κατὰ τὸν  Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ ὁ Παράδεισος χαρακτηρίζεται ὡς τὸ «ἀεὶ εὖ εἶναι», δηλαδὴ ἡ αἰώνιος εὐφροσύνη, ἐνῶ ἡ κόλαση χαρακτηρίζεται ὡς τὸ «ἀεὶ φεῦ εἶναι», δηλαδὴ ἡ αἰώνιος ταλαιπωρία καὶ καταδίκη. Ἡ διαφορὰ στοὺς δύο αὐτοὺς χαρακτηρισμοὺς βρίσκεται σὲ ἕνα μόνο γράμμα τῆς ἀλφαβήτου, στὸ  γράμμα «φ». 

Γιατί, ὅμως, ἕνα γράμμα μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν κόλαση; 

Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας, μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με, το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα...

«Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας, μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με, το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα, για το αν κά­νου­με ή όχι για τον πα­ρά­δει­σο! Είναι μια προ­σω­πι­κή συ­νάν­τη­ση με το Χρι­στό τετ α τετ.

Ό,τι νιώ­θου­με μέσα στην Εκκλη­σία κατά τη Θεία Λει­τουρ­γία, έτσι θα νιώ­σου­με και κατά την Δευ­τέ­ρα Πα­ρου­σία, στην οποία ο Χρι­στός θα μας κρί­νει.

Και όταν κα­νείς αι­σθά­νε­ται ωραία, μέσα στη Θεία Λει­τουρ­γία, τότε προ­γεύ­ε­ται σαν σπερ­μα­τι­κή Χάρη, την πραγ­μα­τι­κή Βασι­λεία των Ουρα­νών μέσα του.»
+Γέροντας Εφραίμ,
Δικαίος της Ιεράς Σκήτης του Αγίου Ανδρέα (Σαράι) Αγίου Όρους.

proskynitis

Περί Παραδείσου

❈ Ὁ Χριστός πού σέ ἔφτιαξε, σέ νοιάζεται καί θέλει νά εἶσαι ἀπό αὐτή τήν ζωή χαρούμενος, εὐτυχισμένος καί μακάριος πραγματικά. Δέν ἦρθε ὁ Χριστός στήν γῆ γιά νά μᾶς δώσει ἕναν Παράδεισο μετά θάνατον ἀλλά γιά νά μᾶς δώσει τόν Παράδεισο σ’ αὐτή τήν ζωή. Ξεκινάει ἀπό ἐδῶ ὁ Παράδεισος καί συνεχίζεται καί μετά θάνατον. ➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 13 – 5 – 2015)

Ο παράδεισος και η κόλαση

«Η Τελευταία Κρίση» του Ερκούλ Ραμαζανί

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο παράδεισος είναι απλώς ένας όμορφος ουράνιος κήπος όπου πηγαίνουν οι δίκαιοι μετά το θάνατο, ενώ η κόλαση είναι μέρος όπου οι αμαρτωλοί βράζουν σε καπνισμένα καζάνια ή ψήνονται σε τηγάνια. Αλλά στην πραγματικότητα, από την άποψη της χριστιανικής διδασκαλίας δεν είναι ακριβώς έτσι, ή μάλλον για να το πούμε καλύτερα, δεν είναι καθόλου έτσι.

Και τότε πώς είναι στην πραγματικότητα;

Γέροντα πώς είναι ο Παράδεισος;

Κάποια γυναίκα ρώτησε τον Αρχιμ. Μάρκο Μανώλη:

«Γέροντα πώς είναι ο Παράδεισος;».

Εκείνος της απάντησε ως εξής:

«Να βλέπεις αιωνίως το Γλυκύτατο πρόσωπο

του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»

 κ.γ.π.

«ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ»  

Άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο.

Τί είναι ο παράδεισος; Είναι η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

https://proskynitis.blogspot.com/

...θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία, είτε στην κόλαση....

Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη Βασιλεία των Ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία είτε στην κόλαση.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.

https://proskynitis.blogspot.com/

Μόρφου Νεόφυτος: Χριστέ μου, θησαυρέ μου! Αυτό μπορούμε να το πούμε στον Χριστό;

Ο Πρωτόπλαστος Αδάμ. Ιερός Ναός Παναγίας Μουτουλλά

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στην αρχιερατική  Θεία Λειτουργία  την Κυριακή της Τυρινής, που τελέσθηκε στον ιερό ναό αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της κοινότητος  Σινά   Όρους, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (1.3.2020).

Έτη πολλά και σε σας, εν μετανοία να είναι τα έτη μας, για να έχουν και προοπτική την αιώνια ζωή και όχι έναν τάφο. Και όχι, ο μη γένοιτο, την κόλαση την αιώνιον. Γι’  αυτό και η αγία μητέρας μας η Ορθόδοξος Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, μας προετοιμάζει συνεχώς γι’ αυτή την αιώνιά μας προοπτική, την αιώνια ζωή. 

 Αυτό που απέτυχε ο Αδάμ και η Εύα εις τον παράδεισο, η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, δηλαδή, ως άλλος παράδεισος, έχουσα ψυχή το Πνεύμα το Άγιο, μας οδηγεί εκεί που απέτυχαν οι πρόγονοί μας. Αφού πέτυχε αυτό το στόχο υπέρ εκ περισσού, με το παραπάνω δηλαδή, ο νέος Αδάμ, πάντοτε με τη βοήθεια της νέας Εύας. 

«Οἴμοι! ὁ Ἀδάμ, ἐν θρήνῳ κέκραγεν»!

   Η ΤΕΤΑΡΤΗ Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου, τῆς Τυρινῆς, εἶναι ἀφιερωμένη στὸ τραγικότερο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, στὴν πτώση καὶ τὴν ἔξωση τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπὸ τὸ Θεό, ὡς τὸ ἐκλεκτότερο δημιούργημά Του, νὰ μοιραστεῖ μαζί Του τὴ δική Του μακαριότητα, νὰ γίνει, μὲ τὴ δική του θέληση καὶ τὸν ἀγῶνα του, κατὰ χάριν Θεός. Ὅμως μὲ τὴν συνεργεία τοῦ διαβόλου καὶ τὴν κατάχρηση τῆς δικῆς του ἐλεύθερης βούλησης, ξέπεσε, γενόμενος δοῦλος τῆς ἁμαρτίας καὶ ὑποκείμενος στὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο. Τραγικὴ κατάληξη, ἡ ἔξωσή του ἀπὸ τὸν Κῆπο τῆς Ἐδέμ.

Ο Παράδεισος τών Δυτικών, είναι η κόλαση τών Χριστιανών!

π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄. 

 Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.

Ο Χριστός μας αποκάλυψε ότι θα έλθει κατά την Δευτέρα Παρουσία Του για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Είναι γνωστή η περικοπή της Μελλούσης Κρίσεως, κατά την οποία θα χωρίσει τους ανθρώπους, όπως ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια, και ύστερα από έναν διάλογο οι δίκαιοι θα πορευθούν «εις ζωήν αιώνιον» και οι αμαρτωλοί «εις κόλασιν αιώνιον» (Ματθαίος κε, 46). Και στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε: «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς».

Ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου

Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

Ὁ Ἀδάμ, ὁ πατέρας τῆς οἰκουμένης, ἐγνώριζε στόν Παράδεισο τή γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης. Ἔτσι, μετά τήν ἔξωσή του ἀπό τόν Παράδεισο γιά τό ἁμάρτημά του, ἐγκαταλειμμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θλιβόταν πικρά καί ὀδυρόταν μέ βαθεῖς στεναγμούς. Ὅλη ἡ ἔρημος ἀντηχοῦσε ἀπό τούς λυγμούς του. Ἡ ψυχή του βασανιζόταν μέ τή σκέψη: «Ἐλύπησα τόν ἀγαπημένο μου Θεό». Δέν μετάνοιωνε τόσο γιά τήν Ἐδέμ καί τό κάλλος της, ὅσο γιά τήν ἀπώλεια τῆς θείας ἀγάπης, πού τραβᾶ ἀχόρταγα τήν ψυχή στό Θεό. Τό ἴδιο καί κάθε ψυχή πού γνώρισε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τό Θεό κι ὕστερα ἔχασε τή χάρη, δοκιμάζει τό ἀδαμιαῖο πένθος.

Θλίβεται ἡ ψυχή καί μεταμελεῖται σφοδρῶς, ὅταν προσβάλη τόν ἀγαπημένο Κύριο. Βασανιζόταν κι ὀδυρόταν στή γῆ ὁ Ἀδάμ κι ἡ γῆ δέν τοῦ ἔδινε χαρά. Νοσταλγοῦσε τό Θεό κι ἐφώναζε:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ στην εικόνα της Κρίσης

“..O πύρινος αυτός ποταμός είναι εκείνος ο αρχαίος που “εκπορεύεται εξ Εδέμ ποτίζειν τον παράδεισον” (Γεν. β ́ 10). Είναι ο ποταμός της χάρης του Θεού που πότιζε τους αγίους του Θεού από την αρχή. Με μια λέξη, είναι το ξεχείλισμα της αγάπης του Θεού γιά τα πλάσματά Του. Η αγάπη είναι φωτιά. Όποιος αγαπάει το γνωρίζει αυτό. Ο Θεός είναι Αγάπη. Επομένως, ο Θεός είναι Φωτιά. Και η φωτιά καταναλώνει όλους εκείνους που δεν είναι οι ίδιοι φωτιά και κάνει λαμπερούς και φωτεινούς όλους εκείνους που είναι οι ίδιοι φωτιά (παράβ. Εβρ. ιβ ́ 29).Πολλές φορές ο Θεός εμφανίστηκε σαν φωτιά: στον Αβραάμ, στό Μωυσή στη φλεγόμενη βάτο, στό λαό του Ισραήλ, δείχνοντάς τους στην έρημο το δρόμο, σαν μια πύρινη στήλη τη νύχτα και σαν φωτεινή νεφέλη την ημέρα, όταν κάλυπτε τη σκηνή του μαρτυρίου με τη δόξα Του (Έξοδος, μ ́ 28,32), και όταν έβρεχε φωτιά στην κορυφή του όρους Σινά. Ο Θεός αποκαλύφθηκε σαν φωτιά στό όρος της Μεταμορφώσεως και είπε ότι ήρθε “βαλείν πύρ επί την γήν” (Λουκ. ιβ ́ 49), δηλαδή αγάπη, γιατί όπως λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος “η αγάπη είναι πηγή πυρός” (ομιλία λ ́ 18).

Γέροντας Αμβρόσιος, Φανέρωσε πώς θα είναι ο παράδεισος!

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης (1912-2006).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ένα ιδιαίτερο περιστατικό, που αφορά την αγάπη την όποια εξέπεμπε, ήταν ένα δώρο του σε κάποιο από τα αγαπημένα του πνευματικά παιδιά, σαν τον πήρε αυτός με το αυτοκίνητο να τον πάει μια βόλτα.

Μπαίνοντας κι ενώ ακόμη δεν είχαν ξεκινήσει, ξαφνικά όλα άλλαξαν.

Ο χώρος και ο χρόνος χάθηκαν, ο άνδρας ακινητοποιήθηκε, πάγωσαν οι κινήσεις του όλες, άρχισε να βλέπει το χρώμα των δέντρων πολύ έντονο και ν’ ακούει τα πουλιά να κελαηδούν με ήχους που να μην έρχονται από μακριά, αλλά να βρίσκονται μέσα στ’ αυτιά του.