Πώς πρέπει να προσευχόμαστε

 Λατρεία και προσευχή

05 Σεπτεμβρίου 2025

Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου

Για να είναι η προσευχή αληθινή και ευάρεστη στο Θεό, για να έχει τα θαυμαστά αποτελέσματά της, πρέπει να έχει ορισμένα γνωρίσματα. Ποια είναι αυτά;

1. Καρπός του Αγίου Πνεύματος

Η προσευχή, όπως και κάθε άλλη αρετή, δεν είναι δικό μας κατόρθωμα, αλλά του Θεού. Είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν έστιν» (Ιακ. 1:17).

Η αξία της επίμονης προσευχής

 Πατερικό ανθολόγιο

04 Σεπτεμβρίου 2025

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

 Όταν ένας άνθρωπος καταλάβει ότι του λείπει η θεία βοήθεια, κάνει πολλές προσευχές· και όσο τις αυξάνει, τόσο ταπεινώνεται η καρδιά του. Διότι όποιος ικετεύει και ζητάει, δεν μπορεί παρά να ταπεινωθεί, και ο Θεός μια τέτοια καρδιά, «συντριμμένη και ταπεινωμένη, δε θα την περιφρονήσει» (Ψαλμ. 50:19). Όσο η καρδιά δεν ταπεινώνεται, δεν μπορεί να πάψει να τριγυρνάει σκόρπια εδώ και κει. Η ταπείνωση συμμαζεύει την καρδιά. Και όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, αμέσως τον κυκλώνει το θείο έλεος, και τότε η καρδιά αισθάνεται τη βοήθεια του Θεού, γιατί νιώθει μέσα της να κινείται μια δύναμη που τη στηρίζει, και τότε είναι που η καρδιά γεμίζει εμπιστοσύνη στο Θεό· και απ’ αυτό καταλαβαίνει ο άνθρωπος ότι η προσευχή είναι ένα φυσικό καταφύγιο βοήθειας, και πηγή σωτηρίας, και θησαυρός ακλόνητης πίστης, και λιμάνι που σώζει από την τρικυμία, και φως στους σκοτισμένους, και στήριγμα για τους αρρώστους, και σκέπη την ώρα των πειρασμών, και βοήθεια στην ένταση της αρρώστιας, και ασπίδα που σώζει από τους ακοντισμούς στον αόρατο πόλεμο, και βέλος αιχμηρό κατά των δαιμόνων.

Η παλαιότερη προσευχή προς την Παναγία

Η πρώτη γραπτή προσευχή, αφιερωμένη στην Παναγία μας, είναι από τον 3ο αι. μ.Χ. και συγκεκριμένα γύρω στο 250 μ.Χ., γραμμένη στα ελληνικά, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στη Θεία Λειτουργία.

Προσευχήσου ἔτσι στόν Θεό...

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ: Προσευχή

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

Κύριε, Θεέ μου, πλούσιε σέ εὐσπλαχνία φώτισέ μου 

πάντοτε «τά ἀνθρώπινα μονοπάτια»!

Μέ τήν πατρική στοργή Σου γλύκανε τήν ζωή μου, 

ἀλλά φόβος μέ κυριεύει διότι εἶμαι ἀνάξιος αὐτῆς.

Πρόσφερε ἄφθονη, Ἅγιε Κύριε, τήν Θεία Σου Χάρι, 

γιά νά Σέ γνωρίσω καλλίτερα καί νά Σέ δοξάζω περισσότερο!

Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ 

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Πνευματικό αλφάβητο: Ευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Ευχή στήν Υπεραγία Θεοτόκο,

την οποία έλεγε καθ’ ἑκάστην,
ποίημα ἁγίου Δημητρίου, μητροπολίτου Ροστώφ,

Ὑπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με, καί διαφύλαττε τὸν δοῦλόν σου ἀπὸ παντὸς κακοῦ ψυχῆς τε καὶ σώματος, καὶ ἀπὸ παντὸς ἐχθροῦ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου.

Χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Χαῖρε καὶ εὐφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ πρέσβευε ὑπὲρ τοῦ δούλου σου Κυρία καὶ Δέσποινα τῶν Ἀγγέλων καὶ Μήτηρ τῶν Χριστιανῶν, βοήθησόν μοι τῷ δούλῳ σου.

Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που δεν γνωρίζετε...

πηγή
proskynitis

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Πνευματικό αλφάβητο: Ψ. Προσευχή.

Προσευχή

Ψυχή χωρίς προσευχή είναι καταδικασμένη να πεθάνει από πνευματική ασφυξία, όπως το σώμα όταν στερηθεί το οξυγόνο.

Δυο ειδών προσευχές έχουμε: την κοινή, τη φανερή· και την ατομική, τη μυστική. Η κοινή προσευχή πρέπει να γίνεται πάντοτε σύμφωνα με την τάξη και το τυπικό που ορίζει η Εκκλησία μας. Στην κοινή προσευχή δεν έχουμε δικαίωμα ν’ αυτοσχεδιάζουμε, όπως κάνουν οι αιρετικοί. Έχει τον καθορισμένο χρόνο και το καθορισμένο από την Εκκλησία περιεχόμενο της: μεσονυκτικό, όρθρος, ώρες, λειτουργία, εσπερινός, απόδειπνο. Το ίδιο το Πανάγιο Πνεύμα, που συγκροτεί ολόκληρη την Εκκλησία, όρισε αυτές τις προσευχές, για να λατρεύεται και να δοξάζεται αδιάκοπα ο αληθινός Θεός στη γη από τους ανθρώπους, όπως δοξάζεται στον ουρανό από τους αγγέλους.

Το καταφύγιό μου

 

Ιερέας Ίγκορ Σίλτσενκοφ

Προχωρούσα στον διάδρομο του νοσοκομείου, τα βήματά μου αντηχούσαν βαρύγδουπα. Ο ασθενής, τον οποίο είχα εξομολογήσει και κοινωνήσει στην καρδιολογική κλινική, είχε ήδη αποκοιμηθεί ευτυχισμένος. Και εγώ κατευθυνόμουν προς την έξοδο. Δεν ήταν που είχα χαθεί, αλλά μάλλον είχα διαλέξει την μακρύτερη διαδρομή. Και να που μπροστά μου βρίσκω πόρτα με την επιγραφή «Εντατική» και έξω από αυτήν κάπου έξι άτομα, που κατάλαβα ότι αποτελούσαν οικογένεια.

Αμέσως πρόσεξα μια γυναίκα. Ακίνητο, κέρινο πρόσωπο με κοφτερά χαρακτηριστικά και δάκρυα που έτρεχαν ασταμάτητα. Μακριά φούστα, μπλούζα και μαντήλι – ένα είδος άγραφου εκκλησιαστικού κώδικα ενδυμασίας.

Να ζήσουμε την προσευχή

 Μαρτυρία και διδαχή

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†)

Νοερά προσευχή, Προσευχή

Kάποιος Πατέρας λέγει ότι το βάθρο, η βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί η προσευχή είναι η πίστη, η ζωντανή πίστη. Και πραγματικά, αν δεν υπάρχει αυτή η ζωντανή πίστη, να πιστεύω δηλαδή ότι ο Θεός είναι δίπλα μου, μαζί μου, με ακούει ο Θεός, πώς μπορώ να προσευχηθώ σωστά; Τότε θα γίνεται αυτό που λέγει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιάκωβος, ότι κάνουμε σαν το πλοίο και αμφιταλαντευόμαστε, μια από εδώ, μια από εκεί. Ναι, τότε αρχίζουν οι λογισμοί να σου λένε: «Άραγε τώρα θα το κάνει ο Θεός αυτό; Ή με ακούει ο Θεός; Ή είμαι άξιος εγώ τώρα να με ακούσει ο Θεός;». Χίλιοι δυό λογισμοί. Ενώ, όταν υπάρχει αυτή η ζωντανή πίστη, τότε πραγματικά πιστεύω ότι με ακούει ο Θεός. Με ακούει, γιατί ο Θεός είναι δίπλα μου, μαζί μου είναι ο Θεός. Αλλιώς αμφιταλαντευόμεθα. Θα γίνει έτσι, δεν θα γίνει, ναι, το ζητάω, αλλά θα μου το κάνει ο Θεός; Γιατί πολλοί προσεύχονται, αλλά λίγων οι προσευχές εισακούονται. Μήπως ο Θεός κάνει εξαιρέσεις και ακούει τους λίγους; Όχι.

Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;

«Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;»

(Ἐξοδ. ιδ΄15)

   Εἶπε ὁ Θεὸς στὸν Μωϋσή: "Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;" Ἀλλὰ ὁ Μωϋσῆς δὲν ἔλεγε τίποτε. Ὁ Θεὸς ὅμως, ποὺ γνώριζε τὶς ἐνδόμυχες σκέψεις καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ Μωϋσῆ, εἶναι σὰν νὰ τοῦ ἔλεγε: Εἶμαι Θεὸς καὶ δὲν ἀκούω μόνο ἐκεῖνα ποὺ λὲς μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ γνωρίζω καὶ ὅσα ἔχεις στὴν καρδιά σου. "Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;" Γιατὶ τὰ χείλη του δὲν μιλοῦσαν βέβαια, ἀλλὰ ἡ καρδιά του φώναζε. Ὁ Θεὸς δηλαδὴ ζητεῖ προσευχὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἀγαθὴ καρδιὰ καὶ διάθεση καὶ ὄχι δυνατὲς φωνὲς καὶ κραυγές.

     Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Οἱ δύο παρακλητικοὶ Κανόνες

Φωτογραφία Valdemaras D.

   ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ τοῦ ἱεροῦ 15 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὅρισε νὰ ψάλλονται στοὺς ναοὺς ἐναλλὰξ οἱ δύο Παρακλητικοὶ Κανόνες, ὁ Μέγας καὶ ὁ Μικρός, οἱ ὁποῖοι ἀπευθύνονται στὴν Παναγία μας καὶ ἔχουν παρακλητικὸ – ἱκετευτικὸ χαρακτήρα. Τὴν παρακαλοῦμε, «ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν», νὰ εἶναι ἀέναος πρεσβευτής μας στὸ Υἱό Της καὶ Θεὸ μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Νὰ ἱκετεύει γιὰ τὰ πολλὰ ἡμῶν ἁμαρτήματα, νὰ τύχουμε τοῦ θείου ἐλέους. Νὰ μᾶς χαρίζει τὸ πολύτιμο ἀγαθὸ τῆς ὑγείας. Νὰ μᾶς προστατεύει στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Νὰ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τοὺς καθημερινοὺς κινδύνους. Νὰ μᾶς ἐνδυναμώνει νὰ ἀντιμετωπίζουμε μὲ καρτερία καὶ ἡρωισμὸ τὶς δοκιμασίες μας. Νὰ γεμίζει τὴν ψυχή μας μὲ ἐλπίδα καὶ αἰσιοδοξία, ὥστε νὰ μὴ μᾶς καταβάλει τὸ ἄγχος τῆς καθημερινότητας. Νὰ διάγουμε βίο ἥσυχο «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι». 

Άγιος Σιλουανός: Ανάγκη είναι πάντοτε να προσευχώμαστε, ώστε ο Κύριος να μας νουθετεί, τί και πώς πρέπει να πράττουμε, και ο Κύριος δεν θα παραχωρήση να πλανηθούμε.

Ο Αδάμ δεν ήτο σοφός, ώστε να ερωτήση τον Κύριον περί του καρπού, τον οποίον έδωσε σε αυτόν η Εύα, και ως εκ τούτου, απώλεσε τον Παράδεισο.

Ο Δαβίδ δεν ρώτησε τον Κύριον, «θα ήταν άρα γε καλό να λάβω για μένα την γυναίκα του Ουρίου;», και υπέπεσε στα αμαρτήματα του φόνου και της μοιχείας.

Έτσι και πάντες οι άγιοι, οι οποίοι αμάρτησαν, αμάρτησαν επειδή δεν επεκαλούντο τον Θεό εις βοήθειαν, για να τους φωτίση.

Ευθυγράμμιση με τα παραγγέλματα του Χερουβικού

 Λατρεία και προσευχή

Iερομόναχος Ιουστίνος

 Στη θεία Λειτουργία, ακούγοντας το Χερουβικό και «τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες», έχουμε χρέος και καθήκον – μα και δικαίωμα! – να φθάσουμε σε αγγελική δορυφορία. Δεν χωράει αντίλογος και προφάσεις,

Δεν είναι δυνατό να ισχυρισθούν μερικοί «Εμείς είμαστε γέροντες. Πώς θα μπορέσουμε τώρα εξασθενημένοι να στρατολογηθούμε πάλι, και μάλιστα σε στρατιές ουράνιες, “με τους πυρίνους οι πήλινοι”;» (Κάθισμα Στ’ ωδής Τριαδικού Κανόνος πλ. Β’ ήχου).

Περι προσευχης

 Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,27-35)
27 Ἰουλίου 2025 (2002)

«Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ» (Ματθ. 9,27)

Σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 9,27-35) μᾶς συνιστᾷ, ν᾿ ἀποκτήσουμε ἕνα ὅπλο. Ὅπλο; θὰ πῆτε· μὰ πόλεμο ἔχουμε;… Ναί, ἔχουμε πόλε­μο ἐναντίον τριῶν ἐχθρῶν· τοῦ διεφθαρμένου ἑαυτοῦ μας, τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου, καὶ τοῦ ἀντιχρίστου σατανᾶ. Καὶ ὅπλο; Ὁ Χριστὸς μᾶς συνιστᾷ ἕνα ὅπλο παντοδύναμο. Ἅμα ἔχῃς τὸ ὅπλο αὐτό, τὰ πάντα κατορθώνεις. Τὸ δὲ ὅπλο αὐτὸ εἶνε οἱ τέσσερις λέξεις ποὺ λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα· «Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυ­ΐδ» (ἔ.ἀ. 9,27), δηλαδὴ ἡ προσευχή. Εἶνε τὸ «Κύριε, ἐλέησον», ἡ πιὸ σύντομη προσευχή· εἶνε τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Το ιερό ‘’σκρολάρισμα’’.....

Ανοίγουμε το κινητό και σκρολάρουμε με τις ώρες....
Περνάμε από την μια θλιβερή είδηση στην άλλη.....
Πολέμους, φωτιές, σεισμοί, πλημμύρες, βία και πόσα άλλα άσχημα γεγονότα....
Τις πιο πολλές φορές συμπάσχουμε όσο τις θωρούμε στην οθόνη....Και συνήθως από θέση άνετη κι ασφαλή....
Θα πεις εεε και τι μπορώ να κάνω από εδώθε μακριά που είμαι εγώ;
Κάτι τόσο απλό κι εύκολο....

Ἡ προσευχή εἶναι τό κυριότερο στή χριστιανική ζωή

Ἡ ὑπόθεση τῆς προσευχῆς εἶναι τό πρῶτο πράγμα στή χριστιανική ζωή. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ ἀνάσα τοῦ πνεύματος. Ὑπάρχει ἡ προσευχή, ζεῖ τό πνεῦμα, δέν ὑπάρχει προσευχή, δέν ὑπάρχει ζωή στό πνεῦμα.

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος, «Πῶς θά μάθεις νά προσεύχεσαι», Ἐκδόσεις Ἔαρ

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Γιατί ο Θεός δεν ακούει πολλές φορές την προσευχή μας;

 enromiosini.gr

Χωρίς τήν προσευχή...

Ἡ προσευχή εἶναι ἡ βασίλισσα ὅλων τῶν ἀρετῶν, ἡ ἀόρατη κλίμακα διά τῆς ὁποίας ἡ ψυχή ἀνέρχεται στόν Θεό. Ἡ προσευχή σπέρνει στήν ψυχή ἐκείνους τούς σπόρους, ἀπό τούς ὁποίους θ’ ἀνθίσουν στήν αἰωνιότητα τά ἄνθη τοῦ Παραδείσου. Χωρίς τήν προσευχή τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἔχει παραλύσει, ἡ πνευματική ζωή στόν ἄνθρωπο ἔχει παγώσει.

Ἀπό τό βιβλίο: Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος, «Πῶς θά μάθεις νά προσεύχεσαι», Ἐκδόσεις Ἔαρ