Ένταση επικράτησε στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας των υγειονομικών έξω από τη Βουλή, όταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να πλησιάσουν το κτίριο της Βουλής. Η συγκέντρωση πραγματοποίηθηκε το πρωί έξω από το υπουργείο Υγείας και η κινητοποίηση συνεχίστηκε με πορεία προς τη Βουλή.
Στην Αθήνα που έμενα – διηγείται ο Τ. Ι., απόφοιτος της Αθωνιάδος – με απασχολούσε έντονα ένα πρόβλημα και συνεχώς προσευχόμουν στον Γέροντα να με βοηθήση να βρω την λύση του.
Μετά από είκοσι μέρες, πηγαίνω στο Όρος στον π. Παΐσιο. Μόλις με βλέπει, μου λέει: «Πριν είκοσι μέρες εσένα σε είχα εδώ, αλλά μήπως και έφυγες από το Όρος;».
Κάθε μέρα ν’ αμαρτάνεις και κάθε μέρα να μετανιώνεις, τούτο δεν μπορείς να το πάρεις για πρόοδο, αλλά σαν ποδοβολητό στο ίδιο μέρος του βαδίσματος μπροστά.
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ τῆς Ἐκκλησίας οὐδέποτε ἔτυχαν κοσμικῶν τιμῶν, ἀντίθετα ὑπέστησαν διώξεις, πίκρες, ἀκόμα καὶ θάνατο, ἐπειδὴ ἐργάζονταν μὲ συνέπεια γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν δυναστεία τοῦ Σατανᾶ (Α΄ Ἰωάν. 15,19). Ἀλλὰ στὶς τραγικὲς ἡμέρες μας, οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες ἀπολαμβάνουν ἰδιαιτέρων καὶ ὑπερβαλλόντων τιμῶν ἀπὸ τὸν κόσμο, μὲ προεξάρχοντα τὸν Πατριάρχ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος «ἀποθεώνεται», ὅπου πατεῖ καὶ ὅπου σταθεῖ, ἀπὸ ἄθεους, τέκτονες, αἱρετικούς, ἀλλοθρήσκους, ἀμοραλιστές, κλπ!
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΙΤΙΝΗΣ
Στίς 31 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀκακίου, ἐπισκόπου Μελιτινῆς τοῦ ὁμολογητοῦ. Ὁ ἅγιος Ἀκάκιος ἔζησε στούς χρόνους τοῦ βασιλέα Δεκίου καί ἐπειδή δίδασκε τήν πίστη στό Χριστό συνελήφθηκε ἀπό τούς εἰδωλολάτρες καί ὁδηγήθηκε στόν ὕπατο Μαρκιανό. Ὅταν ρωτήθηκε ἀπό αὐτόν τί πιστεύει καί ποιόν Θεό προσκυνεῖ, ὁ ἅγιος Ἀκάκιος τοῦ μίλησε γιά τήν ἔνσαρκο οἰκονομία τοῦ Κυρίου, γιά τίς οὐράνιες, ἄυλες δυνάμεις, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ καί ὅτι οἱ θεοί τῶν Ἑλλήνων εἶναι ψεύτικοι.
Ἡ ἱστορικὴ μνήμη, καλοί μου φίλοι, εἶναι ὅ,τι πολυτιμότερο διαθέτει κάθε ἔθνος. Καὶ δική μας, πέραν ἀπ’ τὶς ὁποιεσδήποτε σοβινιστικὲς κορῶνες, εἶναι ὄντως ἀνεπανάληπτη. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ἔχουμε ὅλοι μας χρέος, ὄχι μόνο νὰ ἑορτάζουμε τὶς ἐθνικές μας ἐπετείους, ἀλλὰ καὶ νὰ τὶς μεταβάλλουμε σὲ προσωπικὰ βιώματα. Ὄχι μόνο νὰ τὶς τιμοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὶς μελετοῦμε καὶ νὰ διδασκόμαστε ἀπ’ αὐτές. Ὅπως ἐπίσης καὶ ἀπ’ τὸν πατριωτισμό, τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ ποὺ διακατεῖχαν ὅλους τούς ἥρωές τους. Ὁ λόγιος δικαστὴς Γ. Τετσέρτης, ποὺ ἀρνήθηκε νὰ καταδικάσει τὸν Θ. Κολοκοτρώνη, εἶχε πεῖ γι’ αὐτούς: «Οἱ ἄνδρες τοῦ ἔτους 1821 ἦτον πολεμισταὶ καὶ ἀπόστολοι, αἰωνία τους ἡ μνήμη!…».
«Ἀδελφοί, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας» (Ἑβρ. 4, 14)
ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀγαπητοί μου, σήμερα, Κυριακὴ Γ΄ τῶν Νηστειῶν, διαβάζεται ὡς Ἀπόστολος μία περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ γράφτηκε ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο χάριν τῶν Ἑβραίων ἐκείνων ποὺ πίστεψαν στὸ Χριστό. Οἱ Ἑβραῖοι ποὺ πίστεψαν στὸ Χριστὸ ἦταν λίγοι μπροστὰ στοὺς ἄλλους Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι, παρʼ ὅλα τὰ θαύματα ποὺ ἔγιναν καὶ πρὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασι, δὲν θέλησαν νὰ πιστέψουν στὸ Χριστό, ἀλλʼ ἐπέμεναν στὴν ἀπιστία τους. Οἱ ἄπιστοι αὐτοὶ Ἑβραῖοι, ὅταν ἀκουγαν ὅτι κάποιος συμπατριώτης τους πίστευε στὸ Χριστό, ἄφριζαν ἀπὸ τὴν κακία τους.
Η σφαγή της Χίου αναφέρεται στην σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων της Χίου από τον Οθωμανικό στρατό. Το γεγονός συνέβη τον Απρίλιο του 1822. Είχε προηγηθεί ο ξεσηκωμός του νησιού στις 11 Μαρτίου 1822, με την απόβαση εκστρατευτικού σώματος Σαμιωτών. Οι Οθωμανοί (ντόπιοι και άλλοι που είχαν έλθει από την Ασία) κλείστηκαν αρχικά στο κάστρο. Στις 30 Μαρτίου έφθασε ο οθωμανικός στόλος ο οποίος έλυσε την πολιορκία και άρχισε τη σφαγή του ορθόδοξου πληθυσμού με τη συμμετοχή και ατάκτων μουσουλμάνων που κατέφθαναν από τις ακτές της Μ. Ασίας με κάθε είδους πλεούμενο.
Αθήνα 28-3-22
Η Σοφία, μία από τους αγωνιζόμενους υγειονομικούς που βρίσκονται σε αναστολή και κάνουν απεργία πείνας κατέρρευσε σήμερα.
Η επιβαρυμένη υγεία της, η κακοπάθειά της όλους αυτούς τους μήνες που βρίσκεται σε αναστολή, το κρύο και φυσικά η ασιτία είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της και να διακομισθεί επειγόντως στον Ευαγγελισμό όπου και θα παραμείνει λόγω της σοβαρότητας του περιστατικού.
Σε ηλικία 9 μηνών, η κόρη μου είχε περάσει κοκκύτη. Και μετά από ένα μήνα, τις μέρες των Χριστουγέννων, εμφάνισε επιπλοκές. Κάλεσα το ασθενοφόρο, και η γιατρός που την εξέτασε εξέφρασε υποψίες για πνευμονία, κάτι που δεν επιβεβαίωσε ο εφημερεύων γιατρός του νοσοκομείου, όπου μας είχαν φέρει. Επιστρέψαμε σπίτι. Η κατάσταση της κόρης μου επιδεινώθηκε. Αναγκαστήκαμε να καλέσουμε έναν ιδιώτη γιατρό, και ήρθε σπίτι μας. Σύστησε επειγόντως νοσηλεία και μας έδωσε όλες τις απαραίτητες για αυτό γνωματεύσεις.
Κάποια
μέρα παρουσιάστηκε ένας Αμερικάνος στον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη
και του είπε ότι είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει Θεός. Ο
Όσιος Πορφύριος δεν αντέδρασε, απλά του είπε:
Τί είναι το ΣΤΕΡΕΩΜΑ (רָקִ֖יעַ Ρακία στα Εβραϊκά);
ΓΕΝΕΣΗ 1: 6 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα( רָקִ֖יעַ ) ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. καὶ ἐγένετο οὕτως. 7 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα( רָקִ֖יעַ ), καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω( מִתַּ֣חַת ) τοῦ στερεώματος( רָקִ֖יעַ ), καὶ ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω( מֵעַ֣ל ) τοῦ στερεώματος( רָקִ֖יעַ ). 8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα( רָקִ֖יעַ ) οὐρανόν( שָׁמָ֑יִם ). καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν, καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα δευτέρα....
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΥΠΟ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΥ
Ἡ τετάρτη ἑβδομάδα πού εὑρίσκεται στό μέσον τῆς Νηστείας φωτίζεται ἀπό τήν παρουσία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τόν ὁποῖον μνημονεύουν ἀδιάκοπα οἱ ἀκολουθίες αὐτῶν τῶν ἡμερῶν. "Μέσον διΐπεύοντες σήμερον, ἡμερῶν τῆς ἐγκρατείας, τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, τόν ἐν τούτῳ ὑψωθέντα, μέσον γῆς ὡς κραταιόν καί Θεόν δοξολογήσωμεν...". Ὁ Τίμιος Σταυρός αὐτές τίς ἡμέρες εὑρίσκεται στό προσκυνητάριο γιά προσκύνημα ὑπό τῶν Πιστῶν. "Σήμερον τόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου προσκυνοῦντες, βοήσωμεν:
Δρος Ἰωάννη Μπέκου Εἰδικοῦ Ἐπιστήμονα στό Πανεπιστήμιο Κύπρου
Ὁ «μικρόκοσμος» τῶν ἐκτρώσεων
καί ἡ ἀντιστροφή τῆς πραγματικότητας
Παρά τίς συνεχεῖς διαψεύσεις ἀπό τίς ἐξελίξεις τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὁ ἄνθρωπος συνεχίζει νά πιστεύει ὅτι εἶναι «ἄνθρωπος τῆς προόδου», ἱκανός νά διακρίνει τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα, τή ζωή ἀπό τόν θάνατο, τόν σεβασμό τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν παραβίασή τους, τήν ἐλευθερία ἀπό τόν αὐταρχισμό.
Η ερώτηση αφορά στο πόσο χρονικό διάστημα χρειάζεται ο κατηχούμενος για να μυηθεί στην Ορθοδοξία πριν το Μυστήριο της Βαπτίσεως.
…Θα σου δώσω μία γενική απάντηση και μετά μία συγκεκριμένη, όχι για σένα προσωπικά διότι δεν σε γνωρίζω αλλά για την εποχή μας.
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία Γραφὴ μοιάζει μὲ τὸν οὐρανό. Ὅπως στὸ φυσικὸ οὐρανὸ ὑπάρχουν ἄστρα, ἔτσι καὶ στὸν πνευματικὸ οὐρανό, τὴν ἁγία Γραφή, ὑπάρχουν ἄστρα. Ἄστρα δέ, ποὺ λάμπουν καὶ φωτίζουν, εἶνε τὰ ρητὰ ποὺ περιέχουν ὅλα τὰ βιβλία τῆς ἁγίας Γραφῆς, ἀπὸ τὸ πρῶτο, τὴ Γένεσι, μέχρι τὸ τελευταῖο, τὴν Ἀποκάλυψι τοῦ Ἰωάννου. Ὅλα τὰ ρητὰ ἔχουν τὴ θέσι τους καὶ τὴν ἀξία τους.
Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος
Κατά τή διάρκεια τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 οἱ διάφορες χριστιανικές ὁμολογίες, πού βρίσκονταν στήν Ἑλλάδα, ἔπαιξαν πολυποίκιλο ρόλο. Σύμφωνα μέ ὅλους τούς ἀπομνημονευματογράφους καί τούς ἱστορικούς τοῦ Ἀγώνα «οἱ λατινόδοξοι ἰδίᾳ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου Πελάγους, ὄχι μόνον δέν ἐβοήθησαν τόν ἀγώνα, ἀλλά ἀντεῖπον (=πρόβαλαν ἀντιρρήσεις) καί ἀντέπραξαν κατ’ αὐτοῦ».
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
Στίς 30 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Ζαχαρία. Ὁ ἅγιος Ζαχαρίας ἦταν γνήσιος ἀρχιερέας τοῦ Κυρίου, ἐπειδή ὅμως ὁ ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου διάβολος δέν μποροῦσε νά βλέπη νά ὁδηγῆται τό λογικό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ εἰς νομάς σωτηρίας παρακίνησε τούς Ἀγαρηνούς νά τόν συκοφαντήσουν, ὅτι δηλαδή παρακινεῖ μέ γράμματά του τούς Φράγκους νά ἔλθουν νά ἐλευθερώσουν τήν Κόρινθο.
Έξωθεν του Υπουργείου Υγείας, από τις 14 Φλεβάρη, μέρα και νύχτα
σε πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες, μια χούφτα Υγειονομικών,
αγωνίζονται για μια σταγόνα ελευθερίας.
Στήνουν ανάχωμα για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας, που τόσο βάναυσα και αναίτια έχουν καταπατηθεί.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
«Ἔψαλλα τό "Ἄξιόν ἐστιν"...»
Ἦταν ἡμέρα Πέμπτη κάποιας ἑβδομάδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοῦ 2002. Μόλις βγήκαμε ἀπό τόν Ἑσπερινό μέ τήν σύζυγό μου καί γυρίζαμε στό σπίτι μας. Ἐπειδή ἤμουν ἐκείνη τήν ἡμέρα πολύ κουρασμένος, εἶπα στήν γυναίκα μου ὅτι θά ξαπλώσω. Ἐξάπλωσα στό κρεββάτι, χωρίς νά κάνω τήν νυκτερινή μου προσευχή. Μεσάνυκτα ἡ σύζυγός μου μέ ξύπνησε.
Σε μία εκκλησία της Ιερουσαλήμ είδα μία εικόνα των Αγίων Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οι υπηρέτες των αρχιερέων κτυπούν με γροθιές στο πρόσωπο τον Κύριο, ενώ Αυτός κλίνει την κεφαλή Του, ωσάν να θέλει να προφυλαχθεί από τις γροθιές. Στο πρόσωπό Του φαίνεται βαθιά η θλίψη και η απορία. Δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που του συμβαίνει. «Λαός μου, τι εποίησά σοι; ή τί σοι παρηνώχλησα; Τους τυφλούς σου εφώτισα, τους λεπρούς εκαθάρισα, τους νεκρούς ανέστησα. Λαός μου, τι εποίησά σοι, και τί μοι ανταπέδωκας;» (από το 12ο Αντίφωνο της Ακολουθίας των Αγίων Παθών). Πώς υφίσταται μία τέτοια αγνωμοσύνη;
«᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» Λουκάς 11: 27-28.
Στο προαναφερθέν χωρίο παρουσιάζεται μία γυναίκα από το πλήθος να απευθύνεται στον Ιησού Χριστό και με μεγάλη φωνή να του λέει: «μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας»! Η φράση αυτή αποτελεί Μακαρισμό της Αειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας. Αποτελεί επίσης επαλήθευση της προφητείας της ίδιας της Θεομήτορος ότι «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» Λουκάς 1:48.
.jpg)
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα:
Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιό βάρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νικήσουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στεναχώριας.
Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων
ἀποσπάσματα ἀπό τήν ΙΓ’ Κατήχηση
Εἶναι καύχημα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας βέβαια τό καθετί πού ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς, ἀλλά τό καύχημα τῶν καυχημάτων εἶναι ὁ Σταυρός Του. Τοῦτο ἀσφαλῶς γνωρίζοντας ὁ Παῦλος, λέει: «ὅσο γιά μένα, ἄς μή γίνει νά καυχηθῶ γιά τίποτε ἄλλο, παρά μόνο γιά τό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6, 14).
Ἦταν πραγματικά θαυμαστό πού ἀνέβλεψε ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ (πρβλ. Ἰωάν. 9, 7), ἀλλά τί εἶναι αὐτό μπροστά στήν ἀνάβλεψη τῶν πνευματικά τυφλῶν ὅλης τῆς οἰκουμένης; Θεωρεῖται μέγα θαῦμα καί ὑπερφυσικό πού ἀναστήθηκε ὁ Λάζαρος, ἐνῶ ἦταν τετραήμερος νεκρός, ἀλλά τότε ἡ χάρη τῆς Ἀναστάσεως σταμάτησε σ᾽ αὐτόν. Τί εἶναι ὅμως αὐτό μπροστά στήν ἀνάσταση τῶν νεκρωμένων ἀπό τήν ἁμαρτία, σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη; Εἶναι θαυμαστό πού ἀπό τούς πέντε ἄρτους πήγασε τροφή γιά πέντε χιλιάδες (πρβλ. Ματθ. 14, 21), ἀλλά τί εἶναι αὐτό μπρός στό ὅτι χόρτασε αὐτούς «πού πέθαιναν ἀπό πνευματική πείνα, ἐξαιτίας τῆς ἄγνοιάς τους, σέ ὅλα τά μέρη τῆς γῆς»; (Πρβλ. Ἀμ. 8, 11). Εἶναι θαυμαστό πού ἐλευθέρωσε τή γυναίκα ἐκείνη, τή δεμένη ἀπό τό Σατανά δεκαοχτώ χρόνια, ἀλλά τί εἶναι αὐτό μπροστά στήν ἐλευθερία πού ἔδωσε σέ ὅλους ἐμᾶς, τούς σφιχτοδεμένους μέ βαριές ἁλυσίδες ἁμαρτημάτων; (πρβλ. Παρμ. 5, 22). Αὐτό λοιπόν, τό ὁλόφωτο στεφάνι τῆς δόξας τοῦ Σταυροῦ, ἀφενός φώτισε τούς τυφλωμένους ἀπό τήν ἀγνωσία καί ἀφετέρου ἐλευθέρωσε τούς δέσμιους τῆς ἁμαρτίας καί δυναμικά λύτρωσε ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν αἰώνων.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
Μας μιλά ο ίδιος ο Κύριος στο Ευαγγέλιο, όταν μιλά περί των εσχάτων. Και μας λέει: “εγερθήσεται έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν. Και έσονται λιμοί και λοιμοί (αρρώστιες). Ταύτα δε πάντα αρχή οδυνών” (Ματθ.24,7).
Η μεγαλύτερη αμαρτία μας είναι η απαίτηση οι άλλοι να μας αγαπούν και να μας φροντίζουν.
Αυτή η καταραμένη ασθένεια δε μας αφήνει να δούμε ότι πράγματι οι άλλοι
μα κυρίως ο Ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιησούς Χριστός μας, η Θεοτόκος,
μας φροντίζουν συνεχώς και ότι σε αυτή τη φροντίδα οφείλουμε τη Ζωή
μας.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τοῦ Ρουμάνου Γέροντος Πετρωνίου Ἁγιορείτου.
Ἡ τρίτη ἑβδομάδα συνεχίζει νά μᾶς προτρέπη μέ τά παραδείγματα τῶν μεγάλων νηστευτῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιά ν᾿ ἀξιωθοῦμε τῶν ἰδίων χαρισμάτων μέ αὐτούς. Συγχρόνως ὅμως ἡ ἑβδομάδα αὐτή θέτει ἐνώπιόν μας πάλι τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ γιά νά ἐπιστρέψουμε μέ μετάνοια στόν Οὐράνιο Πατέρα. Ἡ ἁμαρτία μᾶς κάνει δούλους τοῦ διαβόλου καί τῶν ἐπαισχύντων παθῶν. Ἀλλά τό μεγαλύτερο γεγονός αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος εἶναι ἡ τιμητική προσκύνησις τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Μεγάλο εἶναι τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί ὅποιος τό ἐγνώρισε, λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, κατενόησε τό βάθος τῶν Γραφῶν καί τήν γνῶσι ὅλων τῶν νοητῶν καί αἰσθητῶν πραγμάτων. Ὁ Σταυρός εἶναι ἀνθρώπινο καί θεῖο Σημεῖο. Εἶναι ἀνθρώπινο σημεῖο, διότι ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε μέ τό σχῆμα τοῦ σταυροῦ. Ἀφ᾿ ὅτου τό ἔκανε ὄργανο βασανισμοῦ καί θανάτου, ὁ σταυρός ἔγινε τό σύμβολο τοῦ πόνου καί τοῦ θανάτου. Ἀλλ᾿ ὅταν ἦλθε ὁ Χριστός καί σταυρώθηκε σ᾿ αὐτόν, τότε ἔγινε σημεῖο θεώσεως, σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, σημεῖο τῆς νίκης, τῆς χαρᾶς καί τῆς ζωῆς. Γι᾿ αὐτό ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας:
Γ΄ Κυριακὴ Νηστειῶν-Σταυροπροσκυνήσεως
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
ΣΗΜΕΡΑ, Γ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, προσκυνοῦμε τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Μιλήσαμε ἄλλοτε γιὰ τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο σταυρὸ ποὺ
σήκωσε καὶ ὑπέμεινε ὁ Κύριος, τὴ μόνη παρηγορία καὶ τὸ σωσίβιο τῆς
ἀνθρωπότητος, τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλη φορὰ μιλήσαμε γιὰ τὸ σταυρὸ
τοῦ πιστοῦ, τὸ σταυρὸ δηλαδὴ ποὺ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς πρέπει νὰ σηκώσῃ.
Τώρα θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ προχωρήσω λίγο ἀκόμη καὶ νὰ πῶ, ὅτι ὁ τίμιος
σταυρός, εἰδικῶς καὶ ἐξαιρετικῶς γιὰ μᾶς τοὺς ῞Ελληνες, σημαίνει καὶ
κάτι ἄλλο· εἶνε καὶ τὸ ἐθνικό μας σύμβολο.
του Γιάννη Σπανού
Στην νοτιοανατολικότερη εσχατιά της Φυλής, τη μαρτυρική σκλάβα Κύπρο, ένας αντίλαλος αντηχεί επί τρείς ελληνικές χιλιετίες: <<Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης>>. Χρησμός προπατορικής νουθεσίας. Μεταδίδεται σαν εμβατηριακή παρότρυνση από γενιά σε γενιά, με τους Ομηρικούς δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, που μαρτυρούν το δώρο του Κινύρα στον Αγαμέμνονα, θώρακα, σαν άρρηκτο συμβολικό συνεκτικό δεσμό, των από των απωτάτων αιώνων αδελφικών αισθημάτων των Ελλήνων της Μεγαλονήσου με τους Έλληνες της ηπειρωτικής μητρός πατρίδος και της νησιωτικής Ελλάδας.
τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος κ. Νικολάου
Ἡ ἀναβίωση τοῦ Νεοπαγανισμοῦ
Νεοπαγανισμός – Νεοειδωλολατρία
Στήν ἐποχή τῆς τεράστιας τεχνολογικῆς προόδου ἀλλά καί τῆς παγκόσμιας ἰδεολογικῆς σύγχυσης ἐμφανίζεται ὁ νεοπαγανισμός ὡς ἕνα ὄχημα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Σύμφωνα μέ τόν νεοπαγανισμό, ὅλοι οἱ λαοί πρέπει νά ἐπαναφέρουν στή ζωή τους καί στή λατρεία ὅλους τούς παλαιούς θεούς τους, καί οἱ Ἕλληνες βέβαια νά ἐπαναφέρουν τό δωδεκάθεο τοῦ Ὀλύμπου καί ὅ,τι συναποτελοῦσε τήν ἀρχαία Ἑλληνική θρησκεία.
.jpg)
«Εισαγγελέα, το βλέπεις αυτό; μου λέει, δείχνοντάς μου παράλληλα ένα ιδιόμορφο πέτρωμα, όσο ένα μανταρίνι σε μέγεθος, μέσα σ’ ένα μικρό γυάλινο βαζάκι, πάνω στο κομοδίνο...
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου
και ο Γέροντας συνέχισε...
«Άκου, που λες, εισαγγελέα μου...
Πρίν καιρό πέρασε, από δώ ένας Ελβετός γιατρός, φίλος του Δεσπότη της Λαμίας, του Δαμασκηνού.
Ήρθανε μαζί.
Εγώ εκείνο τον καιρό υπέφερα, από κάτι πόνους στη μέση και ο Δεσπότης το ήξερε.
Λέει του γιατρού το πρόβλημα και εκείνος, αφού με εξέτασε, είπε ότι πρέπει να χειρουργηθώ άμεσα !
Αρχιμ. Αθαν. Μυτιλιναίου
Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον; Πού είναι ο Θεός; Γιατί δεν βοήθησε αυτό το αεροπλάνο που έπεσε με τους 63 ανθρώπους; Γιατί εκείνο, γιατί εκείνο…; Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά και να γίνονται σκέλεθρα τα παιδιά από την πείνα;
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ «ΠΡΟΒΛΗΜΑ» ΤΗΣ ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ
Αυτό το πρόβλημα είναι ψευδοπρόβλημα, διότι αν μελετήσει κανείς καλύτερα το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει το θέμα της Θεοδικίας, γιατί παρέδωσε στα χέρια μας ο Θεός τη διαχείριση του εαυτού μας και των κοινωνιών μας, και της Ιστορίας.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Οι Αγιοί μας ασχέτως της ηλικίας των είναι όλοι Πατέρες, μεγαλύτεροι Άδελφοί μας και αιώνιοι Φίλοι μας. Αγωνίσθηκαν στον αμαρτωλό μας κόσμο, όπου έζησαν κι αυτοί, διατηρώντας πρώτα ακμαίο το φρόνημα της Πίστεως έν Χριστώ Ιησού και δαπανώμενοι καθημερινά στην εφαρμογή των θείων εντολών μέ κορυφαία την αγάπη πρός τον κάθε συνάνθρωπο. Έτσι απέκτησαν μέσα τους ενωθείσα μέ την ύπαρξή τους την Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Έγιναν κατά τον Απόστολο Παύλο κοινωνοί θείας φύσεως και οικείοι δηλ. Φίλοι τού Χριστού.
Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34). Αἴροντες τόν σταυρό, εὐαρεστοῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, Τόν ἀκολουθοῦμε.
Ἄν ἀκολουθοῦμε τόν ἑαυτό μας, δέν μποροῦμε νά ἀκολουθοῦμε Ἐκεῖνον. Ὅποιος δέν ἀπαρνηθῇ τόν ἑαυτό του, δέν μπορεῖ νά Μέ ἀκολουθήσῃ (Ματθ. ι΄ 38). Ἄν ἀκολουθήσῃς τόν δικό σου νοῦ καί ὄχι τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἄν ἀκολουθήσῃς τό θέλημά σου καί ὄχι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἡ ψυχή σου δέν εἶναι καθαρή, δέν εἶναι ἁγιασμένη, εἶναι χαμένη στήν ζούγκλα τῶν ψυχοφθόρων καί φρικτῶν πλανῶν. Διότι ἡ ἁμαρτία, τό κακό, κατόρθωσε νά χτίσῃ μέσα μας, δίπλα σέ ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή πού ἐλάβαμε ἀπό τόν Θεό, τήν δική της ψυχή.
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ[:Μάρκ.8,34-9,1]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
« ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ;»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 30-3-1997] [Β 353] Έκδοσις Β΄
Σήμερα, Κυριακή Γ΄Νηστειών, αγαπητοί μου, η επιλεγομένη της Σταυροπροσκυνήσεως. Η Εκκλησία μας προβάλλει τον Τίμιον Σταυρόν προς προσκύνησιν. Ο λόγος αυτής της σταυροπροσκυνήσεως είναι πρώτον η ενίσχυσις των πιστών εις το μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και όπως λέγει το Ωρολόγιον ότι συνήθως εις το μέσον ενός έργου υπάρχει φανερή πια η κόπωσις, ώστε κατά τρόπον τέτοιον να βοηθηθεί κανείς από αυτόν τον κάματον· βλέποντας προβαλλόμενον τον Τίμιον Σταυρόν. Και δεύτερον, η προβολή του Σταυρού του Χριστού, που είναι το σύμβολον του εσταυρωμένου βίου. Ο Χριστιανός πρέπει να έχει πάντοτε εσταυρωμένον βίον αν θέλει να είναι γνήσιος μαθητής του μεγάλου διδασκάλου και εσταυρωμένου Ιησού Χριστού. Εάν αυτό το στοιχείο δεν υπάρχει στον Χριστιανόν, τότε είναι παντελώς αδύνατον να θεωρείται Χριστιανός. Και πρέπει το στοιχείο αυτό να το βιώνει. Να έχει, δηλαδή, τη μετοχή του εις τον Σταυρό του Χριστού.
Τοῦ πρεσβυτέρου π. Ἀθανασίου Μηνᾶ
Ἐάν θέλουμε νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς ὡς Ὀρθόδοξοι, στήν ἐποχή αὐτή τῆς μετακίνησης λαῶν καί ἐθνῶν θά παρατηρήσουμε ὅτι στούς ἔχοντας τήν ἀνάγκη μας ἐμπερίστατους προσφέρουμε τήν μισή βοήθεια λέγοντάς τους τήν μισή ἀλήθεια, κρύβοντες ἀπ’αὐτούς τήν ἀξίωση τοῦ Χριστοῦ, πού λέει: «γίνεσθε τέλειοι, γίνεσθε ἅγιοι». Καί ἐξηγοῦμε: κατά τό καλῶς νοούμενον συμφέρον, ὅσοι σήμερα ἀσχολούμαστε μέ πρόσφυγες ἤ λαθρομετανάστες προσφέροντας κατά τό δυνατόν ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγη, τροφή καί ἔνδυμα, τήν ἴδια ὥρα σιωποῦμε τελείως ἤ προσφέρουμε ἐλάχιστα καί πλημμελῶς τήν θεϊκή τροφή, πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ: «δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς», ὥστε νά ξαλαφρώσουν πραγματικά οἱ ψυχές ἀπό τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ξεριζωμοῦ, ἀφήνοντάς τους στήν πλάνη, στόν φανατισμό, στήν ἀλληλοεξόντωση καί στήν ἄγνοια σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν προσωπική τους αἰώνια σωτηρία, τήν χαρά καί ἀνάπαυση, μέ ἀποτέλεσμα ὁρατές τραγικές συνέπειες γιά ὅλους.
Και ξέρετε τι έκανε ο Κολοκοτρώνης; Έβαζε προσευχή και νηστεία στους στρατιώτες πριν από τη μάχη και μετά τη νίκη, για να δοξάζεται ο Άγιος Θεός!
Αφιερωμένο σε όσους διχάζουν τους Έλληνες και σε διάφορους «άθεους», «μοντέρνους» και άλλους (πρακτορίσκους) που υβρίζουν την Ορθοδοξία και αναρωτιούνται…ακόμα γιατί οι Επαναστάτες του ’21 ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΡΩΤΑ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
