Κήρυγμα του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου την Κυριακή 27ης Ιουλίου του 1997
Η
εκκλησία μας γιορτάζει σήμερα τη μνήμη του Αγίου μεγαλομάρτυρος
Παντελεήμονος του ιαματικού, αλλά η περικοπή που ακούσαμε, παρόλο που
δεν είναι η περικοπή που οι πατέρες έθεσαν για να αναγινώσκεται εις
τιμήν του Αγίου, συνέπεσε η περικοπή αυτή, να ομιλεί για ίαμα και
θεραπεία και έτσι τα γεγονότα συνδυάζονται και μπορούμε για λίγο να
θεολογήσουμε πάνω στο θέμα της δυνατότητας της θεραπείας, που έχουμε
ζώντας κοντά στην εκκλησία και ακόμα περισσότερο να προσδιορίσουμε, αφού
γιορτάζουμε σήμερα τον Άγιο Παντελεήμονα, τι σημαίνει η θεραπευτική
ικανότης και δύναμης που έχουν οι άγιοι και προβαίνουν σε ιάματα κατά τα
μέτρα που το επιτρέπει η αγάπη του Θεού.
Να
σας θυμίσω, μία αφετηριακή πρόταση πολύ σπουδαία και μετά να σταθούμε
σε κάποιες πτυχές της Ευαγγελικής περικοπής και να δούμε, αυτόν τον
πραγματικά πολύ σπουδαίο δρόμο, τι σημαίνει η θεραπεία μας. Να θυμάστε
τα εξής αφετηριακά. Ότι ο άνθρωπος δεν ήταν φτιαγμένος για να
αρρωσταίνει. Μέσα από το γενικό κλίμα της πτώσεως του, μπορεί και
αρρωσταίνει άλλοτε υπεύθυνος ων και άλλοτε ανεύθυνος ων. Άλλη φορά η
ασθένεια η σωματική εκδηλούμενη, οφείλεται σε δική μας ευθύνη και άλλη
φορά ανευθύνως αλλά ζώντας μέσα σε ένα κλίμα μεταπτωτικό αρρωστημένο,
αρρωσταίνουμε. Αυτό σημαίνει πρώτα πρώτα πως δεν μπορούμε μία αρρώστια
να τη ορίσουμε και να την πούμε που είναι πάντοτε αποτέλεσμα της
προσωπικής μας αμαρτίας, αλλά οπωσδήποτε είναι αποτέλεσμα της γενικής
πτώσεως του ανθρώπινου γένους. Και έτσι δεν μπορούμε κάποιον άρρωστο να
τον πούμε αμαρτωλό, αλλά όλοι όντες άνθρωποι που ζούμε μέσα στον κόσμο
τον μεταπτωτικό μπορούμε υπευθύνως ή ανευθύνως να αρρωσταίνουμε.
Αυτό
είναι δεδομένο για να μην μπορούμε να κρίνουμε τίποτε για τη ζωή του
άλλου. Εν τω κρυφώ και εν τη καρδία του κάθε ανθρώπου κρύβεται η αιτία
της αρρώστιας του. Υπάρχει όμως η θεραπευτική της αρρώστιας, η οποία και
αυτή έχει δύο δυνατότητες. Όπως λέμε είμαστε άρρωστοι και δεν ξέρουμε
αν είμαστε υπεύθυνοι ή ανεύθυνοι γι’ αυτό, η θεραπευτική αυτή έχει δύο
δυνατότητες. Η πρώτη δυνατότητα είναι να προβούμε σε μία σωματική
θεραπεία. Αυτό κάνει ο κόσμος και καλά το κάνει και η δεύτερη περίπτωση
είναι να κάνουμε μία ολοκληρωτική θεραπεία, η οποία ακουμπώντας τις
βαθιές πτυχές της ψυχής μας, έρχεται να επεκταθεί και προς το σώμα.
Οπότε, η θεραπεία που γίνεται από τα μέτρα του κόσμου η σωματική,
έρχεται να έχει άλλες ρίζες, ρίζες που βρίσκονται στο κέντρο της ψυχής.
Αφού θυμόμαστε αυτές τις βασικές προτάσεις, να δούμε και λίγες λέξεις,
λίγες στιγμές της Ευαγγελικής περικοπής που πραγματικά προσδιορίζουν το
βάθος της θεραπευτικής που κάνει η εκκλησία, που κάνουν οι ιαματικοί
Άγιοι, όπως ο σημερινός ο εορταζόμενος Άγιος Παντελεήμων και πώς το
έκανε ο Χριστός μας.
Ακούστε
τις λέξεις που είπε ο Χριστός θεραπεύοντας αυτόν τον άρρωστο άνθρωπο
που σήμερα ακούσαμε να τον γιατρεύει ο Χριστός στην περικοπή πριν από
λίγο.
Πρώτα
πρώτα ο Χριστός προσδιορίζει το γεγονός και βλέπει ότι, αυτόν τον
προσέφερον, έτσι λέει το Ευαγγέλιο. Προσέφερον αυτόν. Αυτό είναι πολύ
σπουδαίο, δεν τον έφεραν απλώς τον «προσέφεραν» σημαίνει που αυτοί που
τον έφερναν, η κοινότητα, το σώμα το ανθρώπινο που υπήρχε γύρω, είχε μία
βαθιά εμπιστοσύνη στο Χριστό. Τον προσέφεραν, και όταν προσφέρω κάτι
σημαίνει προσφέρω. Δεν το προσφέρω με καμία προοπτική. Δηλαδή τον έφεραν
εκεί και δεν είπανε, γιάτρεψε τον γιατί αν δεν τον γιατρέψεις εμείς δεν
θα πιστεύουμε σε σένα. Τον έφεραν εκεί και είπαν: ότι και να γίνει, τον
πήγαμε εκεί. Και να γιατρευτεί σωματικά και να μην γιατρευτεί, πήγε
εκεί που πρέπει να πάει. Τα υπόλοιπα τα ξέρει Εκείνος. Αυτό είναι μία
πολύ σπουδαία κίνηση, αυτή η κίνηση της προσφοράς, η αναγωγή μας στο
Θεό, την ώρα τη δύσκολη, την οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας που αρχίζει
αυτό να λειτουργεί θεραπευτικά. Αρκεί να είναι προσφορά και να μην
είναι ήθος ανταλλακτικό. Οπότε προσεγγίζοντας το Χριστό ως προσφορά, δεν
θέλεις τίποτα, προσεγγίζεις και δεν θέλεις καν τη θεραπεία σου τη
σωματική. Θέλεις να φτάσεις Αυτόν και ξέρεις ότι πλησιάζοντας Αυτόν,
επειδή θα γιατρευτείς μέσα σου, το άλλο πια είναι δευτερεύον εκείνος
ξέρει αν πρέπει κάπου περισσότερο να κρατήσουν οι πόνοι ή να φύγουν οι
πόνοι. Είναι πια δευτερεύον το θέμα της εξωτερικής θεραπείας. Γιατί η
εκκλησία κάνει ένα βαθύ κοίταγμα στη μέσα θεραπεία κι αν αυτή η μέσα
θεραπεία μπορεί να εκδηλωθεί και πρέπει να εκδηλωθεί και ως εξωτερική,
ας γίνει. Αρκεί να γίνει βαθιά θεραπεία και σε αυτό στοχεύει ο Χριστός
και σε αυτό στοχεύει η εκκλησία. Δηλαδή να κάνουμε πρώτα πρώτα την
προσφορά μας, οπότε με την προσφορά και μόνο που κάνουμε επειδή
πλησιάζουμε το Χριστό άδολα τότε ακριβώς επειδή δεν θέλει με τίποτα από
Αυτόν, αρχίζουμε και θεραπευόμαστε. Για αυτό μετά από λίγο, Χριστός
ομίλησε για την πίστη που είχε, ότι η πίστη μπορεί να θεραπεύσει. «Ειδών
την πίστη αυτών». Επειδή είναι αποτέλεσμα αυτής της προσφοράς. Και όσες
φορές αναμετριόμαστε πια με την πίστη και το κάνουμε με το μυαλό,
κάνουμε λάθος, αν δεν κάνουμε πρώτα την προσφορά μας για να πιστέψουμε.
Έτσι η πίστη πια, που είναι η πολύ βαθιά εμπιστοσύνη είναι θεραπευτική,
αλλά έχει την προϋπόθεση της προσφοράς, της βαθιάς προσφοράς. Να λοιπόν
δύο πρώτα σημεία, η προσφορά και η πίστη η οποία έρχεται να αρχίσει να
γιατρεύει τα δεδομένα τα εσωτερικά της ψυχής του ανθρώπου. Τα πολύ βαθιά
δεδομένα, που εμείς λίγο τα πιάνουμε αυτά και λίγο τα προσεγγίζουμε και
μετά από κει πια αφού υπάρχουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις ο Χριστός
προβαίνει σε βαθύτερες αναλύσεις κοιτάζοντας τους ανθρώπους που είναι
γύρω, κοιτάζοντας τον άρρωστο ομιλεί πια για κάτι πολύ πιο ουσιαστικό,
ομιλεί για τις ενθυμήσεις και τα πονηρά τα οποία κρύβονται έν ταις
καρδίες αυτών. Βλέπει τον κόσμο γύρω που δεν πιστεύει και γελάει πώς
μπορεί αυτός να κάνει αυτό και ομιλεί για τις ενθυμήσεις για αυτό που
έχουμε μέσα μας, το θυμικό σημαίνει το βάθος της ψυχής μας και ομιλεί
για το πώς ακριβώς μπορούμε να πιστέψουμε, να έχουμε ένα θυμικό το οποίο
δεν έρχεται να λειτουργεί καταστροφικά και με έναν τρόπο παλίνδρομο.
Ομιλεί λοιπόν για τις ενθυμήσεις που έχουν μέσα στις καρδιές αυτών. Τι
καρδιά έχεις δηλαδή, τι προσφορά έκανες, τι πίστη έχεις, επειδή μέσα σου
θεραπεύτηκες αυτό μπορεί να εκδηλωθεί μετά και ως εξωτερική θεραπεία.
Αλλά οπωσδήποτε μέσα σου θεραπεύτηκες. Αυτοί που είναι γύρω υγιείς, αλλά
έχουν ενθυμήσεις και πονηρά έχουν εν ταις καρδιές αυτών, είναι
αθεράπευτοι εκεί γύρω στο Χριστό. Ο άρρωστος και όλοι που είναι γύρω από
τον άρρωστο, αυτοί είναι θεραπευμένοι, γιατί ακριβώς δεν έχουν πονηρά
και ενθυμήσεις εν ταις καρδίες αυτών.
Πια
το μεγάλο παιχνίδι της θεραπείες μας παίζεται μες στην καρδιά μας. Και
όποιος είναι άρρωστος σωματικά πρώτα εκεί πρέπει να ανατρέξει. Να κάνει
μία κάθαρση καρδιάς για οποιαδήποτε αρρώστια μιλάμε έχει δεν έχει
ευθύνη. Να κάνει πρώτα μία κάθαρση καρδιάς, όπου η καρδιά αναπαύεται και
αρχίζει και λειτουργεί βαθιά η θεραπεία μας και όποιος δεν είναι
άρρωστος, ξέροντας πού ζει μέσα σε ένα κόσμο μεταπτωτικό και πάλι εκεί
να ανατρέξει για να μπορεί να αρχίσει να το πούμε, μία προληπτική
θεραπευτική για τα πιθανά αρρωστήματα που θα έρθουν πάνω του και για να
μπορεί να τα γιατρέψει με ένα γρήγορο αλλιώτικο ρυθμό. Αυτό το θέμα των
ενθυμήσεων και των πονηρών των καρδιών ημών είναι ακριβώς το κέντρο,
είναι το κύτταρο της θεραπευτικής του ανθρώπου και ο Χριστός, μόνο μέσα
από κει θεραπεύει.
Οι
Άγιοι Ανάργυροι οι θεραπευτές οι Άγιοι οι ιαματικοί, εκεί στοχεύουν και
ποτέ δεν γιατρεύσαν άνθρωπο χωρίς ο ίδιος να το θέλει. Αυτό σημαίνει
ακριβώς ότι στόχευαν στο κέντρο. Αφού το ξέρουμε αυτό και αφού το
ξέρουμε αυτό και εμείς πια θα στοχεύουμε στο κέντρο και εκεί πια
Ανοίγουμε το δρόμο της βαθιάς της οποιασδήποτε θεραπείες μας. Αν δεν
είμαστε άρρωστοι επιταχύνουμε το ρυθμό της θεραπευτικής μας, της ιάσεως
μας γιατί η καρδιά μας δεν έχει μέσα διχασμούς. Ένας διχασμένος άνθρωπος
μέσα του, πολύ δύσκολα μπορεί να γιατρευτεί και στα σωματικά μεγέθη
γιατί ακριβώς παλινδρομεί η ψυχική του δύναμη. Εδώ λοιπόν πια στην
καρδιά κρύβεται η θεραπευτική και ο Χριστός εκεί στόχευσε και Άγιοι
Ανάργυροι εκεί στοχεύουν και όλα αυτά ακριβώς για να μπορούμε να να
κάνουμε ένα άγγιγμα πάνω στον εαυτό μας και να βοηθήσουμε την
ολοκληρωτική θεραπευτική μας. Ήρθαν συστήματα στον κόσμο τα οποία σήμερα
στην εποχή μας μιλούν για μία ολιστική θεραπευτική. Αλλά αυτό το έχει
μόνο η εκκλησία. Αυτοί έπιασαν ότι πίσω από το σωματικό κρύβεται κάτι
άλλο. Αλλά επειδή δεν διαθέτουν Χριστό για να θεραπεύσουν, λένε ότι
υπάρχει κάτι παραπέρα από το σώμα Αλλά βάζουν πια δικές τους λανθασμένες
πολλές φορές λανθασμένες δαιμονιώδης μηχανικές και μηχανισμούς για να
θεραπεύσουν. Η εκκλησία και μόνο έχει την ολιστική ιατρική στα χέρια της
γιατί έχει όλον τον άνθρωπο στα χέρια της γιατί μόνο ο Χριστός μπορεί
να μπει στις ενθυμήσεις και στις καρδιές των ανθρώπων.
Προσεγγίστε
και αυτά τα θέματα και αρχίστε να δουλεύετε πάνω στην καρδιά σας, στην
βαθιά ηρεμία της καρδιάς στη βαθιά ησυχία που είναι αποτέλεσμα της
πίστεως και της προσφοράς μας στο Θεό και τότε πια έχουμε στα χέρια μας
την θεραπεία μας πέρα από την προσφορά την ουσιαστική άλλα δευτερεύουσα
που θα κάνει η ιατρική του κόσμου και πρέπει να την κάνει και έχουμε πια
την θεραπευτική στα χέρια μας και πέρα από το αν θα γιατρευτούμε
σωματικά ή όχι. Και έτσι απλώς αν παραμείνει η αρρώστια παρόλη την
προσφορά και την πίστη μας, σημαίνει πρώτα που πρέπει και πάλι από την
αγάπη του Θεού να του κουβαλούμε πάνω μας κάποιο σκολοπα τη σαρκι, που
πιθανώς να είναι μία ενεργοποίηση πνευματική. Δεν ξέρω γιατί, το γιατί
πια δεν το ξέρω όπως ο Απόστολος Παύλος μέσα στην αρρώστια του δεν το
ήξερε. Αλλά και πάλι Αν κάνω τη βαθιά ολιστική θεραπευτική της καρδιάς
και παραμείνει η αρρώστια ξέρω Αυτό είναι για καλό μου και ξέρω τότε, το
κάθε σημείο του πόνου μου το αντικρίζω δοξολογώντας τον Θεό και κάθε
κραυγή του πόνου γίνεται δοξολογία. Μόνο έτσι μπορεί η αρρώστια να γίνει
δοξολογία μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Ας
τα αφήσουμε αυτά στην καρδιά μας και ας παρακαλέσουμε και τον μεγάλο
Άγιο Παντελεήμονα τον ιαματικό, όχι απλώς να θεραπεύσει τις αρρώστιες
μας αυτό είναι δευτερεύον, να παρακαλεί τον Κύριο να ανοίξει ο νους μας
και η καρδιά μας και να καταλαβαίνουμε όλη αυτή την ιστορία και τότε πια
δεν θα λέμε στους Αγίους μας θεράπευσε με γιατί πονάμε. Παρακάλεσε τον
Κύριο όμως να καθαρίσει την καρδιά μας και μετά, ότι γίνει με τον πόνο
μας, Εκείνος ξέρει τα υπόλοιπα.
https://wra9.blogspot.com/2022/03/blog-post_402.html
