Αναφορά στη μετάνοια

 Μαρτυρία και διδαχή

20 Αυγούστου 2025

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Μετάνοια

 Η μετάνοια είναι κατάσταση μέσα στην ψυχή. Είναι μια λύπη μέσα στην ψυχή, αλλά λύπη κατά Θεόν. Είναι συνεχής κατάσταση, η οποία κάνει την ψυχή να είναι σε συντριβή, κάνει την ψυχή να έχει φόβο Θεού και ευλάβεια, κάνει την ψυχή να μην ξεθαρρεύει. Η μετάνοια φέρνει λύτρωση, φέρνει ελευθερία εσωτερική, φέρνει χαρά και ευτυχία. Επομένως, δεν είναι μετάνοια το να τρώγεται κανείς συνέχεια με τον εαυτό του και συνέχεια να κλαψουρίζει. Τα παθαίνει κανείς αυτά, ακριβώς επειδή δεν μετανοεί. Πώς μπερδεύτηκαν τα πράγματα και ο σημερινός άνθρωπος δεν μπορεί να μετανοήσει. Η μετάνοια, επαναλαμβάνω, φέρνει λύτρωση, η μετάνοια είναι ξαλάφρωμα. Δεν λέγεται τι ξαλάφρωμα είναι! Και όμως ο άνθρωπος το φέρνει βαρέως που σκέπτεται τις αμαρτίες του, που είναι αναγκασμένος να μετανοεί για τις αμαρτίες του. Νιώθει άσχημα, νιώθει κατάθλιψη. Επειδή δεν έχει μετάνοια, γι’ αυτό νιώθει έτσι.

Σεμνό ντύσιμο και Αγία Γραφή

 Η ενδυμασία, το πώς ντυνόμαστε, δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητα από τον λόγο και τις εντολές του Θεού. Καθετί στην ζωή του Χριστιανού σχετίζεται με το θέλημα του Θεού, γι’ αυτό και πρέπει να μελετάμε αδιάκοπα την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, ώστε να μαθαίνουμε την αλήθεια και να μην ενεργούμε με βάση το τί νομίζουν ο κόσμος και η κοινωνία, αλλά με βάση την διδασκαλία του Χριστού.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός έπλασε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, χωρίς ρούχα, γυμνούς. Έτσι, αντίστοιχα, γεννιέται κάθε άνθρωπος από την κοιλιά της μητέρας του. Δυστυχώς η αγνότητα, που είχαν οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο, έσβησε, η αμαρτία μπήκε στην ζωή των ανθρώπων και οι άνθρωποι βρέθηκαν αλλοιωμένοι έξω από τον Παράδεισο.

Οι απολαύσεις τής σάρκας

 Άγιος Σωφρόνιος

«Ποῦ εἶναι τὸ ὅριο γιὰ τὸν κοσμικὸ ἄνθρωπο ἀνάμεσα στὴν ἐπιτρεπόμενη ἀνάπαυση καὶ τὶς ἀπολαύσεις τῆς “σάρκας” καὶ τὴν ἀπαραίτητη ἐγκράτεια»; 

Ὅλα τὰ ἐρωτήματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, κατὰ τὴν ἐφαρμογή τους στὴ ζωή, γίνονται ἄκρως περίπλοκα, γιατί ἐμεῖς εἴμαστε φοβερὰ περίπλοκοι. Ἀλλὰ ἂν θὰ ἐκφράσω σύντομα τὸ δικό σου πρόβλημα, ὅπως ἐγὼ τὸ κατανοῶ, τότε θὰ ἔλεγα ὅτι σὲ σένα, μετὰ ἀπ’ ὅλα ποὺ ἔζησες, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶσαι προσεκτικὴ μὲ τὸ σῶμα σου. Οἱ ἀπολαύσεις τῆς σάρκας εἶναι ὀλέθριες γιὰ τὴν ψυχή, ὅταν ἐπιδιώκονται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἀκριβῶς ὡς τέτοιες, δηλαδὴ ὡς ἀπολαύσεως μὲ ἐμπαθῆ τρόπο. Οἱ ἐπιθυμίες σου ὅμως γιὰ ἀνάπαυση δὲν ἀνήκουν καθόλου στὴν κατηγορία αὐτή. Μὴν ταράζεσαι καθόλου ἐπειδὴ ξαπλώνεις, ἐπειδὴ τρῶς ἢ πίνεις, ἐπειδὴ γενικὰ μεριμνᾶς γιὰ τὸ σῶμα σου. Γιὰ σένα ἡ ζωὴ εἶναι πολύτιμη καὶ σπουδαία. Ἂν εἶναι δυνατὸ νὰ τὴν παρατείνεις οἰκονομῶντας τὸ σῶμα σου, τότε πρέπει ἔτσι καὶ νὰ γίνει. Ἀλλὰ τὸ κυριότερο, ἀπὸ αὐτὸ κερδίζεις καὶ στὸ ἐπίπεδο τῆς προσευχῆς, πρᾶγμα ποὺ σοῦ τὸ δίδαξε καὶ ἡ πεῖρα.

...ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη...

«Ἐὰν ἔχω χάρισμα προφητείας καὶ γνωρίζω ὅλα τὰ μυστήρια καὶ ὅλη τὴ γνώση καὶ ἐὰν ἔχω ὅλη τὴν πίστη ὥστε νὰ μεταθέτω βουνά, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη δὲν εἶμαι τίποτα».

                   (Α΄ Κορ. ιγ΄2)

   Γνώρισα ἀνθρώπους ποὺ ἔφθασαν νὰ ἔχουν ὅλα τὰ χαρίσματα, καὶ ἔγιναν μέτοχοι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔφθασαν στὴν τέλεια ἀγάπη, ἔπεσαν στὴν ἁμαρτία.

            Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Πνευματικό αλφάβητο: Ν. Μετάνοια.

Μετάνοια

Να κρατάς αδιάκοπα την ψυχή σου σε κατάσταση μετανοίας και πένθους. Διαπίστωσε και τις πιο ασήμαντες αδυναμίες σου και πολέμησε τες. Αν αδιαφορήσεις για τις μικρές πτώσεις και τα μικρά αμαρτήματα, να είσαι βέβαιος ότι θα δεις κάποτε τον εαυτό σου ν’ αδιαφορεί και για τα μεγάλα. Από την πιο φευγαλέα και λεπτή αμαρτωλή σκέψη γεννιέται κάποτε το πιο σοβαρό αμάρτημα.

Αρχή της σωτηρίας είναι η αρχή της μετανοίας. Αρχή της μετανοίας είναι η αποχή από την αμαρτία. Αρχή της αποχής από την αμαρτία είναι η καλή πρόθεση, η αγαθή προαίρεση.

Η ακηδία, η λύπη και η απόγνωση. Η γνώση του είναι. Τι είναι αμαρτία.

Άγιος Σωφρόνιος

Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις  αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας όλο τον κόσμο, να ζήσουμε όλο το βάθος της ιστορίας του κόσμου, και πάνω απ’ όλα του Ανθρώπου. Όλη δηλαδή η ανθρωπότητα είναι αυτό το «Εγώ», και όλη η ιστορία είναι η ζωή μου.

Ο διάβολος ενεργεί μονάχα πάνω στους δικούς μας κακούς λογισμούς και επιθυμίες.

Ο διάβολος ενεργεί μονάχα πάνω στους δικούς μας κακούς λογισμούς και επιθυμίες. Όταν οργιζόμαστε ή φθονούμε, ή όταν συντηρούμε μέσα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα βίαια συναισθήματα απέναντι σε κάποιον, ανοίγουμε από μόνοι μας το παράθυρο της καρδιάς μας στους δαίμονες.
Εκείνοι κατόπιν τρέφουν τις αμαρτίες μας και τις καλλιεργούν, κι εμείς δεν μπορούμε να τους ξεφορτωθούμε εύκολα. Ενίοτε βαλτώνουμε σε μια συγκεκριμένη αμαρτία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που καθίσταται αυτή δεύτερη φύση μας. Σ’ αυτή την περίπτωση, μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει, τόσο από τον ίδιο μας τον εαυτό όσο και από τα νύχια των δαιμόνων.
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/ 

Συγγνωστά και θανάσιμα αμαρτήματα

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

 Κάθε θανάσιμο αμάρτημα που διαπράττει ο ορθόδοξος χριστιανός, αν δεν θεραπευθεί με την πρέπουσα μετάνοια, γίνεται αιτία αιώνιου κολασμού του. Θανάσιμα αμαρτήματα για τον χριστιανό είναι η αίρεση, το σχίσμα, η βλασφημία, η εξωμοσία, η απόγνωση, η αυτοκτονία, η μοιχεία, κάθε παρά φύση σαρκική αμαρτία, η αιμομιξία, η μέθη, η ιεροσυλία, ο φόνος, η ληστεία και κάθε μεγάλη, σκληρή και απάνθρωπη αδικία. Απ’ αυτές μόνο μία, η αυτοκτονία, δεν μπορεί να θεραπευθεί με τη μετάνοια.

 Όλες, πάντως, θανατώνουν την ψυχή, καθιστώντας την ανίκανη να κληρονομήσει την αιώνια μακαριότητα, ως την κάθαρσή της με ειλικρινή μετάνοια. Και μια φορά μόνο να πέσει ο άνθρωπος σε κάποια θανάσιμη αμαρτία, πεθαίνει ψυχικά. 

Ἡ δουλεία τῆς ἁμαρτίας!

Μπορεῖτε νά δεῖτε τήν Κοινότητα ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ "ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ" στό Viber ΕΔΩ

Ἄς εἶναι ἡ συμπεριφορά μας σεμνὴ...

«Ἄς εἶναι ἡ συμπεριφορά μας σεμνὴ ὄχι συμπόσια καὶ μεθύσια, ὄχι ἀκολασίες καὶ ἀσελγείες».

      (Ρωμ. ιγ΄13)

   Νὰ ἀποφεύγουμε, ἀδελφοί, τὸν χορτασμό, γιὰ νὰ ἀνάψουμε περισσότερο τὴν ἔμφυτη φλόγα τῆς σάρκας μας. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ρίχνει ξύλα στὴ φωτιὰ φουντώνει τὶς φλόγες, ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ δίνει στὸ σῶμα ἄφθονες τροφὲς φουντώνει καὶ ξεσηκώνει τὴν ἐπιθυμία. Ἡ πολυτέλεια τῶν τροφῶν εὐχαριστεῖ πρόσκαιρα τὸ λάρυγγα, τρέφει ὅμως τὸ σκουλήκι τῆς πορνείας.

        Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης Εὐεργετινὸς Β΄, σελ. 136)

Γιατί στέκεις υπεροπτικά και απορριπτικά απέναντι στον αμαρτωλό ω άνθρωπε;

  Και ναι, στο σημείο αυτό βρίσκεται η όντως σύνεση: Στο να θεωρήσουμε πως η ημέρα του εν Χριστώ θριάμβου μας θα'ναι η ημέρα της εξόδου μας από την εδώ ζωή. Διότι αυτός που θριαμβολογεί πριν την ημέρα της εξόδου του δεν είναι θριαμβευτής. Οι εχθροί αυτού συνεχίζουν να υπάρχουν, έχει δρόμο να διανύσει και δεν ξέρει με τι μπορεί να μπλέξει. Ο δρόμος του δεν είναι ασφαλής και το αίσιον της κατάληξής του δεν είναι δεδομένο.

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Περί διόρθωσης τῶν πέντε αἰσθήσεων»

 Στὰ προηγούμενα κεφάλαια ἀνέφερα τρεῖς τρόπους γιὰ νὰ διορθώνουν τις αἰσθήσεις τοὺς γιὰ ἐκείνους ποῦ ἔχουν γνώση, ἱκανότητα διάκρισης καὶ δύναμη στὸ λογισμό. Ὅσοὶ ὅμως δὲν ἔχουν τέτοια γνώση καὶ δύναμη, αὐτοὶ μποροῦν νὰ διορθώνουν τις αἰσθήσεις τους μὲ ἄλλο τρόπο, δηλαδὴ μὲ ὅλη τους τὴ δύναμη ν’ ἀποφεύγουν ὅλα ἐκεῖνα τὰ αἰσθητὰ ποῦ μποροῦν νὰ βλάψουν τὴν ψυχή τους. Ἔτσι λοιπὸν ἐσὺ ἀδερφέ μου:

Α. Πρέπει νὰ ἐπιτηρεῖς μὲ μεγάλη προσοχὴ τοὺς κακοὺς καὶ γρήγορους κλέφτες ποῦ ἔχεις, δηλαδὴ τὰ μάτια σου, καὶ νὰ μὴν τὰ ἀφήνεις νὰ τεντώνονται καὶ νὰ βλέπουν μὲ περιέργεια τὰ πρόσωπα τῶν γυναικῶν, τόσο τὰ ὄμορφα, ὅσο καὶ τὰ ἄσχημα, ἢ τὰ πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν καὶ κυρίως τῶν νέων καὶ ἀμούστακων. Ἡ νὰ βλέπουν τὴ γύμνια ὄχι μόνο τῶν ξένων σωμάτων ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ δικοῦ τους σώματος. Ἀπ’ αὐτὴ τὴν περιέργεια καὶ τὸ παθιασμένο βλέμμα ἡ καρδιὰ συλλαμβάνει τὴν ἡδονὴ καὶ τὴν ἐπιθυμία τῆς πορνείας καὶ τῆς ἀρσενοκοιτίας. Καθὼς εἶπε ὁ Κύριος, «Αὐτὸς ποῦ στρέφει τὸ βλέμμα του σὲ γυναῖκα μὲ ἐπιθυμία γι’ αὐτήν, ἤδη διέπραξε μοιχεία στὴν καρδιά του» (Μάτθ. 5, 28). Καὶ κάποιος σοφὸς εἶπε: «ἀπὸ τὸ κοίταγμα γεννιέται ἡ ἐρωτικὴ ἐπιθυμία»1.

ΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

Ψυχοφελή

Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας

ΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ

ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Περί τής Συνεχούς Μεταλήψεως τών Αχράντων τού Χριστού Μυστηρίων

«Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του Άρτου εσθιέτω και εκ του Ποτηρίου πινέτω» (Αʹ Κορινθ. ιαʹ 28)

Οι άγιοι Μακάριος Κορίνθου και Νικόδημος Αγιορείτης, οι γνωστοί αυτοί υπέρμαχοι της Συνεχούς Μεταλήψεως των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, στο περίφημο σχετικό βιβλίο τους αντιμετωπίζουν την ένστασι και απορία των καλοπροαιρέτων κατά τα άλλα εκείνων Χριστιανών, οι οποίοι διαμαρτύρονται και λέγουν για όσους μεταλαμβάνουν συχνά: «Τάχα και αυτοί ως άνθρωποι δεν ενοχλούνται από τα πάθη γαστριμαργίαν, κενοδοξίαν, γέλωτα, αργολογίαν και όσα όμοια; Πώς λοιπόν θέλουν να κοινωνούν συχνά;» (Ενστασις Ηʹ).

Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΓΥΜΝΟΤΗΤΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

       Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, σε μία από τις πιο όμορφες και απολαυστικές εποχές του χρόνου. Αλλά δυστυχώς, σε αυτή την εποχή πλεονάζει η αμαρτία, κύρια από την γυμνότητα και την δημόσια αναισχυντία.  Με πρόσχημα τη ζέστη, η πλειοψηφία των ανθρώπων γδύνονται και παρουσιάζονται δημόσια ημίγυμνοι, ή και ολότελα γυμνοί, χωρίς την παραμικρή αιδώ, χωρίς ντροπή, χωρίς να λογαριάζουν ότι έτσι προκαλούν και σκανδαλίζουν συνανθρώπους τους. Δια της προκλητικής τους ενδυμασίας, κύρια οι γυναίκες, σκανδαλίζουν και σκορπούν την αμαρτία στους συνανθρώπους τους, οδηγούν χωρίς να το συναισθάνονται και χωρίς τύψεις, στην κόλαση! 

        Δυστυχώς στις οι μέρες μας η αμαρτία έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις και η αποστασία από το Θεό είναι πρωτοφανής. Η αναίδεια βρίσκεται σε επικίνδυνο σημείο. Η αμαρτία διαπράττεται δημόσια χωρίς ίχνος ντροπής. Αντίθετα η σωφροσύνη, η αιδώς και γενικά η αρετή θεωρούνται ξεπερασμένα και οι άνθρωποι που τα ακολουθούν θεωρούνται καθυστερημένοι, αναχρονιστικοί. Η αμαρτία θεωρείται πρόοδος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, αλλά και οι δρόμοι, οι παραλίες, οι τόποι διασκέδασης και λοιπά, είναι παραδομένοι στην έκθεση και προώθηση, της αναίδειας και αποθεώνουν την γύμνια και την αμαρτία. Ηθοποιοί συναγωνίζονται στην γύμνια και δίνουν το κακό παράδειγμα στο φιλοθεάμον κοινό. Τα παιδιά μας κατάντησαν να μιμούνται πιστά τα ινδάλματα της έβδομης τέχνης, τα οποία προωθούν την αμαρτία και την λανσάρουν στα ανύποπτα και ανώριμα παιδιά.

Η αμαρτία βλάπτει πιο πολύ από κάθε δηλητήριο

 Πατερικό ανθολόγιο

Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ

Η αμαρτία είναι η αιτία όλων των κακών που βρίσκουν τους ανθρώπους σ’ αυτόν τον κόσμο. Αν, δηλαδή, δεν υπήρχε η αμαρτία, δεν θα υπήρχαν η θλίψη και η ταλαιπωρία. Μπήκε στον κόσμο η αμαρτία, και ακολούθησαν όλα τα δεινά. Πικροί, λοιπόν, είναι οι καρποί της, όσο γλυκιά κι αν μας φαίνεται η ίδια· ο πικρός σπόρος πικρούς καρπούς θα φέρει. Γι’ αυτό ας απομακρυνόμαστε γρήγορα απ’ αυτήν.

Οι άνθρωποι πάντοτε παρανομούσαν και αμάρταναν...

Οι άνθρωποι πάντοτε παρανομούσαν και αμάρταναν, ποτέ όμως όπως τώρα. Οι σημερινοί άνθρωποι όχι μόνο αμαρτάνουν, όχι μόνο απαρνιούνται τον Θεό, αλλά και ΚΑΥΧΙΟΥΝΤΑΙ για την αμαρτωλότητα και την αρνησιθεΐα τους, προβάλλοντάς τες σαν σωστές και εύλογες. Αντί για τον αληθινό Θεό προσκυνούν τους θεούς της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, της μέθης, της δόξας, του πλούτου, της ΗΔΟΝΗΣ. Μ' αυτή την ειδωλολατρία ευφραίνονται, όπως οι αρχαίοι Εβραίοι οι οποίοι ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ από τον Κύριο και σκορπίστηκαν σ' όλον τον κόσμο.

Άγιος Ανδρόνικος Αρχιεπίσκοπος Πέρμ Ρωσίας

Σκέπασε αυτόν που αμαρτάνει

 Πατερικό ανθολόγιο

Σκέπασε τον αμαρτάνοντα, όταν δεν έχεις απ’ αυτό πνευματική ζημία. Έτσι και αυτόν τον κάνεις να έχει θάρρος στον αγώνα του, και εσένα σε στηρίζει το έλεος του Κυρίου σου. Στήριζε με το λόγο σου τους ασθενείς και αυτούς που έχουν λυπημένη καρδιά και, όσο στο χέρι σου έχεις υλικά αγαθά, ελέησέ τους, και θα σε υποστηρίξει η δύναμη του Θεού που συντηρεί τα πάντα.

Η παραφύσιν φυσιολογική ζωή μας

Όταν κάποιος έχει μία προσεκτική ζωή, μία καθαρή ζωή, λέγουν οι λοιποί ότι είναι άνθρωπος αφύσικος, ζει παρα φύσιν, ζει μία ανώμαλη ζωή.
Όταν όμως ο άνθρωπος ζει ζωή μέσα στην αμαρτία, τότε λέγει ο κόσμος ότι έχει μία φυσιολογική ζωή, επειδή έτσι ζούνε οι πολλοί. 

 Διαστρέφουν έτσι κάθε τι, δημιουργούν μέσα στον άνθρωπο λογισμούς διαστροφής, τα κριτήρια χάνονται, τα νοήματα σκοτίζονται. Ο άνθρωπος εγκλωβίζεται με την βοήθεια του κόσμου, των φίλων, των συγγενών μέσα στον λαβύρινθο της εμπάθειας, του δαιμονισμού.

Τὸ ἄφθαστο μήνυμα

  Πολλὰ προσπάθησαν νὰ κάνουν ὡραῖα τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, καλοί μου φίλοι. Ἡ φιλοσοφία, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, οἱ ἰδεολογίες …Καὶ πολλοί! Μάταια ὅμως. Τίποτα καὶ κανένας δὲν μπόρεσε νὰ πραγματοποιήσει τοῦτο τὸ ἀκατόρθωτο. Νὰ τὴν ἀνακαινίσει. Νὰ τὴν κάνει φωτεινή. Νὰ τὴν ἁγιάσει. Καὶ μὲ δυὸ λόγια νὰ τὴν ἀναστήσει! Γιατί τότε μόνο γίνεται πραγματικὰ ὡραῖα.

  Μόνον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς μπόρεσε νὰ τῆς δώσει πνοὴ νέα. Νὰ τὴν φέρει σὲ μιὰ ἄλλη διάσταση, ἀσύλληπτη γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα. Νὰ τὴν κάνει ἀπὸ παλιά, καινούργια. Ἀπὸ παροδική, αἰώνια. Νὰ τὴν καταστήσει οὐράνια, ἀγγελική, ἁγιασμένη.

Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ Χριστὸς θεραπεύει τὸν παράλυτο ποὺ ἐπὶ 38 ὁλόκληρα χρόνια βρισκόταν κατάκοιτος σὲ κάποια ἀπὸ τὶς πέντε στοὲς τῆς κολυμβήθρας τῆς Βηθεσδά. Στὸ τέλος τοῦ ἔδωσε τὴ συμβουλή: «Μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται». Μὴν ἁμαρτάνεις πιά, γιὰ νὰ μὴν πάθεις χειρότερα (Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου). Ὥστε ὁ παράλυτος εἶχε ἀρρωστήσει λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν του;

Ναί! Καὶ ὄχι μόνο αὐτός. Τὸ ἴδιο συμβαίνει σὲ ὅλους μας. Ὁ Χριστὸς ὑποσημαίνει ἐδῶ τὸ τεράστιο πρόβλημα ποὺ ἐπισώρευσε στὸ ἀνθρώπινο γένος ἡ ἁμαρτία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποφάσιζε γιὰ πρώτη φορὰ νὰ ἀφήσει τὸν Ρουβίκωνα πίσω του καὶ νὰ ἔλθει ἀντιμέτωπος μὲ τὸν Θεό, διαρρηγνύοντας τὴ μέχρι τότε σχέση ὑπακοῆς του πρὸς αὐτόν, δὲν φανταζόταν ποτὲ τί ἀνεξέλεγκτο ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου ἄνοιγε πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του.