Πολλὰ προσπάθησαν νὰ κάνουν ὡραῖα τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, καλοί μου φίλοι. Ἡ φιλοσοφία, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, οἱ ἰδεολογίες …Καὶ πολλοί! Μάταια ὅμως. Τίποτα καὶ κανένας δὲν μπόρεσε νὰ πραγματοποιήσει τοῦτο τὸ ἀκατόρθωτο. Νὰ τὴν ἀνακαινίσει. Νὰ τὴν κάνει φωτεινή. Νὰ τὴν ἁγιάσει. Καὶ μὲ δυὸ λόγια νὰ τὴν ἀναστήσει! Γιατί τότε μόνο γίνεται πραγματικὰ ὡραῖα.
Μόνον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς μπόρεσε νὰ τῆς δώσει πνοὴ νέα. Νὰ τὴν φέρει σὲ μιὰ ἄλλη διάσταση, ἀσύλληπτη γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα. Νὰ τὴν κάνει ἀπὸ παλιά, καινούργια. Ἀπὸ παροδική, αἰώνια. Νὰ τὴν καταστήσει οὐράνια, ἀγγελική, ἁγιασμένη.
Κι αὐτό, γιατί κατόρθωσε κάτι τὸ μοναδικό. Τὴν ἀπάλλαξε ἀπὸ τὸν θάνατο ποὺ πάντα φέρνει ἡ ἁμαρτία.
Ναί, τότε πραγματικὰ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου γίνεται ὄμορφη, ἀνώτερη, οὐράνια καὶ εὐτυχισμένη, ὅταν καταστεῖ ἁγιασμένη πέρα ὥς πέρα. Ὅταν κατορθώσει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ ἁμαρτία.
Καὶ πῶς κατορθώνεται αὐτό; Μὰ μέσα ἀπὸ τὴ σταύρωση καὶ τὴν ἀνάσταση. Ἐκεῖ στὴ σταύρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, μὲ ὅλες τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη του, καὶ στὴν ἀνάσταση ἑνὸς νέου, τοῦ ἀναγεννημένου ἀνθρώπου.
Ἀκριβῶς οἱ διαστάσεις αὐτές, εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτῆς ποὺ τώρα ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε. Γιατί μὲ τὴν Ἀνάστασή Του αὐτὴ ὁ Χριστός, μηδένισε τὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, ἐξαφάνισε τὰ σκοτάδια τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, ἐδίωξε τὸ ψέμα χάριν τῆς ἀληθείας.
Ἔτσι, μὲ τὸ γκρέμισμα κάθε παλιοῦ, σήμανε καὶ ἡ συντριβὴ τῆς δικῆς μας παλαιότητας. Καὶ παράλληλα ἡ δυνατότητα τῆς ἐκ νέου δημιουργίας τοῦ ἀνώτερου ἑαυτοῦ μας.
Τί πιὸ χαρμόσυνο, τί πιὸ μοναδικό, τί πιὸ ἀπαράμιλλο καὶ ἄφθαστο μήνυμα;
Σὲ πάλιωσε ἡ φθορὰ τῆς ἁμαρτίας; Μὲ τὴν μετάνοια τώρα μπορεῖς νὰ κτίσεις νέους κόσμους. Πρῶτα μέσα σου κι ὕστερα γύρω σου. Σὲ ὁδήγησε καὶ πάλι στὴν πτώση ἐκεῖ ποὺ ψηλὰ πετοῦσες; Καὶ τί μ’ αὐτό; Ἀμέσως μπορεῖς καὶ πάλι νὰ φτερουγίσεις στῆς ἀρετῆς τὰ πλάτη.
Δόξα Σοι ὁ Θεός!
Λοιπόν, ἂν καταλαβαίναμε κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο τὸ βαθύτερο τοῦτο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας ὅλοι, τότε ὁπωσδήποτε μία πανανθρώπινη ἀναγέννηση θὰ γινόταν στὴν οἰκουμένη. Μία πάλη γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῆς ἁμαρτίας ἀπὸ μέσα μας, ποὺ ἀμέσως θὰ τὴν ἐκρίζωνε κι ἀπὸ γύρω μας.
Ἕνας ἀγώνας ἀτομικός, ποὺ αὐτόματα θὰ γινόταν καὶ κοινωνικός, γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ καλοῦ παντοῦ.
Καὶ τότε, ὅλες αὐτὲς οἱ θλίψεις μέσα μας καὶ γύρω μας, ὅλα ὅσα μᾶς κάνουν νὰ ὑποφέρουμε, ὅλα ὅσα δημιουργοῦν ἢ καὶ αὐξάνουν τὴ δυστυχία μας, θὰ ἐξέλειπαν παντελῶς. Ναί!
Κι ἐπειδὴ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ περιμένουμε πότε οἱ ἄλλοι θὰ θελήσουν νὰ καταλάβουν καὶ νὰ τὸ κάνουν αὐτό, εἶναι καιρὸς νὰ φέρουμε τοῦτο τὸ μέγα μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν καρδιὰ καὶ στὸ εἶναι μας. Ὁ καθένας μας προσωπικά. Καὶ τότε θὰ δοῦμε ὅτι θὰ ἀλλάξουν ὅλα. Γιατί πλέον θὰ ζοῦμε ἀναστημένα…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
