ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ[:Ματθ. 13, 53-58]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν (:και όταν ο Ιησούς τελείωσε τις παραβολές αυτές, αναχώρησε από εκεί)»[Ματθ.13,53].Γιατί είπε ο Κύριος τις παραβολές αυτές; Επειδή επρόκειτο και άλλες να πει. Και για ποιο λόγο μεταβαίνει από εκεί; Επειδή ήθελε να σπείρει παντού τον λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Τιμ. β΄ 1-7
1 Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, 2 ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι. 3 τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, 4 ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. 5 εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς, 6 ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων, τὸ μαρτύριον καιροῖς ἰδίοις, 7 εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος, -ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι,- διδάσκαλος ἐθνῶν ἐν πίστει καὶ ἀληθείᾳ.
Ανδρέα Θεοδώρου
Βάπτισμα:
Απαντήσεις σε ερωτήματα δογματικά
Γιατί βαπτιζόμαστε στο όνομα της Αγίας Τριάδος;
Για ν’ αποβάλουμε το χιτώνα της φθοράς και να ντυθούμε τη δόξα του Χριστού. Με το χιτώνα της φθοράς μας έντυσε με την παράβαση του ο Προπάτορας, που μας κληροδότησε μια φύση χαλασμένη, στην οποία μπαίνουμε όλοι ανεξαίρετα οι άνθρωποι με τη φυσική μας γέννηση. Η φύση αυτή της φθοράς εμποδίζει την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού. Πρέπει οπωσδήποτε ν’ αφανισθεί και αυτό πετυχαίνεται στο ιερό βάπτισμα (Ιωαν. 3,3). Παράλληλα πρέπει να ντυθούμε το Χριστό («Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε» ψάλλει η Εκκλησία μας), να αναγεννηθούμε, να γίνουμε μία νέα πνευματική ύπαρξη και ζωή.
Δημήτρη Μαυρόπουλου
Ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας, Μ´
Ἁγία Τράπεζα καί Ἱστορία
Εἴκοσι τέσσερις ὧρες κάθε μέρα, λόγῳ τῆς περιστροφῆς τῆς γῆς καί τῶν εἴκοσι τεσσάρων ζωνῶν ὥρας, τριακόσιες ἑξήντα πέντε ἡμέρες κάθε χρόνο, δοξολογεῖται ἡ παρουσία τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης μέ τήν εὐχαριστιακή θυσία, εἴτε αὐτή τελεῖται σέ ἕναν μικρό ναό μέ τρεῖς τέσσερις πιστούς, εἴτε σέ ἕναν καθεδρικό ναό μέ μερικές ἑκατοντάδες πιστούς. Τελεῖται ἡ θυσία, σημαίνει ὅτι προσφέρονται τά στοιχεῖα τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, γήινα στοιχεῖα καί κτιστά, γιά νά μεταβληθοῦν διά τῆς ἐπενεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ σῶμα καί αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδή νά ξανασυμβεῖ τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου, τώρα ὄχι ἅπαξ ἐντός τῆς μήτρας τῆς Παρθένου μέ τήν ἐκ τοῦ Πατρός ἐπέλευση («Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ») τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά ἐντός τῆς μήτρας τῆς νύμφης Ἐκκλησίας μέ τήν ἐκ τοῦ Πατρός κατάπεμψη («κατάπεμψον τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον») τοῦ ἴδιου Πνεύματος. Αὐτή ἡ ἀέναη «σάρκωση» τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Λόγου ἐντός τῆς ἱστορίας περιέχει τά ἑξῆς στοιχεῖα:
Ευαγγελία Κ. Λάππα
17 ετών
Το παρακάτω ποίημα αποτελεί μια (ελεύθερη) ποιητική προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζουν ότι κυβερνούν τον κόσμο. Λέω νομίζουν, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται την εμπιστοσύνη του απλού λαού διατελώντας ξένα, για την Ορθοδοξία και το Έθνος μας, συμφέροντα.
Τὸ τμῆμα ἱερορραπτικῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου προσφέρει βοήθεια στὴν ἐξωτερικὴ ἱεραποστολὴ τῆς μακρινῆς Ταϊβὰν μὲ δύο τρόπους: Ἀπὸ τὴ μιά στέλνει ἄμφια καὶ καλύμματα γιὰ τὴν ἁγία Τράπεζα καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη, ραμμένα ὅλα ἀπὸ τὶς κυρίες ποὺ διδάσκονται τὴν ἱερορραπτικὴ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη στέλνει τὰ χρήματα, ποὺ εἰσπράττει ἀπὸ τὴν πώληση τῶν ἔργων του. Γιατί ἡ παραγωγὴ δὲν περιορίζεται μόνο σὲ αὐτὰ ποὺ ἀναφέρθηκαν. Οἱ κυρίες φτιάχνουν ὡραῖα τραπεζοκαλύμματα γιὰ τὶς ἱερὲς στιγμὲς τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας, ὅπως γιὰ εὐχέλαιο ἢ γιὰ ἁγιασμὸ στὸ σπίτι, πετσετάκια γιὰ τὸ εἰκονοστάσι, πετσέτες γιὰ τὸ πρόσφορο. Μέχρι κομψοὺς «φακέλους» ράβουν, γιὰ νὰ βάζουν οἱ πιστοὶ τὸ ἀντίδωρο τῆς ἑβδομάδας!
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. θ΄ 1-7
1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. 3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, 4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. 6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων 7 εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.
Αθανάσιος Νεοφώτιστος
«Παραμερίστε, παραμερίστε…
ν’ ακούσω τις ψαλμωδίες»
Προς το τέλος της επίγειας ζωής του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου
Οι γιατροί μας το είπαν χαμηλόφωνα, αλλά καθαρά, ότι πλησιάζει η ώρα του. Είναι ζήτημα δύο το πολύ ημερών. Μαζί με όλες τις σκέψεις και συνομιλίες για τις αναγκαίες ετοιμασίες που κάναμε με βαριά καρδιά, άρχισε και κάποιος προβληματισμός που σε τέτοιες περιπτώσεις καταλαμβάνει την οικογένεια και όλους όσους συμπαραστέκονται στο κρεββάτι του αρρώστου τις τελευταίες στιγμές του: «Πρέπει να μεταλάβει».
Οι συμμετέχοντες χθες στο συλλαλητήριο «Λιτανεία για τη σωτηρία της Σερβίας», που είναι αφοσιωμένοι στις παραδοσιακές αξίες και είναι εναντίον της προώθησης των δικαιωμάτων των LGBT και των παρελάσεων, πέρασαν από τους κεντρικούς δρόμους του Βελιγραδίου την επομένη του Προέδρου της Σερβίας που ανακοίνωσε την ακύρωση του Europride.
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΑΔΟΧΟΣ
Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε και ζοῦμε, ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, το Σῶμα δηλ. τοῦ Χριστοῦ, εἶναι Ἐκκλησία τῶν Μυστηρίων. Τό πρῶτο ἀπό τά μυστήρια, τό εἰσαγωγικό μυστήριο, πού μᾶς εἰσάγει καί μᾶς κάνει ὀργανικά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.
Σοφία Χρήστου
ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK,
ΣΤΟ TELEGRAM ΚΑΙ ΤΟ TIKTOK:
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ SOCIAL MEDIA ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Παρ΄ όλο που τα social media αποτελούν την πρώτη επιλογή των πολιτών για επικοινωνία και ενημέρωση, οι προκλήσεις και οι αλλαγές στον κυβερνοχώρο φαίνεται να είναι… ατελείωτες.
Στη ζωή του χριστιανού η απελπισία και η αμέλεια είναι καταστροφικές. Εκείνον που έπεσε σε αμάρτημα, η απελπισία δεν τον αφήνει να σηκωθεί∙ κι εκείνον που είναι όρθιος, η αμέλεια τον κάνει να πέσει.
Η απελπισία στερεί τον άνθρωπο από τ’ αγαθά που έχει αποκτήσει ∙ η αμέλεια δεν τον αφήνει ν’ απαλλαγεί από τα κακά που τον βαραίνουν. Η αμέλεια σε κατεβάζει και απ’ αυτούς τους ουρανούς, ενώ η απελπισία σε γκρεμίζει ολότελα στην άβυσσο της κακίας. Κοίτα να δεις τη δύναμη που έχουν και οι δύο.
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ὁμώνυμο πανηγυρίζοντα ἱερὸ ναὸ τῆς κοινότητος Προδρόμου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (29.8.2018).
Έτη πολλά και σε σας,
Θέλω να υπενθυμίσω κάτι που έχει σχέση με τον Τίμιο Πρόδρομο. Ακούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία, όπου υπάρχει διάκονος τον διάκονο, όταν δεν υπάρχει διάκονος τον ιερέα να αιτείται: «Τον υπόλοιπον χρόνο της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι». Σε κάθε Θεία Λειτουργία αυτό πρέπει να ακουστεί. Είναι μία αίτησις του λαού προς τον Τριαδικό Θεό. Να μας στείλει ο Τριαδικός Θεός δύο μεγάλα δώρα. Δώρα, όχι εξ ανθρώπων. Αλλά εκ του Αγίου Πνεύματος. καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Ζητούμε λοιπόν για τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας, δύο τινά. Να περάσουμε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας εν ειρήνη και δεύτερο εν μετανοία.
Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργόπουλου
Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Εcclesia invisibilis:
Πτυχές Προτεσταντικῆς Ἐκκλησιολογίας
Θεμελιῶδες γνώρισμα τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου, παρά τήν ἀπουσία μιᾶς κοινῆς Ἐκκλησιολογίας, εἶναι ἡ αἴσθηση ἀπουσίας τῆς Ἐκκλησίας ὡς «Σώματος τοῦ Χριστοῦ» στήν ἑνιαία, ἀδιαίρετη, διπλή διάστασή της ὡς ὁρατῆς καί ἀόρατης πραγματικότητας καί ἀπόλυτη ἡ ἑνότητά της. Διαχρονικά ὁ Προτεσταντισμός ἀπέρριψε μέ συνέπεια κάθε ταύτιση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας μέ μιά καθορισμένη, ἐξωτερική, ἱστορική φανέρωσή του, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ οὐσία τοῦ μεγέθους πού λέγεται Ἐκκλησία βρίσκεται ἀποκλειστικά στήν ἀόρατη πλευρά του1. Ὑπό τό πρῖσμα αὐτό γίνεται ἀντιληπτή καί ἡ τοποθέτηση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, τά νεώτερα χρόνια, στό ὁποῖο, ὡς γνωστόν, οἱ προτεσταντικοί κλάδοι ὑπερτερτοῦν ἀριθμητικῶς, ὅτι δέν ὑποχρεώνεται νά βασίζεται σέ κάποια ἰδιαίτερη ἀντίληψη περί Ἐκκλησίας2.
«Καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ
πόνου, καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν Θεὸν
τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ
τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καὶ οὐ μετενόησαν
ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν»
(Ἀποκ. 16, 10-11)
π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου
ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ CHANNELING
Ο όρος πνευματισμός είναι μεταβλητός και περιλαμβάνει από τους παλαιούς σαμανιστικούς εξορκισμούς, που βρίσκονται ακόμη σε χρήση μεταξύ των Ινδιάνων, και τις νεκρομαντείες των Ελλήνων, μέχρι το μοντέρνο τραπεζάκι και τις θρησκείες των Umbanda καί Macumba στη Βραζιλία. Έτσι το θέμα αυτό διαφοροποιείται πολύ σήμερα, ανάλογα με τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται και τα κίνητρα του κάθε άνθρωπου η της κάθε ομάδας που τον ασκεί.
Γενικά μπορούμε να διακρίνουμε:
και διατί καλείται «απάτωρ», «αμήτωρ» και «αγενεαλόγητος»;
Ο Μελχισεδέκ ήτο βασιλεύς της Σαλήμ (η οποία ταυτίζεται πιθανώτατα προς την Ιερουσαλήμ) και «ιερεύς του Θεού του Υψίστου», αναφέρεται δε άπαξ μόνον στη Αγία Γραφή (Γενεσ. 14,18 · 20), ως προϋπαντήσας τον Αβραάμ, όταν επέστρεψε από την νικηφόρον εκστρατεία του εναντίον του Χοδολλογόμορ, βασιλέως της Ελάμ. Ο Μελχισεδέκ ευλόγησε τότε τον Αβραάμ, και πρόσφερε εις αυτόν «άρτον» και «οίνον», ούτος δε έδωκεν εις αυτόν «δεκάτην» από όλα τα λάφυρα του πολέμου.
(΄Ιδιος, όπως ο μαρτυρικός χορός του Ζαλόγγου από τον ίδιο βάρβαρο εχθρό, τους Τούρκους!)
του Κώστα Α. Κοντογιαννίδη
Τα σκληρά ιστορικά γεγονότα συνήθως επαναλαμβάνονται και μέσα σ’ αυτά είναι και η μεγάλη τραγωδία των Σουλιωτισσών. ΄Οταν κυνηγημένες από του Τούρκους διέφυγαν για να σωθούν από τα Σούλι στο όρος Ζάλογγο, τις εντόπισε ο Τουρκικός στρατός. Και μπροστά στο δίλημμα ζωή ή θάνατος για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων και υποστούν βάρβαρους βιασμούς κι εξολόθρευση των παιδιών τους, προτίμησαν τον θάνατο. Κρατώντας στην αγκαλιά τα παιδιά τους και τραγουδώντας «στη στεριά δεν ζει το ψάρι…», έπεσαν χορεύοντας από την απότομη πλαγιά στον γκρεμό και βρήκαν, αφού διάλεξαν τον τραγικό θάνατο, από την σκλαβιά την ατίμωση.
Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης (20/4/1907 – 28/8/2010)
Ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου
Σάββατο 29 Αὐγούστου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
Οι άνθρωποι θανατώνονται, οι ιδέες όχι
«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ· Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα πένθους καὶ αὐστηρῆς νηστείας, σὰν τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ ἄψυχα θρηνοῦν τὴν ἄδικη σφαγὴ τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου· καὶ σήμερα 29 Αὐγούστου θρηνοῦν οἱ Χριστιανοὶ τὴν ἄδικη σφαγὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὁ
ὁποῖος κατὰ τὴ μαρτυρία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἡ
ὑψηλότερη φυσιογνωμία τοῦ ἀρχαίου κόσμου (βλ. Ματθ. 11,11. Λουκ.
7,28).
Τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς εἶνε γνωστό. Τὸ ἀκούσατε στὸ εὐαγγέλιο. Ἐδῶ θὰ πῶ τοῦτο μόνο.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Β΄ Κορ. ε΄ 15-21
15 Κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι. 16 Ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. 17 ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα. 18 τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, 19 ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς. 20 Ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿ ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ· 21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ.
ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Η σελήνη η οποία μεγαλώνει και πάλι μικραίνει, είναι τύπος του ανθρώπου, ο οποίος άλλοτε πράττει καλά και άλλοτε αμαρτάνει, και κατόπιν με την μετάνοια επανέρχεται στην ενάρετη ζωή. Λοιπόν δεν χάθηκε ο νους όποιου αμάρτησε, καθώς νομίζουν μερικοί, όπως της σελήνης το σώμα δεν λιγόστεψε, αλλά μόνο το φως της. Αποκτά λοιπόν πάλι ο άνθρωπος τη λαμπρότητά του με την μετάνοια, όπως η σελήνη μετά το λιγόστεμά της ξαναντύνεται πάλι το φως. Γιατί λέει η Γραφή: «Εκείνος που πιστεύει στον Χριστό, κι αν πεθάνει θα ζήσει»(Ιω.11,26) «και θα γνωρίσει ότι Εγώ ο Κύριος μίλησα και θα το κάνω»(Ιεζ. 17,24).
π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΙΛΒΑ ΜΑΪΝΤ ΚΟΝΤΡΟΛ
Πρόκειται για «ανθίζουσα οικογενειακή επιχείρηση» αυτό υποστηρίζει ο ίδιος ο Jοse Silva στο βιβλίο πού εξέδωσε με τον Φίλιπ Μιέλε «Έλεγχος του νου με τη Μέθοδο Σίλβα» (Αθήνα 1979, σ. 30). Ιδρύθηκε στο Laredο του Τέξας κατά το έτος 1966 και δραστηριοποιείται με διάφορα ονόματα: «Ecumenical Sοciety οf psychοrientοlοgy», «Self Management seminary ΡΤΥ LDΤ», «Silva international Graduates Association» κα. Στην Ελλάδα υπάρχει η «Μέθοδος Σίλβα ΕΠΕ» και «Σύλλογοι Αποφοίτων της Μεθόδου Σίλβα» στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη στην Κρήτη και στην Κύπρο.
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
Το πραγματικό νόημα
της Πνευματικής Πατρότητος
Εισήγηση εις την Ι.Μητρόπολη Ζιχνών την Κυριακή 21 Αυγούστου 2022
Όταν ο άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης, νέος όντας μοναχός, επισκέφθηκε για πρώτη φορά με τον Γέροντα του Νικηφόρο, τον άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή, για τον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση, ο άγιος Ιωσήφ ρώτησε το Γέροντά του: “Κάνει, παπά Νικηφόρε, ο Εφραίμ υπακοή”;
[Η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μετά την κόντρα με τη Ρωσία, αναγκάζονται να επιστρέψουν στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής για να ανταποκριθούν στις αυξημένες ενεργειακές ανάγκες των πληθυσμών τους. Ο Μακρόν μάλιστα επανεργοποίησε πυρηνικό σταθμό τον οποίο είχε κλείσει ακολουθώντας οικολογικές συνταγές.
«Ὁ Αὐγουστῖνος ὅμως εἶχε κηρύξει πόλεμο στήν ἐπαρχία του κατά τοῦ καρναβαλιοῦ καί ἡ διαφορετική ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος ἀπό ἕναν κορυφαῖο ἱεράρχη τῆς Ὀρθοδοξίας τόν ἐξόργισε. Πολύ περισσότερο φαίνεται ὅτι τόν ἐξόργισαν τά ὅσα εἰπώθηκαν ἀπό τό Μελίτωνα γιά τήν ἀνάγκη νά ζεῖ ἡ Ἐκκλησία στήν ἐποχή της, νά κατανοεῖ τίς ἀγωνίες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου καί νά μήν σκανδαλίζεται μέ τήν ‘‘παγκόσμιον ἐπανάσταση τῆς νεολαίας’’.»[1].
Ἄλλο ἕνα «Δι’ εὐχῶν…» ὕστερα ἀπὸ μιά κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Ἐδῶ στὸ ἄσπρο ἐκκλησάκι κάτω ἀπὸ τὰ πεῦκα ἀκούστηκαν οἱ ὀρθρινοὶ ὕμνοι, ἀναπέμφθηκε ἡ πρωινὴ Δοξολογία, προσφέρθηκε ἡ ἀναίμακτη Θυσία, δόθηκε “εἰς Κοινωνίαν” «ὁ Ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος». Καὶ τώρα … οἱ ἐγκάρδιοι χαιρετισμοὶ μεταξὺ τῶν πιστῶν.
Εκείνο που συνιστούσε ο Γέροντας Παΐσιος σ’ όλους όσους τον επισκέπτονταν ήταν το ν’ αποκτήσουν πνευματικό πατέρα. Γι’ αυτό βλέπατε, ότι, αφού έδινε κάποιες απαντήσεις ή συμβουλές σε ερωτήματα ή προβλήματα, που του έθεταν οι άνθρωποι, τους παρέπεμπε εν τέλει στον πνευματικό πατέρα για να αποθέσουν εκεί, κάτω από το πετραχήλι του, το βάρος των αμαρτιών, που ήταν η αιτία των προβλημάτων. Έτσι, πολλοί, πάρα πολλοί χριστιανοί, που ζούσαν αυτόνομα, εγωιστικά, ορφανεμένα, «ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» (Ματθ. 9:36), άκουγαν την προτροπή του, αποκτούσαν πνευματικό πατέρα, ζούσαν εκκλησιαστικά, άλλαζε η ζωή τους και η ζωή των γύρω τους.
«Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος· ἅγιος»! (1)
(Ἀφιερωμένο στά 12 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση ἑνός Ἁγίου)
«Μοναδική ὑπῆρξε στά ἑλληνικά ἐκκλησιαστικά πράγματα ἡ περίπτωση τοῦ μητροπολίτη Φλώρινας Αὐγουστίνου Καντιώτη...»[1]. Πράγματι, ὁ μακαριστός πατήρ Αὐγουστίνος Καντιώτης ἄφησε «ἐποχή» στά ἑλληνικά ἐκκλησιαστικά χρονικά. Τό ἀκέραιο τοῦ χαρακτῆρος του, τό θυσιαστικό του πνεῦμα καί ἡ ἀγάπη του γιά Χριστό καί Εὐαγγέλιο, τόν ὁδήγησαν σέ πολλές περιπέτειες ἐπί γῆς. Τό ἀγωνιστικό του φρόνημα, οἱ ἐνέργειές του γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, τῆς Πατρίδος καί τοῦ ἀνθρώπου καί γενικότερα ὅλος ὁ βίος του, ἀποτέλεσαν μέ βεβαιότητα τήν ἀπόδειξη, γιά τούς μέν πιστούς ὅτι εἶναι ἕνας μεγάλος ἅγιος, γιά δέ ὅλους τούς ἄλλους ὅτι εἶναι «φονταμενταλιστής»[2], ὁ «Χομεϊνί τῆς Μακεδονίας»[3]!
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Μιὰ σεβάσμια μορφὴ τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Ἕναν Ἅγιο μὲ πολλαπλὲς ἰδιότητες, ὅπως διαβάζομε στὸ Ἀπολυτίκιό του: ὑπῆρξε προφήτης, πρόδρομος, βαπτιστὴς καὶ κήρυκας, μάλιστα δὲ μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς νὰ ὑστερήσῃ οὐδόλως σὲ καμμία ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀποστολές.
Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου
Ἐπ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
William Μarrior Branham:
Ὁ ψευδοπροφήτης καί ψευδοθεραπευτής τῆς «Λαοδικείας»
Οἱ λεγόμενοι “θεραπευτές”, πού προέρχονταν, συνήθως, ἀπό Πεντηκοστιανικές κοινότητες, ἀποτελοῦν ἐκδήλωση ἑνός φαινομένου, πού σημει ώθηκε μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο στίς Η.Π.Α. καί στήν Εὐρώπη καί εἶναι ὑπαρκτό μέχρι σήμερα, ἰδίως στόν χῶρο τῶν λεγόμενων Πεντηκοστιανῶν-Χαρισματικῶν, τό ὁποῖο στόχευε στή μαζική ἀφύπνιση καί τόν λεγόμενο δυναμικό εὐαγγελισμό μεγάλων πληθυσμιακῶν συνόλων.
