Δευτέρα 29 Αυγούστου 2022

William Μarrior Branham: Ὁ ψευδοπροφήτης καί ψευδοθεραπευτής τῆς «Λαοδικείας»

 

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου

Ἐπ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 William Μarrior Branham:

Ὁ ψευδοπροφήτης καί ψευδοθεραπευτής τῆς «Λαοδικείας»

      Οἱ λεγόμενοι “θεραπευτές”, πού προέρχονταν, συνήθως, ἀπό Πεντηκοστιανικές κοινότητες, ἀποτελοῦν ἐκδήλωση ἑνός φαινομένου, πού σημει ώθηκε μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο στίς Η.Π.Α. καί στήν Εὐρώπη καί εἶναι ὑπαρκτό μέχρι σήμερα, ἰδίως στόν χῶρο τῶν λεγόμενων Πεντηκοστιανῶν-Χαρισματικῶν, τό ὁποῖο στόχευε στή μαζική ἀφύπνιση καί τόν λεγόμενο δυναμικό εὐαγγελισμό μεγάλων πληθυσμιακῶν συνόλων.

Κυρίαρχο σημεῖο ἀναφορᾶς καί προβολῆς τους ἦταν οἱ ὑποτιθέμενες “θεραπεῖες” τῶν ἀρρώστων ἀνθρώπων πού μποροῦσαν, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, νά παραγματοποιήσουν, ὀργανώνοντας πάρα πολύ μεγάλες σέ ὄγκο συγκεντρώσεις τόσο στόν ἀνεπτυγμένο, ὅσο καί στόν λεγόμενο Τρίτο κόσμο.

Κοινό στοιχεῖο τῆς διδαχῆς τους ἀποτελοῦσε ἡ θέση ὅτι ἡ ἀσθένεια προέρχεται ἀποκλειστικά ἀπό τόν διάβολο. Κατ᾽ αὐτούς, οἱ ὀπαδοί τοῦ Ἰησοῦ, δέν μποροῦν νά ἀρρωστήσουν. Ἄν ἀρρωστήσουν, σημαίνει ἔλλειψη ζωντανῆς πίστης. Μποροῦν ὅμως νά θεραπευτοῦν μόλις ἀποκτήσουν τέτοια πίστη.

Μεταξύ αὐτῶν τῶν Πεντηκοστιανῶν θεραπευτῶν ξεχωριστή θέση εἶχε ὁ Ἀντιτριαδικός William Μarrior Branham (1909-1965), πού εἶχε γεννηθεῖ στό Βurkesville τοῦ Kentucky τῶν Η.Π.Α. στίς 6-4-1909. Πρίν ἐνταχθεῖ στούς Πεντηκοστιανούς, ἀνῆκε στούς ἀνεξάρτητους Βαπτιστές. Θεώρησε τόν ἑαυτό του ὡς τόν ἐκλεκτό καί τόν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ στήν ἕβδομη καί τελευταία, κατ’ αὐτόν, περίοδο τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας, πού τή χαρακτήριζε «ὡς περίοδο τῆς Λαοδίκειας», μέ βάση μία πρωτοφανῆ ἑρμηνευτική κακοποίηση τῆς Ἀποκαλύψεως (κεφ. 3, 14-21).

Ἐκτός ἀπό τίς “θεραπεῖες”, εἶχε τήν πεποίθηση ὅτι ἔπρεπε νά συγκεντρώσει τούς ἐκλεκτούς καί νά τούς προετοιμάσει γιά τήν ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐπρόκειτο νά λάβει χώρα μέχρι τό 1977, καθώς τότε θά τελείωνε ἡ ἱστορική περίοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Λαοδίκειας, ὅπως τήν ὀνόμαζε. Τότε θά ἐμφανιζόταν ὁ Ἀντίχριστος, ἕνα ἀγαπημένο θέμα τῶν κηρυγμάτων του, ἀλλά φυσικά ἡ ἁρπαγή θά εἶχε πραγματοποιηθεῖ.

Ἐργάστηκε συστηματικά γι’ αὐτόν τόν σκοπό καθώς, ὅπως ἰσχυρίζονταν, ἕνας ἄγγελος, πού τοῦ ἐμφανίστηκε τό 1946, τοῦ εἶχε ἀπο καλύψει τήν ἀποστολή του. Τό 1937 πέθανε ἡ γυναίκα του καί τό παιδί του. Ὁ Branham θεώρησε τό γεγονός ἕνα εἶδος θεϊκῆς τιμωρίας, γιατί δέν ἐργάστηκε συστηματικά γιά τούς Ἀντιτριαδικούς Πεντηκοστιανούς.

Μία ἀπό τίς ἐμμονές του ἦταν ὅτι ὅσοι εἶχαν βαπτιστεῖ στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔπρεπε νά ξαναβαπτιστοῦν μόνο στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ Α´ Οἰκουμενική σύνοδος, κατ᾽ αὐτόν, ἀντικατέστησε τήν ἀρχική πίστη καί διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων γιά τόν Θεό, μέ τή διδασκαλία γιά τήν Ἁγία Τριάδα.

Ἀνάμεσα στίς ψευδοπροφητεῖες του ἦταν ὅτι μέχρι τό 1977 ὅλες οἱ προτεσταντικές Ὁμολογίες θά ἀπορροφηθοῦν ἀπό τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, τό ὁποῖο θά ἐλέγχεται ἀπό τή Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία.

Ὁ Branham πέθανε τό 1965, ὕστερα ἀπό αὐτοκινητιστικό δυστύχημα. Εἶχε τεράστια ἐπιρροή στούς ὀπαδούς του, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους πίστευαν ὅτι εἶχε θεϊκή δύναμη καί προσδοκοῦσαν, ὅταν πέθανε, ὅτι θά ἀναστηθεῖ ἄμεσα. Ἀπό τούς ὀπαδούς του διαδίδονταν ἀπίστευτα μυθεύματα, ὅτι λ.χ. εἶχε θε ραπεύσει, στά πρῶτα μόνο χρόνια τῶν ἐκστρατειῶν του, πάνω ἀπό 35.000 ἀνθρώπους!!!

Σχετικά, ὅμως, μέ τίς “θεραπεῖες” τοῦ Branham ὑπάρχει αὐστηρότατη κριτική ἀπό τόν λουθηρανικό χῶρο. Ὁ πάστορας Dr. Kurt Koch, σ’ ἕνα ἀπό τά πολλά βιβλία του γιά τόν ἀποκρυφισμό, κατηγορεῖ εὐθέως τόν W. Branham ὅτι οἱ μέν προφητεῖες του στίς συγκεντρώσεις του ἦταν μορφή-ἔκφραση μαντείας, οἱ δέ “θεραπεῖες” του ἔχουν πολλά ἀποκρυφιστικά στοιχεῖα (σ.σ.: ὁ ὅρος ἀποκρυφισμός χρησιμοποιεῖται ἀπό τόν K. Koch). Ἐπιπλέον, τόν κατηγορεῖ ὅτι χρησιμοποιοῦσε φετιχιστικές πρακτικές καί ὅτι ὁλόκληρο τό ἔργο του, κατ’αὐτόν, καμουφλάρεται πίσω ἀπό ἕνα προπέτασμα χριστιανικῶν λόγων.

Ἀνεξαρτήτως τῆς κριτικῆς τοῦ Koch, ἕνα εἶναι σίγουρο καί στήν περίπτωση τῶν λεγομένων “θεραπειῶν” τοῦ Branham. Πρόκειται περί ψευδοθεραπειῶν, καθώς ἄνθρωπος αἱρετικός (Ἀντιτριαδι κός), πού ναυάγησε ὡς πρός τήν πίστη (Α´ Τιμ. 2,19) δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποτελέσει ὄργανο τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα ἐκλεκτό του, γιά νά θεραπεύει ἀρρώστους (Ματθ. 7,21-23). Ἡ ἁγιογραφική θέση εἶναι σαφής. Τό δέντρο γνωρίζεται ἀπό τούς καρπούς του (Ματθ. 7,15-20).

 

Περιοδικό Εφημέριος – Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2019