Η
ΤΕΤΑΡΤΗ Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου, τῆς Τυρινῆς, εἶναι ἀφιερωμένη στὸ
τραγικότερο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, στὴν πτώση καὶ τὴν ἔξωση
τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπὸ
τὸ Θεό, ὡς τὸ ἐκλεκτότερο δημιούργημά Του, νὰ μοιραστεῖ μαζί Του τὴ δική
Του μακαριότητα, νὰ γίνει, μὲ τὴ δική του θέληση καὶ τὸν ἀγῶνα του,
κατὰ χάριν Θεός. Ὅμως μὲ τὴν συνεργεία τοῦ διαβόλου καὶ τὴν κατάχρηση
τῆς δικῆς του ἐλεύθερης βούλησης, ξέπεσε, γενόμενος δοῦλος τῆς ἁμαρτίας
καὶ ὑποκείμενος στὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο. Τραγικὴ κατάληξη, ἡ ἔξωσή του
ἀπὸ τὸν Κῆπο τῆς Ἐδέμ.
Ἡ ἐκδίωξή τους τοὺς προκάλεσε θρῆνο καὶ κοπετὸ
στὸν ἀφιλόξενο πιά, ἐκτὸς τοῦ παραδείσου, τόπο. Ὅμως δυστυχῶς ὁ θρῆνος
τους δὲν ἦταν ἀποτέλεσμα μεταμέλειας, ἀλλὰ ὀδυρμὸς ὠφελιμισμοῦ.
Θρηνοῦσαν, διότι ἔχασαν τὴν παραδείσια εὐδαιμονία καὶ ὄχι διότι
προσέβαλαν τὸ Δημιουργό τους. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὅρισε νὰ θυμούμαστε
τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς αὐτὸ τὸ τραγικὸ γεγονός, διότι ἀπὸ τὴν ἐπαύριον
ἀρχίζει ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἡ ὁποία συμβολίζει τὴν
μεταπτωτική μας πορεία. Καλούμασθε, αὐτὴν τὴν κατανυκτικὴ περίοδο, νὰ
βιώσουμε τὴ λύπη τῆς πτώσεως, καὶ νὰ καλλιεργήσουμε στὴν ψυχή μας τὴν
ἐλπίδα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Μόνο ποὺ αὐτὴ ἡ ἐλπίδα πρέπει νὰ
συνοδεύεται μὲ τὸν ἀγῶνα μας γιὰ τὴν ἀπεμπλοκή μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἂς
ἐκμεταλλευθοῦμε τὴν σωτήρια εὐκαιρία ποὺ μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία μας. Καλὸ
στάδιο, καλὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή!
