ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

Οί ίερές εικόνες, τόσο σέ τοιχογραφίες όσο καί οί φορητές άπο
τελοῦν ένα μεγάλο πνευματικό θησαυρό τής 'Ορθοδοξίας μας. Γι' αύτές έγραψαν καί ώμίλησαν πολλοί άγιοι καί θεολόγοι, οί όποιοι έτόνισαν τόν σκοπό ύπάρξεως καί διατηρήσεως τών άγίων εικό­νων. Ό Μέγας Βασίλειος έρμήνευσε δογματικά καί πνευματικά τόν σκοπό τους, λέγοντας ότι ή άποδιδόμενη στίς εικόνες τιμή άπευθύνεται στό εικονιζόμενο πρόσωπο.

Έμεῖς οί ορθόδοξοι είμεθα στενά συνδεδεμένοι μέ τίς άγιες ει­κόνες. Δέν ύπάρχει άκολουθία ή προσευχή στήν έκκλησία πού νά μή γίνεται ενώπιον ιερών εικόνων. Ό άγιος 'Ιωάννης ό Δαμασκη­νός είπε ότι οί εικόνες είναι τά βιβλία τών άγραμμάτων χριστιανών.

Ό Μέγας Στέφανος, ήγεμών τής Μολδαβίας κατά τόν 15ο αιώ­να, μετέφερε πάντοτε μαζί του, κάτω άπό τό στήθος του μία τριπρόσωπη εικόνα πού λέγεται «Δέησις». "Εχει τόν Σωτήρα Χριστό στήν μέση καί εκατέρωθεν τήν Θεοτόκο Μητέρα Του καί τόν Βα­πτιστή 'Ιωάννη τόν Πρόδρομο. Συνεπλάκη μέ τούς τούρκους σέ 48 πολέμους καί τό θαυμαστό είναι ότι δέν δέχθηκε καμμία θανάσιμη πληγή στό σώμα του. Ήταν πεπεισμένος ὅτι, μέ τήν παρουσία τής εικόνος κοντά του, είχε μαζί του βοηθό τόν ίδιο τόν Χριστό καί τούς 'Αγίους Του. Αύτή ή είκών, πού ονομάζεται καί «Τρίπτυχο τοῦ Μεγάλου Στεφάνου» εύρίσκεται στό μουσείο τού μοναστηριοῦ Πούτνα τής Μολδαβίας.

Μία άλλη παράδοσις πού συνηθίζεται στήν Ρουμανία καί έχει σχέσι μέ τήν τιμή τών εικόνων είναι ή έξής: Μετά τήν τέλεσι τής Θείας Λειτουργίας μιάς μεγάλης ήμέρας, Δεσποτικής, Θεομητορικής ή Άγίου, έτοιμάζονται οί πατέρες τής Μονής γιά τήν Τράπεζα τοῦ φαγητοῦ. Ή πομπή έχει τό τυπικό μπροστά νά πηγαίνουν οί ψάλται ψάλλοντας τό τροπάριο ή κοντάκιο τοῦ έορταζομένου Ά­γίου, κατόπιν ό διάκονος μέ θυμιατήριο μέ τό όποιον θυμιατίζει τόν μετέπειτα έρχόμενον ήγούμενο ντυμένον τόν μανδύα καί τό έπιτραχήλιο καί κρατώντας στά χέρια του τήν εικόνα τής εορτής. Κατό­πιν τίθεται ή είκών στό άναλόγιο τής τραπέζης, ό διάκονος λέγει τρεις δεήσεις καί κάθονται όλοι γιά φαγητό. Μετά μέ τήν ίδια τάξι καί έορταστική άτμόσφαιρα μεταφέρουν πάλι τήν εικόνα στήν έκ­κλησία, ψάλλει ό διάκονος τήν έκτενή δέησι καί κατόπιν άναχωροῦν γιά τά κελλιά τους.

Μεγάλη εύλάβειά έχουν οί ρουμάνοι στίς εικόνες, όπως άλλω­στε καί κάθε ορθόδοξος λαός. "Οταν ταξιδεύουν γιά ίερά προσκυ­νήματα φέρνουν μαζί τους εικόνες. Παλαιότερα, όταν έδιώκοντο άπό έπιδρομεῖς, κατέφευγαν στά βουνά μέ τίς εικόνες τών Αγίων στά χέρια τους. Οί μοναχοί, όταν έπρόκειτο νά θεμελιώσουν κά­ποια σκήτη ή νά κτίσουν ένα κελλί, έγύριζαν στά βουνά μέ μία ει­κόνα στό χέρι γιά νά εύρουν τόν κατάλληλο τόπο. Καί, όταν τόν εύ­ρισκαν, έβαζαν κάτω άπό ένα δένδρο τήν εικόνα, έγονάτιζαν κάθε φορά μπροστά της γιά προσευχή, κατόπιν έφτιαχναν τόν Τίμιο Σταυρό καί οίκοδομοῦσαν τό Βήμα τής έκκλησίας ή κάποιο άλλο ιερό σκήνωμα. Προηγοῦντο οί εικόνες, άκολουθοῦσαν οί προσευ­χές, ό Τίμιος Σταυρός ή μικρή ξύλινη έκκλησία, τό μοναχικό κελλί καί κατόπιν τό μοναστήρι!

Οί άγιες εικόνες διατηροῦν τήν πνευματική ένότητα ένός ορθο­δόξου λαοῦ. Άδελφώνουν μεταξύ των τούς πιστούς, όταν συμμετέ­χουν όλοι μαζί στήν έορτή ένός τιμωμένου Άγίου. Άδελφώνουν τά μοναστήρια μεταξύ των καί μέ τίς ένορίες τών πόλεων καί τών χω­ριών. Συνδέουν τούς μοναχούς μέ τούς λαϊκούς, τίς έκκλησίες μέ τόν λαό καί μέ τά σπίτια τους.

Θαυματουργές εικόνες ύπάρχουν πολλές στήν Ρουμανία. Οί πε­ρισσότερες εύρίσκονται στά μοναστήρια, διότι οί ήγεμόνες πού τίς έπρομηθεύοντο, κυρίως άπό τό Βυζάντιο, είτε μέ χρήματα, είτε ώς δώρα άπό τούς βυζαντινούς αύτοκράτορες, τίς τοποθετούσαν στά μοναστήρια γιά περισσότερη άσφάλεια. Άκόμη διότι τά μοναστή­ρια είναι τά κέντρα πνευματικής ένότητος τοῦ λαοῦ.

Τήν μεγαλύτερη τιμή άπό τούς πιστούς τής Ρουμανίας άπολαμβάνει ή Θεοτόκος, ιδιαίτερα ή Εορτή καί οί εικόνες τής Κοιμήσεως της καί τής Θείας της Σκέπης.

Οί σπουδαιότερες θαυματουργές εικόνες πού εύρίσκονται σήμε­ρα σέ διαφόρους ιερούς τόπους τής Ρουμανίας είναι οί έξής:

 

1) Ή Θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου Λυδιάνκας στήν μονή Νεάμτς

Αύτή ή είκών έπονομαζόμενη καί «Προσκυνουμένη» προσεφέρθη ώς δώρο τοῦ βυζαντινού αύτοκράτορος Μανουήλ Παλαιολόγου στον ηγεμόνα τής Μολδαβίας 'Αλέξανδρο τόν Καλόν τό έτος 1401. 'Εν συντομία ή ιστορία της έχει ώς έξής: Ή παράδοσις άναφέρει ό­τι αύτή ή είκών άποτελεῖ άντίγραφο άλλης παλαιοτάτης εικόνος ή όποία ζωγραφίσθηκε μόνη της σ' ένα στύλο στήν πόλι Λύδδα τής Παλαιστίνης. Τό έτος 665 ό πατριάρχης Κων/πόλεως Γερμανός, πρίν λάβη αύτό τό ύψηλό άξίωμα, έπήγε καί προσκύνησε τόν Πα­νάγιο Τάφο τού Κυρίου μας. Έκεῖ έμαθε γιά τήν θαυματουργό αύτή εικόνα καί παρήγγειλε σέ έμπειρους ζωγράφους νά τήν ζωγραφί­σουν έπακριβώς. Στό όπισθεν μέρος αύτής διέταξε νά ζωγραφίσουν τόν "Αγιο Γεώργιο, ό όποιος καταγόταν άπό τήν Λύδδα. Γι' αύτό καί ή πρώτη ονομασία τής εικόνος αύτής ήταν, όπως καί παραμέ­νει μέχρι σήμερα «Θεοτόκος ή Λυδιάνκα».

Ό πατριάρχης Γερμανός μετέφερε τό άκριβές άντίγραφό της στήν Κων/πολι όπου καί παρέμεινε μέχρι τήν περίοδο τής εικονο­μαχίας. Τότε μεταφέρθηκε κρυφά στήν παλαιά Ρώμη έπί πάπα Γρηγορίου τού 3ου καί παρέμεινε στήν έκκλησία τοϋ Άγίου Πέτρου 106 χρόνια, δηλαδή μέχρι τήν κατάπαυσι τών διωγμών τών ιερών εικόνων. Τό 845, μετά τήν νίκη τής 'Ορθοδοξίας έναντίον τών είκονομάχων, ό άγιος Μεθόδιος ό Όμολογητής, πατριάρχης Κων/πόλεως τήν μετέφερε άπό τήν Ρώμη πάλι στό Βυζάντιο έπί πάπα Σεργίου τοῦ Β'. Ή βασίλισσα Θεοδώρα μαζί μέ τόν άγιο Με­θόδιο καί πλήθος λαοῦ τήν τοποθέτησαν μέ μεγάλες τιμές σέ μονα­στήρι τής Κων/πόλεως, όπου καί έμεινε 555 χρόνια. Μετά τό 1401, μέ τήν άναγνώρισι τοῦ πρώτου μητροπολίτου Μολδαβίας 'Ιωσήφ Μουσάτ ύπό τοῦ Οίκουμενικοῦ Πατριαρχείου, οί έκκλησιαστικές σχέσεις Μολδαβίας καί Πατριαρχείου ένισχύθηκαν πάρα πολύ.

Κατά τήν μετακομιδή τών Λειψάνων τού άγίου 'Ιωάννου τής Σουτσεάβας στήν πόλι αύτή τό 1402 άπό τήν πόλι Άλμπα παρευρίσκοντο ώς εκπρόσωποι τού Βυζαντίου ό άρχιμανδρίτης τού Οικου­μενικού Θρόνου Γρηγόριος Ταμπλάκης καί ό υίός τού βασιλέως Μανουήλ Παλαιολόγου Ανδρόνικος. Ή λαμπρά σ' αύτούς ύποδοχή τού Μολδαβού ήγεμόνος 'Αλεξάνδρου τού Καλού έπηρέασε εύμενώς τόν βυζαντινό αύτοκράτορα, ό όποιος άπό εύγνωμοσύνη απέστειλε τότε στόν ήγεμόνα 'Αλέξανδρο ώς δώρα, τήν εικόνα τής 'Αγίας "Αννης, εύρισκομένης τώρα στήν μονή Μπίστριτσα καί μία εικόνα τής Θεοτόκου, ή όποία εύρίσκεται στό μοναστήρι Άγαπία. Ένώ στόν μητροπολίτη 'Ιωσήφ Μουσάτ έστειλε αύτή τήν θαυμα­τουργό εικόνα τής Θεοτόκου, ό όποιος καί τήν έχάρισε στό μονα­στήρι Νεάμτς τό 1415.

Στήν βαλκανική έπανάστασι τών υποδούλων λαών κατά τών τούρκων τό 1821 οί μοναχοί έκρυψαν αύτή τήν Εικόνα μέ όλα τά κειμήλια τής Μονής μέσα στό δάσος. Μετά άπό ένα χρόνο τήν με­τέφεραν πάλι στήν Μονή μέ μεγάλες τιμές, άγρυπνία καί Θεία Λει­τουργία. "Οταν άρχισε ή Θεία Λειτουργία, έγινε ένα θαύμα, όπως μαρτυρεί ό ήγούμενος τής Μονής άρχιμ. Νεονίλλος. Ή είκών άρχι­σε στό πρόσωπο νά μαυρίζη τόσο πολύ, ώστε οί παρόντες τότε τό έξήγησαν ότι, έπειδή ήταν μέσα στό έδαφος κρυμμένη, άλλοιοοθηκε ή μορφή της. Πρός τό τέλος τής Λειτουργίας, καθώς οί πατέρες προσηύχοντο ένώπιόν της γονατιστοί καί τήν προσκυνούσαν, έ­λαμψε πάλι ή μορφή της καί έγινε φωτεινότερη άπό ό,τι ήταν πρώ­τα.

Σήμερα ή Είκών διατηρείται σέ καλή κατάστασι. "Εχει ῦψος 1,20 μ. καί πλάτος 1 μ. καί έξωτερικά είναι έπενδεδυμένη μέ άργυροεπίχρυσο ύποκάμισο κατασκευασμένο ύπό τού στάρετς τής Μο­νής Νεονίλλου (1853).

Θαύματά της θά αποφύγουμε νά άριθμήσουμε έστω καί μερικά έξ αύτών, διότι γιά τούς πιστούς χριστιανούς τό θαύμα δέν είναι κά­τι τό θαυμαστό καί έκτακτο, άλλά κάτι φυσικό στόν θρησκευτικό χώρο, έφ' όσον καί κάθε τι πού μάς περιβάλλει είναι καί έκφράζει έ­να θαύμα τοῦ Θεού.

 

2) Ή Θαυματουργός Είκών τής Αγίας "Αννης στό μοναστήρι Μπίστριτσα Μολδαβίας

Προσφέρθηκε, όπως είπαμε, μέ τήν προηγούμενη εικόνα ώς δώ­ρο τοῦ βυζαντινού βασιλέως στόν ήγεμόνα Μολδαβίας 'Αλέξανδρο τόν Καλόν καί συγκεκριμένα στήν σύζυγο του "Αννα τό 1407. Καί αύτή, έπειδή ή κτιτορική τους έκκλησία τής Μονής Μπίστριτσα θά άποτελοῦσε καί τόν τόπο τής αιωνίου άναπαύσεώς τους, έχάρισε τήν εικόνα στό μοναστήρι αύτό, όπου καί εύρίσκεται μέχρι σήμε­ρα.

Ή άργυροεπένδυσίς της έγινε τό 1843 άπό τόν ήγούμενο τής Μονής Πινγκαράς άρχιμ. Βαρνάβα, λόγῳ εύγνωμοσύνης του πρός τήν 'Αγία, ή όποία τόν έθεράπευσε άπό άνίατη άσθένεια.

Είναι πολύ χαρακτηριστική ή έντόπια παράδοσις τών χριστια­νών, όταν έτοιμάζοντο άπό ένα χωριό γιά τό μοναστήρι τής 'Αγίας "Αννης, προκειμένου νά πάρουν τήν εικόνα της νά τήν λιτανεύσουν στό χωριό τους σέ περίοδο άνομβρίας ή άλλης δοκιμασίας. Στήν καθορισμένη άπό τόν ίερέα ήμέρα συγκεντρώνοντο όλοι σχεδόν οί κάτοικοι τοῦ χωριοῦ έξω άπό τήν έκκλησία τους. Κρατούσαν στά χέρια τους λουλούδια, κεριά, πρόσφορα, λάδι, σιτάρι γιά κόλυββα, κρασί καί άλλα δώρα. 'Ο ιερεύς έδιάβαζε μερικές εύχές γιά τήν εύόδωσι τοῦ σκοποῦ των καί σχηματίζοντας μία τεράστια πομπή, ξεκινούσαν μέ κωδωνοκρουσίες γιά τό Μοναστήρι. 'Επροηγοῦντο μερικοί νέοι ντυμένοι μέ τίς τοπικές τους ενδυμασίες. Ό ένας άπ' αύτούς κρατούσε τήν έθνική σημαία καί οί άλλοι άπό ένα σταυρό στό χέρι καί έπάνω σέ λευκά άλογα έπήγαιναν ώς άγγελιοφόροι τής πομπής. 'Ακολουθοῦσαν ό ιερεύς μέ τό ποίμνιο του, τό όποιον καθ' όδόν αύξανόταν άπό όμάδες χριστιανών προερχομένων άπό τά γει­τονικά χωριά. "Οταν έφθανε ή πομπή πού συνοδευόταν άπό πολλές καρότσες μέ βόδια γιά τούς ηλικιωμένους, προσκυνοῦσαν γονατι­στοί μέ δάκρυα τήν 'Αγία "Αννα, περνούσαν κάτω άπό τήν Εικόνα της τρεις φορές καί άναβαν τά κεριά τους προσφέροντας καί τά ύπόλοιπα δώρα τους. Κατόπιν ό ιερεύς μέ έκπροσώπους τοῦ χωριοῦ του έπισκέπτοντο τόν ήγ,ρύμενο, έλάμβαναν τήν εύλογία του γιά τήν λιτάνευσι τής Εικόνος, πού θά συνωδευόταν καί άπό δύο ίερομονάχους τής Μονής.

Κατόπιν ένώπιον τής Εικόνος έδιάβαζαν τούς Χαιρετισμούς

της, τήν έβγαζαν έξω καί τήν περιέφεραν μία φορά γύρω άπό τήν έκκλησία καί στήν συνέχεια άναχωροῦσαν. Μπροστά πάλι έπήγαι- ναν οί νέοι μέ τά λευκά άλογά τους, ό ιερεύς μέ τό έπιτραχήλιο στόν λαιμό του, μετά ή 'Αγία Άννα έπάνω σέ μία καρότσα καί έκατέρωθεν αύτής οί δύο συνοδοί ιερομόναχοι τής Μονής καί στό τέλος ό λαός πεζή ή σέ καρότσες. Στά χωριά πού διερχόταν ή πομ­πή τήν ύποδέχοντο οί χριστιανοί μέ δάκρυα στά μάτια καί μέ χαρά λέγοντ.ας: «"Ερχεται ή Αγία Άννα, έρχεται ή Αγία Άννα. Νά πε­ριμένουμε τώρα βροχή!».

"Οταν έφθαναν στήν έκκλησία τοῦ χωριού τους, έκεῖ περίμεναν οί ύπόλοιποι χριστιανοί πού δέν μπορούσαν νά έλθουν. Άπό τήν εί­σοδο τής αύλής μέχρι τήν έκκλησία ό δρόμος ήταν γεμάτος άπό χαλιά καί λουλούδια στρωμένος. "Εμπαιναν οί πιστοί στήν έκκλη­σία καί άρχιζε Πανηγυρικός 'Εσπερινός. Τήν έπομένη γινόταν Θεία Λειτουργία, κατόπιν οί Χαιρετισμοί, τό Άγιο Εύχέλαιο καί ξεκι­νούσαν γία τήν λιτανεία μέσα στούς δρόμους τοῦ χωριοϋ, ψάλλον­τας τό τροπάριο της ή τό «Άγιος ό Θεός...». Τό άπόγευμα επέ­στρεφαν τήν Εικόνα στήν έκκλησία, έτρωγαν στήν αύλή καθ' όμάδες άπό ό,τι είχαν μαζί τους καί στήν συνέχεια μετέφερον τήν Εικό­να μέχρι τά σύνορα τοῦ διπλανοῦ χωριοῦ, όπου τούς έπερίμενε ή άλλη πομπή τών χριστιανών, προκειμένου μέ τήν ίδια εύλάβειά καί τάξι νά λιτανεύσουν τήν Εικόνα καί στό τόπο τους. Μ' αύτό τόν τρόπο λιτανευόταν ή Εικόνα άπό χωριό σέ χωριό μέχρι τό φθινόπω­ρο, οπότε καί τήν έπέστρεφαν στό Μοναστήρι. 

Καθώς ώμολογοῦσαν ιερείς καί γέροντες πού συμμετείχαν σέ τέτοιες λιτανείες, καμμιά φορά ή Αγία Άννα δέν άρνήθηκε νά έκπληρώση τό γενικό αίτημα τών πιστών. Σέ διάφορες στιγμές, είτε όταν ή πομπή εύρισκόταν καθ' όδόν, είτε όταν ήταν στήν έκκλη­σία, είτε τήν νύκτα, έπεφταν καταρρακτώδεις βροχές.

Οί λιτανείες αύτές, κρίμασιν οἶς οῖδε ό Κύριος, έπαυσαν νά τελοῦνται μέ τήν άλλαγή τοῦ καθεστώτος δηλαδή άπό τό 1944.

 

3) Ή Θαυματουργός Εικών τής Θεοτόκου τής Κοινότητος Τριφέστ τοῦ νομοῦ Νεάμτς

Σέ άπόστασι έπτά χιλιομέτρων άπό τήν πόλι Ρομάν ύπάρχει τό χωριό Τριφέστ, όπου είναι ή Είκών τής Θεοτόκου, ξακουστή σ' όλόκληρη τήν Μολδαβία γιά τά θαύματά της.

Γιά τήν άρχαιότητα καί προέλευσί της δέν διατηρείται κανένα άκριβές στοιχεῖον. Πιστεύεται δμως έκεῖ δτι είναι έλληνική, βυζαν­τινή ή άγιορείτικη, πού μεταφέρθηκε άπό ρουμάνους μοναχούς στήν Ρουμανία. Τήν εκδοχή αύτή ένισχύει καί ή ονομασία της «Πα­ναγία ή Όδηγήτρια» πού είναι γραμμένη στά έλληνικά.

Μία τοπική παράδοσις πού τήν διηγούνται οί γέροντες γιά τόν τρόπο εύρέσεώς της έχει ώς έξής: "Ενας βοσκός κατά τόν 16ον αιώνα έβοσκε τά πρόβατά του στίς όχθες τού ποταμού Μολδόβα. Λόγω πλημμύρας κατέβασε ό ποταμός κάθε είδους ξύλα καί άλλα άντικείμενα. Ξαφνικά είδε κοντά στίς όχθες ένα φαρδύ ξύλο, πού τοῦ άρεσε. Τό ήθελε γιά τήν στάνη του. Επειδή δέν τό έφθανε, τό κάρφωσε μέ τό τσεκούρι του καί τό έβγαλε έξω. Γυρίζοντάς το άπό τήν άλλη πλευρά, διότι ή μορφή της ήταν μπρούμητα, είδε ότι ήταν εικόνα. Τρομαγμένος ειδοποίησε τούς μοναχούς μιάς κοντινής σκήτης, οί όποιοι καί τήν μετέφεραν στήν έκκλησία τους μέ μεγά­λες τιμές. 'Αργότερα οί μοναχοί μετώκησαν σ' άλλους τόπους καί ή έκκλησία τους μεταβλήθηκε σέ ένορία ένός χωριού πού ιδρύθηκε τότε, άλλάζοντας τήν τοποθεσία, πού ήταν πρίν κατά μήκος τοῦ ποταμοῦ Μολδόβα. Αύτό τό χωριό είναι τό σημερινό Τριφέστ, πού φυλάσσει τήν Εικόνα τής Θεοτόκου, ώς τόν πολυτιμώτερο θησαυ­ρό. "Εχει ῦψος 1 μέτρο καί φάρδος 0,80 εκατ. Είναι έπενδεδυμένη μέ άργυροεπίχρυσο κάλυμμα, στολισμένη μέ πολυτίμους λίθους καί τοποθετημένη σέ σκαλιστό προσκυνητάρι, άριστερά τοῦ κυ­ρίως ναοῦ. Ή μορφή της είναι σκοτεινή, λόγω τής άρχαιότητός της καί τής σήψεως πού είχε ύποστή, λόγω βροχών, κατά τίς συνεχείς λιτανεύσεις της άπό τούς χριστιανούς τών περιχώρων σέ περιόδους άνομβρίας.

Τά θαύματά της είναι πολλά καί μέχρι τών ημερών μας γιά τά ό­ποια έχει ό καθένας μας άντίληψι τού πράγματος άπό τίς κατά τό­πους ύπάρχουσες καί στήν πατρίδα μας θαυματουργές εικόνες τής Θεοτόκου καί Άγίων.

 

4) Ή Θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Άγαπία

"Οπως, προείπαμε, αύτή ή είκών προσφέρθηκε μέ τίς άλλες δύο τών μονών Νεάμτς καί Μπίστριτσα άπό τόν Μανουήλ Παλαιολόγο στόν μολδαβό ήγεμόνα 'Αλέξανδρο τόν Καλόν τό 1402. Ό καθαρι­σμός τής μορφής της έγινε έσχάτως καί φαίνεται ή ώραιότης καί ή έξ άνατολών προέλευσίς της. Μέχρι τό 1803 παρέμενε στό μονα­στήρι Γκιρτσίνα κοντά στήν πόλι Πιάτρα Νεάμτς Μολδαβίας. Κα­τόπιν μοναχές, κατ' έντολήν τοῦ οικείου μητροπολίτου Βενιαμίν Κωστάκε τήν μετέφεραν στό 'Αγαπία, τό όποιον μόλις είχε άναδιοργανωθή. Μέχρι τώρα παραμένει στό μεγάλο αύτό μοναστικό κέντρο έπιτελώντας πολλά θαύματα καί παρέχοντας τήν εύλογία καί τήν χάρι της στούς είλικρινώς έξαιτουμένους τήν βοήθειά της.

 

5.Ή Θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Συχαστρία

Στόν κυρίως ναό, πλησίον τοῦ άριστεροῦ χοροῦ τής κεντρικής έκκλησίας τής Μονής εύρίσκεται ή Είκών αύτή τής Παναγίας. Ζωγραφίσθηκε τόν περασμένο αίώνα άπό ένα ένάρετο μοναχό. Έξω­τερικά έχει άργυροϋν έπένδυμα καί τό μήκος της είναι 0,85 Χ 0,70 ε­κατ. Παρότι δέν είναι τόσο λαοφιλής καί γνωστή στόν πολύ κό­σμο, όμως έχει πολλές φορές έκδηλώσει τήν θεία της σκέπη στούς άσκουμένους εκεί μοναχούς (βλέπε τούς βίους στό Ρουμανικό Γε­ροντικό: Ίλαρίων Ίονίκα καί Βασίλειος Ήλίε σελ. 340 καί 347). Παλαιότερα, κατ' άπαίτησι τών έπιχωρίων χριστιανών, γινόταν καί λιτάνευσις τής Εικόνος, κυρίως σέ περίοδο άνομβρίας. Τελευ­ταία φορά έγινε τό 1947. "Εκτοτε μόνο ό Θεός γνωρίζει πότε...

6.Ή Θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Χωραῖτσα

Θεωρείται έργο τού περασμένου αιώνος καί είναι άργυροεπένδυτος μέ διαστάσεις 1,10 x 0,80 μ. Στήν περιοχή τοϋ τόπου έχει τήν φήμη θαυματουργικής χάριτος, όπως τούτο φάνηκε άπό αλλεπάλ­ληλες λιτανείες σέ περίοδο άνομβρίας.

"Αλλοτε είχε λιτανευθή σέ άπροσδόκητες στιγμές πυρκαϊάς δα­σών ή καί μοναστηριών. Μία τέτοια περίπτωσις άπειλής άπό ολο­κληρωτική καταστροφή λόγῳ πυρκαϊάς τής ιδίας Μονής συνέβη τήν άνοιξι τοῦ έτους 1939. Ή φωτιά είχε άρχίσει άπό τόν ξύλινο τροϋλλο τής έκκλησίας. Τότε ό ήγούμενος μετά δακρύων έθεσε τήν Εικόνα σέ μία έξέδρα μπροστά στήν έκκλησία καί γονατιστός τήν παρεκάλεσε:

— Κυρία Θεοτόκε, κάνε καί τώρα τό θαύμα σου καί σβήσε τήν φωτιά άπό τήν έκκλησία. Καί πράγματι, μέ τήν χάρι τής Θεοτόκου, ξεκίνησε ένα δυτικός άνεμος καί κατηύθυνε τήν φωτιά πρός άνατολάς. "Ετσι έσβησε ή φωτιά, διασώθηκε ή έκκλησία, άφού κάηκε μόνο ό τρούλλος.

 

7. Ή Θαυματουργός Εικών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Ντουρέου

Τό μοναστήρι αύτό εύρίσκεται στούς πρόποδες τοϋ «Άθωνος» τής Ρουμανίας, τοῦ όρους Τσεαχλέου. Έκεῖ τώρα εύρίσκεται αύτή ή Είκών, ή όποία πρό τοῦ 1704 ήταν σέ μία ήσυχαστική σκήτη πού καταστράφηκε έξ αιτίας τής πτώσεως μίας χιονοστιβάδος (βλέπε Ρουμανικό Γεροντικό: "Οσιος Συμεών ό Ήσυχαστής σελ. 112). Οί διαστάσεις της είναι 0,90 x 0,60. Ή μορφή της είναι άρκετά σκοτει­νή λόγω τής παλαιότητος και τοῦ καπνοῦ άπό τά κεριά. Τό 1925 ό ήγούμενος Θεοφάνης τήν έπένδυσε μέ άργυροῦν ύποκάμισο καί τήν τοποθέτησε έντός σκαλιστού προσκυνηταρίου. Πολλές φορές έγίνοντο λιτανείες αύτής άπό τούς πιστούς τών γειτονικών χωριών, οί όποιοι φορούσαν τίς τοπικές τους ένδυμασίες, κρατούσαν άναμμένα κεριά καί συνώδευαν μέ εύλάβεια καί τιμή τήν Εικόνα.

 

8. Ή Θαυματουργός Εικών τής Θεοτόκου άπό τόν μητροπολιτικό Ναό τοῦ 'Ιασίου

Είναι τοποθετημένη άπέναντι άπό τό 'Ιερό Λείψανο τής Όσίας Παρασκευής. "Εχει διαστάσεις 1 χ 0,80 μ. Οί γεροντότεροι τής πό­λεως τήν εύλαβοϋνται πολύ καί σήμερα οί πιστοί τήν προσκυνούν καθημερινώς, διηγούμενοι καί θαύματά της πού είδαν ή άκουσαν.

Στόν μητροπολιτικό Ναό μεταφέρθηκε άπό τό μοναστήρι Σοκόλα Ιασίου τό 1886. Τό μοναστήρι αύτό θεμελιώθηκε τό 1803 άπό τήν κόρη τοῦ ήγεμόνος 'Αλεξάνδρου Λαπουσνεάνου, ονόματι Σουλτάνα, ή όποία καί έμόνασε έκεῖ. Τό 1803 ό μητροπολίτης Βε­νιαμίν Κωστάκε μετέφερε τίς μοναχές στό Άγαπία, ένώ τά κελλιά τής Σοκόλα μετέτρεψε σέ θεολογικό σεμινάριο.

Ή θαυματουργική της χάρι έκδηλώθηκε τό 1854. Σέ διάστημα τριών μηνών έτρεχαν άπό τούς οφθαλμούς τής Άειπαρθένου στα­γόνες δακρύων, γεγονός πού κατέπληξε τούς πάντας. Τά δάκρυά της έφθαναν μερικές φορές καί μέχρι τοῦ έδάφους. Ήταν οπωσδή­ποτε μηνύματα γιά τόν έρχομό συμφορών καί δοκιμασιών, λόγω τών άμαρτιών ολοκλήρου τοῦ άνθρωπίνου γένους. Τό θαύμα αύτό, σύμφωνα μέ γραπτές μαρτυρίες, είδαν χιλιάδες πιστοί, μητροπολίται, ό ίδιος ό ήγεμών τής χώρας καί δλοι μετά δακρύων προσκυ­νούσαν τήν Θεοτόκο ζητώντας τήν προστασία της.

 

9) Ή Θαυματουργός Είκών τοῦ Άγίου 'Ιωάννου τοῦ Προδρόμου άπό τό μοναστήρι Γκοροβέϊ τής Μολδαβίας

Περί τά 15 χιλιόμετρα άπό τήν πόλι Ντοροχόϊ εύρίσκεται ένα μι­κρό άνδρικό μοναστήρι τού 18ου αιώνος μέ 4 μοναχούς. Αύτοί φυλάττουν τήν μοναδική στήν Ρουμανία θαυματουργή Εικόνα Άγίου, τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ή όποία είναι διαστάσεων 0,80 x 0,50 μ. καί χαίρει άκρας εύλαβείας καί τιμής άπό τούς χριστιανούς τών περι­χώρων. Κάθε Παρασκευή γίνεται ένώπιόν της τό "Αγιο Εύχέλαιο γιά τούς προσερχομένους άσθενεϊς, πολλοί τών οποίων θεραπεύον­ται ή αισθάνονται τήν παραμυθία τοϋ Τιμίου Προδρόμου.

 

10) Ή Θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου Τριχερούσης άπό τό μοναστήρι Νεάμτς

Στό Τερό Βήμα, άνάμεσα στίς άλλες εικόνες, εύρίσκεται καί ή Παναγία Τριχεροῦσα. "Εχει διαστάσεις 1,10x0,80 μ. καί άποτελεϊ άντίγραφο άλλης εικόνος, εύρισκομένης στήν άγιορειτική Μονή Χιλιανδαρίου. Τό τρίτο χέρι, ώς γνωστόν, είναι δώρο τοῦ άγίου 'Ιω­άννου τοῦ Δαμασκηνού, τού οποίου τό κομμένο χέρι άπό τόν τοπι­κό άρχοντα τής Δαμασκοῦ έθεράπευσε ή Θεοτόκος. Ή Είκών τής μονής Νεάμτς άναζωγραφίσθηκε τό 1886, πλήν τού προσώπου της, έπί ήγουμενείας άρχιμ. Τιμοθέου. 'Ενώ τό άργυροῦν έπένδυμά της έγινε τό 1912 έπί ήγουμένου Βαλέριου Μογκλάν.

'Επειδή υπήρξε παράδοσις τής Μονής ή άλλη είκών τής Πανα­γίας, πού προέρχεται άπό τό Βυζάντιο, νά μήν έξέρχεται τής Μο­νής, άλλά ό λαός νά έρχεται πρός αύτήν, οί πατέρες έλιτάνευαν μόνο τήν Παναγία Τριχεροῦσα. Καί σήμερα άκόμη ύπάρχουν χριστια­νοί άπό τά γειτονικά χωριά πού ένθυμούνται θαύματα τής Εικόνος αύτής.

Πολλές είναι άκόμη οί εικόνες πού θαυματουργούν καί έλιτα- νεύοντο άπό τούς πιστούς. Μερικές είναι σέ μοναστήρια καί άλλες εύρίσκονται σέ ένοριακές έκκλησίες ή σέ σπίτια χριστιανών. Άπ' αύτές θά μνημονεύσουμε άκόμη μερικές οί όποιες δέν είναι τόσο λαοφιλείς καί γνωστές στούς πιστούς, όσο οί προηγούμενες.

 

11. Ή Εικών τής Θεοτόκου άπό τό πρώην μοναστήρι Φωρέστ τής περιοχής Βάσλουϊ

Σ' αύτό τό άνδρικό μοναστήρι, σήμερα ένοριακή έκκλησία, φυ­λάγεται αύτή ή Είκών, ή όποία άπολαμβάνει μεγάλης εύλαβείας ά­πό τούς έντοπίους. Παλαιότερα έλιτανεύετο καί άπό όπου περνού­σε έπεφτε βροχή.

 

12. Ή Εικών τής Θεοτόκου άπό τό χωριό Πασκάνι πλησίον τοῦ Γκάλατς.

 

Στίς 15 Φεβρουαρίου 1865 ό ιερεύς τού χωριού Πασκάνι εύρήκε αύτήν τήν Εικόνα πεσμένη τά μπρούμητα, ένώ εύρισκόταν σέ προσκυνητάρι στόν νάρθηκα τής έκκλησίας. Άλλά τό πλέον θαυμα­στό είναι ότι έκλαιγε τόσο δυνατά, ώστε τά δάκρυά της είχαν μου­σκέψει τό δάπεδο. Τρομαγμένος ό ιερεύς, έκλεισε καλά τήν έκκλη­σία καί έφυγε. Τό πρωί είχε φύγει άπό τόν νάρθηκα, όπου εύρισκό­ταν καί είχε πάει μπροστά άπό τό τέμπλο κλαίουσα συνεχώς. Τό πένθος της κράτησε μία έβδομάδα καί προμήνυε τίς διάφορες συμ­φορές καί δοκιμασίες πού έπέρασε τότε ή Ρουμανία.

 

13. Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τήν σκήτη Νεάγκρα Βάλεα τοῦ νομού Βίλτσεα

Στούς πρόποδες τών βουνών αύτής τής έπαρχίας Βίλτσεα υπάρ­χει ή σκήτη Νεάγκρα Βάλεα, πού στά έλληνικά σημαίνει Μαύρη Κοιλάς, καί ή όποία έπί αιώνας τώρα φυλάττει αύτή τήν εικόνα. Οί παλαιότεροι έκ τών γειτονικών χωριών έχουν νά διηγούνται θαύματά της καί λιτανείες στά χωριά τους.

14.Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Μπισερικάνι Νεάμτς

Είναι μία μικρή είκών, γνωστή καί σεβαστή στούς περισσοτέ­ρους κατοίκους τής κοιλάδος Μπίστριτσα. Έκεῖ ζούσαν έρημῖται άπό τόν 16ο αίώνα. Μερικοί άπ' αύτούς, σκανδαλισθέντες έπειδή άλλοι νεώτεροι μοναχοί έφτιαχναν καλύβες καί εκκλησίες μέ πέ­τρα καί όχι άπό ξύλο, όπως μέχρι τότε ύπήρξε συνήθεια, καί νομίσαντες ότι θα χαθή τό μοναχικό ιδεώδες καί ή σωτηρία τής ψυχής τους, άνεχώρησαν μέ σκοπό γιά τόν Άθωνα. -Στόν δρόμο τους έμ­φανίσθηκε μία γυναίκα ντυμένη στά λευκά καί τούς έμπόδισε, λέγοντάς τους, ότι καί έδώ περιβόλι μου είναι αύτός ό τόπος. Εκεί­νοι, πράγματι, έπέστρεψαν στίς καλύβες τους. Στόν τόπο πού έμ­φανίσθηκε ή Θεοτόκος, οί πιστοί έκαναν ένα προσκυνητάρι. Κάπο­τε ένα ένάρετος Πνευματικός έδιάβαζε έκεῖ τούς άσθενεῖς καί έθεραπεύοντο.

 

15. Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Ναμαϊέστ τοῦ νομοῦ Μουσκέλ

Ή Είκών αύτή εύρέθηκε μέσα σέ θάμνους κατά τόν 16ον αίώνα, όπου θά ύπήρξε πρό άμνημονεύτων χρόνων. Στό τόπο εύρέσεώς της κτίσθηκε τό μοναστήρι αύτό τό όποιον έχει 30 μοναχές, οί ό­ποιες μέ τούς πιστούς χριστιανούς τών περιχώρων άπονέμουν με­γάλη τιμή καί εύλάβειά στήν εικόνα αύτή.

 

16.Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Χόντος-Μποντρόγκ στό Άράντ.

Είναι μία άπό τίς παλαιότερες εικόνες πού εύρίσκονται σήμερα στήν Ρουμανία. Ή παράδοσις λέγει ότι εύρέθηκε στήν κουφάλα έ­νός δένδρου κατά τόν 14ον αίώνα μέ τό παρακάτω γεγονός: "Ενας ταῦρος έπλησίασε καί κτυπούσε ορμητικά τόν κορμό τοῦ δένδρου.

Τό άποτέλεσμα ήταν νά πέση κάτω τό αιωνόβιο καί μάλλον σαπι­σμένο δένδρο καί νά πέση στό έδαφος αύτή ή είκών. Τότε οί χωρι­κοί τήν μετέφεραν στήν έκκλησία τού χωριού τους, ένώ άργότερα ό Επίσκοπος τοῦ Άράντ έκτισε στόν ίδιο τόπο άνευρέσεώς της ένα άνδρικό μοναστήρι. Σ' αύτή τήν εικόνα προστρέχουν μέ εύλάβεια οί πιστοί καί λαμβάνουν παρηγοριά καί ένίοτε θεραπεύονται άπό ψυχικά καί σωματικά των νοσήματα.

 

17. Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τήν Σκήτη Ραρέου τής Σουτσεάβας

Αύτή ή είκών είναι μεγάλων διαστάσεων, έπενδεδυμένη έξωτε­ρικά μέ άργυροῦν ύποκάμισο καί έχει μεγάλη ιστορική καί πνευμα­τική σπουδαιότητα.

Ή σύζυγος τοῦ ήγεμόνος Πέτρου Ράρες, Ελένη Μπρανκοβίτσι κατά τό 1541-1542 είχε αίχμαλωτισθή άπό τούς τούρκους καί εύρισκόταν στό φρούριο Τσιτσέου. Άφοῦ μέ θέλημα του Θεοῦ λυτρώ­θηκε άπό τούς εχθρούς της, έπέστρεψε στό σπίτι της. Στό μέρος πού συναντήθηκε μέ τήν οίκογένειά της, άπό εύγνωμοσύνη πρός τόν Θεό, ίδρυσε τήν όμώνυμη Σκήτη, τιμωμένη στήν Γέννησι τής Θεοτόκου, καί τήν έστόλισε μέ αύτή τήν Εικόνα καί όλα τά άναγκαῖα.

Μετά άπό εκατό χρόνια έρημώθηκε λόγῳ κατακτήσεως τής πε­ριοχής άπό τούς αύστριακούς (1765), οί όποιοι άν καί ήταν χριστια­νοί καθολικοί, πυρπόλησαν καί κατεδάφισαν όλα τά ιερά σκηνώ­ματα τών όρθοδόξων. Ό ήγούμενος τότε τής Σκήτης, ονόματι Σισώης, δραστήριος καί συνετός, άγόρασε κτήμα στήν Μολδαβία, πέραν άπό τά αύστριακά σύνορα, καί έκεῖ κατεσκεύασε τήν και­νούργια σκήτη Ραρέου. Καί τώρα άκόμη οί πιστοί συνεχίζουν τήν πατροπαράδοτη εύσέβειά τους προσερχόμενοι στήν ιατρό ψυχών καί σωμάτων, τήν Κυρία Θεοτόκο.

 

18. Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Άντάμ-Μπιρλάντ

Τό μοναστήρι αύτό θεμελιώθηκε τό 1642 άπό τόν άρχοντα Κων­σταντίνο Άντάμ Μογίλα. Μέχρι τό 1833 ήταν άνδρικό καί μετά μετατράπηκε σέ γυναικείο, ένώ άπό τό έτος 1960 λειτουργεί ή έκκλη­σία του ώς ενοριακή γιά τούς κατοίκους τού διπλανού χωριού Άντάμ.

Ή Είκών αύτή εύρέθηκε, κατά τήν τοπική παράδοσι, μέσα σ' έ­να προβατόδερμα, έξω άπό τά πυρπολημένα έρείπια τής ξύλινης έκκλησίας. Κάποιος μοναχός ή λαϊκός, φαίνεται, μπροστά στόν μεγάλο κίνδυνο, τήν έπέταξε έξω άπό τήν έκκλησία. Γι' αύτό τό πρόσωπο τού Θείου Βρέφους είναι λίγο καπνισμένο καί καμμένο. Μόνο τά μάτια του φαίνονται καθαρά. Τό 1732 τής έσκέπασαν τήν μορφή μέ άργυρούν έπένδυμα, ένώ στήν οπίσθια πλευρά της είναι ζωγραφισμένος, κατά τήν έντόπια παράδοσι, ό άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος.

Οί πιστοί συχνά τήν έλιτάνευαν στά χωριά τους γιά άπαλλαγή άπό τά διάφορα δεινά τους. Άλλά καί στό μοναστήρι προστρέχουν κυρίως οί ύποφέροντες άπό άκάθαρτα πνεύματα, νευρικό κλονι­σμό καί παραλυσίες. Οί μοναχές ομολογούν ότι κατά τό 1940 ήλ­θαν πιστοί στό μοναστήρι μεταφέροντας σέ ένα κάρρο καί έναν δαιμονισμένο, δεμένον μέ άλυσίδες. Μετά άπό τριήμερη νηστεία, προσευχή καί τό "Αγιο Εύχέλαιο θεραπεύθηκε τελείως καί επέ­στρεψε στό σπίτι του.

Τό καλοκαίρι τού 1950 συνέβη μία μεγάλη πυρκαϊά στό μονα­στήρι. Άναψε τό κελλί τής μοναχής Εύφροσύνης Κραϊέσκου καί έπρόκειτο νά έξαπλωθή παντού ή φωτιά. Τότε ή ήγουμένη διέταξε νά βγάλουν άπό τήν έκκλησία τήν Εικόνα, νά τήν βάλουν άνάμεσα στίς φλόγες καί άς γίνη τό θέλημά της... Τότε έγινε τό θαύμα. Οί φλόγες ταπεινώθηκαν, ώσάν ένα άόρατο χέρι νά τίς χαμήλωσε καί σιγά-σιγά έσβησαν τελείως. Σήμερα αύτή ή είκών εύρίσκεται στό μοναστήρι Τσελίκντερε τού νομού Τούλτσεα, όπου γίνονται καθη­μερινώς προσευχές καί παρακλήσεις γιά νά προστατεύη ή Παναγία τόν λαό της άπό τούς κινδύνους καί τίς συμφορές.

 

19) Ή Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Νταλχάουτς τής Φωσκάνης

Αύτό τό μοναστήρι χρονολογείται άπό τόν 15ον αίώνα καί είναι άφιερωμένο στήν μνήμη τής Ζωοδόχου Πηγής. Μερικά μέτρα πιό πέρα άπ' αύτή τήν έκκλησία ύψώθηκε μία άλλη ξύλινη πρός τιμήν τών 'Αρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Μία έπιγραφή της λέγει δτι φτιάχθηκε έπί ήγεμονίας τοῦ Γρηγορίου Γκίκα καί ώς Επισκόπου Μπουζέου τοϋ κύρ Καισαρίου. Σ' αύτή τήν έκκλησία φυλάγεται ώς κειμήλιο ίερό, αύτή ή είκών πού προσκυνείται μέ εύλάβεια άπό τόν λαό.

'Ακριβή ιστορικά της στοιχεία δέν ύπάρχουν. Στηριζόμενοι μό­νο σέ τοπικές παραδόσεις λέγομεν ότι είναι παλαιοτάτη καί θεωρεί­ται άντίγραφο εικόνων τοῦ 'Αποστόλου Λουκά.' Ή παράδοσις λέ­γει δτι ένας ήγούμενος πηγαίνοντας κάποτε στά Ιεροσόλυμα γιά προσκύνημα, έλαβε ώς εύλογία μία εικόνα τής Θεοτόκου γιά νά τήν φέρη στήν Ρουμανία. Σκοπεύοντας νά διέλθη άπό τήν Κων­σταντινούπολη συνελήφθηκε άπό μία όμάδα τούρκων, οί όποιοι τόν έλήστευσαν τήν δέ εικόνα κακοποίησαν καί τήν έρριξαν σ' ένα. σταῦλο ζώων. Τήν νύκτα άρχισε έκεῖ ένα μεγάλο βουϊτό, ώστε τά ζώα άγρίεψαν άπό τόν φόβο τους καί κτυπώντας τό ένα τό άλλο μέ τά πόδια τους σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Έκεῖ άπέξω κοιμόταν ώς αιχμάλωτος καί ό ήγούμενος, ό όποιος καί ειδοποίησε τούς τούρ­κους γι' αύτό τό συμβάν. Εκείνοι άποφασισμένοι νά τόν σκοτώ­σουν, τόν έδωσαν σ' ένα γενίτσαρο νά τόν έκτελέση. Αύτός πρίν ή­ταν ρουμάνος αιχμάλωτος καί τόν έλευθέρωσε μέ τήν προϋπόθεσι νά μή πάη καθόλου στήν Κωνσταντινούπολι. Έγύρισε λοιπόν στήν πατρίδα του λυπημένος διότι δέν έφερε μαζί του τήν εικόνα. Μετά άπό ολίγο καιρό, προκειμένου νά άπαλύνη τόν πόνο του καί νά εύρη όλίγη ήσυχία, άνεχώρησε γιά τόν Εύξεινο Πόντο. Έκεῖ στήν θά­λασσα καθυστερούσε μέχρι άργά τά βράδυα. Κάποια λοιπόν βραδυά είδε ένα φώς ώς στύλο πυρός έπάνω στήν θάλασσα πού τόν έπλησίαζε. Μέ άγωνία παρακολουθούσε τό γογονός καί τί βλέπει: "Ω τοῦ θαύματος! Τήν εικόνα τής Παναγίας νά πλέη έπάνω στά νε­ρά. Τήν άνεγνώρισε. Ήταν έκείνη πού τήν είχαν άρπάξει οί τούρκοι. Παρέλαβε λοιπόν τήν εικόνα, τήν έπήγε σπίτι του καί κατόπιν μέ τόν μικρότερο άδελφό του τήν μετέφεραν στό μοναστήρι Νταλχάουτς, δπου πρώτοι έθεσαν καί τά θεμέλια τής έκκλησίας τής Ζω­οδόχου Πηγής.

Ή Είκών αύτή είναι σπανίας τέχνης καί άξίας. Ή Θεοτόκος κρατεί τόν Υίό της δεξιά καί όχι άριστερά ώς συνήθως. Ή μορφή της έχει ένα βάθος πνευματικής χάριτος καί μεγαλοπρεπείας συγ­χρόνως. Είναι τοποθετημένη έντός τοῦ κυρίως ναοῦ καί άριστερά μέσα σ' ένα σκαλιστό ξύλινο προσκυνητάρι.

 

20) Ή Θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου άπό τό μοναστήρι Ντίντρουν-Λέμν τοϋ νομοῦ Βίλτσεα

Μία άπό τίς σπουδαιότερες θαυματουργές εικόνες τής Θεοτό­κου καί μεγαλοπρεπεστάτη στήν όψι είναι ή εύρισκομένη στό μο­ναστήρι Ντίντρουν-Λέμν. Ή ιστορία προελεύσεώς της άναφέρεται συνοπτικά στά ιστορικά στοιχεία πού έγράψαμε γι' αύτό τό μονα­στήρι. Τό όνομά της είναι παντού γνωστό καί έρχονται έκατοντάδες οί πιστοί γιά νά προσκυνήσουν καί ζητήσρυν τήν βοήθειά της. Στήν συνέχεια θά προσθέσουμε μόνο λίγα άπό τά πολλά θαύματά της:

1)   Τό έτος 1970 μία κόρη 13 έτών έπασχε άπό έπιληψία. Προσέτρεξε μέ δάκρυα καί πίστι στήν χάρι της καί έπέστρεψε στό σπίτι της ύγιής.

2)   Τό 1955 μία νέα 18 έτών ύπέφερε άπό σοβαρή άρρώστια, τήν όποία ούτε ό ιατρός μπορούσε νά διαγνώση. "Ετρεξε λοιπόν ή κόρη στήν Κόρη τής Ούρανίου Βασιλείας. "Εκλαυσε, προσευχήθηκε, καί ύποσχέθηκε ότι, έάν θεραπευθή, θά μείνη στό μοναστήρι αύτό ώς μοναχή. Ή έπιθυμία της καί ή ύπόσχεσίς της έκπληρώθηκαν. Σή­μερα είναι μία ένάρετη καί εύλαβεστάτη μοναχή.

3)   Κατά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τοϋ έτους 1974 ήλθε μία γυ­ναίκα τυφλή καί παράλυτη έπί δύο χρόνια. Ώμολόγησε ενώπιον ό­λων ότι μία νύκτα παρουσιάσθηκε στό όνειρο της ή Θεοτόκος καί τής είπε:

— Πήγαινε στό μοναστήρι μου καί προσευχήσου στήν Εικόνα μου! 'Εκεί θ' άποκτήσης τό φώς σου καί θά θεραπευθής άπό τήν άσθένειά σου!

Ή δυστυχισμένη λοιπόν αύτή γυναίκα έπεσε μπρούμυτα ένώπιον τής άγίας Εικόνος τής Θεομήτορος, έκλαυσε καί προσευχήθη­κε θερμά. Έτέλεσε τό "Αγιο Εύχέλαιο καί κοινώνησε τών 'Αχράν­των Μυστηρίων. Ή διπλή θεραπεία της έγινε, όταν ό ιερεύς μέ τά "Αγια Δώρα, κατά τήν Μεγάλη Είσοδο, πέρασε άπό έπάνω της. Τότε σηκώθηκε μόνη της έτρεξε στήν ιατρό της, τήν εύχαρίστησε, καθώς καί όλες τίς μοναχές καί έπέστρεψε χαρούμενη στό σπίτι της.

Εἴθε μέ τίς πρεσβείες τής Θεοτόκου καί έμεῖς νά λυτρωθοῦμε ά­πό κάθε ψυχική καί σωματική άσθένεια γιά νά δοξάζεται τό όνομά της καί τοῦ Μονογενοῦ Υίοῦ της στούς αιώνας τών αιώνων. 'Αμήν.

Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου