«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Μετά τό Εὐλογητός, Τό Κύριε εἰσάκουσον. Εἶτα τό Θεός Κύριος καί τό τροπάριον ἦχος Δ΄Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ σταυρῶ
Τῶ θεορρήμονι Χριστοῦ ποιμενάρχῃ, καί Ἐκκλησίας ἀειφώτῳ φωστήρι, γονυκλιτῶς προσπέσωμεν βοῶντες αὐτῶ· ἅγιε Γεννάδιε, ρῦσαι πάσης ἀνάγκης, καί παθῶν ἐκλύτρωσαι φωταυγῆ σου πρεσβείᾳ, ἡμᾶς τούς πόθῳ σοι διηνεκῶς, προσπεφευγότας καί πίστει τιμῶντας σε.
Δόξα τό αὐτό...Καί νῦν Θεοτοκίον
Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.
Εἶτα τόν Ν΄Ψαλμόν
Ὁ Κανών τοῦ Ἁγίου
Ὠδή Α΄Ἦχος πλ. Δ΄Ὑγράν διοδεύσας
Τόν πάνσοφον μύστην καί λειτουργόν, Χριστοῦ Ἐκκλησίας, προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς, αἰτούμενοι ἄφεσιν πταισμάτων καί ἀδιάδοχον χάριτος ἔλευσιν.
Ἀστράπτων ἀκτῖσι σῶν διδαχῶν, δι᾿ ὧν ἐτροπώσω, ἀνταρσίαν τῶν Δυτικῶν, καταύγασον Πάτερ καί καρδίας, τῶν προστρεχόντων αὐγαῖς σῆς χρηστότητος.
Δόξα Πατρί..
Στολαῖς εὐφροσύνης περιβληθείς, Γεννάδιε μάκαρ, καί ἀγγέλοις χοροβατῶν, ἐπίφανον ὄμματι ἱλέῳ, τοῖς σοῖς οἰκέταις καί σκέπε σῆ χάριτι.
Καί νῦν Θεοτοκίον.
Πυρί τοῦ Πνεύματος Μαριάμ, κατάφλεξον πάθη, ψυχοφθόρα δι᾿ ὧν συχνῶς, τό τάλαντον ἔκρυψα καί πλοῦτον, ὅν μοι Χριστός ἐχαρίσατο ἔφθειρα.
Ὠδή Γ΄ Οὐρανίας ἁψίδος
Σέ κεκτήμεθα πρέσβυν πρός τόν Θεόν ἄριστον, ρύστην ἐκ δεινῶν πειρασμῶν τε καί μέγαν κήρυκα, τῆς οἰκουμένης σοφόν, δι᾿ οὗ ὀρθόδοξος δῆμος, κατά χρέος γάννυται καί μακαρίζει σε.
Ἐπικάμφθητι τάχει, πατριαρχῶν πρόκριτε, ὅσιε Γεννάδιε πάσαις ἡμῶν δεήσεσι καί συμπαθῶς ἐξελοῦ, τῆς τοῦ βελίαρ μανίας καί ἐχθρῶν κακώσεως, ἡμᾶς πανάριστε.
Δόξα Πατρί...
Ἐπισκέψει τῆ θείᾳ, τῶν μοναστῶν ἄσκησιν, πλείω προελόμενος μάκαρ, τόν κόσμον εἴασας, καί ἡγιάσθης εὐχῆ καί καθρότητι βίου· ὅθεν τούς βοώντας σοι σκέπε ἑκάστοτε.
Καί νῦν...Θεοτοκίον.
Φωταγώγησον φέγγει σῶν οἰκτιρμῶν Πάνσεμνε, τήν ἐσκοτισμένην ψυχήν μου καί κατακάλλυνον, τῆς μετανοίας στολῆ, καί τῶν δακρύων σταγόσι, ὅπως μή ὠσθήσομαι ἐν ὥρᾳ κρίσεως.
Ἐπάκουσον τῶν προστρεχόντων σοι Πάτερ τάς ἱκεσίας, καί γενοῦ ἐν τῶ βίῳ κυβερνήτης σοφώτατος, ὡς ἔχων πλουσίας τάς ἐπιλάμψεις.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Εἶτα ὁ ἱερεύς μνημονεύει δι᾿ οὕς ἡ Παράκλησις τελεῖται καί9 ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον 12 φορές.
Ὁ Ἱερεύς: Ὅτι ἐλεήμων...Καί εὐθύς ψάλλομεν:
Κάθισμα Ἦχος Β΄ Πρεσβεία θερμή...
Ὡς φῶς τηλαυγές σοφέ ἡ πολιτεία σου, ἀνίσχον λαμπρῶς τόν κόσμον κατεφώτισεν, καί πιστούς κατηύφρανε· διά τοῦτο πάνσοφε πρόφθασον καί ἀπειλῆς ἐκ νόσων χαλεπῶν, ρῦσαι ἡμᾶς τῆ φωταυγείᾳ σου.
Ὠδή Δ΄ Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἱεράρχα Γεννάδιε, ὡς ἐν παρρησίᾳ ἑστώς πρός Κύριον, τάς λιτάς ἡμῶν προσάγαγε, χάριν διαπορθμεύων ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Τά ἀπύλωτα στόματα τῶν αἱρετιζόντων τοῖς σοῖς διδάγμασι, φράξον πάνσοφε Γεννάδιε, ὡς τό πάλαι τοῖς Λατίνοις εἴργασαι.
Δόξα Πατρί...
Ἐν αὐλαῖς τοῦ Κυρίου σου, ὡς πεφυτευμένος ἐμυσταγώγησας, καί καρπόν πολύν δρεψάμενος, πλούτισον ἡμῶν ψυχάς μακάριε.
Καί νῦν...Θεοτοκίον
Παναμώμητε Δέσποινα, ἐπί σέ ἠλπίκαμεν καί βοῶμεν σοι· ἔτι πρέσβευε πρός Κύριον, λυτρωθῆναι νέφους ἀπογνώσεως.
Ὠδή Ε΄ Φώτισον ἡμᾶς.
Ὄντως ἀγαθέ, μετ᾿ ἀγγέλων συναρίθμιος ὤν, ταῖς φανοτάταις λιταῖς σου φώτισον, ἡμῶν καρδίας καί τόν νοῦν θεομακάριστε.
Γλώττῃ σου σοφέ, ὡς μαχαίρᾳ τῶν ἐχθρῶν ὀφρῦν, ὅλως συνέτριψας στήσας τρόπαιον, καί ὀρθοδόξως, τήν Ἐκκλησίαν καθοδήγησον.
Δόξα Πατρί...
Ὤφθης τοῖς πιστοῖς, ποιμενάρχης καί διδάσκαλος, ἀρχιερέων δέ ἀγλάϊσμα, ἐν ἀρεταῖς γάρ, διαλάμπων καί χρηστότητι.
Καί νῦν...Θεοτοκίον.
Κόπασον Σεμνή, Ἐκκλησίας τό κλυδώνιον, ταῖς εὐπροσδέκτοις σου δεήσεσι, πρός τόν Σωτῆρα, ὅν ἀσπόρως ἐσωμάτωσας.
Ὠδή ΣΤ΄ Τήν δέησιν.
Ἐνέωσας Ἐκκλησίας φρόνημα, καί ἐφρούρησας αὐτῆς τάς ἐπάλξεις, τῶν εὐσεβῶν ἐπεστήριξας ἦθος, Ὀρθοδοξίας τήν πίστιν ἐτράνωσας· διόπερ Γεννάδιε σοφέ, ἐξαιτοῦμεν χαρίτων σου πέλαγος.
Ὡς ἔχουσα, θησαυρόν ἀσύλητον, τῶν Λειψάνων σου τήν θήκην ἐν Σέρραις, ἡ τοῦ Προδρόμου Μονή ἔνθα τέλους, τοῦ μακαρίου ἐδέξω πανόλβιε, καυχᾶται καί σεμνοπρεπῶς, σοῦ τήν χάριν ἀρύεται ἅγιε.
Δόξα Πατρί...
Κατεύνασον, τρικυμίας τό μένος, ἐκ ψυχῶν ἐν ἁμαρτίαις ἐχόντων, καί ἀποκάθαρον ταύτας ἰσχύει, τῶν πρεσβειῶν σου Γεννάδιε ὅσιε· κατέχεις γάρ ἐν οὐρανοῖς, ἀδιάρρευστον χάριν καί εὔκλειαν.
Καί νῦν...Θεοτοκίον.
Τούς ἔχοντας, Ἀειπάρθενε Κόρη, προαιρέσεως θεόθεν χιτῶνα, μή διαλίπῃς φυλάττουσα τούτους, καί τῆ στολῆ μετανοίας ἐνδύουσα. Ὑπάρχεις γάρ διαπαντός, τῶν πιστῶν προστασίᾳ ἀσάλευτος.
Ἐπάκουσον, τῶν προστρεχόντων σοι Πάτερ τάς ἱκεσίας καί γενοῦ ἐν τῶ βίῳ κυβερνήτης σοφώτατος, ὡς ἔχων πλουσίας τάς ἐπιλάμψεις.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Ὁ ἱερεύς μνημονεύει ὡς δεδήλωται. Καί μετά τήν ἐκφώνησιν.
Κοντάκιον Ἦχος Β΄ Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Προστάτην θερμόν καί μέγαν ἀντιλήπτορα, κεκτημένοι σέ πρός τόν Θεόν ἐγνώκαμεν, ἱεράρχα Χριστοῦ Γεννάδιε πρεσβευτικῶς, ὑπέρ ἡμῶν ὡς ἑστηκώς, τῶ τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ, Θρόνῳ ἀεί ἐπιβόησον· Δέξαι τάς ἱκεσίας, καί σπεῦσον ἐν τρικυμίαις, Παμβασιλεῦ τῶν οὐρανῶν, τῶν οἰκετῶν σου ἑκάστοτε.
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ
Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καί οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
Στίχος: Καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ καί ἀγαλλιάσονται ἐπί τῶν κοιτῶν αὐτῶν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Δόξα...Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου...
Καί νῦν...Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Στίχος: Ἐλέησόν με, ὁ Θεός...καί τό παρόν προσόμοιον.
Ἦχος πλα. Β΄ Ὅλην ἀποθέμενοι.
Σῶσον τούς προσπίπτοντας, ἐξ ἀλγηδόνων παντοίων, τῆ Σεμνῆ Εἰκόνι σου καί δακρύων ρεύμασι ἱκετεύοντας· ἅγιε πρόσδεξαι, τάς ἡμῶν δεήσεις καί δαιμόνων τά στρατεύματα, πόρρῳ ἐκδίωξον, τῶν παθῶν τήν ὀμίχλην ἀφάνισον, τῆ ρωστικῆ πρεσβείᾳ σου καί τῆ φωταυγείᾳ τῶν λόγων σου. Ἔχομέν σε μάκαρ, ἀκύμαντον λιμένα ἀρετῆς, καί ἀληθείας διδάσκαλον, πάσαις περιστάσεσι.
Ὠδή Ζ΄ Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἐπιβράβευσον Πάτερ, διηνεκῶς ἡμῖν δαψίλειαν χάριτος, κρατεῖν τάς παραδόσεις, τῆς θείας εὐσεβείας, ἧς ὑπέρμαχος γέγονας ἐξοστρακίσας δεινῶς, τούς ὄφεις ἀσεβείας.
Ἐλλαμφθείς Θεοφόρε, θεουργικῆ δυνάμει τοῦ Θείου Πνεύματος, προστάτης ἀνεδείχθης, λαοῦ κεκακωμένου τῆς ἁλώσει τῆς Πόλεως· γενοῦ καί νῦν συμπαθῶς ἀκέστωρ τῶν νοσούντων.
Δόξα Πατρί...
Τήν Λατίνων μανίαν, ὡς ἀντίθεον ρῆμα σοφέ ἀπέδειξας, ἀπτόητος διαμείνας, προέκρινας φυγεῖν τε ἤ προδῶσαι τά πάτρια· διό ὡς πύργος ἡμῖν τῆς πίστεως ἐφάνης.
Καί νῦν...Θεοτοκίον.
Ἐν ἱδρῶσι καί κόποις, τά οὐράνια κέκτηνται Μητροπάρθενε, ἐν δάκρυσι καρδίας, καθαίρονται τά πάθη, τῆ θερμῆ προστασίᾳ σου· ὅθεν Κυρίᾳ Ἁγνή, προσάγαγε δεήσεις.
Ὠδή Η΄ Τόν Βασιλέα.
Τοῖς τῶν ὁσίων, ἱεραρχῶν τε χορείαις, συνευφραίνει τῶ πνεύματι μάκαρ, καί ἐξαποστέλλεις, βροτοῖς πταισμάτων λύσιν.
Τείχισον Πάτερ, τῆ εὐφραδείᾳ τῶν λόγων Ἐκκλησίας σύστημα δογμάτων, καί τούς κακοδόξους, κατάβαλε ἀτρέπτως.
Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, τόν Κύριον ὑμνοῦμεν.
Πρόστηθι ὅθεν, ἐπιλαβόμενος Πάτερ, τῆ χειρί σου ἡμᾶς δεδοικότας, ἐν τῆ ἀποφεύκτῳ τῆς Κρίσεως ἡμέρᾳ.
Καί νῦν...Θεοτοκίον.
Ἀνυποστόλως, ἐνατενίζων σε Μῆτερ, ἐξαιτοῦμαι χάριτος ἰάσεις, ἵνα γεγηθότως, ὑμνῶ σε εἰς αἰῶνας.
Ὠδή Θ΄ Κυρίως Θεοτόκον
Ἀπάλλαξόν με Πάτερ, ἐχθρῶν κακουργίας, καί συνειδότος κατεύνασον κλύδωνα· ἔχεις Θεῶ παρρησίαν καί χάριν ἄφθονον.
Τοῖς ἄνω ὠκειώθης, μισήσας ἐνθέως, τῆς χαμερποῦς βιοτῆς τό εὐφρόσυνον· διό ἡμᾶς μιμητάς σου ποίησον Ἅγιε.
Δόξα Πατρί...
Χριστοῦ τήν Ἐκκλησίαν, καθόπλισον παμμάκαρ, τῆ πανοπλίᾳ σοφῶν διδαγμάτων σου, τούς δ᾿ ἐν Αὐτῆ εἰσιόντας σκέπε καί φύλαττε.
Καί νῦν..Θεοτοκίον.
Ἐν θρόνῳ παρεστῶσα, τοῦ Παμβασιλέως, σύν τοῖς ὁμίλοις δικαίων ὁσίων τε, ἐπιλαβοῦ τῆς σῆς ποίμνης, λιταῖς σου Πάναγνε.
Καί εὐθύς τό Ἄξιόν ἐστιν...Καί θυμιᾶ ὁ ἱερεύς τό Θυσιαστήριον κλαί τόν Λαόν,οἱ Ψάλται ψάλλουσιν τά παρόντα μεγαλυνάρια
Τόν τῆς Ἐκκλησίας ὑφηγητήν, μύστην καί φωστῆρα, καλλονήν τῶν ἱεραρχῶν, ὑμνήσωμεν ἀξίως, Γεννάδιον τόν μέγαν, ὡς φύλακα δογμάτων ἀμώμου πίστεως.
Δεῦτε εὐφημήσωμεν εὐλαβῶς, Γεννάδιον πάντες, τόν δοξάσαντα ἐπί γῆς, λόγοις θεοσόφοις καί ἔργοις τόν Σωτῆρα καί πλάνην καθελόντα τήν λατινόφρονα.
Τόν ἐν πατριάρχαις θεοειδῆ, μύστην τοῦ Δεσπότου, καί ὁσίων τόν ἀσκητήν, στίφη ὀρθοδόξων, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις, δεόμενοι ἐκπέμπειν ἡμῖν τάς χάριτας.
Κωνσταντινουπόλεως τόν σοφόν, Ἔφορον τιμῶντες, καί ἀγῶνας αὐτοῦ πιστοί, οὕς διά τήν πίστιν ἐξήγαγεν ἐνδόξως, προσάξωμεν Κυρίῳ Θεῶ τήν εὔκλειαν.
Χαῖρε καί ἀγάλλου καί σύ Μονή, τοῦ Θείου Προδρόμου, ἡ ἐν Σέρραις τόν τηλαυγῆ, ἔχουσα ἀστέρα, Γεννάδιον τόν μέγαν, ὅς ἔλαμψε τῶ κόσμῳ χρυσέοις ρήμασι.
Τῶν Ἀρχιερέων τήν καλλονήν, καί τῆς Ἐκκλησίας , ἐγκαλλώπισμα ἱερόν, καί ἡμῶν τῶν πάνυ, ἁμαρτωλῶν ἱκέτην, Γεννάδιον τόν Θεῖον ὕμνοις τιμήσωμεν.
Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ Δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Εἶτα τό τρισάγιον. Ὅτι σοῦ ἐστιν...Καί τά τροπάρια.
Ἦχος Πλ.Α΄Τόν Συνάναρχον Λόγον.
Ὀρθοδόξων δογμάτων τόν θεοκήρυκα, καί ἀσάλευτον πύργον ἐν ἀγωνίσμασι, τῆς Βασιλίδος τό στερρόν καί θεῖον ἔρεισμα, δι᾿ οὗ ἐστήρικται λαός, ὑποδούλων Ἀδελφῶν καί πίστις ἐκραταιώθη, Γεννάδιον εὐφημοῦμεν, τόν πατριάρχην καί διδάσκαλον.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ἦχος Α΄Τόν Τάφον σου Σωτήρ.
Διήνυσας σοφέ, Ἱεράρχα Κυρίου, τόν βίον ἐπί γῆς, προσπαλαίων ποικίλοις, ἀγῶσι τῆς πίστεως, τῆ τοῦ Πνεύματος χάριτι, καί ἐκράτυνας σύν τῶ προέδρῳ Ἐφέσου, πίστιν ἄσπιλον, δι᾿ ἧς σωζόμεθα πάντες, Χριστόν μεγαλύνοντες.
Ἐν τῆ ἀπολύσει ψάλλομεν τά παρόντα Τροπάρια-Προσόμοια.
Ἦχος Β΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου...
Πάντες προσκυνοῦντες εὐλαβῶς, τήν σεπτήν Εἰκόνα σου Πάτερ, ἐν στεναγμοῖς γοεροῖς, πρόφθασον δεόμεθα τῆ μεσιτείᾳ σου, ἐν χειμῶνι τῆς πίστεως, ἠθῶν τῆ σκοτίᾳ, ἐν πελάγει θλίψεων προσεληλύθαμεν. Ὅμως ἠλπικότες τῆ σκέπῃ τῆς θεοπειθοῦς σου πρεσβείας, σέ φρουρόν καί ρύστην προβαλλόμεθα.
Ἕτερον. Ὅμοιον
Δεῦτε Ὀρθοδόξων ἡ πληθύς, τούς φαεινοτάτους φωστῆρας, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὕμνοις ἀναμέλψωμεν, θεῖον Γεννάδιον, ἱεράρχην θεόληπτον, ὁμοῦ προμαχοῦντα, ἐν ἑτέροις ἔτεσι, τόν Ἀθανάσιον. Τούτους, τούς σοφούς θεολόγους, καί τῶν θεομάχων πελέκεις, ἔχομεν ἱκέτας πρός τόν Κύριον.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
