τοῦ Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου
Προηγουμένου Ἱ. Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας μας!
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτὴ —διὰ τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του, διὰ τοῦ Τιμίου καὶ Παναγίου καὶ Ζωοποιοῦ Αἵματός Του— μπορεῖ νὰ προσφέρει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἄφεση τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν του. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, μπορεῖ νὰ παίρνει ληστές, φονιάδες καὶ ἐγκληματίες· ἔκφυλους, πόρνους καὶ μοιχούς· φιλάργυρους, φίλαυτους καὶ ὑπερήφανους· καὶ νὰ τοὺς μεταπλάθει σὲ δικαίους καὶ ἁγίους. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, ἔχει τὴ δύναμη νὰ παίρνει σκιὲς ἀνθρώπων, συντρίμματα ψυχῶν· νὰ παίρνει λάσπη καὶ βοῦρκο καὶ μὲ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ νὰ δημιουργεῖ καλλιτεχνήματα, ἀνθρώπινα πρότυπα. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, μπορεῖ νὰ παίρνει βαρυποινίτες ἀπὸ τὰ κάτεργα τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοὺς ἀναδεικνύει ἀσκητὲς καὶ ὁσίους, μάρτυρες καὶ ὁμολογητές. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια μὲ μοναδικὸ ἀντίτιμο ἕνα δάκρυ· ἕναν λόγο, «ἁμάρτησα, Κύριε»· ἕνα «Θεέ μου, ἐλέησέ με καὶ συγχώρησέ με τὸν ἁμαρτωλό»· ἕνα ταπεινὸ γονάτισμα καὶ μία ταπεινὴ, εἰλικρινή καί ἐκ βάθους ψυχῆς ὁμολογία ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν μας, κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ
Μία νοσοκόμα σε μεγάλο Νοσοκομείο των Αθηνών, η Α., διηγήθηκε στον π. Συμεών τον Αγιορείτη που εγκαταβιώνει στην Καλλιάγρα: «Είχα σκλήρυνση κατά πλάκας και ήμουν στα πρόθυρα της παραλύσεως. Οι γιατροί μου έδωσαν ένα μήνα άδεια. Ενώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεββάτι αλλά ξύπνια, βλέπω την Παναγία να μου λέγη: “Α., σήκω επάνω, είσαι καλά πλέον”.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων
Ἡ σημερινή λέξις ἐμπιστοσύνη εἶναι μία ἀπὸ τὶς σημασίες τῆς ἀρχαίας λέξεως «πίστις». Συνήθως σήμερα ὅταν λέμε πίστις ἐννοοῦμε τὸ θρησκευτικὸ δόγμα, τὴν θρησκεία, τὸ θρήσκευμα, στὸ ὁποῖο πιστεύει κάποιος, ἀλλὰ ἐπίσης (ἡ λέξις πίστις) ἀφορᾶ τὴν ὑποκειμενικὴ πεποίθησι, ἐμπιστοσύνη, ἀξιοπιστία προσώπου, πράγματος ἤ καταστάσεως.
Ὁ Λαρίσης Ἱερώνυμος θεωρεῖ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ βυσσοδομοῦν ἐναντίον Συνόδων, Πατριαρχῶν, Μητροπολιτῶν Κληρικῶν κλπ προκειμένου νὰ κλωνίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ κόσμου σ᾿ αὐτοὺς:
Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ.Θ.
Ο Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανόνας είναι δύο αριστουργηματικά ποιήματα τα οποία ψάλλονται στους ιερούς Ναούς μας εναλλάξ τα απογεύματα του Δεκαπενταύγουστου.
Δυο ύμνοι πασίγνωστοι, δημοφιλείς, ταπεινή εξομολόγηση αμέτρητων ψυχών, θρηνητική και παρακλητική αναφορά του πληρώματος των πιστών στην Κυρία και Δέσποινα του κόσμου, την Υπεραγία Θεοτόκο, συνοψίζουν την πίστη της Εκκλησίας μας για το πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, όπως μας την παρέδωσαν οι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων. Ταυτόχρονα εναποθέτουν στη στοργική αγκαλιά της όλα τα βάσανα, τους καημούς, τους πειρασμούς, τις θλίψεις, τις δοκιμασίες, εκλιπαρώντας για βοήθεια και προστασία.
Το βιβλιο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου εκδόθηκε το 1955. Εχει εξαντληθει από πολλων ετων. Ειναι επίκαιρο. Με την ευχή του Γέροντα, θα σας το προσφέρουμε δωρεάν σε συνέχειες.
«Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. 2, 10)
Συνήθως οἱ τὸν Θεῖον λόγον κηρύττοντες δὲν λαμβάνουν τὰ θέματα τῶν λόγων καὶ ὁμιλιῶν των ἐκ τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου. Ποιά ἠ αἰτία; Μία αἰτία εἶνε, ὅτι ἐπʼ ἐκκλησίας κατὰ τὴν Θεία λειτουργία τῶν Κυριακῶν καὶ τῶν ἑορτῶν καθʼ ὅλο τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος δυστυχῶς δὲν ἀναγινώσκεται οὔτε μία περικοπὴ τοῦ ἱεροῦ τούτου βιβλίου, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε καὶ τοῦ τούτου ὡς θεοπνεύστου καὶ ἰσοτίμου μὲ τὰ λοιπὰ τῆς Ἁγίας Γραφῆς βιβλία νʼ ἀναγινώσκονται περικοπαί.
ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΤΑ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ
«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός» (Δ’ Μακκαβαίων, α’ 7, θ’ 4). Ο ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών. Αυτό με περίσσια ανδρεία απέδειξαν οι επτά αδελφοί Μακκαβαίοι με τη στάση τους απέναντι στο βασιλιά της Συρίας Αντίοχο (περί το 5327 από κτίσεως κόσμου ή 173 π.Χ.), όταν αυτός τους έταξε δόξες, τιμές και επίγειες απολαύσεις, αν αυτοί καταπατούσαν το Μωσαϊκό νόμο και έτρωγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε. Προηγήθηκε ο ενενηκονταετής διδάσκαλος τους, Ελεάζαρος, που εφάρμοσε στο έπακρο το νόμο που τους δίδασκε, με αποτέλεσμα ο Αντίοχος να τον ρίξει στη φωτιά.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ,
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ & ΒΑΡΗΣ
Ἀπάντησις σέ ἄρθρο τοῦ κ. Βαβούσκου σχετικῶς μέ βάπτιση στήν Βουλιαγμένη
Ἐδιάβασα μέ πολλή προσοχή τό ἄρθρο πού ἐδημοσίευσε πρόσφατα ὁ ἀξιότιμος κ. Ἀναστ. Βαβοῦσκος μέ τίτλο “Ἡ βάπτιση στήν Γλυφάδα καί ἡ κανονική ἀποτίμηση της”. Ὅμως, παρά τόν σεβασμό πού τρέφω πρός τό πρόσωπό του καί τήν ἐπιστημονική του κατάρτιση, διαφωνῶ ἀπολύτως ὡς πρός τό συμπέρασμά του, ὅτι ἡ ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς πρός ἐμέ ἦταν “ἐγκυρότατη”. Καί τοῦτο, διότι ὁ κ. Βαβοῦσκος δέχεται ὡς δεδομένο, ὅτι ὁ Σεβ. Ἀμερικῆς, στήν ἐπιστολή πού μοῦ ἀπέστειλε γιά νά λάβῃ τήν ἄδεια μου νά τελέση τήν βάπτιση, ἀνέφερε ὀρθά ὅλα τά στοιχεῖα πού ἀπαιτοῦνται γιά νά λάβη τήν ἄδεια βαπτίσεως τῶν δύο παιδιῶν. Ἀλλ᾿ αὐτό δέν εἶναι σωστό, διότι ἡ ἀναφορά του στήν “οἰκογένεια στήν ὁποία αὐτά ἀνήκουν” ἦταν παραπλανητική. Καί ἦταν παραπλανητική, διότι τά παιδιά αὐτά δέν ἀνήκουν “σέ οἰκογένεια, ὅπως αὐτή νοεῖται κατά τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας”. Αὐτό τό σημεῖο, ὅμως, ὁ κ. Βαβοῦσκος τό ξεπερνᾶ χωρίς καθόλου νά τό ἀγγίξη. Ἤ μάλλον, ἀπό τά γραφόμενά του προκύπτει τό ἐντελῶς ἀντίθετο συμπέρασμα ἀπό αὐτό στό ὁποῖο καταλήγει. Διότι, ὅπως γράφει, “δόθηκε ἡ σχετική ἄδεια γιά τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου... ἀφοῦ κατά τήν ἑδραία πεποίθηση τοῦ παρέχοντος τήν ἄδεια Μητροπολίτη, ἡ ἄδεια ἐδίδετο γιά τήν τέλεση βαπτίσεως δύο τέκνων ἀνηκόντων σέ οἰκογένεια, ὅπως αὐτή νοεῖται κατά τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας”. Καί ὄντως εἰς ἐμέ εἶχε δημιουργηθῆ αὐτή ἡ πεποίθησις, ὅπως ἦταν φυσικό ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου. Πλήν ὅμως, ἡ πεποίθησίς μου ἦταν πεπλανημένη, ἐφ᾿ ὅσον στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει οἰκογένεια κατά τήν ὡς ἄνω πολύ ὀρθή περιγραφή τοῦ κ. Βαβούσκου.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. ι΄ 28 – ια΄ 8
28 Ἐὰν δέ τις ὑμῖν εἴπῃ, τοῦτο εἰδωλόθυτόν ἐστι, μὴ ἐσθίετε δι᾿ ἐκεῖνον τὸν μηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν· τοῦ γὰρ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς. 29 συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ, ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου. ἱνατί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; 30 εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω, τί βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῷ; 31 Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε. 32 ἀπρόσκοπτοι γίνεσθε καὶ Ἰουδαίοις καὶ Ἕλλησι καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, 33 καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω, μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ συμφέρον, ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσι.
Συνάντηση Βαρθολομαίου – Ιερωνύμου στην Καβάλα τον Σεπτέμβριο
Σε αναμονή της τελικής απάντησης του μητροπολίτη Κιέβου
Μια πολύ σημαντική συνάντηση για την Ορθοδοξία αναμένεται να σημειωθεί στις αρχές Σεπτεμβρίου στην ανατολική Μακεδονία, αφού, όπως έγινε γνωστό, αναμένεται να βρεθούν εκεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά και ο προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Όταν χτίζαμε το σπίτι μας – διηγήθηκε η κυρία Μαρία Κ. – βρισκόμασταν σε μεγάλη οικονομική δυσκολία. Ήθελα να γράψω στον π. Ιάκωβο για να προσευχηθή. Όμως εκοιμήθη και δεν πρόλαβα. Λυπήθηκα πολύ. Ένα πρωί στην προσευχή μου, που τον θυμήθηκα, είπα: «Πάτερ Ιάκωβε, κι από κει μπορείς να μας βοηθήσης…». Το ίδιο πρωινό κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο μας κατέθεσε στην Τράπεζα ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, χωρίς να το ζητήσωμε και χωρίς να περιμένωμε. Μας είπε ότι εκείνο το πρωί αισθάνθηκε έντονα να κάνη αυτή την κίνηση.
Θαρραλέοι υπάλληλοι, που έσπασαν την υγειονομική «ομερτά», μετανιωμένοι τρανσέξουαλ και εξοργισμένοι γονείς κατάφεραν να βάλουν λουκέτο στη δημόσια «κλινική της ντροπής» στη Βρετανία, στην οποία με συνοπτικές διαδικασίες οι γιατροί άλλαζαν φύλο σε μικρά παιδιά, διότι έτρεμαν μην τους κολλήσουν τη ρετσινιά του «ομοφοβικού».
†Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου
Θὰ μιλήσουμε, ἀγαπητοί μου, γιὰ τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους. εἶναι ἕνας ἀστερισμὸς μὲ ἐννέα ἀστέρια· τὸ ἕνα εἶναι ὁ διδάσκαλός τους Ἐλεάζαρος, τὸ δεύτερο ἡ μητέρα τους Σολομονή, καὶ τὰ ἄλλα ἑπτὰ εἶναι τὰ ἔξοχα παιδιὰ τῆς πολυτέκνου αὐτῆς οἰκογενείας.
Ἁγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Ὁμιλία περί Ἐλεαζάρου καί τῶν ἑπτά παίδων
Η ομιλία Περί Ελεαζάρου και των επτά παίδων, εκφωνήθηκε στην Αντιόχεια την παραμονή της εορτής των Μακκαβαίων και έχει απολογητικό και συγχρόνως εγκωμιαστικό χαρακτήρα. Στην αρχή της ομιλίας του ο Ιερός Χρυσόστομος μιλάει με θαυμασμό για κάποιον γέροντα που μίλησε πριν απ’ αυτόν. Έπειτα διορθώνει εκείνους που δε δέχονται τους Μακκαβαίους ως αγίους και δεν τους συγκαταλέγουν στο χορό των μαρτύρων λέγοντας, πως δε μαρτύρησαν για το Χριστό, αλλά για το νόμο. Ανατρέποντας την άποψη αυτή ο Χρυσόστομος λέγει πως ο Ελεάζαρος και οι επτά νέοι είναι λαμπροί μάρτυρες, γιατί ακολούθησαν το δρόμο της αρετής και αγωνίσθηκαν εναντίον του θανάτου πριν από την έλευση του Χριστού και θυσιάσθηκαν για χάρη του Χριστού, αφού αυτός έδωσε το νόμο. Στη συνέχεια συγκρίνει Παλαιά και Καινή Διαθήκη και τονίζει την υπεροχή της δεύτερης, στρέφεται εναντίον της ειδωλολατρικής και της ιουδαϊκής σοφίας τονίζοντας τη δύναμη του σταυρού, και παρατηρεί πως το γράμμα του νόμου θανατώνει ενώ η χάρη του Πνεύματος δίνει ζωή.Τελειώνει προτρέποντας τους πιστούς να μεταβούν στο ναό των αγίων και να πάρουν μέρος με ειλικρινή διάθεση και καθαρή ψυχή στην πανήγυρή τους. Το κείμενο της ομιλίας λαμβάνεται από την έκδοση Montfaucon.
ΠΑΨΤΕΕΕΕΕΕ! Τέρμα η τρομοκρατία ! Γελοιοποιείστε !
Μαζέψτε τον «κοπρολάγνο» χημικό που δίνει Ιατρικές συμβουλές…
Μαζέψτε τον
«προφήτη» εκ Κρήτης που συνιστά δόσεις που δεν τεκμηριώθηκαν και κάνει
«μαντεψιές». Έχει μια «αποτυχιολαγνία». Δεν εξηγείται διαφορετικά. Όσο
από επιστήμη αν κρίνω από το λεχθέν «ο κορωνοϊός μπορεί να ενεργοποιήσει
αθηρωματικές πλάκες», άστο να πάει…
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. ι΄ 12-23
12 Ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ. 13 πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν. 14 Διόπερ, ἀγαπητοί μου, φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρείας. 15 ὡς φρονίμοις λέγω· κρίνατε ὑμεῖς ὅ φημι. 16 τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας ὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστι; τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; 17 ὅτι εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν· οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν. 18 βλέπετε τὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα· οὐχὶ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσί; 19 τί οὖν φημί; ὅτι εἴδωλόν τί ἐστιν; ἢ ὅτι εἰδωλόθυτόν τί ἐστιν; 20 ἀλλ᾿ ὅτι ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ· οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. 21 οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων. 22 ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον; μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ποίημα Αθανασίου Κυπραίου (ἐξ Ἀθηνῶν)
Τῇ πατρίδι, τῇ πίστει καὶ τοῖς τέκνοις σου ἅπασι,* Σάββα, ὡς καλὸς στρατιώτης τὰς ὀδύνας ὑπέμεινας∙* νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ* ἐπάταξας δαιμόνων τὴν ὁρμήν·* τῶν πατέρων, ἀποστόλων καὶ προφητῶν* τὰ ῥήματα ἐκήρυξας.* Χαίροις, τῆς Κύπρου βλάστημα σεπτόν·* χαίροις, πιστῶν ἡ ἀντίληψις·* χαίροις, ὁ ταῖς εὐχαῖς σου πρὸς Θεὸν* βρύων ἰάματα.
Αθανασίου Κυπραίου (ἐξ Ἀθηνῶν)
Ὁ ὅσιος Σάββας, ὁ ἐπικαλούμενος Ἀχιλλέως, ὁ Κύπριος, ὁ ἰαματικὸς καὶ τῶν δαιμόνων διώκτης, ἐγεννήθη τῇ δευτέρᾳ τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐνακοσιοστῷ τριακοστῷ (1930) ἐν Ἁλώνῃ Λευκωσίας τῆς μαρτυρικῆς καὶ ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου. Ἦν δὲ τὸ πέμπτον καὶ νεώτερον τέκνον πτωχῆς οἰκογενείας ἀγροτῶν, ἔχον εὐσεβεῖς καὶ φιλοπάτριδας γονεῖς. Ἡ μάμμη αὐτοῦ ηὔχετο αὐτῷ φαιλόνια ἱερατικὰ ἐνδύεσθαι καί, ὡσὰν χελιδών, ψάλλειν ἐν τοῖς ναοῖς.
Κατά την 24η Οκτωβρίου ήλθε στην Ιερά Μονή μας του Διονυσίου για ελεημοσύνη κάποιος φτωχός μοναχός από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου, ονομαζόμενος Γεννάδιος. Γεροντάκι άνω των εβδομήντα ετών. Τούτον ο Καθηγούμενός μας Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ τον οικονόμησε ό,τι ήθελε, και κατά τη συνομιλία, και μάλιστα περί πνευματικής ζωής, το Γεροντάκι μεταξύ άλλων για τη ζωή του, του εξομολογήθηκε και την ακόλουθη θαυμαστή οπτασία, από την οποία πιστοποιείται η ενάρετη και αγία ζωή του.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 2015
Ὁ Πατὴρ Παΐσιος λυπόταν ποὺ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶχε ἡγέτες «Μακκαβαίους»* μὲ ἰδανικά, ἀνιδιοτέλεια, παλληκαριὰ καὶ θυσία. Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ κύριος λόγους ποὺ τὴν 1η Αὐγούστου τοῦ 1984 (π.ἡ.), μνήμη τῶν Ἁγίων Ἑπτὰ Παίδων, τῶν Μακκαβαίων, ἔγραψε ἕνα κείμενο γιὰ τὸν ἥρωα στρατηγὸ Μακρυγιάννη, τὸν ὁποῖο, ὕστερα ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ βιβλίου του «Ὁράματα καὶ θάματα», ἄλλοι τὸν ἔλεγαν ἅγιο, ἄλλοι θρησκόληπτο καὶ ἄλλοι πλανεμένο. Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἐξέφραζε τὴν μεγάλη του λύπη, διότι σὲ αὐτὴν τὴν τόσο δύσκολη ἐποχὴ ὁρισμένοι πετοῦσαν «λεκέδες στὸν λευκὸ χιτώνα τοῦ Μακρυγιάννη», ἀντὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια αὐτοῦ τοῦ ἥρωα ποὺ «ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὸν βάρβαρο τουρκικὸ ζυγό, καὶ στὴν συνέχεια ἀγωνίσθηκε μὲ θεῖον ζῆλο, γιὰ νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε πνευματικὰ στοὺς Φράγκους».
«Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου,
ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου,
ἔδωκαν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου
εἰς ἔρημον ἄβατον.» (Ἱερεμίας 12,10)
π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου
το Α΄ Μέρος ΕΔΩ
Παράγραφος πέμπτη
● «Συνεπῶς τὰ ἀρχικὰ κύτταρα τῆς δεκαετίας τοῦ 1960, ποὺ χρησιμοποιήθηκαν στὶς ἔρευνες, ἦταν κύτταρα ἐμβρυϊκῶν ἱστῶν καὶ ὄχι ζώντων ἐμβρύων ποὺ στὴ συνέχεια θανατώθηκαν, πρᾶγμα ποὺ συμβαίνει μὲ τὴν ἔρευνα ἐπὶ ἐμβρύων in vitro, δηλαδὴ μὲ τὰ λεγόμενα »πλεονάζοντα ἔμβρυα» ἀπὸ τίς ἐφαρμογὲς τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης. Κατόπιν τούτων, ἡ χρήση αὐτῶν τῶν κυττάρων στὴν ἔρευνα δὲν συνεπάγεται καταστροφὴ ἐμβρύων καὶ συνεπῶς δὲν ὑπάρχει εὐθύνη στοὺς ἐρευνητές, πολλῷ δὲ μᾶλλον στοὺς ἐμβολιαζομένους.»
Ἡμέτερος σχολιασμός:
Μετά την παρακοή των πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας, το ανθρώπινο γένος ασθένησε βαρύτατα. Κύρια γνωρίσματα της ασθένειάς του η φθορά και ο θάνατος με όλες τις ενδιάμεσες και τελικές συνέπειες, τις προσωπικές και κοινωνικές συγκρούσεις, τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες, τις ατέλειωτες ταλαιπωρίες από το άγχος, τις φοβίες, τις ενοχές. Γι’ αυτό ο βαθύτερος πόθος και το κύριο αίτημα κάθε ανθρώπου προς τον Θεό είναι η θεραπεία του, τόσο η σωματική όσο και η πνευματική. Βέβαια, η πνευματική αλλοτρίωση όλων μας μάς έχει οδηγήσει στο τραγικό σημείο να θεωρούμε ως μόνη απαραίτητη την θεραπεία από τις σωματικές ασθένειες και να παραθεωρούμε τελείως τις πνευματικές ασθένειες, που είναι οι σημαντικότερες, ενώ συγχρόνως αποτελούν και μία από τις βασικές προϋποθέσεις των σωματικών ασθενειών.
Μια ομάδα εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, οι οποίοι μήνυσαν το νοσοκομείο τους σχετικά με την εντολή εμβολιασμού COVID-19, πρόκειται να λάβουν 10 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τον διακανονισμό που κατατέθηκε στις 29 Ιουλίου.
Αιφνίδιοι θάνατοι: ένα ταμπού που επιστήμη και κοινωνία δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αγγίξουν… ούτε ως ενδεχόμενη υποψία
Με αφορμή το πρόσφατο δυστυχές περιστατικό του αιφνίδιου καρδιακού
θανάτου νέου (23χρονου) ανθρώπου, ξεκίνησε πάλι η γνωστή ιστορία
αντιδράσεων και αμφισβητήσεων, ένθεν κακείθεν. Από τη μία η απόλυτη
βεβαιότητα για την αιτία του θανάτου, και από την άλλη η απόλυτη
βεβαιότητα για τον αποκλεισμό μια συγκεκριμένης αιτίας ακόμη και ως
πιθανότητα/υποψία, με το τελευταίο να συνοδεύεται και από τους
κλασσικούς χαρακτηρισμούς περί ασέβειας προς την οικογένεια,
ψεκασμένους/αρνητές της επιστήμης και άλλες γνωστές ταμπέλες.
Έριξαν βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου και στις κατοικημένες περιοχές!
Ένα νέο σκάνδαλο ξεσπά στη Σερβία, το οποίο σίγουρα δεν θα συμβάλει στην προσέγγιση της χώρας με το ΝΑΤΟ και στην ένταξη στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Πρξ. ς΄ 8 – ζ΄ 5, 47-60
8 Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ. 9 ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ, 10 καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει. 11 τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος ῥήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν· 12 συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον, 13 ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας· ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ νόμου· 14 ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς. 15 καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.
Πρωτ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος
Άλλη μια από τις δέκα εντολές που αντιμετωπίζεται με την ίδια άγνοια, την ίδια επιπολαιότητα, την ίδια ρηχότητα απ’ όλους μας με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε, ούτε καν να υποψιαζόμαστε, ότι την καταπατούμε και χρειαζόμαστε διόρθωση και εξομολόγηση είναι η δεύτερη εντολή: Οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς.
Γράφει ὁ Χρῆστος Κελαϊδώνης
Ἀλλὰ κι ἀπὸ θέμα πολιτισμοῦ νὰ τὸ προσεγγίσουμε, ποιά διαφορὰ μποροῦμε νὰ δοῦμε στὴ νοοτροπία μιᾶς ἀπομονωμένης ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο «πολιτισμένο» κόσμο φυλῆς ποὺ βρίσκεται μέσα σὲ μιὰ ζούγκλα, ἡ ὁποία κάνει ἀνθρωποθυσίες καὶ στολίζεται μὲ ἀνθρώπινα ὀστᾶ, πίνει μέσα σὲ ἀνθρώπινα κρανία καὶ χρησιμοποιεῖ ὡς φετὶχ τμήματα ἀπὸ ἀνθρώπινα μέλη κ.ἄ. ἀπὸ αὐτὴν τῆς σύγχρονης «πολιτισμένης» κοινωνίας ποὺ φονεύει τὰ παιδιά της καὶ παίρνει τὰ προϊόντα ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἐκτρώσεις καὶ τὰ κάνει καλλυντικά, φάρμακα ἢ τὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ φτιάξει ἐμβόλια;
Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,27-35)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιωτου
Θὰ ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, ὁ γέροντας ἐγὼ ἐπίσκοπος νὰ παύσω νὰ ὁμιλῶ. Ἀλλὰ θὰ τολμήσω νὰ κάνω ἕνα μικρὸ κήρυγμα.
Πῶς νὰ μιλήσω; Νὰ μιλήσω ἁπλᾶ; δὲν θὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ κάπως
μορφωμένοι· νὰ μιλήσω λίγο ὑψηλότερα; δὲν θὰ μὲ καταλάβουν οἱ
ἁπλοϊκοί. Θὰ προσπαθήσω νὰ συμβιβάσω τὶς δύο ἀπαιτήσεις. Παρακαλῶ τὸ
Θεό, νὰ μοῦ δώσῃ φώτισι καὶ δύναμι νὰ κηρύξω, καὶ σ᾽ ἐσᾶς νὰ δώσῃ
προθυμία ἀκροάσεως.
