Κατά την 24η Οκτωβρίου ήλθε στην Ιερά Μονή μας του Διονυσίου για ελεημοσύνη κάποιος φτωχός μοναχός από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου, ονομαζόμενος Γεννάδιος. Γεροντάκι άνω των εβδομήντα ετών. Τούτον ο Καθηγούμενός μας Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ τον οικονόμησε ό,τι ήθελε, και κατά τη συνομιλία, και μάλιστα περί πνευματικής ζωής, το Γεροντάκι μεταξύ άλλων για τη ζωή του, του εξομολογήθηκε και την ακόλουθη θαυμαστή οπτασία, από την οποία πιστοποιείται η ενάρετη και αγία ζωή του.
Κατά την 14η Σεπτεμβρίου του έτους 1967, κατά την οποία ιδιαιτέρως εορτάζει η Μονή Ξηροποτάμου, καθώς έχει τον Μέγα Τίμιο Σταυρό και μάλιστα με την οπή που προσηλώθηκε ο Κύριος, για χάρη της εορτής πήγε και αυτός να συνεορτάσει, και συνάμα να προσκυνήσει και να ασπασθεί το Πανάγιο Ξύλο.
Κατά την ώρα της προσκυνήσεως και του ασπασμού στους αίνους, ο Γέροντας ήλθε σε έκσταση και έβλεπε ότι από το Τίμιο Ξύλο ανέβλυζαν φλόγες πυρός και όλος ο γύρω χώρος σαν να φλεγόταν από φωτιά. Βλέποντας αυτά θαύμαζε και έλεγε μέσα του: Πώς οι αδελφοί μοναχοί πλησιάζουν και ασπάζονται τον Τίμιο Σταυρό και δεν κατακαίγονται; Και πώς και αυτός θα μπορέσει να πλησιάσει και να ασπασθεί; Του φαινόταν τελείως αδύνατον. Γι’ αυτό, όταν ήλθε η σειρά του να προσκυνήσει και αυτός, παρακάλεσε την Παναγία από το βάθος της ψυχής και της καρδιάς του να τον βοηθήσει να πλησιάσει και αυτός. Και, ω του θαύματος, οι φαινόμενες φλόγες σβήσθηκαν, και έτσι με θάρρος και πολλή ευλάβεια προσήλθε και προσκύνησε.
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 12 (1987), άρθρο: «Διονυσιατικές διηγήσεις Γ’», σελ. 64.
Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.
