Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης

Άκουσε τι λέγει ο Σολομώντας, που γνώρισε τα παρόντα πράγματα· «έχτισα», λέγει, «για τον εαυτό μου σπίτια, φύτεψα κήπους και παραδείσους, αμπελώνες και πισίνες με νερά, απέκτησα χρυσό και άργυρο, όρισα να μου τραγουδούν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, απέκτησα πρόβατα και βόδια» (Εκκλ. 2, 4-8). Πραγματικά κανένας δεν έκαμε τόσο τρυφηλή ζωή, κανένας δεν υπήρξε τόσο ένδοξος, κανένας τόσο σοφός, κανένας τόσο άρχοντας, κανένας δεν είδε τα πράγματα να συμβαίνουν τόσο πολύ όπως τα ήθελε αυτός. Τι λοιπόν; Τίποτε από αυτά δεν ωφελήθηκε· αλλά τι λέγει μετά από όλα αυτά; «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1, 2). Όχι απλώς ματαιότητα, αλλά σε υπερβολικό βαθμό;

Όταν μείνεις αλειτουργητος πολύ καιρό... δε θα πιάνεις σήμα!

Μητροπολίτης Μόρφου σε συζήτηση με Νεαρό:

- Παιδάκι μου mobile έχεις;

- Έχω, γιατί είναι κανείς στις μέρες μας που δεν έχει; Και εσείς έχετε!

- Έχω και εγώ... Δε μου λες, αν το αφήσεις 3 μέρες αφορτιστο, τι θα πάθει το mobile;

- Δεν θα πιάνει σήμα!

-Ε.. και εσύ παιδί μου.. όταν μείνεις αλειτούργητος πολύ καιρό... δε θα πιάνεις σήμα!

https://proskynitis.blogspot.com/

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος | Η Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης

 

Κυριακή Ε΄ Λουκά -Συνέπειες του τρόπου ζωής μας

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄ Κορ. ιβ΄ 27-ιγ΄ 8

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λουκ. ιστ΄ 19-31

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μέσω της παραβολής του Κυρίου μάς μεταφέρει από τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο στην μετά θάνατο ζωή και μας παρουσιάζει τις συνέπειες του τρόπου ζωής μας αλλά και της συμπεριφοράς μας προς τους συνανθρώπους μας.

Κυριακή Ε΄ Λουκά – Ο Ιερός Χρυσόστομος για την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

 […] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που  ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19].

Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα!

  

Τί νά πρωτοθαυμάσει κανείς !

Τή γενναιότητα τῶν στρατιωτῶν, τῶν ἀστυνομικῶν καί τῶν συνοριοφυλάκων νά ἀποκρούουν πολυάριθμους νέους 20 – 40 ἐτῶν, κάθε ἄλλο παρά ἐξαθλιωμένους πρόσφυγες, πού ἐπιτίθονταν μέ πέτρες, ξύλα, βόμβες μολότοφ τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ, ὑπό τήν καθοδήγηση Τούρκων στρατιωτῶν καί drones, κατά τῶν ἑλληνικῶν συνόρων;

«Σεῖς εἶσθε σῶμα Χριστοῦ· καὶ καθένας ἀπὸ ἐσᾶς εἶναι μέλος τοῦ σώματος κατὰ ἕν μέρος Του»

Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ (Α΄ Κορ. ιβ΄ 27 – ιγ΄ 8)
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

Διὰ νὰ μὴ λέγη κανεὶς τί μᾶς ἐνδιαφέρει τώρα τὸ παράδειγμα τοῦ σώματος, ἀλλὰ ὅπως ἐκεῖνο ἁρμονικὰ λειτουργεῖ καὶ ἐνεργεῖ ἐκ φύσεως τὶς λειτουργίες του, κατὰ μέρος, χωρὶς νὰ βλάπτη τὸ ὅλον σῶμα, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, παραδειγματιζόμενοι, ποὺ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλομε νὰ ἔχωμε σύμπνοια καὶ ὁμόνοια καὶ ἀγάπη μεταξύ μας, ἐκ προαιρέσεως καὶ ὄχι ἐκ φύσεως καὶ τόσον περισσότερον μάλιστα ὅσον διαφέρει ἡ χάρις ἀπὸ τὴν φύσιν. 

Σαν τα παιδιά…

 

Σκηνή Α´

Την ώρα που μπήκε ο εφημέριος του Ναού μέσα, το παιχνίδι βρισκόταν στο αποκορύφωμά του κάτω στο πνευματικό κέντρο. Τελευταία συνάντηση πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, και οι μικροί του Δημοτικού δεν χόρταιναν τη χαρούμενη συντροφιά.

キリスト教の土台

The foundation of Christianity

Γαλανόλευκη (βίντεο)

 

 

Να σταθούμε πάλι όρθιοι!

Γονατίσαμε και δεν γονατίσαμε και σταθήκαμε όρθιοι!

Τότε που γονατίσαμε, για να μη γονατίσουμε. Και σταθήκαμε όρθιοι! Τότε, που οι μεγαλύτεροί μας λαοί είχαν γονατίσει μπροστά στον ολοκληρωτισμό των όπλων, εμείς – αδικημένοι κατ’ αρχήν από τους μεν (τον «Άξονα») και τελικά από τους δε (τους «Συμμάχους») σταθήκαμε όρθιοι και δεν γονατίσαμε στην υπέρτατη βία, στην προσβολή της ιδέας του ανθρώπου, στη σφαγή των αμάχων μας από τη μια· και από την άλλη μπροστά στην αδικία, την εξαπάτηση, την αγνωμοσύνη εκείνων μαζί με τους οποίους όχι απλώς «συνεσθίομεν άρτους», κατά τον Ψαλμωδό, αλλά πληρώσαμε και για τη δική τους ελευθερία, μάλιστα φόρο δυσανάλογο για την κοινή νίκη.

Ζηλος και ζήλος

 Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«… Περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων
τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων»
(Γαλ. 1, 14)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ἀγαπητοί μου, στὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς του δὲν γνώριζε τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ἐνῶ δὲν τὸν γνώριζε, ἐν τούτοις πολεμοῦσε μὲ μανία τὴν Ἐκκλησία του. Ἔπειτα δέχθηκε τὴ χριστιανικὴ πίστι. Τότε ἦταν ἀκόμη ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ φανατικοὺς λάτρες τοῦ ἰουδαϊσμοῦ. Διακρινόταν μεταξὺ τῶν συνομηλίκων του, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, γιὰ τὴν ἀφοσίωσί του στὶς παραδόσεις τῶν πατέρων του˙

Γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος ονομάστηκε Ισαπόστολος;

 

Όπως διαπιστώνουν και οι ιστορικοί, ο Άγιος Κωνσταντίνος άφησε πίσω του τεράστιο έργο, μεγάλο μέρος του οποίου είναι οι ποικίλες και αποφασιστικές ενέργειές του για την ταχύτερη επικράτηση της Εκκλησίας του Χριστού στον κόσμο. Για την μεγάλη του αυτή προσφορά η Εκκλησία μας, όχι μόνο τον κατέταξε μαζί με την μητέρα του Ελένη στους Αγίους, αλλ’ επιπλέον τον ονόμασε και Ισαπόστολο. Δηλαδή ίσο με τους Αποστόλους. Έναν τίτλο που ελάχιστοι Άγιοι κατέχουν.

Ας δούμε μερικές απ’ τις ενέργειές του αυτές:

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Ὀνούφριος ὁ Κανονικὸς Μητροπολίτης Κιέβου

«Ὅποιος ἔχει λύπη, ὁ Χριστὸς τοῦ λείπει»

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:

«Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,» (Ρωμ. ε΄, 3-4). Δηλ. Δὲν καυχώμεθα δὲ μόνον διὰ τὴν δόξαν, ποὺ ἐλπίζομεν, ἀλλὰ καυχώμεθα καὶ διὰ τὰς θλίψεις, διότι γνωρίζομεν, ὅτι ἡ θλῖψις παράγει σιγά – σιγὰ ὡς μόνιμον καὶ τέλειον ἔργον τὴν ὑπομονήν, ἡ δὲ ὑπομονὴ παράγει ἀρετὴν δοκιμασμένην καὶ τελείαν, ἡ δοκιμασμένη δὲ ἀρετὴ παράγει τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Θεόν.

Η ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟΣ ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΝ

 

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνάπτων τὸν πανθρησκειακὸν κηροστάτην (20.10.2020)!
“Ἡ πίστις ἀπόλλυται, οἱ Κανόνες τοῦτον ἐκβάλλουσι,
τοῦτον ἔξω βάλε” (8.10.451 μ.Χ. Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος)

 Ἡ φαναριώτικη πολιτική ἕνα σκοπόν ἔχει, νά συμπαρασύρη
εἰς τήν προδοσίαν τῆς Πίστεως ὁλόκληρον τήν Ὀρθοδοξίαν!

Νά εὐχηθῶμεν ὁ Κύριος νά μή ἐπιτρέψη
ἕνα νέον σχίσμα εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου,
διότι τό τίμημα αὐτήν τήν φοράν θά εἶναι πολύ βαρύτερον

«Πήγαινε στήν ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων καί πές ἐκεῖ στόν Κατηχητή καί στούς Χριστιανούς νά κάνουν προσευχή γιά σένα καί θά γίνης καλά»

 

Συγκλονιστικό περιστατικό με τον μακαριστό Ιεραπόστολο του Κονγκό, Κοσμά τον Γρηγοριάτη (1942-1989)!

 «Στό χωριό μου κάποια ἡμέρα μέ πλησίασε ἕνας ἄνθρωπος, τό ὄνομά του Kipazula ὁ ὁποῖος δέν εἶναι ὀρθόδοξος. Ἦλθε νά μοῦ διηγηθῆ πῶς εἶδε στόν ὕπνο του τόν μακαριστό π. Κοσμᾶ». Μοῦ εἶπε τά ἑξῆς:

Ἀββά Ἰσαάκ τοῦ Σύρου: Ἡ ἀναθυμίασις τῶν φαγητῶν καί ποτῶν...

Ἡ ἀναθυμίασις τῶν φαγητῶν καί ποτῶν, ἡ ὁποία ἀνέρχεται ἀπό τό στομάχι, δέν ἀφήνει τόν νοῦ νά δεχθῆ τήν θεία ἐπίγνωσι, ἀλλά τόν σκοτίζει, ὅπως σκοτίζει τόν ἀέρα ἡ ὁμίχλη, πού προέρχεται ἀπό τήν ὑγρασία τῆς γῆς.

Ἀββά Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Λόγοι Ἀσκητικοί
Ἀπόδοσις στήν Νεοελληνική ὑπό Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΟΒΙΟΣ ΚΑΙ ΖΗΝΟΒΙΑ

 30 Ὀκτωβρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κλσ. β’ 1-7

Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί, ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν, συμβιβασθέντων ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς καὶ τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι. Τοῦτο δὲ λέγω ἵνα μή τις ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ· εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι, ἀλλὰ τῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι, χαίρων καὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν καὶ τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως ὑμῶν. Ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε, ἐῤῥιζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ.

Ποτέ μήν κατακρίνεις κληρικό ἤ μοναχό γιά ἠθικά παραπτώματα.

Ποτέ μην κατακρίνεις κληρικό η μοναχό για ηθικά παραπτώματα. Γιατί την ώρα που εσυ τον κατακρίνεις, αυτός μπορεί να έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του...

Πρόσεξε! Ἂν σὲ ἀγαπάει, θὰ μείνει! Θέματα πού ἀπασχολοῦν (του πατρός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ)

..."Πόσες κοπέλες ἔρχονται καὶ μοῦ λένε. Τὸ λέω ἔτσι εἰλικρινά, στὴν ἐξομολόγηση κεντρικὸ θέμα εἶναι: "Γνώρισα ἕνα ἀγόρι καὶ μοῦ λέει: ὅτι θέλει νὰ κάνουμε σέξ." Ἔτσι ἐν ψυχρῶ τὸ λέω. Καὶ ἐγὼ ρωτάω: σὲ ἀγαπάει; Μοῦ λέει: ναὶ μὲ ἀγαπάει! Λέω: ἐπειδή σου τὸ εἶπε; Καλὴ διαφήμιση κάνει. Ἂν εἶναι ἔτσι, νὰ τὸ ἀποδείξει. Μοῦ λέει: 

«Τώ­ρα πού γνώ­ρι­σα τόν Χρι­στό, νά μοῦ ποῦν νά βά­λω τό κε­φά­λι μου νά μοῦ τό κό­ψουν γι­ά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ, τό κά­νω μέ ὅ­λη μου τήν καρ­διά»

 Ασκητές μέσα στον κόσμο Α’ – Γυναῖκα πιστή ἀλλοίωσε τόν ἄνδρα της – Ἡ δύναμη τοῦ Σταυρού

Γυ­ναῖ­κα πι­στή ἀλ­λοί­ω­σε τόν ἄν­δρα της 

Μί­α εὐ­λα­βέ­στα­τη γυ­ναῖ­κα εἶ­χε ἄν­δρα ἄ­σω­το, βλά­σφη­μο καί αὐ­ταρ­χι­κό. Ἡ ἴ­δια δυ­σκο­λευ­ό­ταν ὡς σύ­ζυ­γος ἀλ­λά ἔ­κα­νε πολ­λή ὑ­πο­μο­νή. Δέν ζή­τη­σε σάν δι­έ­ξο­δο τόν χω­ρι­σμό οὔ­τε ἀντα­πέ­δι­δε ὅ­σα τῆς ἔ­κα­νε ὁ δύ­στρο­πος σύ­ζυ­γός της. Ἔ­κα­νε τά­μα στήν Πα­να­γί­α νά φο­ρέ­ση σ᾿ ὅ­λη της τήν ζω­ή μαῦ­ρα, ἀρ­κεῖ νά φω­τί­ση τόν ἄν­δρα της νά ἔρ­θη στόν δρό­μο τοῦ Θε­οῦ.

Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου!!!

 

Μετά από αποκοπή δέντρου στο χωριό μας το σχήμα του Σταυρού υπήρχε σε 3 κομμάτια! Ιερός Ναός Αγίου Θεράποντος Λυθροδόντα. 

Η OΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Σέ δύο προηγούμενα φύλλα τῆς Ἐφημερίδας μας εἴχαμε ἀ­σχο­ληθεῖ μέ τό μοναδικὸ -γιὰ τὰ χρονικὰ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα στὴ χώρα μας- ἐγχειρίδιο, μέ τίτλο: «Ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ Ἀσυμβί­βαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη»[1], πού κυκλοφόρησε τό 1998, ἀπό τήν «Πρωτoβoυλία Γoνέων Βoρείου Ἑλλάδoς γιὰ τὴν Προστασία τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ, τῆς Oἰκογε­νείας καὶ τοῦ Ἀτόμου», μέ βασικό συντελεστή τοῦ ὅλου ἐγχει­ρή­ματος, τόν Ὁσιολ. Μοναχὸς π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη.

Patriarch Bartholomew took another step towards the Union with Rome

  Nadia Bazuk

On October 21, the three-day visit of Patriarch Bartholomew of Constantinople to Rome ended. There he met with Pope Francis, received the title of honorary doctor of philosophy from the Pontifical University of Antonianum, and spoke with the Pope at a meeting of the community of Saint’Egidio. Also, on Wednesday, October 21, a farewell ceremony was held at the Greek Orthodox Cathedral of St. George in Venice to Metropolitan Gennadios of Italy (Zervos), who passed away on October 16.

Ἐνθύμησις φρικωδῶν Πατριαρχικῶν κακοδοξιῶν

ΕΙΝΑΙ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ μὴ ξεχνοῦμε τὶς πλάνες ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχουμε ἀκούσει καὶ διαβάσει ἀπὸ ὑψηλόβαθμους κληρικούς, διότι αὐτὲς «ἰσιώνουν» τὸ δρόμο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ ὁρίζουν τὶς ἀρχές του. Ὅπως εἶναι γνωστό, μέγας κακόδοξος ἐκκλησιαστικὸς ἄνδρας ὑπῆρξε ὁ Ἀθηναγόρας, ὁ ὁποῖος, μὲ τὴν ἀποδεδειγμένη τεκτονική του ἰδιότητα, προσ­πάθησε νὰ κατεδαφίσει τὸ ἐκκλησιαστικὸ οἰκοδόμημα. Πρόσφατα ὁ ἀγωνιστής, ὁμολογητὴς καὶ λόγιος μοναχὸς π. Σεραφεὶμ Ζήσης ἔφερε στὸ φῶς ἐπιστολὴ τοῦ ἀδίκως ἐκθρονισθέντος μακαριστοῦ Οἰκ. Πατριάρχου Μαξίμου, ὁ ὁποῖος παραθέτει σ’ αὐτὴ φρικώδη ἀποφθέγματα τοῦ Ἀθηναγόρα. Παραθέτουμε κάποια:

Προβληματίζομαι για το αύριο... εσείς;

 

Μακαριώτατε και Άγιοι Αρχιερείς,

Προβληματίζομαι για το αύριο... εσείς;

Είμαι ένας νέος κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος και νιώθω υπερήφανος που υπηρετώ ως διάκονος το ιερό θυσιαστήριο του Χριστού μας, παρ’ όλες τις ατέλειες και τις αδυναμίες μου.

Συγγνώμη σας ζητώ που δεν αποκαλύπτω την ταυτότητα μου, αλλά το κάνω για ευνόητους λόγους και ευχαριστώ την Romfea.gr για την φιλοξενία αυτή!

Η φωτογραφία του Ιστολογίου

Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΩΤΙΣΣΑΣ (Ελασσόνα)

 

Έρευνα για τον κορωναϊό, του τραγουδιστή Γρηγόρη Πετράκου

 

το είδαμε ΕΔΩ

Ἡ Πατρὶς εἶνε τὸ σπουδαιότερο πρᾶγμα, μετὰ τὴ Θρησκεία βεβαίως, «τοῖς νοῦν ἔχουσιν»

 Ἡ λογικὴ καταδικάζει τοὺς ἀπάτριδες. Μισεῖ κανεὶς τὸ σπίτι του; Καὶ πῶς αὐτοὶ μισοῦν τὸ μεγάλο σπίτι τους, ποὺ λέγεται Ἑλλάς; Καὶ πῶς ἀγαποῦν τοὺς ξένους παρὰ τοὺς ὁμοεθνεῖς τους; Ἐὰν ἔλθουν οἱ ξένοι καὶ καταλάβουν τὸν τόπο μας, θὰ συμπεριφερθοῦν πρὸς αὐτοὺς καλύτερα ἀπ᾽ ὅ,τι πρὸς τοὺς ὁμοεθνεῖς τους; Θὰ τοὺς θέσουν σὲ ἀναπαυτικὲς πολυθρόνες καὶ θὰ τοὺς τρέφουν σὰν πρίγκιπες;

Με ... μάσκες;

 Συνηθίσαμε να μιλάμε για μάσκες ή να τις θυμόμαστε κατά την περίοδο της αποκριάς. Λάθος! Οι μάσκες δεν έρχονται μια φορά τον χρόνο και για διασκέδαση. Τις μάσκες τις έχουμε πάντοτε μαζί μας, όλοι! Τις φοράμε κάθε μέρα. Δεν τις αποχωριζόμαστε! Δεν είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αποκριάς, όπως νομίζουμε, αλλά κι αυτής της καθημερινότητάς μας ή και της εποχής μας, αν θέλετε. 

  Γιατί; Μα η μάσκα έρχεται πάντα να κρύψει ό,τι θέλουμε να μην φαίνεται, να μας δείξει διαφορετικούς, συνήθως καλύτερους, να μας βοηθήσει να ξεγελάσουμε, να παραπλανήσουμε, κάποτε δε και να εξαπατήσουμε τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση κρύβει την αλήθεια για το τι πράγματι είμαστε, είναι τελικά το σύμβολο της υποκρισίας!

聖ニコライの讃詞

聖ニコライの讃詞

Hymn of Saint Nikolai Kasatkin of Japan (+1912)

Ἐάν ἡ ἐξάπλωσις τῶν Χιλιαστῶν συνεχισθῆ μέ τόν αὐτόν ρυθμόν, δέν θά εἶνε πολύ μακράν ἡ ἡμερα, κατά τήν ὁποίαν εἰς τόν ἱστορικόν καί μαρτυρικόν αὐτόν τόπον οὔτε ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί θά ὑπάρχουν, ἀλλ’ οὔτε Ἕλληνες νά πολεμήσουν διά τήν Πατρίδα.

 Ὅπως προεῖπεν ὁ Κύριος καί οἱ ’Απόστολοι, διά μέσου τῶν αἰώνων ἐνεφανίσθησαν ψευδοπροφῆται καί ψευδοδιδάσκαλοι, διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας, αἱρετικοί, λύκοι μέ ἔνδυμα προβάτου, λύκοι βαρεῖς ὁρμῶντες νά κατασπαράξουν τά πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον ὑπάρχουν 2.000 περίπου αἱρέσεις! Ἐξ ὅλων δέ τῶν αἱρέσεων τούτων καί τῶν αἱρέσεων τοῦ παρελθόντος ἡ πλέον σατανική εἶνε ἡ αἵρεσις τῶν Χιλιαστῶν ἤ Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ἤ Σπουδαστῶν τῶν Γραφῶν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν εἰς τήν ’Αμερικήν, ὅπου ἡ πανσπερμία τῶν αἱρέσεων, πρό 100 περίπου ἐτῶν ὁ ἑβραιοαμερικανός Ῥῶσσελ. Ή αἵρεσις αὐτή ἀνατρέπει ὁλόκληρον τό οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐκ θεμελίων. Δέν ἀφήνει λίθον ἐπί λίθου.

 

ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ

29 Ὀκτωβρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Κλσ. α’ 24-β’ 1

Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία, ἧς ἐγενόμην ἐγὼ διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς, πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, ηξοἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης· ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει. Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί.

   

+π. Γεώργιος Μεταλληνός

ΓΥΜΝΟΙ!

 Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Ὑπήντησεν αὐτῶ ἀνήρ τις ἐκ τῆς
πόλεως, ὅς εἴχε δαιμόνια ἐκ χρόνων
ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο»
(Λουκ. 8, 27)

ΑΠΕΝΑΝΤΙ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, πρὸς τὸ ἀνατολικὸ μέρος τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, ὑπῆρχε στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ μία χώρα, ποὺ ὀνομάζεται χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Οἱ Γαδαρηνοὶ ἦταν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Θεός τους ἦταν τὸ συμφέρον, ὁ μαμωνᾶς. Κι ὅμως στὴ χώρα αὐτὴ ὁ Χριστὸς πῆγε νὰ κηρύξη τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Μπῆκε σʼ ἕνα πλοῖο κʼ ἔφθασε στὴν παραλία, ὅπου ἄρχιζε ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Ἐνῶ ὁ Χριστὸς βάδιζε γιὰ νὰ πάη στὴν πόλι τῶν Γαδαρηνῶν, ἐκεῖ κάπου σὲ κάποια καμπὴ τού δρόμου, συνέβη τὸ ἐξῆς.

Τὸ θαῦμα τοῦ ἡρωϊκοῦ ἔπους τοῦ 1940

ΟΤΑΝ οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες, τότε τὰ σχέδια τῶν σκοτεινῶν ἐπίβουλων κατακτητῶν τῆς ἀνθρωπότητας, ματαιώνονται! Αὐτὸ συνέβη καὶ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940, ὅταν ὁ σοσιαλφασίστας καὶ παράφρων Μουσολίνι, τὸ τσιράκι τῆς τότε Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ τοῦ Βατικανοῦ, ζήτησε νὰ κάνει «ἕνα περίπατο στὴν Ἑλλάδα», ἀπαιτώντας νὰ τοῦ δώσουμε «γῆ καὶ ὕδωρ», νὰ σκύψουμε τὸ κεφάλι, νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ τὸν ἀποθεώσουμε, στὴ γελοία αὐτοκρατορικὴ ρωμαϊκὴ πομπή, ποὺ ὀνειρεύτηκε ὅτι θὰ ἔκανε στὴν  Ἀθήνα!

Έπος του ’40: Όταν η Παναγία πολεμούσε οφθαλμοφανώς μαζί με τους Έλληνες!

Μέσα από καταγραφές του Μητροπολίτη Παντελεήμονος Φωστίνη

Τα καλύτερα συναξάρια αγίων τα γράφουν τόσο οι ομόψυχοι τους άγιοι, όσο και αυτοί που τους έζησαν από κοντά και κατάφεραν να δουν, έστω για λίγο, μέσα από τα μάτια και την ψυχή των αγίων αυτών.
Έτσι και τα καλύτερα στοιχεία για ένα αντίστοιχο πολεμικό ή καλύτερα ηρωικό συναξάρι για τον ελληνισμό της εποποιίας του αγώνα του ’40, μόνον κάποιος που το έζησε εξ επαφής και επί τόπου, θα μπορούσε να τα καταγράψει, αλλά και να τα αναπαραστήσει και να τα ζωντανέψει.

«Είμαστε τα παιδιά της Παναγίας»

 

 Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Την 1^η Φεβρουαρίου 1941, δημοσιεύτηκε διάλογος συντάκτου του περιοδικού «ΖΩΗ» με τραυματίες πολέμου μες στο θάλαμο νοσοκομείου:

«Εκεί πάνω, κύριε, έχουμε γίνει άλλοι άνθρωποι. Να το ξέρετε. Να το λέτε παντού. Είμαστε τα παιδιά της Παναγίας. Η Μεγαλόχαρη είναι μάνα και προστάτιδά μας».

«Με βλέπετε, μας λέει ένας νεαρός τραυματίας πολεμιστής, από το αντικρινό κρεβάτι. Εγώ δεν ήμουν θρήσκος. Δεν πίστευα σε θαύματα. Η γριά μάνα μου θυμιάτιζε τα βραδάκια το εικόνισμα της Παναγίας κι εγώ μέσα μου την κορόιδευα. Αλλά τώρα, αν μου τα πει άλλος αυτά, θα τον θεωρήσω εχθρό μου.

Η φωτογραφία του Ιστολογίου

 

Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Ὑπάρχει ἕνα βιβλίο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποὺ καὶ οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ ἄθεοι ὁμολογοῦν, ὅτι εἶνε ἀνώτερο καὶ ὡραιότερο ἀπ᾽ ὅλα τὰ βιβλία ὅλου τοῦ κόσμου ὅλων τῶν αἰώνων. Ἑκατομμύρια, ἀναρίθμητα βιβλία γράφτηκαν ἀπ᾽ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ μέχρι σήμερα. ᾿Αλλὰ στὴν κορυφὴ εἶνε ἕνα βιβλίο. Οἱ μεγάλοι ἄπιστοι καὶ ἄθεοι λένε γι᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο: Οὔτε γράφτηκε, οὔτε εἶνε δυνατὸ νὰ γραφῇ ἕνα ἄλλο βιβλίο σὰν κι’ αὐτό, ὅσο καὶ ἂν προοδεύουν οἱ ἐπιστῆμες μας. Τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶνε ἄφθαστο, ἀσύγκριτο, μοναδικό. Ἐγγίζει τὰ ἄστρα τοῦ Οὐρανοῦ.

Πάτρα: Δηλώσεις Ιερέα για την έναρξη της μηχανοκίνητης παρέλασης

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

 

Κι άλλες 10 προτάσεις πολύ χρήσιμες κι αυτές!

 

Χάρισε κάτι σε κάποιον!

Κάνε μια καλοσύνη σε κάποιον και ξέχασε την!

Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας

 

Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.

Η συμμετοχή της Αλβανίας στην επίθεση κατά της Ελλάδας την 28η Οκτωβρίου 1940

 Ποιος ο ρόλος της Αλβανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Του Χαράλαμπου Νικολάου / Ταξίαρχου ε.α., τ. καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας ΣΣΕ

 Ο “Βασιλιάς” της Αλβανίας Ζώγου

Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαβίας. Δεν προβλήθηκε καμία σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως “ελευθερωτές”.

Γιατί οι ήρωες του 1940 δεν είπαν “Πάνω από όλα μένουμε ασφαλείς”!

Η ιστορία μίλησε και απέδειξε ότι ο ηρωισμός γεννιέται με τις θυσίες. Ακόμα, και εν όψει πανδημίας και κάθε δυσκολίας κανένα εμπόδιο δεν είναι ικανό να υπερνικήσει την έκφραση σεβασμού και τιμής σε αυτούς που χάρισαν σε εμάς την ζωή. Το αυτονόητο απαιτεί παρελάσεις για τις εθνικές επετείους με μέτρα μα πάνω από όλα παρελάσεις με εθνική περηφάνια και ελληνική ψυχή!

orthodoxostypos

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-10-2001]

Όσο περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας. Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων, δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους μάλιστα που τότε έζησαν τα γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία.

Ἀββά Ἰσαάκ τοῦ Σύρου: Ἐσύ, Κύριε...

 Ἐσύ, Κύριε, στρέψε τά πρόσωπά μας ἀπό τήν θεωρία αὐτοῦ τοῦ κόσμου στήν ἐπιθυμία σου, ἕως ὅτου νά τόν ἐννοήσουμε, πόσο πλάνος εἶναι καί νά μή πιστεύσουμε στήν σκιά, ὅπως στήν ἀλήθεια.

Ἀββά Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Λόγοι Ἀσκητικοί
Ἀπόδοσις στήν Νεοελληνική ὑπό Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου

Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, η αφετηρία της ήττας του Χίτλερ

 

Του Νικολάου Μάρτη, πρώην Υπουργού.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 εορτάζεται από τον Ελληνικό Λαό ως Εθνική Εορτή, διότι η Ελλάδα των 7.500.000 νίκησε την Ιταλία των 40.000.000, σημειώνοντας την πρώτη συμμαχική νίκη κατά του Άξονα.

Η Ελλάδα έδωσε επίσης ελπίδες στους καταπτοημένους λαούς από τη ναζιστική κυριαρχία και με την ήττα του Μουσολίνι απέτρεψε τους Φράνκο της Ισπανίας και Πεταίν της Γαλλίας από του να συμπράξουν στρατιωτικά με τον Χίτλερ.

Ένας στρατιώτης διηγείται…

 

   Είμαστε έξι αδέλφια: Γιώργης, Ανδρέας, Γιάννης, Μανόλης, Ευγένιος και Ρωξάνη. Στην κήρυξη του πολέμου είμαστε οι τέσσερις πρώτοι στρατεύσιμοι. Σύμφωνα με τον Νόμο, ο πρώτος απαλλασσόταν και ο δεύτερος (έπρεπε) να υπηρετεί στα μετόπισθεν.

Η ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

Ο αείμνηστος μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας στην Αλβανία κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του '40. Οι μαρτυρίες που ακολουθούν είναι από το προσωπικό του ημερολόγιο και από προφορικές διηγήσεις του.

Αποδεικνύουν πως η θεία Κοινωνία ήταν μεγάλη δύναμη, που θωράκιζε τους Έλληνες αγωνιστές στο μέτωπο.

Ποιο είνε το όνομά σας;

 Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών» (Λουκ. 8,30)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 8,26-39) θὰ τό ᾽χετε ἀκούσει κατ᾽ ἐπανάληψιν, ἀδελφοί μου, ἢ στὸ σχολεῖο ἢ στὸ κατηχητικό. Ἀλλὰ τὸ Εὐ­αγγέλιο εἶνε πηγάδι ἀνεξάντλητο· ὅσο νερὸ κι ἂν βγάλῃς, δὲν τελειώνει ποτέ. Ἔτσι καὶ κάτω ἀ­πὸ τὰ ἁπλᾶ λόγια τῆς σημερινῆς περικο­πῆς κρύβεται θησαυρὸς μεγάλος. Τί μᾶς λέει;

28η Οκτωβρίου της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ

«Τη αυτή ημέρα ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας»
Η γιορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου αντλεί την υπόθεσή της από το βίο του οσίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού (28 Μαίου).
Επιτελείται σε «ανάμνηση» της εμφάνισης της Παναγίας μας σε οπτασία στον Όσιο την ώρα του που γινόταν αγρυπνία – όπως κάθε Παρασκευή –στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, στην Κωνσταντινούπολη. (Εδώ φυλασσόταν η αγία Εσθήτα ή Μαφόριο της Θεοτόκου, δηλαδή το ένδυμα που μοιάζει με εσάρπα, αλλά καλύπτει και την κεφαλή, και εικονίζεται στην αγιογραφία πάντοτε με βαθύ κόκκινο χρώμα).