ΟΤΑΝ οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες,
τότε τὰ σχέδια τῶν σκοτεινῶν ἐπίβουλων κατακτητῶν τῆς ἀνθρωπότητας,
ματαιώνονται! Αὐτὸ συνέβη καὶ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940, ὅταν ὁ
σοσιαλφασίστας καὶ παράφρων Μουσολίνι, τὸ τσιράκι τῆς τότε Νέας Τάξεως
Πραγμάτων καὶ τοῦ Βατικανοῦ, ζήτησε νὰ κάνει «ἕνα περίπατο στὴν Ἑλλάδα»,
ἀπαιτώντας νὰ τοῦ δώσουμε «γῆ καὶ ὕδωρ», νὰ σκύψουμε τὸ κεφάλι, νὰ τὸν
προσκυνήσουμε καὶ νὰ τὸν ἀποθεώσουμε, στὴ γελοία αὐτοκρατορικὴ ρωμαϊκὴ
πομπή, ποὺ ὀνειρεύτηκε ὅτι θὰ ἔκανε στὴν Ἀθήνα! Πίστεψαν οἱ σκοτεινοὶ
ἡγήτορες – ἀφεντικά του καὶ ὁ ἴδιος, ὅτι τὴ δύναμη τὴν ἔχουν τὰ ἄψυχα
ὅπλα καὶ τὰ σιδερικὰ καὶ πὼς οἱ Ἕλληνες ἐφόσον δὲν τὰ διέθεταν, ὅπως
αὐτοί, θὰ τρόμαζαν καὶ θὰ παραδίδονταν ἀμαχητί! Ἀλλὰ ἔκαμαν τρομερὸ
λάθος. Ἡ ὅποια δύναμη τῶν ὅπλων, τῶν ἀεροπλάνων, τῶν σιδερόφρακτων
ἁρμάτων, εἶναι ἀμελητέα, μπροστὰ στὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Αὐτὴ
τὴ δύναμη διέθεταν οἱ πρόγονοί μας, τὴν ὁποία ἀντλοῦσαν ἀπὸ τὸ αἴσθημα
δικαίου καὶ τῆς ἐλευθερίας, τὰ ὁποῖα ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Θεό. Οἱ
Ἕλληνες πολεμιστὲς τῆς Πίνδου καὶ τῆς Ἀλβανίας, εἶχαν μειονεκτικὴ θέση
ὡς πρὸς τὸ ἄψυχο ὑλικό, ἀλλὰ ὑπερεῖχαν σὲ ψυχικὸ σθένος.
Οἱ αἱρετικοὶ
ἰταλοὶ παπικοὶ στρατιῶτες, ἔχοντες πίστη (ἂν εἶχαν) στὸν εἰδωλικὸ παπικὸ
«θεὸ» – προστάτη τῶν ἰσχυρῶν καὶ ἐχθρὸ τῶν ἀδυνάτων (φραγκικὴ ἀντίληψη
περὶ Θεοῦ), ὑποτίμησαν τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στὸ Θεὸ τῶν
ἀδυνάτων καὶ τιμωρὸ τῶν ὑπερφίαλων καὶ ἀλαζόνων. Αὐτὸ στάθηκε ἡ αἰτία
τῆς συντριβῆς τους στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Ἠπείρου, ἡ καταρράκωση καὶ ἡ
ἀρχὴ τοῦ τέλους τῆς φασιστικῆς καὶ ἀργότερα ναζιστικῆς αὐτοκρατορίας!
Αὐτὸ ἦταν πιὰ μία νομοτέλεια, ἀφοῦ μαζὶ μὲ τὰ ἡρωικὰ ἑλληνόπουλα,
πολεμοῦσε καὶ ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, ἡ Παναγία μας! Τιμὴ καὶ δόξα στοὺς
ἡρωικοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ ἔπους τοῦ 1940!
