ΤΟ 1ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΤΟ 3ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΤΟ 4ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΤΟ 5ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΤΟ 6ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
Γράφει ὁ Ἀκαδημαϊκὸς & Καθηγ. Δρ. Ἀλέξιος Π. Παναγόπουλος*
7ον
Ὅμως, οἱ πολλὲς διαφωνίες ποὺ θὰ ἐμφανιστοῦν μεταξὺ τῶν ρασοφόρων καὶ τῶν καθηγητῶν, γιὰ τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν», ὅσο καὶ γύρω ἀπ’ τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο τοῦ ἀντι-χρίστου καὶ τὴ σφραγίδα του ἢ χάραγμά του, ὄχι μόνο μεταξὺ τῶν ἀπίστων, ἀθέων, ἀδιαφόρων, ἀλλὰ καὶ ἰσχυρὲς διαφωνίες, μεταξὺ τῶν «ἀνωτέρων κληρικῶν καὶ ἐξομολόγων, ἱεροκηρύκων, θεολόγων καὶ θεολογούντων», οἱ ὁποῖοι ὅπως μᾶς ἑρμηνεύει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, «μετ’ ἐμφάσεως θὰ ἀποφαίνωνται καὶ θὰ συνιστοῦν σύνεσιν, καὶ νὰ κοιτάζουν τὴν ψυχὴν των, καὶ ὅτι ὅλα αὐτὰ τάχα πάντα συνέβαινον» [53], θὰ εἶναι ἔσχατα σημεῖα παρερμηνείας καὶ ἀποτύφλωσης, ἔτσι ὥστε νὰ πλανηθοῦν ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ [54].
Ἀλλὰ ἡ διάχυτη πεποίθηση καὶ διδασκαλία ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ τῶν σύγχρονων Ἑβραίων καὶ συγκεκριμένα τῶν διδασκάλων τους τῶν Ραββίνων, εἶναι ὅτι ἔντονα σήμερα ἀναμένουν τὸν Μεσσία τους, μάλιστα πολὺ σύντομα. Γιὰ νὰ καταλήξει στὸ συμπέρασμά του, ὅτι παρὰ τὶς διαφορετικὲς ἑρμηνεῖες καὶ παρὰ τὴ σύγχυση ποὺ θὰ ὑπάρχει καὶ τότε, μήπως τελικὰ σήμερα βρισκόμαστε ἐνώπιον ἐπικείμενων φοβερῶν καὶ ἀποκαλυπτικῶν σημείων καὶ γεγονότων. Τὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλα, ὅπως μᾶς λέγει, θὰ εἶναι νὰ γίνει πραγματικότητα ὁ ἀντὶ-χριστος νὰ ἔχει φανατικοὺς ὀπαδοὺς «ὄχι μόνον τὸν Πάπαν, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς Πατριάρχας, Ἀρχιεπισκόπους, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ταπεινὸν λεῖμμα, τοὺς ταπεινοὺς χριστιανούς». Αὐτοὶ οἱ μεγαλόσχημοι, λέγει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, ἐὰν θὰ γίνουν ὀπαδοί του, θὰ γίνουν «ἀπὸ τὴν ἀδιαφορίαν των καὶ τὴν παρερμηνείαν τῶν γεγονότων» [55], καθὼς καὶ τὴν παρερμηνεία τῶν ἰσχυρῶν σημείων ποὺ τότε θὰ συμβαίνουν, ἐξάλλου, ὅπως ἔχει προφητευθεῖ, θυμίζει ὅτι θὰ πλανηθοῦν, ὡς λέγει, ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοί, γι’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ σὲ ἀφύπνιση, σὲ ἐγρήγορση καὶ προσευχή.
Σὲ ἄλλο σημεῖο σχολιάζει τὸ ἄρθρο του, δημοσιευμένο σὲ περιοδικά, μὲ θέμα «ἡ παρανόησις καὶ σύγχυσις, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς Θεοκτονίας» (σελ. 47-56, βιβλίο), ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων ποὺ θὰ παρερμηνεύονται ἀπὸ τὸν ἀντίθεο, ἀνάποδο κόσμο. Μάλιστα ἀναφέρεται στὴ λέξη «ἄψινθος» γιὰ τὸ πυρηνικὸ Τσερνομπίλ, γράφει γιὰ τὴ σύγχρονη μάστιγα τῆς κοινωνίας ἀπ’ τὴν ἀσθένεια τοῦ Ἔϊτζ καὶ τὶς ἀντιπαραβάλλει μὲ τὸ χωρίο (Ἀποκ. 16, 2), παραπέμποντας σὲ σχετικὸ σχόλιο, ποὺ εἶχε γίνει στὸ περιοδικὸ «Ἀπολύτρωσις». Μιλάει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νέων ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ποὺ εἶναι μέρος ἀπ’ τὸ «παγκόσμιο σύστημα» ἐλέγχου, γιὰ νὰ ἐπακολουθήσει μὲ ἄνεση «ἡ σφράγισις ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τοῦ μετώπου ἢ τῆς δεξιᾶς χειρός, ὡς μελλοντικὸν μέσον τῶν συναλλασσομένων, καταργουμένου τοῦ χρήματος». Πράγματι ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται σήμερα ἐκεῖ ὁδηγούμαστε, σύμφωνα καὶ μὲ τὶς δηλώσεις ἀξιωματούχων τῆς ΕΕ καὶ τῆς Ἑλλάδας, καθὼς ἔχει ἀκουστεῖ μέσα στὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο, ὅτι μετὰ τὸ τσιπάρισμα τῶν ζώων, θὰ ἀκολουθήσει καὶ τὸ αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους!
Ἀλλὰ τὸν ἐνοχλοῦσε πάντα ἡ σκανδαλώδη ἀδιάφορη στάση καὶ συμπεριφορὰ κάποιων ποὺ ὄφειλαν νὰ ἐνημερώνουν κι ὄχι νὰ καθησυχάζουν, μὲ τὴν «τόση καθησυχαστικὴ προσπάθεια μερικῶν, ὡς καὶ ἡ ἐπίμονος διάψευσις τῶν συνταρακτικῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα συμβαίνουν εἰς παγκόσμιον κλίμακα, διατὶ μερικοὶ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ κάποιος μοναχός, δοκοῦντες στῦλοι εἶναι ἐν σοφίᾳ καὶ ἀρετῇ, μὲ ἀνεξήγητον σπουδὴν καὶ προχειρότητα, γράφουν καὶ συνιστοῦν, ὅπως καθησυχάζουν οἱ πιστοί, διότι οὐδὲν τὸ ἀνήσυχον ὑπάρχει, μάλιστα εἷς ἁγιορείτης ἱερομόναχος αὐτός, ὄχι μόνον συνιστᾶ νὰ πάρωμε τὰς ταυτότητας, ἀλλὰ καὶ τὴν σφραγῖδα στὸ μέτωπο καὶ νὰ μὴ φοβούμεθα»!
Ἀπ’ ὅ,τι διακρίνεται κι ἀπ’ τὸ ὡς ἄνω κείμενο ὁ γέροντας Ἀρσένιος, εἶχε συγκεκριμένα ὑπόψη του κάποια πρόσωπα τοῦ κλήρου ποὺ διατύπωναν στὴν ἐποχή του, ὅπως σημειώνει, μὲ πολὺ «προχειρότητα» ὅτι «οὐδὲν ἀνήσυχον ὑπάρχει», μάλιστα αὐτὰ τὰ πρόσωπα θεωροῦνταν ἀπ’ τὸ λαό μας, ὡς «δοκοῦντες στῦλοι εἶναι», γιὰ νὰ καταλήξει στὸ ἐρώτημα καὶ συμπέρασμά του, ὅτι τελικὰ μήπως ὅλοι αὐτοί, μὲ τὶς καθησυχαστικές τους ἀπόψεις, φοβήθηκαν νὰ μιλήσουν μήπως καὶ διαψευσθοῦν, ὅπως ὁ Ἰωνᾶς, ποὺ κήρυξε κήρυγμα μετανοίας καὶ καταστροφῆς τῶν Νινευϊτῶν. [56] Τελικά, οἱ Νινευϊτες ἄκουσαν τὸν προφήτη, μετανόησαν καὶ κακὸ δὲν ἔπαθαν. Ἐπίσης, ἀπευθύνει, μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά του, ἕνα ἐπιπλέον ἐρώτημα, σὲ ὅλους αὐτούς τούς ὡς ἄνω, ποὺ σκέπτονται ὅτι δὲν ὑπάρχει καμία ἐσχατολογικὴ ἀνησυχία, μήπως ξεχνοῦν τὴν «ἁμαρτωλὴ ἀδιαφορία καὶ ἐφησυχασμὸν τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ», γιὰ νὰ καταλήξει, ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπόψεις, περὶ μὴ ἀνησυχίας καὶ ἐφησυχασμοῦ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἁρμοδίων, ἆραγε δὲν εἶναι ἐσχατολογικὸ σημεῖο, τελικὰ δὲν εἶναι κι αὐτὸ «πραγματικὴ σύγχυσις!».
Ἀντιπαραβάλλει τὰ αἴτια τῆς σταυρώσεως τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς τότε ἐποχῆς ἐκείνου τοῦ καιροῦ τῶν γραμματέων καὶ φαρισαίων «ἢ μᾶλλον τῆς τότε Ἐκκλησίας», μάλιστα, μεταξὺ αὐτῶν τῶν αἰτιῶν, ἀναφέρει τὸ φθόνο, τὴ κακότητα καὶ τὸν ἐγωϊσμὸ τοῦ ἱερατείου τῆς τότε ἐποχῆς, ἀλλὰ περισσότερο ἐπικεντρώνει τὴ κύρια αἰτία τῆς παράνοιας καὶ παρερμηνείας. Αὐτὴ ποὺ «σπανίως ὅμως ἢ καὶ καθόλου ἔχει ἐπισημανθεῖ» καὶ αὐτὴ ἡ αἰτία εἶναι αὐτὴ ποὺ προσδιορίζει ὅτι δὲν ἦταν ἄλλη, παρὰ ἡ ἑξῆς «ἡ ἑρμηνευτικὴ θεολογικὴ παρανόησις καὶ σύγχυσις, γύρω ἀπὸ τὰ προφητικὰ κείμενα», τὰ ὁποῖα, μιλοῦσαν ξεκάθαρα γιὰ τὴν ἔλευση καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία.
Αὐτὴ ἡ ἐσφαλμένη θεολογικὴ ἑρμηνεία καὶ ἡ μὴ συναντίληψη τοῦ ἱερατείου τῆς τότε ἐποχῆς γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία, ὁδήγησε τὴν τότε «Ἐκκλησία», στὴ φοβερὴ θεοκτονία μὲ τὴ καταδίκη τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ. Τὸν ὁδήγησαν ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τους καὶ τὴν ὕβρη, σὲ μία δίκη παρωδία. Αὐτὴ ἡ ἴδια σύγχυση, ἡ παρερμηνεία, ἡ παρανόηση, ἡ διαστροφὴ τῆς πραγματικότητας, συνεχίζεται ἀντιφατικὰ ἕως τὶς ἡμέρες μας, ἀλλὰ καὶ θὰ συνεχίζεται ἕως «τῆς συντελείας τοῦ κόσμου», λέγει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, μεταξὺ τῶν σημερινῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ραββίνων, δηλ. τῶν Ἑβραίων θεολόγων, ποὺ καὶ τότε, ἀλλὰ καὶ σήμερα προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὴν παρουσία του ἀνθρωποκεντρικά, ὀρθολογιστικά, κοσμοκεντρικά, μὲ τὴ παρουσία τοῦ Μεσσία τους, ὡς κοσμοκράτορα καὶ κοσμικοῦ ἡγέτη. Ἡ πολιτικοποίηση τοῦ μεσσιανισμοῦ θὰ λάβει ἐπικίνδυνες πολιτικὲς καὶ δικτακτορικὲς διαστάσεις μὲ τὴν ἡγεμονία τοῦ ψεύτικου μεσσία ποὺ θὰ καταλύσει κάθε ἔννοια κράτους δικαίου.
Γι’ αὐτὸ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ὡς ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας, τοὺς εἶπε: δὲν πρόκειται νὰ μὲ ξαναδεῖτε, ἕως ὅτου πεῖτε εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος [57], ἐνῶ σὲ ἄλλο χωρίο, φαίνεται ὅτι τοὺς εἶπε ξεκάθαρα: ἐγὼ ἦλθα στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μὲ δεχθήκατε, ὅταν θὰ ἔλθει ὁ ἄλλος μὲ τὸ ὄνομά μου, ἐκεῖνον θὰ δεχθεῖτε [58]. Ἐννοώντας θὰ ὑποδεχθεῖτε ὡς παρανοϊκοί, κάθε ψευδοπροφήτη καὶ ψευδοδιδάσκαλο καὶ τελευταῖα τὸν ἴδιο τὸν ἀντὶ-χριστο, ὡς τὸν κύριο διδάσκαλο τῆς ὑποκρισίας, τὸν πρωταγωνιστὴ ἠθοποιὸ τοῦ θεάτρου τοῦ παραλόγου καὶ τοῦ ψεύδους, ποὺ θὰ παραπλανήσει ἀκόμα καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.
Θυμᾶμαι ὅτι ὁ γέροντας Ἀρσένιος ἀρκετὲς φορὲς εἶχε ἐπισκέψεις γιὰ συμβουλὲς καὶ γιὰ ἐξομολόγηση, ἀκόμα καὶ πανεπιστημιακοὺς διδασκάλους, διαφόρων εἰδικοτήτων, μεταξὺ αὐτῶν καὶ θεολόγους, γι’ αὐτὸ ἔχοντας ὑπόψη του, κάποιες τέτοιες ἀπόψεις αὐτῶν, τὶς καταγράφει ὡς ἑξῆς : «θεωρεῖται ἀστεία ἡ θεωρία καὶ ἑρμηνεία μερικῶν πανεπιστημιακῶν διδασκάλων, ὅτι τάχα πρὸ τοῦ ἀντι-χρίστου καὶ πολὺ πρὸ τῆς Β’ παρουσίας δέον πρῶτα νὰ γίνουν οἱ Ἑβραῖοι χριστιανοὶ» [59]. Θεωρία τὴν ὁποία ὁ γέροντας Ἀρσένιος τὴ θεωρεῖ ὡς παρερμηνεία τῆς ἐσχατολογικῆς παράνοιας, μέσῳ τοῦ μοναδικοῦ σχετικοῦ χωρίου (Ρωμ. 11, 25), γιατί ὁ ἴδιος εἶχε διαφορετικὰ ἑρμηνεύσει αὐτὸ τὸ χωρίο, ἀκολουθώντας τὴ πατερικὴ γραμματεία, ἐνῶ ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὶς ἐξηγήσεις του, εἶναι «παρὰ τὴν γενικὴν τῶν ἁγίων Πατέρων ἑρμηνείαν» [60].
Ἡ πλάνη τοῦ ἀρχαίου Ἰσραὴλ γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία ὀφείλεται στὴ παρερμήνευση τῶν μεσσιανικῶν χωρίων καὶ ἔγκειται στὸ ὅτι τὸν περίμεναν ὡς κυρίαρχο καὶ κοσμικὸ βασιλέα, κοσμικὸ ἡγέτη ποὺ θὰ ἀποκαθιστοῦσε τὴν ἀρχαία δόξα τοῦ Ἰσραήλ, διδασκαλία τὴν ὁποία μέχρι σήμερα τὴ διδάσκουν οἱ Ραββῖνοι. Δυστυχῶς αὐτὴν διαιωνίζουν καὶ οἱ ὀρθόδοξοι χιλιαστὲς καὶ οἱ ὀπαδοὶ τῆς αἵρεσης τῆς μεσοβασιλείας, ποὺ πιθανὸν νὰ ταυτιστοῦν στὴν ἔσχατη πλάνη ὅλοι μαζί. Μᾶς διατυπώνει τὴν ἄποψη ὅτι ἡ σύγχυση, ἡ παράνοια καὶ διαστροφὴ τῶν Γραφῶν, πού τότε ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς Θεοκτονίας, συνοδευόμενη μὲ τὴ πλήρη πνευματικὴ τύφλωση, ἀπὸ τὴ κακία, τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὸ φθόνο, θὰ ἐπαναληφθεῖ καὶ στὰ ἔσχατα. Θὰ ἐπαναληφθεῖ στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἠλία καὶ τοῦ Ἐνώχ. Πιθανολογεῖ ὅτι ἡ ἴδια περίπου κατάσταση, κι ἴσως καὶ χειρότερη, νὰ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες ποὺ θὰ ἐμφανιστοῦν οἱ δύο μεγάλοι προφῆτες (ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν θὰ εἶναι ὁ Ἠλίας, δηλ. ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ὅπως ψάλλει καὶ δογματίζει ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας), γιὰ νὰ ἐλέγξουν δυναμικὰ τὸν ἀντίθεο καὶ πλάνο ἀντὶ-χριστο. Ὅμως, ἡ τότε σύγχυση καὶ ἡ διαστροφὴ τῶν Γραφῶν, θὰ ὁδηγήσει τὸν ἀντίθεο, ἀνάποδο κόσμο τοῦ ἀντι-χρίστου, στὴ θανάτωση τῶν δύο προφητῶν (ὅπου ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη), ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ὁλικῆς τύφλωσης, τοῦ ἀντίθεου κόσμου τοῦ ἀντὶ-χριστου καὶ τῶν ἀξιωματούχων ὀργάνων του, ποὺ θὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ κακία, ἐγωϊσμὸ καὶ φθόνο.
Σημειώσεις:
[53] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 45. [54] Μάτθ. 24, 24. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [55] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 46. [56] Βλ. Ἰωνᾶ 3, 3. Πρβλ. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 48. [57] Βλ. Λουκ. 13, 35. [58] Ἰωάν., 5, 43. Βλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. [59] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 49. [60] Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009.
* (Phd Δρ. Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν. Phd Δρ. Βιοηθικῆς. Phd Δρ. Θεολογίας. PostDoc Νομικῆς. Διπλωματούχου Ὑφηγητοῦ Δικαίου – Habilitation. Καθηγητοῦ Παν/μίου & Ἀκαδημαϊκοῦ EASA, MCA, CAC
