Τρίτη 4 Μαρτίου 2025

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 6ον

ΤΟ 1ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ 

ΤΟ 3ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ 

ΤΟ 4ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΤΟ 5ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

Γράφει ὁ Ἀκαδημαϊκὸς & Καθηγ. Δρ. Ἀλέξιος Π. Παναγόπουλος*

6ον

  Τὸ ποιὸς θὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ ἐξαναγκάζει, στὸ νὰ λαμβάνουν τὴν ἀντὶ-χριστο σφραγῖδα οἱ ἄνθρωποι, φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο, ὑπεράνω κάθε ὑποψίας. Θᾶνε ὁ «τελευταῖος πρόδρομος», ὁ τελευταῖος διαφημιστὴς τοῦ ἀντι-χρίστου, τὸν ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, ἡ Ἀποκάλυψη τὸν ὀνομάζει ὡς δεύτερο θηρίο, μὲ «δύο κέρατα, θὰ συγκεντρώνη δύο δυνάμεις, πιθανὸν νὰ εἶναι ὁ Πάπας, ὁ ὁποῖος ἔχει δύο ἐξουσίες, πιθανὸν νὰ εἶναι τὸ θηρίον αὐτό, ὁ Σιωνισμὸς μὲ τὰς δύο ἐξουσίας, τὸν ἀντίχριστον μαρξισμὸν καὶ μασονισμόν, ποὺ κατευθύνει ὅλον τὸν κόσμον» [47]. Οἱ ἐξαπατημένοι ἄνθρωποι ποὺ θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ λάβουν αὐτὸ τὸ χάραγμα, ποὺ θὰ περιέχει τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου, καθὼς κι ὅσοι θὰ προσκυνοῦν τὸ θηρίο καὶ τὴν εἰκόνα του, δηλ. ὅσοι θὰ τὸν ἀναγνωρίζουν καὶ θὰ θελήσουν νὰ κάθονται ὡς ὑπήκοοί του νὰ τὸν ἀκοῦν, δὲν θὰ ἔχουν ποτὲ τὴ ψυχικὴ ἀνάπαυση, ἡμέρα καὶ νύκτα [48].

  Μᾶς ἀναφέρει μέσα ἀπ’ τὰ διεθνῆ δημοσιεύματα τοῦ Τύπου, τὰ σχετικὰ ποὺ γράφτηκαν ἀπ’ τὴ συνέντευξη, ἀπ’ τὸν εἰδικὸ πρόεδρο τῶν στατιστικῶν ἀναλύσεων τῆς κοινῆς ἀγορᾶς Dr. H. Eldeman [49], ὁ ὁποῖος ἀνακοίνωσε στὶς Βρυξέλλες πολὺ πρὶν τὸ 2000, ὅτι ἤδη ἀπὸ τότε προπαρασκευάζεται ἕνα παγκόσμιο οἰκονομικὸ σύστημα μέσα ἀπὸ ἠλεκτρονικοὺς ἐγκεφάλους, τὸ ὁποῖο θὰ ἀσχολεῖται μὲ τὰ προβλήματα ποὺ ἐνδιαφέρουν ὁλόκληρη τὴν Οἰκουμένη, ὅπου κάθε ἄνθρωπος πάνω στὴν γῆ, θὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ πάρει ἕνα δικό του ἀριθμό, τὸν ἀριθμὸ αὐτὸ θὰ τὸν δώσει τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα, στὸ κάθε πολίτη καὶ μὲ βάση αὐτὸν τὸν ἀριθμό, θὰ μπορεῖ νὰ συναλλάσσεται στὸ παγκόσμιο οἰκονομικὸ τομέα. Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς θὰ εἶναι ἀόρατος καὶ θὰ μπαίνει εἴτε στὸ μέτωπο, εἴτε στὴ παλάμη τοῦ ἀνθρωπίνου χεριοῦ, μὲ τὴ χρήση ἀκτίνων Λέϊζερ. Μὲ εἰδικὸ μηχάνημα θὰ εἶναι δυνατόν, σὲ κάθε ἀναγκαία στιγμὴ νὰ διαβαστεῖ ὁ ἀριθμὸς αὐτός, μὲ τὴ χρήση τριῶν ἑξαψηφίων ἀριθμῶν καὶ θὰ μπορεῖ ὁλόκληρος ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς, νὰ πάρει ἕνα δικό του, ἀνεξάρτητο νούμερο. Κάνοντας τὸν ἄνθρωπο σὲ τελικὴ φάση ἕνα νούμερο (ὅπως εἶχε πεῖ στὴν ἑλληνικὴ βουλὴ ὁ μακαρίτης Μανώλης Γλέζος)!

  Διερωτᾶται, ἆραγε τὸ τί θὰ γίνει, ὅταν κάποιοι πιστοί, δὲν θὰ δεχθοῦν νὰ πάρουν τὸ χάραγμα στὸ δεξὶ χέρι ἢ στὸ μέτωπο ; Ὁ πολὺς κόσμος «εὐχερῶς θὰ δεχθῆ», ἀλλ’ «οἱ πιστοὶ χριστιανοί, αἱ οἰκογένειαι, οἱ κληρικοί, αἱ μοναί, οἱ μοναχοί, τί θὰ κάνουν» ; Πρὸς τὸ παρὸν οἱ τραπεζικὲς κάρτες εἶναι ἕνα «εἶδος ἐξυπηρέτησης γιὰ τοὺς συναλλασσομένους», ὅμως μὲ τὴ κατάργηση τοῦ «χρήματος», δὲν θὰ μείνει τὸ πρᾶγμα ἔτσι ἐλεύθερο, καθότι μετὰ τὴν «ἐμφάνισιν τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τὴν ἀνάληψιν ὑπ’ αὐτοῦ τῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως μὲ πιθανὴ ἕδρα τὴν ΕΟΚ ἢ τὰ Ἱεροσόλυμα, τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν» [50]. Ἡ ἀγωνία αὐτὴ τοῦ π.Ἀρσένιου γιὰ τὸ κόσμο, γιὰ τοὺς πιστούς, γιὰ τὴ νεολαία, γιὰ τὰ νέα παιδιά, τὸν ὁδηγεῖ στὸ νὰ προσ­παθεῖ νὰ ἀφυπνίσει μὲ τὰ προφητικὰ κηρύγματά του, στὴ μονή, στὸ ἡσυχαστήριο, ὅπου ἱερουργοῦσε, τόσο ταπεινὰ καὶ ὑπερουράνια ἕως τὴν κοίμησή του τὸ 2008, καλώντας ὅλους σὲ ἐγρήγορση καὶ κρούωντας τὸν «κώδωνα τοῦ κινδύνου», γι’ αὐτὸ καὶ θερμὰ παρακαλεῖ «τὰς Ἱεράς Μονάς, τοὺς Μοναχούς, Ἀδελφότητας καὶ χριστιανικὰ Σωματεῖα, τοὺς Ἱερεῖς, Ἀρχιερεῖς, τὴν σεβαστὴν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους» [51], καὶ ὅλους ὅσους ἀγαποῦν τὸ Θεάνθρωπο Κύριο, νὰ προσευχηθοῦν, νὰ συσκεφθοῦν, νὰ ἀφυπνιστοῦν, γιὰ τὸ ἐγγὺς ἐσχατολογικὸ καὶ ἀποκαλυπτικὸ μέλλον, αἰτιολογώντας ἔτσι τὴν ἀγωνία του, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος. Μέσα στὶς ἀτέλειωτες ὧρες τῶν συνομιλιῶν μας, νὰ τὸν ἀκοῦμε νὰ μᾶς ἑρμηνεύει τὶς Γραφὲς καὶ τὰ γραφόμενά του, μετὰ ἀπὸ τοὺς κατανυκτικοὺς ἑσπερινούς, μετὰ ἀπὸ τὶς θεῖες Λειτουργίες, ἔγιναν μία ἐμπειρία ζωῆς καὶ γιὰ τὸν γράφοντα αὐτά, ἀφοῦ καὶ γιὰ σχεδὸν 28 ἔτη ὑπῆρξε πνευματικό του τέκνο, γι’ αὐτὸ καὶ κυκλοφόρησε τὸ βιβλίο: ἠθική, ἐσχατολογία, προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, τὸ ἔτος 2010.

  Σὲ ἕνα σημαντικὸ καὶ δημοσιευμένο ἄρθρο, σὲ περιοδικά, μὲ θέμα «ἡ σύγχυσις, σημεῖα τῶν καιρῶν» (σελ. 43-46, βιβλίο), ὅπου κάνει λόγο γιὰ τὴ φοβερὴ καὶ τρομακτικὴ εἰκόνα ποὺ παρουσιάζει ὁ παρανοημένος σύγχρονος «ταλαίπωρος» ἀντίθεος, ἀνάποδος κόσμος μὲ τὴ «ἀσυνήθη» σύγχυση ἰδεῶν καὶ φρενῶν. Ἡ σύγχυση καὶ παρερμηνεία αὐτὴ μᾶς ἔλεγε, ὅτι ἔχει ἁπλωθεῖ ἐπικίνδυνα καὶ μεταξὺ αὐτῶν ποὺ θεωροῦνται ὅτι πρέπει νὰ εἶναι οἱ «στῦλοι» στὴ θεολογία καὶ στὴν ἀρετή. Ἡ παράνοια καὶ σύγχυση γιὰ τὰ θεολογικὰ καὶ τὰ δογματικὰ θέματα πάντοτε ὑπῆρχε, ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων καὶ ἀπ’ τὴ παραφροσύνη καὶ τὴ σύγχυση αὐτή, ἐμφανίστηκαν οἱ πολλὲς αἱρέσεις καὶ οἱ αἱρετικοί, ποὺ ἀποκόπηκαν ἀπ’ τὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ ἦταν πρόσωπα ὑπεράνω ὑποψίας.

  Ἡ σύγχυση τῶν τελευταίων καιρῶν, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τοῦ γέροντα Ἀρσένιου εἶναι σημεῖο τοῦ παράλογου, ἀνάποδου κόσμου, τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντι-χρίστου. Ἡ σύγχυση αὐτὴ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν σύμφωνα μὲ τὸ γέροντα Ἀρσένιο θὰ προσβάλει ἀκόμα καὶ τὰ τότε «ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, μοναχοὺς καὶ εὐσεβεῖς λαϊκούς», οἱ ὁποῖοι θὰ παρερμηνεύουν, θὰ παρανοοῦν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Γιὰ νὰ μᾶς γίνει αὐτὸ περισσότερο κατανοητό, λέγει, ὅτι «μία τάξις θεολογούντων καὶ χριστιανῶν εἶναι προσκολλημένη σὰν ὄστρακο εἰς τὴν χιλιαστικὴν θεωρίαν, ὅτι πρὶν ἢ μετὰ τὸν ἀντίχριστον θὰ ἐπικρατήση ἡ χιλιετής, ἢ κατ’ ἄλλους, μακροτάτη περίοδος ἁγιοποιήσεως τοῦ πλανήτου» [52]. Τέτοιες αἱρετικὲς διδασκαλίες ἔχουν ἀναπτυχθεῖ τόσο ἀπὸ προτεστάντες, ὅσο καὶ ἀπὸ ὀρθοδόξους, μαζὶ μὲ αὐτούς, λέγει ὁ γέροντας Ἀρσένιος ἐμφανίζονται καὶ οἱ ὀπαδοὶ τῶν ψευδοπροφητειῶν μὲ διάφορες ὀνομασίες, ὅπως καὶ ἡ «βατάτζια» πολιτικὴ ἰδεολογία, ποὺ ἐμφανίστηκαν ψευδῶς, θέλοντας νὰ τονώσουν τὸ ἠθικό τοῦ σκλάβου Γένους, μὴ ἀνταποκρινόμενες στὴ γνησιότητα (πρβλ. σχετικὴ μελέτη Δημητρίου Σαββόπουλου, καθηγητῆ Παν/μίου Στρασβούργου), κυρίως κατὰ τὴ περίοδο τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, μὲ ψευδοπροφητεῖες, ποὺ μιλοῦν γιὰ μία ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτηση τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι ὅλοι, θὰ γίνουν χριστιανοί, καὶ κάποιοι ἄλλοι ποὺ λέγουν, ὅτι δῆθεν, θὰ μᾶς δώσουν τὴν Ἁγιὰ Σοφιά, κτλ. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἰδέες, ὡς εὐσεβεῖς πόθοι, ἀλλὰ καὶ ὡς πλάνες, κυκλοφοροῦν καὶ μὲ τὴν «ὑπερβολικὴν σύνεσιν τῶν λίαν συνετῶν πνευματικῶν, ἐξομολόγων», πρᾶγμα ποὺ ὑποβοηθᾶ ἀρνητικὰ στὴ σύγχυση τῶν ἐσχάτων.

  Συμπεραίνει ὅτι ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς πνευματικοὺς πατέρες τῆς σύγχρονης ἐποχῆς τοῦ ἀντι-χρίστου, ποὺ θὰ συνιστοῦν σύνεση, κι ἄλλοι ποὺ θὰ προτρέπουν νὰ μὴ ἀσχολούμαστε μ’ αὐτά, δὲν θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ βοηθήσουν τὸν ἁπλὸ λαό. Ἐπιπλέον σημεῖο σύγχυσης θεωρεῖ τὴν ἀναμενόμενη παρουσία τοῦ Μεσσία τῶν Ἑβραίων ἢ ἀλλιῶς γιὰ μᾶς ἀντι-χρίστου, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι ὡς πρόσωπο, ἕνα μέγιστο «σημεῖο ἀντιλεγόμενο», γι’ αὐτὸ καὶ θὰ καταφέρει νὰ διαιρέσει, νὰ διχάσει, τοὺς πάντες σὲ «ἀντιμαχόμενες παρατάξεις». Ἀκόμα καὶ οἱ πιὸ εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι θὰ ἔχουν ἀμφιβολίες, γιὰ τὸ ἐὰν θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ πρόσωπο, ὁ ἀντὶ-χριστὸς ἢ θὰ εἶναι ἕνας κοινὸς χαρισματικὸς κυβερνητικὸς ἡγέτης. Ὅμως, αὐτὸς ὡς πονηρὸ «θηρίο», ἀφοῦ ἔτσι τὸν ὀνομάζει ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη, θὰ καταφέρει νὰ ξετρελλάνει, νὰ μαγέψει, «τὸν ταλαίπωρον μακράν τοῦ Θεοῦ κόσμον, ἰδίως τὴν παραπαίουσαν καὶ δυστυχισμένη νεότητα», ἡ ὁποία νεότητα ξενυκτᾶ τὰ Σ/Κ ἕως πρωΐας, καὶ δὲν πηγαίνει στὴν θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, θὰ ἐντυπωσιαστεῖ τόσο πολὺ ἀπὸ τὴν ἐμφάνισή του καὶ τὰ ψεύτικα λόγια του μὲ τὶς ταχυδακτυλουργίες του καὶ θὰ τὸν ἀποθεώσει, ὡς ἕνα στὰρ τῆς μουσικῆς, τοῦ κινηματογράφου ἢ τοῦ ποδοσφαίρου.

  Ἡ παγκόσμια τρέλλα καὶ ὁ φανατισμὸς ποὺ θὰ ἐξελι­χθεῖ γύρω ἀπ’ τὸ πρόσωπό του, θὰ εἶναι σὲ μεγάλο σημεῖο καὶ πολὺ ἐπικίνδυνο, γιὰ ὅσους δὲν θὰ θελήσουν νὰ πάρουν τὸ χάραγμά του, γι’ αὐτὸ αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ τὸ πάρουν, θὰ ἐκδιωχθοῦν, θὰ ἀπομονωθοῦν, θὰ περιπαι­χθοῦν, ἀπ’ τὸ πλῆθος τοῦ δικοῦ του κόσμου, ὡς παρανοϊκοί, ὡς τρελλοί, ὡς ἀπαρχαιωμένοι. Ἔτσι, οἱ νέοι ὁμολογητὲς τῆς πίστης, θὰ πεθαίνουν τῆς πείνας, περιφρονημένοι, παραγκωνισμένοι καὶ βασανισμένοι. Τότε, θὰ γίνει ὁ τελευταῖος μεγάλος διωγμὸς τῶν χριστιανῶν, ποὺ θὰ εἶναι ὁ μεγαλύτερος ποὺ ἔγινε ποτὲ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ θανατώσει τοὺς δύο προφῆτες τὸν Ἠλία καὶ τὸν Ἐνὼχ «ὅπου ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη» στὴ πλατεῖα τοῦ ναοῦ Ἀναστάσεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Σημειώσεις:

[47] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 40. [48] Ἀποκ. 14, 11. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [49] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 41. [50]  Ἒνθ’ ἀνωτ. [51] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 42. [52] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 44.

* (Phd Δρ. Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν. Phd Δρ. Βιοηθικῆς. Phd Δρ. Θεολογίας.  PostDoc Νομικῆς. Διπλωματούχου Ὑφηγητοῦ Δικαίου – Habilitation.  Καθηγητοῦ Παν/μίου & Ἀκαδημαϊκοῦ EASA, MCA, CAC).

https://orthodoxostypos.gr