ΤΟ 1ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
Γράφει ὁ Ἀκαδημαϊκὸς & Καθηγ. Δρ. Ἀλέξιος Π. Παναγόπουλος*
Μέρος 3ον
Τὸ 1999 ὁ π. Ἀρσένιος σημειώνει ὅτι στὴ Θεσσαλονίκη, σύμφωνα μὲ τὸν ἡμερήσιο τύπο, ἔγινε διεθνὲς συνέδριο ἐντεταλμένων, γιὰ τὸ θέμα τῶν ταυτοτήτων καὶ ὅτι στὸ συνέδριο συμμετεῖχαν 5 μέλη ἐκπρόσωποι τῆς Ε.Ε., κάποιοι τότε πρότειναν νὰ ἐγκαταλειφθεῖ τὸ θέμα τῶν ταυτοτήτων καὶ νὰ προχωρήσουν ἄμεσα στὸ σφράγισμα. Μᾶς κάνει ἑρμηνευτικὲς προσεγγίσεις πάνω σ’ αὐτά, ρωτώντας μας, τί θὰ κάνουμε, ἐὰν θὰ ἐξαπλωθεῖ στὴν ἀρχὴ παντοῦ καὶ προαιρετικὰ τὸ σφράγισμα, καὶ ἐὰν θὰ γίνει κατόπιν αὐτὸ ὑποχρεωτικὸ μὲ νόμο, ἆραγε μόνο στὴν ἐποχή τοῦ ἀντι-χρίστου ἢ πιὸ πρίν; Διατυπώνει τὴν ἄποψή του ὅτι τὸ σφράγισμα αὐτό, θὰ εἶναι τὸ τελευταῖο τελικὸ στάδιο, μετὰ ἀπ’ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, ὅπως αὐτὸ ἔχει καὶ προφητευθεῖ στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη (κεφ. 13), στὸ μέτωπο ἢ στὸ δεξὶ χέρι: “κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ὁ τρόπος αὐτὸς εὐχερῶς θὰ ἐπικρατήση εἰς ὅλα τὰ ἀλλόθρησκα κράτη, εἰς τοὺς καθολικοὺς καὶ περισσότερους προτεστάντες, εἰς τοὺς ἀθέους ἐκ χριστιανῶν καὶ ὀρθοδόξων καὶ εἰς τοὺς ἀδιάφορους, μετὰ θὰ ἐμφανιστεῖ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ὁ ἀντίχριστος, ἢ ἀπ’ τὴν Ἀμερική, ἢ ἀπ’ τὴν Ε.Ε., Ἑβραῖος τοιοῦτος, ὁ ὁποῖος θὰ ἐπιβάλη διὰ νόμου, μέτρων ἀγορᾶς καὶ πωλήσεως”. Στὴ σελίδα 18 μᾶς παραθέτει μία φωτογραφία τῆς ἀπόλυτης ἄρνησης τῶν ἱερῶν κανόνων τοῦ ἀντίθετου, ἀνάποδου κόσμου, ὅπου μία χριστιανὴ “ἱέρεια μεταλαμβάνει” τοὺς ἀνθρώπους, κι αὐτὸ ὡς ἕνα ἀρνητικό, ἀντίθεο, ἀνάποδο δεῖγμα τοῦ σημείου τῶν ἐσχάτων.
Οἱ ταυτότητες θὰ εἶναι τὸ τελευταῖο στάδιο, πρὶν ἀπ’ τὸ χάραγμα, ὅπως μᾶς τὸ ἑρμηνεύει ὁ π.Ἀρσένιος, ὁ ὁποῖος καὶ πιθανολογεῖ προφητικὰ ἤδη πρὶν 20 ἔτη, ὅτι ὁ τρόπος αὐτὸς τῆς οἰκονομικῆς καὶ γενικότερης συναλλαγῆς, ποὺ θὰ ἐπικρατήσει σὲ ὅλα τὰ ἀλλόθρησκα κράτη, στοὺς καθολικούς, σὲ προτεστάντες, σὲ ἄθεους, ἀπὸ τὶς πρώην χριστιανικὲς κοινωνίες, καθὼς καὶ ἀπὸ ὀρθόδοξους, ὥστε νὰ μπορέσει νὰ βρεῖ τὸ δρόμο ἄνετο μέσα στὸν ἀνάποδο κόσμο του, τὸ ἴδιο τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρήμωσης, ἀπ’ τὴν Ἀμερική, ἢ ἀπ’ τὴν Εὐρώπη, μὲ ἑβραϊκὴ καταγωγή, ὁ ὁποῖος θὰ ἐπιβάλει μὲ νόμους τὸ διαδεδομένο καὶ γνωστὸ ἐκ τῶν προτέρων, ἀρχικὰ ὡς προαιρετικὸ μέτρο συναλλαγῆς, γιὰ ἀγορὰ ἢ πώληση, μάλιστα θὰ ἐπιβάλει τὸ χάραγμα, στὴν ἀρχὴ ὄχι μὲ τὴ βία, ἀλλὰ μὲ τὴ στέρηση, ὥστε νὰ φανεῖ ἡ ἴδια ἡ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ θὰ βρίσκεται στὸ ἀντιφατικὸ ἀδιέξοδο μέσα στὸν ἀνάποδο κόσμο.
Τὰ προηγούμενα μέτρα, καθότι χρησιμοποιοῦνται ἕως καὶ σήμερα, μὲ τὸ γραμμωτὸ σύστημα πάνω στὰ προϊόντα, σὲ ποτά, σὲ τρόφιμα, δὲν μᾶς ἐμποδίζει σὲ κάτι, οὔτε μὲ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες καὶ τὶς ἀτομικὲς κάρτες, δὲν θὰ πάθουμε κάτι, πρὸς τὸ παρόν, ἐκτὸς ἀπ’ τὸ μεθοδευμένο ἀφελληνισμὸ τοῦ ἀμέρικαν ντρίμ, τοῦ λάϊτ, τῶν ἀντίφα, καὶ τὴν ἀποχριστιανοποίηση. Μᾶς λέγει ὅτι ἐὰν θὰ ἦταν δυνατόν, καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὴ πάρουμε οὔτε τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες. Ἀλλὰ προκειμένου νὰ στερηθοῦν οἱ χριστιανοὶ τοὺς μισθούς, τὶς συντάξεις, τὰ συμβόλαια, τὶς ἀγορές, τὶς πωλήσεις, γιὰ ὅσα χρόνια αὐτὰ τὰ μέτρα θὰ ἰσχύσουν, θὰ τὶς πάρουμε «ἔστω καὶ τὸν σατανᾶ ἐὰν εἰκονίζουν, τὸ πολὺ νὰ μὴ τὶς κρατᾶ κανεὶς στὴν τσέπη του, ἀλλὰ μέσα στὰ παπούτσια του» [23].
Παρότι ὁ γέροντας Ἀρσένιος ἦταν διαλλακτικὸς γιὰ τὶς ταυτότητες καὶ τὶς τραπεζικὲς κάρτες, ἀντίθετα, γιὰ τὸ «χάραγμα», εἶναι ἀπόλυτα κατηγορηματικός, μᾶς τὸ αἰτιολογεῖ : «ἐπειδὴ τὸ γράφει ἡ Γραφή, ἡ Ἀποκάλυψις». Μάλιστα χάριν τῶν λίγων πιστῶν, τοῦ μικροῦ ποιμνίου ὁ δικαιοκρίτης Κύριος θὰ κολοβώσει τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες. Οἱ γνῶμες ὅλων τῶν ἁγίων πατέρων εἶναι ὅτι ὁ ἄνομος, ἀντίθεος, ἀντὶ-χριστος, θὰ καταδυναστεύσει τὸ κόσμο γιὰ τριάμισυ ἔτη, ὡς τύραννος, ἐνῶ ἡ συνολική του κυριαρχία, ἐξουσία, διακυβέρνηση, θὰ εἶναι ἑπτὰ ἔτη. Ὁ π.Ἀρσένιος μᾶς διευκρινίζει ὅτι «εἶναι σοβαρὸ λάθος», κάποιοι νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο πρᾶγμα οἱ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες καὶ ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο πρᾶγμα τὸ Χάραγμα. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι τὸ Χάραγμα θὰ μᾶς εἶναι ζητούμενο νὰ μπεῖ, στὸ μέτωπο ἢ στὴ δεξιὰ χεῖρα, γιὰ ὅσους θὰ θελήσουν ἀρχικὰ νὰ τὸ πάρουν, θὰ τοὺς ζητηθεῖ νὰ προσκυνήσουν τὸ θηρίο, νὰ τὸν παραδεχθοῦν, νὰ τὸν λατρέψουν ὡς μεσσία, γι’ αὐτὸ ἡ κατοπινὴ τύχη τους, θὰ εἶναι μαζὶ του [24] ὡς καταδίκη αἰώνιος.
Στὸν ἑπόμενο μικρὸ ὑπότιτλο «πλήθυνσις τῆς γνώσεως» (σελ. 21), κάνει λόγο γιὰ τὶς γεννήσεις μὲ δίχως σπέρμα. Δηλαδὴ γιὰ γεννήσεις μὲ ἐξωσωματικὲς τεχνικὲς γονιμοποίησης, μὲ ξένα σπέρματα ἢ ἄγνωστων γονέων, ποὺ δὲν ἔδινε εὐλογία γιὰ τέτοιες ἀδιαφανεῖς ἰατρικὲς πράξεις τῆς καταπάτησης τῆς βιοηθικῆς. Γι’ αὐτὸ ἦταν καὶ κατηγορηματικὸς γιὰ τὶς ἐξωσωματικὲς γονιμοποιήσεις ἀπὸ τὶς ἄγνωστες τράπεζες σπέρματος, κι ἀπὸ ἄνδρες ποὺ θὰ χρησίμευαν ὡς γενετικὸ βοηθητικὸ προσωπικό. Κατὰ ἦταν καθότι σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες διαφωνοῦσε γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν. Ὅπως καὶ κατὰ ἦταν γιὰ τὴ δωρεὰ ὀργάνων, ὅπου πρὶν ἀκόμα νὰ πεθάνει ὁ ἄνθρωπος, θὰ τοῦ τὰ πάρουν τὰ ζωτικὰ ὄργανα οἱ ἰατροί, ἐνόσω ὁ ἄνθρωπος θῦμα θὰ εἶναι ἀκόμα ζωντανός! Κι αὐτὸ τὸ χαρακτήριζε ὡς ἐσχατολογικὸ σημεῖο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ὕβρης, «νὰ ζήσω ἐγώ, μὲ ὅποιο κόστος», παρόμοιο μὲ τὸ ἄλλο ἀντιχριστιανικὸ σύνθημα «νὰ ζήσω ἐγώ, κι ἂς πεθάνει ἡ Ἑλλάδα», ποὺ δηλώνει τὴν ὕβρη καὶ τὴν ἀλαζονεία. Κι ὅπως ἔλεγε, κάθε τι ποὺ εἶναι προϊὸν ἀνθρώπινου φόνου, μέσῳ τῆς ἀπόσπασης ζωτικῶν ὀργάνων ἀπὸ τὸν ζωντανὸ ἄνθρωπο ἢ μὲ τὴ κατασκευὴ φαρμάκων ἀπὸ τὰ ζωντανὰ βρεφικὰ κύτταρα, δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται μὲ εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, εἰς βάρος τοῦ ἄλλου συνανθρώπου μας καὶ τόνιζε τὴν ἠθικὴ εὐθύνη τῶν βιοηθικῶν ἐπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀληθινὴ ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ.
Μάλιστα μᾶς ἀναφέρει τὰ νέα ἀπ’ τὸν τότε Τύπο, ὅτι στὴν Ἰαπωνία οἱ ἐπιστήμονες κατάφεραν νὰ γονιμοποιήσουν ἀγελάδες, ναί, χωρὶς τὴν παρεμβολὴ σπέρματος, ἀφοῦ «ἔλουσαν τὰ κύτταρα τῶν ὠαρίων σὲ ἀλκοολοῦχο διάλυμα καὶ ὁρισμένα ἄλλα χημικά, καθιστώντας τα ἔτσι ἔμβρυα». Τὸ μειονέκτημα, ὅπως μᾶς λέγει, εἶναι ὅτι τὸ πείραμά τους, πέτυχε, ἀλλὰ μόνο μὲ τὸ χρωμόσωμα Υ τῆς μητέρας, δηλαδὴ νὰ γεννιοῦνται θηλυκὰ μοσχαράκια. Ὁ γέροντας Ἀρσένιος σχολιάζοντας αὐτὸ τὸ δεδομένο, ὡς μελλοντικὸ ἀνθρώπινο δεδομένο, καταλήγει, ὁ ἀντίθεος, ἀνάποδος κόσμος θὰ γεμίσει ἀπὸ «ἕνα κόσμο γυναικῶν». Ὅλα αὐτά μᾶς τὰ ἐξηγεῖ ὡς ἀντικείμενο, ἀνάποδο σημεῖο, τῆς πλήθυνσης τῆς γνώσης, μέσῳ τῶν φοβερῶν ἀνακαλύψεων τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης, μέσῳ τῆς ἐπικίνδυνης κλωνοποίησης, ἀκόμα καὶ τῆς ἑτοιμαζόμενης «ἐγκυμοσύνης ἀνδρῶν!». Αὐτὰ τὰ σημεῖα τῆς πλήθυνσης τῆς γνώσης, τὰ καταδικάζει γιὰ τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὰ ἐντάσσει ὡς σημεῖα προειδοποιητικὰ γιὰ τὸν ἔσχατο ἐσχατολογικὸ χρόνο, μάλιστα γιὰ λίγο πρὶν τὴν ἐμφάνιση τοῦ ψευδο-μεσσία ἢ ἀλλιῶς τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκάλυψης, ποὺ θὰ παραπλανήσει σχεδὸν ὅλο τὸν ἀποστάτη, ἀνάποδο κόσμο μας.
Στὸν ἑπόμενο μικρὸ ὑπότιτλο : «ἀμεριμνησία ὅλων» (σελ. 22), κάνει λόγο γιὰ τὴν ἀδιαφορία ποὺ θὰ ἐπικρατεῖ σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους. Ἀδιαφορία γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων ἢ τὰ σχόλια κάποιων δημοσιογράφων καὶ ἐπιστημόνων, ποὺ θὰ τὰ ἑρμηνεύουν ὅλα ὡς ἀνθρωποφανῆ, δηλ. δίχως νὰ καταλαβαίνουν τὴν ἐπαλήθευση τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννου. Ἀναφέρει περιστατικὰ κάποιων καθολικῶν ἱερωμένων ποὺ ἀποσχηματίζονται συνεχῶς τελευταῖα, διακηρύσσοντας τὴν ἔντονη ἀμφιβολία στὰ θαύματα τοῦ Κυρίου καὶ στὸν ἠθικὸ εὐαγγελικὸ νόμο, ἐπίσης σημειώνει ὅτι κάποιος ἀγγλικανὸς ἀρχιεπίσκοπος διακήρυξε δημόσια, ὅτι δὲν πιστεύει στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου! Κάνει λόγο καὶ γιὰ τὰ περιστατικὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τοῦ κιναιδισμοῦ, ποὺ ἐξαπλώθηκε ἐξίσου καὶ στὸ κατώτερο καὶ στὸν ἀνώτερο κλῆρο, ὅλων τῶν θρησκειῶν, καὶ μιλάει γιὰ τὶς γυναῖκες ἱέρειες. Μετὰ ἀπ’ ὅλα αὐτά, παρατηρεῖ ὅτι θὰ εἶναι «ἀφελεῖς ὀπαδοί», ὅσοι ἀπ’ τοὺς Οἰκουμενιστές, περιμένουν τὴν ἰδεατὴ Ἕνωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ τέτοια ἀνάποδα ἢ διεστραμμένα πρόσωπα. Μάλιστα καταχωρεῖ καὶ φωτογραφία, δίχως ἀναφορὰ στὴ πηγή της, πιθανὸν ἀπὸ κάποια ἐφημερίδα, ὅπου ὁ τότε «πάπας χρίεται ἀρχιμάγος τοῦ λεγομένου ‘Λευκοῦ Ἀδελφάτου’ τῆς διεθνοῦς μαγείας». Δίπλα σὲ ἄλλη φωτογραφία, δίχως ἀναφορὰ πηγῆς, μᾶς σημειώνει ὅτι «ὁ ἀρχιμάγος Δαλάϊ Λάμα πρὸς τὸν ἀρχιμάγον Πάπαν: Εἴμεθα ἕν!». Καὶ σχολιάζει, εἶναι δυνατὸν ἕνας χριστιανὸς νὰ πιστεύει ὅτι εἴμαστε ἕνα, μὲ ἕνα μάγο;
Στὸν ἑπόμενο ὑπότιτλο «ἔσχατη ἔκκλησις» (σελ. 23-24), καλεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ τὸ προβληματισμένο κόσμο, γιὰ ἀφύπνιση, ταπείνωση καὶ ἐγρήγορση. Μάλιστα κάνει ἀναφορὰ στὸ πνευματικό του πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο, ὁ ὁποῖος παρακολουθοῦσε αὐτὰ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν καὶ ὁ ὁποῖος σὲ ἐπιστολή του, πρὸς τὸ πνευματικό του τέκνο τὸν γέροντα Ἀρσένιο, ἐπεσήμανε καὶ ἐπιβεβαίωνε τὴν ἐπικινδυνότητα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ σημειώνει ὅτι ἔγραψε αὐτὰ τὰ μικρὰ βιβλία του, προκειμένου νὰ ἀναδείξει τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἀντίθεου, ἀνάποδου κόσμου μας, κι ὅτι οἱ καιροὶ μας εἶναι χαλεποὶ καὶ ὅτι ἡ ἐποχὴ μας εἶναι κοσμογονικὴ καὶ στὴ φύση καὶ στὴ κτίση. Ἡ σύγχρονη ἀνθρωπότητα μεθυσμένη ἀπὸ τὴν ὕβρη, σὰν νὰ θέλει νὰ φθάσει ὡς νέα βαβέλ, τὴ σοφία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ θὰ πέσει, θὰ χαθεῖ, σημειώνει, λόγῳ τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἀλαζονείας της.
Οἱ γεωπολιτικοὶ πολιτικοποιημένοι εὐσεβεῖς πόθοι περὶ τηγανισμένων ψαριῶν, περὶ μαρμαρωμένου βασιλιᾶ, περὶ ἁγίων δισκοπότηρων καὶ περὶ Θείας Λειτουργίας ποὺ κάποτε, λένε, παύθηκε θαυμαστά, καὶ ποὺ πρόκειται νὰ ξανασυνεχίσει, σὲ κάποια χρονικὴ στιγμή, καθὼς καὶ οἱ ἰδέες, περὶ κι ἄλλων γεωπολιτικῶν εὐσεβιστικῶν προσδοκιῶν, ἀναλύονται εὔστοχα καὶ ἀπ’ τὸν ὁμ. καθηγητὴ Παν/μίου Στρασβούργου π. Ἀστέριο Ἀργυρίου [25], στὶς μελέτες του, ποὺ καλὸ θὰ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἰσχυρογνώμονες ἰδεολόγοι, νὰ τὶς λάβουν σοβαρὰ ὑπόψη, ἀφοῦ τὶς μελετήσουν. Ὁ φιλόπονος ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ δεῖ καὶ ἕνα προηγούμενο δημοσίευμά μας εἰς τὸν Ὀρθόδοξο Τύπο τῆς 27ης Μαΐου 2022 ἔτους. Εἶναι γνωστὸ τὸ νὰ προσπαθήσει κάποιος νὰ πείσει κάποιον πολιτικὸ ἰδεολόγο νὰ ἀλλάξει γνώμη, ποὺ ὑποστηρίζει τὰ περὶ τῆς Βατάτζιας Πολιτικῆς Ἰδεολογίας μᾶλλον θὰ εἶναι πείραμα μὲ τὴν εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή, ἐντούτοις εἶναι ἠθικὸ χρέος, γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἐπιστήμη, στοὺς ἐρευνητὲς καὶ εἰδικοὺς ἐπιστήμονες, καί στό βιβλίο του ὁ π. Ἀρσένιος: «Ἀνησυχητικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν». [26]
Σημειώσεις:
[22] Ἡσαΐα 1, 14. Ἡσαΐα 29, 13. Μάρκ. 7, 6-7. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 16.
[23] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 19. Βλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009.
[24] Ἀποκ. 14, 12. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024.
[25] Βλ. Les Exegeses grecques de l’Apocalypse a l’epoque turque (1453-1821). Esquisse d’une histoire des courants ideologiques au sein du peuple grec asservi [Οἱ ἑλληνικὲς Ἑρμηνεῖες στὴν Ἀποκάλυψη στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας (1453-1821). Προσχεδίασμα μίας ἱστορίας τῶν ἰδεολογικῶν ρευμάτων στοὺς κόλπους τοῦ ὑπόδουλου ἑλληνικοῦ λαοῦ] (Ἐπὶ καθηγεσίᾳ διδακτορικὴ διατριβὴ στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Στρασβούργου). Στρασβοῦργο 1977, 2 τόμοι, 942 σελίδες πολυγραφημένες. Βλ. Τοῦ ἰδίου συγγραφέα, Ἰδεολογικὰ ρεύματα στοὺς κόλπους τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, Λάρισα, Λαογραφικὴ Ἑταιρεία Λαρίσης,1980, 42 σελίδες. Βλ. Τοῦ ἰδίου συγγραφέα, Les Exegeses grecques de l’Apocalypse a l’epoque turque (1453-1821). Esquisse d’une histoire des courants ideologiques au sein du peuple grec asservi [Βλ. ἀριθμ. 3] Θεσσαλονίκη, Ἑταιρεία Μακεδονικῶν Σπουδῶν-Ἐπιστημονικαὶ Πραγματεῖαι 15-,1982, 761 σελίδες (ἔντυπη ἔκδοση τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 1).
[26] Ἀρσενίου Κομπούγια (ἀρχιμ.), πνευματικοῦ, Ἀνησυχητικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ἔκδοσις: Ἱεροῦ Παρθενῶνος «Παναγίας Γοργοϋπηκόου», Ναύπακτος, 1962.
* (Phd Δρ. Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν. Phd Δρ. Βιοηθικῆς. Phd Δρ. Θεολογίας. PostDoc Νομικῆς. Διπλωματούχου Ὑφηγητοῦ Δικαίου – Habilitation. Καθηγητοῦ Παν/μίου & Ἀκαδημαϊκοῦ EASA, MCA, CAC).
