Βασίλειος Καραγιανίδης, Εκπ/κός, Σέρρες. Μαρτυρίες για π. Ιωάννη Καλαΐδη
Μαρτυρία 2η
Το 2001 άρχισα να έχω
κάποιες ενοχλήσεις στο γόνατο μου. Με τον καιρό η κατάσταση άρχισε να
επιδεινώνεται, ώστε έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να ανέβω σκαλιά και να πονώ
την ώρα που οδηγούσα το αυτοκίνητο. Ο ορθοπεδικός που επισκέφτηκα μου είπε πως
οι ακτίνες δεν είναι πολύ διαφωτιστηκές και πως θα έπρεπε να κάνω κάποια
μαγνητική τομογραφία.
Αποφάσισα
να δείξω το πόδι και σε έναν άλλο γιατρό, πάλι φίλο και συμμαθητή τον Π.Μ που
ζούσε στο Κιλκίς και τις ημέρες εκείνες βρισκόταν στην πόλη μας. Ο φίλος Γιατρός
λοιπόν μετά την εξέταση μου έγραψε παραπεμπτικό για να πάω στη Θεσσαλονίκη για
μια μαγνητική τομογραφία (Στις Σέρρες δεν λειτουργούσε ο μαγνητικός
τομογράφος). Η μαγνητική έγινε και το αποτέλεσμα έλεγε «Ρήξη του σώματος και
του οπίσθιου κέρατος του έσω μηνίσκου». Ο γιατρός με συμβούλεψε να κάνω την
επέμβαση στο Νοσοκομείο του Κιλκίς που έχει ένα πολύ καλό όνομα στις
ορθοπεδικές επεμβάσεις. Μου είπε πως όταν πάω στο χειρουργείο ο διευθυντής κ. Κ
που είναι φίλος του θα τα τακτοποιήσει όλα.
Έτσι
λοιπόν πήρα το αυτοκίνητο και μαζί με την γυναίκα μου πήγαμε στο νοσοκομείο στο
Κιλκίς. Ήταν ημέρα Παρασκευή. Εκεί ο χειρούργος διευθυντής μου έκανε εισαγωγή
στο νοσοκομείο και έκανα όλο το προ-εγχειρητικό έλεγχο. Μετά μου είπαν πως θα
έμενα μέσα στο νοσοκομείο και η επέμβαση θα γινόταν την Τρίτη. Εγώ δεν περίμενα
πως θα έπρεπε να μείνω μέσα από την Παρασκευή ως την Τρίτη, γιατί δεν είχα
προετοιμαστεί κατάλληλα. Νόμιζα πως θα έφευγα και θα ερχόμουν ξανά την Τρίτη,
πράγμα που δεν δέχτηκε ο γιατρός. Έτσι στεναχωρημένος αποφάσισα να αναβάλλω για
αργότερα την επέμβαση.
Στο δρόμο της επιστροφής περνώντας
από το χωριό Νεοχώρι Σίντικης, σκέφτηκα να περάσουμε να δούμε λίγο τον πατέρα
Ιωάννη και να πάρουμε την ευχή του. Πράγματι τον βρήκαμε στο σπίτι, όπου είχε
και κάποιους άλλους επισκέπτες. Δεν αναφερθήκαμε καθόλου στο πρόβλημα μου και
στο λόγο που βρεθήκαμε εκεί.
Το
μόνο που θυμάμαι εκ των υστέρων είναι ότι, καθώς ο παππούλης καθόταν δίπλα μου
και μας μιλούσε, ακούμπησε μια δύο φορές το χέρι στο πόδι μου. Λέω εκ των
υστέρων γιατί μετά από κάποιο μικρό χρονικό διάστημα κατάλαβα πως το πόδι μου
δεν με πονούσε καθόλου. Οδηγούσα άνετα και ανέβαινα με ευκολία τις σκάλες.
Πιστεύω πως η θεραπεία μου έγινε από το Θεό μέσω της αγιοσύνης του πατρός
Ιωάννη. Ο πατήρ Ιωάννης ήταν δοχείο της
χάριτος του Θεού.
