Άρχισα να πιστεύω σιγά-σιγά, υπήρχαν πολλές ερωτήσεις, ενώ δεν υπήρχαν άνθρωποι της Εκκλησίας στον περίγυρό μου. Ήταν εκείνη η εποχή, όταν συνάντησα έναν ντόπιο ιερέα, τον πατέρα Αρσένιο, σε μια αγροτική εκκλησία κοντά στο Ριαζάν. Απάντησε σε όλες τις δύσκολες ερωτήσεις, που με απασχολούσαν σε απλή γλώσσα. Ερχόμουν, σε αυτήν την εκκλησία, αρκετές φορές, για να εξομολογηθώ σε αυτόν ή απλώς για να προσευχηθώ. Τότε οι υποχρεώσεις μεγάλωσαν και τα πράγματα σκλήρυναν, άρχισα να έρχομαι, όλο και λιγότερο – υπήρχε λιγότερος χρόνος, περισσότερη δουλειά και περισσότερες οι ερωτήσεις. Τα προβλήματα άρχισαν στην οικογένεια και στην εργασία μου. Τότε θυμήθηκα τον πατέρα Αρσένιο. Μετά από μια εκ των δυσάρεστων περιπτώσεων, συνειδητοποίησα ότι η συμβουλή του θα ήταν πολύ σημαντική τώρα και πήγα στη γνωστή εκκλησία για παρηγοριά και με σταθερή αποφασιστικότητα να εξομολογηθώ. Όμως, υπήρχε ένας άλλος ιερέας στον άμβωνα. Η γυναίκα στο εκκλησιαστικό κατάστημα, μου εξήγησε, ότι ο πατέρας Αρσένιος είχε μετατεθεί σε έναν από τους ναούς της πόλης. Δεν ήξερα πού να ψάξω για τον παπούλη μου. Άρχισα να προσεύχομαι για μια συνάντηση μαζί του, αλλά δεν υπήρχε χρόνος για αναζήτηση.
Η στιγμή της επίλυσης των κύριων ζητημάτων πλησίαζε, ενώ ακόμη δεν είχα λάβει καμία συμβουλή. Και τότε, θα έπρεπε να πάω στην πρωτεύουσα, για να προσπαθήσω να λύσω τα προβλήματά μου εκεί. Η αποφασιστικότητα και η ψυχική δύναμη που χρειαζόμουν εξαντλούνταν. Κατά τη διαδρομή με το τρένο εξπρές προς τη Μόσχα, προσευχόμουν επίσης, σκεπτόμενη, πώς θέλω να μιλήσω με τον πατέρα Αρσένιο.
Και έτσι, στο τρένο έμεινα μόνη με τις δύσκολες σκέψεις μου. Αν και γιατί μόνη –γιατί προσευχόμουν. Μόνο μερικές φορές αποσπάστηκε η προσοχή από φωνές: ένας διπλανός μιλούσε με κάποιον στο διάδρομο. Η συζήτηση γινόταν όλο και πιο έντονη. Μια από τις φωνές, μου φάνηκε οικεία, γύρισα για να δω σε ποιον μιλούσε ο διπλανός μου και πάγωσα στην καρέκλα – ο πατέρας Αρσένιος καθόταν απέναντι από το διάδρομο! Πριν φτάσουμε στη Μόσχα, καταφέραμε να συζητήσουμε όλα τα θέματα μαζί του, με υποστήριξε και με ενίσχυσε πνευματικά. Τότε, τα προβλήματα σταμάτησαν να φαίνονται τόσο ανεπίλυτα. Συνειδητοποίησα, ότι πλέον, δεν μπορώ να απωλέσω τον πατέρα Αρσένιo τώρα. Τώρα, κατέστη, ο πνευματικός μου πατέρας.
