Στην περίοδο της αιχμαλωσίας της Μονής από τους αντάρτες είχε κλαπεί και η αγία κάρα του Οσίου. Η θλίψη του Γέροντα και των πατέρων γι’ αυτή την απώλεια ήταν μεγάλη. Κάποια στιγμή, πληροφορήθηκε ο Γέροντας ότι ένας από τους αντάρτες, που ήταν «καπετάνιος», γνώριζε που ήταν η αγία κάρα. Αυτός ήταν άρρωστος στο Νοσοκομείο του Βόλου. Πήγε ο Γέροντας να τον επισκεφτεί για να τον παρακαλέσει να τους πει που είχε κρύψει το κειμήλιο.
Αυτός ελπίζοντας ότι θα του δώσουν χρήματα, γι’ αυτό εξάλλου και τους την είχε κλέψει, τους έστελνε να ψάχνουν σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από το μοναστήρι. Σε νέα επίσκεψή του ο Γέροντας αφού τον παρακάλεσε να μην τους ταλαιπωρεί, βλέποντας κι αυτός ότι είχε επιδεινωθεί η υγεία του, τους είπε: Τις άλλες φορές σας είπα ψέματα. Τώρα όμως θα σας πω την αλήθεια. Και τους υπέδειξε με ακρίβεια το σημείο.
Όταν πήγαμε, είπε ο Γέροντας, πράγματι βρήκαμε την αγία κάρα μέσα σε μια μικρή σπηλιά. Ζήσαμε όμως και ένα νέο θαύμα του Αγίου. Μέσα στη σπηλιά είχε εγκατασταθεί ένα άγριο μελίσσι και οι μέλισσες είχαν καλύψει με κερί όλη την αγία κάρα. Όταν ανοίξαμε το κέρινο κέλυφος εμφανίστηκε η αγία κάρα αναλλοίωτη, λαμπερή και ευωδιάζουσα. Με δάκρυα στα μάτια λιτανεύσαμε τον Άγιο μέσα από το δάσος, φτάσαμε στο μοναστήρι και τοποθετήσαμε την αγία κάρα στη θέση της μέσα στην εκκλησία.
Από τον πολύ σεβασμό και την αγάπη του προς τον Άγιο Συμεών ο π. Γαβριήλ διηγείτο με άτεχνο αλλά γνήσιο λόγο το βίο του Αγίου. Θαύμαζε το πώς έζησε ο Άγιος για τρία ολόκληρα χρόνια κάτω από μια αγριομηλιά, που το μεν καλοκαίρι τον σκέπαζε με τα φύλλα της, τον δε χειμώνα ήταν υπαίθριος, ανυπόδητος και μονοχίτων μέσα στα χιόνια και στους πάγους. Όπως λέει και το συναξάρι του: «και λίθινο να ήταν το σώμα του θα είχε φθαρεί». Αλλά η χάρη του Θεού τον σκέπαζε και τον διεφύλαττε.
Ο Γέροντας σύγκρινε τη δική του «άνετη» ζωή στο μοναστήρι με την υπερφυσική ζωή του Αγίου και αυτό του δημιουργούσε μεγάλη ταπείνωση. Ο Γέροντας θαύμαζε τη μεγάλη εκκλησία με τους πέντε τρούλους που έκτισε ο Άγιος και που ήταν μοναδικός ναός στην περίοδο της τουρκοκρατίας. Τόσο μεγαλοπρεπής! Τον έκτισε δε ο Άγιος με την άδεια και τη συνδρομή του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, του οποίου θεράπευσε με την προσευχή του την παράλυτη κόρη του, Αϊνέ. Στην παράδοση μάλιστα αναφέρεται ότι το όνομα Φλαμπούρι (Φλαμούρι) προήλθε από τα φλάμπουρα των βασιλικών καραβιών του ευγνώμονος σουλτάνου που μετέφεραν τα υλικά για την ανοικοδόμηση της Μονής.
Ο Γέροντας σύγκρινε τη δική του «άνετη» ζωή στο μοναστήρι με την υπερφυσική ζωή του Αγίου και αυτό του δημιουργούσε μεγάλη ταπείνωση. Ο Γέροντας θαύμαζε τη μεγάλη εκκλησία με τους πέντε τρούλους που έκτισε ο Άγιος και που ήταν μοναδικός ναός στην περίοδο της τουρκοκρατίας. Τόσο μεγαλοπρεπής! Τον έκτισε δε ο Άγιος με την άδεια και τη συνδρομή του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, του οποίου θεράπευσε με την προσευχή του την παράλυτη κόρη του, Αϊνέ. Στην παράδοση μάλιστα αναφέρεται ότι το όνομα Φλαμπούρι (Φλαμούρι) προήλθε από τα φλάμπουρα των βασιλικών καραβιών του ευγνώμονος σουλτάνου που μετέφεραν τα υλικά για την ανοικοδόμηση της Μονής.
Μια μέρα μου είπε ο Γέροντας να μπω στο Ιερό Βήμα για να μου δείξει τις τοιχογραφίες. Ήταν παρόμοιες με τις Ι.Μ. Σταυρονικήτα και του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά Μετεώρων, Κρητικής Σχολής. Το Ιερό του Καθολικού ήταν ευρύχωρο και με μεγάλο ύψος και έτσι οι ολόσωμες τοιχογραφίες των ιεραρχών με τα περίτεχνα άμφια και τα ασκητικά πρόσωπα δημιουργούσαν δέος στην ψυχή του ανθρώπου. Μετά από τόσους αιώνες ο χρόνος ελάχιστα είχε αλλοιώσει αυτά τα αριστουργήματα. Μακάρι να βρισκόταν ένας νέος Κόντογλου για να τα συντηρήσει.
Δείτε και:
