τέσσερις ραβίνοι, ένας καθολικός ιερέας,
αρκετοί προτεστάντες πάστορες και ένας μουσουλμάνος ηγέτης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ Η ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ
Η δημοσίευση μιας μελέτης από τις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Johns Hopkins και NYU, μετά από μια δεκαετία αντιπαραθέσεων, επιβεβαιώνει την αυξανόμενη επιρροή των ψυχεδελικών ουσιών στη σύγχρονη κοινωνία. «Το γεγονός και μόνο ότι οι σχολές αυτές πραγματοποίησαν τη μελέτη δείχνει την ισχυρή παρουσία των ψυχεδελικών στη συνείδηση του κοινού», ανέφερε ο μελετητής Gary Laderman.
Ένα πείραμα «ασυνήθιστο» για τους συμμετέχοντες
«Ήμουν το παιδί που ούτε καν κάπνιζε μαριχουάνα. Ήμουν πολύ προσεκτική και ακολουθούσα τους κανόνες», δήλωσε η Rabbi Julie Danan, θρησκευτική ηγέτης στο Ντέλαγουερ. Έτσι, όταν το καλοκαίρι του 2016 πήρε μια νόμιμη δόση ψιλοκυβίνης (της ψυχοδραστικής ουσίας των «μαγικών μανιταριών») στην Ιατρική Σχολή Johns Hopkins, ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, «ασυνήθιστο» για τον χαρακτήρα της.
Η Danan συμμετείχε σε μια κλινική δοκιμή —μια ερευνητική μελέτη σε ανθρώπους— που διερευνούσε τις επιδράσεις της ψιλοκυβίνης σε κληρικούς. Μεταξύ των άλλων συμμετεχόντων ήταν τέσσερις ραβίνοι, ένας καθολικός ιερέας, αρκετοί προτεστάντες πάστορες και ένας μουσουλμάνος ηγέτης.
Για την ίδια, όπως και για μερικούς από τους άλλους συμμετέχοντες, η εμπειρία με την ψιλοκυβίνη ήταν «η πιο δυνατή και συντριπτική πνευματική εμπειρία της ζωής μου».
Οι προσδοκίες και η μεγάλη καθυστέρηση
Στη δεκαετία που μεσολάβησε, η μελέτη απέκτησε σχεδόν μυθική διάσταση. Κάποιοι ήλπιζαν ότι τα αποτελέσματά της θα μείωναν το στίγμα προς τα ενθεογόνα (όρος που χρησιμοποιείται για ψυχεδελικές ουσίες που προκαλούν πνευματικές εμπειρίες) σε θρησκευτικούς χώρους. Άλλοι φοβούνταν ότι θα προκαλούσε ηθικό πανικό. Ωστόσο, η δημοσίευση καθυστέρησε, κυρίως λόγω διαφωνιών στην εκτέλεση της μελέτης και του θανάτου του επικεφαλής ερευνητή, Roland Griffiths.
Τα αναμενόμενα αποτελέσματα και οι περιορισμοί της μελέτης
Τα πολυαναμενόμενα αποτελέσματα ήταν λιγότερο αμφιλεγόμενα, αποκαλύπτοντας ότι το 96% των 24 συμμετεχόντων αξιολόγησε μία από τις εμπειρίες του ως μία από τις πέντε πιο σημαντικές πνευματικά στη ζωή του.
Η μελέτη ήταν πιο αυστηρή από το «Πείραμα της Μεγάλης Παρασκευής» του 1962, όπου 10 φοιτητές θεολογίας έλαβαν ψιλοκυβίνη και 10 ένα εικονικό φάρμακο (placebo), μια ουσία χωρίς δραστικό συστατικό, που χρησιμοποιείται για σύγκριση. Αντίθετα, η νέα μελέτη στρατολόγησε συμμετέχοντες μέσω συνεντεύξεων και χορήγησε μέτριες προς υψηλές δόσεις σε δύο ξεχωριστές συνεδρίες.
Δεκαέξι μήνες μετά, οι περισσότεροι συμμετέχοντες ένιωσαν ότι η εμπειρία αύξησε την αποτελεσματικότητά τους στο θρησκευτικό τους λειτούργημα. Ωστόσο, το 42% δήλωσε ότι ήταν μία από τις πέντε πιο δύσκολες ψυχολογικά εμπειρίες της ζωής του.
Οι συγγραφείς της μελέτης προειδοποίησαν ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «υπερβολικές προσδοκίες». Η Sharday C. Mosurinjohn, καθηγήτρια θρησκευτικών, σημείωσε ότι δεν την εξέπληξαν τα ευρήματα, καθώς οι συμμετέχοντες είχαν ήδη μια «μεταφυσική παιδεία». Αντίστοιχα, ο Gary Laderman, αμφισβήτησε την αξία των γενικεύσεων για τον συνολικό πληθυσμό, καθώς η ομάδα ήταν μικρή και αποτελούνταν κυρίως από «αυτο-επιλεγμένους» (άτομα που προσφέρθηκαν εθελοντικά να συμμετάσχουν) λευκούς χριστιανούς.
Ηθικά ζητήματα και η νέα εποχή
Μετά το πείραμα, πολλοί συμμετέχοντες, όπως ο Αιδεσιμότατος Jaime Clark-Soles, έγιναν ηγέτες στον χώρο των ψυχεδελικών και της πνευματικότητας. Ωστόσο, οι εμπειρίες δεν ήταν πάντα θετικές. Ο Reverend Seth Jones είπε ότι η δεύτερη συνεδρία του «θα μπορούσε να είχε χαρακτηριστεί ως bad trip» («άσχημο ταξίδι»), αν δεν είχε γίνει στο ασφαλές περιβάλλον της κλινικής.
Η δημοσίευση αποκάλυψε και ηθικές παραβάσεις. Ο ερευνητής Matthew Johnson κατηγόρησε τον Griffiths ότι επηρέασε τα αποτελέσματα, ενώ μια επιθεώρηση από το Συμβούλιο Θεσμικής Επισκόπησης (Institutional Review Board – IRB), την επιτροπή που εποπτεύει τις έρευνες σε ανθρώπους, βρήκε στοιχεία σοβαρής «μη συμμόρφωσης» με τις πρακτικές κλινικών δοκιμών.
Οι καρποί της εμπειρίας και το μέλλον
Στο δεύτερο μέρος της μελέτης, ο Αιδεσιμότατος Dave Barnhart, ένας από τους συμμετέχοντες, τόνισε ότι οι βαθιές πνευματικές εμπειρίες δεν μεταφράζονται αυτόματα σε ηθική μεταμόρφωση. Σύμφωνα με αυτόν, οι οργανωμένες θρησκείες, παρά τα λάθη τους, προσφέρουν μια «υποδομή», ένα οργανωμένο πλαίσιο υποστήριξης για να επεξεργαστούν οι άνθρωποι τις ψυχεδελικές τους εμπειρίες.
«Το μόνο που πραγματικά έχει σημασία είναι οι καρποί της εμπειρίας. Αυτό είναι όλο», είπε ο Clark-Soles, χρησιμοποιώντας μια γνωστή θρησκευτική έκφραση για να τονίσει ότι η αξία μιας εμπειρίας κρίνεται από τα πρακτικά και ηθικά αποτελέσματα που φέρνει στη ζωή του ατόμου.
Οι συμμετέχοντες προειδοποίησαν για τη βιαστική χρήση ψυχεδελικών, τονίζοντας τη σημασία της ψυχολογικής προετοιμασίας, του κατάλληλου περιβάλλοντος και των εκπαιδευμένων συνοδών. Ο Kamenetz, ένας άλλος συμμετέχων, δήλωσε ότι η δημοσίευση της μελέτης, με όλες τις επισημάνσεις και τους περιορισμούς της, θα οδηγήσει σε περισσότερες και καλύτερες μελλοντικές έρευνες, συμβάλλοντας έτσι στην επιστημονική μέθοδο.
Ελεύθερη μετάφραση και απόδοση: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
After a decade of controversy, clergy psychedelic study is published
