Νέα Εποχή - Αποκρυφισμός

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΤΟ ΟΙΚΟΧΩΡΙΟ ΤΗΣ «ΑΓΑΠΟΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ»

ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ «ΕΝΘΥΜΗΣΗΣ»

Στις μέρες μας φαίνεται πως έχει καταστεί απαραίτητη η συζήτηση για θέματα περιβάλλοντος, οικολογικής συνείδησης, βιοποικιλότητας, κλπ. Κυρίαρχη θέση μεταξύ αυτών έχει εδώ και πολλές δεκαετίες η Οικολογία και οι πολλές παράμετροί της. Μιά εξ αυτών είναι οι γνωστές μας “Οικοκοινότητες” που συνήθως αποτελούν μέλη ενός παγκόσμιου δικτύου (GEN – Global Ecovillages Network) υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ και δεν διακρίνονται μόνο από ειλικρινή ευαισθησία για το περιβάλλον αλλά αποτελούν και “οχήματα” διασποράς μη χριστιανικών ιδεολογιών.

    Η Αγαποκοινότητα, που ιδρύθηκε το 2017, έχει ως κέντρο των δραστηριοτήτων της το Οικοχωριό της, που βρίσκεται στο χωριό Μενδενίτσα Φθιώτιδας. Εκεί διοργανώνονται σεμινάρια, κατασκηνώσεις και βιωματικές δράσεις για τα μέλη και τους επισκέπτες. Η Αγαποκοινότητα, που αυτοπροσδιορίζεται ως «πνευματικά όντα που ζουν ανθρώπινη εμπειρία», αποτελεί μια ελληνική εκδοχή του ευρύτερου κινήματος των οικοκοινοτήτων της Νέας Εποχής. Η βασική φιλοσοφία της κοινότητας επικεντρώνεται στην έννοια της «Ενθύμησης». Αυτή η διδασκαλία υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι είναι πνευματικά όντα που έχουν τη δυνατότητα να ανακαλέσουν την εσωτερική τους γνώση για την Αγάπη και το Φως.

Η κοινότητα λειτουργεί με τη συμμετοχή «Ενθυμητών», οι οποίοι είναι καθοδηγητές και διοργανωτές. Ο ρόλος τους είναι να διευκολύνουν την πνευματική αφύπνιση των μελών μέσα από μια σειρά δραστηριοτήτων. Αυτές περιλαμβάνουν μονοήμερες εκδρομές, πολυήμερα σεμινάρια, καθώς και «ταξίδια ενθύμησης» σε διάφορα μέρη, όπως η Αίγυπτος. Η Αγαποκοινότητα προωθεί ένα περιβάλλον όπου όλοι θεωρούνται ταυτόχρονα δάσκαλοι και μαθητές, με στόχο την προσωπική ανάπτυξη και την ενότητα.

Το «Ευαγγέλιο» της Αγαποκοινότητας: Η Αυτο-Θεοποίηση του «Εγώ»

Η κοινότητα βασίζεται στην πεποίθηση ότι όλοι μας είμαστε «Αγάπη», μια κατάσταση που απλώς χρειάζεται να «ενθυμηθούμε». Αυτή η «ενθύμηση» επιτυγχάνεται μέσω των «Ενθυμητών», οι οποίοι παρουσιάζονται ως δάσκαλοι που απλώς «θυμίζουν» στους συμμετέχοντες αυτό που ήδη γνωρίζουν. Ενώ η Αγαποκοινότητα διατείνεται ότι «όλοι είναι δάσκαλοι και μαθητές ταυτόχρονα», στην πράξη δημιουργεί μια άτυπη ιεραρχία, με τους «Ενθυμητές» να διατηρούν τον ρόλο του καθοδηγητή. Αυτή η προσέγγιση είναι ασυμβίβαστη με τη χριστιανική διδασκαλία, η οποία τονίζει την πτώση του ανθρώπου και την ανάγκη για Σωτήρα, όχι για έναν «δάσκαλο» που θα του «θυμίσει» την εσωτερική του «Αγάπη».

«Υπέροχοι καλεσμένοι, οι λεγόμενοι Ενθυμητές, διεξάγουν σεμινάρια και δράσεις σε κάθε Αγαποκοινότητα .
Ενθυμητές γιατί μας θυμίζουν κάτι που όλοι ξέρουμε και
χρειάζεται απλά να θυμηθούμε, Ότι είμαστε Αγάπη,.
Όλοι Δάσκαλοι και Mαθητές ταυτόχρονα.
Και όλοι μαζί ενεργοποιούμε θέματα που αφορούν την αυτογνωσία.
Που αφορούν εμάς. Που αφορούν την σχέση με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας!
Που αφορούν την ύπαρξη.

Έτσι με απλό και εύκολο, σχεδόν “μαγικό” συνήθως τρόπο, συντονιζόμαστε, όλοι,
σε συχνότητες Αγάπης και Χαράς πολύ γρήγορα».

Η φιλοσοφία αυτή, όπως διαπιστώνει και ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, συνδέεται άμεσα με την πανθεϊστική αντίληψη του Findhorn, όπου ο Θεός και ο άνθρωπος αποτελούν μια απρόσωπη ενότητα. Οι φράσεις όπως «Εγώ ΕΙΜΑΙ μέσα σου, Εγώ ΕΙΜΑΙ Εσύ» δείχνουν ξεκάθαρα την τάση για αυτο-θεοποίηση του ανθρώπου, μια ιδέα που βρίσκεται στον πυρήνα του εσωτερισμού.

Το «Μήνυμα από το Σύμπαν»

Η πεποίθηση ότι η «σοφία» μπορεί να γίνει κτήμα του καθενός με «απλό και εύκολο, σχεδόν μαγικό τρόπο» βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της σε ένα εργαλείο της ιστοσελίδας: το «Ένα Μήνυμα για Σένα από το Σύμπαν». Ο χρήστης καλείται να πατήσει ένα «χρυσό κουμπί» για να λάβει ένα μήνυμα που είναι απλώς «μια υπενθύμιση» της «δικής σου εσωτερικής σοφίας».

«Κλείσε τα μάτια για 1 λεπτό και ζήτα νοερά το μήνυμά σου από το Σύμπαν. Ύστερα πάτα το χρυσό κουμπί.

Το μήνυμα που θα εμφανιστεί μπροστά σου, αφορά κάποιον τομέα της ζωής σου ή και κάποια ακόμη πιο συγκεκριμένη κατάσταση. Μόλις διαβάσεις ή ακούσεις το μήνυμα, παρατήρησε την πρώτη σκέψη που έρχεται στο νου σου. Έτσι θα “νιώσεις” αμέσως το δικό σου βαθύτερο, ακόμη πιο προσωπικό μήνυμα. Κάθε μήνυμα είναι απλώς μια υπενθύμιση, μια συμβουλή και το πιθανότερο μια επιβεβαίωση όσων ήδη γνωρίζεις. Στόχος του είναι να σε συνδέσει με τη *δική* σου εσωτερική σοφία και ίσως… απλώς… την επιβεβαιώνει.

Κάποια μηνύματα έρχονται να σε προετοιμάσουν για κάτι».

 

Αυτό το «εργαστήριο» για την «εσωτερική σοφία» αποτελεί την επιτομή της Νέας Εποχής, η οποία αντικαθιστά τη σοφία που δίνεται από τον Θεό με την ανακάλυψη μιας υποτιθέμενης «εσωτερικής γνώσης». Η ιδέα ότι το Σύμπαν, μια απρόσωπη οντότητα, επικοινωνεί μέσω ενός κουμπιού, μετατρέπει την πνευματική αναζήτηση σε ένα παιχνίδι και υποβαθμίζει τη σοβαρότητα της πίστης.

Το «Οικοχωριό»

Η Αγαποκοινότητα φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα οικοχωριό που θα λειτουργεί ως πρότυπο «αειφόρου ανάπτυξης» και «οικολογικής αναρχίας». Ωστόσο, η ίδια η περιγραφή του εγχειρήματος αποκαλύπτει ένα πλήθος αυστηρών κανόνων και περιορισμών:

  • Υποχρεωτική χορτοφαγική διατροφή.
  • Απαγόρευση του καπνίσματος και όλων των «εθιστικών ουσιών».
  • Περιορισμός της χρήσης κινητών και του ίντερνετ σε έναν συγκεκριμένο χώρο.
  • Συλλογική λήψη αποφάσεων με τη «Σοσιοκρατική μέθοδο».

Παρόλο που η κοινότητα μιλά για «ελευθερία», οι κανόνες αυτοί τη μετατρέπουν σε μια ελεγχόμενη κοινότητα, όπου η «ελευθερία» είναι ουσιαστικά ένας εσωτερικός κώδικας συμπεριφοράς και όχι μια πραγματική απελευθέρωση. Η αντιπαράθεση της «οικολογικής αναρχίας» με τις τοπικές και κρατικές αρχές, όπως έχουμε αναφέρει σε παλαιότερη ομιλία μας, δείχνει ότι πίσω από το φιλικό προς το περιβάλλον προσωπείο, κρύβεται μια ριζοσπαστική ιδεολογία που επιδιώκει την αποδόμηση των υφιστάμενων κοινωνικών δομών.

Όπως είπαμε, οι οικοκοινότητες είναι ένα κίνημα που προωθεί τον Εσωτερισμό, μια μορφή αποκρυφισμού που διδάσκει ότι η σωτηρία έρχεται μέσω της ένωσης με το Σύμπαν. Πρακτικές όπως η γιόγκα, το Tai Chi και το Chi Qong, που προβάλλονται σε αυτές τις κοινότητες, θεωρούνται από την Ορθοδοξία ως ξένες προς τη χριστιανική παράδοση και συνδεδεμένες με ανατολικές θρησκείες.

Οι «οικογιορτές» και τα σεμινάρια λειτουργούν ως μέσο προπαγάνδας, εισάγοντας τις νεοεποχίτικες ιδέες στο ευρύ κοινό, ακόμα και σε σχολεία, με το πρόσχημα της οικολογίας. Ωστόσο, όπως επισημαίνεται, η «αγάπη στη γη» είναι ασυμβίβαστη με το μίσος κατά του Χριστού, καθώς η πραγματική οικολογία είναι μέρος της χριστιανικής διδασκαλίας. Οι κοινότητες αυτές, στοχεύοντας στη «θεοποίηση του ανθρώπου και της άψυχης γης», απομακρύνονται από την Ορθόδοξη πίστη που διδάσκει ότι η σωτηρία έρχεται μόνο με τη χάρη του Θεού.

 

 

ΠΗΓΕΣ: