ΠΕΤΡΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (μαθητού του Αγίου Νήφωνος).
Αλλά τι έβλεπε όταν άρχισε η λειτουργία; Είδε να κατεβαίνη πυρ απ’ τον ουρανό, που κάλυψε το θυσιαστήριο και τον λειτουργό, χωρίς εκείνος να καταλάβη τίποτε. Αργότερα, όταν άρχισαν να ψάλλουν τον τρισάγιο ύμνο, κατέβηκαν τέσσερις άγγελοι κι έψαλλαν μαζί τους. Στον Απόστολο, εμφανίσθηκε ο μακάριος Παύλος και καθωδηγούσε τον αναγνώστη. Και στο Ευαγγέλιο, ένας – ένας λόγος έβγαινε απ’ το στόμα του ιερέα σαν φλόγα. Έπειτα άρχισε το μυστικό αλληλούια. Τότε οι φωνές όλων συμπλέκονταν σε ένα πύρινο σχοινί που έφτανε ως τα ουράνια. Λίγο πριν απ’ τη μεγάλη είσοδο, όταν ήταν να βγουν τα άγια, βλέπει ξαφνικά ν’ ανοίγη ο ουρανός και να ξεχύνη μιαν άφατη ευωδία. Άγγελοι κατέβαιναν ψάλλοντας ύμνους και δοξολογίες στον Αμνό και Χριστό και Υιό του Θεού. Αμέσως φάνηκε ένα πάναγνο και γλυκύτατο στην όψη βρέφος. Το’ φεραν Χερουβείμ πάνω στις παλάμες τους και το απόθεσαν στον άγιο δίσκο, οπού βρίσκονταν τα τίμια δώρα. Γύρω του μαζεύτηκαν πλήθος λευκοφόροι, που καταυγάζονταν απ’ τη δική του λαμπερή ομορφιά. Πλησίασε ο ιερέας να πάρη τα άγια για να βγη στη μεγάλη είσοδο. Τα ύψωσε και τα τοποθέτησε πάνω στο κεφάλι του. Προπορεύονταν δυο Χερουβείμ και δυο Σεραφείμ και ακολουθούσαν άπειροι άλλοι άγγελοι ψάλλοντας με αγαλλίαση άρρητες μελωδίες.
Μόλις ο λειτουργός απόθεσε τα άγια στην αγία τράπεζα, τη σκέπασαν με τις δυο φτερούγες τους. Τα δυο Χερουβείμ στέκονταν δεξιά του ιερέα και τα δυο Σεραφείμ αριστερά του. Κι όταν πια μετά το «Πιστεύω» ευλόγησε τα τίμια δώρα και είπε το «μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω», βλέπει ο άγιος έναν άγγελο να παίρνη μαχαίρι και να σφάζη το βρέφος. Έχυσε το Αίμα του στο άγιο ποτήριο, ενώ το άχραντο Σώμα το τεμάχισε μυστικά και το τοποθέτησε μέσα στο σεπτό δισκάριο.
Έπειτα ο ιερέας ύψωσε τα άχραντα μυστήρια εκφωνώντας «τα άγια τοις αγίοις», ενώ οι πιστοί έψαλλαν «εις άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός αμήν». Εκείνη τη στιγμή ένας χριστιανός ρώτησε τον άγιο: — Γιατί λέει «τα άγια τοις αγίοις»; —Απευθύνεται σε μας, παιδί μου, και μας λέει: Όποιος είναι άγιος, ας προσέλθη!
Τότε εκείνος που ήταν αγράμματος ξαναρώτησε: — Και τι είναι αγιότητα πάτερ; — Να, παιδί μου: Αν είσαι ανήθικος, φοβήσου να μετάσχης σε τέτοιο μεγάλο μυστήριο. Αν έχης έχθρα με κάποιον, μη προσέγγισης. Αν κοροϊδεύσης και κατακρίνης τον συνανθρωπό σου, μη πλησιάσης τα μέλη του Χριστού. Πρώτα εξέτασε τον εαυτό σου, ποιος είσαι κι έπειτα πρόσελθε.
Αν είσαι ενάρετος έλα. Αν δεν είσαι, στάσου μακριά!
Αυτά είπε ο σοφός στον αγράμματο και σώπασε, γιατί ήδη και ο ιερέας είχε πει το «προσέλθετε».
Παρατηρούσε τώρα ο Νήφων όσους κοινωνούσαν: Άλλων τα πρόσωπα μαύριζαν και γίνονταν σαν των Αιθιόπων.
Αλλών όμως έλαμπαν σαν τον ήλιο, μόλις έπαιρναν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Βλέποντας αυτή τη διαφορά αναστέναξε κουνώντας το κεφάλι του.
Οι άγγελοι παρακολουθούσαν αοράτως. Και όταν πλησίαζε κάποιος ευσεβής του έβαζαν στο κεφάλι ένα στεφάνι. Όταν όμως ερχόταν κάποιος αμαρτωλός, τον αποστρέφονταν. Έτσι κοινωνούσε την καταισχύνη κι έφευγε κατάμαυρος.
Αφού μετάλαβαν όλοι, όπως έπρεπε στον καθένα, έγινε η κατάλυση — πάντα με τη συμπαράσταση των θείων αγγέλων — και τέλειωσε η λειτουργία. Τότε βρέθηκε πάλι σώο το θείο βρέφος στις ύπτιες παλάμες των Χερουβείμ, που το ανέβασαν με ψαλμωδίες και αίνους στον ουρανό, όπως ακριβώς το είχαν κατεβάσει.
Αυτά, αδελφοί μου, τα παράδοξα είδε ο όσιος στον ναό.
ΠΕΤΡΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (μαθητού του Αγίου Νήφωνος).
ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ
Ελεύθερη απόδοση : αρχιμ. Χριστόδουλος-Β’ ΕΚΔΟΣΗ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
