Τά θερμά συγχαρητήριά μας στήν κα Εὐαγγελία Παπανικολάου γιά τήν
ἐξαίρετη μελέτη της! Ὡς ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας, καί ὄχι δούλη τῆς
ἀνθρωπαρεσκείας, ὑπήκουσε στόν εὐαγγελικό λόγο: "Καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος
ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ΄ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω"
(Γαλ. 1,8). Καί ὡς ἐπιστήμων κατοχύρωσε τά λεγόμενά της καί ἔθεσε τά
εὑρήματα εἰς κοινήν ὠφέλειαν, χωρίς νά ὑπολογίσει τό κόστος τῆς
δυσαρεσκείας τῶν ὑπεναντίων.
Λυποῦμαι γιά τούς ἀντιδρῶντες, οἱ ὁποῖοι ἐνέχονται δικαίως γιά τούς ἀνοίκειους χαρακτηρισμούς πού χρησιμοποίησαν κατά τῆς ἀρθρογράφου. Ἡ ἐρώτηση τοῦ σχολιαστοῦ "Κι αν είναι Αγία αληθινή, που μετανόησε στα τελευταία της για όλα αυτά, που το ξέρει ο συντάκτης του άρθρου; Μήπως έχει θανάσιμη αμαρτία;" φανερώνει τό ἐντελῶς παράλογον τοῦ πράγματος: ἀντί νά μᾶς "πιέζουν" τά θαύματα, ἡ εὐωδία, ἡ μυροβλησία, ἡ ἀφθαρσία κ.λπ. γιά τήν ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητος, ἡ (αἱρετίζουσα τοῦ Φαναρίου) ἐκκλησιαστική διοίκηση προχώρησε στήν ἁγιοποίηση, καί τώρα ὄχι μόνον καλούμαστε νά βροῦμε καί θαύματα κ.τ.σ., τά ὁποῖα ἡ Γερόντισσα δέν ἔχει, ἀλλά καί νά βάλουμε καί ... καλό λογισμό (!!!) ὅτι μετενόησε ("πού ξέρουμε ὅτι δέν μετενόησε;"), χωρίς μάλιστα νά ἔχουμε τεκμήρια ἐπί τούτου: κατ' ἐξοχήν περίπτωση λήψεως τοῦ ζητουμένου. Δηλαδή, θά μᾶς ἐπιβάλλουν ὅ,τι θέλουν "καί θά πεῖς καί ἕνα τραγοῦδι ... " !
Ἀκόμη καί ἄν ἡ Γερόντισσα Γαβριηλία μετενόησε γιά τά συγκρητιστικά φρονήματά της, τότε δέν προβάλλεται αὐτό ὡς αἰτία τῆς ἁγιοποιήσεώς της, ἀλλά τά σφάλμάτά της (ἡ "ἱεραποστολή" της, εἴδαμε ποίου εἴδους). Καί τό κακό ἐπιτείνεται ... Ὁ ἅγιος ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀνάγκη τῆς ἁγιοκατατάξεως, διότι τήν δόξα του τήν λαμβάνει ἐν Οὐρανοῖς ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό ἐν τῇ δόξῃ τῆς Ἁγίας Τριάδος· ἀμφιβάλλει κανείς; Ἡ ἁγιοκατάταξη ἀπό τήν Ἐκκλησία γίνεται χάριν τῆς Ἐκκλησίας καί μόνον, πρός ὠφέλειαν. Διά τοῦτο ἔχουμε μεγαλειώδεις Ἁγίους τούς ὁποίους θά ἀγνοοῦμε μέχρι τήν κοινή Ἀνάσταση (εἶναι γεμᾶτα τά Γεροντικά ἀπό τέτοιες διηγήσεις ἀγνώστων καί ἀνωνύμων Ἁγίων ...). Ἄν λοιπόν ἡ Ἐκκλησία δέν ὠφελεῖται, ἀλλά βλάπτεται ἀπό μία ἁγιοκατάταξη (ὅπως βεβαίως ἐδῶ), τότε αὐτή δέν πρέπει νά γίνεται, καί ὁ "ἀδικούμενος" ὑποψήφιος Ἅγιος ἔχει τήν δόξα Του (ἄν τήν ἔχει) ἐν Οὐρανοῖς, καί δέν ἀδικεῖται διόλου.
"Μή ἀποβάλητε οὖν τήν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην" (Ἑβραίους 10,35)
Μοναχός Σεραφείμ (Ζήσης)
Λυποῦμαι γιά τούς ἀντιδρῶντες, οἱ ὁποῖοι ἐνέχονται δικαίως γιά τούς ἀνοίκειους χαρακτηρισμούς πού χρησιμοποίησαν κατά τῆς ἀρθρογράφου. Ἡ ἐρώτηση τοῦ σχολιαστοῦ "Κι αν είναι Αγία αληθινή, που μετανόησε στα τελευταία της για όλα αυτά, που το ξέρει ο συντάκτης του άρθρου; Μήπως έχει θανάσιμη αμαρτία;" φανερώνει τό ἐντελῶς παράλογον τοῦ πράγματος: ἀντί νά μᾶς "πιέζουν" τά θαύματα, ἡ εὐωδία, ἡ μυροβλησία, ἡ ἀφθαρσία κ.λπ. γιά τήν ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητος, ἡ (αἱρετίζουσα τοῦ Φαναρίου) ἐκκλησιαστική διοίκηση προχώρησε στήν ἁγιοποίηση, καί τώρα ὄχι μόνον καλούμαστε νά βροῦμε καί θαύματα κ.τ.σ., τά ὁποῖα ἡ Γερόντισσα δέν ἔχει, ἀλλά καί νά βάλουμε καί ... καλό λογισμό (!!!) ὅτι μετενόησε ("πού ξέρουμε ὅτι δέν μετενόησε;"), χωρίς μάλιστα νά ἔχουμε τεκμήρια ἐπί τούτου: κατ' ἐξοχήν περίπτωση λήψεως τοῦ ζητουμένου. Δηλαδή, θά μᾶς ἐπιβάλλουν ὅ,τι θέλουν "καί θά πεῖς καί ἕνα τραγοῦδι ... " !
Ἀκόμη καί ἄν ἡ Γερόντισσα Γαβριηλία μετενόησε γιά τά συγκρητιστικά φρονήματά της, τότε δέν προβάλλεται αὐτό ὡς αἰτία τῆς ἁγιοποιήσεώς της, ἀλλά τά σφάλμάτά της (ἡ "ἱεραποστολή" της, εἴδαμε ποίου εἴδους). Καί τό κακό ἐπιτείνεται ... Ὁ ἅγιος ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀνάγκη τῆς ἁγιοκατατάξεως, διότι τήν δόξα του τήν λαμβάνει ἐν Οὐρανοῖς ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό ἐν τῇ δόξῃ τῆς Ἁγίας Τριάδος· ἀμφιβάλλει κανείς; Ἡ ἁγιοκατάταξη ἀπό τήν Ἐκκλησία γίνεται χάριν τῆς Ἐκκλησίας καί μόνον, πρός ὠφέλειαν. Διά τοῦτο ἔχουμε μεγαλειώδεις Ἁγίους τούς ὁποίους θά ἀγνοοῦμε μέχρι τήν κοινή Ἀνάσταση (εἶναι γεμᾶτα τά Γεροντικά ἀπό τέτοιες διηγήσεις ἀγνώστων καί ἀνωνύμων Ἁγίων ...). Ἄν λοιπόν ἡ Ἐκκλησία δέν ὠφελεῖται, ἀλλά βλάπτεται ἀπό μία ἁγιοκατάταξη (ὅπως βεβαίως ἐδῶ), τότε αὐτή δέν πρέπει νά γίνεται, καί ὁ "ἀδικούμενος" ὑποψήφιος Ἅγιος ἔχει τήν δόξα Του (ἄν τήν ἔχει) ἐν Οὐρανοῖς, καί δέν ἀδικεῖται διόλου.
"Μή ἀποβάλητε οὖν τήν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην" (Ἑβραίους 10,35)
Μοναχός Σεραφείμ (Ζήσης)
περισσότερα σχόλια ΕΔΩ
.................
Όταν η Βίκυ Φλέσσα προβάλλει το βιβλίο της Γαβριηλίας κάτι δεν πάει καλά
και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει. Και θα πρέπει να μας
προβληματίσει διότι η ζωή της γερόντισσας Γαβριηλίας έχει όλα τα
χαρακτηριστικά του συγκρητισμού της εποχής μας. Εκπλήσσει η άνεση του
αρθρογράφου με την οποία προβάλλει τις συναναστροφές και συνεργασίες της
Γαβριηλίας με διάφορους προτεστάντες!!! Αλήθεια, σε μία εποχή
αρρωστημένου συγκρητισμού τί ακριβώς καλούνται να μιμηθούνε οι Ορθόδοξοι
Χριστιανοί; Διότι στην τελική τους Αγίους τους έχουμε για να τους
μιμούμαστε όχι για να λέμε απλά ότι είναι Άγιοι. Και μέσα από τους
Αγίους πρέπει να δοξάζεται ο Θεός. Κοιτώντας τον βίο της γερόντισσας
Γαβριηλίας διερωτάται κανείς που ακριβώς δοξάζεται ο Θεός και ποιος Θεός
είναι αυτός που δοξάζεται. Κι αν κάπου νομίσει ότι δοξάζεται ο
Τριαδικός Θεός αμέσως λίγο πιο κάτω, αν όχι αναιρείται σίγουρα έχει
αμφιβολίες. Που θα βρει σιγουριά και ανάπαυση ο Χριστιανός σε ένα τέτοιο
παράδειγμα μπερδεμένου βίου; Είπε βρε παιδί μου από ένα σημείο και μετά
στην ζωή της η γυναίκα αυτή ότι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή βρίσκονται
ΜΟΝΟ στον Ιησού Χριστό της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και πουθενά
αλλού; Το είπε; Δεν είπε ο Χριστός όποιος με ομολογήσει έμπροσθεν των
ανθρώπων; Είναι αυτή η πρακτική της «δρ. Θεολογίας» όπως ειρωνικά λέει ο
π. Δημήτριος ή είναι αυτό που μας ζητά ο ίδιος ο Χριστός; Ομολόγησε η
γερόντισσα Χριστό έμπροσθεν των ανθρώπων; Μίλησε για τον Χριστό ξεκάθαρα
ή κολυμπούσε συνέχεια με το βαρκάκι «της αγάπης» της και «της
κοινωνικής προσφοράς» σε ξένα λιμάνια; Για να πούμε κι εμείς μετά εν
τάξει βρε αδελφέ, από δω και πέρα η γυναίκα κήρυξε ξεκάθαρα Χριστό και
Ορθοδοξία και για αυτό αγιοκατατάχθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αλλά εδώ
υπάρχει και παραδοχή από τον ίδιο τον αρθρογράφο ότι η Γαβριηλία ΔΕΝ
υπήρξε ιεραπόστολος «Η ιεραποστολή της αδελφής Γαβριηλίας, γενικότερα
στο κόσμο και ειδικότερα στην Ινδία, παρά το γεγονός ότι δεν έχει ως
στόχο τη μεταστροφή των ανθρώπων στο Χριστιανισμό, φέρει το χαρακτήρα
της μαρτυρίας και της καταλλαγής. Τα χαρακτηριστικά αυτά, μαζί με την
απέραντη αγάπη που διέθετε, γινόταν στο πρόσωπό της αληθινή παρουσία του
Αγίου Πνεύματος. ....» !!! Συγκρητιστικές αοριστίες δηλαδή.
Η διάκριση των Αγίων, στο πως θα πλησιάσουν τον κάθε άνθρωπο για να του πούνε την ΙΔΙΑ και ΜΌΝΗ Αλήθεια, γίνεται κατανοητή και ανεκτή από τους Χριστιανούς ΕΠΕΙΔΗ ΒΛΕΠΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΡΑ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ.
Δείτε ένα παράδειγμα για το πώς ένας Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας εφαρμόζει την απόλυτη αυστηρότητα στον εαυτόν του, εν αντιθέσει με την γερόντισσα Γαβριηλία που πήγαινε όπου φύσαγε ο άνεμος. Η γερόντισσα Γαβριηλία έκανε κοινωνικό έργο. ΔΕΝ έκανε πνευματικό έργο. Και αυτό είναι το «πρότυπο» που θέλουν σήμερα για τους Χριστιανούς γι' αυτό και την προωθούνε.
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ
«Μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, η αδελφή Γαβριηλία επιστρέφει στην Ελλάδα. Γίνεται διευθύντρια της Οικοκυρικής Σχολής που ίδρυσαν οι Κουάκεροι, στη Θεσσαλονίκη, κοντά στο Αεροδρόμιο. [...] Τον Φεβρουάριο του 1956 πηγαίνει στο Lucknow, όπου καλείται να διδάξει στο προσωπικό και να κάνει φυσιοθεραπείες στους ασθενείς του Ψυχιατρικού Κέντρου που είχαν ιδρύσει Μεθοδιστές Ιεραπόστολοι.»
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ
« Τῷ 1836 τοῦ ἐπροτάθη ἡ θεολογικὴ ἕδρα τῆς Ἰονίου Ακαδημίας τῆς Κερκύρας, ἀλλὰ δὲν τὴν ἐδέχθη, κατηγορών μᾶλλον σφοδρῶς τὸ ἐν λόγω «σεμινάριον», ὅτι εἶναι ἵδρυμα προτεσταντῶν ἢ προτεσταντιζόντων, ἐν ᾧ ἡ νεολαία ἐφθείρετο ὀρθοδόξως καὶ ἠθικῶς.»
ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ σα να λέμε.
Η διάκριση των Αγίων, στο πως θα πλησιάσουν τον κάθε άνθρωπο για να του πούνε την ΙΔΙΑ και ΜΌΝΗ Αλήθεια, γίνεται κατανοητή και ανεκτή από τους Χριστιανούς ΕΠΕΙΔΗ ΒΛΕΠΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΡΑ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ.
Δείτε ένα παράδειγμα για το πώς ένας Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας εφαρμόζει την απόλυτη αυστηρότητα στον εαυτόν του, εν αντιθέσει με την γερόντισσα Γαβριηλία που πήγαινε όπου φύσαγε ο άνεμος. Η γερόντισσα Γαβριηλία έκανε κοινωνικό έργο. ΔΕΝ έκανε πνευματικό έργο. Και αυτό είναι το «πρότυπο» που θέλουν σήμερα για τους Χριστιανούς γι' αυτό και την προωθούνε.
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ
«Μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, η αδελφή Γαβριηλία επιστρέφει στην Ελλάδα. Γίνεται διευθύντρια της Οικοκυρικής Σχολής που ίδρυσαν οι Κουάκεροι, στη Θεσσαλονίκη, κοντά στο Αεροδρόμιο. [...] Τον Φεβρουάριο του 1956 πηγαίνει στο Lucknow, όπου καλείται να διδάξει στο προσωπικό και να κάνει φυσιοθεραπείες στους ασθενείς του Ψυχιατρικού Κέντρου που είχαν ιδρύσει Μεθοδιστές Ιεραπόστολοι.»
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ
« Τῷ 1836 τοῦ ἐπροτάθη ἡ θεολογικὴ ἕδρα τῆς Ἰονίου Ακαδημίας τῆς Κερκύρας, ἀλλὰ δὲν τὴν ἐδέχθη, κατηγορών μᾶλλον σφοδρῶς τὸ ἐν λόγω «σεμινάριον», ὅτι εἶναι ἵδρυμα προτεσταντῶν ἢ προτεσταντιζόντων, ἐν ᾧ ἡ νεολαία ἐφθείρετο ὀρθοδόξως καὶ ἠθικῶς.»
ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ σα να λέμε.
περισσότερα σχόλια ΕΔΩ
