ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: «ΣΤΑΥΡΩΤΗΔΕΣ» ΒΟΛΕΥΤΑΙ
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κοσμίδης
Προστακτική Ἐντολή πρός Κληρικούς
Ἐκτινάξτε τους ἀπό πάνω σας: «Καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν͵ ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν [ἐκ] τῶν ποδῶν ὑμῶν. ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρων ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ» (Ματθ. ι΄ 14-15).
Λοατκισταί+, χειρότερα ἀπό Σόδομα: Καί ὅποιος δέν δεχθεῖ ἐσᾶς τούς Ἀποστόλους (Κληρικούς) μου, οὔτε θά πιστεύση στά κηρύγματά σας, φεύγοντας ἀπό τό σπίτι τους ἤ ἀπό τήν πόλι ἐκείνη, τινάξτε καλά τήν σκόνη ἀπό τά πόδια σας, (σημάδι πώς δέν ἔχετε οὐδεμία σχέσι μαζί τους). Ἀλήθεια προστάζω ὅτι θά εἶναι πιό ἐπιεικής ἡ κρίσις μου γιά τή γῆ τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, κατά τήν ἡμέρα τῆς δικαιοκρισίας μου, παρά γι’ αὐτούς πού σᾶς ἀπέρριψαν.
Α. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ
Ἐξαγγελθέντες Ἀφορισμοί καί ἄλλα Ἐπιτίμια
-Ἄκου ἀνθρωπάκο βολευτάκο, ἀμετανόητε καί ἀσεβέστατε, σοδονομοθέτα.
«Τί εἰς πῦρ ξαίνεις (= χτενίζεις); τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις (=γρονθοκοπεῖς); τί εἰκῇ (= ἄσκοπα) τρέχεις;» (Ἰωάννης Χρυσόστομος).
Θά προχωρήσουμε σέ ἐνδεικτική ἀπαρίθμησι τῶν ἐνεργοποιουμένων πνευματικῶν μέτρων καί ἐπιτιμίων γιά τό προσωπεῖο σου. Ὑφίστανται βεβαίως καί πολλά ἄλλα. Ἐναπόκειται στόν κάθε χαρισματικό Κληρικό, νά ἐπιπροσθέση ἐπί πλέον μέτρα, ἀνάλογα μέ τήν φώτισί του παρά Κυρίου, καί συνηχῶν πρός τίς εἰσηγήσεις τῶν πιστῶν του.
Πρό ὀφθαλμῶν ἄς προβάλλη ὅτι, ἀνέκυψε μιά ἀποφράδα ἡμέρα, ἀνάλογος τῆς φοβερᾶς Ἁλώσεως (1453 μ.Χ.). Μαύρη ἡμέρα ὁπότε, “Ἡ (Ἠθική) Πόλις Ἑάλω”.
Ἀφορισμός, μυστικά, λάθρα, Ἰνκόγκνιτο, ἀφανῶς καί κρυφίως, ἀπό πληθώρα μεμονωμένων Πρεσβυτέρων, μά καί Ἀρχιερέων. Κατά τά ἔτη τῆς μαυροφόρας ἀπελπισίας τῆς Τουρκοκρατίας, κατά περιπτώσεις, ἐξαπολύοντο στοχευμένοι ἀφορισμοί, χωρίς φυσικά οἱ Κληρικοί νά κατέχουν, ποῖος ἦτο ὁ ἀποδέκτης τῆς πνευματικῆς ποινῆς. Π.χ., Λήσταρχοι, φονιάδες, προδότες, κλέπτες (ποιμνίων, ἀλόγων, χρημάτων), καταστροφεῖς καί ἀδικήσαντες τούς ἀδυνάτους.
Ὁ ἀφορισμός ἀναφερόταν ἀνωνύμως, καθότι ὁ Ἱερεύς δέν ἐγνώριζε τόν δράστη. Πέραν τούτου, διεφύλασσε καί τόν ἴδιο καί τόν καταγγελέα, ἀπό τόν θυμό καί τήν μῆνι τοῦ πανισχύρου ἐνίοτε κακούργου, τοῦ ἀφορισμένου. Ἐνίοτε, τόν ἀφορισμό πραγματοποιοῦσε διακριτικά “ξένος” Ἱερεύς ἀπό κοντινή περιοχή.
Ξεπροβάλλει, μέ θεολογίζουσες σοφιστικές θέσεις, ἡ παρεμπόδισις τῶν ἐπιτιμίων καί τῶν ἀφορισμῶν. Ἐκτοξεύεται ἀπειλητικά ἀπό τούς δουλόφρονες τούς διοικοῦντες τά Ἐκκλησιαστικά Γραφεῖα. Κατέχουμε τήν ἀμόλυντο συνείδησι τῆς Ἀρχιερωσύνης καί Ἱερωσύνης καί ἱερουργοῦμε. «Ἔχουσιν οὗτοι τοὺς οἴκους͵ ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· οὗτοι τοὺς ναοὺς͵ ἡμεῖς τὸν Θεόν·» (Γρηγ. Θεολόγος).
Κατά συνέπειαν, ὁ κάθε Ἱερεύς καί ὁ κάθε Ἐπίσκοπος, προκειμένου νά διαφυλαχθῆ ἀπό τήν σπάθη τῶν ἀναλγήτων ἐξουσιαστῶν, δύναται ἀφανῶς, νά ἐξαπολίση τόν ἀφορισμό, πρός ὅλους τούς εἰσαγωγεῖς διά νόμου, τοῦ σοδομισμοῦ καί τῶν συναφῶν προδοσιῶν. Πνευματικός ἀέναος πόλεμος. Ἀτέλεστος καί ἀκατάβλητος.
Σχετικῶς, γιά τόν ἀφυπνισμό καί τήν ἐνημέρωσι, ἄς μελετηθῆ τό παραστατικό, συγκλονιστικό διήγημα τοῦ Ἀνδρ. Καρκαβίτσα, “ὁ Ἀφωρισμένος”.
Φλογεραί Ἀντιδράσεις Ἐπισκόπων, Ἱερέων
-Ἄκου, ἀνθρωπάκο βολευτάκο, τίς ἐπακόλουθες συνέπειες τῆς ἀτοπίας σου.
«… μὴ δύναται͵ ἀδελφοί μου͵ συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα; οὔτε ἁλυκὸν γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ» (Ἰακ. γ’ 12).
Οὐδεμία σχέσις καί ἐπαφή, μέ τούς σοβαρούς Κληρικούς, δημοσία ἤ ἰδιωτική. Σέ Ἀκολουθίες, Ἐθνικές καί Θρησκευτικές Ἑορτές, Ἱ. Μυστήρια κ.τ.λ..
Ὁ ἐς ἀεί ἐπίκαιρος Ρήγας Βελεστινλῆς συμβουλεύει τούς Ἕλληνες: «Μήν ἐλπίζετε εἰς ξένους καί υἱούς νενοθευμένους, ἀλλά μόνον στήν ἀνδρείαν τῶν Ἑλλήνων τήν καρδίαν».
Τιμωρία τῶν νόθων υἱῶν, μέ τήν ποινή τῆς θρησκευτικῆς ἀποστερήσεως. -Τοῦ μή ὁρᾶν τό πρόσωπο τῶν προσφιλῶν πατέρων. -Τοῦ μή ἐκδέχεσθαι τίς ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης τους.
Προσωρινή, ὀλιγόλεπτος Διακοπή Θ. Λειτουργίας, μέ τήν εἴσοδο “σοδομονομοθέτου”.
Δίακονος μόνος, εἰς ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ ἀρνουμένου νά παραστῆ σοβαροῦ Ἐπισκόπου.
Κλείσιμο τῆς κεντρικῆς θύρας, Ἱ. Ναῶν, Ἱ. Μονῶν, πρό τῶν ἐπισήμων. Ὅπως ἀκριβῶς ἐτέλεσε ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Ἀντιόχεια Συρίας, πιθανόν 349-Κόμανα Πόντου, 14 Σεπτεμβρίου 407 μ.Χ.). Ἐσφράγισε τήν θύρα τῆς Ἁγ. Σοφίας, πρό τῆς Βασιλίσσης Εὐδοξίας, κατά τήν ἐπίσημο ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐάν δέν ἐνεργοῦσε ταῦτα, θά ἀπεκαλεῖτο “Δειλόστομος” καί ὄχι Χρυσόστομος.
Β. ΔΕΗΣΕΙΣ, ΥΜΝΟΙ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Ἐπικαιροποιημένοι Ὕμνοι
Προκρίνεται, νά ψάλλωνται συγκεκριμένοι ὕμνοι καί ψαλμοί, κατά τήν παρουσία στούς Ναούς καί στά Μοναστήρια, τῶν Σοδομονομοθετῶν.
Ἐμφαντική καί παρατεταμένη ἐκφώνησις τῆς εὐχῆς «Τάς θύρας, τάς θύρας, ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν». Προσέξατε, πιστοί καί πατέρες, διαφυλάξατε καλῶς τίς Ἱερές Πύλες, μή εἰσέρχεται, ἄπιστος, μιαρός καί βλάσφημος. Ζηλοῦτε, τά τῆς Πατρίδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας Ἱερά: «Πατρὶς δ΄ Ἑλλάδος (Κόσμου) Ἑλλάς (Ἠθική)͵ Ἀθῆναι (Ὀρθοδοξία)· πλεῖστα δὲ Μούσαις τέρψας (ὁ Εὐριπίδης) ἐκ πολλῶν καὶ τὸν ἔπαινον ἔχει». (Διογένης Λαέρτιος).
Κατά τήν Κυριακή τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκφωνοῦντα καί τά περίφημα ἀναθέματα, εἴτε ὀνομαστικῶς, εἴτε γενικῶς. Καί ταῦτα λογίζονται ὡς εἰδικό εἶδος ἀφορισμοῦ.
Στόν θριαμβευτικό ὕμνο, «Τίς Θεός μέγας, …ὁ ποιῶν θαυμάσια (τιμωρίες) μόνος!», ὑπομνηματική ἐπέκτασις.
«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί ἐν τῷ νιπτῆρι ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, (πολλάκις) φιλαργυρίαν νοσήσας, ἐσκοτίζετο· καί ἀνόμοις κριταῖς σέ τόν δίκαιον κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε, χρημάτων ἐραστά, τόν διά ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον· φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν τήν διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περί πάντων ἀγαθός, Κύριε, δόξα σοι».
Στοχευμέναι εἰδικαί δεήσεις
«Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, …ἔτι δεόμεθα ὑπέρ μετανοίας τῶν καταλυτῶν τῶν Νόμων τοῦ Θεοῦ. …
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι… ἀπό ὀργῆς λιμοῦ, λοιμοῦ, καταποντισμοῦ… Ἐπάκουσον ἡμῶν ὁ Θεός… καί ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, τοῖς (ἀνεχομένοις)…».
Στοχευμένα νεκρώσιμα Εὐλογητάρια, σέ διάφορες ἀκολουθίες καί ἐκδηλώσεις: Μέ τήν εἴσοδο ἀνεπιθυμήτου στόν Ἱ. Χῶρο, Ἱερεύς καί Ἱεροψάλτες, θά ψάλλουν τά νεκρώσιμα εὐλογητάρια, γιά τούς πνευματικῶς νεκρούς παρεισάκτους. «Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά Σου. Τῶν [Ἁγίων] (ἀπίστων) ὁ χορός, εὗρε πηγὴν [τῆς ζωῆς] ( τήν θανατικήν) καὶ θύραν [Παραδείσου] (κολασμένην),.» «Αἰωνία ἡ μνήμη (λήθη)», «Αἰωνία ἡ μνήμη (λησμοσύνη)». «Αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη (καταισχύνη)».
Κηρύγματα αὐστηρά, σχετικά μέ τήν προδοσία, φανερά καί κωδικά, μέ συνθηματικό περιεχόμενο.
Νά νιώσουν τό αἶσχος, πώς θεωροῦνται “Personae non Gratae”, τουτέστιν “ἀνεπιθύμητα πρόσωπα” στά Ἱερά Μέλαθρα τῆς Ρωμιοσύνης.
Στοχευμένα Εὐαγγελικά Ἀναγνώσματα
Εἰσηγούμεθα, κατά συγκεκριμένες Ἱερές Ἀκολουθίες, νά ἀναγιγνώσκεται ὁ Ἀπόστολος τῆς ἡμέρας καί τό ἀντίστοιχο Ἱ. Εὐαγγέλιο. Καί στή συνέχεια, νά προστίθενται μερικά Ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα, ἀπό τά καταχωρηθέντα στό συνημμένο παράρτημα “Ε”. Εὐκταῖον, τό Ἀνάγνωσμα νά ἐκφωνῆ ὁ Ἐπίσκοπος, ἐάν παρίσταται, ἄλλως, ὁ προϊστάμενος Ἱερουργός.
Ἐνδεχομένως, νά ἔχη τυπωθῆ σέ φέϊγ-βολάν τό Θεῖο Κείμενο καί νά διανέμεται στούς πιστούς, ἐπικαίρως.
Γ. ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΣΙΣ ΣΟΔΟΜΟΝΟΜΟΘΕΤΩΝ
Μιαρά βωμολοχία Κυρ. Μητσοτάκη
Δέν ὑπάρχει οὐδεμία ἀμφιβολία πώς, ὁ “πρωθυπουργεύων” Κυρ. Μητσοτάκης κινεῖται σέ δανεισμένο χρόνο. Πρόκειται σύντομα νά καταβαραθρωθῆ καί νά κατακεραυνωθῆ, γιά προφανεῖς πνευματικές αἰτίες, ἀνθελληνικότητος καί ἀντιχριστιανικότητος. Κανείς δέν πρόκειται νά τόν διασώση καί νά τόν βοηθήση. Καθότι, κατά τόν Ἀριστοτέλη, «ὁ Διάβολος εἶναι καταστροφικός καί αὐτοκαταστροφικός».
Ὡστόσο, ἐπαναφέρουμε στό προσκήνιο, τήν συγκεκριμένη μιαρά καταγραφή, ὥστε νά μή ἐπικαλυφθῆ ἀπό τόν κατακλυσμό τῶν γεγονότων τῆς ἐπικαιρότητος.
Τά Χριστιανικά κοινωνικά καί δημοσιογραφικά δίκτυα, ἄς τό προβάλλουν ὡς μόνιμο προμετωπίδα τους.
(Κυρ. Μητσοτάκης, Βλάσφημος συνομιλία εἰς Facebook).
…Πρόεδρος (Κυρ. Μητσοτάκης):
«Άντε, να τελειώνουμε με δαύτους (τούς Ἐπισκόπους) και να μπει το τελικό σχέδιο σε εφαρμογή.
Έχω κουραστεί, ρε συ… Μου έχουν πρήξει τα παπ@@ια με τον Χριστό τους.
Πάλι καλά που οι περισσότεροι (Ἐπίσκοποι) είναι κότες και κάθονται στα κλουβιά τους». (Ἐπιστολή πρ. Μητροπολίτου Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου, 20 Ἰούλ. 2020).
Ἀθεόφοβε, ἀφορισμένε, λίαν σύντομα, θά σοῦ καταδείξουν τί εἶναι, ὁ Χριστός, οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ παπάδες μας. Χωρίς ἀμφιβολία, θά σέ διαλύσουν, θά σέ συντρίψουν, θά σ’ ἐξαφανίσουν ἀπό τό προσκήνιο.
Ὕβρις Κυρ. Μητσοτάκη: «…Τό Χριστό τους…»
Χωρίς αἰδῶ, προκλητικότατα, ἀσεβεῖ, ἐναντίον τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί χίλιες μάσκες νά φορέση, ἀδύνατον νά κρύψη τό ἀληθινό ἀποκρουστικό πρόσωπο μιᾶς χυδαίας φαυλοκρατίας. Ἐξεπόρθησε ξενοκινήτος, Συντηρητικό Πατριωτικό Κόμμα καί παναθλίως, τό μετέτρεψε σέ “Ρόζ Μαντρί”, ἀνικάνων καί δουλοφρόνων βολευτῶν. Προωθεῖ, “Ρόζ Βουλή” (175 ὑπερ Λοατκιστῶν+). Ἐπινοεῖ “Ρόζ Δημοκρατία”. Ἐπιχειρεῖ, νά μεταλλάξη τόν Ἱερό μας τόπο, σέ “Ρόζ Ἑλλάδα”. Ἀσφαλῶς, μόνον ὁ ἴδιος θά “ροζιάση”, μέ τά συνοδοιποροῦντα κομματόσκυλά του.
Αὐτός ὁ “πρωθυπουργεύων”, προκαλεῖ: «… μέ τόν Χριστό τους …», γνωμοδοτεῖ. Ἀποφαίνεται, ὄχι γιά τόν δικό του Χριστό. Μήπως κατέστη ἄθεος, ὑλιστής, μυστικιστής, ἑτερόθρησκος ἤ καί ἀλλόπιστος; Τί ὑπονοεῖ ἐν προκειμένω;
Ἀπαρνεῖται, λόγῳ καί ἔργῳ, τόν Χριστό τῆς Ἑλλάδος, μέ τήν δισχιλιετῆ ὑπογεγραμμένη “Συνθήκη-Συμφωνία”. Τήν Σύμβασι Αἵματος, δόξης, ταυτίσεως τῆς πορείας τοῦ Γένους μέ τόν Χριστό, τόν Χριστιανισμό καί τήν Ὀρθοδοξία.
Μυριάδες Ρωμιῶν, βιώνουν τήν “Μέθεξι” μέ τόν Τριαδικό Θεό. «῏Ησαν δὲ Ἕλληνές τινες … ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεται αὐτοῖς λέγων͵ Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν ιβ΄ 20-23).
Γέννησις πρό, θάνατος μετά Διάβολον
-Ἄκου ἀνθρωπάκο, ἀφελέστατε βολευτάκο.
Στήν περίπτωσι κατά τήν ὁποία, ἀδελφοί καταχωρήσουν τά ἀνωτέρω ὡς λίαν αὐστηρά, θά ὑπενθυμίσουμε τόν συνταρακτικό λόγο τοῦ Κυρίου πρός τόν Ἀπ. Πέτρο, ὅταν συνεβούλευσε, μετά φοβικότητος, κατά τῆς Σταυρικῆς θυσίας: «Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ (βολευτάκο) (Ματθ. δ, 8).
Θά ἐπεκτείνουμε ἀποκαλυπτικά τήν ἀντίδρασι ὑψηλοβάθμου ἐκκλησιαστικοῦ πρός ἕτερον:
-«Τί εἶναι αὐτά πού σχεδιάζεις ρέ; Τί φοβερές πονηρίες ὑφαίνεις ὑπόγεια!
-Ἐσύ ἀναίσχυντε, μέ αὐτά τά πρωτόφαντα, πού ἐνεργεῖς, προφανέστατα, γεννήθηκες πρίν ἀπό τόν ἴδιο τόν Διάβολο.
-Καί προφανέστατα θά πεθάνης φρικτά, σάν τό Διάβολο, ἐάν αὐτός ἠμποροῦσε νά ἀποθάνη.
-Μᾶλλον, ἐσύ, θά ἀποθάνης μετά τό διάβολο».
Χωρίς αἰδῶ, ἄς γκρεμισθοῦν τά πάντα
Ἰαχή ἐξεγέρσεως διατυπώνει ὁ ἐμπνευσμένος ποιητής, μέ τήν κατρακύλα τῶν ἀνδρεικέλων ἀρχόντων. Ξεπουλοῦν τά πάντα, Ἀρχές, Ἠθικές, Ἀγαθά, Πατρίδες, Πίστι, Οἰκογένεια, Λαούς. Καταλύουν ὅλες τίς Ἱ. Κολόνες πού ἐπιστηρίζουν τόν πολιτισμό μας.
«Ἄς ἰδιωτικοποιηθοῦν (σ.σ.: χωρίς ἴχνος αἰδῶ, νά ξεπουληθοῦν, νά παραγραφοῦν, νά εὐτελιστοῦν…) τά πάντα, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ ἡ θάλασσα καί ὁ οὐρανός, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ τό νερό καί ὁ ἀέρας, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ ἡ Δικαιοσύνη καί ὁ Νόμος, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ καί τό περαστικό σύννεφο, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ τό ὄνειρο, εἰδικά στήν περίπτωση πού γίνεται τήν ἡμέρα καί μέ τά μάτια ἀνοικτά.
Καί σάν κορωνίδα ὅλων τῶν ἰδιωτικοποιήσεων, ἰδιωτικοποιῆστε τά Κράτη (θρησκεῖες) παραδῶστε ἐπιτέλους τήν ἐκμετάλλευση ὑμῶν τῶν ἰδίων (ἀκόμη καί νηπίων) σέ ἑταιρεῖες τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα μέ διεθνῆ διαγωνισμό.
Διότι ἐκεῖ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου…
Καί μία καί μπήκατε στόν κόπο, ἰδιωτικοποιῆστε στό φινάλε καί τή μάννα, πού σᾶς γέννησε» (Ζοσέ Σαραμάγκου, 1919-2010, Πορτογάλος Ποιητής, Νόμπελ Λογοτεχνίας, «Ἄς ἰδιωτικοποιηθοῦν τά πάντα»).
Κραυγή Κυρίου κατά τήν Μεγ. Παρασκευήν
Ἐπιπροσθέτως, θά ἐπεκτείνουμε τό πόνημα, μέ τήν συγκλονιστική θεώρησι τοῦ Σέρβου Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς (1894-1979), περί τῆς ἀναφερομένης ὡς “ἐνσαρκώσεως” τοῦ Διαβόλου, κατά τήν ἡμέρα τῆς Σταυρικῆς θυσίας τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καί κάθε μιμητικῆς μεγάλης Παρασκευῆς.
Προφανῶς, ὡς Μεγάλη Παρασκευή καταχωρεῖται ἡ ψήφισις τοῦ Λοατκικοῦ Νόμου (15/2/24). «Σήμερα μαῦρος οὐρανός, σήμερα μαύρη μέρα» (Κάλαντα).
Ἐπί τοῦ Σταυροῦ κρεμάμενος ὁ Κύριος, ἐξέφερε ἑπτά (7) λόγους, σύν ἕνα (1) παράδοξο καί ἔσχατο. Ἕνας τελευταῖος φθόγγος, ἐξῆλθε ἀπό τό πανάγιο στόμα τοῦ Κυρίου, λίγο πρίν ἐκπνεύση. Αὐτό τό φθογγόσημο, ὑποκρύπτεται, σέ στίχους δύο Εὐαγγελιστῶν: «ὁ δέ Ἰησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τό πνεῦμα» (Ματθ. κζ’ 50). Παρόμοια καταγραφή: «ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσε» (Μρκ.15, 37).
Συνθέτει, τήν συμπαντική, διηνεκῆ καί ἄσβεστο κραυγή, γιά τίς Σταυρώσεις ὅλων τῶν γενεῶν. Τοῦ Κυρίου, τῶν Χριστιανῶν, τῆς Πίστεως, τῆς Πατρίδος, τῆς Ἠθικῆς τῆς Λογικῆς καί πάσης ἑτέρας ἐνθέου Ἀρχῆς.
Σταυρωμένοι Σταυρωτῆδες
«Βάρβαρα πάθη πνίγουν τούς ἀνθρώπους
καί ἄγρια μίση δημιουργοῦν σύγχρονες κατακόμβες.
Τῆς Γαλιλαίας κρίνε Σεμνέ πρός τό λευκό τό φῶς σου,
πόσες φορές φτερούγησαν τῶν ταπεινῶν οἱ ἐλπίδες!
Πλήθη Σταυροί κατάντικρυ στήθηκαν στό δικό σου:
δικοί καί ξένοι φαρισαῖοι, ἀλί κι οἱ σταυρωτῆδες.
Δέν εἶσαι μήτε ὁ πρῶτος μήτε ὁ στερνός Ἐσταυρωμένος
γλυκέ Ἰησοῦ, στόν κόσμο αὐτό τῆς πίκρας καί τοῦ φθόνου.
Καί ὅμως, ἡ δόξα σου ἄσπιλη μέσ’ τῶν θνητῶν τό γένος:
Εἶσαι βεβαίως γυιός Θεοῦ, εἶσαι ὁ Θεός τοῦ πόνου!…
Δέν εἶσαι μήτε ὁ πρῶτος μήτε ὁ στερνός Ἐσταυρωμένος» (Ἐλιγιά Γιωσέφ, “Σταυρωμένοι καί Σταυρωτῆδες”).
“Ἐνσάρκωσις” Διαβόλου
κατά Μεγάλην Παρασκευήν
-Ἄκου ἀνθρωπάκο, βολευτάκο, ὑπερφίαλε.
Ἡ Μεγάλη Παρασκευή εἶναι ἡ «Ἀπόλυτος Σιωπή», γι’ αὐτό ἀκολουθεῖ ἡ «Μία τῶν Σαββάτων», ὁ «λόγος ὁ Ἀπόλυτος». Καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καθίσταται τό «μέγα Ἔσχατον τῆς Ἱστορίας».
Ἰδού, μέ τί συναρπαστικό τρόπο, ἀλληγορεῖται ἡ “ἐνσάρκωσις” τοῦ Διαβόλου κατά τήν Μεγάλη Παρασκευή:
«Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα (τήν Μ. Παρασκευή). Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα.
Σήμερα ὁ Διάβολος “σαρκώθηκε” μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά “ἀποσαρκώσῃ” τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό εἰσῆλθε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα.
Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν Παράδεισος;
Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]». (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Φοβερά ἡ καταδίκη τοῦ Θεοῦ, ὁμιλία εἰς τήν Μεγάλη Παρασκευή).
Προφητεία, Φωτιά καί Θειάφι
Σοδομικές κυρώσεις: «Ὁμοίως καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον͵ ἔπινον͵ ἠγόραζον͵ ἐπώλουν, ἐφύτευον͵ ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων͵ ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ΄ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσε πάντας» (Λουκ. ιζ΄ 28-29).
Συνέπειες Λοατκιστῶν+: Ἐπίσης, καθώς συνέβη κατά τίς ἡμέρες τοῦ Πατριάρχου Λώτ, ὅταν ἔπιναν, ἀγόραζαν, πωλοῦσαν, φύτευαν, οἰκοδομοῦσαν, (εὐφραίνονταν στή Βουλή) κατά τήν ἡμέρα, πού ἐξῆλθε ὁ Λώτ ἀπό τά Σόδομα καί τότε ἔβρεξε φωτιά καί θειάφι καί κατέστρεψε τούς πάντες.
