«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἀγαπημένε μας Ἰησοῦ, εἶναι πολύ ἀκριβή ἡ ἀγάπη σου. Ἴσως πιό ἀκριβή καί ἀπό τό σφουγγᾶτο τοῦ ἁγίου Γεωργίου. Λέγει ἡ ἱστορία ὅτι στήν Παφλαγονία ὑπῆρχε μικρός ναός τοῦ Ἁγίου, ὅπου τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του τά παιδιά ἀπό τήν χαράν των ἀσκοῦντο σέ διάφορα ἀγωνίσματα, ὅπως τῆς πάλης, τοῦ δρόμου, τοῦ ἀκοντίου κλπ. Ἕνα ἀπό τά παιδιά δέν κατώρθωνε νά νικήσει τά ἄλλα σέ κανένα ἀγώνισμα. Καί ἦταν λυπημένο. Ἐπῆγε καί γονάτισε λοιπόν, ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου λέγοντάς του: «Βοήθησέ με Ἅγιε, νά νικῶ καί ἐγώ τά ἄλλα παιδιά στά ἀθλήματα καί θά σοῦ φέρω νά φᾶς σφουγγᾶτο (αὐγά τηγανητά)». Καί πράγματι τά ἐνικοῦσε ὅλα.
Ἡ μητέρα του τοῦ ἔφτιαξε καί τοῦ ἔδωσε τό πιάτο μέ τό σφουγγᾶτο. Ἄφησε τό πιάτο κάτω στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Ἐπέρασαν ἀπό ἐκεῖ τρεῖς ναύτες καί πεινασμένοι, ὅπως ἦσαν, ἔφαγαν τό σφουγγᾶτο λέγοντες μεταξύ τους, ὅτι ὁ Ἅγιος δέν τρώγει σφουγγᾶτο. Θά τοῦ φέρουμε λάδι καί κεριά. Μετά τό γεῦμα τους, σηκώθηκαν νά φύγουν καί δέν ἠμποροῦσαν. Εἶχαν κολλήσει στό μαρμάρινο δάπεδο τῆς ἐκκλησίας του. Τοῦ ὑποσχέθηκαν διάφορα δῶρα καί χρήματα γιά νά τούς ἐλευθερώσει. Τελικά τούς ἐλευθέρωσε καί ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν μέ μεγάλη ἀπορία: «Ἅγιε Γεώργιε, πολύ ἀκριβά πωλεῖς τό σφουγγᾶτο σου. Ἐμεῖς λοιπόν ἀπό σήμερα δέν θά ἀγοράσουμε πάλιν ἀπό ἐσένα». Καί ἔφυγαν σαστισμένοι. Καί βέβαια τό ἀκριβοπλήρωσαν, ἀφοῦ ἄφησε ὁ καθένας στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ἀπό ἕνα φλωρί!!
Εἶναι λοιπόν ἀκριβή ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, διότι ἀπαιτεῖται ἐνίοτε γιά πολλές ὧρες κόπος στήν προσευχή, μέχρις ὅτου ἐπέλθη ὁ ἐναγκαλσμός τῆς ψυχῆς μέ τόν Νυμφίον της Χριστόν.
Χωρίς αὐτήν τήν γλυκυτάτην καί ἐρωτικήν ἀγάπην ὁ ἄνθρωπος δέν τοῦ κάνει αἴσθησι καί ἀνάγκη νά βγῆ ἐξω ἀπό τό κελλί του. Νά πάει ποῦ; Νά πάει στήν ἐκκλησία νά κάθεται στό στασίδι, νά ἀκούει μόνον τά ψαλλόμενα καί ἡ ψυχή του νά μήν εἶναι γεμάτη ἀπό τήν θεία ἀγάπη; Αἰσθάνεται ὅτι εἶναι πνευματικά γυμνός. Τοῦ λείπει τό θεῖον ἔνδυμα, διά τοῦ ὁποίου σκεπάζεται ἡ γύμνια τῆς ψυχῆς του. Ὁπότε, ἔρχεται μέσα ἡ ἀπόφασις: Δι᾿ αὐτήν τήν ἀγάπην τοῦ Ἰησοῦ ἀξίζει κάθε ξενύκτι καί κάθε θυσία!
Γνωρίζει ἡ ψυχή ὅτι ὁ Χριστός ἀργεῖ ἐνίοτε, ἀλλά δέν λησμονεῖ. Γνωρίζει τόν Χριστόν ὅτι εἶναι πολυέλεος, πολυεύσπλαγχος καί λίαν φιλάνθρωπος. Γνωρίζει ὅτι, μετά ἀπό πολύ κόπο, θά ἀπολαύσει ἡ ψυχή τό δῶρον τῆς θείας ἀγάπης, ὅμοιον τοῦ ὁποίου δέν ὑπάρχει ἐπάνω στόν ἐπίγειο κόσμον μας.
Ἡ θεία ἀγάπη εἶναι ἡ ἀνεκδιήγητος ἐκδήλωσις πατρικῆς στοργῆς τοῦ Ἰησοῦ πρός τό πλάσμα του. Ἀλλά διατί ὁ Ἰησοῦς μᾶς κάνει ἐνίοτε μερικά «παιγνίδια»; Ἄλλοτε ἡ ἔκφρασις τῆς ἀγάπης του εἶναι σφοδρά καί κατέρχεται ἐξ οὐρανοῦ σάν βολίδα καί ἀστραπή καί ἄλλοτε λειώνει ἡ ψυχή νά ἀποκτήσει ὀλίγα σπέρματα τῆς θείας ἀγάπης;
Αὐτή ἡ ποικιλία τρόπων συμπεριφορᾶς τοῦ Ἰησοῦ μας γίνεται μέσα στά πλαίσια τῆς θεϊκῆς του σοφίας, διά νά μᾶς χειραγωγεῖ πανσόφως, ἕως ὅτου ἀποκτήσουμε καί τήν ἁγία ταπείνωσι. Ἀπόκτησις ἁγίας ταπεινώσεως σημαίνει τό αὐθεντικό συναίσθημα ὅτι εἴμεθα ἄξιοι, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῆς αἰωνίου κολάσεως. Ἐκεῖ δέν ἠμπορεῖ νά εἰσέλθει κανένα πονηρό πνεῦμα νά μᾶς ἐνοχλήσει.
Ὅμως ὁ Ἰησοῦς, ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι ἔφθασε ἡ ψυχή μας σ᾿ αὐτό τό αὐθεντικό συναίσθημα τῆς ταπεινώσεως, συνεχίζει καί πάλιν νά ἀποσύρει ἤ νά κρύβει τήν Χάριν του. Διατί; Ἴσως διότι δέν ἠμπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, ὡς θνητός καί χοϊκός ἀκόμη πού εἶναι νά κρατεῖ τήν Χάρι σέ ὑπέρτατο βαθμό μέσα του. Ἄλλωστε ἡ φαινομενική ἀναχώρησις τῆς Χάριτος διά ὀλίγες ὧρες ἤ ἡμέρες, προκαλεῖ ἕνα πόνο στήν ψυχή καί ἕνα πόθο πότε πάλιν θά ἐπανέλθη; Καί ἐν συνεχείᾳ ἡ ψυχή προσφέρεται μέ σφοδρότητα σ᾿ αὐτή τήν ἀναζήτησι τοῦ Νυμφίου της, ὁ Ὁποῖος τήν παρακολουθεῖ ἀπό τά ὑψηλά μπαλκόνια τοῦ οὐρανοῦ καί τήν καμαρώνει!!!
Σήμερα ὁ Κύριος ἐπετέλεσε ἕνα θαῦμα. Μέ τηλεφώνησε ἡ ἁγία παρθένος Ἀγγελική ὅτι ἡ μητέρα της συνῆθλε. Ἔπαυσε ἡ χθεσινή παράνοιά της, τά ἀνεξέλεγκτα λόγια της, τά μικρά ἐγκεφαλικά της. Ἐπανῆλθαν οἱ σωματικές της δυνάμεις, ἐνῶ χθές τῆς ἔλεγε ὅτι μόλις ἀναπνέει, διότι τό σῶμα της εἶναι σάν νεκρό. Καί σήμερα τῆς ἐζήτησε τά βελόνια νά κεντήσει. Εἶναι ἡλικίας 87 ἐτῶν, ἑτοιμοθάνατη καί ὅμως ὁ Κύριος καταδέχεται νά κάνει καί στήν δική μας τήν γενεά θαύματα σ᾿ ἐμᾶς τούς «ὀγδοῆτες», μοναχούς!
Σ᾿ εὐχαριστοῦμεν Φιλάνθρωπε Ἰησοῦ διότι ἀκούεις τίς προσευχές μας καί τρέχεις ἀκόμη καί σέ ἑτοιμοθανάτους νά τούς δώσεις κουράγιο καί δυνάμεις, ἔτσι ὥστε νά βλέπουν τά θαύματά σου ὁ κόσμος καί νά σέ πιστεύουν καί νά σέ ἀγαποῦν.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης. 19-1-2019
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
