«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Ἀδελφοί μου, νά μή ξεχνοῦμε τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς μας. Νά ξέρετε ὅτι σ᾿ αὐτή τήν γῆ εἴμεθα ξένοι καί ταξιδιῶτες. Ἀκοῦτε τί λέγει τό Ψαλτήριο: «Προσωρινός εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς καί ξένος ὅπως ἦσαν ὅλοι οἱ γονεῖς καί πρόγονοί του». Κανείς δέν παραμένει σ᾿ αὐτό τόν κόσμο. Δέν ἤλθαμε γιά νά μείνουμε ἐδῶ. Ἐδῶ εἶναι ἕνα ἀδιάκοπο πέρασμα, μία διάβασι. Ἀνατείλαμε μέ τήν γέννησί μας καί δύουμε μέ τόν θάνατό μας.
Ἐκεῖνος ὁ μεγάλος ἅγιος Ἰώβ ἔλεγε: «Ἀπό τήν κοιλιά ἀκόμη τῆς μάννας μου ἔχω ἤδη πέσει μέσα στόν τάφο μου». Τό ἀκούσατε αὐτό; Ἔτσι τοῦ φάνηκε ἡ ζωή αὐτή ἐδῶ στήν γῆ, ὅπου ἔζησε 400 χρόνια. Διότι, μετά τά κτυπήματα πού δέχθηκε ἀπό τόν Θεό, τοῦ χαρίσθηκαν ἄλλα 140 χρόνια, ἀφοῦ δοκιμάσθηκε σκληρά ἀπό βάσανα καί ἀσθένειες. Καί τόσο σύντομη τοῦ φάνηκε ἡ ζωή, σάν νά ἐπήδηξε ἀπό τήν κοιλιά τῆς μάννας του μέσα στόν τάφο. Ἕνα πήδημα τελικά τοῦ φάνηκε αὐτή ἡ ζωή!
Δέν ἀκοῦτε μέ τί μᾶς παρομοιάζει τό Ἅγιο Πνεῦμα; «Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σάν τό χορτάρι καί οἱ ἡμέρες του σάν τά ἄνθη τοῦ ἀγροῦ. Ἔτσι θά ἀνθίσει καί θά μαραθῆ». Καί ἀλλοῦ λέγει: «Οἱ ἡμέρες του εἶναι σάν μία φευγαλέα σκιά». Καί ἀλλοῦ: «Οἱ ἡμέρες μου εἶναι σάν σκιά πού ἐπέρασε γρήγορα καί ἐγώ σάν χορτάρι πού σέ λίγο ξεράθηκε». Καί πάλι λέγει: «Οἱ ἡμέρες μου ἔσβησαν σάν τόν καπνό καί τά ὀστᾶ μου ξεράθηκαν σάν τά ξερόκλαδα». Καί ἀλλοῦ: «Οἱ ἡμέρες τῶν χρόνων μας εἶναι σάν τόν ἰστό τῆς ἀράχνης». Παρομοιάζονται οἱ ἡμέρες μας σάν τόν ἰστό τῆς ἀράχνης! Δηλαδή, ὅσο ἀδύνατος εἶναι ὁ ἰστός τῆς ἀράχνης, τόσο λεπτή καί γρήγορη εἶναι ἡ ἐπίγεια ζωή μας. Ὁπότε εἴμεθα σκιά, ὄνειρο καί ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, πού γρήγορα ξηραίνεται.
Ὁ Θεός λέγει μέ τό στόμα τοῦ Ἠσαΐα: «Ἄκουε Προφῆτα, κράξον καί λέγε αὐτά ἐνώπιον τοῦ λαοῦ: «Το σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι χορτάρι καί ὅλη ἡ δόξα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὅση τό ἄνθος τοῦ ἀγροῦ. Ξεράθηκε τό χορτάρι καί τό ἄνθος του ἔπεσε, ἐνῶ ὁ λόγος μου παραμένει στόν αἰῶνα». Ἔτσι, νά μή ἔχουμε ἐλπίδα καί βάσι σ᾿ αὐτή τήν ζωή, διότι εἶναι σκιά καί ὄνειρο.
Γνωρίζετε τί παραμένει αἰώνιο; Ἡ ψυχή μας. Τό σῶμα μας βλέπετε ὅτι γίνεται χῶμα. Θάπτουμε καί ξεθάπτουμέ τούς νεκρούς καί σέ λίγο καιρό γίνονται χῶμα. Καί ἀκόμη, μετά ἀπό πολύ καιρό, οὔτε τά κόκκαλα δέν παραμένουν. Ὅλα λειώνουν καί γίνονται χῶμα!
Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή ὅτι «εἶσαι γῆ καί στήν γῆ θά ἐπιστρέψης». Ἀλλά ἡ ψυχή δέν πεθαίνει οὐδέποτε. Ἡ ψυχή παραμένει στούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, διότι εἶναι πνεῦμα καί δέν πεθαίνει. Ἔτσι τήν ἐδημιούργησε ὁ Θεός.
Ἀλλά γιά νά ξέρετε τί συμβαίνει μέ τήν ψυχή, ὅταν πεθάνει ὁ ἄνθρωπος, ἔχω νά σᾶς εἰπῶ τόν δρόμο της, σύμφωνα μέ τήν Παράδοσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Ἀπό τήν ὥρα πού πεθαίνουμε καί μέχρι 40 ἡμέρες, ὁπότε καί θά γίνη ἡ μερική κρίσις τῆς ψυχῆς μας καί ἀποφασίζεται ἀπό τόν Θεό, ποῦ θά σταθοῦμε στό φῶς ἤ στό σκοτάδι, μέχρι τήν γενική Κρίσι. Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι μεταβατική, τόσο γιά τούς δικαίους ὅσο καί γιά τούς ἁμαρτωλούς.
Ἀφ᾿ ὅτου πεθάνει ὁ ἄνθρωπος καί πρόκειται νά βγῆ ἡ ψυχή του, ἐμφανίζονται οἱ δαίμονες τόσοι ὅσα εἶναι καί τά ἁμαρτήματα τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Ταυτόχρονα ἔρχονται καί ἄγγελοι, τόσοι ὅσα καλά ἔργα ἔκαμε αὐτός ὁ ἄνθρωπος στήν ζωή του. Ἔτσι μᾶς ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος.
Καί τότε γίνεται μία μεγάλη μάχη. Διότι οἱ οὐράνιες Δυνάμεις μάχονται μέ τούς δαίμονες πῶς νά ἁρπάξουν τήν ψυχή μέ τό μέρος τους, διότι οἱ δαίμονες ἐπιμένουν νά λέγουν ὅτι εἶναι δική τους, διότι ἔκαμε πολλά ἁμαρτήματα. Ἐνῶ οἱ ἄγγελοι λέγουν ὅτι ἔκαμε πολύ περισσότερα ἀγαθά ἔργα. Καί γίνεται μία μεγάλη μάχη καί ἡ ψυχή φοβᾶται νά βγῆ ἀπό το σῶμα, πού κατοικοῦσε μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα. Καί δένεται ἡ γλῶσσα τοῦ ἀνθρώπου χωρίς νά ἠμπορεῖ νά εἰπῆ κάτι ἀπό ὅλα ὅσα βλέπει. Θά ἤθελε νά εἰπῆ: «Κοίταξε πόσοι δαίμονες ἦλθαν…», ἀλλά δέν θά μπορεῖ νά μιλήσει.
Εἶδε στήν Μονή Παλαιά Ἀγαπία ὁ π. Εὐθύμιος μία ἑβδομάδα πρίν πεθάνει, πῶς ἐμάχοντο οἱ ἄγγελοι καί οἱ δαίμονες γιά τήν ψυχή του; Καί ἔλεγε ὁ πατήρ: «Κύτταξε πῶς μάχονται μεταξύ τους, γιά τήν ψυχή μου! Οἱ ἄγγελοι τοῦ Χριστοῦ ἦλθαν μέ χρυσό στεφάνι καί κτυποῦν τούς δαίμονες. Κυτᾶξτε πῶς φεύγουν οἱ δαίμονες…!
Μία ἑβδομάδα ἐνωρίτερα εἶπε ὅτι θα πεθάνει διότι ἦταν ἐκλεκτός δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ὅπως μοῦ ἔλεγαν οἱ μοναχές. Ἀλλά δέν βλέπουν ὅλοι αὐτά τά μυστήρια γιά νά ἠμποροῦν νά εἰποῦν: «Τί εἶδα…!
Τότε στήν ὥρα τοῦ θανάτου ἔχει μεγάλη παρρησία ὁ ἄγγελος φύλακας τῆς ψυχῆς μας, πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, στό βάπτισμά μας. Ὅταν ἔρχεται αὐτός ὁ ἄγγελος, ὅλοι οἱ δαίμονες στέκονται μακριά. Αὐτός ἔχει μεγάλη δύναμι καί ἐξουσία ἀπό τον Θεό. Γι᾿ αὐτό, ὅταν προσεύχεσθε στό σπίτι σας, μετά τίς καθιερωμένες προσευχές σας νά κάνετε καί μερικές μετάνοιες στόν ἄγγελο φύλακα τῆς ψυχῆς σας, καί νά τοῦ λέγετε:
-Ἅγιε ἄγγελε, φύλακα τῆς ζωῆς μου, προσευχήσου στόν Χριστό γιά μένα τόν ἁμαρτωλό!
Διότι αὐτός ὁ ἄγγελος, ὄχι μόνο μᾶς προστατεύει σ᾿ αὐτή τήν ζωή, ἀλλά καί στήν ὥρα τοῦ θανάτου μας. Αὐτός ταξιδεύει μέ τήν ψυχή μας ὅταν πρόκειται νά περάση τά ἐναέρια δαιμονικά τελώνια μέχρι τήν 40ην ἡμέρα, ὅπου θά μᾶς κατατάξει ὁ Θεός στόν τόπο πού μᾶς ὥρισε. Ἐάν δέν εἶναι αὐτός κοντά μας, οἱ δαίμονες θά κάνουν ἐναντίον μας ὅ,τι χειρότερα θέλουν νά μᾶς κάνουν.
Ἀκοῦστε τί λέγει τό Ψαλτήριο: «Δέν κοιμᾶται αὐτός πού σέ φυλάγει…». Καί ἀλλοῦ: «Θά σκεπάσει ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου καί θά περικυκλώσει αὐτόν πού φοβᾶται τόν Θεόν καί θά τόν λυτρώσει». Συνεπῶς εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὁ φύλακας ἄγγελος σ’αὐτή μας τήν ζωή, θά μᾶς συνοδεύει καί στήν ἄλλη μέχρι τήν 40η ἡμέρα.
Ἔρχεται αὐτός ὁ ἄγγελος καί λέγει: «Δώστε μου τό μερίδιό μου, ἔε διάβολοι! Ἐγώ γνωρίζω τήν ζωή αὐτῆς τῆς ψυχῆς, ἀπό τότε πού γεννήθηκε μέχρι τώρα». Καί μετά ὁ ἄγγελος ἔρχεται καί συνομιλεῖ μέ τήν ψυχή λέγοντάς της: «Μή φοβᾶσαι, ἀδελφή μου ψυχή!» Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης μᾶς λέγει γιατί ὀνομάζει τήν ψυχή, ἀδελφή. Διότι καί ὁ ἄγγελος καί ἡ ψυχή εἶναι νοερές ὑπάρξεις, αὐτεξούσιες, λογικές καί εἶναι πνεύματα, ὅπως λέγει τό ἅγιο Εὐαγγέλιο: «Καί θά εἶναι ὅλοι, ὅπως οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ».
Ἰδού τό σῶμα σου! Θυμήσου, ἀδελφή ψυχή αὐτό τό σῶμα σου, τό σπίτι σου στό ὁποῖο ἔμεινες μέχρι τώρα! Μέ αὐτό τό σῶμα κυοφορήθηκες στήν κοιλία τῆς μάννας σου, μέ αὐτό το σῶμα ἔζησες 20,60,80 χρόνια, ὅσα ἤθελε ὁ Θεός νά σοῦ δώσει σ᾿ αὐτή τήν γῆ. Διότι ἡ ζωή μας εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ὄχι στά δικά μας!
Θυμήσου, ἀδελφή ψυχή, ὅταν θά σημάνει ἡ σάλπιγγα τῆς ἐσχάτης κρίσεως, σέ μία στιγμούλα, ὅσο χρειάζεται νά ἀνοιγοκλείσουν τά μάτια, θά ἀναστηθῆ αὐτό τό σῶμα, πού τό βλέπεις τώρα ἄπνουν, καί μαζί μέ αὐτό θά σταθῆς στήν μέλλουσα γενική Κρίσι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅλοι θά σταθοῦν μπροστά στό συνέδριον τῆς ἐσχάτης κρίσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά πάρη ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τά ἔργα του, καλά ἤ κακά».
Μετά ὁ φύλακας ἄγγελος λέγει στήν ψυχή: «Ἔλα ἀδελφή ψυχή νά ἐνθυμηθῆς ὅταν ἤσουν παιδί καί σέ ἔστειλε ἡ μάννα σου νά φέρης ἕνα κουβᾶ νερό ἤ νά φέρης λαχανικά ἀπό τόν κῆπο ἤ νά φέρης τίς πάπιες ἀπό τό λειβάδι, ἤ νά κάνεις ἀκόμη καί τήν πιό μικρή ἐργασία στό χωράφι. Θυμήσου τότε τί σκεπτόσουν καί πόσο καταλάβαινες αὐτά τότε. Ἄρχισε νά θυμᾶσαι ἀπό τήν παιδική σου ἡλικία τί καλό ἤ τί κακό ἔκαμες ἀπό τότε στήν ζωή σου.
Θυμήσου τί ἔκανες ὅταν ἐπῆγες τήν πρώτη χρονιά στό σχολεῖο, τήν δεύτερη, τήν τρίτη. Θυμήσου τί ἔκανες! Μετά ἐξῆλθες στόν κόσμο, ὅταν ἤσουν νέα ἤ παλληκάρι, ὅταν παντρεύθηκες, θυμήσου τί ἔκανες. Δηλαδή ἀπό τήν ὥρα πού γεννήθηκες μέχρι τόν θάνατό σου κάθε ἡμέρα θυμήσου τί ἔκανες καί τί εἶπες. Διότι ἡ ψυχή, ὅταν ἐξέλθη ἀπό τό σῶμα τά ἐνθυμεῖται ὅλα καί πολύ δυνατά. Εἶναι ὅπως οἱ ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου μπροστά της ὅλα τά ἔργα της, πού ἔκανε μέ τό σῶμα της. Δέν τήν βαρύνει πλέον ἡ γῆ οὔτε τό σῶμα της γιά νά μή τά ἐνθυμῆται. Ὅλα φαίνονται σάν σέ καθρέπτη.
Αὐτά συμβαίνουν τήν πρώτη ἡμέρα, μετά τόν θάνατο τοῦ σώματος! Τήν δεύτερη ἡμέρα συμβαίνει ἕνα ἔργο πολύ φρικιαστικό. Ὁ ἄγγελος παραλαμβάνει τήν ψυχή καί τήν μεταφέρει στούς τόπους ὅπου ἐπῆγε καί ἔζησε σέ ὅλη της τήν ζωή. Τότε συμβαίνει αὐτό πού λέγει ὁ Δαβίδ στό Ψαλτήριο: «Διατί φοβοῦμαι ἐκείνη τήν ἡμέρα; Διότι ἡ ἀνομία τῆς πτώσεώς μου μέ περιτριγυρίζει».
Ὅλη ἡ πολιτεία τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται τήν δεύτερη ἡμέρα μετά τον θάνατό του. Ἀλλά, ἔχεις κάτι νά μέ ἐρωτήσεις: «Πάτερ πῶς μπορεῖ ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου νά πάει σέ μία ἡμέρα ἐκεῖ μακριά ὅπου ἐπῆγε καί ἔζησε;»
-Ἡ ψυχή μπορεῖ νά περιτριγυρίζει ὅλη τήν γῆ σέ μία στιγμή πού ἐσύ ἀνοιγοκλείνεις τά μάτια σου. Ἡ ψυχή μας καί ὁ ἄγγελός της τρέχουν μέ τήν ταχύτητα τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου καί πιό γρήγορα μάλιστα, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Θά τρέξουν μέ βιασύνη καί γρηγορώτερα ἀπό τίς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου οἱ ψυχές τῶν δικαίων νά ἐπιστρέψουν σέ Σένα Κύριε». Ἔτσι μᾶς λέγει ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ.
Ἡ ψυχή εἶναι νοερά ὕπαρξις καί δέν ἔχω λόγια ἀνθρώπινα ἤ μέ τό μυαλό μου νά περιγράψω πῶς ἠμπορεῖ ἡ ψυχή νά περιφέρεται με ταχύτητα ὁλόκληρη τήν γῆ! Μέχρι νά εἰπῶ ἐγώ τίς πόλεις Πεκῖνο, Νέα Ὑόρκη, Μόσχα, Βουκουρέστι, Συχαστρία, ἡ ψυχή ἤδη ἔχει πάει σέ ὅλες αὐτές τίς πόλεις! Καί δέν ἔχει ἡ ψυχή κάποια δυσκολία νά κάνει αὐτά τά ταξίδια.
Καί ποῦ πηγαίνει τήν δεύτερη ἡμέρα; Τήν πηγαίνει ὁ ἄγγελος, ὅπου ἐπερπάτησε σέ ὅλη τήν ζωή της καί τῆς δείχνει τά καλά καί τά κακά ἔργα πού ἔκανε. Καί ὅλα αὐτά με πλήρη τήν ἀλήθεια. Θα τῆς λέγει:
-Κύτταξε, ἐδῶ κατέκρινες, ἐδῶ κτύπησες τόν τάδε, ἐδῶ ἐπόρνευσες μέ τόσες γυναῖκες καί μέ ἄνδρες. Ἐδῶ ἐδίκασες, ἐκεῖ ἐκάπνισες, ἐδῶ ἔκανες ἔκτρωσι γιά τόσα παιδιά, ἐκεῖ ὕβρισες, ἐδῶ ἔκλεψες, ἐκεῖ τραγούδησες ἄσεμνα τραγούδια, ἐκεῖ τεμπέλιασες, ἐδῶ ἐκδικήθηκες τόν τάδε. Ἐκεῖ τόν ἐχλεύασες, ἐμέθυσες, ἐβλασφήμησες. Δέν ἐξωμολογήθηκες, δέν ἐνήστευσες καί ἐκοινώνησες μέ ἀναξιότητα.
Καί μετά θά σοῦ δείξει τά καλά σου ἔργα. Ὅπως: «Ἐδῶ, ἀδελφή ψυχή, ἐπῆγες στήν ἐκκλησία, ἐκεῖ ἄκουσες καί ἐφήρμοσες τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ἔκανες ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς, ἐδῶ ἐδίδαξες στά παιδιά σου τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ἐδιάβασες τά βιβλία τῶν Ἁγίων, ὑπέμεινες τίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς μέ ὑπομονή, εἶπες στόν τάδε ἕνα ψυχωφελῆ λόγον, κάπου ἀλλοῦ ἔκανες ἐλεημοσύνη, ἐνέδυσες τούς τάδε γυμνούς, ἐπότισες τόν τάδε διψασμένο, ὑποδέχθηκες μέ καλωσύνη τούς ξένους….».
Τῆς ἀποκαλύπτει ὁ ἄγγελος ὅλα, τά πάντα, καί ἡ καϋμένη ἡ ψυχή δέν μπορεῖ νά εἰπῆ τίποτε, διότι ὁ ἄγγελος τῆς λέγει μόνο τήν ἀλήθεια καί δέν μπορεῖ νά τήν ἐξαπατᾶ.
Καί ἀπορεῖ ἡ ψυχή γιά ὅλα αὐτά καί ἐρωτᾶ τόν ἄγγελο:
-Ἅγιε ἄγγελε πῶς γνωρίζεις ἐσύ ὅλα αὐτά;
-Πῶς νά μή τά γνωρίζω, ἀφοῦ πάντοτε ἤμουν κοντά σου;
-Ἐσύ ἔτρωγες, ἐγώ δέν μπορῶ νά φάγω. Ἐσύ κοιμᾶσαι, ἐγώ δέν κοιμᾶμαι ποτέ, ἀλλά εἶμαι δίπλα σου. Ἐσύ ἔπινες, ἐγώ δέν ἠμπορῶ νά πιῶ. Ἐσύ στεκόσουν κάπου μέ τεμπελιά, ἐγώ δέν μπορῶ νά εἶμαι ἔτσι. Ἐγώ δέν εἶμαι ὕπαρξις πού μπορῶ νά φάγω, ἤ νά πιῶ ἤ νά κοιμηθῶ. Ἐγώ εἶμαι πάντοτε σέ ἐπαγρύπνησι, ὅπως λέγει καί τό Ψαλτήριο ὅτι «δέν κοιμᾶται ἐκεῖνος πού σέ φυλάγει». Ἐάν ἐγώ δέν ἤμουν μαζί σου, οἱ δαίμονες θά σοῦ εἶχαν προξενήσει μεγάλη καταστροφή, μαζί μέ τούς ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς. Ἐγώ σέ ἐσκέπασα καί πάντοτε ἤμουν δίπλα σου καί ἔγραφα τούς λογισμούς σου. Διότι ἐγώ ξέρω τίς σκέψεις σου καί τί λέγεις ἤ τί κάνεις, καλό ἤ κακό.
Αὐτά συμβαίνουν τήν δεύτερη ἡμέρα. Δηλαδή ὁ ἄγγελος συνοδεύει τήν ψυχή ἐκεῖ, ὅπου περπάτησε καί βρέθηκε σέ ὅλη τήν ζωή της. Ἐνῶ τήν τρίτη ἡμέρα, μετά τόν θάνατο τοῦ σώματος, ἡ ψυχή βλέπει ἐμᾶς. Βλέπει νά κλαίει ἡ μαμά, ἡ ἀδελφή, ἡ σύζυγος ἤ ὁ σύζυγος. Βλέπει ὅτι κλαίει ὅλο τό σόϊ τῶν συγγενῶν καί αἰσθάνετα ἄσχημα. Ἀλλά δέν ἔχει κάποια φροντίδα γιά ἐμᾶς. Αὐτή σκέπτεται μόνο τόν ἑαυτό της καί λέγει: «Αὐτοί εἶναι ἀκόμη στήν γῆ καί μποροῦν νά μετανοήσουν. Ἔχουν ἀκόμη χρόνο νά κάνουν καί καλά ἔργα. Ἀλλά ἐγώ ποῦ πηγαίνω τώρα; Ποιός θά βοηθήσει ἐμένα ἐδῶ πού εὑρίσκομαι;
Τήν τρίτη ἡμέρα παραλαμβάνουν τήν ψυχή ἕξι ἄγγελοι φωτεινοί καί ὁ ἄγγελος φύλακάς της, πού τῆς δόθηκε ἀπό τό βάπτισμά της, δηλαδή συνολικά ἑπτά καί τήν μεταφέρουν νά περάση ἀπό τά φοβερά δαιμονικά τελώνια.
Ἀκούσατε γιά τά 24 δαιμονικά τελώνια; Γίνονται πολλές προσευχές γι᾿ αὐτούς πού ζητοῦν νά λάβουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά γλυτώσουν ἀπό τά σκοτεινά πνεύματα τοῦ ἀέρος.
Οἱ καλύτερες προσευχές καί μυστήρια γι᾿ αὐτούς πού πρόκειται νά πεθάνουν εἶναι ἡ γενική ἐξομόγησις καί ἡ θεία Κοινωνία. Ἀκόμη ἡ συγχώρησις καί συμφιλίωσις μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Μετά τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου, κάνει Θεία Λειτουργία ἐπί 40 ἡμέρες καί τρισάγια, ἀκόμη ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς. Με ὅλα αὐτά βοηθιέται ἡ ψυχή καί περνάει μέ εὐκολία τά δαιμονικά τελώνια. Διότι ἡ Ἐκκλησία μας, σάν πνευματική μας μητέρα, προσεύχεται γιά τήν δυστυχισμένη ψυχή μας, γιά τά παιδιά νά περάσουν μέ εὐκολία τά τελώνια τοῦ ἀέρος.
Τί συμβαίνει, ἀφοῦ περάσει ἡ ψυχή τά δαιμονικά τελώνια; Τότε βλέπει ὁ ἄνθρωπος πόση ὠφέλεια ἐπῆρε διότι ἐξωμολογήθηκε καί καθαρίσθηκε ἀπό τίς ἁμαρτίες του. Ἐάν ὁ Θεός δέν μᾶς συγχωροῦσε μέ τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως κανείς ἄνθρωπος δέν θα ἠμποροῦσε νά σωθῆ. Τί μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος; Ὅτι ὅλοι μας σφάλλομε καί δέν ὑπάρχει κανείς χωρίς ἁμαρτία.
Καί σέ ἐμᾶς ὁ Χριστός μᾶς ἄφησε τήν ἐξομολόγησι σάν δεύτερο βάπτισμα, ὅπως λέγει καί ὁ ἱερεύς. Ἀκούσατε τί λέγει στήν κατηχητική εὐχή τῆς κουρᾶς; «Μέ δεύτερο βάπτισμα βαπτίσθηκες, σύμφωνα μέ τήν τάξι τῶν χριστιανικῶν Μυστηρίων».
Τώρα, στήν ἄλλη ζωή δηλαδή, φαίνεται πόση ὠφέλεια ἐπῆρε ἡ ψυχή ἀπό τήν ἐξομολόγησι, ὅταν περάσει τά δαιμονικά τελώνια.
Γι᾿ αὐτό σᾶς παρακαλῶ νά κρατᾶτε στό μυαλό σας αὐτή τήν συμβουλή μου: Ὅταν βλέπετε ὅτι κάποιος τοῦ σπιτιοῦ σας, μητέρα, ἀδελφός, άδεφλή, κόρη, πατέρας ἀσθένησε, νά μή τόν πᾶτε πρῶτα στόν γιατρό, ἀλλά στόν Πνευματικό νά ἐξομολογηθῆ καθαρά ὅλες τίς ἁμαρτίες του.
Ὁ χριστιανός κανονικά καί ὑποχρεωτικά πρέπει νά ἐξομολογεῖται τέσσερεις φορές τίς χρόνο τίς ἁμαρτίες του, στίς τέσσερεις μεγάλες νηστεῖες, ὅσο ζεῖ, καί προπαντός ἄν ἀρώστησε βαρειά. Καλεῖ τόν ἱερέα γρήγορα νά ἐξομολογηθῆ γιά τελευταία φορά. Καί ὄχι ὅταν δέθηκε ἡ γλῶσσα του ἤ ἔχασε τά λογικά του καί τήν συνείδησί του, ἀλλά ἐγκαίρως, ὅταν ἔχει καθαρό τόν νοῦ του.
Νά βάλετε τόν ἀσθενῆ νά γράψη, ἄν μπορεῖ, σέ χαρτί τά πταίσματά του. Καί ἄν τόν κατάφερες νά ἐξομολογηθῆ, ἐκέρδισες τήν ψυχή του καί θά τήν πάρει ὁ Χριστός στόν παράδεισο. Διότι, τί λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Ἀκόμη καί ἄν εἶχε κάνει κάποιος θανάσιμα ἁμαρτήματα, ἐάν ἀπέθανε ἐξομολογημένος, τόν συγχωρεῖ ὁ Θεός. Διότι λέγει καί τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο: «Κανείς ἀκάθαρτος δέν θά εἰσέλθη στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Ἄκουσες τί λέγει ἕνας Ἅγιος; Αὐτός εἶδε μία μεγάλη φλόγα καί ἀπ᾿ αὐτήν ἐξήρχοντο λευκά περιστέρια σάν τά χιόνια λευκά καί πετοῦσαν πρός τόν οὐρανό. Κί ἐκεῖ ἦταν ἡ κόλασις καί ἄκουσε κραυγές καί στεναγμούς. «Πῶς Κύριε ἀπό τήν φωτιά ἐξῆλθαν περιστέρια;» Ἐρώτησε. Καί ἄκουσε: «Περιστέρια εἶναι οἱ ψυχές τῶν δικαίων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖες καθαρίσθηκαν μέ τόν κανόνα νά παραμείνουν στόν ἅδη καί συπληρώθηκαν γιά αὐτά πού εἶχαν ἀνάγκη.
Διότι ἡ Ἐκκλησία μας ἀνεβαίνει ἀπό τά ἐπίγεια περισσότερο μέ τήν Θεία Λειτουργία. Καί ὡς γνωστόν, ἡ θυσία καί ἐξαγορά μας γίνεται διά τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Διά τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ καθαριζόμεθα ἀπό κάθε ἁμαρτία».
Ἐάν ὁ Χριστιανός, ἀπέθανε ἐξομολογημένος καί ἄν εἶχε βαρειές ἁμαρτίες καί δέν ἔκαμε τόν πρέποντα κανόνα του, τόν κάνει ἐκεῖ στήν κόλασι, στήν ἄλλη ζωή. Ἀλλά ἀπό τήν κόλασι τόν βγάζει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τήν Θεία Λειτουργία μέ τίς συγχωρητικές εὐχές καί μέ τήν ἐλεημοσύνη καί ἔτσι πάει στόν παράδεισο.
Ἐνῶ, ἄν κάποιος ἀπέθανε ἀνεξομολόγητος καί εἶχε κάνει θανάσιμα ἁμαρτήματα, εἶναι σάν νά ἀπέθανε ἀβάπτιστος, λόγῳ τῶν βαρέων ἁμαρτημάτων του, ἔστω καί νά γίνουν ὅλες οἱ ἀκολουθίες στήν γῆ, πολύ λίγο μποροῦν νά τόν βοηθήσουν, διότι κανείς ἀκάθαρτος δέν θα μπῆ στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ἔτσι τοποθετήθηκαν κατά τήν ἀνάβασι τῆς ψυχῆς τά δαιμονικά τελώνια, οὕτως ὥστε νά μή περνᾶ κανείς πρός τόν οὐρανό χωρίς τόν ἔλεγχο. Γνωρίζετε γιατί ἔχουν αὐτοί μῖσος καί ἀντιζηλία ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων; Διότι οἱ ψυχές τῶν δικαίων πλησιάζουν νά φθάσουν στόν ἀριθμό πού ἦσαν οἱ δαίμονες, ὅταν ἔπεσαν. Ὁ κόσμος αὐτός θά παραμείνει στήν γῆ, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, μέχρι νά συμπληρωθῆ ὁ ἀριθμός τῶν ἐκπεσόντων ἀγγέλων ἀπό τούς δικαίους χριστιανούς. Ὅπως λέγει ἡ Ἀποκάλυψις, ἔπεσαν τό ἕνα τρίτο τῶν ἀγγέλων τοῦ οὐρανοῦ. Ἰδού τό χωρίον: «Εἶδα τόν διάβολο, τό μεγάλο θηρίο, τό ὁποῖο παρέσυρε μέ τήν οὐρά του τό ἕνα τρίτο τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καί τούς ἔριξε στήν γῆ.
Δηλαδή ἔπεσε τό ἕνα τρίτο τῶν ἀγγέλων ἀπό ὅλα τά τάγματα, οἱ ὁποῖοι δέχθηκαν τήν σκέψι τοῦ σατανᾶ πῶς νά γίνουν κι αὐτοί ὅμοιοι μέ τόν Θεό. Και γι᾿ αὐτό ἔχουν τόση κακία οἱ δαίμονες, διότι γνωρίζουν ὅτι κάθε ψυχή πού θά φθάση στόν οὐρανό, ὅπως λέγει καί τό Εὐαγγέλιο, θά εἶναι ὅπως οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, θά παραλάβουν τίς θέσεις τους καί θά ἁπαρτίσουν τίς δικές τούς ὁμάδες.
Γι᾿ αὐτό στέκονται στόν αἰθέρα καί λέγουν: Ἰδού ὁ Θεός μᾶς ἄφησε ἐμᾶς καί ἐπέσαμε στήν γῆ, ἐνῶ οἱ ψυχές αὐτῶν πού πᾶνε ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό καί στόν Θεό, παίρνουν τίς δικές μας θέσεις». Καί τότε ὁ Θεός τούς ἔδωσε τήν ἄδεια, νά στέκωνται καί νά ἐλέγχουν τήν πορεία τῶν ψυχῶν πού ἀνεβαίνουν ἀπό τήν γῆ πρός τόν Θεό. Διότι ὁ ἴδιος δέν εἶναι μόνο Φιλάνθρωπος, ἀλλά καί Δίκαιος. Ἔτσι, ὅσες ψυχές πεθαίνουν ἀμετανόητες γιά βαρειά ἁμαρτήματα, καί δέν ζοῦν μέ τόν Θεό, δέν μποροῦν νά ὑπάγουν στόν Θεό καί ἐπιστρέφουν ὄχι στήν γῆ ἀπό ὅπου ἔφυγαν ἀλλά ὑπάγουν στήν κόλασι νά βασανίζωνται.
Καί ἰδού πῶς εἶναι τοποθετημένα τά δαιμονικά αὐτά τελώνια: Τό πρῶτο εἶναι τό δαιμόνιο τῆς κατακρίσεως. Τό δεύτερο τῆς συκοφαντίας. Τό τρίτο τῆς ὀργῆς, κατόπιν τῆς γαστριμαργίας καί προχωροῦν ἀπό τά μικρότερα μέχρι τά μεγάλα καί θανάσιμα ἁμαρτήματα.
Καί ποιός ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν ἔπεσαν καί πέφτουν στήν κατάκρισι; Ποιός δέν ὠργίσθηκε; Ποιός δέν ἦταν λαίμαργος; Ποιός δέν ἔζησε μέ τεμπελιά; Ποιός δέν ἤπιε ἕνα κρασί περισσότερο ἀπό τό κανονικό; Ποιός δέν ἔπεσε μέ τόν λογισμό ἤ καί μέ φαντασίες, ἀκόμη καί μέ ἔργα στήν ἀνηθικότητα;, στήν μέθη, στήν ἀμφιβολία γιά τήν πίστι μας καί σέ τόσα ἄλλα σωματικά ἁμαρτήματα, ὅπως διαβάζουμε στό ὅραμα πού εἶδε γιά τά δαιμονικά τελώνια ἡ ἁγία Θεοδώρα; (πνευματική κόρη τοῦ ἁγίου Βασιλείου τοῦ Νέου).
Εἴδατε τί εἶπε ἡ Θεοδώρα, ὅταν ἔφθασε στό τελώνιο τῆς μέθης; Ἐξεπλάγην, πού οἱ δαίμονες πού ὑπενθύμισαν ὅλα τά ποτήρια πού ἤπια στήν ζωή μου. Καί μοῦ ἀπεκάλυψαν πότε ἐμέθυσα, σέ ποιά στιγμή, καί μέ ποιόν ἤμουν καί πόσες φορές συγκρούσθηκα μέ ἀνθρώπους καί πόσες φορές ἤπια. Καί ἐρώτησα τούς ἁγίους ἀγγέλους:
-Πῶς τά γνωρίζουν ὅλα αὐτά οἱ δαίμονες;
-Ὅπως οἱ ἀγαθοί ἄγγελοι, εἶναι πνεύματα, ἔτσι καί οἱ δαίμονες εἶναι ἄγγελοι ἀλλά τοῦ σκότους, καί σάν πνεύματα, πού εἶναι τρέχουν καί βλέπουν καί ἀκοῦν ὅλα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων.
Ἀλλά νά γνωρίζετε ἀκόμη, λέγει ἐδῶ ὁ Γέροντας Κλεόπας, ὅτι δίπλα στόν ἀγαθό ἄγγελο, πού ἔρχεται δεξιά τοῦ χριστιανοῦ πού βαπτίζεται, ἔρχεται καί ἕνας ἄγγελος ἀπό τήν χορεία τῶν ἀγγέλων τοῦ ἄδου, ὁ ὁποῖος στέκεται πίσω ἀριστερά τοῦ χριστιανοῦ καί τόν συνοδεύει, ὅπου πηγαίνει. Αὐτός γράφει ὅτι κακό ἔκανε ὁ Χριστιανός σέ ὅλη τήν ζωή του. Ἐνῶ ὁ ἀγαθός ἄγγελος γράφει καί τά καλά καί τά κακά. Ἔτσι πιστεύει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.
Τώρα νά ἰδοῦμε τί γίνεται μέ τήν ψυχή ἐκείνου τοῦ Χριστιανοῦ πού ἐξωμολογήθηκε καί ἔρχεται ὁ διάβολος μέ φθόνο γιά νά τόν ἐλέγχει γιά ὅλες τίς ἁμαρτίες του. Ἀλλά δέν εὑρίσκει τίποτε γραμμένο στά δικά του βιβλία. Τότε οὐρλιάζει, μουγγρίζει καί ὀργίζεται γι᾿ αὐτή τήν ψυχή, ἡ ὁποία εἶχε κάνει μεγάλες ἁμαρτίες, ὅπως, ἐκτρώσεις, πορνεῖες, κλοπές, ἀδικίες, μέθες καί ἄλλα καί δέν εὑρίσκει πλέον τίποτε γραμμένο. Διότι ὁ Πνευματικός μέ τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἔσβησε ὅλες τίς ἁμαρτίες του μέ τήν ἐξομολόγησι πού ἔκανε. Λέγει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ: «Κάθε ἁμαρτία πού ἔλυσε ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ στήν γῆ, θά εἶναι γιά πάντα λυμένη καί στόν οὐρανό». Δέν τό ξέρετε αὐτό ὅτι εἶναι λόγος τοῦ Χριστοῦ μέσα στό Εὐαγγέλιο;
Ὁπότε ἡ ἐξομολόγησις εἶναι τόσο μεγάλο μυστήριο, ὥστε ἔχει τήν δύναμι νά καθαρίσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτία του καί νά τήν συγχωρέση γιά πάντα. Καί στήν ἄλλη τήν ζωή! Ὅποιος λοιπόν ἐξομολογηθῆ ἐδῶ τίς ἁμαρτίες του, θά περάση ἀνάμεσα στά δαιμονικά τάγματα, χωρίς νά ἠμποροῦν νά τόν κρατήσουν τά πνεύματα τοῦ σκότους.
Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πολύ σοφή. Ἀρχίζει νά βλέπει μόνο ὅταν πάει στήν ἄλλη ζωή, στήν ἀντίπερα ὄχθη. Καί ὅταν ἰδεῖ ὅτι τά δαιμονικά τελώνια τήν ἁρπάζουν γιά μεγάλες ἁμαρτίες πού ἔκανε καί δέν τίς ἐξωμολογήθηκε, τότε ἀρχίζει νά κλαίει, νά λυπεῖται καί ἰδιαίτερα, ὅταν ἰδεῖ τούς δαίμονες νά τήν ἁρπάζουν γιά νά τήν μεταφέρουν στό ἄλλο ἀνώτερο δαιμονικό τάγμα, νά ἐξετασθῆ καί γιά τίς ἄλλες ἀμαρτίες της. Τότε ὁ φύλακας ἄγγελός της τῆς λέγει:
-Μή φοβᾶσαι, ἀδελφή Ψυχή, διότι δέν γνωρίζεις τίς κρίσεις τοῦ Θεοῦ! Μή φοβᾶσαι!
Ἡ ψυχή μεταφέρεται σκεπασμένη μέ τίς πτέρυγες τῶν ἀγγέλων, διότι χιλιάδες δαίμονες θέλουν νά τήν ἁρπάξουν. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἕνας δαίμονας ἔχει τόσο μῖσος ἐναντίον ὅλων μας ἐδῶ πού εἴμαστε καί ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού θά μᾶς ἐσκότωνε ὅλους, ἄν τοῦ ἐπέτρεπε ὁ Θεός. Ὅλοι εἶναι δυνατόν νά χαθοῦμε ἀπό τό μῖσος καί τήν ὀργή ἑνός ἐκπεσόντος ἀγγέλου.
Ἡ ψυχή πού μεταφέρεται ἀπό τούς ἀγγέλους, τούς λέγει στήν πορεία:
-Κύριοί μου ἄγγελοι, μή μέ ἀφήνετε. Πολύ φοβοῦμαι αὐτούς τούς σκοτεινούς ἀγγέλους.
Καί οἱ ἄγγελοι τῆς ἀπαντοῦν:
-Μή φοβᾶσαι ἀδελφή ψυχή, διότι εἶσαι μαζί μας! Ἐμεῖς εἴμεθα τάγμα τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουμε ἐντολή νά σέ συνοδεύουμε! Ἀλλά τώρα μήν ἔχεις ἀγωνία, διότι σέ φυλάγουμε ἐμεῖς.
Ὁ Θεός νά φυλάξει μέχρι τήν 40ην ἡμέρα νά μή πέσει ἡ ψυχή στά χέρια τους.
Τήν τρίτη ἡμέρα ἡ ψυχή μας περνᾶ τά τελώνια τοῦ ἀέρος. Καί εἶναι ἀκριβῶς ἡ τρίτη ἡμέρα ἀπό τήν στιγμή πού ἔφυγε ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα της. Τότε γιά πρώτη φορά ἔρχεται καί στέκεται δίπλα στόν Θρόνο τῆς Παναγίας καί Ζωοποιοῦ Τριάδος.
Καί τί βλέπει ἡ ψυχή ἀπό ἐκεῖ; Διότι λέγει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι τόν Θεόν κανείς δέν Τόν εἶδε ποτέ. Ἀλλά τί βλέπει τότε ἡ ψυχή; Ὅτι τόν Θεόν, τόν Ἰησοῦν Χριστό τόν εἶδε ὅλος ὁ κόσμος. Δέν ἦταν Αὐτός Θεός; Ἀλλά πῶς τόν εἶδε ὅλος ὁ κόσμος; Τόν εἶδε ὁ Ἀβραάμ καί χάρηκε, τόν εἶδε ὁ Μωϋσῆς, ὅπως ἤθελε νά τοῦ ἀποκαλυφθῆ ὁ Θεός στό ὄρος Σινᾶ. Ἀλλ᾿ ὅμως τήν φύσι τοῦ Θεοῦ κανείς δέν τήν εἶδε, οὔτε τά Χερουβείμ, οὔτε τά Σεραφείμ. Ἡ φύσις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπρόσιτη στόν ὁποιονδήποτε νοῦ, εἴτε οὐράνιο εἴτε ἀγγελικό.
Ὁπότε τί βλέπει ἡ ψυχή μας τήν τρίτη ἡμέρα, ὅταν φθάνει πρώτη φορά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἰδού τί βλέπει, κατά τήν μαρτυρία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Βλέπει ἕνα ἐκτυφλωτικό φῶς, ἑκατομμύρια φορές πιό δυνατό ἀπό τό φῶς τοῦ ἡλίου καί αἰσθάνεται καί τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκούει τίς χορεῖες τῶν Χερουβείμ καί Σεραφείμ καί παρουσιάζονται καί σάν μερικά σύννεφα μέ χρῶμα χρυσαφένιο καί κυανοῦν, τά ὁποῖα πηγαίνουν προς ἀνατολάς καί οἱ ἄγγελοι μαζί μέ τήν ψυχή γονατίζουν μπροστά σ᾿ αὐτό το θεῖο φῶς.
Καί κάποια στιγμή σταματοῦν σ᾿ ἕνα τόπο πρός Ἀνατολάς. Καί ἀπ᾿ αὐτό τώρα ἀντιλαμβάνεσθε γιατί στεκόμεθα πρός ἀνατολάς, ὅταν κάνουμε τίς προσευχές μας, διότι ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ εἶναι πρός ἀνατολάς. Δέν εἴδατε τί γράφει ἡ Ἁγία Γραφή; Καί ἐτοποθέτησαν τόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ πρός ἀνατολάς. Καί ἀκόμη δέν γνωρίζετε ὅτι καί τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι Ἀνατολή ἀνατολῶν; Δέν διαβάσατε τί λέγει τό Ψαλτήριο πού ἔχετε στά σπίτια σας ὅτι ὁ Θεός ἀνυψώθηκε στούς οὐρανούς τῶν οὐρανῶν, πρός ἀνατολάς. Συνεπῶς, πρός ἀνατολάς εἶναι ὁ Θρόνος τοῦ Θεοῦ.
Καί σταματοῦν τά σύννεφα, ὁμοίως καί οἱ ἄγγελοι μαζί με τήν ψυχή, πού στέκονται γονατιστοί. Καί αὐτοί σταματοῦν. Τήν τρίτη ἡμέρα ἀκούγεται μία φωνή με τήν γλῶσσα τοῦ Ἀδάμ: «Νά πάρετε αὐτή τήν ψυχή καί νά τήν πᾶτε στόν παράδεισο γιά ἕξι ἡμέρες». Διότι ἕξι ἡμέρες μένει καί περιφέρεται μέ ταχύτητα ἡ ψυχή μας μέσα στόν παράδεισο. Τότε οἱ ἀγαθοί ἄγγελοι παραλαμβάνουν μέ ταχύτητα φωτός τήν ψυχή καί τήν ὁδηγοῦν στούς κήπους τοῦ παραδείσου.
Ὅταν φθάσει ἐκεῖ ἡ ψυχή μέ τούς ἀγγέλους, δέν μπορεῖ κανείς νά περιγράψει τίς ὀμορφιές ἐκεῖνες. Καί τότε βλέπει ἐκεῖ ἡ ψυχή ὅτι ἕνα ἄνθος τοῦ παραδείσου, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Σαλός, εἶναι πιό πολύτιμο ἀπό ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς, ἀπό ὅλα τά κοσμήματα καί ἀπό ὅλα τά πλούτη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Διότι αὐτό τό ἄνθος ἔχει ζωή μέσα του καί οὐδέποτε μαραίνεται ἤ ἀποθνήσκει.
Ἐκεῖ βλέπει, ὅπως εἴπαμε, ἡ ψυχή τόν παράδεισο τῆς εὐφροσύνης, τό Παλάτιο τῆς Νέας Σιών, τήν οὐράνια Ἱερουσαλήμ. Ἔτσι μᾶς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή.
Ἀλλά ἀπερίγραπτη θά εἶναι ἡ χαρά τῆς ψυχῆς, ὅταν θά ἀκούσει τίς ἀγγελικές ψαλμωδίες τῶν Χερουβείμ καί τῶν Δικαίων. Κατόπιν βλέπει τίς τάξεις τῶν Δικαίων, γιά τίς ὁποῖες γράφει ἡ ἀκολουθία τῆς Παννυχίδος καί ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Ὑμνωδός. Μόνο ἐκεῖ στόν Παράδεισο θά εἶναι αὐτές οἱ ὡραιότητες καί μεγαλειότητες.
Ἐκεῖ φαίνονται κάτι λιβάδεια καί σειρές ἀπό δένδρα τά ὁποῖα δέν ἔχουν ὅρια καί σύνορα. Ἐκεῖ τά δένδρα φαίνονται μέ φύλλα ἀπό χρυσό, μέ ἄνθη χρυσαφένια καί κάτω ἀπό κάθε δένδρο ὑπάρχει μία σκηνή, μέσα στήν ὁποία εἶναι ἕνα ὁλόχρυσο τραπέζι καί ἐπάνω στά δένδρα αὐτά κελαηδοῦν πουλιά τῶν ὁποίων τά πτερά δέν μπορεῖ κανείς νά περιγράψει τήν ὀμορφιά τούς. Κι αὐτά τά πουλιά εἶναι ἀθάνατα.
Καί ἀπορεῖ καί θαυμάζει ἡ ψυχή πού θά βλέπει ὅλα αὐτά. Μία σκηνή νά εἶναι ἀπό ἄργυρο, ἡ ἄλλη ἀπό μαργαριτάρια, ἡ ἄλλη ἀπό ὑάκινθο, ἡ ἄλλη ἀπό ὄνυχα, ἡ ἄλλη ἀπό σαρδώνιο, ἡ ἄλλη ἀπό ἀμέθυστο, ἡ ἄλλη ἀπό ρουμπίνια, ἡ ἄλλη ἀπό σάπφειρο, ἡ ἄλλη ἀπό ζαφείρια καί ἀπό κάθε πολύτιμη πέτρα, ὅπως ἀναφέρει καί ἡ Ἀποκάλυψις.
Βλέπει ἐκεῖ ἡ ψυχή ὅτι κάθε τράπεζα εἶναι φτιαγμένη ἀπό διαφορετικά ὑλικά καί πολύτιμες πέτρες. Καί τά δένδρα παράγουν ἀπό ἕνα κλάδο 70 εἴδη φρούτων. Ψάλλουν καί τά φύλλα καί τά ἄνθη καί τά πουλιά ὅλα μαζί. Τρέχουν ποταμοί ἀπό μέλι καί γάλα, μέσα ἀπό λιβάδια, τά ὁποῖα εἶναι ὅπως οἱ καθρέπτες.
Εἶναι μία εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποία δέν ἠμπορεῖ νά περιγράψει ὁ ἄνθρωπος. Ἀλλά ἡ μεγαλύτερη χαρά τῆς ψυχῆς εἶναι ὅταν περνᾶ ἀπό τόν ἕνα παράδεισο στόν ἄλλο. Ἐκεῖ θά συναντηθῆ καί μέ τό γένος τῶν ἀνθρώπων της, καί μέ τούς συγγενεῖς της, ὅσοι ἐσώθησαν. Θά γνωρίσει τούς συγγενεῖς της, πού ἔζησαν πρίν ἀπό χιλιάδες χρόνια, καί ἀνήκουν σ᾿ αὐτό το δικό της σόϊ.
Ἐάν σέ ἐρωτήσει κάποιος: Γνωρίζεις τούς προγόνους σου πρίν ἀπό 300 χρόνια; Θά τοῦ ἀπαντήσεις, «ἀπό ποῦ νά τούς γνωρίζω; Αὐτούς πού γνώρισα ἦταν μόνον οἱ παπποῦδες μου, οἱ γονεῖς τῶν γονέων μου. Δέν εἶναι δυνατόν νά γνωρίζω τούς παλαιοτέρους, πρίν ἀπό τούς παπποῦδες μου».
Ἐκεῖ στόν παράδεισο οἱ ἄνθρωποι θά γνωρίζουν οἱ μέν τούς δέ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστόμος λέγει: «Μέ ἐρωτᾶς ἐάν γνωρίζωνται οἱ ψυχές στόν παράδεισο. Ἐνθυμίσου στό Ἱερό Εὐαγγέλιο τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου. Ἀπέθαναν πρίν ἀπό χιλιάδες χρόνια, καί ὅμως ἐγνώριζαν καί ὡμιλοῦσαν ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον.
Ἐκεῖ στόν παράδεισο ἔρχονται μπροστά σου ὅλες οἱ γενεές αὐτῶν πού ἐσώθησαν καί κατοικοῦν μέσα σέ χρυσᾶ παλάτια καί σέ ἄλλα κατασκευασμένα ἀπό πολύτιμους λίθους καί μέσα σέ ὡραῖα λειβάδια. Ναί, ὅλα αὐτά εἶναι ἀλήθεια. Καί θά λέγουν μεταξύ τους οἱ ψυχές: Ἐσύ εἶσαι τοῦ τάδε, ἐσύ εἶσαι ὁ τάδε, ἀπό τήν τάδε χώρα, ἀπό τό τάδε χωριό. Ἐμεῖς εἴμεθα συγγενεῖς σου ἀπό τό ἴδιο σόϊ. Ἐμεῖς ἀποθάναμε πρίν ἀπό 100 ἤ πρίν ἀπό 300 χρόνια. Ἐσύ δέν μᾶς γνωρίζεις ἡμᾶς, ἀλλά ἐμεῖς σέ γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ὅτι τώρα πηγαίνεις νά ἐξετασθῆς στό Δικαστήριο τοῦ Χριστοῦ. Καί μετά 40 ἡμέρες θά ἀποφασισθῆ, ἐάν θά ἔλθης ἐδῶ στόν παράδεισο ἤ θα ὑπάγεις στήν κόλασι.
Ἐάν εὕρεις ἔλεος ἀπό τόν Θεό θά ἔλθης ἐδῶ στούς ἰδικούς μας τόπους. Βλέπε τί ὡραιότητες ἔχομεν ἐδῶ! Τί θαυμάσια τοπία, τά ὁποῖα δέν ἠμπορεῖ νά τά φαντασθῆ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου στήν γῆ.
Καί ἔτσι περνάει ἡ ψυχή μέ τούς συνοδούς ἀγγέλους της μέσα στόν παράδεισο μόνο γιά ἕξι ἡμέρες.
Ἡ ψυχή τότε ξεχνᾶ τελείως ὅτι ἔζησε σ᾿ αὐτό τόν πλανήτη, ὅτι εἶχε μητέρα, ὅτι εἶχε ἀδελφή ἤ ὅτι εἶχε ἀδελφό…Διότι ἐκεῖ βλέπει ἄλλες χαρές, καί ὁ θνητός κόσμος εἶναι τελείως ἄγνωστος ἐκεῖ. Μετά ὁ φύλαξ ἄγγελός της, πού προστάτευε τήν ψυχή ἀπό τήν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς της, ὅταν βλέπει πόσο ὑπερβολικά χαίρεται ἡ ψυχή, διότι ἐκεῖ κανείς δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι λυπημένος, πλησιάζει τήν ψυχή καί τῆς λέγει, διότι ἔτσι ἐπιβάλλεται ἀπό τόν Θεό: «Ἀδελφή ψυχή, μετά ἀπό 40 ἡμέρες, ἔχεις νά ἔλθης ἐδῶ νά λάβης τόν τόπον σου γιά πάντα».
Ἐνῶ, ἐάν ἡ ψυχή εἶναι ἁμαρτωλή καί ἀμετανόητη, τῆς λέγει ὁ ἄγγελός της: «Ἀδελφή ψυχή, μή χαίρεσαι. Δέν ἦλθες νά μείνεις ἐδῶ. Σέ ἔφερα μόνον ἐδῶ νά ἰδῆς, τί ἔχασες, ὅσο χρόνο ἔζησες κάτω στήν γῆ, ὅπου δέν εἶχες φόβο Θεοῦ, δέν ἐξωμολογήθηκες καί δέν ἐνήστευσες, οὔτε ἐπήγαινες στήν ἐκκλησία καί δέν ἔπραξες ἀγαθά ἔργα».
Ὅταν θά ἀκούσει ἡ ψυχή ὅτι δέν θά μείνει στόν παράδεισο, ἐνῶ ἐπίστευε πρίν πεθάνει, ὅτι θα πάει ἐκεῖ στόν ἅπαντα αἰῶνα-ὀργίζεται καί ἀρχίζει νά κλαίει μέ στεναγμούς.
-Καί γιατί δέν θά πάω κι ἐγώ στόν παράδεισο; Ἐρώτησε τόν φύλακα ἄγγελό της.
-Ὄχι, τῆς ἀπαντᾶ, Ἄγγελος. Ἀπό ἐδῶ περνοῦν μόνο νά ἰδοῦν γιά λίγο διάστημα τί κερδίζουν οἱ ἄνθρωποι πού ἔζησαν μέ τόν θεῖο φόβο καί τί ἔχασαν οἱ ἄπιστοι, οἱ ὁποῖοι δέν προσκύνησαν τόν Ἰησοῦ Χριστό σάν Θεό καί Σωτῆρα τους!
Ἔτσι μένει ἐκεῖ ἡ ψυχή μόνον ἕξι ἡμέρες καί τρεῖς μέχρι νά φθάσει καί νά προσκυνήσει τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί γίνονται συνολικά ἐννέα ἡμέρες.
Τήν ἐννάτη ἡμέρα, ἔρχεται καί πάλι σάν πύρινη ρομφαία ἐπάνω σέ φωτεινά σύννεφα ὁ ἄγγελος πού παρουσίασε τήν ψυχή ἐνώπιον τῆς Παναγίας Τριάδος, μέσα σέ ἀπρόσιτον νοερόν φῶς. Αὐτός δέν βλέπει τόν Θεό, οὔτε τά Χερουβείμ Τόν βλέπουν. Μόνο βλέπουν φῶς καί τό φῶς αὐτό δέν μπορεῖ καμμία ἀνθρώπινη γλῶσσα νά τό περιγράψει.
Σταματοῦν τά φωτεινά αὐτά σύννεφα καί μέσα ἀπό αὐτά ἀκούγεται φωνή γιά τήν ψυχή, πού εἶναι δίκαιη καί ἁγνισμένη, πού λέγει: «Αὐτή ἡ ψυχή νά ἔχει τήν ἀπεριόριστη εὐφροσύνη καί χαρά ὅλων τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων». Ἐνῶ, ἄν ἡ ψυχή εἶναι ἀμετανόητη καί ἁμαρτωλή, θα ἀκούσει: «Αὐτή ἡ ψυχή νά μή λάβει μέρος στήν δόξα καί ἀγαλλίασι τῶν ἀγγελικῶν μας ταγμάτων». Καί κατόπιν λέγει ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπό τά φωτεινά σύννεφα: «Πηγαίνετε αὐτή τήν ψυχή γιά 30 ἡμέρες στήν κόλασι».
Τότε τήν παίρνουν οἱ ἄγγελοι καί τήν ὁδηγοῦν πρός τά δυτικά, στούς τόπους τῆς κολάσεως, ὅπου δέν ὑπάρχουν καί ἐκεῖ σύνορα. Καί τότε ἡ ψυχή, ὅταν τήν φέρουν ἐκεῖ οἱ ἄγγελοι, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή (Ἀποκάλυψις) ὅτι εἶναι τά καταχθόνια τοῦ ἅδου, ὁ βυθός τῆς κολάσεως, ἡ πηγή τῆς φωτιᾶς. Ἐκεῖ εἶναι ὁ ἀκοίμητος σκώληκας, γιά τον ὁποῖον ὁμιλεῖ ὁ Χριστός μας. Ἐκεῖ φαίνεται τό ἄσβεστον πῦρ τῆς γεέννης, το ὁποῖον εἶναι μυριάδες φορές καυστικώτερο ἀπό τήν φωτιά τῆς γῆς μας, χωρίς βυθό καί σύνορα.
Ἐκεῖ τό ἐξώτερο σκότος, ἡ τριγμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων. Ἐκεῖ εἶναι ὁ τάρταρος, ὅπως εἶναι γραμμένο στήν Ἁγία Γραφή. Ἐκεῖ φαίνονται ὅλων τῶν εἰδῶν τά βάσανα καί τά εἴδη τῶν δαιμόνων. Ἐκεῖ εἶναι συναγμένα ὅλα τά ἔθνη τῆς γῆς, ὅπως εἶναι καί στόν παράδεισο, καί οἱ ἄνθρωποι τῆς κολάσεως, με ἀναστεναγμούς λέγουν στήν ψυχή:
-Ἀδελφέ, ἔγγονε, ἐξάδελφε, παπποῦ ἡ ἀφεντιά σου πηγαίνεις τώρα νά ἐξετασθῆς στήν μερική κρίσι τοῦ Θεοῦ. Σέ παρακαλοῦμε μέσα ἀπό τήν καρδιά μας, νά μᾶς ἐνθυμηθῆς καί προσευχήσου στόν Θεό γιά ἐμᾶς, ἐάν θέλεις νά κάνεις ἕνα καλό γιά ἐμᾶς. Σκέψου ὅτι ἐμεῖς ἐδῶ βασανιζόμεθα 200, 300 ἤ καί 500 χρόνια ὁ καθένας μας!
Ἐπειδή ἡ ψυχή χάρηκε πού εἶδε πρῶτα στόν παράδεισο τά ἔθνη μέ τούς καλούς καί δικαίους ἀνθρώπους, τώρα ἐκεῖ στήν κόλασι, ἀηδιάζει νά βλέπει τούς ἁμαρτωλούς καί τά ἄπιστα ἔθνη, οἱ ὁποῖοι γιά τίς ἁμαρτίες τους ἔμειναν γιά πάντα μέσα στό σκοτάδι καί στίς αἰώνιες τιμωρίες τους.
Καί ἔτσι περνοῦν κι αὐτές οἱ 30 ἡμέρες μέ γρηγοράδα, ὅπου ἡ ψυχή βλέπει τά ἀναρίθμητα, ἀπερίγραπτα καί ἀκατανόμαστα βάσανα τῶν κολασμένων.
Μετά λοιπόν ἀπό τίς 39 ἡμέρες, οἱ ἄγγελοι ὁδηγοῦν γιά τρίτη φορά τήν ψυχή στόν θρόνο τῆς Παναγίας Τριάδος, ὅπου εἶναι μέσα σέ ἀπρόσιτο, νοερό φῶς γιά νά προσκυνήσει.
Καί τότε θα ἀκουσθῆ ἡ φωνή τοῦ Ἀβραάμ γιά τήν δίκαιη ψυχή: «Πηγαίνετε αὐτή τήν ψυχή, στήν πύλη τῆς Ἐδέμ», δηλαδή στήν ἀτελείωτη καί ἀσυνόρευτη ἀπόλαυσι καί χαρά τοῦ παραδείσου. Καί ὁ Θεός νά λυπηθῆ τήν ψυχή, ἄν εἶναι ἁμαρτωλή καί ἀμετανόητη, διότι θά ἀκούση τήν φωνή τοῦ Ἀβραάμ νά λέγει: «Πηγαίνετε αὐτή τήν ψυχή στόν Ἅδη, δηλαδή στήν κόλασι καί στά αἰώνια βάσανα».
Οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ὅσο καλοί καί ἐλεήμονες κι ἄν εἶναι ἀπό τήν φύσι τους, ἐάν διαταχθοῦν ἀπό τόν Θεό, θά μεταφέρουν τήν ψυχή στήν κόλασι, καί θά τό κάνουν μέ ὑπακοή.
Καί ἄν θα ἠμποροῦσε νά ἰδεῖ κάποιος πῶς παρακαλεῖ ἡ ψυχή τόν Ἄγγελό της νά μή τήν μεταφέρει στήν κόλασι, θα ἀναστέναζαν τά θεμέλια τῆς γῆς! Καί σκεπάζεται κάτω ἀπό τίς φτεροῦγες των καί τούς λέγει:
-Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἁγιώτατοι καί καλώτατοι, μή μέ ἀφήνετε! Ποῦ θέλετε νά μέ πᾶτε; Σέ ποιῶν τά χέρια θέλετε νά μέ ἀφήσετε; Καί ποιός θά μέ βγάλει μετά ἀπό τά δικά τους τά χέρια; Ποιός ἔχει ἀκόμη ἔλεος γιά μένα; Ποιός γνωρίζει τώρα ἀπό τούς λαούς ὅλης τῆς γῆς, σέ ποιά βάσανα πηγαίνω ἐγώ τώρα;
-Καί οἱ Ἄγγελοι, συμπονοῦν τήν ψυχή. Κλαίγουν κι αὐτοί καί τῆς λέγουν:
-Ἀδελφή ψυχή, ἐμεῖς εἴμεθα ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ καί κάθε ἐντολή Του, πρέπει νά τήν ἐκτελέσουμε. Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε περισσότερο, ἀπό ὅ,τι μᾶς διατάξει ὁ Κτίστης μας: Νά σέ φέρουμε στόν παράδεισο ἤ νά σέ ρίξουμε στήν κόλασι!
Ἔτσι τήν 40η ἡμέρα οἱ Ἄγγελοι μεταφέρουν τήν ψυχή, ἐάν εἶναι ἐξομολογημένη καί ἐξαγνισμένη στόν παράδεισο, κι ἄν εἶναι ἁμαρτωλή καί ἀμετανόητη στήν κόλασι. Γι᾿ αὐτό ἡ πνευματική μας Μητέρα, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας, ἔχει φροντίδα καί μνημονεύει τήν ψυχή τήν τρίτη, τήν ἐννάτη καί τήν τεσσαρακοστή ἡμέρα, διότι τότε ἀποφασίζεται ἀπό τον Θεό ποῦ ὁριστικά θά πάει ἡ ψυχή, πρός τό καλό ἤ πρός τό κακό!
Ἀπό τήν 40η καί μετά ἡμέρα ὑπάρχει γιά τήν ψυχή ἀκόμη ἀνοικτή μία μικρή πορτίτσα. Ἐάν ἡ ψυχή ἦταν στήν ὀρθόδοξη ἀληθινή πίστι καί στήν ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί, ἐάν δέν ἔπεσε σέ κάποια αἵρεσι ἤ ἄλλες πλάνες ἤ βαρειά ἁμαρτήματα καί ἄν ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ἐξομολογημένη καί κοινωνημένη, ἡ Ἐκκλησία ἠμπορεῖ νά τήν βγάλει ἀπό τά βάσανα τῆς κολάσεως μέσῳ τῶν προσευχῶν τῆς Ἐκκλησίας καί μέσῳ τῆς ἐλεημοσύνης.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ πνευματική μας Μητέρα, ἡ ὁποία μᾶς ἐγέννησε πνευματικά στό ἅγιο Βάπτισμά μας ἐν ὕδατι καί Πνεύματι. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ὁ στῦλος καί τό ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας. Εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ Νύμφη τοῦ Νυμφίου μας Χριστοῦ, ὅπως μᾶς λέγει ἡ Ἀποκάλυψις.
Γι᾿ αὐτό ἔχει μεγάλη δύναμι καί παρρησία πρός τήν Κεφαλήν της πού εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός. Ἀκούσατε τί λέγει στό Εὐαγγέλιο ὁ Χριστός: «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ἄμπελος, δηλαδή το κούτσουρο τοῦ δένδρου, καί ἐσεῖς εἶσθε τά κλήματα. Κάθε κλῆμα (κλάδος) πού μένει με τήν ἄμπελο (κλῆμα) θά φέρει πολύν καρπόν, ἐνῶ ἄν δέν παραμείνει στό κούτσουρο, δηλαδή σέ Μένα, θά πεταχθῆ στήν φωτιά.
Συνεπῶς, καταλαβαίνετε! Ὅποιος δέν παραμένει στήν Ἐκκλησία, δέν μένει μαζί καί κοντά στόν Χριστό. Ὅποιος κόπηκε ἀπό τήν Ἄμπελο (δηλ. τήν Ἐκκλησία) καί εἶναι ὅλες οἱ χριστιανικές αἱρέσεις πού μόνο στήν Εὐρώπη ξεπερνοῦν τίς 1000, αὐτές καρποφοροῦν ὄχι σιτάρι ἀλλά ἧρα, δηλαδή σπόρο τοῦ σατανᾶ. «Κύριε, λέγει το Εὐαγγέλιο, δέν ἔσπειρες καλό σπόρο στό χωράφι σου; Ἀλλά ἀπό ποῦ ἐφύτρωσε ἡ ἧρα; Κάποιος κακός ἄνθρωπος ἔκανε αὐτό τό κακό ἔργο, κι αὐτός εἶναι ὁ διάβολος.
Οἱ χριστιανικές αἱρέσεις εἶναι τρίβολοι, πού ἐβλάστησαν στήν σκιά τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή πλανεμένοι ἄνθρωποι τόσο στό μυαλό ὅσο καί στήν πίστι, μέσῳ τῶν ὁποίων ὁ διάβολος θέλει νά παραπλανήσει τούς ἄλλους. Ἀλλά νά μή τούς ἀκοῦτε! Ὅποιος ἀποσχίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀποκόπτεται ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ἀπό τον Ἴδιο τόν Χριστό.
Νά σᾶς δώσω ἕνα παράδειγμα: Ἐάν ἕνα δένδρο εἶναι φορτωμένο ἀπό λουλούδια μέχρι τήν κορυφή του ἤ καί μέ καρπούς, εἶναι δηλαδή δένδρο καρποφόρο, καί ἕνα κλαδί του ἔσπασε καί ἔπεσε κάτω ἐξ αἰτίας τοῦ βάρους τῶν καρπῶν του, θά καρποφορήσει στήν συνέχεια, ἀφοῦ κόπηκε ἀπό τόν κορμό τοῦ δένδρου; Τί συμβαίνει; Ξηραίνεται καί βάλεται στήν φωτιά.
Ἔτσι γίνεται καί μέ τήν ψυχή πού ἀπεκόπη ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἀποκόπτεται ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Διότι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Καί αὐτή ἡ ψυχή, αὐτός ὁ κλάδος, πού κόπηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν καρποφορεῖ στόν ἅπαντα αἰῶνα, οὔτε καί ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν σωτηρία. Διότι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται μόνον μέ τήν τοποθέτησι τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων στίς κεφαλές τῶν ἐπισκόπων καί ἀπό τούς ἐπισκόπους στούς ἱερεῖς καί στούς διακόνους, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων μέ τά Ἅγια Μυστήρια, τά ὁποῖα ὁ Χριστός προσέφερε στόν ἱερέα σάν οἰκονόμο τῶν θείων αὐτῶν Μυστηρίων. Μέ ἄλλο τρόπο δέν ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν Ἐκκλησία.
Νά εἶσθε εὐτυχισμένοι! Καί νά φεύγετε μακριά, ὅσον ἠμπορεῖτε, ἀπό τούς διαβόλους καί ἀπ᾿ αὐτούς οἱ ὁποῖοι σᾶς διδάσκουν νά μή προσκυνῆτε τον Τίμιο Σταυρό, ἤ τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἤ νά μή πηγαίνετε στήν Ἐκκλησία μας ἤ νά μήν ἀκοῦτε τούς ἱερεῖς μας. Αὐτοί ἔχουν τόν σατανᾶ στίς καρδιές καί στά μυαλά τους καί θέλουν νά σᾶς ἀποκόψουν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, πού ἔχει πλήρη καί ἀληθινή ὁλόκληρη τήν δογματική διδασκαλία, ἡ ὁποία παραμένει ἀναλλοίωτη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, πρίν ἀπό 2000 χρόνια.
Τώρα οἱ αἱρέσεις φυτρώνουν σάν τά μανιτάρια, μετά τήν βροχή καί ὅλες ἦλθαν ἀπό τήν Δύσι. Οἱ περισσότερες ἦλθαν ἀπό ἀνθρώπους ἀσθενεῖς στά μυαλά, πλανεμένους καί ἠθικά ξεπεσμένους. Ἐγώ ἔγραψα ἕνα βιβλίο πού λέγεται Αἱρεσιολογία, τό ὁποῖο τυπώθηκε στό Βουκουρέστιο, ὅπου ἐφανέρωσα τό ἱστορικό τῆς καθεμιᾶς, καί γιά ποιό σκοπό ἦλθε καί ἀπό ποῦ. Ἔρχονται αὐτές οἱ θρησκευτικές κοινότητες μέ σκοπό νά διαστρέψουν τήν Ὀρθόδοξη Πίστι μας, νά πολεμήσουν καί ἀποδιοργανώσουν τό ἔθνος μας γιά νά χάσουν οἱ ἄνθρωποι τίς ψυχές τους!
Μή βγαίνετε ἔξω ἀπό τό καράβι τῆς σωτηρίας, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας! Ὁπότε νά τιμᾶτε τήν Ἐκκλησία, τούς ἀρχιερεῖς, τούς ἱερεῖς καί τήν ἱερά Σύνοδο. Νά εἶσθε καλοί καί καθαροί χριστιανοί καί νά ἐκπληρώνετε τήν ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού λέγει: «Νά ἀποδίδετε τιμή στήν τιμή, φόβο στόν φόβο καί σέ κανέναν νά μήν εἶσθε ὀφειλέτες σέ κάτι».
Λέγεται στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή: «Κάθε ψυχή (ἄνθρωπος) νά ὑποτάσσεται στίς ἀνώτερες ἐξουσίες, διότι δέν ὑπάρχει καμμία ἐξουσία, πού νά μήν ἔχει διορισθῆ ἀπό τόν Θεό». Καί ἄλλοῦ λέγεται: «Αὐτός πού δέν ὑποτάσσεται στόν ἐξουσιαστή, οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ στρέφονται ἐναντίον του».
Ἐξῆλθε στόν κόσμο μία πολύ ἐπικίνδυνη καί βλάσφημη αἵρεσι πού ὀνομάζεται: «Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Αὐτοί εἶναι στρατευμένοι ἐναντίον τῶν κυβερνήσεων τῶν κρατῶν καί τῶν Ἐκκλησιῶν. Νά φεύγετε ἀπ᾿ αὐτούς σάν τούς διαβόλους, διότι ἀπό τόν πατέρα τους τόν διάβολο προέρχονται. Αὐτοί ὄχι μόνον δέν εἶναι χριστιανοί, ἀλλά εἶναι χειρότεροι καί ἀπό ὅλους τούς εἰδωλολάτρες. Διότι, ὄχι μόνο δέν ἀναγνωρίζουν καμμία Ἐκκλησία, οὔτε κράτος, ἀλλά δέν πιστεύουν οὔτε στόν Ἰησοῦ Χριστό σάν ἀληθινό Θεό.
Φυλαχθῆτε ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις καί παραμείνετε πνευματικά παιδιά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας;, ὅπως ἦσαν οἱ γονεῖς καί παπποῦδες μας καί οἱ διά μέσῳ τῶν αἰώνων πρόγονοί μας.
Μένετε στήν Ἐκκλησία μας διότι αὐτή εἶναι ἡ Μητέρα μας. Ἐάν, Θεός φυλάξοι, θά πάει ἕνας χριστιανός μας στήν κόλασι, λόγῳ τῶν βαρέων ἁμαρτιῶν του, ἡ Ἐκκλησία μέ τίς προσευχές τῆς Θείας Λειτουργίας, ἠμπορεῖ νά τόν βγάλει ἀπό τήν κόλασι. Ἐπίσης καί με τήν ἐλεημοσήυνη καί τίς θυσίες ἀγάπης πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους.
Χωρίς τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία! Ὅποιος ἔφυγε ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν ἔχει πλέον τόν Χριστό μαζί του, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία εἶναι το Σῶμα του, κατά τόν Ἀπόστόλο Παῦλο. Ὅποιος ἔφυγε ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι πλέον κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι υἱός τοῦ διαβόλου, διότι ἀποσκίρτησε ἀπό τήν πνευματική του μητέρα καί ἀκολούθησε τό κεφάλι του καί χάθηκε».
Ὁ Θεός νά σᾶς βοηθήσει. Με αὐτή τήν εὐχή κατακλείω καί προσεύχομαι μέσα ἀπό τήν καρδιά μου νά ἔχετε πάντοτε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, νά μή ξεχνᾶτε τήν προσευχή καί νά προσεύχεσθε καί γιά ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς.
Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Δεῖτε καί:
ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (1)
ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (2)
ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (3)
ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (4)
