«Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ φονεύσεις· ὃς δ᾿ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει.» (Ματθ. ε΄, 21). (: Ἔχετε ἀκούσει ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ Νόμου στίς συναγωγές ὅτι εἶπε ὁ Θεός στούς προγόνους μας: Δέν θά σκοτώσης. Κι ὅτι ἐκεῖνος πού θά σκοτώση θά εἶναι ἔνοχος σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά παραπεμφθῆ σέ δίκη στό τοπικό ἑπταμελές δικαστήριο πού ὀνομάζεται «κρίση»).
Ναὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι ξεκάθαρη: «οὐ φονεύσεις». Μὴ φονεύσεις.
Λέγει ὁ Ἅγ. Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής:
«Ἀγαπητά μου παιδιά!
Σήμερα ἡ γῆ μας ποτίζεται συνεχῶς ἀπὸ πολὺ αἷμα, ἀπὸ τοὺς πολέμους καὶ τόσα ἄλλα ποὺ συμβαίνουν. Ποτίζεται ὅμως καὶ μὲ ἀθωότερο αἷμα ἀπὸ τὸ τοῦ Ἄβελ, καὶ τὸ αἷμα αὐτὸ εἶναι τῆς βρεφοκτονίας. Εἶναι τὸ αἷμα τῶν ἀθῴων βρεφῶν, τῶν ἀπροστάτευτων ὑπάρξεων, τὸ ὁποῖον χύνεται ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς μητέρες των.
Ὅλα τὰ ἰατρεῖα κι ὅλα τὰ μαιευτήρια ἔχουν γίνει σφαγεῖα τοῦ Ἡρῴδου. Ἑκατομμύρια, ἑκατομμύρια βρέφη σ’ ὅλον τὸν κόσμο ἔχουν πεταχθῆ στοὺς ντενεκέδες τῶν σκουπιδιῶν καὶ στοὺς ὑπονόμους. Μήτε τὰ γατάκια δὲν πετοῦν ἔτσι. Ὅπως γνωρίζουμε αὐτὸς ὁ φονιάς, ὁ γιατρός, ὁ μαιευτὴρ μὲ τὸ νυστέρι του σκοτώνει τὸ βρέφος μέσα στὴν μήτρα, ὅπως ἔχουμε δεῖ σὲ ταινία- καὶ μετὰ μὲ τὸ ἐργαλεῖο του σπάζει, θραύει τὸ κεφαλάκι τοῦ παιδιοῦ καὶ τὸ βγάζει. Καὶ ἡ μητέρα δὲν βλέπει τίποτε καὶ πολὺ ἥσυχη ἀναχωρεῖ γιὰ τὸ σπίτι της…
Βλέπετε πόσο τραγικὴ εἶναι ἡ ἔκτρωσις, πόσο μεγάλο ἔγκλημα εἶναι! Θὰ πρέπη λοιπὸν νὰ σταματήση. Οἱ ἀθῷες αὐτὲς ὑπάρξεις δὲν πρέπει νὰ σκοτώνωνται τόσο τραγικὰ καὶ χωρὶς ἔλεγχο συνειδήσεως, Ἔτσι μὲ τὸν ἁπλὸ λογισμό, ὅτι δὲν μπορεῖς νὰ θρέψης ἄλλο παιδί. Κανονίζουμε δηλαδὴ ἐμεῖς, πῶς θὰ μᾶς φερθῆ ὁ Θεός; Κανονίζουμε ἐμεῖς, ἂν θὰ μπορέσουμε ἢ ὄχι νὰ φέρουμε εἰς πέρας ὅσα παιδιὰ μᾶς δώση ὁ Θεὸς μέσα στὴν οἰκογένεια; Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κανοναρχοῦμε τὸν Θεό, πῶς θὰ μᾶς φερθῆ;».
Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἀγαποῦμε τὰ παιδιά μας;
- Ἀναφέρει ἐπίσης ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής:
«Οἱ ἐκτρώσεις, μοῦ ’λεγε ἕνας χαριτωμένος παππούλης, ἕνας γέροντας στὸ Ἅγιο Ὄρος, ὅταν θὰ πᾶς παιδί μου, λέει, στὸ ἀπολογητικὸ βῆμα θὰ ἔχης χιλιάδες ἀντίδικους, δικηγόρους δηλαδή, νὰ ἀντιμετωπίσης σὲ ψυχές.
– Γιατί γέροντα, πῶς θὰ ’ρθουν οἱ χιλιάδες; Ὅλοι, λέει, θὰ τοὺς ἔχουνε. Εἶναι, λέει, οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ποὺ δὲν ἀφήσανε νὰ γεννηθοῦν, καὶ ἔφυγαν. Αὐτοί, λέει, θὰ εἶναι ἀπέναντί μας.
Καὶ μία ἄλλη φορὰ ἄκουσα, ἀπὸ ἄλλον γέροντα, τὸν ρώτησαν: «Δηλαδὴ τόσο σκληρὸς εἶναι ὁ Θεός, νὰ μὴ μᾶς δώση τὸ φάρμακο γιὰ τὸν καρκίνο, ποὺ ὑποφέρει σήμερα ὅλος ὁ κόσμος;». «Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, παιδί μου, καὶ τὸ ἔχει στείλει τρεῖς φορές, ἀλλὰ καὶ τὶς τρεῖς φορές, ποὺ τὸ ἔστειλε κάνατε ἔκτρωση τὸ παιδί, ποὺ θὰ τὸ ’φερνε ὡς δῶρο στοὺς ἀνθρώπους». Λόγια Ἁγίου.
- Συνέβη τὸ ἑξῆς περιστατικὸ στὴν Ἀγγλία:
«Εἶδε τὸ ἀγέννητο μωρό της νὰ χαμογελᾶ καὶ δὲν ἔκανε ἔκτρωση! Ὁ λόγος γιὰ τὴν Katyia Rowe-Johnson ἀπὸ τὴν Βρετανία, τὴν ὁποία ἐνημέρωσαν οἱ γιατροὶ ὅτι τὸ μωρὸ ποὺ κυοφοροῦσε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μιλήση καὶ νὰ περπατήση καὶ θὰ χρειαζόταν 24ωρη φροντίδα μόλις γεννηθῆ, καθὼς ὁ ἐγκέφαλός του δὲν εἶχε ἀναπτυχθεῖ σωστά.
Ἡ συμβουλὴ τῶν γιατρῶν ἦταν νὰ κάνη ἔκτρωση, ὅμως ἕνα χαμόγελο τῆς ἄλλαξε γνώμη. Ἦταν τὸ χαμόγελο τοῦ ἀγέννητου μωροῦ της στὸ τρισδιάστατο ὑπερηχογράφημα. Μπόρεσε νὰ δῆ πεντακάθαρα τὸ μωρό της νὰ χαμογελᾶ, νὰ κλωτσᾶ καὶ νὰ κουνᾶ τὰ χεράκια του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συγκινηθῆ τόσο, ὥστε νὰ μὴ μπορέση νὰ προχωρήση στὴν ἔκτρωση, ὅπως ἀναφέρει ἡ Daily Mail.
Οἱ τελευταῖες ἐννιὰ ἑβδομάδες τῆς κύησης ἦταν πολὺ δύσκολες, καθὼς λόγω τῆς νοητικῆς του στέρησης τὸ ἔμβρυο, ὁ Lucian, ὅπως τὸν εἶχαν ὀνομάσει, δὲν ἤξερε πῶς νὰ καταπιῆ τὸ ἀμνιακὸ ὑγρὸ μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μέλλουσα μητέρα νὰ ὑποβληθῆ σὲ ἐπώδυνες διαδικασίες μέχρι τὸν τοκετό.
Τελικά, ἡ 26χρονη μητέρα ἔφερε στὸν κόσμο τὸν γιό της, ἀλλά κατάφερε νὰ τὸν κρατήσει στὴν ἀγκαλιά της γιὰ ἐννέα ὧρες. Τόσο μπόρεσε νὰ ἀντέξη στὴ ζωή ὁ μικρὸς Lucian. «Ἦταν οἱ ὄμορφες καὶ γεμάτες ὧρες τῆς ζωῆς μου» τόνισε ἡ μητέρα του…».
Δυστυχῶς τὰ τελευταῖα χρόνια χρησιμοποιοῦν στὴν Ἰατρικὴ ἐμβρυϊκὰ κύτταρα ἀπὸ ἐκτρώσεις, ποὺ τὸ ἔτος 1986 νομιμοποιήθηκαν ὑπὸ ὅρους.
