τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.
Εἶναι ἡ τέταρτη ἤδη ἑβδομάδα πού ἀσχολούμεθα μέ τήν συντονισμένη προσπάθεια τῆς Σαηεντολογίας (τότε Κέντρο Ἐφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδος, ΚΕΦΕ, 1983-1997) καί τῶν ἐγχωρίων «συμμάχων» της, ἐναντίον τῆς ποιμαντικῆς τῆς Ἐκκλησίας μας καί εἰδικά τοῦ τότε Γραμματέως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, κατά τήν περίοδο 1995-2005.
Οἱ «σύμμαχοι» τῆς ὀργάνωσης τοῦ Λαφαγιέτ Ρόν Χάμπαρντ (Lafayette Ron Hubbard) προέρχονταν ἀπό διάφορους χώρους· ἦσαν: ἀρχηγοί σεκτῶν (Τάκις Ἀλεξίου), «ἀγνωστικιστές» δημοσιογράφοι (Βασίλης Ραφαηλίδης), θεολόγοι τῆς «ἀνατροπῆς» (Γιῶργος Μουστάκης), δημοσιογράφοι τῆς εὐρύτερης Ἀριστερᾶς (Δημήτρης Τρίμης, Δημήτρης Ψαρρᾶς), μέλη τοῦ τότε Συνασπισμοῦ (Πέτρος Κουναλάκης) κ.ἄ.
Ἀλλά ἄς προσεγγίσουμε τό πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο τῆς περιόδου ἐκείνης «μέσα ἀπό τόν φακό» τοῦ συνεργάτου δημοσιογράφου καί προσωπικοῦ φίλου, Ἀντώνη Μποσνακούδη, πού μαζί μέ τήν ἐπίσης φίλη, δημοσιογράφο Βικτωρία Νταγκουνάκη «σήκωσαν» δημοσιογραφικά τό βαρύ φορτίο τῆς ἄμυνας τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τῆς Χώρας κατά τῶν ἐγχώριων καί ξένων κέντρων ἀποφάσεων, αὐτῶν πού καί σήμερα μεθοδεύουν τήν λήψη καί τήν ὑλοποίηση σχεδίων εἰς βάρος μας.
Ἀντιγράφουμε ἀπό τό σχετικό κείμενο τοῦ Ἀντώνη Μποσνακούδη[1]:
«Σέ ἔγγραφο τοῦ 1993, πού κατασχέθηκε ἀπό εἰσαγγελέα, οἱ τότε Εὐρωβουλευτές Ἐφραιμίδης, Ἀλαβάνος καί Παπαγιαννάκης περιγράφονται ὡς ἀντιορθόδοξοι μέ τούς ὁποίους ἡ ὀργάνωση [Σαηεντολογία] μπορεῖ νά συνεργαστεῖ. Ὁ Ἀλαβάνος, μετέπειτα Ἀρχηγός τοῦ Συνασπισμοῦ, ἀπό τότε εἶχε προσημειωθεῖ γιά συνεργασία. Ἀλλά καί οἱ ἐκσυγχρονιστές τῆς ΝΔ ἔχουν συμμετοχή στά δίκτυα μέ τόν Ἐπίτιμο κ. Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη καί τόν χῶρο του. Διατί νά τό κρύψωμεν ἄλλωστε. Ἀρκετοί δημοσιογράφοι -καί ὅλη ἡ ὁμάδα τοῦ Ἰοῦ τῆς Ἐλευθεροτυπίας- λειτούργησαν ὑπέρ τῆς Σαηεντολογίας, ἀκόμη καί ἐναντίον ἀνθρώπων πού ἀποκάλυπταν τή δράση της καί δέν ὑπέκυπταν στίς ἐπιθέσεις της. Ἡ Σαηεντολογίας εἶχε τόν "Ἰό" σχεδόν σάν ἐργαλεῖο.
»Μιλοῦμε λοιπόν γιά τήν περιβόητη ἐξτρεμιστική καί ρατσιστική ὀργάνωση τῆς Σαηεντολογίας, τήν ὁποία ὁρισμένοι μπορεῖ νά θυμοῦνται ὡς Κέντρο Ἐφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδος (ΚΕΦΕ), τό ὁποῖο ἡ Δικαιοσύνη ἔκλεισε (ἀπόφαση 10.493/1997, Δεκέμβριος 1997). Σέ συνέχεια ἀπό τρεῖς εἰσαγγελικές ἑφόδους τό καλοκαίρι τοῦ 1995 ἀπό τόν εἰσαγγελέα κ. Ἰωάννη Ἀγγελή καί ἀπό τήν κατάσχεση πολύ μεγάλου ὄγκου ἐγγράφων -τά ὁποῖα χρειάστηκαν δυό φορτηγά γιά νά μεταφερθοῦν στό ἐφετεῖο ὅταν ἔγινε ἡ δίκη στίς 10 καί 11 Μαΐου τοῦ 1999 γιά τά φακελώματα πολιτικῶν, δημοσιογράφων, κληρικῶν κ.λπ.- ἡ Δικαιοσύνη ἔκλεισε τό σαηεντολογικό κέντρο ΚΕΦΕ καί στήν ἀπόφαση ἀναφέρονται μεταξύ ἄλλων καί τά ἀκόλουθα γιά τήν ταυτότητα τῆς ὀργάνωσης:
»Κατόπιν ὅλων αὐτῶν καί κατ' ἀναπόδραστη λογική ἀναγκαιότητα, πού ἀποκλείει τή δυνατότητα κάθε ἄλλης ἐκδοχῆς, ἀπεδείχθη μέ πληρότητα, ὅτι τό καθοῦ καί ἐκκαλοῦν εἶναι µία ὀργάνωση µέ ὁλοκληρωτικές δοµές καί τάσεις, πού στήν οὐσία περιφρονεῖ τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ ἐνεργεῖ ἐλεύθερα καί μόνον κατ' ἐπίφαση προκειµένου καί ἀποκλειστικά νά πρoσελκύσει µέλη, τά ὁποῖα στή συνέxεια ὑφίστανται, μέ ὅλες τίς προαναφερθεῖσες διαδικασίες καί θεωρίες, πλύση ἐγκεφάλου, μέ ἀπώτερο σκοπό τή δημιουργία κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης, ἀλλά καί τήν ἐλαχιστοποίηση τῶν ἀντιρρήσεων -βασικές θέσεις τῶν θεωριῶν τοῦ ἱδρυτῆ τῆς Σαηεντολογίας-, ἔτσι ὥστε νά βρισκόμαστε πλέον ἐνώπιον ἀβούλων ὄντων, τά ὁποία ἔχουν χάσει τή δυνατότητα λήψεως ἀποφάσεων ὡς καταστάλαγμα τῆς ἐλεύθερης βούλησής τους, ἐφόσον ἤδη ἔχουν περάσει ἀπό ὅλα τά στάδια τῶν διδασκαλιῶν τῆς Σαηεντολογίας καί μέ τήν κατάλληλη περαιτέρω ἐπεξεργασία γίνονται πλέον δεκτικά στίς "ἀλήθειες", πού ἐφαρμόζει, χωρίς, ὅμως, νά ἔχουν τά κίνητρα γιά νά τίς ἐξετάσουν καί ἀξιολογήσουν...
»Ἡ ἀκολουθούμενη αὐτή ἀπό τό ἐκκαλοῦν πρακτική, πού εἶναι συνέπεια τῆς θεωρίας, πού αὐτό πρεσβεύει, αἴρει ὁπωσδήποτε κάθε ἔννοια ἐλευθερίας τοῦ ἀτόμου σχετικά µέ τήν (ἐλεύθερη) ἔκφραση τῆς γνώμης του…
»Τό σωματεῖο πρεσβεύει τίς θεωρίες τοῦ ἱδρυτῆ τῆς Σαηεντολογίας Λ. Ρόν Χάμπαρντ, τῶν ὁποίων στόχος ἀλλά καί κεντρικός πυρήνας εἶναι ἡ ἐξουσία καί τό χρῆμα, ὅπως ὁ ἴδιος (ὁ Λ. Ρόν Χάμπαρντ) ἀναφέρει: Τό νά εἶσαι ἱκανός νά ἐλέγχεις ἕναν ἄνθρωπο σέ κάνει ἱκανό νά ἐλέγχεις πολλούς καί κανεῖς δέν θά μποροῦσε νά εἶναι ἐπαγγελματίας Σαηεντολόγος, ἐκτός ἄν μποροῦσε νά ἐλέγξει ἕνα ἄλλο ἄτομο (The Auditor, τ. 234, σελ. 2)[2]. Στό ἄρθρο του δέ, "Homo Novis", ἰσχυρίζεται, ὅτι οἱ ἰσχυροί θά ἐπιβιώσουν, μόνον οἱ ἀδίστακτοι μποροῦν νά κατακτήσουν ... (ἐννοεῖ τό Σύμπαν)»…
»Κατά τήν τελευταία (Σαηεντολογία) ἠθικό καί δίκαιο εἶναι ὅ,τι συμβάλλει στήν ἐξάπλωση καί διάδοση θεωριῶν της, ἀλλά καί ὅ,τι δέν ἀντιτίθεται σ' αὐτήν. Οἱαδήποτε ἀντίδραση ἤ ἀντίθεση σ' αὐτό ἀντιμετωπίζεται ὡς δυνητική πηγή προβλημάτων ἔχουσα ἀνάγκη "χειρισμοῦ". Γιά ὁτιδήποτε τό ἀρνητικό ἀπέναντι στήν ὅλη θεωρία τῆς Σαηεντολογίας καί τήν πραγμάτωση τῶν σκοπῶν της, ἐνεργοποιεῖται ἀμέσως ἡ πολιτική τῆς "νέκρωσης πράκτορα", µέ τήν ἔννοια τῆς διάβρωσης τῆς ὑπόληψης καί τῆς ἐπίθεσης, προκειµένου µέ αὐτή νά καμφθοῦν οἱ προβληθεῖσες ἀντιδράσεις…
»Μέ μία τέτοια ὀργάνωση συνεργάστηκαν οἱ ἐπώνυμοι πού προαναφέρθηκαν καί ὅσοι ἀκολουθήσουν στή συνέχεια. Στήν συντριπτική τους πλειοψηφία ἀνήκουν σέ αὐτό πού ἐπιβλήθηκε νά ὀνομάζεται "δημοκρατικές δυνάμεις". Τά προηγούμενα ἀποσπάσματα ἀπό τή δικαστική ἀπόφαση δείχνουν καί τό πόσο "δημοκρατική" εἶναι ἡ ὀργάνωση, στή δράση τῆς ὁποίας οἱ περισσότεροι ἀπ' αὐτούς ὀφείλουν τήν πολιτική ὕπαρξή τους καί τόν πυρήνα καί πυλώνα τῆς "ἰδεολογίας" τους: "ἀντιρατσισμό", "ἀντιεθνικισμό", "ὑποστήριξη" δουλεμπορικῶν δικτύων ἐκμετάλλευση μεταναστῶν, "ἐκσυγχρονισμό", ἀντιεκκλησιαστική δράση. Τούς ἔδωσε κάτι νά ἔχουν νά λένε, κάτι νά δικαιολογοῦν τήν πολιτική ὕπαρξή τους».
Καί συνεχίζει τό κείμενο τοῦ Ἀντώνη Μποσνακούδη:
«Ἕνα ἀπό τά ἔγγραφα πού κατασχέθηκαν τό 1995 περιλαμβάνει ἀναφορά τοῦ τότε Διευθυντῆ Εἰδικῶν Ὑποθέσεων τῆς Σαηεντολογίας, Ἠλία Γρατσία στά εὐρωπαϊκά ἀρχηγεῖα στήν Δανία ὅπου ἀναφέρει "τά καλά νέα εἶναι ὅτι μετά ἀπό παρέμβαση τῆς CIA ἔκλεισε τό τμῆμα τῆς Ἑλληνικῆς Ὑπηρεσίας Πληροφοριῶν σχετικά μέ Νέες Θρησκευτικές Κινήσεις [ἔτσι χαρακτηρίζουν τήν ὀργάνωσή τους] καί ἀπολύθηκε τό προσωπικό". Αὐτό ἔγινε ἐπί θητείας Βασιλακόπουλου, μέ ἐμπλοκή τοῦ σημαντικότατου συμμάχου τῆς Σαηεντολογίας κ. Τάκη Ἀλεξίου, ὁ ὁποῖος ἦταν πρόεδρος τῆς "Πανελλήνιας Ἱστορικῆς καί Φιλοσοφικῆς Ἑταιρίας ἐνάντια στήν ξενοφοβία καί τόν ρατσισμό" (ΠΑΝΙΦΕ) παρουσιάζοντας τόν ἑαυτό του ὡς δερβίση τοῦ τάγματος τῶν Μεβλεβί καί τῶν Μπεκτασί μέ ἕδρα τήν Κομοτηνή. Ὁ κ. Ἀλεξίου ἔκανε παρόμοια παρέμβαση καί κατάφερε νά κλείσει καί τό ἀντίστοιχο τμῆμα τῆς Κρατικῆς Ἀσφάλειας ἀπό τόν κ. Βαλυράκη.
»Ὁ κ. Ἀλεξίου διοργάνωσε γιά τή Σαηεντολογία μία σειρά Συνεδρίων ὅπου ἐκτελέστηκε ψυχολογική ζύμωση συμμετεχόντων ἀπό πολλούς πολιτικούς, κοινωνικούς καί ἐπαγγελματικούς χώρους, σέ συγκεκριμένα θέματα (θρησκευτική ἐλευθερία, "πολυπολιτισμικότητα", κ.λπ.) πού σήμερα ἀποτελοῦν τήν κύρια δέσμη ἀξόνων τῆς "ἐκσυγχρονιστικῆς" ἐπίθεσης ἐναντίον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας».
Ὁ Ἀλεξίου ὑπῆρξε μία εὐέλικτη, πολυσχιδής προσωπικότητα· ἰκανότατος στήν προσέλκυση «φίλων», εἰδικά ὅταν χρησιμοποιοῦσε τό «διεθνιστικό» του προφίλ πρός μέλη τοῦ «ἀριστεροῦ» καί «προοδευτικοῦ» χώρου, ἀποκρύπτοντας ἐπιμελῶς τήν ἰδιότητα τοῦ ἀρχηγοῦ ἰσλαμικῆς σέκτας.
Ἐνθυμοῦμαι χαρακτηριστικά τόν Γιῶργο Μουστάκη περιτριγυρισμένο ἀπό νεαρές ὀπαδούς τοῦ Ἀλεξίου σέ ἐγκαίνια ἔκθεσης ζωγραφικῆς τοῦ τελευταίου -ναί, ὁ Ἀλεξίου ὑπῆρξε καί ζωγράφος, καλός κατ΄ ἐμέ-, καθώς καί τόν Βασίλη Ραφαηλίδη, τοῦ ὁποίου εἰκονογράφησε βιβλίο ὁ Ἀλεξίου.
Ἤξερε νά γοητεύει ὁ Τάκης Ἀλεξίου· πρωτίστως τούς ὀπαδούς του.
Καί ἕπεται συνέχεια...
Τὰ περιεχόμενα τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.
