«Ἐμεῖς ὅμως κηρύττουμε Χριστὸν σταυρωμένον».
(Α΄ Κορ. α΄23)
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου. Ἀποροῦν μερικοὶ πῶς ὁ Θεὸς ὑπέμεινε νὰ πάθῃ καὶ μάλιστα πάθος τόσο ἐπονείδιστο, ὅπως τὸ πάθος τοῦ Σταυροῦ. Ἀλλὰ πραγματικὰ αὐτὰ εἶναι ἔργα Θεοῦ, καὶ τὸ νὰ ἀπορῇ κανεὶς γι΄ αὐτὰ δὲν εἶναι θαυμαστό. Διότι τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου εἶναι θαυμαστὰ καὶ εἶναι ἀνεξιχνίαστοι οἱ δρόμοι Του. Καὶ ἐμεῖς αὐτὰ τὰ δεχόμαστε μὲ πίστη, καὶ δὲν καυχιόμαστε μὲ λόγια ἀνθρώπινης σοφίας, "ὥστε ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στὸ σταυρὸ νὰ μὴ χάσει τὸ περιεχόμενό του" ὅπως ἔχει γραφεῖ.
Ἁγίου Συμεὼν Θεσσαλονίκης
