Με έλεγε άλλη φορά ο Γέροντας: «Έχε πίστη Θεού. Παντὶ τῷ αἰτοῦντι σοι δίδου. Να συγχωρείς τους κακολογούντας και τους στενοχωρούντας σε». Όποιος άνθρωπος τον πλησίαζε έβρισκε κάποιο καλό λόγο να του πει. Τον επαινούσε για κάτι καλό που είχε. Μερικοί ακούγοντας τον Άγιο να τους επαινεί χαίρονταν και δεν το εμβάθυναν. Άλλοι έλεγαν:
«Ό,τι καλό έχουμε το Άγιο Πνεύμα μας το έδωσε. Έχουμε όμως και τα αμαρτήματά μας». Ο έπαινος του Αγίου ξυπνούσε τη συνείδηση. Τους οδηγούσε σε μετάνοια θεωρώντας ότι αυτή ήταν η αιτία του επαίνου. Αυτό το σκοπό είχε ο Άγιος διότι δεν μας αξίζουν οι έπαινοι αλλά πρέπει να αγωνιστούμε με τα πάθη μας.
Ας έχουμε την ευχή του.
Ας έχουμε την ευχή του.
