Ἡ Ὀρθόδοξος νεολαία τῆς Κύπρου ἀντιδρᾶ δυναμικὰ
κατὰ τοῦ σατανικοῦ ἄσματος καὶ τῆς διαφθορᾶς,
ποὺ τὸ ἀνέδειξε καὶ τὸ συνοδεύει! Οἱ πνευματικοὶ νὰ ὀργανώσουν τοὺς νέους
ποὺ ἔχουν ζῆλον καὶ θάρρος, διὰ νὰ ὑπάρχη πίεσις πρὸς τοὺς κρατοῦντας!
Ὁ Προκαθήμενος πάσης Ἑλλάδος
Ἱερώνυμος Α΄ εἶχεν ἀγωνισθῆ διὰ τὴν κάθαρσιν!
«ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΝ»
«ΚΑΘ’ ΟΜΟΙΩΣΙΝ» ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ;
Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἔχει ὑποχρέωσιν νὰ ἀντισταθῆ
ὑπὲρ τοῦ λαοῦ εἰς τὸν νέον τύπον «δικτατορίας»
καὶ ὄχι νὰ συναινῆ μὲ παραδοπίστους πολιτικούς,
ἐπειδὴ ἔχει «κρατούμενα»!
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἡ πλέον ἀνούσιος αἰτιολόγησις τῶν ἡμερῶν μας διὰ τὴν στέρησιν τῆς λατρευτικῆς μας ζωῆς εἶναι ὅτι «εὐθύνονται οἱ ἁμαρτίες μας». Ἡ ἄποψις αὐτή, ποὺ συνεχῶς κερδίζει ἔδαφος καὶ καλεῖ τοὺς πιστοὺς «νὰ ὑποστοῦν τὸ ἐπιτίμιον», πάσχει πολλαπλῶς.
Ἀφ’ ἑνός, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἴμεθα ἁμαρτωλοί, καθίσταται ἀκόμη πλέον ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ ἐκκλησιασθῶμεν, νὰ μεταλάβωμεν, νὰ συμμετέχωμεν εἰς τὰ μυστήρια καὶ γενικῶς εἰς ὅλον τὸ πνευματικὸν πρόγραμμα, τὸ ὁποῖον διανοίγεται ἐνώπιόν μας κατὰ τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. Εἶναι παράλογον νὰ δεχώμεθα τὸ ἀντίθετον, δηλ. ὅτι ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας στερούμεθα τῶν μέσων ποὺ ὁ Θεὸς ἔδωσε διὰ τὰς ἁμαρτίας μας! «Μά, πρέπει νὰ μετανοήσουμε πρῶτα», εἶπε κάποιος. Πῶς θὰ μετανοήσωμεν, ἂν δὲν ἀκούσωμεν τὸ «τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας ζωοδότα»; Ἰδικόν μας ἔργον εἶναι ἡ μετάνοια; Καὶ μάλιστα θὰ τὴν ἐπιτύχωμεν κλεισμένοι εἰς τὴν οἰκίαν μας μὲ τὸ κινητὸν καὶ τὴν τηλεόρασιν, ἀντὶ νὰ συμμετέχωμεν εἰς τὸν ἑσπερινὸν τῆς συγγνώμης; Ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ μετάνοια, ἄλλωστε, εἶναι μία διαρκὴς πάλη, διὰ τοῦτο δὲν παύει ποτέ.
Ἀφ’ ἑτέρου, τὸ σύνθημα αὐτό, δηλ. ὅτι «εὐθύνονται οἱ ἁμαρτίες μας», λειτουργεῖ ἀποπροσανατολιστικά, ὥστε νὰ μὴ ἀντικρύσωμεν τὸ πραγματικὸν πρόβλημα. Ὅταν «ρίξης τὸ φταίξιμο» εἰς μίαν γενικὴν καὶ ἀόριστον ἰδέαν, ποὺ καθιστᾶ ὅλους συνενόχους καὶ συνυπευθύνους, τότε ἐπιτυγχάνεις, κανεὶς νὰ μὴ ἑστιάζη εἰς τοὺς πραγματικοὺς ὑπευθύνους, οἱ ὁποῖοι τίθενται εἰς τὸ ἀπυρόβλητον. Ποῖοι εἶναι αὐτοί; Οἱ πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί μας ταγοί! Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἔνοχοι! Δεινὰ ὑπῆρχαν πάντοτε, διότι ὁ Θεὸς τὰ ἐπέτρεψεν ἐξαιτίας τῆς πτώσεώς μας, ὥστε νὰ ἐπιστρέφωμεν εἰς Ἐκεῖνον, καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν. Τὸ ζήτημα εἶναι ποῖοι διαχειρίζονται αὐτὰς τὰς συμφορὰς κατὰ τὸ ἀνθρώπινον σκέλος. Ὁ Θεὸς παρεχώρησε τὸν ἰόν, διὰ τὰς ἁμαρτίας μας, ἀλλὰ τὴν ἐντολὴν νὰ παύση ἡ λατρεία του ἔδωσαν συγκεκριμένοι ἄνθρωποι! Αὐτοὶ λοιπὸν ποὺ ἐπιζητοῦν τὰ ἀξιώματα πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι δὲν ἀπολαμβάνουν μόνον τὴν τιμὴν τῆς θέσεως, ἀλλὰ καὶ τὸ τίμημα τῆς ἀποτυχίας των. Τὰς ἰδικάς των ἁμαρτίας πληρώνομεν καὶ ὄχι γενικῶς καὶ ἀορίστως τὰς ἁμαρτίας ὅλων. Ἐμεῖς ὅλοι εἴμεθα ὑπεύθυνοι κατὰ τὸ ποσοστὸν μόνον ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ, δηλαδὴ κατὰ πόσον ἀντὶ νὰ ἐπιζητῶμεν ἀξίους νὰ ἡγηθοῦν, ἐπικροτοῦμεν τοὺς πλέον ἀνικάνους.
Ἡ πολιτικὴ ἐγέμισε διεφθαρμένους!
Τὰ ΜΜΕ ἀσχολοῦνται τὴν παροῦσαν περίοδον μὲ σκάνδαλα ἐπὶ σκανδάλων εἰς τὸν χῶρον τοῦ ἀθλητισμοῦ, τῶν τεχνῶν καὶ τῆς ἐκπαιδεύσεως. Πρόκειται διὰ τοὺς χώρους ποὺ ἡ Πολιτεία δίδει ἑκατομμύρια, ἀλλὰ καὶ συνεχῶς παροτρύνει τοὺς νέους νὰ ἀσχολοῦνται. Ἦσαν κοινωνικὰ πεδία, τὰ ὁποῖα ἐθεώρουν ὅλοι ἀδιάφθορα καὶ τελικῶς ἐκεῖ εὑρέθησαν τὰ πλέον «ἐνεργὰ κρούσματα» μὲ ταχεῖαν ἐξάπλωσιν τῆς… διαφθορᾶς. Ἡ κοινωνία μας ὀφείλει νὰ κατανοήση ὅτι, ἂν ὁ Θεὸς δὲν εὑρίσκεται καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς χώρους τότε ὅσον «καλοὶ» καὶ ἂν παρουσιάζωνται αὐτοί, καταντοῦν «σάπιοι». Ἰδοὺ ἡ εὐθύνη τῶν πολιτικῶν: νὰ δώσουν πρῶτα Χριστὸν εἰς τοὺς νέους καὶ νὰ «ἐμβολιάσουν» αὐτοὺς τοὺς χώρους μὲ τὴν κατὰ Θεὸν μόρφωσιν. Αὐτοὶ ὅμως πράττουν τὰ ἀντίθετα: εἰσάγουν εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν μαθήματα δῆθεν γενετησίου ἀγωγῆς, ἀλλοιώνουν τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, «κάνουν τὰ στραβὰ μάτια» στὰ κάθε εἴδους ἀναβολικὰ χάπια εἰς τὸν ἀθλητισμόν, ἐμποροποιοῦν τὸν πρωταθλητισμόν, ἐπιτρέπουν τὸ «ξέπλυμα χρήματος» μέσῳ ἀκριβοπληρωμένων παικτῶν καὶ ἐπιτρέπουν νὰ βαπτίζεται τέχνη κάθε φρικαλεότης καὶ ἀσυδοσία ἐπὶ σκηνῆς ἀκόμη καὶ ὅταν βλασφημῆται ὁ Θεός.
Διατί ἐνεργοῦν τοιουτοτρόπως; Ὄχι ἐπειδὴ τὸ ἐπιτρέπει ἡ Δημοκρατία. Ἂν ἦτο ζήτημα Δημοκρατίας, τότε θὰ ἐσέβοντο καὶ τὰ δημοψηφίσματα, ὅπου ὁ λαὸς ἤθελεν ἔξοδον ἀπὸ τὴν Ε.Ε., καὶ τὴν βούλησιν τῶν πολιτῶν, διὰ νὰ μὴ προδοθῆ ἡ Μακεδονία μας! Ἐνεργοῦν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι εἶναι βουτηγμένοι εἰς τὴν ἀκολασίαν διττῶς: δὲν ὑπάρχει δι’ αὐτοὺς οὔτε ἠθικὴ οὔτε τιμωρία. Ἀναλογισθῆτε τοὺς Προέδρους τῆς Δημοκρατίας, Πρωθυπουργούς, Ὑπουργούς, Βουλευτάς, τοὺς ἀθέους, θεομπαίκτας, μοιχούς, ἀρσενοκοίτας, «πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξίᾳ, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. 1,29-32). Τοιοῦτοι ὄντες, ποῦ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν; Εἰς τὴν ἀρετήν;
Οὔτε ὅμως ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία στέκεται εἰς τὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, διότι καὶ εἰς τοὺς κόλπους της ἐπικρατεῖ σῆψις! Δὲν τὸ λέγομεν ἐμεῖς, ἀλλὰ τὸ ἔγραψεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος Α΄:
«Αὐτὸ τὸ «κατεστημένο» ἔχει τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά: 1) μίαν ἐλευθεριότητα περὶ τὰ γενετήσια ποὺ φθάνει ὄχι μόνον μέχρι τοῦ νὰ τὴν ἀνέχεται, ἀλλὰ καὶ τοῦ νὰ ὑποθάλπη ἀκόμη τὰς σεξουαλικὰς διαστροφάς, 2) τὴν διὰ παντὸς ἐπιδίωξιν ἀποκτήσεως ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ ἀπολαύσεων, ἀκόμη καὶ διὰ διαρπαγῆς τῆς ἱερᾶς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας, 3) ἕνα ἄκρατον δεσποτισμόν, ποὺ ἐκράτει καὶ κρατεῖ τοὺς ὑπολοίπους κληρικοὺς εἰς τὴν θέσιν τῶν μουζίκων καὶ 4) τὴν δημιουργίαν καὶ διατήρησιν ἑνὸς στενοῦ κύκλου προσώπων, ποὺ ἐφρόντιζαν καὶ ἀκόμη καὶ σήμερα φροντίζουν μὲ κάθε μέσον νὰ μὴ διαφύγη ἀπὸ τὰς χεῖρας των ἡ διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας», (Τὸ δρᾶμα ἑνὸς Ἀρχιεπισκόπου, σελ. 134).
Ἐβελτιώθη ἡ κατάστασις ἔκτοτε; Ἡ σημερινὴ «ἀπιστία» τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν ὅτι ἡ τέλεσις τῆς Θ. Λειτουργίας εἶναι πηγὴ μολυσμοῦ καὶ διὰ τοῦτο ἔκλεισαν τὰς θύρας τῶν ἱερῶν ναῶν, μᾶλλον ἐπιβεβαιώνει ὅτι τὸ κακὸν ἐθέριευσε!
Ἂς ἀνατρέξη κανεὶς μόνον εἰς ὅσα εἶδον τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὴν τελευταίαν πενταετίαν καὶ θὰ ἀντιληφθῆ ποίων αἱ ἁμαρτίαι ἐπιτρέπουν εἰς τὴν Πολιτείαν νὰ κρατᾶ φακέλους καὶ νὰ διευθύνη αὐτὴ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τὴν ἐκκλησιαστικὴν πορείαν. Ἱεράρχης Πατριαρχείου ἀπεδοκιμάσθη δημοσίως ἀπὸ τὸ ποίμνιον διὰ γνωστὰς αἰτίας, ἀλλὰ ὁ προϊστάμενός του τὸν ἐκάλυψεν. Ἱεράρχης ἄλλου Πατριαρχείου κατέστη μὲ τὴν συμπεριφοράν του πρωτοσέλιδον σκανδαλοθηρικῶν ἐφημερίδων, ἀλλὰ ὁ προϊστάμενός του τὸν ἔκρινεν ἀθῶον. Ἱεράρχης ἄλλου Πατριαρχείου δὲν ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίναι, ἀφοῦ ἀποκαλύπτονται συνεχῶς νέα κατορθώματά του, ἀλλὰ ὁ προϊστάμενός του τὸν ἔχει ἐπιστήθιον σύμβουλον. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ συνεχίσωμεν, εἶναι ὅλα γνωστά. Ἐσύ, ὅμως, ἀναγνῶστα, ποὺ ἐγκωμιάζεις ἕως τρίτου οὐρανοῦ τὸν τάδε Πατριάρχην καὶ τὸν δεῖνα Πατριάρχην, δὲν ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι συμβάλλεις εἰς καταρράκωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας; Δὲν παρατηρεῖς ὅτι χειροτονοῦν «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσίν» τους, ἀναπαράγοντες τὸ «ἐκκλησιαστικὸν κατεστημένον»;
Εἴχομεν τὴν ἀμυδρὰν ἐλπίδα ὅτι «stop» εἰς τὸν κατήφορον, θὰ ἔθετε τὸ Ἅγιον Ὄρος. Κάποτε, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ὑπῆρχαν καὶ εἰς τὸ Ὄρος εἰς θέσεις ἐξουσίας Ἡγούμενοι καὶ Ἀντιπρόσωποι καὶ Ἀρχιγραμματεῖς ποὺ προέτασσαν τὴν πίστιν καὶ ἔπειτα τὸν σεβασμόν τους εἰς τοὺς Ἱεράρχας. Σήμερον κολακεύουν ὅλους ἀνεξαιρέτως καὶ ὅσα χειρότερα ἔχει κάνει ἕνας Ἱεράρχης, τόσα περισσότερα ἐγκώμια δέχεται. Συνεχῶς προσκλήσεις διὰ ὁμιλίας, δῶρα, φάκελλοι, «τραπεζώματα», γονυκλισίαι κ.ἀ. μήπως γνωρίζουν κανένα Ὑπουργόν, διὰ νὰ λάβουν καὶ ἄλλα κονδύλια. Συζητεῖ πνευματικὰ ζητήματα ἡ Ἱ. Κοινότης ἢ μόνον τὰς ἐπενδύσεις τῶν Ἱ. Μονῶν;
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης εἶχε τὴν φήμην ὅτι ἔχει καλοὺς Ἱεράρχας. Μὲ τὴν ἐπιδημίαν διεπίστωσεν ὁ λαὸς ὅτι καὶ ἐκεῖ οἱ Ἱεράρχαι κάνουν ὑπακοὴν εἰς τὸν Καίσαρα. Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἐκπλήξη αὐτὸ κανένα. Χρόνια τώρα κάνουν «ὑπακοὴν» εἰς τὸ Φανάρι, τὸ ὁποῖον δρᾶ ὡς πολιτικὸς θεσμὸς καὶ ὄχι ὡς θὰ ἥρμοζεν εἰς Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ σιωποῦν, ὅταν καταπατᾶ αὐτὸ τοὺς Ἱ. Κανόνας, διατί νὰ ἀντιδράσουν, ὅταν τὸ ἴδιο κάνη καὶ ἡ Πολιτεία; Ἄλλωστε καὶ τῶν δύο τὴν εὔνοιαν χρειάζονται κάποιοι ὑποψήφιοι Ἀρχιεπίσκοποι, διὰ νὰ ἀναδειχθοῦν… Ἔτσι, δικαιολογοῦν κάθε «δυσωδίαν» εἴτε ὑποφέρουν οἱ πιστοὶ εἴτε ὑποφέρουν οἱ πολῖται…
«Πεζοδρόμιον καὶ ὑπόκοσμος»!
Ζητοῦμεν ἐλευθέραν καὶ ζῶσαν Ἐκκλησίαν! Διὰ νὰ συμβῆ αὐτὸ πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ μὴ ἔχη «κρατούμενα», ὥστε νὰ μὴ τὴν κρατᾶ τὸ Κράτος ὑπὸ τὸ κράτος του! Μόνη λύσις ἡ κάθαρσις! Εἶναι ἡ λέξις ποὺ τρομοκρατεῖ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν «φακέλλους», οἱ ὁποῖοι σπεύδουν ὑποτιμητικὰ καὶ εἰρωνικὰ νὰ εἴπουν «ὅσοι λέγουν αὐτὰ ἀνήκουν εἰς τὴν αἵρεσιν τῶν Καθαρῶν». Ἐκτὸς ὅτι εἶναι ψευδὲς αὐτὸ (ἔχουν παχυλὴν ἄγνοιαν τί ἐπρέσβευε αὐτὴ ἡ αἵρεσις) φανερώνουν ἀπροκάλυπτα ὅτι καταργοῦν τὸ «Συνοδικὸν Σύστημα», ποὺ ἔχει δύο «φύσεις»: νὰ ἐκλέγη, ἀλλὰ καὶ νὰ καθαιρῆ Ἐπισκόπους καὶ ὅποιος τοῦ ἀποστερεῖ τὴν μίαν εἶναι «μονοφυσίτης»!
Τὸ ἐκκλησιαστικὸν κατεστημένον ἔχει γίνει τὸ alter ego τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου. Ὄχι μόνον δὲν προχωρεῖ εἰς κάθαρσιν, ἀλλὰ στηρίζει καὶ τὴν μὴ κάθαρσιν τοῦ πολιτικοῦ κόσμου! Συναινεῖ εἰς τὸ νὰ κυβερνᾶται ὁ λαὸς ἀπὸ ἀρσενοκοίτας, πατριδοκαπήλους καὶ παραδοπίστους! Δὲν εἶναι βέβαιον, ἂν ἡ φράσις «πεζοδρόμιον καὶ ὑπόκοσμος», μὲ τὴν ὁποίαν ἐχαρακτήρισε κάποτε Ἱεράρχης ἐκκλησιαστικὸν περιβάλλον (ἐκτὸς Ἑλλάδος), ταιριάζει σήμερα περισσότερον εἰς τὴν πολιτικήν. Αὐτὸ ποὺ εἶναι βέβαιον ὅμως εἶναι ὅτι τὴν περίοδον τῆς Ἑπταετίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος Α΄, παρὰ τὰ λάθη, διεμαρτυρήθη διὰ τὴν καταπάτησιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἡ ἱστορία θὰ εἶναι ἀμείλικτος μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον Β΄, τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, τὸν Πατριάρχην Θεόδωρον, τὸν Πατριάρχην Θεόφιλον, τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Εἰρηναῖον καὶ ὅλους τοὺς Μητροπολίτας τώρα ποὺ διανύομεν ἕνα νέον τύπον δικτατορίας καὶ τὸν ἐπευλογοῦν.
