Ἡ Α΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ἡ
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἀφιερωμένη στὸ μεγάλο ἐκκλησιαστικὸ
γεγονὸς τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, τὸ 843, ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ
βυζαντινὴ αὐτοκράτειρα καὶ ἁγία τῆς Ἐκκλησίας μας, Θεοδώρα καὶ τοῦ
τερματισμοῦ τῆς εἰκονομαχίας, ἡ ὁποία συντάραξε τὴν Ἐκκλησία γιὰ ἕνα καὶ
πλέον αἰῶνα.
Κοσμικοὶ ἄρχοντες, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸ
Ἰσλάμ, θέλησαν νὰ ἐπιβάλλουν τὴν κατάργηση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων ἀπὸ τὴ θεία
λατρεία. Ἀλλὰ ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐκκλησιαστικὴ αὐτοσυνειδησία
ἀντιστάθηκε μὲ σθένος, ἀναδεικνύοντας πλῆθος ὁμολογητῶν τῆς ὀρθοδόξου
πίστεως. Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (787) ἀποφάνθηκε πὼς ὁ εἰκονισμὸς δὲν
εἶναι εἰδωλολατρία, ὅπως ἰσχυρίζονταν οἱ εἰκονομάχοι, ἀλλὰ ἡ τιμὴ πρὸς
τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες, ὑπερβαίνει τὴν ὕλη καὶ διαβαίνει στὸ τιμώμενο
πρόσωπο. Ὅμως, παρὰ τὴν καταδίκη της ἡ εἰκονομαχικὴ αἵρεση ἐπιβίωσε καὶ
ἀνδρώθηκε στοὺς σύγχρονους χρόνους ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Προτεστάντες, οἱ
ὁποῖοι πολεμοῦν μὲ λύσσα τὴν τιμὴ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καὶ τὴν τιμητικὴ
προσκύνηση τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν ἁγίων.
Ἡ τραγῳδία εἶναι ὅτι οἱ θιασῶτες
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὄχι μόνον δὲν ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν παρουσία τῆς
εἰκονομαχικῆς καὶ ἁγιομαχικῆς αἱρέσεως σ’ αὐτούς, ἀλλὰ ἀντίθετα,
ἀναγνωρίζουν τὶς θρησκευτικές τους κοινότητες, ὡς «ἐκκλησίες»,
καταφρονώντας ἔτσι καὶ ἀναιρώντας, στὴν πράξη, τὴν ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενικὴ
Σύνοδο! Μὲ πόση ἐπιείκεια καὶ ἀνοχὴ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴ τὴν
τραγικὴ κατάσταση;
