Τόν τα­λαί­πω­ρο βλά­σφη­μο τόν χτυ­ποῦ­σαν καί τόν τυ­ραν­νοῦ­σαν οἱ δαί­μο­νες ἀρ­κε­τές μέ­ρες...

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – Τιμωρία βλασφήμου

   Στό χω­ριό κά­τω Παυ­λιά­να Κερ­κύ­ρας συ­νέ­βη πα­λαι­ό­τε­ρα ἕ­να ἀ­συ­νή­θι­στα θαυ­μα­στό καί δι­δα­κτι­κό γε­γο­νός. Μέ­σα σ᾽ ἕ­να σπί­τι ἦ­ταν ἡ γυ­ναῖ­κα λε­χώ­να πού δέν εἶ­χε σα­ραντί­σει ἀ­κό­μα, καί ὁ ἄν­δρας της κα­θό­ταν κοντά στό πα­ρά­θυ­ρο. Ἀ­πό κα­κή συ­νή­θεια μέ κά­ποι­α ἀ­φορ­μή ὁ ἄν­δρας βλα­σφή­μη­σε τά θεῖα καί τό­τε ἀ­μέ­σως πα­ρου­σι­ά­στη­καν μπρο­στά του δαί­μο­νες, τόν ἅρ­πα­ξαν καί τόν πῆ­γαν σέ μί­α σπη­λιά πού βρί­σκε­ται πά­νω ἀ­πό τό χω­ριό. Ἐ­κεῖ ἦ­ταν κα­τοι­κί­α δαι­μό­νων.

   Τόν τα­λαί­πω­ρο βλά­σφη­μο τόν χτυ­ποῦ­σαν καί τόν τυ­ραν­νοῦ­σαν οἱ δαί­μο­νες ἀρ­κε­τές μέ­ρες. Ὑ­πέ­φε­ρε πο­λύ ἀ­πό τήν πεῖ­να καί τόν φό­βο. Φαί­νε­ται πώς εἶ­χε δώ­σει πολ­λά δι­και­ώ­μα­τα στούς δαί­μο­νες, ἦ­ταν πο­λύ ἁ­μαρ­τω­λός καί ἀ­νε­ξο­μο­λό­γη­τος, γι᾿ αὐ­τό τοῦ ὑ­πεν­θύ­μι­ζαν ὅ­λες τίς ἁ­μαρ­τί­ες πού εἶ­χε δι­α­πρά­ξει. Ἀ­κό­μη τοῦ ἔ­δει­ξαν μέ­χρι καί τά σκου­πί­δια πού σκού­πι­ζε τίς Κυ­ρια­κές για­τί εἶ­χαν καί ἀπ᾽ αὐ­τό με­ρί­διο, δι­ό­τι καί αὐ­τό εἶ­ναι ἁ­μαρ­τί­α.

   Ἦρ­θε τελικά σέ με­τά­νοι­α, ἄρ­χι­σε νά προ­σεύ­χε­ται καί νά ζη­τᾶ τήν βο­ή­θεια τοῦ ἁγί­ου Σπυ­ρί­δω­νος. Τό­τε πα­ρου­σι­ά­στη­κε ὁ Ἅ­γιος καί τό σπή­λαι­ο ἔ­λαμ­ψε. Ἔ­δω­σε στούς δαί­μο­νες ἕ­να χαρ­τί, σάν ἀ­πό­φα­ση, γι­ά νά τόν ἀ­φή­σουν ἐ­λεύ­θε­ρο. Ἀ­μέ­σως οἱ δαί­μο­νες τόν πῆ­ραν, τόν σή­κω­σαν καί τόν ἔ­φε­ραν ἔ­ξω ἀ­πό τό χω­ριό. Ἐ­κεῖ­νος γύ­ρι­σε σπί­τι του καί τρέ­μοντας δι­η­γή­θη­κε τό γε­γο­νός. Ὁ Θε­ός οἰ­κο­νό­μη­σε νά τα­λαι­πω­ρη­θῆ τό­σο γι­ά νά ἔρ­θη σέ με­τά­νοι­α καί νά στα­μα­τή­ση τήν βλα­σφη­μί­α.