Παρακαλῶ, ἀδελφοί
μου χριστιανοί, νά ἀκοῦτε μέ προσοχή τά θεῖα κηρύγματα τῆς σειρᾶς αὐτῆς, γιατί ἀναφέρονται
στήν πίστη μας καί γιατί εἶναι λόγοι ἀγίου
Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Στό προηγούμενο
μάθημα μᾶς εἶπε ὁ ἅγιος γιά τό τί εἶναι ὁ Θεός καί ὅτι Αὐτός εἶναι ἀκατάληπτος,
ὅτι δηλαδή δέν μποροῦμε νά Τόν κατανοήσουμε. Σήμερα ὁ ἅγιος θά μᾶς πεῖ γιά τό ὅτι
ἕνας εἶναι ὁ Θεός καί ὄχι πολλοί. Σπουδαῖο τό θέμα αὐτό καί ἄς τό ἀκούσωμε, ὅπως
μᾶς τό λέγει ὁ μεγάλος δογματικός τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
1. Ἀποδείχθηκε ἀρκετά,
μᾶς λέγει ὁ ἅγιος, ὅτι ὑπάρχει Θεός καί ὅτι ἡ οὐσία του εἶναι ἀκατάληπτη. Καί
γιά ὅσους μέν πείθονται στήν Ἁγία Γραφή εἶναι πάλι φανερό καί ἀναμφίβολο ὅτι ἕνας
εἶναι ὁ Θεός καί ὄχι πολλοί. Ἔτσι λέγει ὁ Κύριος στήν ἀρχή τοῦ Δεκαλόγου, τῆς
θείας αὐτῆς Νομοθεσίας: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Κύριος ὁ Θεός σου, πού σέ ἔβγαλα ἀπό τήν
χώρα τῆς Αἰγύπτου. Δέν θά ἔχεις ἄλλους θεούς, ἐκτός ἀπό μένα» (Ἐξ. 20,2). Καί
πάλι λέγει ὁ Θεός: «Ἄκουε, Ἰσραήλ. Ὁ Κύριος ὁ Θεός σου, εἶναι ὁ ἕνας Κύριος» (Δευτ.
6,4). Καί διά τοῦ προφήτου Ἠσαΐα λέγει ὁ Θεός: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός, ὁ πρῶτος, Ἐγώ
θά εἶμαι καί γιά πάντα. Ἐκτός ἀπό μένα δέν ὑπάρχει ἄλλος Θεός. Πρίν ἀπό μένα
δέν ὑπῆρχε ἄλλος Θεός, οὔτε καί ἀργότερα θά ὑπάρξει ἄλλος. Ἐκτός ἀπό μένα δέν ὑπάρχει
ἄλλος Θεός» (Ἠσ. 43,10-11. 44,6). Καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στά ἱερά Εὐαγγέλια
ὁμιλώντας στόν Πατέρα Του λέγει: «Αὐτή εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τό νά γνωρίζουν Ἐσένα,
τόν μόνον ἀληθινό Θεό» (Ἰωάν. 17,3).
2. Μέ ὅσους ὅμως
δέν πείθονται στήν Ἁγία Γραφή, λέγει ὁ ἅγιος Δαμασκηνός, θά συζητήσει μέ ἄλλο
τρόπο τό θέμα ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας. Τούς λέγει, λοιπόν: Τό θεῖον, ὅπως ὅλοι τό
πιστεύουν, εἶναι τέλειο καί δέν ἔχει καμία ἔλλειψη, οὔτε στήν ἀγαθότητα, οὔτε
στήν σοφία, οὔτε στήν δύναμη. Τό θεῖον εἶναι ἄναρχο, εἶναι ἀΐδιο καί ἀπερίγραπτο,
καί γιά νά τό ποῦμε ἁπλᾶ, εἶναι τέλειο σέ ὅλα. Ἄν ὅμως τώρα παραδεχθοῦμε ὅτι ὑπάρχουν
καί ἄλλοι Θεοί, εἶναι ἀνάγκη καί νά ποῦμε καί γιά κάποιες διαφορές μεταξύ αὐτῶν
τῶν πολλῶν Θεῶν!... Γιατί ἄν σ᾽ αὐτούς δέν ὑπάρχει καμιά διαφορά, τότε
πρόκειται στή πραγματικότητα γιά ἕνα Θεό καί ὄχι γιά πολλούς. Ἄν ὅμως ὑπάρχει
διαφορά μεταξύ τῶν πολλῶν τάχα Θεῶν, τότε ποῦ εἶναι ἡ τελειότητα; Γιατί κάτι θά
λείπει στόν ἕνα γιά νά διαφέρει ἀπό τόν ἄλλο πού τό ἔχει. Ἀλλά ἄν σέ κάποιο
τάχα Θεό τοῦ λείπει κάτι ἀπό τήν ἀγαθότητα εἴτε ἀπό τήν δύναμη εἴτε ἀπό τήν
σοφία καί εἴτε κατά τόν χρόνο εἴτε κατά τόν τρόπο δέν φτάνει τήν τελειότητα, τότε
δέν μπορεῖ νά εἶναι Θεός. Ἄν λοιπόν ὑπάρχουν Θεοί, πρέπει αὐτοί νά εἶναι ὅμοιοι,
τέλειοι ὅλοι. Αὐτή ὅμως ἡ τελειότητα καί ὁμοιότητα ὅλων ἀποδεικνύει ἕνα καί ὄχι
πολλούς Θεούς. Ἔπειτα ξέρουμε ὅτι τό θεῖον εἶναι ἀπερίγραπτον. Ἀλλά, ἄν εἶναι
πολλοί Θεοί, δέν μπορεῖ νά ἔχουμε τό ἀπερίγραπτο τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὅπου βρισκόταν
ὁ ἕνας δέν θά μποροῦσε νά εὑρεθεῖ καί ὁ ἄλλος, σάν ὅμοιός του πού ἔπρεπε νά εἶναι.
Ἄν πάλι εἶναι πολλοί Θεοί, πῶς θά κυβερνηθεῖ ὁ κόσμος ἀπό πολλούς; Θά διαλυθεῖ καί
θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος ἀπό πολλούς κυβερνῆτες, γιατί θά ὑπάρχουν ἀντιθέσεις
μεταξύ τους. Ξέρουμε γενικά ὅτι ἡ διαφορά δημιουργεῖ ἐναντιώσεις. Ἀλλά ἄν πεῖ κάποιος
ἐδῶ ὅτι δέν θά ὑπάρχουν ἀντιθέσεις μεταξύ τῶν πολλῶν τάχα Θεῶν, γιατί ὁ κάθε
Θεός θά κυβερνᾶ ἕνα μόνο μέρος, θά ρωτήσουμε τώρα: Ποιός εἶναι αὐτός πού ἔβαλε
τάξη καί ἔκανε στούς Θεούς αὐτούς τήν διανομή αὐτή στά διάφορα μέρη; Αὐτόν θά ἔπρεπε
μᾶλλον νά λέμε Θεό καί ὄχι τούς διάφορους τάχα κυβερνῆτες τῶν διαφόρων μερῶν. Ἀπό
τά παραπάνω ἁπλᾶ, ἀλλά δυνατά ἐπιχειρήματα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἀδελφοί
χριστιανοί, συμπεραίνουμε ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Θεός, πού εἶναι τέλειος, ἀπερίγραπτος,
δημιουργός τοῦ σύμπαντος, πού συνέχει καί κυβερνᾶ τά πάντα, τέλειος στήν ἀγαθότητα,
τήν δύναμη καί τήν σοφία. Τέλειος καί πηγή κάθε τελειότητας.
Ἐπί πλέον, εἶναι
λογικό νά ποῦμε, αὐτό, πού λέγει στό τέλος ἐδῶ ὁ ἅγιος Δαμασκηνός, ὅτι ἡ μονάδα
«ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τῆς δυάδας»! 1+1=2!
Θά μᾶς ὠφελήσει αὐτό
πού μᾶς λέγει ὁ ἅγιος ἐδῶ σέ μετέπειτα μαθήματα.
(Συνεχίζεται)
Μέ πολλές εὐχές,
Δείτε
και:
-Το ακατάληπτο του Θεού (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)