Ο ευλαβέστατος π. Γεώργιος με την οικογένειά του Σχ.: Θαυμάζουμε την αγάπη του Ιερέως προς την Ορθή Πίστη, που κάνει θαύματα!!!
Στη Ζόμπα, την παλιά πρωτεύουσα του κράτους, έχει χτιστεί μια εκκλησία προς τιμήν των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου. Γεγονός είναι ότι νοιώθουμε συχνά την επέμβαση των αγίων αυτών στην Ιεραποστολή και τις πρεσβείες τους προς τον Τριαδικό Θεό μας.
Πρόσφατα, μάλιστα, είχαμε ένα νέο θαυμαστό γεγονός, που μας έδωσε δύναμη, μας στήριξε στην πίστη και μας έκανε να αγαπούμε και να ευλαβούμαστε περισσότερο τους Αγίους του Θεού, που πάντοτε είναι δίπλα σε όλους μας και μας βοηθούν «σκανδαλωδώς», όπως έλεγε και ένας άγιος άνθρωπος.
Ο Ιερός Ναός των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, βρίσκεται σε περίβλεπτη θέση, επάνω στον κεντρικό δρόμο, απέναντι από μεγάλο νοσοκομείο. Ο ιθαγενής ιερέας Γεώργιος και εφημέριος του Ναού, αφιερώνει πολλές ώρες μέσα στον Ναό, προσευχόμενος. Έτσι, πολλοί περαστικοί τον βρίσκουν εκεί επάνω στο καθήκον και τη διακονία του, όταν αναζητούν μια στήριξη και μια βοήθεια από τον ουρανό, σε οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί.
Εκείνο το πρωινό ένα ταξί, έφερνε μια άρρωστη μαλαουιανή γυναίκα, που την συνόδευε ο καλοκάγαθος σύζυγός της, από το χωριό της στο νοσοκομείο της πόλης για κάποιο θέμα υγείας. Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα με την σειρά.
Η κυρία Νέφη, μαλουϊανή γυναίκα γύρω στα 40, είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Και εκείνη και ο σύζυγός της είναι μορφωμένοι. Αυτή εργάζεται στο νοσοκομείο, ενώ ο άντρας της είναι διευθυντής σε σχολείο της περιοχής.
Η γυναίκα ήταν στο χωριό της πολύ άρρωστη με μεγάλο πόνο που κατέβαινε στο στομάχι της και σε άλλα μέρη του σώματός της. Η κατάσταση επιδεινωνόταν και αποφάσισε να πάει στο νοσοκομείο. Μια φωνή όμως ένοιωσε να της λέει: “εάν θέλεις να σωθείς, να πας στην ελληνορθόδοξη εκκλησία και να μην πας στο νοσοκομείο”. Εκείνη το είπε στον σύζυγό της, αλλά εκείνος, παρόλο που πάντοτε την άκουγε, εκείνη την φορά είπε: “Όχι, θα πάμε στο νοσοκομείο και πήρε ένα ταξί και πήγαιναν κατευθείαν για το νοσοκομείο”. Όταν το ταξί περνούσε έξω από την Εκκλησία των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, η γυναίκα άκουσε την ίδια φωνή με τα ίδια λόγια: “εάν θέλεις να σωθείς, μπες μέσα σε αυτήν την εκκλησία και μην πας στο νοσοκομείο”. Μόλις συνέβη αυτό, η γυναίκα έχασε τις αισθήσεις της και κατέρρευσε. Όλα έδειχναν να είναι στο τελευταίο στάδιο πριν πεθάνει. Ο σύζυγός της, τότε, αναγκάστηκε να πει στον ταξιτζή να σταματήσει στο Ναό και σχεδόν μισοπεθαμένη έβαλε τη γυναίκα του μέσα.
Μέσα στον Ναό βρήκαν τον ιθαγενή ιερέα Γεώργιο. Ο σύζυγος, εξήγησε στον ιερέα τι έζησαν, από το σπίτι και έξω από τον Ναό, και παρακάλεσε τον Ορθόδοξο ιερέα να προσευχηθεί για την γυναίκα του, που αργοπέθαινε.
Η πρώτη αντίδραση του ιερέα, ήταν να πει, ότι δεν είναι Ορθόδοξη και ότι δεν μπορεί να προσευχηθεί για αυτήν. Ο σύζυγος συνέχισε να τον ικετεύει, για να προσευχηθεί στο όνομα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τότε ο ιερέας λύγισε από τη μεγάλη του αγάπη που έχει για όλους και είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά χωρίς να βάλει πετραχήλι και χωρίς να ακουμπήσει τη γυναίκα με το πετραχήλι του, αφού δεν είναι Ορθόδοξη. Έτσι και έκανε.
Ο ιερέας προσευχήθηκε για αρκετή ώρα με όλη του την καρδιά και ξαφνικά η γυναίκα σηκώθηκε, πλήρως θεραπευμένη από μισοπεθαμένη που ήτανε.
Η ευγνωμοσύνη τους ήταν απερίγραπτη! Έφυγαν δοξολογώντας τον Θεό, μα την Κυριακή το πρωί ήταν και οι δύο πάλι στην εκκλησία. Αφού τελείωσε η Θεία Λειτουργία, ομολόγησαν σε όλους το θαύμα που τους έγινε και είπαν με έμφαση: εμείς από τώρα ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όταν αποφασίσει ο ιερέας μετά την κατήχηση να μας βαπτίσει, είμαστε έτοιμοι. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι εδώ είναι η μόνη αληθινή πίστη και ότι ο Τριαδικός Θεός μάς κάλεσε ιδιαιτέρως σε αυτή την Πίστη και θα είμαστε αιωνίως ευγνώμονες.
Όταν ο π. Γεώργιος μάς τα είπε όλα αυτά, θαυμάσαμε την άπειρη αγάπη του Θεού, που θαυματουργεί επάνω στα ταπεινά πλάσματά Του και που ελκύει έτσι στο να γνωρίσουν την Μία, Αγία, Αποστολική, Εκκλησία Του.
Ακόμη θαυμάζουμε πόσο προσεκτικός είναι ο ιθαγενής ιερέας και πόσο σέβεται τους κανόνες της Εκκλησίας μας, που λένε να μην έχουμε συμπροσευχές με αλλόδοξους, με άλλες ομολογίες, να μη δίνουμε τα Μυστήρια και να μη βάζουμε πετραχήλι σε ανθρώπους που δεν έχουνε μπει μέσα στην κολυμπήθρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ακόμη και εάν η αγάπη νικάει, πάλι δεν προδίδουμε την Πίστη μας, όπως απέδειξε και ο π. Γεώργιος, και ειδικά στα δύσκολα και μπερδεμένα χρόνια που ζούμε, μας εντυπωσιάζει ο ζήλος του και ο ενθουσιασμός του να τηρεί κατά γράμμα την Παράδοση των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη η στάση του ιθαγενούς κληρικού, που γνώρισε την Ορθοδοξία μόλις 8 χρόνια πριν, και όμως τελεί ταπεινά το έργο του και δίνει ένα πολύ καλό παράδειγμα σε εμάς που γεννηθήκαμε μέσα στην Ορθοδοξία και που μερικές φορές νοιώθουμε “υπέρ του δέοντος” αυτοπεποίθηση να παραβιάζουμε τους κανόνες των Αγίων Πατέρων, της Ιεράς Παράδοσης και των 7 Οικουμενικών Συνόδων.
Όπως, επίσης, αξιομνημόνευτη είναι και η αρετή της ταπεινοφροσύνης του ιερέως, που τα πάντα τα αποδίδει στον Τριαδικό Θεό και όλα τα εξομολογείται στον πνευματικό του και καλύπτεται έτσι από πειρασμούς και εκ των δεξιών και εκ των αριστερών.
Ανάμεσα σε άλλα, μας διηγήθηκε και το παρακάτω. Κάποιος γνωστός του, Ορθόδοξος ενορίτης του, έχασε το κινητό του και στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Τότε, πήγε στον ιερέα και τον παρακάλεσε να κάνει προσευχή για το θέμα του και ο π. Γεώργιος έπεσε στα γόνατα και παρακαλούσε γι’ αυτό το μικρό θέμα. Βέβαια, η αγάπη δεν ξεχωρίζει μικρά ή μεγάλα θέματα. Η αγάπη πάντα θέλει να ανακουφίζει τον πλησίον σε ό,τι τον απασχολεί. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κάποιος, πολύ βιαστικά, πέρασε από το σπίτι που είχε χαθεί το κινητό και με γρήγορες κινήσεις το έβγαλε από την τσέπη του, το πέταξε στην βεράντα και εξαφανίστηκε. Κάποιος τον ανάγκασε να το κάνει αυτό! Οι προσευχές έχουν πολλή δύναμη και μπορούν να νικήσουν ακόμα και πάθη, να κάνουν κλέφτες να επιστρέφουν πράγματα, ακόμα και –αυτό είναι το κυριότερο– να κάνουν ανθρώπους να βρίσκουν και να πιστεύουν στην Αγία Ορθόδοξο πίστη. Τέτοιες εμπειρίες, έχουμε πολλές εδώ. Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά του ενορίτη, που βρήκε το χαμένο του κινητό στη βεράντα του σπιτιού του. Και φυσικά με χαρά έτρεξε να ευχαριστήσει τον Θεό και τον ιερέα Του για την γρήγορη απάντησή του στο θέμα που τον απασχολούσε…
Αδελφοί, η πίστη μας η Ορθόδοξη είναι ζωντανή, αληθινή και μοναδική! Ας την κρατήσουμε σαν “κόρη οφθαλμού” και ας μην ολιγοπιστούμε.
Μόνο ο Χριστός σώζει! Και μόνο αυτούς που ζητούν ταπεινά την σωτηρία τους.
Πρόσφατα, μάλιστα, είχαμε ένα νέο θαυμαστό γεγονός, που μας έδωσε δύναμη, μας στήριξε στην πίστη και μας έκανε να αγαπούμε και να ευλαβούμαστε περισσότερο τους Αγίους του Θεού, που πάντοτε είναι δίπλα σε όλους μας και μας βοηθούν «σκανδαλωδώς», όπως έλεγε και ένας άγιος άνθρωπος.
Ο Ιερός Ναός των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, βρίσκεται σε περίβλεπτη θέση, επάνω στον κεντρικό δρόμο, απέναντι από μεγάλο νοσοκομείο. Ο ιθαγενής ιερέας Γεώργιος και εφημέριος του Ναού, αφιερώνει πολλές ώρες μέσα στον Ναό, προσευχόμενος. Έτσι, πολλοί περαστικοί τον βρίσκουν εκεί επάνω στο καθήκον και τη διακονία του, όταν αναζητούν μια στήριξη και μια βοήθεια από τον ουρανό, σε οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί.
Εκείνο το πρωινό ένα ταξί, έφερνε μια άρρωστη μαλαουιανή γυναίκα, που την συνόδευε ο καλοκάγαθος σύζυγός της, από το χωριό της στο νοσοκομείο της πόλης για κάποιο θέμα υγείας. Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα με την σειρά.
Η κυρία Νέφη, μαλουϊανή γυναίκα γύρω στα 40, είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Και εκείνη και ο σύζυγός της είναι μορφωμένοι. Αυτή εργάζεται στο νοσοκομείο, ενώ ο άντρας της είναι διευθυντής σε σχολείο της περιοχής.
Η γυναίκα ήταν στο χωριό της πολύ άρρωστη με μεγάλο πόνο που κατέβαινε στο στομάχι της και σε άλλα μέρη του σώματός της. Η κατάσταση επιδεινωνόταν και αποφάσισε να πάει στο νοσοκομείο. Μια φωνή όμως ένοιωσε να της λέει: “εάν θέλεις να σωθείς, να πας στην ελληνορθόδοξη εκκλησία και να μην πας στο νοσοκομείο”. Εκείνη το είπε στον σύζυγό της, αλλά εκείνος, παρόλο που πάντοτε την άκουγε, εκείνη την φορά είπε: “Όχι, θα πάμε στο νοσοκομείο και πήρε ένα ταξί και πήγαιναν κατευθείαν για το νοσοκομείο”. Όταν το ταξί περνούσε έξω από την Εκκλησία των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, η γυναίκα άκουσε την ίδια φωνή με τα ίδια λόγια: “εάν θέλεις να σωθείς, μπες μέσα σε αυτήν την εκκλησία και μην πας στο νοσοκομείο”. Μόλις συνέβη αυτό, η γυναίκα έχασε τις αισθήσεις της και κατέρρευσε. Όλα έδειχναν να είναι στο τελευταίο στάδιο πριν πεθάνει. Ο σύζυγός της, τότε, αναγκάστηκε να πει στον ταξιτζή να σταματήσει στο Ναό και σχεδόν μισοπεθαμένη έβαλε τη γυναίκα του μέσα.
Μέσα στον Ναό βρήκαν τον ιθαγενή ιερέα Γεώργιο. Ο σύζυγος, εξήγησε στον ιερέα τι έζησαν, από το σπίτι και έξω από τον Ναό, και παρακάλεσε τον Ορθόδοξο ιερέα να προσευχηθεί για την γυναίκα του, που αργοπέθαινε.
Η πρώτη αντίδραση του ιερέα, ήταν να πει, ότι δεν είναι Ορθόδοξη και ότι δεν μπορεί να προσευχηθεί για αυτήν. Ο σύζυγος συνέχισε να τον ικετεύει, για να προσευχηθεί στο όνομα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τότε ο ιερέας λύγισε από τη μεγάλη του αγάπη που έχει για όλους και είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά χωρίς να βάλει πετραχήλι και χωρίς να ακουμπήσει τη γυναίκα με το πετραχήλι του, αφού δεν είναι Ορθόδοξη. Έτσι και έκανε.
Ο ιερέας προσευχήθηκε για αρκετή ώρα με όλη του την καρδιά και ξαφνικά η γυναίκα σηκώθηκε, πλήρως θεραπευμένη από μισοπεθαμένη που ήτανε.
Η ευγνωμοσύνη τους ήταν απερίγραπτη! Έφυγαν δοξολογώντας τον Θεό, μα την Κυριακή το πρωί ήταν και οι δύο πάλι στην εκκλησία. Αφού τελείωσε η Θεία Λειτουργία, ομολόγησαν σε όλους το θαύμα που τους έγινε και είπαν με έμφαση: εμείς από τώρα ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όταν αποφασίσει ο ιερέας μετά την κατήχηση να μας βαπτίσει, είμαστε έτοιμοι. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι εδώ είναι η μόνη αληθινή πίστη και ότι ο Τριαδικός Θεός μάς κάλεσε ιδιαιτέρως σε αυτή την Πίστη και θα είμαστε αιωνίως ευγνώμονες.
Όταν ο π. Γεώργιος μάς τα είπε όλα αυτά, θαυμάσαμε την άπειρη αγάπη του Θεού, που θαυματουργεί επάνω στα ταπεινά πλάσματά Του και που ελκύει έτσι στο να γνωρίσουν την Μία, Αγία, Αποστολική, Εκκλησία Του.
Ακόμη θαυμάζουμε πόσο προσεκτικός είναι ο ιθαγενής ιερέας και πόσο σέβεται τους κανόνες της Εκκλησίας μας, που λένε να μην έχουμε συμπροσευχές με αλλόδοξους, με άλλες ομολογίες, να μη δίνουμε τα Μυστήρια και να μη βάζουμε πετραχήλι σε ανθρώπους που δεν έχουνε μπει μέσα στην κολυμπήθρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ακόμη και εάν η αγάπη νικάει, πάλι δεν προδίδουμε την Πίστη μας, όπως απέδειξε και ο π. Γεώργιος, και ειδικά στα δύσκολα και μπερδεμένα χρόνια που ζούμε, μας εντυπωσιάζει ο ζήλος του και ο ενθουσιασμός του να τηρεί κατά γράμμα την Παράδοση των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη η στάση του ιθαγενούς κληρικού, που γνώρισε την Ορθοδοξία μόλις 8 χρόνια πριν, και όμως τελεί ταπεινά το έργο του και δίνει ένα πολύ καλό παράδειγμα σε εμάς που γεννηθήκαμε μέσα στην Ορθοδοξία και που μερικές φορές νοιώθουμε “υπέρ του δέοντος” αυτοπεποίθηση να παραβιάζουμε τους κανόνες των Αγίων Πατέρων, της Ιεράς Παράδοσης και των 7 Οικουμενικών Συνόδων.
Όπως, επίσης, αξιομνημόνευτη είναι και η αρετή της ταπεινοφροσύνης του ιερέως, που τα πάντα τα αποδίδει στον Τριαδικό Θεό και όλα τα εξομολογείται στον πνευματικό του και καλύπτεται έτσι από πειρασμούς και εκ των δεξιών και εκ των αριστερών.
Ανάμεσα σε άλλα, μας διηγήθηκε και το παρακάτω. Κάποιος γνωστός του, Ορθόδοξος ενορίτης του, έχασε το κινητό του και στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Τότε, πήγε στον ιερέα και τον παρακάλεσε να κάνει προσευχή για το θέμα του και ο π. Γεώργιος έπεσε στα γόνατα και παρακαλούσε γι’ αυτό το μικρό θέμα. Βέβαια, η αγάπη δεν ξεχωρίζει μικρά ή μεγάλα θέματα. Η αγάπη πάντα θέλει να ανακουφίζει τον πλησίον σε ό,τι τον απασχολεί. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κάποιος, πολύ βιαστικά, πέρασε από το σπίτι που είχε χαθεί το κινητό και με γρήγορες κινήσεις το έβγαλε από την τσέπη του, το πέταξε στην βεράντα και εξαφανίστηκε. Κάποιος τον ανάγκασε να το κάνει αυτό! Οι προσευχές έχουν πολλή δύναμη και μπορούν να νικήσουν ακόμα και πάθη, να κάνουν κλέφτες να επιστρέφουν πράγματα, ακόμα και –αυτό είναι το κυριότερο– να κάνουν ανθρώπους να βρίσκουν και να πιστεύουν στην Αγία Ορθόδοξο πίστη. Τέτοιες εμπειρίες, έχουμε πολλές εδώ. Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά του ενορίτη, που βρήκε το χαμένο του κινητό στη βεράντα του σπιτιού του. Και φυσικά με χαρά έτρεξε να ευχαριστήσει τον Θεό και τον ιερέα Του για την γρήγορη απάντησή του στο θέμα που τον απασχολούσε…
Αδελφοί, η πίστη μας η Ορθόδοξη είναι ζωντανή, αληθινή και μοναδική! Ας την κρατήσουμε σαν “κόρη οφθαλμού” και ας μην ολιγοπιστούμε.
Μόνο ο Χριστός σώζει! Και μόνο αυτούς που ζητούν ταπεινά την σωτηρία τους.
π. Ερμόλαος Ιατρού
