Τί θὰ πεῖ ἔπος, καλοί μου φίλοι; Τὸ λεξικὸ μᾶς πληροφορεῖ ὡς ἑξῆς: «Ἔπος, γράφει, εἶναι σειρὰ πράξεων ἡρωϊσμοῦ». Λοιπόν, ἀξίζει νὰ προβληματιστεῖ κανεὶς καὶ νὰ σκεφθεῖ καλὰ τοῦτο τὸ λόγο. Καὶ τότε θὰ καταλάβει πὼς τοῦτες οἱ μέρες, οἱ ἐθνικὰ γιορτινές, δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο, παρὰ νὰ τιμοῦν ἕνα μεγάλο ἔπος τῆς ἱστορίας μας, τὸ ἔπος τοῦ Σαράντα.
* * *
Ναί, αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ ’40. «Σειρὰ πράξεων ἡρωϊσμοῦ». Ἕνας ἡρωϊσμὸς συνεχής, ἀνίκητος, ἀγέρωχος, ἀκατάβλητος. Ποὺ ἤξερε νὰ φέρνει μόνο νίκες καὶ βήματα πρὸς τὸ μπρός. Πρὸς τὴ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖο.
Ἀπ’ τὶς κορυφὲς τῆς Πίνδου μέχρι τὸ Πόγραδετς. Ἀπὸ τὸ Ἰβὰν μέχρι τὰ φαράγγια τοῦ Μοράβα καὶ τῆς Ὀστροβίτσας. Ἀπὸ τοὺς καταποντισμοὺς τῶν ἐχθρικῶν στόλων ἀπὸ τὸ ναυτικό μας, μέχρι τὸ σφυροκόπημα τῶν ἀεροπλάνων τους ἀπὸ τὴν ἀεροπορία μας.
Ἀλύγιστος ὁ Ἕλληνας στρατιώτης, ἀδάμαστος ἀπὸ τὴν ξένη ἀτσάλινη ὑπεροχή, προχωροῦσε. Καὶ θέριευε! Μὲ τὴν Παναγία μας παροῦσα. Ποὺ τὴν ἔβλεπαν οἱ στρατιῶτες μας ὁλοζώντανη μπροστά τους. Ὅπως καὶ τὰ θριαμβευτικὰ ἀποτελέσματα ποὺ εἶχαν ἀπ’ τὴν παρουσία Της. Τόσο ζωντανὰ τὴν ἔβλεπαν, ποὺ κάποτε ἕνας σκοπὸς τῆς εἶπε: «Ἄλτ, τὶς εἶ;», μὴ μπορώντας νὰ πιστέψει στὰ μάτια του ὅτι αὐτὴ ἦταν ἡ Παναγία καὶ τοῦ τὸ εἶπε πιὰ ἡ ἴδια!
Δὲν εἶναι τυχαῖο αὐτὸ ποὺ εἶπαν «οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες»!
Ἔχει μείνει στὴν ἱστορία ἡ στάση τοῦ Λεωνίδα μὲ τοὺς 300 Σπαρτιάτες. Ἤ τοῦ Παπαφλέσσα μὲ τοὺς 500 στὸ Μανιάκι. Ἤ καὶ τοῦ λοχία Δημήτρη Ἴτσιου, ποὺ μὲ μόλις 5 στρατιῶτες σκότωσε 230 Γερμανοὺς στρατιῶτες τῆς Βέρμαχτ κι ἕνα ἀντισυνταγματάρχη τους, ἔριξε ἀμυνόμενος ἐναντίον τους 38.000 σφαῖρες, δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν κατατροπώσουν οὔτε τὰ Στούκας ποὺ κινητοποίησαν καὶ ἄντεξε ὥς τὴ στιγμὴ ποὺ τοὺς τελείωσαν τὰ πυρομαχικά! Ὁ ἴδιος ὁ Γερμανὸς Στρατηγὸς Σόρνερ, πρὶν τὸν ἐκτελέσει, τὸν τίμησε, λέγοντας: «Συγχαρητήρια, μὲ τὴν ἀντίστασή σου ζωντάνεψες τὸ πνεῦμα τῶν προγόνων σου»!!!
Νὰ ποιὸ εἶναι τὸ θαῦμα ἴδιο τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς. Καὶ τὸ μεγαλεῖο της! Τῆς γαλουχημένης ἀπ’ τὰ ἀνυπέρβλητα ἰδανικὰ τῆς Πίστης καὶ τῆς Πατρίδας. Τῆς ἀκατάβλητης ἀνὰ τοὺς αἰῶνες Ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ποὺ κανένας ἐχθρός, ὅσο μεγάλος καὶ ἰσχυρὸς κι ἂν ἦταν, δὲν μπόρεσε ποτὲ νὰ τὴν δαμάσει. Οὔτε καὶ νὰ τὴν ὑποτάξει βεβαίως!
* * *
«Σειρὰ πράξεων ἡρωϊσμοῦ»! Μὰ ἂν αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο ποὺ λέγεται «Σαράντα» ἐκφράζεται ἔτσι, πῶς τότε θὰ ἑρμηνευθεῖ ἡ ὅλη πορεία τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἀπὸ τότε ποὺ ὑπῆρξε; Δὲν εἶναι κι αὐτὴ ἕνας συνεχὴς καὶ ἀδιάκοπος ἡρωϊσμός; Ὅλα αὐτὰ τὰ βήματα τῆς φυλῆς μας, δὲν εἶναι καὶ μία ἄπειρη, ἐπιβλητικὴ καὶ μοναδικὴ σειρὰ πράξεων ἡρωϊσμοῦ; Ἕνα μεγάλο ἔπος, μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο, στοὺς αἰῶνες;
Μπορεῖ νὰ ἄλλαξε ἐξωτερικὰ ὁ Ἕλληνας. Μπορεῖ νὰ φέρνει τὴν ἐπίδραση τῆς σημερινῆς κατάστασης καὶ πραγματικότητας. Ὅμως στὸ βάθος, εἶναι ὁ ἴδιος. Ὅπως τότε μὲ τοὺς Πέρσες, μὲ τοὺς Τούρκους, μὲ τοὺς Ἰταλογερμανούς.
Ναί, ὁ Ἕλληνας εἶναι πάντα ὁ ἴδιος. Γιατί δὲν ἔχει ἀλλάξει ἡ ψυχή του. Γιατί πάντοτε κληρονομεῖ τὸν «ἐσώτερο ἄνθρωπο». Ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά!
Ναί, πάντα ἴδια ἡ Ἑλληνικὴ ψυχή. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», τὸ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» καὶ τὸ «ΟΧΙ», ἴδιες λέξεις εἶναι, βγαλμένες ἀπ’ τὴν διαχρονικὴ Ἑλληνικὴ ψυχή. Ἀποφθέγματα ἡρώων ἐξαιρετικά.
* * *
Κι εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὸ διάβα τῶν αἰώνων, πολλὰ ἔγιναν γιὰ νὰ ἀλλοιωθεῖ αὐτὴ ἡ Ἑλληνικὴ ψυχή, ὅπως καὶ γιὰ νὰ ἁλωθεῖ, ποὺ εἶναι καὶ ὁ μόνιμος στόχος τῶν ἐχθρῶν μας, ὅλων τῶν ἐχθρῶν μας, ὅλων τῶν εἰδῶν!
Ἔκαναν πάρα πολλά, γιὰ νὰ γκρεμίσουν τὸν πύργο τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ὅπως καὶ γιὰ νὰ κόψουν τὸν συνδετικό της κρίκο μὲ τὶς προηγούμενες γενιές.
Καὶ πόσο δὲν βομβαρδιζόμαστε ἐπ’ αὐτοῦ τουλάχιστον τὶς τελευταῖες δεκαετίες! Ἀπὸ τὶς «μεγάλες ὑλιστικὲς ἰδέες», τὰ εἴδωλα πάσης μορφῆς, τὴν καλὰ προωθούμενη ξενομανία, τὴν «μαχητικὴ ἀπιστία», τὶς διεθνιστικὲς ἀπόψεις, ἀντιλήψεις καὶ κινήματα, τὴν ἕρπουσα διαφθορὰ στὰ πάντα, τὸν ἀμοραλισμὸ καὶ τὸν πιθηκισμὸ σὲ ὅλα, τὶς «νέες τάσεις», τὶς «νέες μόδες» καὶ τὶς «νέες ἐποχὲς» ποὺ πλασάρονται ἐπιτηδευμένα κ.λπ.
Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ὅλα αὐτά, ὅλο αὐτὸ τὸ πολύμορφο κακό, δὲν ἔχει ἐπηρεάσει καθόλου τὴν Ἑλληνικὴ ψυχή. Ὡστόσο αὐτὴ ἀντέχει ἀκόμη. Κι ἐκεῖ ποὺ νομίζεις ὅτι πεθαίνει, νάτη πάλι καὶ πετιέται μεγάλη καὶ ἀκόμη πιὸ ἰσχυρή!
Ὅμως δὲν θὰ περάσουν κι αὐτά! Ἡ πίστη μας στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Πατρίδα, εἶναι τὸ ἀκαταμάχητο ὅπλο μας. Τὸ κραταίωμά μας. Ἡ δύναμή μας. Καὶ τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς ψυχῆς μας. Τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅσο εἴμαστε ἀγκυροβολημένοι σ’ αὐτὴ τὴν Πίστη, τίποτα δὲν θὰ κατορθώσουν. Ὅσες φουρτοῦνες καὶ τρικυμίες κι ἂν μᾶς προκαλοῦν ἀδιάκοπα.
* * *
Νά, λοιπόν, ποὺ δὲν χρειάζεται ὁπωσδήποτε κάποιος πόλεμος, γιὰ νὰ ἀποδείξουμε ἂν εἴμαστε Ἕλληνες καὶ συνεχιστὲς τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ἡ σημερινὴ κατάσταση, μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἕνα ἄλλο εἶδος πολέμου. Καὶ μάλιστα τοῦ πιὸ δύσκολου καὶ τοῦ πιὸ ἐπικίνδυνου ἀπὸ ποτέ. Γιατί δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ σῶμα, ἀλλὰ μὲ τὴν ψυχή. Μὲ τὴν Ἑλληνικὴ ψυχή μας. Ὁπότε μὲ τὶς συνεχεῖς πράξεις ἡρωισμοῦ σ’ αὐτὸν τὸν ἀγώνα καὶ τὴν ἀντίσταση, τὶς ὄμορφες, τὶς ἁπλὲς καὶ τὶς καθημερινές, ἀσφαλῶς γράφουμε ἕνα νέο ἔπος, ἀκόμη καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε. Γνήσιο κομμάτι κι αὐτὸ τοῦ Αἰωνίου Ἑλληνικοῦ Ἔπους.
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
