Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος (α΄, 15) ἐξηγεῖ:
«εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον». (: Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία του αὐτή, ἀφοῦ ὡς ἄλλη πονηρὰ γυνὴ συλλάβῃ διὰ τῆς παρανόμου ἑνώσεώς της μὲ τὴν θέλησιν τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ συγκατατίθεται εἰς αὐτήν, γεννᾷ ἁμαρτωλὰς πράξεις, ἡ δὲ ἁμαρτία, ὅταν καταστῇ πλήρης καὶ κυριεύσῃ τὴν ψυχήν, γεννᾷ τὸν θάνατον).
«Τίποτα δέν εἶναι κακό ἀπ’ τά ἀνθρώπινα κακά παρά μόνον ἡ ἁμαρτία, οὔτε ἡ πτώχεια, οὔτε ἡ ἀσθένεια, οὔτε ἡ ὕβρη, οὔτε ἡ ζημία, οὔτε ἡ περιφρόνηση, οὔτε αὐτό πού θεωρεῖται ὅτι εἶναι τό χειρότερο τῶν κακῶν, δηλαδή ὁ θάνατος. Γιατί σ’ ἐκείνους πού ζοῦν Χριστιανική ζωή εἶναι μόνο ὀνόματα, ὀνόματα συμφορῶν, χωρίς πραγματικό περιεχόμενο. Ἡ δέ ἀληθινή συμφορά εἶναι τὸ νὰ προσκρούσης στὸν Θεὸ καὶ νὰ κάνης κάτι ποὺ δὲν ἀρέσει σ’ Αὐτόν».
Καὶ συμπληρώνει ὁ Χρυσορρήμων Ἅγιος γιὰ τὴν τακτική τοῦ διαβόλου:
«Ποιά εἶναι τά βέλη τοῦ διαβόλου; Οἱ πονηρές ἐπιθυμίες οἱ ἀκάθαρτες σκέψεις, τά καταστρεπτικά πάθη, ὁ θυμός ὁ φθόνος, ἡ ὀργή, τό μῖσος, ἡ ἐπιθυμία τῶν χρημάτων καὶ κάθε ἄλλη ἀπερισκεψία. Ὅλα αὐτά λέγει (ὁ Ἀπ. Παῦλος) θὰ μπορέση νά τά σβήση ἡ μάχαιρα τοῦ Πνεύματος. Καί γιατί λέγω ὅτι θά τά σβήση μόνο; Ἀκόμη κι αὐτό τό κεφάλι τοῦ ἐχθροῦ θά μπορέση νὰ ἀποκόψη».
- Ἐρώτησαν τὸν Ἅγιο Παΐσιο; Γέροντα, πῶς γίνεται μερικοὶ σὲ κάθε λόγο νὰ βρίσκουν ἀντίλογο;
Ὤ, Εἶναι φοβερὸ νὰ συζητᾶς μὲ ἕνα ἄνθρωπο, ποὺ συνήθισε νὰ δικαιολογῆται! Εἶναι σὰν νὰ μιλᾶς μὲ ἕνα δαιμονισμένο! Ὅσοι δικαιολογοῦνται -ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση- ἔχουν γέροντα τὸ Διάβολο. Εἶναι βασανισμένοι ἄνθρωποι. Δὲν ἔχουν μέσα τους εἰρήνη. Τὸ ἔχουν κάνει ἐπιστήμη αὐτό.
- Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης δίδει ἕνα παράδειγμα γιὰ τὸ πόσο ἡ ἁμαρτία ζαλίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν τιμωρεῖ:
«Ἡ ἁμαρτία αὐτή καθ’ αὐτή, ἔχει μέσα της τήν τιμωρία. Ἡ ἁμαρτία θά σέ τιμωρήση καί ὄχι ὁ Θεός.
Παράδειγμα: Ἡ ἁμαρτία ζαλίζει τόν ἄνθρωπο, ζαλίζει τό μυαλό του καί δέν ξέρει μετά τί κάνει. Ὁ διάβολος ἔχοντας τὸν ἄνθρωπο στό χέρι του, τοῦ ἀποπνέει μία δυσωδία, μιὰ βρωμιά, ἕνα μονοξείδιο τοῦ ἄνθρακα καί κατορθώνει ἔτσι τόν ἄνθρωπο νά τόν ζαλίσει, γιά νά συμπεριφέρεται μετά σάν ἕνας μεθυσμένος καί νά εἶναι ἐκτὸς ἐλέγχου.
Νά ποῦμε ἕνα παράδειγμα: Ἦταν μία πολύτεκνη οἰκογένεια, στήν ὁποία ὑπῆρχαν 5 παιδιά. Οἱ γονεῖς δέν μποροῦσαν νά τά βγάλουν πέρα οἰκονομικά, ἀφοῦ μόνο ὁ σύζυγος εἶχε ἐργασία. Ἔτσι ἡ μάνα ἀναγκάστηκε νά ἐργαστῆ σέ ἕνα ἐργοστάσιο. Ἡ μάνα, ὅπως ἦταν φυσικό, ἔτρεφε ἀπεριόριστη ἀγάπη γιά τά παιδιά της καί δέν ἤθελε νά τά ἀφήση μόνα τους στό σπίτι, ἀλλά οἱ συγκυρίες τήν ἔκαναν νά ὑποχωρήση καί νά ἐργαστῆ. Ἐκεῖ στό ἐργοστάσιο ὅμως, γνωρίστηκε μέ τόν προϊστάμενο καί ἀνέπτυξε μία προσωπική σχέση μαζί του, ὥσπου τελικά μιά μέρα μαζί μέ αὐτόν, σηκώθηκαν καί ἐξαφανίστηκαν καί οὐδείς γνωρίζει ποῦ βρίσκονται τώρα. Ἡ μάνα παράτησε τήν οἰκογένειά της, τόν ἄνδρα της, τά παιδιά της καί δέν ξαναγύρισε πίσω στὸ σπίτι. Τὸ φίλτρο τῆς μητρότητας ξεπεράστηκε ἀπό τήν μάνα καί ἡ ἁμαρτία τήν τύφλωσε καί τῆς ζάλισε τόν νοῦ. Καί ἐκεῖ πού κάποτε πέθαινε γιά τά παιδιά της, ἡ ἁμαρτία τήν ἔκανε τώρα, νά μή τά ὑπολογίζη!
- Τὸ Ε΄ κεφάλαιο στὸ βιβλίο τοῦ Προφήτη Δανιήλ, ἀφορᾶ τὸν βασιλιὰ τῆς Βαβυλώνας Βαλτάσαρ:
«Ὅταν οἱ ἄνθρωποι διασκέδαζαν τόν Βαλτάσαρ τοῦ ἔλεγαν. «Ζῆθι Βασιλεῦ» καί ἔπινε κρασὶ ἐνώπιον 1000 παλλακίδων καί μεγιστάνων καί εἶχε κλεισθῆ μέσα στό φρούριο τῆς Βαβυλώνας βέβαιος ὤν ὅτι ἀπό τά τρόφιμα, ἀπὸ τὸν ἐξοπλισμό καί τήν ἀσφάλεια, γιά δύο ἔτη ὁ Δαρεῖος θά βασανίζεται ἀπ̓ ἔξω. Ὅμως ἀσέβησε καί πῆρε καί ἔφερε τά Ἅγια δισκοπότηρα καί τά ὑπόλοιπα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων καί ἠθέλησε νά τά βεβηλώση καί αὐτά καί νά πίνουνε οἱ γυναῖκες οἱ διεφθαρμένες κρασὶ μέ αὐτά.
Ξαφνικὰ φάνηκε ἕνα κομμένο χέρι νά γράφη στόν τοῖχο «μανή, θεκέλ, φάρες». Τὴν μυστηριώδη γραφή, ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ ἑρμηνεύσουν οἱ διάφοροι μάγοι, τὴν ἑρμήνευσε ὁ προφήτης Δανιήλ: Μανή· μετρήθηκες. Θεκέλ· ζυγίσθηκες καὶ Φάρες· βρέθηκες ἐλλιπής. Ἀπόψε τὸ βράδυ ἡ βασιλεία σου τελειώνει. Ὁ Δαρεῖος ὁ Πέρσης θὰ σὲ καταλάβη. Και τί ἔγινε;
Πράγματι ὁ Δαρεῖος εἰσέρχεται καταλαμβάνει τὴν πόλη, τόν συλλαμβάνει καί τόν σφάζει ἐκεῖνο τό βράδυ».
Ὁ Θεὸς ζυγίζει αὐτὸ τὸν καιρὸ καὶ τὸν κόσμο μας καὶ τὸν εὑρίσκει πολὺ ἐλλιπῆ ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης ἀποστασίας μας.
Ἡ ἁμαρτία μόνο καταστροφὴ φέρνει. Σώζει μόνον ἡ μετάνοια.
