«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὁ ἅγιος Σπυρίδων ἀρνήθηκε τήν κατασκευή θυσιαστηρίου τῶν Καθολικῶν μέσα στήν ἐκκλησία του στήν Νῆσο Κέρκυρα.
Ὁ ἅγιος Σπυρίδων τοῦ ὁποίου τήν μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τήν 12ην Δεκεμβρίου ἑκάστου ἔτους γεννήθηκε στήν Κύπρο τόν 4ον αἰῶνα. Γιά τήν πολλή του πίστι, ἁπλότητα καί ἁγιότητα τοῦ βίου του ἀξιώθηκε καί ἔγινε ἀπό ποιμήν προβάτων καί ποιμήν λογικῶν προβάτων στήν πόλι Τριμυθοῦντα τῆς Νήσου. Μετά ἀπό μία θαυμαστή πολιτεία, τήν ὁποία ἐπεσφράγισε μέ ἄπειρα θαύματά του, ἐκοιμήθη τό 348 σέ ἡλικία 78 ἐτῶν. Μέ ἀπόφασι τῶν εὐλαβῶν αὐτοκρατόρων τοῦ Βυζαντίου μεταφέρθηκε τό ἄφθαρτο Λείψανό του στήν Κωνσταντινούπολι. Μετά τήν ἀξιοθρήτητη ἅλωσι τῆς Πόλεως ἀπό τούς Τούρκους, κάποιος ἱερεύς, ὀνόματι Γεώργιος Καλοχαιρέτης παρέλαβε τό Λείψανο τούτου τοῦ Ἁγίου καί τῆς ἁγίας Θεοδώρας της Βασιλίσσης, συζύγου τοῦ εἰκονομάχου Θεοφίλου (842) καί τά μετέφερε στήν Κέρκυρα. Ἡ πεζοπορεία αὐτή ἀπό τήν Πόλι στήν Κέρκυρα σέ μιά τέτοια ἐμπόλεμη περίοδο δέν ἦταν καθόλου εὔκολη. Καί τί ἔκανε ὁ εὐλαβής ἐκεῖνος ἱερεύς. Τοποθέτησε τά Ἱερά Λείψανα σέ μεγάλα τσουβάλια, τά ὁποῖα συμπλήρωσε περιφερειακά μέ ἄχυρα καί τά ἐφόρτωσε σ᾿ ἕνα γαϊδουράκι. Ὅσοι ἀπό τούς Χριστιανούς ἤ τούς κατακτητές τόν ρωτοῦσαν τί μεταφέρει τούς ἔλεγε ἔρχεται ἀπό τήν Πόλι μέ τό ζῶο του καί μεταφέρει ἄχυρα (σανό) γιά τήν διατροφή του.
Τό ἱερό Λείψανο ἐπετέλεσε ἐκεῖ πολλά θαύματα καί ἔσωσε τούς κατοίκους ἀπό διάφορες ἐχθρικές ἐπιθέσεις, ἐπιδημίες καί θεομηνίες. Ὁριστικά τοποθετήθηκε στόν ὑπάρχοντα ναό τό 1594, ὁ ὁποῖος κτίσθηκε τότε καί ἐγκαινιάσθηκε τό 1589.
Μέγα τερατούργημα ἐπετέλεσε ὁ Ἅγιος τό ἔτος 1716, ὅταν διέσωσε τήν Νῆσο ἀπό ἐπιδρομή των Ἀγαρηνῶν. Οἱ κάτοικοι τῆς Νήσου μέχρι σήμερα, τήν 11ην Αὐγούστου ἑκάστου ἔτους, πανηγυρίζουν τήν διάσωσί τους ἀπό τήν ἀποτυχημένη αὐτή πολιορκία τῶν Τούρκων. Τήν περίοδο αὐτή εἶχαν κατακτήσει τήν Νῆσο οἱ Ἐνετοί καί ὁ ἀρχιναύαρχος τοῦ Ἐνετικοῦ στόλου καί διοικητής τῆς Νήσου Ἀνδρέας Πιζάνης διανοήθηκε νά κτίση μέσα στόν ναό τοῦ Ἁγίου θυσιαστήριο στό ὁποῖο νά τελοῦν κάθε ἡμέρα λειτουργία οἱ καθολικοί ἱερεῖς, γιά ν᾿ ἀποδώση ὅπως ἐπίστευε εὐχαριστία στόν Ἅγιο. Ἀλλά πῶς θά μποροῦσε ποτέ ὁ πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἅγιος Σπυρίδων, νά ἐπιτρέψη στήν ἐκκλησία του νά θυσιάζεται ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἀπό ἑτεροδόξους ἱερεῖς πού χρησιμοποιοῦν στήν λειτουργία τους τά ἄζυμα; Παρουσιάσθηκε ὁ Ἅγιος στόν ὕπνο του καί τόν διέταξε ν᾿ ἀπομακρυνθῆ ἀπό ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα, ἀλλά αὐτός δέν ἐπείθετο, διότι τόν ἐπίεζε νά ὑλοποιήση τό σχέδιο ὁ λατῖνος θεολόγος. Ἐπειδή ὁ ἀντιναύαρχος δέν ὑποτασσόταν στήν προσταγή τοῦ Ἁγίου, μία νύκτα ἐπῆρε δαυλό ὁ Ἅγιος καί ἔβαλε φωτιά στήν πυριτιδαποθήκη τοῦ παλαιοῦ φρουρίου. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν τρομακτικό. Γκρεμίσθηκαν ὅλες τίς γειτονικές οἰκίες καί ὅσοι κατοικοῦσαν μέσα σ᾿ αὐτές Λατίνοι χριστιανοί σκοτώθηκαν. Ἐφονεύθησαν συνολικά 900 Λατῖνοι. Διαφορετική τιμωρία δέχθηκε ἀπό τόν Θεό ὁ διοικητής Ἀνδρέας Πιζάνης, ὁ ὁποῖος πνίγηκε ἀπό τήν σύσφιγξι δύο ξύλων γύρω ἀπό τόν τράχηλό του. Ταυτόχρονα στήν καταστροφή αὐτή εὑρέθη νεκρός καί ὁ σύμβουλός του, λατῖνος θεολόγος.
Ὁ φύλακας τῆς πυριτιδαποθήκης εἶδε ἔντρομος ἐκείνη τήν νύκτα τόν Ἅγιο μέ μία δᾶδα στό χέρι νά βάζη φωτιά στήν πυρίτιδα. Κρατώντας καί στρέφοντας κατά τοῦ Ἁγίου τό ὅπλο του, τόν ἐρώτησε ποιός ἦταν. Ἀντί νά ἀπαντήση ὁ Ἅγιος, τόν ἅρπαξε ἀπό τό χέρι καί τόν ἐξεσφενδόνισε ἔξω ἀπό τήν Ἀκρόπολι, γιά νά εὑρεθῆ κατόπιν ὄρθιος πλησίον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου κρατώντας τό ὅπλο του...».
Τήν νύκτα ἐκείνη πού ἔγινε ἡ καταστροφή μέ ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου ἕνας καθολικός, Ἐνετός, πού εὑρισκόταν στό μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ του ἐκείνη τήν νύκτα εἶδε τρεῖς φλόγες φωτιᾶς νά βγαίνουν ἀπό τό κωδωνοστάσιο τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου καί νά κατευθύνωνται πρός τήν ἀκρόπολι καί ἀμέσως ἡ ἀποθήκη τῆς πυρίτιδος ἀνατινάχθηκε στόν ἀέρα.
Τήν ἴδια νύκτα ἄλλο παράδοξο γεγονός συνέβη στήν οἰκία τοῦ ἀρχιναυάρχου Ἀνδρέα Πιζάνη. Κεραυνός κατέπεσε καί κατέκαυσε τήν φωτογραφία του, χωρίς νά βλάψη κανέναν ἀπό τούς οἰκείους καί συγγενεῖς του. Ὅλα αὐτά τά περιστατικά συνέβησαν τήν 12ην Νοεμβρίου τοῦ 1718.
Ποιός λοιπόν καί ἀπ᾿ αὐτές τίς τιμωρίες πού ἐπέβαλε ὁ Θεός δέν ἀντιλαμβάνεται ὅτι οἱ καινοτομίες τῆς Παπικῆς ἐκκλησίας εἶναι βδελυκτές ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Εἴθε νά τούς φωτίση ὁ Θεός νά ἐπιστρέψουν στήν ἀλήθεια ἀπό τήν ὁποία ἐξετράπηκαν.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
