π.Στέφανος Στεφόπουλος
Μιά μικρή απορία. (35)
Το χειρότερο απ όλα σ αυτή τη χώρα είναι ότι οι έχοντες θέσεις
ευθύνης και εξουσίας δεν παίρνουν χαμπάρι τι γίνεται στον τομέα ευθύνης
τους. Όχι όλοι ευτυχώς και ίσως όχι ταυτόχρονα.
«Ο κίνδυνος που διατρέξαμε και συνεχίζουμε να διατρέχουμε όσο
αμφισβητείται η δικαιοσύνη εν τω συνόλω της ως συνταγματική λειτουργία
είναι η δημοκρατία μας. Λοιπόν, κάποιοι θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη
μάχη για αυτήν τη δημοκρατία, η οποία δημοκρατία περιέχει μέσα της την
αλήθεια. Γιατί το δικαστήριο θα φέρει στο φως την αλήθεια ενώπιον του
ελληνικού λαού».
Πολύ μεγάλα λόγια για να λέγονται χωρίς βαθιά συναίσθηση, αυτοκριτική, αυτογνωσία και φιλότιμο.
Δε νομίζω πως αμφισβητεί κανείς την δικαιοσύνη εν τω συνόλω της.
Ούτε καν τους δικαστές της συνολικά. Αυτό θα ήταν μηδενισμός που οδηγεί
στην αναρχία και όχι απλά διακύβευση της δημοκρατίας.
Αυτό που κρίνεται και μάλιστα με πικρία είναι η επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και συνεπώς η μερική απαξίωση της δημοκρατίας.
Η επιλεκτική επίκληση της δημοκρατίας και της συνταγματικής
κατοχύρωσης των νόμων καθώς και η κατά την υποκειμενική και άκαμπτη
κρίση των δικαστών απονομή δικαιοσύνης προσβάλλει τελικά αυτήν την ίδια
τη δημοκρατία αφού κατ αρχάς καταλύει την ισονομία.
Περιέργως, οι δικαστές μας ξεχνούν πως οι αποφάσεις τους και η
συνταγματικότητα των νόμων δεν κρίνεται μόνο από το ότι αυτοί δεν πρέπει
να αντίκεινται στο Σύνταγμα, αλλά…
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΟ!!!
Το κλείσιμο των Ναών και η αλλόκοτη δαιμονική “αναστολή των Θ.
Λειτουργιών” επί εποχής κορωνοϊού, η μετατροπή του μαθήματος των
Θρησκευτικών σε συγκρητιστικό, η κατάργηση των άρθρων του ΠΚ περί
βλασφημίας και προσβολής θρησκείας νεκρού, για να αναφέρω μερικές
περιπτώσεις όχι μόνο δεν αντίκεινται αλλά και συμφωνούν κατά την άποψή
σας με τα άρθρα 16.2, 13, 5 και 3;
Κοιτάξτε τα άρθρα και θα καταλάβετε τις αδικίες σας που γιγάντωσαν στο λαό το αίσθημα της μη απονομής του δικαίου.
Να εκφράσω και μιά αποριούλα.
Είναι σύννομο και συνταγματικά αποδεκτό να δημοσιεύεται στα κανάλια
το περιεχόμενο των καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας κατά κάποιου
φερομένου ως δράστη εγκλήματος;
Πως προστατεύεται ο φερόμενος ως δράστης; Δεν έχει το τεκμήριο της
αθωότητος μέχρι το πέρας των ανακρίσεων; Τι διαβάζετε εσείς στον κώδικα
ποινικής δικονομίας;
Στην περίπτωση του π. Αντωνίου Παπανικολάου της “Κιβωτού”, γιατί
αφήσατε να δημοσιευθούν οι καταθέσεις πολύ πριν την εκδίκαση της
υπόθεσης δημιουργώντας αλγεινές εντυπώσεις γύρω από το πρόσωπο του
πατρός;
Και θέλετε να σεβαστούμε την Δικαιοσύνη;
Οπότε τα περί δημοκρατίας, αληθείας και φωτός μάλλον προκαλούν το αίσθημα περί δικαιοσύνης του λαού μας.
Άλλωστε και η αλήθεια και το φως δεν είναι ανθρώπινα κατορθώματα αλλά χαρίσματα του Θεού. Όπως τελικά και η Δικαιοσύνη.
