.jpeg)
π.Αθανάσιος Μυτιληναίος
Είναι η μελέτη τού Νόμου τού Θεού. Εδώ πια έχουμε μία δυναμική περίπτωση. Δεν είναι το να πεις “θα διαβάσω”. Αλλ’ αυτό που διαβάζεις, τον Νόμο Τού Θεού, δεν κάνεις τίποτ’ άλλο, παρά καθρεπτίζεσαι. Αναπτύσσεται η αυτογνωσία.
Υπάρχουν άνθρωποι, που έρχονται -αγαπητοί μου, είναι φοβερό! Εύχομαι να μην είναι κανείς από σας- έρχονται και σου λένε “δεν έχω κάνει καμία αμαρτία!!” . Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Έρχονται για πρώτη φορά, δεν έχει, βεβαίως, ωριμάσει μέσα τους η μετάνοια! Ήρθαν, διότι, ας πούμε, αν είναι άντρας, τον παρακάλεσε η σύζυγός του :
“-Σε παρακαλώ, κάνε μου τη χάρη, εγώ εξομολογούμαι και κοινωνώ χρόνια, να κοινωνήσεις κι εσύ, κάνε μου τη χάρη, θα μου δώσεις το μεγαλύτερο δώρο φέτος τα Χριστούγεννα, έλα, πάμε να εξομολογηθούμε!”
“-Άντε, πάμε”, λέει εκείνος, για να μην της χαλάσει το χατίρι, και πηγαίνει να εξομολογηθεί. Μπαίνει μέσα στο εξομολογητήριο, κάθεται.
“Τι να σας πω”, λέει, “δεν έχω τίποτα! Kαλός άνθρωπος είμαι…”
Αρχίζει να λέει λίγο την ιστορία του: “-εεε, έκανα οικογένεια, έχω τόσα παιδιά, έχω το επάγγελμά μου, είμαι ευχαριστημένος, δεν έχω τίποτα να σας πω. Αυτά.” .
“-Μα, αυτά που είπατε είν’ η ιστορία σας, δεν είναι εξομολόγηση! Δεν είναι οι αμαρτίες σας.” . “
-Μα δεν έχω τίποτα.”
Λέει μετά κανείς, έτσι, δοκιμαστικά, “ξέρετε, υπάρχει μια αμαρτία, που, νομίζω, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην την έχει κάνει. Είναι το ψέμα. Ποιος δεν είπε ψέμα; Ποιος δεν είπε, λίγο ή πολύ; Μπορούμε να πούμε ότι αγωνιζόμεθα να μη λέμε ψέματα. Ή δεν μας αρέσει να λέμε ψέματα, αλλά ποιος μπορεί να πει ότι δεν είπε ψέματα ή ότι δεν ενδέχεται να πει ψέματα; ”.
“-Τουλάχιστον, είπατε ψέματα;”
“-Εγώ; Ποτέ!! Ποτέ!! Ποτέ!! “
-Μα, υπάρχει άνθρωπος να μην είπε ψέματα;”
“-Εε, μα τι θέλετε να σας πω, ψέματα; Ότι είπα ψέματα;”
Πέστε μου, σας παρακαλώ, κάτω από τέτοιες συνθήκες, τι είδους εξομολόγηση μπορεί να γίνει; Έχουμε μετάνοια εδώ πέρα; Έχουμε τίποτε; Τότε, κάνουμε το εξής: επειδή ξέρουμε τα πράγματα, λέμε “καλά, καλά, εντάξει. Κοιτάξτε να δείτε, θα σας περιμένω μιαν άλλη φορά. Πάρτε να διαβάσετε αυτό. Και, ακόμη, θα σας παρακαλέσω: ελάτε ν’ ακούτε τον Λόγο τού Θεού. Η μελέτη τού Λόγου τού Θεού -του Νόμου τού Θεού, το Ευαγγέλιο- και η ακρόασις τού Λόγου τού Θεού αφυπνίζει, καθρεπτίζει τον άνθρωπο και του παρουσιάζει τα ελαττώματά του. Όπως ό,τι μουντζούρες και να έχω αυτή τη στιγμή στο πρόσωπό μου, εσείς τις βλέπετε, αλλ’ όχι εγώ! Για να μπορέσω να δω, πρέπει να καθρεπτιστώ! Έτσι! Για να μπορέσω να δω τις αμαρτίες μου, να αποκτήσω μίαν αυτογνωσία, πρέπει να έχω έναν καθρέπτη. Ο Λόγος τού Θεού είναι καθρέπτης.”
Είναι η μελέτη τού Νόμου τού Θεού. Εδώ πια έχουμε μία δυναμική περίπτωση. Δεν είναι το να πεις “θα διαβάσω”. Αλλ’ αυτό που διαβάζεις, τον Νόμο Τού Θεού, δεν κάνεις τίποτ’ άλλο, παρά καθρεπτίζεσαι. Αναπτύσσεται η αυτογνωσία.
Υπάρχουν άνθρωποι, που έρχονται -αγαπητοί μου, είναι φοβερό! Εύχομαι να μην είναι κανείς από σας- έρχονται και σου λένε “δεν έχω κάνει καμία αμαρτία!!” . Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Έρχονται για πρώτη φορά, δεν έχει, βεβαίως, ωριμάσει μέσα τους η μετάνοια! Ήρθαν, διότι, ας πούμε, αν είναι άντρας, τον παρακάλεσε η σύζυγός του :
“-Σε παρακαλώ, κάνε μου τη χάρη, εγώ εξομολογούμαι και κοινωνώ χρόνια, να κοινωνήσεις κι εσύ, κάνε μου τη χάρη, θα μου δώσεις το μεγαλύτερο δώρο φέτος τα Χριστούγεννα, έλα, πάμε να εξομολογηθούμε!”
“-Άντε, πάμε”, λέει εκείνος, για να μην της χαλάσει το χατίρι, και πηγαίνει να εξομολογηθεί. Μπαίνει μέσα στο εξομολογητήριο, κάθεται.
“Τι να σας πω”, λέει, “δεν έχω τίποτα! Kαλός άνθρωπος είμαι…”
Αρχίζει να λέει λίγο την ιστορία του: “-εεε, έκανα οικογένεια, έχω τόσα παιδιά, έχω το επάγγελμά μου, είμαι ευχαριστημένος, δεν έχω τίποτα να σας πω. Αυτά.” .
“-Μα, αυτά που είπατε είν’ η ιστορία σας, δεν είναι εξομολόγηση! Δεν είναι οι αμαρτίες σας.” . “
-Μα δεν έχω τίποτα.”
Λέει μετά κανείς, έτσι, δοκιμαστικά, “ξέρετε, υπάρχει μια αμαρτία, που, νομίζω, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην την έχει κάνει. Είναι το ψέμα. Ποιος δεν είπε ψέμα; Ποιος δεν είπε, λίγο ή πολύ; Μπορούμε να πούμε ότι αγωνιζόμεθα να μη λέμε ψέματα. Ή δεν μας αρέσει να λέμε ψέματα, αλλά ποιος μπορεί να πει ότι δεν είπε ψέματα ή ότι δεν ενδέχεται να πει ψέματα; ”.
“-Τουλάχιστον, είπατε ψέματα;”
“-Εγώ; Ποτέ!! Ποτέ!! Ποτέ!! “
-Μα, υπάρχει άνθρωπος να μην είπε ψέματα;”
“-Εε, μα τι θέλετε να σας πω, ψέματα; Ότι είπα ψέματα;”
Πέστε μου, σας παρακαλώ, κάτω από τέτοιες συνθήκες, τι είδους εξομολόγηση μπορεί να γίνει; Έχουμε μετάνοια εδώ πέρα; Έχουμε τίποτε; Τότε, κάνουμε το εξής: επειδή ξέρουμε τα πράγματα, λέμε “καλά, καλά, εντάξει. Κοιτάξτε να δείτε, θα σας περιμένω μιαν άλλη φορά. Πάρτε να διαβάσετε αυτό. Και, ακόμη, θα σας παρακαλέσω: ελάτε ν’ ακούτε τον Λόγο τού Θεού. Η μελέτη τού Λόγου τού Θεού -του Νόμου τού Θεού, το Ευαγγέλιο- και η ακρόασις τού Λόγου τού Θεού αφυπνίζει, καθρεπτίζει τον άνθρωπο και του παρουσιάζει τα ελαττώματά του. Όπως ό,τι μουντζούρες και να έχω αυτή τη στιγμή στο πρόσωπό μου, εσείς τις βλέπετε, αλλ’ όχι εγώ! Για να μπορέσω να δω, πρέπει να καθρεπτιστώ! Έτσι! Για να μπορέσω να δω τις αμαρτίες μου, να αποκτήσω μίαν αυτογνωσία, πρέπει να έχω έναν καθρέπτη. Ο Λόγος τού Θεού είναι καθρέπτης.”
