«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὅσες φορές ἐκοίταζα τόν ὁρίζοντα ἀπό μικρός εἶχα ἕνα πόθο-
νά περιοδεύσω γῆ καί θάλασσα, νά γίνω μεγάλος ταξιδιώτης.
Ἔβλεπα πέρα ἀπό τόν ὁρίζοντα ἕνα καθάριο πάντοτε οὐρανό,
ἕνα κόσμο ἀλλοιώτικο, ἀγγελικό μιά ἄλλη ἀνώδυνη ζωή.
Ἔφυγε σύντομα σάν ὄνειρο ἀπατηλό ἡ παιδική μου ἡλικία
μαζί της ἔφυγε κι αὐτή ἡ χαρά σάν διαβατάρικο πουλί.
Στόν κόσμο τώρα τόν ἀνήσυχο ζήτησα ἕν’ ἅγιο λιμάνι,
πού ὀνειρευόμουν κάποτε, ἀλλά δέν τό 'βρισκα στήν γῆ.
Τά ἴδια κύματα εἶναι στήν θάλασσα, ἡ ἴδια πονεμένη ζωή,
τά ἴδια πικρά φαρμάκια εὑρίσκω καί σήμερα, ὅπως καί χθές.
Ἕνα μόνο ἀκρογιάλι τώρα μ' ἀπομένει ξένο ἀπό τά κοσμικά κύματα:
Ἡ ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ, ὅπου βιάζομαι νά ὑπάγω.
Σ' αὐτό δέν ὑπάρχει πόνος οὔτε λύπη καί στεναγμός.
Ἐκεῖ δέν δύει ὁ ἥλιος κι ὁ οὐρανός εἶναι πάντα καθαρός.
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ
