Γράφει ὁ κ. Χρῆστος Νικολόπουλος, Δρ. Θεολογίας – Βυζαντινολόγος
Οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι
Οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι (economic hit men) εἶναι ὑψηλόμισθοι ἐπαγγελματίες ποὺ δουλειά τους εἶναι νὰ ἐξαπατοῦν χῶρες, σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀποσπώντας τους ποσὰ ποὺ ἀνέρχονται σὲ τρισεκατομμύρια δολλάρια. Τὰ κράτη δανείζονται, ἀπὸ τὴν Παγκόσμια Τράπεζα, τεράστια οἰκονομικὰ ποσά, γιὰ νὰ τὰ παραχωρήσουν, στὴ συνέχεια, στὶς μεγάλες ἀνώνυμες καὶ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, οἱ ὁποῖες τὰ ἐπενδύουν στὰ κράτη αὐτὰ σὲ μεγάλα ἔργα. Στὴν οὐσία τὰ χρήματα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἐκταμιεύονται, διοχετεύονται πάλι στὸ ἴδιο μέρος. Τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν χρημάτων δὲν φεύγει ποτὲ ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Ἡ ὑποχρέωση τῆς χώρας νὰ ἐξοφλήσει τὸ δάνειο ποὺ ἔλαβε, μαζὶ μὲ τοὺς τόκους, παραμένει. Τὰ χρήματα αὐτὰ μπαίνουν στὶς τσέπες τῶν λιγοστῶν πλούσιων οἰκογενειῶν ποὺ ἐλέγχουν τὶς φυσικὲς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τοῦ πλανήτη. Τὰ μέσα ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ τους εἶναι οἱ οἰκονομικὲς ἐκθέσεις σὲ πλασματικὰ στοιχεῖα, οἱ νοθευμένες ἐκλογές, ἡ ἐξαγορά, ὁ ἐκβιασμός, τὸ σὲξ καὶ οἱ δολοφονίες. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ γνωστοὺς οἰκονομικοὺς δολοφόνους, ποὺ ἀποφάσισε νὰ ἐξομολογηθεῖ τὴν ἁμαρτία τῆς δουλειᾶς του, γιὰ νὰ ἐξιλεωθεῖ, ἦταν ὁ John Perkins.
Ὁ John Perkins ἀποφάσισε, τὸ 1982, νὰ ἐξιστορήσει τὴν ἀληθινὴ ἱστορία τῆς ζωῆς του ἀλλά, μετὰ ἀπὸ πιέσεις, διέκοψε τὸ γράψιμο τοῦ βιβλίου του. Στὰ ἑπόμενα εἴκοσι χρόνια τὸ ξανάρχισε ἄλλες τέσσερις φορές. Ἀπειλήθηκε καὶ δωροδοκήθηκε ἀρκετὲς φορές, γιὰ νὰ μὴ προχωρήσει σὲ ἀποκαλύψεις γιὰ τὴ δράση του. Δουλειά του ἦταν νὰ ἐνθαρρύνει ἡγέτες κρατῶν νὰ γίνουν κομμάτια ἑνὸς πελώριου δικτύου ποὺ προάγει τὰ ἐμπορικὰ συμφέροντα τῶν ΗΠΑ. Τελικά, οἱ ἡγέτες αὐτοὶ παγιδεύονταν σὲ ἕνα ἱστὸ ἀπὸ τεράστια χρέη. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ διασφαλιζόταν ἡ πίστη καὶ ἡ ἀφοσίωσή τους. Λόγῳ τῆς ἀδυναμίας τους νὰ ξεχρεώσουν τὰ χρέη, τοὺς ἐκμεταλλεύονταν, ὅποτε τὸ ἐπιθυμοῦσαν, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς πολιτικές, οἰκονομικὲς ἢ στρατιωτικές τους ἀνάγκες, ὅπως ἡ ἐγκατάσταση στρατιωτικῶν βάσεων ἢ πρόσβαση σὲ κερδοφόρες πρῶτες ὕλες ποὺ ὑπῆρχαν στὸ ὑπέδαφος τῆς χώρας τους. Οἱ ἡγέτες, μὲ τὴ σειρά τους, ἐνίσχυαν τὴν πολιτική τους θέση παρέχοντας στὸν λαό τους βιομηχανικὰ πάρκα, ἐργοστάσια παραγωγῆς ἐνέργειας καὶ ἀεροδρόμια. Οἱ μόνοι ποὺ πλούτιζαν ἀπὸ αὐτὸν τὸν τρόπο ἦταν οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν ἀμερικανικῶν τεχνικῶν – κατασκευαστικῶν ἑταιρειῶν. Ὁ λαὸς ποτέ.
Ὁ John Perkins ἀναφέρει ὅτι ἔχει καλλιεργηθεῖ ἡ ἰδέα στὸν κόσμο ὅτι κάθε εἴδους οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη ὠφελεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅτι ὅσο μεγαλύτερη εἶναι αὐτὴ ἡ ἀνάπτυξη τόσο πιὸ ἐκτεταμένα θὰ εἶναι τὰ ὀφέλη γιὰ τὸν λαό. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἐσφαλμένο σύστημα. Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη δὲν ὠφελοῦσε παρὰ μόνο ἕνα πολὺ μικρὸ ποσοστὸ τοῦ πληθυσμοῦ, ἐνῶ ἀρκετὲς φορὲς οἱ συνθῆκες διαβίωσης τῆς πλειοψηφίας γινόντουσαν ὅλο καὶ πιὸ ἀπελπιστικές. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀνταμείβονται γιὰ τὴν ἀπληστία τους, τότε ἡ ἀπληστία γίνεται κίνητρο ἱκανὸ νὰ διαφθείρει. Ὅταν μαθαίνουμε στὰ παιδιά μας νὰ ἔχουν ὡς πρότυπα ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν ἀνισόρροπες ζωὲς καὶ ὅταν ἀποδεχόμαστε ὡς de facto κάποια τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ ὡς κατώτερα, ὑπόδουλα σὲ μία μειοψηφικὴ ἐλίτ, τότε ὁ κόσμος χειροτερεύει. Οἱ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες, οἱ τράπεζες καὶ ἡ κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ προωθοῦν ὅλες μαζὶ τὴν παγκόσμια αὐτοκρατορία, ἕνα σύστημα ποὺ συλλογικὰ μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ ἑταιρειοκρατία.
Ἡ ἑταιρειοκρατία εἶναι μία ὁμάδα ποὺ τὰ μέλη της παρουσιάζονται ὡς πρότυπα, μὲ τὶς βίλες, τὰ γιότ, τὰ ἰδιωτικὰ ἀεροπλάνα τους, γιὰ νὰ ἐμπνεύσουν ὅλους ἐμᾶς τοὺς ὑπόλοιπους νὰ καταναλώνουμε ἀδιάκοπα. Τὰ μέλη αὐτὰ προσπαθοῦν νὰ πείσουν τοὺς λαοὺς ὅτι τὸ νὰ ἀγοράζουν ἀδιάκοπα πράγματα ἀποτελεῖ πολιτικὸ καθῆκον γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς. Ὁ John Perkins ἦταν ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ ἐφαρμόσουν τὶς ἐπιταγὲς αὐτῆς τῆς ὁμάδας, τῆς ἑταιρειοκρατίας, γιὰ νὰ ὁδηγήσει στὴ χρέωση τῶν λαῶν μὲ τεράστια χρέη καὶ στὴ συνέχεια στὴν οἰκονομικὴ ὑποδούλωσή τους. Ἀνῆκε στὸ πρῶτο στάδιο. Δὲν παρανομοῦσε, ἀφοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος δηλώνει, τὸ σύστημα εἶναι κτισμένο πάνω στὴν ἀπάτη. Καὶ τὸ σύστημα εἶναι κάτι ἐξ ὁρισμοῦ νόμιμο. Ἂν ἀποτύγχανε, σὲ δεύτερο στάδιο, ἀναλάμβαναν δράση τὰ ‘τσακάλια’, ἕνα εἶδος κακόβουλων ἐκτελεστῶν. Τὰ ‘τσακάλια’ βρίσκονταν πάντα κοντά, παραμόνευαν στὴ σκιά. Ὅποτε ἀναλάμβαναν δράση, κυβερνήσεις ἔπεφταν καὶ ἡγέτες χωρῶν ἔβρισκαν βίαιο θάνατο σὲ περίεργα ἀτυχήματα. Σὲ περίπτωση καὶ δικῆς τους ἀποτυχίας, τότε ὁ στρατὸς τῶν ΗΠΑ ἀναλάμβανε δράση. Νεαροὶ Ἀμερικανοί, οἱ περισσότεροι ἀπὸ φτωχογειτονιές, στέλνονταν νὰ σκοτώσουν καὶ νὰ σκοτωθοῦν στὸ πεδίο τῆς μάχης. Αὐτὸ ἦταν καὶ τὸ τρίτο καὶ τελικὸ στάδιο.
Ἡ ζωὴ καὶ ἡ δρᾶσις τοῦ John Perkins
Ὁ John Perkins γεννήθηκε τὸ 1945 ἀπὸ γονεῖς ποὺ ἀνῆκαν στὴ μεσαία τάξη. Ἦταν μοναχοπαίδι. Ἀναγκάστηκε νὰ φοιτήσει στὸ Κολλέγιο τῆς Διοίκησης Ἐπιχειρήσεων τοῦ πανεπιστημίου τῆς Βοστόνης, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴ στράτευση γιὰ τὸ Βιετνάμ. Μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του ἀποφάσισε νὰ ὑπηρετήσει στὸ Εἰρηνευτικὸ Σῶμα καὶ ζήτησε νὰ σταλεῖ στὸ Ἐκουαδόρ. Στὰ εἴκοσι ἕξι του προσλήφθηκε στὴν Main, μία διεθνῆ ἑταιρεία συμβούλων, ὡς οἰκονομικὸς σύμβουλος. Ἡ εἰδικὴ σύμβουλος, Κλοντὶν Μάρτιν, ὁρίστηκε ἡ ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ἐκπαίδευσή του. Τοῦ ἐξήγησε ὅτι ἡ θέση του στὴν ἑταιρεία ἦταν ἀσυνήθιστη καὶ πὼς ὅλα ὅσα θὰ ἔλεγαν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦνται ἄκρως ἐμπιστευτικά. Ἡ δουλειά της ἦταν νὰ τὸν μετατρέψει σὲ οἰκονομικὸ δολοφόνο. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁ Perkins ἄκουγε τὸν ὅρο αὐτόν. ‘Δὲ θὰ μιλήσεις ποτὲ σὲ κανένα γιὰ τὶς συναντήσεις μας αὐτές. Ἂν τὸ κάνεις θὰ ἀρνηθῶ πὼς σὲ γνωρίζω καὶ θὰ βάλεις σὲ κίνδυνο τὴ ζωή σου’ τοῦ ἔλεγε συνέχεια, ἡ Κλοντίν. Ἡ δουλειά του εἶχε δύο ἀντικειμενικοὺς στόχους: Πρῶτον, ἔπρεπε νὰ δικαιολογεῖ τὰ μεγάλα δάνεια πρὸς χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου ποὺ θὰ διοχέτευαν, πάλι, τὰ χρήματα, πίσω σὲ ἀμερικάνικες ἑταιρεῖες, μὲ τὴ μορφὴ τεραστίων τεχνικῶν καὶ κατασκευαστικῶν ἔργων. Δεύτερον, θὰ ἐπεδίωκε νὰ ὁδηγήσει σὲ χρεοκοπία τὶς χῶρες ποὺ θὰ λάμβαναν τὰ δάνεια αὐτά. Τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ χρέος θὰ εἶχε ὡς συνέπεια νὰ στερηθοῦν τὰ φτωχότερα στρώματα τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, τὴν ἰατρικὴ περίθαλψη, τὴν παιδεία καὶ ἄλλες κοινωνικὲς παροχὲς δὲν λαμβανόταν ὑπόψη. Ὁ κρίσιμος παράγοντας σὲ κάθε περίσταση ἦταν τὸ ἀκαθάριστο ἐθνικὸ προϊόν. Τὸ ἔργο ποὺ θὰ ἀπέφερε τὴν ὑψηλότερη ἐτήσια αὔξηση τοῦ ἀκαθάριστου ἐθνικοῦ προϊόντος ἦταν ἐκεῖνο ποὺ θὰ κέρδιζε. Τὸ ἀκαθάριστο ἐθνικὸ προϊὸν μίας χώρας μπορεῖ νὰ σημειώσει αὔξηση ἀκόμα καὶ ἂν δὲν κερδίζει παρὰ μόνο ἕνα πρόσωπο, δηλαδὴ ὁ ἰδιοκτήτης μίας ἑταιρείας καὶ ἂς βαρύνεται μὲ χρέη ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ. Ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τῆς στατιστικῆς κάτι τέτοιο θεωρεῖται οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. Οἱ πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι καὶ οἱ φτωχοὶ φτωχότεροι.
Ὁ John Perkins κάθε φορὰ ποὺ ἔφευγε ἀπὸ τὸ διαμέρισμα τῆς Κλοντὶν ἀναρωτιόταν, ἂν αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἦταν τὸ σωστό. Κάπου βαθιὰ στὴ ψυχή του ὑπῆρχε μία ἀμφιβολία. Ἡ ἐκπαιδεύτριά του, σὲ μία στιγμή, τοῦ ἐξομολογήθηκε τὸ ἑξῆς: ‘Εἴμαστε μία μικρὴ κλειστὴ λέσχη. Πληρωνόμαστε, γιὰ νὰ ἐξαπατοῦμε χῶρες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀποσπώντας τους δισεκατομμύρια δολλάρια. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τοὺς ἐκμεταλλευόμαστε, ὅποτε καὶ ὅπως τὸ ἐπιθυμοῦμε». Ὅλοι οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι θὰ προσλαμβάνονταν καὶ θὰ μισθοδοτοῦνταν ἀπὸ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες, ὁπότε ἂν ποτὲ ξεσκεπαζόταν ἡ ἀληθινὴ βρώμικη φύση τῆς δουλειᾶς τους, ἡ ὑπαιτιότητα δὲν θὰ βάρυνε τὴν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ τὶς ἄπληστες πολυεθνικές. Ἕνα σύστημα ποὺ εἶχε θεσπισθεῖ μὲ σκοπὸ νὰ διευκολύνει ἐκείνους ποὺ διέθεταν ἰσχύ, ἀλλὰ περιορισμένους φυσικοὺς πόρους, νὰ ἐκμεταλλεύονται ἐκείνους ποὺ εἶχαν στὴν κατοχή τους φυσικοὺς πόρους, ἀλλὰ ἦταν ἀδύναμοι. Ἕνα σύστημα ποὺ ταίριαζε στὶς ΗΠΑ.
Μία ἀπὸ τὶς ἀποστολὲς τοῦ John Perkins ἦταν καὶ ἡ Σαουδικὴ Ἀραβία. Ὑπενθύμισε στὴ βασιλικὴ οἰκογένεια ποὺ κυβερνοῦσε τὴ χώρα νὰ ξοδεύει τὰ δισεκατομμύριά τους, ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὰ ἔσοδα τῆς χώρας, ἀπὸ τὸ πετρέλαιο, ὡς ἀμοιβὴ σὲ ἀμερικανικὲς ἑταιρεῖες, γιὰ νὰ κατασκευάσουν ἔργα ὑποδομῆς σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀραβικὴ χερσόνησο. Τοὺς μετέδωσε τὸ μήνυμα ὅτι δὲν τοὺς ἔμεναν πολλὲς ἐπιλογές. Ἦταν σίγουρος ὅτι τὰ μέλη τοῦ Οἴκου τῶν Σαοὺντ ἀντιλήφθηκαν πὼς ἐπρόκειτο γιὰ τελεσίγραφο: εἴτε θὰ δέχονταν τὴν προσφορά, κερδίζοντας ἔτσι τὴν ὑποστήριξη καὶ τὴν προστασία τῶν ΗΠΑ, εἴτε θὰ ἀρνοῦνταν, ὁπότε θὰ εἶχαν μία ἄσχημη μοῖρα.
Στὸν ἑπόμενο πελάτη του, τὴν Κολομβία, προσπάθησε νὰ ὑποδουλώσει τὴν χώρα αὐτὴ στὴν ἐξουσία τῆς Ἀμερικῆς, ἔτσι ὥστε νὰ προωθήσει καὶ ἐκεῖ τὴν παγκόσμια αὐτοκρατορία. Ἡ δική του δουλειά, παρόμοια μὲ ἐκείνη ποὺ εἶχε φέρει σὲ πέρας σὲ τόσα ἄλλα μέρη, ἦταν νὰ ἐκθέσει μὲ πειστικὸ τρόπο τὰ πλεονεκτήματα τοῦ ὑπέρμετρου δανεισμοῦ. Ἡ Κολομβία μὲ τὰ εἰσοδήματα ποὺ θὰ ἔβγαζε ἀπὸ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν τεραστίων ἀποθεμάτων πετρελαίου καὶ φυσικοῦ πλούτου ποὺ διέθετε, θὰ ξεπλήρωνε τὰ δάνεια καὶ τοὺς τόκους. Αὐτὲς ἦταν οἱ συνηθισμένες ὑπεραισιόδοξες οἰκονομικὲς προβλέψεις. Στὴν οὐσία, ἡ χώρα θὰ χρεωνόταν μὲ ἕνα δυσβάστακτο χρέος, τὸ ὁποῖο δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀποπληρώσει ποτέ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποδουλωθεῖ στὶς ΗΠΑ. Ὁ John Perkins δὲν εἶχε σκοπό, μόνο, νὰ ξεγελάσει τὸν πελάτη, ἀλλὰ νὰ προάγει τὸ πιὸ πανοῦργο καὶ ἀποτελεσματικὸ εἶδος ἰμπεριαλισμοῦ, ποὺ εἶχε ποτὲ γνωρίσει ὁ κόσμος.
Τὸ παράδειγμα τοῦ Ἐκουαδόρ.
Τὸ 1978, ὁ Χάιμε Ρόλντος ἀνέλαβε πρόεδρος τοῦ Ἐκουαδόρ, ὁ ὁποῖος ἀνῆκε στὸ σπάνιο ἐκεῖνο εἶδος τοῦ σύγχρονου πολιτικοῦ ποὺ δὲν φοβᾶται νὰ ἔλθει σὲ σύγκρουση μὲ τὴν καθεστηκυία τάξη. Δὲν δίστασε νὰ τὰ βάλει μὲ τὶς πετρελαϊκὲς ἑταιρεῖες καὶ μὲ τὸ σύστημα. Δὲν ἦταν κομμουνιστὴς ἀλλὰ ὑποστήριζε τὸ δικαίωμα τῆς πατρίδας του νὰ πάρει τὴ μοῖρα στὰ χέρια της. Ὁ ἴδιος ὑποστήριζε ὅτι κάθε μελλοντικὴ ἐκμετάλλευση τοῦ πετρελαίου, τοῦ σημαντικότερου φυσικοῦ πόρου τῆς χώρας, θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει μὲ τρόπο ποὺ θὰ ἀπέφερε τὰ μεγαλύτερα ὀφέλη, στὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τοῦ πληθυσμοῦ. Πίστευε ἀκράδαντα πὼς ὑποχρέωση τοῦ κράτους εἶναι ἡ στήριξη τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀδυνάτων. Πάνω σὲ αὐτοὺς τοὺς ὅρους ἤθελε νὰ διαπραγματευτεῖ ξανὰ τὸ συμβόλαιο μὲ τὴν πετρελαϊκὴ ἑταιρεία Texaco, ἐφόσον αὐτὴ ἡ ἑταιρεία ἀποτελοῦσε πλέον τὸν σημαντικότερο παίκτη στὸ παιχνίδι τοῦ πετρελαίου στὴ χώρα του. Ὁ πετρελαϊκὸς κολοσσὸς δὲν ἐπιθυμοῦσε νὰ ἀποτελέσει μέρος κάποιας πολιτικῆς ποὺ θὰ δημιουργοῦσε νέα προηγούμενα. Ἡ ἑταιρεία γνώριζε πολὺ καλὰ ὅτι τέτοιου εἴδους πολιτικὲς θὰ μποροῦσαν εὔκολα νὰ γίνουν πρότυπα μίμησης γιὰ ἄλλες χῶρες. Ὁ πρόεδρος τοῦ Ἐκουαδὸρ σκοτώθηκε, στὶς 24 Μαΐου 1981, ὅταν τὸ ἑλικόπτερο στὸ ὁποῖο ἐπέμβαινε ἔπιασε φωτιὰ καὶ συνετρίβει. Ὁ Ρόλντος χρησιμοποιοῦσε δύο διαφορετικὰ ἑλικόπτερα γιὰ τὴ μεταφορά του. Τὴν τελευταία στιγμὴ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικοὺς ἀσφαλείας του τὸν εἶχε πείσει νὰ μπεῖ στὸ παγιδευμένο μὲ ἐκρηκτικὰ ἑλικόπτερο. Τὴν ἴδια ἰδεολογία μὲ τὸν Ρόλντος, τοῦ Ἐκουαδόρ, εἶχε καὶ ὁ Τορίχος, ὁ πρόεδρος τοῦ Παναμᾶ, ὁ ὁποῖος ἐθνικοποίησε τὴ διώρυγα τῆς χώρας του. Μέχρι τότε ἡ διώρυγα καὶ ἡ περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὴ διώρυγα ἦταν ἐθνικὸ ἔδαφος τῶν ΗΠΑ. Δύο μῆνες μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ρόλντος, ὁ Τορίχος σκοτώθηκε σὲ ἀεροπορικὸ δυστύχημα. Ὁ διάδοχος τοῦ Τορίχος, Νοριέγκα, ἤθελε νὰ κατασκευάσει νέα διώρυγα μὲ χρηματοδότηση ἀπὸ τοὺς Ἰάπωνες. Ἐπειδὴ στὴν περίπτωσή του, τόσο οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι ὅσο καὶ τὰ τσακάλια ἀπέτυχαν, οἱ ΗΠΑ ἐπιτέθηκαν μὲ στρατὸ στὸν Παναμά, στὶς 20 Δεκεμβρίου 1989, συνέλαβαν τὸν Νοριέγκα καὶ τὸν φυλάκισαν, στὶς ΗΠΑ, γιὰ σαράντα χρόνια. Τὸν δίκασαν καὶ τὸν φυλάκισαν γιὰ παραβάσεις ἀμερικανικῶν νόμων ποὺ διέπραξε στὴν ἴδια του τὴ χώρα! Ἄκουσον, ἄκουσον!
Ὁ John Perkins ἀναφέρει ὅτι στὸ Ἐκουαδὸρ παρατήρησε τὶς δόλιες πρακτικὲς ποὺ χρησιμοποιοῦσε μία ἱεραποστολικὴ ὁμάδα τῶν Προτεσταντῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, μὲ τὴν ὀνομασία Ἰνστιτοῦτο Γλωσσολογίας Σάμερ (Summer Institute of Linguistics, γνωστὸ μὲ τὰ ἀρχικὰ SIL). Μὲ τὴν πρόφαση τῆς μελέτης καὶ τῆς καταγραφῆς τῶν γλωσσῶν τῶν ἰθαγενῶν πληθυσμῶν ἐργάζονταν ἐντατικὰ μὲ τὴ φυλὴ Χοουαοράνι τοῦ Ἀμαζονίου. Κάθε φορὰ ποὺ οἱ σεισμολόγοι τῶν πετρελαϊκῶν ἑταιρειῶν ἐνημέρωναν τὰ ἀρχηγεῖα τους ὅτι μία συγκεκριμένη περιοχὴ παρουσίαζε χαρακτηριστικά, ποὺ μαρτυροῦσαν ὑψηλὲς πιθανότητες γιὰ τὴν ὕπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου, οἱ ἱεραπόστολοι ἐμφανίζονταν στὴν περιοχὴ αὐτὴ καὶ ἐνθάρρυναν τοὺς ντόπιους ἰθαγενεῖς νὰ φύγουν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ νὰ ἐγκατασταθοῦν σὲ καταυλισμούς. Ἐκεῖ θὰ τοὺς προσέφεραν δωρεὰν φαγητό, στέγη, ροῦχα καὶ ἰατρικὴ περίθαλψη. Μοναδικὴ προϋπόθεση ἦταν νὰ ἐκχωρήσουν τὴ γῆ τους στὶς πετρελαϊκὲς ἑταιρεῖες. Χρηματοδότης τοῦ SIL ἦταν τὸ ἵδρυμα Ρόκφελερ.
Τελικὰ δανείσανε δισεκατομμύρια δολλάρια στὸ Ἐκουαδόρ, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ προσλάβει τὶς τεχνικὲς καὶ κατασκευαστικὲς ἑταιρεῖες τῶν ΗΠΑ, γιὰ νὰ κατασκευάσουν ἔργα ποὺ θὰ ὠφελοῦσαν τὶς πλούσιες οἰκογένειές της. Ὡς ἀποτέλεσμα, μέσα σὲ διάστημα τριῶν δεκαετιῶν, τὸ ἐπίσημο ἐπίπεδο φτώχειας ἀνέβηκε ἀπὸ τὸ 50% στὸ 70%, ἐνῶ τὸ ποσοστὸ τῆς ὑποαπασχόλησης καὶ ἀνεργίας αὐξήθηκε ἀπὸ τὸ 15% στὸ 70%. Τὸ δημόσιο χρέος αὐξήθηκε ἀπὸ τὰ 240 ἑκατομμύρια στὰ 16 δισεκατομμύρια δολλάρια. Σήμερα ἡ χώρα αὐτὴ εἶναι ἀναγκασμένη νὰ διαθέτει τὸ 50% περίπου τοῦ κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ στὴν ἐξόφληση τῶν χρεῶν της.
Ὁ Ρέιγκαν ἀναφέρεται, πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὸν John Perkins, ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς κυριότερους προέδρους ποὺ μοχθοῦσε οἱ ΗΠΑ νὰ ἐλέγχουν ὁλόκληρο τὸν πλανήτη καὶ τὶς πρῶτες ὕλες του. Μοχθοῦσε γιὰ ἕνα κόσμο ποὺ θὰ ὑπάκουε στὶς διαταγὲς τὶς Ἀμερικῆς, γιὰ ἕνα ἀμερικάνικο στρατὸ ποὺ θὰ ἐπέβαλλε τοὺς κανόνες ποὺ θὰ ὅριζε ἡ Ἀμερικὴ καὶ ἕνα διεθνὲς ἐμπορικὸ καὶ τραπεζικὸ σύστημα ποὺ θὰ ὑποστήριζε τὴν Ἀμερικὴ ὡς διευθύνοντα σύμβουλο τῆς παγκόσμιας αὐτοκρατορίας.
Ἡ μεταστροφὴ
Ὁ John Perkins, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔγινε γονιὸς ἑνὸς μικροῦ κοριτσιοῦ, ἄρχισε νὰ πέφτει σὲ βαθιὰ κατάθλιψη καὶ νὰ καταρρέει ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐνοχῶν γιὰ τὸν ρόλο ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε παίξει στὰ παραπάνω γεγονότα. Ξεκίνησε νὰ γράφει φανερὰ τὰ ἀπομνημονεύματά του καὶ ξαφνικὰ δέχθηκε μία ἐξαιρετικὴ ἐπικερδῆ θέση συμβούλου στὴ τεχνικὴ ἑταιρεία Stone and Webster Engineering Corporation. Ξεπουλιόταν γιὰ ἄλλη μία φορά, γιὰ νὰ μὴ μιλήσει. Τὸ ἴδιο εἶχε γίνει καὶ στὸ παρελθόν.
Τὰ γεγονότα τῆς 11/09/2001 ποὺ ἔγιναν στὴ Νέα Ὑόρκη ἔκαναν τὸν John Perkins νὰ τελειώσει ὁριστικὰ αὐτὸ ποὺ τόσες φορὲς εἶχε ξεκινήσει στὸ παρελθόν. Στὸ βιβλίο του καταλήγει νὰ ἀναφέρει ὅτι ἡ συγγραφή του τοῦ χάρισε μία πρωτόγνωρη αἴσθηση ἀνακούφισης, μία αἴσθηση ποὺ δὲν θὰ δίσταζε νὰ περιγράψει ὡς ἐκστατική. Ἡ ἐξομολόγησή του εἶχε φτάσει στὸ τέλος της.
Σημείωσις:
[1] John Perkins, Ἐξομολόγηση ἑνὸς οἰκονομικοῦ δολοφόνου, μτφρ. Β. Ἀθανασιάδης, Ἀθήνα 2007 (=John Perkins, Confessions of an economic hit man, New York 2005).
