Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης,
Πρόεδρος Κέντρου Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητος
Μᾶς εἶναι γνωστὴ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἡ φράση τοῦ Ἀμερικανοῦ γεωπολιτικοῦ Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι: «Τελειώσαμε μὲ τὸν κομμουνισμό, εἶναι ἡ σειρὰ τῆς Ὀρθοδοξίας». Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, ὁ ἱστότοπος borba.me ἀνέφερε ὅτι ὁ πρώην Ἀμερικανὸς διπλωμάτης, πολιτικὸς σύμβουλος καὶ ἀναλυτὴς τῆς ἡγεσίας τῶν Ρεπουμπλικανῶν στὴ Γερουσία τῶν ΗΠΑ, Τζὶμ Τζάτρας, εἶπε κυριολεκτικὰ ὅτι «οἱ ΗΠΑ σκοπεύουν νὰ «σπάσουν τὴ σπονδυλικὴ στήλη» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, χρησιμοποιώντας τὶς παπικὲς φιλοδοξίες τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α΄».
Στὸ πλαίσιο αὐτό, πρόσθεσε ὅτι «ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α΄ τῆς Κωνσταντινούπολης θέλει νὰ ἀνεβάσει τὴν προσωπική του θέση στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ γίνει ἕνα εἶδος πάπα τῆς Ἀνατολῆς». Ὁ Τζὶμ Τζάτρας σημείωσε ἐπίσης ὅτι σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ἄλλοι παράγοντες, οἱ σημαντικότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, καθὼς καὶ ἡ ἐξάπλωση τοῦ «πολιτιστικοῦ μαρξισμοῦ σὲ ὁλόκληρο τὸν κυβερνῶντα μηχανισμὸ τῆς Ἀμερικῆς, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ σπάσει τὴ σπονδυλικὴ στήλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». Συμπερασματικά, ὁ Τζὶμ Τζάτρας εἶπε κυριολεκτικά: «Ἔχουμε μία ὁλοκληρωμένη ἰδεολογικὴ δομὴ καθὼς καὶ ἐπιχειρήσεις, χρήματα, εἰδικὲς ὑπηρεσίες, ποὺ συνδυάζουν μία ἰδεολογία ποὺ στρέφεται κατὰ τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».
Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἄποψη, εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ σαφὲς ὅτι, εἰδικὰ τὴν τελευταία δεκαετία περίπου, οἱ δυτικὲς πολιτικὲς καὶ μυστικὲς δομὲς χειραγωγοῦν τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μὲ στόχο τὴν καταστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὡς κραυγαλέο παράδειγμα, ἀναφέρουμε τὶς καταστροφικὲς δραστηριότητες ποὺ ἀναλήφθηκαν στὴν Οὐκρανία σὲ σχέση μὲ τὸ ζήτημα τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἔχει δημιουργηθεῖ μία οἱονεὶ δομὴ ποὺ ὀνομάζεται «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας». Τὰ ἑπόμενα βήματα πιθανότατα θὰ ἀντικατοπτρισθοῦν σὲ μία προσπάθεια διαίρεσης τῆς Συριακῆς, Σερβικῆς καὶ τῶν ἄλλων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν.
Οἱ δημιουργοὶ τοῦ γεωπολιτικοῦ χάρτη τοῦ κόσμου, εἴτε πρόκειται γιὰ τὴν Ἀμερικὴ εἴτε γιὰ τὸ «βαθὺ κράτος» ποὺ ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὸ μεγάλο κεφάλαιο μὲ τὴ μορφὴ ἐκπροσώπων τῶν Ρότσιλντ καὶ Ροκφέλερ, τῆς Golden Sachs, τῆς Black Rock, τῆς Wall Street, τῶν μεγαλύτερων πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν καὶ παγκόσμιων τραπεζικῶν κοινοπραξιῶν, καὶ ἄλλων, τῶν ὁποίων ὁ ἐκπρόσωπος ἀντικατοπτρίζεται στὴ μορφὴ τοῦ ἀπόφοιτου τοῦ Χάρβαρντ Κλάους Σβάμπ, ἱδρυτῆ τῆς Οἰκονομικῆς Συνόδου Κορυφῆς στὸ Νταβὸς τὸ 1971 – ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι σήμερα δὲν ἔχει ἀπομείνει σχεδὸν τίποτα ἀπὸ τὴ Δυτικὴ ἐκκλησία.
Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία ἔχει καταστήσει φωνακτὰ καὶ δυνατὰ τὴ θέση της, λέγοντας ὅτι ἡ ἐκκλησία δὲν ἔχει τίποτα ἐναντίον τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν, καὶ μάλιστα τὰ εὐλογεῖ. Τὸ 2024, ὁ αὐστριακὸς ἱστότοπος kathpress.at ἀνέφερε ὅτι ἡ ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας εἶχε ἐπίσης εἰσαγάγει μία δοκιμαστικὴ εὐλογία τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων καὶ εἶχε λάβει συγκεκριμένα μέτρα γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ τελετῶν εὐλογίας ὁμοφυλοφιλικῶν ζευγαριῶν. Ἀκόμη καὶ ἡ Γενικὴ Σύνοδος τῆς Ἀγγλικανικῆς ἐκκλησίας ψήφισε μὲ 227 ψήφους ὑπὲρ καὶ 203 κατὰ αὐτοῦ τοῦ πειραματικοῦ ἔργου. Ὁ Stephen Croft, Ἐπίσκοπος τῆς Ὀξφόρδης καὶ ἐμπνευστὴς τοῦ ἔργου, τόνισε ὅτι κανένα μέλος τοῦ κλήρου δὲν εἶναι ὑποχρεωμένο νὰ παρέχει τέτοιες ὑπηρεσίες. Μετὰ ἀπὸ ἐνδελεχῆ ἐξέταση, θὰ ληφθεῖ ἀπόφαση τὰ ἑπόμενα χρόνια, ἐὰν οἱ εὐλογίες γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν ἐπίσημο μέρος τοῦ κανονικοῦ δικαίου τῆς ἐκκλησίας αὐτῆς. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, προτάθηκε νὰ ἀναπτυχθεῖ μία «ὁλοκληρωμένη ποιμαντικὴ προσφορὰ» γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τῶν LGBTQ+ ἀτόμων, δηλαδὴ λεσβιῶν, ὁμοφυλόφιλων, ἀμφιφυλόφιλων, τράνς, ἴντερσεξ, κουὴρ καὶ ἀτόμων ἄλλων ταυτοτήτων φύλου. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, θὰ πρέπει νὰ εἰσαχθοῦν εἰδικὲς προσευχές, ἐκκλησιαστικὲς λειτουργίες καὶ εὐλογίες – σὲ ἐθελοντικὴ βάση.
Ἂν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ οἱ ὀρθόδοξες χῶρες ἀποδέχονταν αὐτὴ τὴν κατανόηση τῆς οἰκογένειας, ἀναμφίβολα θὰ ἀντιπροσώπευε τὴν δημογραφικὴ καὶ βιολογικὴ αὐτοκτονία τοῦ ἔθνους. Ἀντίθετα, τὸ Ἱερὸ Μυστήριο τοῦ γάμου μεταξὺ ἑνὸς ἄνδρα καὶ μίας γυναίκας καθιερώθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅταν εὐλόγησε τοὺς νεόνυμφους στὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας. Πάνω στὰ θεμέλια τοῦ γάμου ἑνὸς ἄνδρα καὶ μίας γυναίκας, κτίζεται μία οἰκογένεια, ἡ ὁποία ἀντιπροσωπεύει μία μικρὴ Ἐκκλησία καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ κύτταρο κάθε ὑγιοῦς καὶ κανονικῆς κοινωνίας, κράτους.
Ἀντιθέτως, εἶναι ἀπολύτως σαφὲς ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὴ καὶ παρόμοιες ἀποφάσεις στὴν ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας, ὁποιοσδήποτε Ἀγγλικανικανὸς-Ὀρθόδοξος θεολογικὸς διάλογος, ποὺ διεξάγεται ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1970, ἔχει καταστεῖ ἄνευ νοήματος.
Ἂν σὲ αὐτὸ προσθέσουμε τὴν προφανῶς καλοπροαίρετη στάση ἀπέναντι στὸ μεγαλύτερο κακὸ καὶ αἵρεση ποὺ μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανεὶς στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο, ποὺ εἶναι ὁ Σατανισμός, καθὼς καὶ τὴν ἐπιβεβαίωση καὶ ἄνοδό του στὴ Δυτικὴ ἐκκλησία, τότε εἶναι ἀπολύτως κατανοητὸ ὅτι οἱ γεωπολιτικοὶ δημιουργοὶ σκοπεύουν νὰ κινηθοῦν πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς καταστροφῆς τοῦ μόνου ὑγιοῦς ἱστοῦ μὲ τὴν ἐκκλησιολογικὴ ἔννοια, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἡ θεολογική της σκέψη.
Ἔτσι, ἔχει ἐπέλθει ἡ ἐξάπλωση τῆς σατανικῆς καὶ βλάσφημης δραστηριότητας μεταξὺ τῶν Ὀρθόδοξων λαῶν. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ εἴμαστε μάρτυρες τοῦ ἀκήρυκτου πολέμου τοῦ παγκόσμιου σατανισμοῦ κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀντιταχθοῦμε σὲ ὅλα τὰ ἐπαίσχυντα φαινόμενα ποὺ μᾶς προσφέρει ἡ Ἀγγλοσαξονικὴ Δύση, ὅπως ὁ σατανισμός, ἡ LGBTQ+ κοινότητα, ἡ βλασφημία καὶ ἄλλο παθολογικὸ περιεχόμενο ποὺ καταστρέφει τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου (πίστη, γλώσσα, οἰκογένεια, παράδοση καὶ πατρίδα). Πόσο μᾶλλον, ὅταν πολυάριθμο κινηματογραφικό, θεατρικὸ καὶ καλλιτεχνικὸ περιεχόμενο, κρυμμένο πίσω ἀπὸ τὴ διατύπωση τῆς λεγόμενης «καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας», ἔχει καταστροφικὴ ἐπίδραση στὸ πνευματικὸ περιβάλλον, στὸ ὁποῖο ζοῦν καὶ ἀναπτύσσονται γενιὲς νέων, γεγονὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ἀφήσει ἀνεπανόρθωτες συνέπειες γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ ψυχική τους ἀνάπτυξη.
Μεταξὺ τῶν πιὸ ἐντυπωσιακῶν παραδειγμάτων τέτοιων ἐνεργειῶν, θὰ θέλαμε νὰ ἐπισημάνουμε τὸ ντοκιμαντὲρ «Δόξα στὸν Σατανᾶ», τὸ ὁποῖο προβλήθηκε σὲ καταφατικὸ τόνο στὶς 18 Φεβρουαρίου 2022, σὲ prime time (7:51 μ.μ.) στὸ δημόσιο πρόγραμμα τῆς Ραδιοτηλεόρασης τῆς Σερβίας. Ἡ ταινία παρακολουθεῖ τὴν ἄνοδο τοῦ Σατανικοῦ Ναοῦ καὶ τὸ κίνημα στὶς ΗΠΑ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνει ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀμφιλεγόμενα θρησκευτικὰ κινήματα στὴν ἀμερικανικὴ ἱστορία. Στὴν ταινία, ὁ Σατανικὸς Ναὸς καὶ ὁ ἡγέτης του, Λούσιαν Γκρέιβς, καλοῦν σὲ μία σατανικὴ ἐπανάσταση, μὲ σκοπὸ δῆθεν νὰ «σώσουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἔθνους». Ἐπιπλέον, ἡ ταινία παρουσιάζει σὲ καταφατικὸ τόνο μία σατανικὴ αἵρεση ποὺ προσπαθεῖ νὰ νικήσει τοὺς Χριστιανοὺς στὸν πόλεμο;
Ἐπιπλέον, σὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ διάσημους κινηματογράφους τοῦ Βελιγραδίου, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στὸ κέντρο τῆς πόλης (ὁ κινηματογράφος «Odeon»), ἕνα ἔργο μὲ τίτλο «Lucifer» παίζεται συνεχῶς στὸ ρεπερτόριο! Τὸ ἴδιο τὸ ὄνομα συνδέει τοὺς Ὀρθόδοξους πιστοὺς τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μὲ τὸν Σατανᾶ, ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ ὄνομα χρησιμοποιεῖται στὸν Χριστιανισμό, γιὰ νὰ ἀναφερθεῖ στὸν πεσμένο ἄγγελο ποὺ ἤθελε νὰ φτάσει στὸν Ὕψιστο (Ἡσαΐας 14:14) καὶ ὁ ὁποῖος ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Μιχαήλ.
Ὁμοίως, ἡ ἑλληνικὴ ἐφημερίδα «Πρῶτο Θέμα» ἀνέφερε ὅτι στὴν Ἀθήνα, κατὰ τὸ πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2025, πραγματοποιήθηκε στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη – Μουσεῖο Ἀλεξάνδρου Σούτσου, στὸ κέντρο τῆς πόλης, μία βλάσφημη ἔκθεση ἑνὸς Ἕλληνα καλλιτέχνη. Τὰ ἐκτεθειμένα ἔργα προσέβαλαν ἀναμφισβήτητα τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ τὰ συναισθήματα τῶν ὀρθόδοξων πιστῶν, ἀπεικονίζοντας τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ – τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὸν Υἱό της, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, μὲ διεστραμμένες, προσβλητικὲς ἐκφράσεις.
Σὲ αὐτὸ ἀπάντησε ὁ Νίκος Παπαδόπουλος, βουλευτής, ὁ ὁποῖος ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ καθὼς καὶ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας στὴ Διεύθυνση τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης, μὲ τὴν ὁποία ζήτησε τὴν ἀπομάκρυνση τῶν ἔργων ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη, ἐπειδὴ προσβάλλουν τὰ θρησκευτικὰ συναισθήματα τοῦ ἑλληνορθόδοξου λαοῦ.
Στὸ πλαίσιο αὐτό, τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ τῆς Ἑλλάδας ἐξέδωσε μία κυνικὴ δήλωση, τονίζοντας ὅτι «ἐνεργώντας μὲ σκοπὸ τὴν προστασία τῆς πολιτιστικῆς καὶ καλλιτεχνικῆς κληρονομιᾶς τῆς χώρας, τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ δὲν προβαίνει ποτὲ σὲ λογοκρισία»!!!
Ἐπίσης, στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ τρέχοντος ἔτους 2025, τὴν Πεντηκοστή, πρὸς τιμὴν τῆς Ἡμέρας τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἡ Διεύθυνση Ἀθλητισμοῦ τῆς Μόσχας διοργάνωσε μία ἀθλητικὴ ἐκδήλωση μὲ τίτλο «Πολύχρωμος Ἀγώνας», ἡ ὁποία καταχράσθηκε ἀπὸ ὁρισμένους συμμετέχοντες, ποὺ ἐμφανίστηκαν μὲ σατανικὰ καὶ βλάσφημα σύμβολα (κέρατα καὶ ἄλλα ἀπόκρυφα σύμβολα).
Ὅλα τὰ παραπάνω μᾶς λένε ὅτι ὁ σατανισμός, ἀφοῦ βρῆκε πρόσφορο ἔδαφος στὶς ΗΠΑ, τὸν Καναδά, τὴ Μεγάλη Βρετανία καὶ τὶς περισσότερες χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἔχει ξεκινήσει μία καταστροφικὴ πορεία πρὸς τὶς χῶρες τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς.
Μετὰ ἀπὸ ὅλα τὰ παραπάνω, δὲν προκαλεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἱστότοπος naukaikultura.com ἀνέφερε ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἔχει ἤδη ὑπογράψει ἕνωση μὲ τὴ Ρώμη καὶ ἁπλῶς περιμένει μία κατάλληλη στιγμή, γιὰ νὰ τὴν ἀνακοινώσει.
Γιὰ νὰ ἀποκτήσει αὐτὴ ἡ εἴδηση τὴ συναισθηματική της διάσταση, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος (Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως) Ἀμερικῆς, Ἐλπιδοφόρος, κατέβαλε προσπάθεια, τονίζοντας ὅτι ὁ κύριος καταλύτης γιὰ τὴν ἀνανέωση τῆς «ἐνεργοῦ οἰκουμενικῆς δραστηριότητας» ἦταν ἡ μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς Κωνσταντινούπολης σὲ τζαμί. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, εἶπε ὅτι «Στεκόμαστε ἑνωμένοι ὡς ἀδελφοὶ στὴν πίστη καὶ εἴμαστε ἀλληλέγγυοι μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καλῆς θέλησης καὶ συνείδησης, ὥστε ἡ Ἁγία Σοφία νὰ παραμείνει αὐτὸ ποὺ εἶναι – σύμβολο συνάντησης, ἱστορίας, πνευματικῶν φιλοδοξιῶν καὶ ἀνθρώπινων ἐπιτευγμάτων στὸ ὑψηλότερο ἐπίπεδο, δοξάζοντας τὸν Ἕνα Θεὸ ποὺ μᾶς δημιούργησε ὅλους ὡς ἀδελφοὺς καὶ ἀδερφὲς μίας κοινῆς ἀνθρώπινης οἰκογένειας».
Γιὰ νὰ κατανοήσει κανεὶς τὸν θρησκευτικὸ κόσμο τῶν ἱεραρχῶν τοῦ Φαναρίου, θὰ πρέπει νὰ δώσει προσοχὴ στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἁγία Σοφία ὀνομάζεται «σύμβολο συνάντησης, ἱστορίας, πνευματικῶν φιλοδοξιῶν καὶ ἀνθρώπινων ἐπιτευγμάτων ὑψηλοῦ ἐπιπέδου», ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει καμία ἀναφορὰ ὅτι πρόκειται γιὰ ὀρθόδοξη ἐκκλησία, στὴν ὁποία τελοῦνταν ἡ Θεία Λειτουργία.
Τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» ἀπὸ τὸ Βελιγράδι, τοῦ ὁποίου ἡγοῦμαι, ἀντέδρασε ἄμεσα σὲ αὐτὴ τὴ βάρβαρη πράξη κατάληψης τοῦ ὀρθόδοξου ἱεροῦ – τῆς ἐκκλησίας τῆς «Ἁγίας Σοφίας» στὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ στὶς 13 Ἰουλίου 2020 ἀπέστειλε ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ μέσῳ διπλωματικῆς ὁδοῦ στὸν Πρόεδρο τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας, Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογάν, ζητώντας ἐπανεξέταση τῆς ἀπόφασης μετατροπῆς τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ ἰσλαμικὸ χῶρο λατρείας. Αὐτὴ ἡ ἀγενὴς πράξη ἐπηρέασε ἰδιαίτερα συναισθηματικὰ τὸν ὑπογράφοντα αὐτὲς τὶς γραμμές, δεδομένου ὅτι καταγόταν ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, γι’ αὐτὸ καὶ τόνισε στὴν ἐπιστολή του πρὸς τὸν Τοῦρκο πρόεδρο ὅτι ἀπαιτεῖται ἡ ἐπιστροφὴ τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σοφίας, στὴν ὁποία «γενιὲς Ἑλλήνων ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία προσεύχονταν στὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ Κύριο μὲ εἰρήνη Θεοῦ». Ἡ ἐπιστολὴ τόνιζε ἐπίσης ὅτι ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας κτίσθηκε ἀπὸ τὸν Βυζαντινὸ Αὐτοκράτορα Ἰουστινιανὸ ἀπὸ τὸ 527-565, ἐνῶ τὸ Ἰσλὰμ ὡς θρησκεία ἐμφανίστηκε ἀρκετὲς δεκαετίες ἀργότερα, τὸν ἕβδομο αἰώνα.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος συνέχισε λέγοντας ὅτι «ὁ οἰκουμενικὸς διάλογος καὶ τὸ οἰκουμενικὸ κίνημα περνοῦν μία κρίση ταυτότητας. Κάποιοι προτιμοῦν νὰ μιλοῦν γιὰ ἕνα “οἰκουμενικὸ χειμώνα”». Ἐπεσήμανε ὅτι «ἡ ἐπιθυμία γιὰ ἑνότητα σταδιακὰ τίθεται σὲ δεύτερη μοῖρα. Οἱ ἀλλαγὲς καὶ οἱ μεταρρυθμίσεις σὲ ὁρισμένες ἐκκλησίες καὶ κοινωνικὲς κοινότητες ἔχουν δημιουργήσει μία νέα αἴσθηση ἀποξένωσης. Ἄλλες ἐκκλησίες ἔχουν υἱοθετήσει μία πιὸ ἐθνικιστικὴ ἢ/καὶ φονταμενταλιστικὴ προσέγγιση». Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ μαντέψει κανεὶς σὲ ποιὲς Ἐκκλησίες ἀναφερόταν ὁ Μητροπολίτης τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Βασικά, εἶναι ἐκεῖνες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ δὲν ἦταν παροῦσες στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης τὸ 2016, ποὺ διοργάνωσε τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως: οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Γεωργίας, τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς Ρωσίας, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν περισσότερο ἀπὸ τὰ 3/4 ὅλων τῶν Ὀρθόδοξων πιστῶν στὸν κόσμο.
Ἂς ὑπενθυμίσουμε ὅτι οἱ δύο σημαντικότερες ἀντιρρήσεις στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης ἦταν ἡ ἐνίσχυση τῆς ἀνωτερότητας τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὸ κανονικὸ δίκαιο καὶ ἡ δημιουργία τῶν προϋποθέσεων γιὰ οἰκουμενικὴ προσέγγιση μὲ τοὺς ἑτερόδοξους.
Ἀπὸ τότε, οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀντιόχειας, τῆς Γεωργίας, τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς Ρωσίας ἔχουν υἱοθετήσει ὁλοένα καὶ περισσότερο μία θέση πίστης στὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ τὶς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος ὀνόμασε «ἐθνικιστικὴ ἢ/καὶ φονταμενταλιστικὴ προσέγγιση».
Ἡ πίστη στὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἠθικὴ σὲ αὐτὲς τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες ἄρχισε νὰ ὑπερισχύει τῆς ἐπιδίωξης γιὰ ἑνότητα τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν. Αὐτὸ εἶναι ἐμφανὲς τόσο στὴ ρητορικὴ τῶν ἱεραρχῶν ὅσο καὶ στὴ διάθεση τοῦ κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
Ὅσον ἀφορᾶ τὸ χάσμα μεταξὺ τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τῆς Κωνσταντινούπολης λόγῳ τῶν ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α΄ στὴν Οὐκρανία, τὸ 2018 προέκυψε μία κατάσταση, στὴν ὁποία τὸ Φανάρι στράφηκε πρὸς τὸν οἰκουμενισμό, ἐνῶ ἡ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ΡOE) παρέμεινε στὴν πορεία τοῦ συντηρητισμοῦ καὶ τῆς παραδοσιοκρατίας στὸ εὐαγγελικὸ πνεῦμα.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἡ ΡΟΕ ἀνέλαβε τὸν ρόλο τοῦ ὑποστηρικτικοῦ πυλώνα ὁλόκληρης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ παρέμεινε προσηλωμένη στὶς ἀρχὲς τῆς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετίας, δηλαδὴ τοὺς ἀποστολικοὺς κανόνες, τὶς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς ὀρθόδοξης πίστης καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων, κάτι ποὺ σὲ καμία περίπτωση δὲν ἐντάσσεται στὴν καταστροφικὴ ἀντίληψη τοῦ βαθέος κράτους καὶ τῶν σημερινῶν δημιουργῶν τοῦ γεωπολιτικοῦ χάρτη τοῦ κόσμου.
Συμπερασματικά, τονίζουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες δὲν ἔλαβαν τὰ στέφανα τῆς ἁγιω σύνης τους, ἐπειδὴ ἀκολούθησαν τὴ λογικὴ αὐτοῦ τοῦ κόσμου, οὔτε ἀκολούθησαν τὴ θέληση τῶν κοσμικῶν δυνάμεων, ὅπως κάνουν ὁρισμένοι ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ὑψηλόβαθμους ἐκκλησιαστικοὺς ἀξιωματούχους – οἰκουμενιστὲς – παπικοί!
Βελιγράδι 29/6/2025
