Στενή συνεργασία εκκλησίας και κράτους.
Από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός την ημέρα που συζητείτο το Νομοσχέδιο για την τεκνοθεσία και τον γάμο των ομοφυλοφίλων, είχε απευθύνει προς την εκκλησία την γνωστή λαϊκή ρήση «ή παπάς ή ζευγάς». Και φυσικά αυτό το είχε κάνει για να τονίσει ότι σε θέματα επιλογών της κυβερνητικής πολιτικής δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση η εκκλησία να έχει γνώμη και καλό θα ήταν να περιοριστεί στα πνευματικά της καθήκοντα
Άραγε την ίδια άποψη είχε ο πρωθυπουργός και όλο το κυβερνητικό επιτελείο και κατά την περίοδο της πανδημίας; Θεωρούσε ότι η εκκλησία θα έπρεπε να περιοριστεί στα πνευματικά της καθήκοντα και δεν θα έπρεπε να είχε καμία άποψη σχετικά με τα εμβόλια, με τις αποφάσεις για καραντίνα και όλες εκείνες τις ανελεύθερες πράξεις που ζήσαμε την εποχή εκείνη;
Να σας μεταφέρω λοιπόν εγώ την αντίστοιχη εμπειρία μου ως επιστήμονα, αλλά και ως πιστού ανθρώπου για τις ημέρες εκείνες. Εκείνο που μου έκανε τρομερή εντύπωση σε σχέση με τη στάση της εκκλησίας ήταν ότι ουσιαστικά αναπαρήγαγε τις κυβερνητικές ανακοινώσεις και θέσεις, χωρίς να διαφοροποιείται σε τίποτε, ενδύοντας τες όμως με το πνευματικό κύρος που διέθετε ανάμεσα στους πιστούς.
Στενή συνεργασία εκκλησίας και κράτους. Οι ανακοινώσεις της εκκλησίας τις μέρες της πανδημίας.
Εκείνο δηλαδή, το οποίο βλέπαμε τις μέρες της πανδημίας, ήταν οι ανακοινώσεις να αναφέρονται όχι σε πνευματικά θέματα, αλλά σε πρακτικά θέματα που είχαν σχέση με τη χρήση των μασκών, το πλύσιμο των χεριών, την απόσταση που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι αλλά και την αναγκαιότητα να εμβολιαστούν.
Και ενώ οι πιστοί χριστιανοί περίμεναν πνευματικές ευκαιρίες, ομαδική προσευχή, ακολουθίες και δράσεις οι οποίες να σχετίζονται με τη λειτουργική πρακτική αιώνων, που αφορούσαν σε θέματα λοιμωδών νοσημάτων, εισέπρατταν ουσιαστικά την αναπαραγωγή κυβερνητικών απόψεων που μπορούσαν και στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις να βρουν, εκφρασμένες όμως από το στόμα των πνευματικών του ηγετών
Η εκκλησία την περίοδο της πανδημίας, επειδή ακριβώς βόλευε τους κρατούντες, είχε μεταβληθεί από πνευματική δύναμη σε μια κυβερνητική υπηρεσία. Βρέθηκα τις ημέρες εκείνες σε μια ημερίδα της Θεολογικής σχολής και αναφέρθηκα στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας την εποχή της πανδημίας. Στο ίδιο τραπέζι βρισκόταν και ο εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών που όταν άκουσε τις απόψεις που εξέφρασα -καθαρά επιστημονικά πιστεύω- διαφώνησε, λέγοντας ότι η εκκλησία έχει τους δικούς της επιστήμονες από τους οποίους αντλεί την πληροφόρηση της και ότι μόνο εκείνους εμπιστεύεται και όχι τον καθένα που εκφράζει μια άποψη.
Στενή συνεργασία εκκλησίας και κράτους. Οι επιστήμονες της εκκλησίας.
Για να δούμε όμως τι έλεγαν οι επίσημοι επιστήμονες της εκκλησίας και τι αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι της ιεραρχίας. Καταρχήν η πρώτη ηθική πίεση που ασκείτο στους πιστούς, ήταν να εμβολιαστούν ως ένδειξη ευθύνης για τους άλλους. Αυτή η άποψη εκφράστηκε επίσημα από τον εκπρόσωπο της ιεραρχίας την ημέρα που εκείνος μαζί με τους κυβερνητικούς παράγοντες δέχτηκε πρώτος τον εμβολιασμό και είπε ότι το κάνει για να δώσει ένα μήνυμα ότι θα πρέπει εμβολιασθούμε για να προστατεύσουμε τους αδύναμους στην υγεία αδελφούς μας. Αυτό προϋπόθετε ότι η εκκλησία είχε πεισθεί ότι ο εμβολιασμένος δεν μεταδίδει τη νόσο.
Όμως και οι ίδιες οι εταιρείες παραδέχονται σήμερα, παρ’ ότι την εποχή εκείνη σιωπούσαν, ότι ήταν γνωστό εξ αρχής ότι ο εμβολιασμένος μεταδίδει τη νόσο. Άρα αυτό που εκπρόσωπος της ιεραρχίας μετέφερε ως πράξη ευθύνης θα λέγαμε ότι ήταν η μεγαλύτερη πράξη ανευθυνότητας. Και το είδαμε αυτό στα νοσοκομεία όπου εμβολιασμένοι γιατροί, χωρίς να υποβάλλονται σε τεστ κολλούσαν τους ασθενείς τους αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλούς θανάτους ακριβώς από την αλόγιστη και ανεύθυνη αυτή συμπεριφορά. Τι λένε σήμερα οι «εύπιστοι ιεράρχες», αλλά και οι επιστήμονες που τους συμβούλευαν για αυτή την ολέθρια συμβουλή που έδιναν τότε;
Τα εμβόλια και τα πειράματα πάνω σε έμβρυα.
Μια άλλη πνευματικά ελεγχόμενη πληροφορία ήταν ότι τα εμβόλια δεν είχαν σχέση με πειράματα πάνω σε έμβρυα τα οποία είχαν απομακρυνθεί από τις μητέρες τους ακριβώς για να υποβληθούν σε πειραματικές μελέτες. Με έναν πονηρό αλλά σαφή τρόπο η ανακοίνωση της ιεραρχίας έλεγε ότι δεν περιέχονται κύτταρα εμβρύων μέσα στα εμβόλια. Και προφανώς κανείς δεν είχε πει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως όμως, οι ίδιες οι εταιρείες παραδέχονταν πράγμα, που είναι ηθικά ανεπίτρεπτο, ότι τα πειράματα για τα εμβόλια είχαν γίνει σε κυτταρικές σειρές που προέρχονταν από αφαίρεση εμβρύων από τις μητέρες τους στους τελευταίους μήνες της κύησης για λόγους “επιστημονικούς”. Τι θα μας πουν σήμερα οι ευαίσθητοι ιεράρχες για το γεγονός αυτό;
Ένα άλλο σημείο στο οποίο προφανώς είχαν πειστεί απολύτως οι εκπρόσωποι της ιεραρχίας ήταν ότι οι εμβολιασμένοι δε νοσούν. Θυμάμαι με πολλή λύπη έναν αξιόλογο ιεράρχη στα σκαλιά ενός πανηγυρίζοντος ναού να αντιδικεί με τον κόσμο, λέγοντάς τους «να πάτε να εμβολιαστείτε όλοι». Θα μπορούσε βέβαια να πει «να πάτε να κοινωνήσετε όλοι» και αυτό θα ήτανε ακριβώς το καθήκον του, όμως την ίδια ώρα που προέτρεπαν τους πιστούς να εμβολιαστούν είχαν αποδεχθεί για μια μακρά περίοδο να καταργηθεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να μην μπορούν οι πιστοί να επιτελέσουν το μέγιστο πνευματικό τους καθήκον που είναι να βρίσκονται ενωμένοι με τον ίδιο το δημιουργό τους μέσα από το μυστήριο της θείας ευχαριστίας σε καιρό κινδύνου ζωής. Αποτελεί μελανό σημείο της εποχής εκείνης ότι χιλιάδες άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή χωρίς να έχουν τη δυνατότητα ούτε να εξομολογηθούν ούτε να κοινωνήσουν, δεδομένου ότι η δράση της εκκλησίας ανάμεσα στους πιστούς είχε ανασταλεί με κυβερνητική απόφαση και πρόθυμη αποδοχή από τη μεριά της εκκλησίας.
Και βέβαια να υπενθυμίσουμε ότι τα εμβόλια της Astra και της Johnson έχουν αποσυρθεί από τις εταιρείες τους λόγω των προβλημάτων που δημιούργησαν, ενώ της Moderna και της Phizer έχουν περιορίσει πολύ τις ενδείξεις τους σε συγκεκριμένες μόνο ομάδες.
Στενή συνεργασία εκκλησίας και κράτους. Η εκκλησία ως βασιλικότερη του βασιλέως.
Και ενώ δεν υπήρχε καμία τέτοια νομική υποχρέωση, η εκκλησία προσπαθώντας να είναι βασιλικότερη του βασιλέως, υποχρέωνε τους κληρικούς να εμβολιάζονται και μάλιστα κάποιοι εκ των ιεραρχών έφτασαν στο σημείο να αναστείλουν και να απαγορεύσουν τα λειτουργικά καθήκοντα των ιερέων τους, επειδή ακριβώς δεν είχαν εμβολιαστεί. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι άλλοι οι οποίοι τελευταία στιγμή δεν προχώρησαν σε μια τέτοια απόφαση.
Η δική μας από τότε σκέψη ήταν ότι η Εκκλησία δεν είχε κανένα λόγο να αναμειχθεί σε θέματα ιατρικής. Έπρεπε να κρατήσει αποστάσεις και ουδετερότητα και να φήσει την επιστημονική κοινότητα να λύσει τις διαφωνίες της. Μπορούσε να περιοριστεί στα βιοηθικά θέματα και να επικεντρωθεί σε θέματα προσευχής και λειτουργικής, στηρίζοντας τα πιστά μέλη της και δίνοντας μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία.
Τελικά φαίνεται ότι και ο ζευγάς χρειάζεται στην κυβέρνηση. Αρκεί να μην την ενοχλεί όταν πράττει, αντίθετα προς τη συνείδηση των πιστών χριστιανών. Και η εκκλησία ευχαρίστως αποτελεί στενό συνεργάτη του κράτους, παραβαίνοντας τις αρχές της και υπακούοντας τυφλά σε πρόσωπα, τα οποία ουδεμία ηθική ευαισθησία έχουν και την χρησιμοποιούν για την επιτυχία των σχεδίων τους. Μήπως όμως τέτοιες πράξεις κλονίζουν την εμπιστοσύνη και τη σχέση των πιστών ανθρώπων απέναντι στους πνευματικούς τους ηγέτες; Θα κάνουν άραγε ποτέ αυτοκριτική αυτοί που αυτάρεσκα μας καλούν να τους ακολουθούμε τυφλά;
Ν. Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος
