Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Λατρείες - Σέκτες

Bruno Fouchereau

Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ δεν θα ή­θελα ούτε και εγώ να επεκταθώ πολύ σε ευχαρι­στίες, ωστόσο, αυτό που θα ήθελα να τονίσω με πά­σα ειλικρίνεια είναι ότι είναι για μένα μεγάλη τιμή να ευρίσκομαι απόψε στην Αθήνα και να ομιλώ ενώπιον σας. Ευ­χαριστώ πολύ θερμά τον κ. Παπαθεμελή που μου έδωσε την ευκαιρία να σας εκφράσω τις σκέψεις μου.

Το γεγονός ότι ευρίσκομαι απόψε εδώ και σας ομιλώ εί­ναι για μένα ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί πιστεύω ότι η Ευ­ρώπη σήμερα δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, να συνεχίσει να αποτελεί αυτή την εστία ειρήνης στον κόσμο, αν οι αρ­χές της Δημοκρατίας και οι ιστορικές και πολιτικές γνώσεις τις οποίες έχουμε συγκεντρώσει σ’ αυτή τη γηραιά Ευρώ­πη εδώ και χιλιετίες δεν αξιοποιηθούν, ώστε να αντιμετω­πίσουμε καλύτερα το μέλλον. Επομένως, για μένα, έναν Γάλλο δημοσιογράφο, το γεγονός ότι ομιλώ απόψε εδώ σ’ εσάς είναι πραγματική τιμή.

Μελετώ λοιπόν τις σέκτες εδώ και 15 χρόνια και, ό,τι και αν πιστεύει κανείς, οι σέκτες είναι σίγουρα δομές που όσο και αν δημιουργούν εντύπωση απειλούμενου υπό εξαφάνιση είδους, όμως συμμετέχουν παρ’ όλα τούτα στο θρησκευτικό φαινόμενο και εδώ ακριβώς έγκειται το μεγάλο πρόβλημα, ότι δηλαδή προβάλλουν στο θρησκευτικό φαινόμενο μια ει­κόνα του ανθρώπου η οποία επιφέρει μίαν ανασύνθεση και α­ποσύνθεση των κοινωνικών σχέσεων και η οποία προκαθο­ρίζει ίσως τρομακτικές κοινωνίες για το μέλλον.

Ανέκαθεν, το θρησκευτικό φαινόμενο αποτελούσε εργαλείο σύνθεσης και ανασύνθεσης του κοινωνικού ιστού. Όταν τον 6ο αιώνα π.Χ. οι φυλές των Κελτών περνούσαν τον Ρήνο από τα ανατολικά στα δυτικά για να εγκατασταθούν στη Γαλλία και οι πρόγονοί σας εγκαθίσταντο στη Μασσαλία, ήδη η ανασύν­θεση του κοινωνικού ιστού γινόταν με βάση τη θρησκεία.

Θα μου επιτρέψετε αυτή την αναδρομή στον κόσμο της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας, αλλά είναι σημαντικό για να καταλάβουμε σήμερα την έκταση του θέματος, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο κοινωνικό, αλλά είναι και φιλολο­γικό. Επειδή λοιπόν οι Κέλτες ακολούθησαν τη θρησκεία, επειδή οι κελτικές φυλές που βρίσκονταν στη Γαλλία είχαν πολιτιστικές επαφές και ανταλλαγές, μπόρεσε σε λιγότερο από έναν αιώνα να ισορροπήσει ο κοινωνικός ιστός. Οι ρω­μαϊκές στρατιές, όταν εισέβαλαν ως κατακτητές στα διάφο­ρα μέρη του κόσμου, προχώρησαν με την υπερηφάνειά τους, προχώρησαν επίσης με τους εκπροσώπους της πίστεώς τους και προσπάθησαν να ελέγξουν τους χώρους της πίστεως, τη γεωγραφία των ιερών στους τόπους στους οποίους εισήρχοντο. Θα ήταν μεγάλο λάθος να πιστέψει κανείς ότι σήμε­ρα οι διεθνείς συναλλαγές και η γεωπολιτική δεν ανταποκρίνονται στα ίδια πρότυπα, διότι σήμερα η θρησκεία, η πί­στη, περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν και ιδίως στον 21ο αιώνα, ευρίσκονται στο κέντρο των κοινωνικών σχέσεων.

Ευρισκόμαστε σε μια περίοδο κατά την οποία η ιδεολο­γία, οι μοντέρνες ιδεολογίες της κοινωνικής αλλαγής ευρίσκονται σε υποχώρηση. Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα ή το συνολικό όραμα του κόσμου στο οποίο έδωσε γέννηση ο 20ός αιώνας αποτελούν σε μεγάλο βαθμό απόδειξη της κα­τάρρευσης. Σήμερα, οι άνθρωποι στρέφονται προς τη θρη­σκευτική ταυτότητα για να επανεύρουν τις ηθικές τους α­ξίες και να έχουν ελπίδες ότι οι πράξεις τους θα κάνουν το μέλλον λίγο καλύτερο από το παρόν. Στο πλαίσιο αυτών των διακυβευμάτων, τα έθνη αντελήφθησαν ότι ήταν απο­λύτως απαραίτητο να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Πριν ξε­κινήσω με το καθαρά γεωπολιτικό ζήτημα, θα ήθελα να σας δώσω μερικά στοιχεία που θα σας βοηθήσουν να αντιληφθεί- τε τη σημασία των διακυβευμάτων του φαινομένου των αι­ρέσεων, δηλαδή της δυναμικής που διαθέτουν οι αιρέσεις, απο­τέλεσμα των οποίων είναι ότι, προκειμένου να ευημερούν και να διαιωνίζονται, έχουν ζωτική ανάγκη διείσδυσης και ε­λέγχου των δημοκρατικών και κρατικών δομών.

Η δυναμική των αιρέσεων

Η σφαγή του τάγματος του Ναού του Ήλιου, που αποτέλεσε ομαδική αυτοκτονία στον Καναδά, στην Ελβετία και στη Γαλλία, οι δράσεις της αίρεσης Αούμ στην Ιαπωνία, που έ­ριξαν αέριο σαρίν στο μέτρο, αποτέλεσαν ένα είδος ηλεκτρο­σόκ για την Ευρώπη. Για τη Γαλλία και τις γαλλόφωνες χώ­ρες, την Ελβετία, τον Καναδά, τα γεγονότα έγιναν προφανώς αισθητά κατά τρόπο κάπως πιο βίαιο. Έτσι, οι διάφορες δυναμικές που καθιστούσαν προφανή την ολοκληρωτική, κατα­στροφική και νοσηρή λειτουργία των αιρέσεων ενισχύθηκαν. Η γαλλική κυβέρνηση ψήφισε μια σειρά νόμων. Δημιουργήθηκε η MIL, δηλαδή η Διυπουργική Αποστολή για τον αγώ­να κατά των αιρέσεων, υπό την αιγίδα του κ. Ζοσπέν, δομή­θηκαν ορισμένα πράγματα και το πρόβλημα των αιρέσεων, βάσει ενός συνόλου προβλημάτων ασφαλείας, μικρών προ­βλημάτων, αποτελεί μείζον πρόβλημα ασφαλείας, μεταξύ ε­κείνων που αντιμετωπίζει η γαλλική διοίκηση. Αμέσως οι αιρετικές δομές αισθάνθηκαν εκεί έναν μεγάλο κίνδυνο.

Υπήρξε κινητοποίηση. Πράγματι σήμερα οι αιρέσεις, το σύνολο του μεγάλου αιρετικού ρεύματος, επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν τις δομές που θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν πρόβλημα ή που θα μπορούσαν να καταστή­σουν προφανείς τις διασπαστικές δράσεις τους. Θα δώσω μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα. Για παράδειγμα, στην Αγγλία, η αίρεση των Τέκνων του Θεού, που αποτελεί αί­ρεση αγγλοσαξονικής καταγωγής και η οποία ιδρύθηκε από τον Ντέιβιντ Μπεργκ, θεωρεί την παιδοφιλία και την αι­μομιξία ως ηθικές αξίες και ισχυρίζεται ότι υπάρχει στην Αγία Γραφή, ότι διδάσκεται ότι ο πατέρας κοιμήθηκε με την κόρη του κ.λπ., μία παραχάραξη των συστατικών αρ­χών της οικογένειας και της κοινωνίας μας, που είναι αυτα­πόδεικτη. Ασφαλώς οι πρακτικές της υπέστησαν δριμεία κριτική, βάσει της δυναμικής των αντιδράσεων των κρατών στο πρόβλημα των αιρέσεων, στην Αγγλία, τη Γαλλία και σε διάφορες χώρες. Πολυάριθμες καταδίκες κατέστησαν προ­φανή τη δράση της αίρεσης, να καταδικαστούν οι γονείς, να καταδικαστούν οι γκουρού.

Στο Λονδίνο έγινε μια δίκη-χείμαρρος της κόρης του γκουρού η οποία περιέγραψε πώς ο πατέρας της τη βίαζε επί σειρά ετών, όπως επίσης βίαζε και τις άλλες αδελφές της κ.λπ. Από τότε η αίρεση των Τέκνων του Θεού ξεκί­νησε μια διαδικασία μεταμόρφωσης. Άλλαξε το όνομά της, εξατομίκευσε τις δομές της, διαφοροποίησε τις δραστηριότητές της, αλλά κυρίως εργάσθηκε ώστε να δημιουργήσει διγλωσσία, δηλαδή να δημιουργήσει μια γλώσσα προς τα έξω και μια γλώσσα προς τα μέσα. Να φροντίσει ώστε η επικοινωνία μεταξύ διαφόρων ομάδων και διαφόρων επιπέ­δων της δομής να είναι κρυπτογραφημένη. Για παράδειγ­μα, όταν έπρεπε να λεχθεί ότι έπρεπε να δοθεί μια έκθεση σε κάποιον αρχηγό, δεν τηλεφωνούσαν από τα τηλέφωνα της αίρεσης, τηλεφωνούσαν από θάλαμο.

Οι επικοινωνίες πληροφορικής ήταν κρυπτογραφημένες. Αυτό δημιούργησε πρόβλημα για την Εθνική Χωροφυλα­κή της Γαλλίας, η οποία, όταν έλαβε πληροφορίες για επαναδραστηριοποίηση των Τέκνων του Θεού τα έτη 1990, 1996 και 1997, ξεκίνησε κανονική εργασία αστυνόμευσης. Όμως δεν αντιμετώπιζαν πλέον μια κλασική αίρεση ή μια κλασική εγκληματική οργάνωση: αντιμετώπιζαν μια μυ­στική οργάνωση, αντιμετώπιζαν έναν οργανισμό, πάντοτε βέβαια αιρετικό, ο οποίος όμως λειτουργούσε όπως μια πραγ­ματική μυστική υπηρεσία και η Χωροφυλακή είχε τερά­στιες δυσκολίες -και βέβαια δεν έφθασε στα άκρα- προκειμένου να αποκαλύψει τις εφιαλτικές πρακτικές του.

Αυτό αποτελεί συγκεκριμένο παράδειγμα μετάλλαξης μιας αιρετικής δομής για να παραπλανήσει τη δημοκρατι­κή λειτουργία μιας κοινωνίας που προσπαθεί να προστατεύσει τον εαυτό της από τις εγκληματικές δραστηριότη­τες μιας αιρέσεως.

Το έργο των Τέκνων του Θεού έφθασε στο σημείο να ε­φαρμόζουν έναν εντελώς ιδιαίτερο τρόπο χειραγώγησης του παιδικού πνεύματος. Δίδασκαν ότι οι γιατροί, οι νοσο­κόμοι, οι ψυχολόγοι ήταν στην πραγματικότητα εκφράσεις του κακού, του σατανισμού, και ότι ήταν εξαιρετικά επι­κίνδυνοι. Όλο το λεξιλόγιο το οποίο εξυπηρετούσε στην ε­πικοινωνία σχετικά με τις σεξουαλικές διαστροφές της αι­ρέσεως ήταν κωδικοποιημένο. Αυτό σημαίνει ότι τα παι­διά, όταν ανακρίνονταν από τη Χωροφυλακή ή από τους γιατρούς, ήταν κατ’ αρχάς τρομοκρατημένα, επειδή ήταν πεπεισμένα ότι είχαν απέναντι τους τον ίδιο το Διάβολο. Στη συνέχεια, όταν μιλούσαν για ενδεχόμενη κακοποίηση, χρησιμοποιούσαν όρους που δεν επέτρεπαν την αναγνώρι­ση του υπευθύνου.

Βλέπουμε λοιπόν τις αντιδράσεις ώστε να παραπλανη­θούν οι δημοκρατικές δυναμικές που αποσκοπούν στην ε­ξάρθρωση των εγκληματικών ενεργειών των αιρετικών ομά­δων και να εξουδετερωθούν προς το παρόν από τις ομάδες αυτές, οι οποίες μελετούν πολύ προσεκτικά τις μεθόδους δράσεώς μας.

Υπάρχουν φυσικά και άλλες δραστηριότητες. Την επο­χή αυτή, η αίρεση Μουν επανέρχεται δριμύτερη στις Ηνω­μένες Πολιτείες και προσπαθεί να αναβαθμίσει την εικόνα της. Είναι επίσης γι’ αυτήν μια ευκαιρία να εξαγνισθεί και να αποτελέσει, θα έλεγα, έναν σοβαρό οργανισμό. Κατ’ αυτό τον τρόπο λοιπόν η οργάνωση Μουν συμμετείχε σε μια μεγάλη περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους μεγάλους Αμερικανούς πάστορες της αμερικανικής προτεσταντικής κίνησης. Οργάνωσαν, ιδίως στον ΟHE, σειρά με­γάλων συνδιασκέψεων στις οποίες εμφανίσθηκαν μεν αλλά διακριτικά ο Νταν Κέηλ, ο Λεχ Βαλέσα, υψηλές προσωπι­κότητες της διεθνούς πολιτικής.

Η Σαϊεντολογία

Αναφερόμενος στην Ελλάδα, οι σέκτες -ομιλώ για την Σαϊεντολογία- αντελήφθησαν πολύ καλά ότι η Αθήνα και η Ελλάδα αποτελούσαν γι’ αυτές κάτι το πολύ σημαντικό για την εικόνα τους. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι, για την εικόνα των αιρέσεων στον κόσμο, η αίγλη την οποία διαθέτει η Ελλάδα και η Αθήνα είναι εξαιρετικά ενδιαφέ­ρουσα, διότι η Σαϊεντολογία την ενέταξε, ως τμήμα του μαραθωνίου της, φυσικά, για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Βλέπουμε εδώ τη διαστροφή του μηνύματος. Χρησιμοποι­ούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα εναντίον της Δημοκρα­τίας, υποστηρίζοντας ότι όταν η Δημοκρατία καταπολεμά τις εγκληματικές ή κολάσιμες δραστηριότητες των αιρέ­σεων επιτίθεται στη θρησκεία, ενώ δεν πρόκειται για κά­τι τέτοιο. Πρόκειται απλούστατα για την καταδίκη ατό­μων, των οποίων η δράση βλάπτει άλλους πολίτες. Όμως οι σέκτες επιχειρούν εδώ ένα ολίσθημα, ένα ολίσθημα σημειολογικό, δηλ. ότι οι δραστηριότητές τους, οι καταχρή­σεις κεφαλαίων, οι ιδιοποιήσεις κληρονομιών και άλλες εί­ναι στην πραγματικότητα θρησκευτικές δραστηριότητες, πράγμα απολύτως σκανδαλώδες.

Η Σαϊεντολογία χρησιμοποίησε την εικόνα της Αθήνας για να ξεκινήσει μίαν εκστρατεία, υποτίθεται, σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εξήγησα προηγουμένως ότι ε­δώ υπήρχε σημειολογικό ολίσθημα, δηλ. παραχάραξη των εννοιών, διότι οι αιρετικές αυτές οργανώσεις, οι οποίες με­ρικές φορές είναι οργανώσεις εγκληματικές και ασκούν δραστηριότητες ποινικά κολάσιμες, διωκόμενες από τις α­στυνομίες των ευρωπαϊκών δημοκρατιών, μπορούν να ισχυ­ρίζονται ότι οι εγκληματικές ή ποινικά κολάσιμες αυτές πρά­ξεις είναι στην πραγματικότητα δραστηριότητες θρησκευ­τικές και ότι αυτές ακριβώς οι θρησκευτικές δραστηριότη­τες καταπιέζονται μέσω της καταδίκης των. Αυτό αποτε­λεί στρέβλωση της πραγματικότητας η οποία γίνεται αντι­ληπτή από τους περισσότερους παρατηρητές. Είναι όμως στρατηγική η οποία εφαρμόζεται ιδίως από τη Σαϊεντολο­γία αλλά και από άλλες ομάδες. Επομένως, όπως βλέπε­τε, ο ευρωπαϊκός μαραθώνιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεκίνησε στην Αθήνα στις 22 Ιουλίου του 1989 και, μέσω πολλών διαφημιστικών φυλλαδίων και προσπαθειών παρα­χάραξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χρησίμευσε στην αναβάθμιση της εικόνας της Σαϊεντολογίας, η οποία υπήρ­ξε ο βασικός παράγων της εκδήλωσης αυτής, συμμετείχαν όμως και άλλες αιρετικές οργανώσεις, ιδίως η οργάνωση Μουν.

Επίσης εδώ στην Ελλάδα υπάρχει αντιπροσωπεία της ομάδας Ελσίνκι. Η ομάδα Ελσίνκι είναι ο φορέας ο οποίος, στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ, έχει ως αποστολή να επαληθεύει και να εκτιμά την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμά­των στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Η οργάνωση Ελσίν­κι είχε αρχικά έντονες αντικομμουνιστικές τάσεις, διότι είναι οργάνωση που δημιουργήθηκε για να στηρίξει τα αν­θρώπινα δικαιώματα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης την εποχή του σοβιετικού καθεστώτος. Όπως σίγουρα γνω­ρίζετε ο ΟΟΣΑ, ο Οργανισμός για την οικονομική συνεργα­σία στην Ευρώπη, ιδρύθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ευρίσκεται υπό έντονη αμερικανική επιρροή. Ο οργανι­σμός αυτός τελευταία εξελίχθηκε, μετά την πτώση του τεί­χους του Βερολίνου, και περιέλαβε μεταξύ των αποστολών του την παρακολούθηση της καταστάσεως των θρησκευτι­κών ελευθεριών στον κόσμο.

Διαπιστώνεται όμως ότι η ομάδα Ελσίνκσι, ιδίως στη Μόσχα και εδώ στην Ελλάδα, έχει πολύ στενές σχέσεις με την Σαϊεντολογία. Εδώ έχετε ένα έγγραφο που αποτελού­σε οδηγό για την προστασία των δικαιωμάτων σας, έναν ο­δηγό που μοιράστηκε στους Σαϊεντολόγους, ώστε να κα­ταφέρουν να παρακάμπτουν τις διάφορες ενέργειες εναντίον τους. Ο οδηγός αυτός συντάχθηκε σε συνεργασία με τον πρόεδρο της Επιτροπής Ελσίνκι στην Ελλάδα. Βλέπουμε λοιπόν ότι γίνεται προσπάθεια εντός της δομής των αιρέ­σεων όχι μόνον για να εξουδετερωθούν οι δράσεις αποκάλυ­ψης της εγκληματικής δραστηριότητάς τους, αλλά επι­πλέον εργάζονται εις βάθος για να επιτύχουν διείσδυση και έλεγχο των κρατικών δομών, προσπάθεια η οποία έχει ε­πιτύχει ορισμένα αποτελέσματα. Αργότερα, στην ομιλία μου, θα προχωρήσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, προς το παρόν σας προτείνω να παρακολουθήσουμε μια ταινία διάρκειας περίπου είκοσι λεπτών που έχω κάνει για την γαλλική τηλεόραση σχετικά με την πόλη Κλιαργουότερ.

Το Κλιαργουότερ είναι η πόλη των Σαϊεντολόγων στις Ηνωμένες Πολιτείες και η ταινία αυτή δείχνει πώς λειτουρ­γεί αυτή η πόλη και πώς η Σαϊεντολογία έχει αποκτήσει σχεδόν πλήρη έλεγχο της περιοχής αυτής της Φλόριδας. Το Κλιαργουότερ ευρίσκεται επίσης δίπλα στο αεροδρόμιο της Τάμπα, το οποίο δεν στερείται ενδιαφέροντος, διότι η Τάμπα αποτελεί την βάση, την έδρα, της αμερικανικής πολε­μικής αεροπορίας.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Λιακάδα όλο το χρόνο, άσπρη άμμος και κοκ­κοφοίνικες, η αιώνια εικόνα της Φλόριδας. Μια πολύ συντη­ρητική μικρή πολιτεία, φαινομενικά πολύ ήσυχη. Μια πόλη της οποίας το όνομα επιλέχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα εις μνήμην του πεντακάθαρου ποταμού που τη διέσχιζε. Το ποτάμι αυτό έχει αξαφανισθεί εδώ και πολύν καιρό, αλλά ο τόπος δεν άλλαξε όνομα: Clearwater (Κλιαργουότερ, ελλη­νικά: Καθαρό νερό). Εκατό χιλιάδες κάτοικοι, εκατό τοις ε­κατό Σαϊεντολόγοι. Η αίρεση αυτή παντού: σε κάθε γωνία, σχολείο, αίθουσα συνεδριάσεων, βιβλιοθήκη, τα πάντα φρου- ρούμενα επί εικοσιτετραώρου βάσεως από κάμερες επιτήρη­σης. Στην είσοδο, κάθε κτηρίου, με καφέ παντελόνι και ά­σπρο πουκάμισο, άνδρες της ασφαλείας φρουρούν συνεχώς την Εκκλησία της Σαϊεντολογίας.

Τίποτα ωστόσο στο παρελθόν δεν προμήνυε ότι η τουρι­στική αυτή πόλη θα γινόταν ο ιερός τόπος της αιρέσεως. Τί­ποτα, εκτός από τη θέληση ενός ανθρώπου: του Λαφαγιέτ Ρον Χάμπαρντ, του ιδρυτή της. Το 1967 αναζητούσε την κα­τάλληλη βάση για να θέσει το θεμέλιο λίθο αυτού που αργό­τερα θα γινόταν μια αυτοκρατορία: Κλίαρ (καθαρός) είναι η ονομασία του πρώτου βαθμού που πρέπει να πάρει κανείς για να γίνει Σαϊεντολόγος, διάλεξε λοιπόν το Κλιαργουότερ.

Η δράση του στράφηκε προς δύο κατευθύνσεις: Για να καταλάβει την πόλη, οργάνωσε ένα μυστικό σχέδιο, το σχέ­διο «Νορμανδία». Η απόβαση της Σαϊεντολογίας στη Φλόριδα έπρεπε, σύμφωνα με τις διαταγές του, να γίνει σε όλα τα επίπεδα. Υπήρξε κατάλογος όλων των στόχων: έλεγχος όλων των οργάνων του Τύπου, εξασφάλιση της πλήρους υπο­ταγής των κυριοτέρων πολιτικών προσώπων της περιοχής, έλεγχος της Δημοτικής Αστυνομίας, χωρίς φυσικά να λη­σμονούμε τη δικαστική μηχανή. Ο Ρον Χάμπαρντ, πρώην α­ξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών των Αμερικανών πε­ζοναυτών, πέθανε το 1986, ένα μέρος όμως της στρατηγικής του εφαρμόσθηκε μεθοδικά. Σήμερα, στους δρόμους της πό­λης η τελετουργία είναι απαράβατη: Οι μύστες βαδίζουν σε ομάδες, πλαισιωμένοι πάντοτε από άνδρες ασφαλείας της Σαιεντολογίας. Το Κλιαργουότερ έχει γίνει το Γενικό Στρατη­γείο της αιρέσεως.

Όπως είναι φυσικό, η πόλη συγκεντρώνει πολύ το ενδια­φέρον των αντιπάλων της αιρέσεως από όλον τον κόσμο. Ο Ζαν Μισέλ Πλεζαντιέ είναι δικηγόρος. Είναι ο κυριότερος δικηγόρος των γαλλικών ενώσεων του αγώνα κατά της αι­ρέσεως. Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο Κλιαργουότερ, αλλά έχει σοβαρό λόγο: Επιθυμεί να συνενώσει σε ομοσπον­δία τις αντισαϊεντολογικές ενώσεις όλου του κόσμου, η με­γαλύτερη των οποίων εδρεύει ακριβώς εδώ.

Στον αριθμό 22 της λεωφόρου Χάρισον Φορντ ένα μικρό διώροφο κτήριο στεγάζει τα γραφεία αυτού του ιδρύματος. Ακριβώς δίπλα, το λευκό αυτό κτήριο συγκεντρώνει τις κε­ντρικές αίθουσες συνεδριάσεων της Σαϊεντολογίας. Η Στέηση Μπρουκς αγωνίζεται κατά της αιρέσεως από τότε που ε­γκαταστάθηκε σ’ αυτό, εδώ και 9 χρόνια. Την εποχή εκεί­νη ήταν μία από τους υπεύθυνους. Σήμερα, οι παλιοί φίλοι της Σαϊεντολόγοι είναι εναντίον της και εκείνη ανταποδίδει: «Χρησιμοποίησαν αστυνομικούς για να προστατευτούν από εμάς» και επηρέασαν εντελώς την Αστυνομία. Τώρα πι­στεύουν ότι εμείς είμαστε οι εγκληματίες».

Μπροστά από κάθε κτήριο που ανήκει στην Εκκλησία, α­στυνομικοί του Κλιαργουότερ και άντρες της ασφαλείας των Σαϊεντολόγων επιτηρούν και προστατεύουν την περιουσία της αιρέσεως. Η πόλη φιλοξενεί την Αστυνομία της, ανθρώπους και οχήματα, όλα είναι νόμιμα και απολύτως επίσημα.

Αυτό λέγεται «δραστηριότητα εκτός υπηρεσίας» (Η ει­κόνα παρουσιάζει αστυνομικούς να διαλύουν διαδηλωτές κα­τά της Σαϊεντολογίας). Συχνά οι αστυνομικοί προσφέρονται εθελοντικά για τη δουλειά αυτή, που τους επιτρέπει να συ­μπληρώνουν κάπως το μηνιαίο εισόδημά τους. Ταρίφα: 160 γαλλικά φράγκα την ώρα. Στο εσωτερικό αυτό έγγραφο της Αστυνομίας, που αναφέρεται στους οκτώ πρώτους μήνες του έτους 2000, η Σαϊεντολογία κατέβαλε κατ’ αυτόν τον τρόπο στους άντρες της Δημοτικής Αστυνομίας άνω των 700.000 γαλ­λικών φράγκων για να εξασφαλίσει στον εαυτό της κάποια ηρεμία.

Η Αστυνομία αρνήθηκε να μας δεχθεί και μόνον ο εκ­πρόσωπος Τύπου της μας απάντησε στο τηλέφωνο:

— Είναι σαν να δουλεύουμε σε αγώνα ποδοσφαίρου. Η ομάδα πληρώνει τους αστυνομικούς.

— Δεν βλέπετε κάποια διαφορά;

— Η οργάνωση στο Κλιαργουότερ δεν έχει κάνει κάτι που θα μας απαγόρευε να τους διαθέσουμε άτομα που θα στέ­κονται μερικές μέρες κάθε φορά στη λεωφόρο Γουόντισον.

— Οι συνθήκες δεν είναι κάπως διαφορετικές μεταξύ του Κέντρου και ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού;

— Όχι στην περιοχή μας. Εδώ είναι απλώς μια άλλη οντότητα, μια άλλη επιχείρηση, ένας άλλος οργανισμός που νοικιάζει αστυνομικούς εκτός υπηρεσίας.

Η ταύτιση της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας με μια πο­δοσφαιρική ομάδα εκνευρίζει τον Ραμόν Μαρτίνεζ. Συνταξιού­χος σήμερα, είναι ο πρώτος σερίφης του Κλιαργουότερ: «Η Αστυνομία του Κλιαργουότερ συλλαμβάνει οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, εκτός από τη Σαϊεντολογία. Οι άντρες μου εργά­ζονταν γι’ αυτήν, η Αστυνομία επιλέγει να λησμονεί ότι στην Ισπανία η Σαϊεντολογία έχει οδηγηθεί στα δικαστήρια, ότι η Γαλλία διώκει αμείλικτα αυτή την αίρεση, για να την εμπο­δίσει να προσηλυτίσει περισσότερο κόσμο, ότι και η Γερμανία συμμετέχει επίσης στον αγώνα αυτό. Η Αστυνομία ξεχνάει ένα πράγμα: Οι Σαϊεντολόγοι όλου του κόσμου υπακούουν σε διαταγές που δίδονται από ανθρώπους που ευρίσκονται εδώ, στην παρακάτω γωνία. Εδώ είναι το παγκόσμιο γενικό στρα­τηγείο τους. Ο λόγος που η Αστυνομία κάνει αυτό το λάθος είναι ότι εγκατέλειψε την αποστολή της, δηλαδή να κατα­διώξει αυτούς τους ανθρώπους, διότι πρόκειται καθαρά περί εγκληματικής οργανώσεως με διεθνή δράση».

Στο παράξενο αυτό περιβάλλον, μια νησίδα αντίστασης. Το «Ίδρυμα Λίζα Μακ Φέρσον)), που απαρτίζεται κυρίως α­πό πρώην μύστες της Σαϊεντολογίας.

— Έχετε ακόμη μέλη της οικογένειας σας στη Σαϊεντο­λογία;

— Ναι, τη μικρή μου αδελφή.

— Είναι ακόμα εκεί;

— Ναι ακόμα, και από τότε που έφυγα δεν μου ξαναμίλησε. Ολόκληρο το Ίδρυμα χρηματοδοτείται από τον Μπομπ Μίντοτ, επιχειρηματία, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στο σκοπό αυτό. Αλλά για τη Στέηση Μπρουκς ο αγώνας είναι άνισος. Δύσκολο στην πόλη αυτή να αγωνισθεί κανείς ισότιμα εναντίον ενός οργανισμού ο οποίος απαλλάσσει τους τοπικούς αστυνομικούς από τα οικονομικά βάρη.

— Εάν η Σαϊεντολογία αποφασίσει ότι κάποιος είναι ε­χθρός και αποφασίσει να τον καταστρέψει, προσλαμβάνει έ­ναν ιδιωτικό αστυνομικό για να ερευνήσει το άτομο αυτό. Αν ο αστυνομικός δεν βρει τίποτα, η αίρεση δημιουργεί πληρο­φορίες εις βάρος του και του ανακοινώνει ότι, αν δεν υπα­κούσει, θα αποκαλύψει δημοσίως τις πληροφορίες αυτές.

— Πιστεύετε ότι εδώ βρίσκεστε σε κίνδυνο;

— Ασφαλώς. Κάθε μέρα έρχομαι με το αυτοκίνητο στη δουλειά και κάθε μέρα αναρωτιέμαι αν σήμερα είναι η μέρα που πρόκειται να με σκοτώσουν.

Η πρώην Σαϊεντολόγος γνωρίζει πολύ καλά τις μεθόδους της αιρέσεως. Ιδίως όταν η ονομασία του οργανισμού της «Ίδρυμα Λίζα Μακ Φέρσον» αποδίδεται εις μνήμην ενός κο­ριτσιού το οποίο αυτή θεωρεί ότι υπήρξε θύμα της Σαϊεντολογίας. Επί 13 χρόνια η Λίζα Μακ Φέρσον υπήρξε αφοσιωμένο μέλος. Αλλά το 1995 θέλησε να εγκαταλείψει την αί­ρεση. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους βρέθηκε νεκρή. Είχε χάσει άνω των σαράντα κιλών. Το σώμα της ήταν γεμάτο από ουλές και από δαγκώματα εντόμων. Η επίσημη έκθε­ση νεκροψίας αναφέρει επίσης, εκτός από τα τραύματα, πο­λυάριθμα σημάδια από ενέσεις και άλλες μελανιές προερχό­μενες από αυτές. Η έκθεση καταλήγει ότι, σε κατάσταση σχεδόν ασιτίας και αφυδάτωσης και ελλείψει φροντίδας, η νεαρή γυναίκα απεβίωσε από σηψαιμία.

Η ιστορία της Λίζας Μακ Φέρσον έγινε το σύμβολο του αγώνα τους. Ο στόχος του Ιδρύματος σήμερα είναι η συγκέ­ντρωση κάθε δυνατής πληροφορίας σχετικά με την αίρεση, καθήκον σχετικά εύκολο, δεδομένου ότι, ως πρώην μέλη, ό­λοι τους έχουν κρατήσει αποδείξεις σχετικά με το πέρασμά τους από τη Σαϊεντολογία. Όπως για παράδειγμα ο Τζέσυ Πρινς. Με 18 χρόνια στην υπηρεσία της, είχε γίνει αναπλη­ρωτής γενικός επιθεωρητής της Σαϊεντολογίας, θέση αρκε­τά σημαντική.

Ο ίδιος αφηγείται: «Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο για μέ­να να βλέπω αυτήν την κασέτα». Και όταν παρακολουθεί σήμερα το βίντεο με το ένδοξο παρελθόν του στο κέντρο της Σαϊεντολογίας, ο Τζέσυ Πρινς θυμάται ότι και αυτός είχε προσπαθήσει να αποδράσει από την αίρεση: «Πέντε ή έξι μπρατσωμένοι με παρακολουθούσαν και μου είπαν “όχι, όχι, δεν μπορείς να φύγεις, δεν σ’ αφήνουμε να φύγεις”. Χραπ, με άρπαξαν και με πήγαν σε ένα κτήριο που λέγεται Λίμπανον Χολ και εκεί έμεινα κλεισμένος τρεις μήνες, χωρίς καμία δυνατότητα να τηλεφωνήσω σπίτι μου, χωρίς καμία δυνατότητα να πάω στην Αστυνομία, χωρίς καμία δυνατό­τητα να κάνω οτιδήποτε. Μου είπαν ότι ο μόνος τρόπος για να φύγω ήταν να περάσω από ακρόαση. Να δεχθώ να υποστώ να με εξετάσουν σύμφωνα με τις μεθόδους τους.

»Ξέρετε η ακρόασή τους είναι σαν την ύπνωση: Πρέπει να κοιτάς ίσια μπροστά σου, δεν πρέπει να στρέφεις αλλού το βλέμμα σου, πρέπει να υπακούεις σε όλες τις εντολές και στο τέλος συνηθίζεις να σε καθοδηγούν, να ακολουθείς τις ε­ντολές με μεγάλη ακρίβεια. Και κάποια στιγμή έχασα την ταυτότητά μου, ξέχασα ποιος ήμουν, ποια ήταν τα ιδανικά μου, γιατί την ίδια στιγμή που περνούσα όλα αυτά εργαζό­μουν γι’ αυτούς δεκατέσσερις ώρες την ημέρα. Με παρακο­λουθούσαν συνεχώς, είχα έναν φύλακα δεξιά μου και έναν α­ριστερά μου και, αν προσπαθούσα να ξεφύγω, με έπιαναν. Στην ομάδα μου υπήρχε κλειδαριά στην πόρτα και φύλακες συνέχεια, ήταν αδύνατον να δραπετεύσεις».

Το 1986 ο Τζέσυ Πρινς καταφέρνει τελικά να δραπετεύσει, εγκαταλείποντας πίσω του τη γυναίκα του και τα παι­διά του. Από τότε δεν τους έχει ξαναδεί.

Είναι πράγματι δύσκολο να δραπετεύσει κανείς σ αυτή την πόλη από τη Σαϊεντολογία. Δεκάδες κτήρια και οικόπε­δα είναι δικά της. Πρόκειται εδώ περί κατοικιών για τους μύστες. Τα πάντα έχουν προβλεφθεί. Και για τους επιφυλα­κτικούς, η αίρεση έχει μεταφέρει διακριτικά το σύμπλεγμα αυτό των κατοικιών. Οι Σαϊεντολόγοι το ονομάζουν RPF (ΣΔΑ):

«Το ΣΔΑ είναι το Σχέδιο Δυνάμεως αποκατάστασης (Rehabilitation Project Force). Είναι σαν ένα στρατόπεδο φυλακισμένων, για τους Σαϊεντολόγους που δεν πιστεύουν πια στη Σαϊεντολογία. Κάθε φορά λοιπόν που πρέπει να πά­νε κάπου, είναι υποχρεωμένοι να τρέχουν, δεν έχουν το δι­καίωμα να περπατούν, δεν έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν σε κανέναν, εκτός αν τους απευθύνουν το λόγο. Είναι σαν να είσαι σκλάβος στα βασανιστήρια. Δικαιούνται ελάχιστο ύ­πνο και τη μηδαμινή τροφή που η Σαϊεντολογία τους προ­σφέρει. Αυτό κρατάει ένα χρόνο και είναι μια εμπειρία πο­λύ εξευτελιστική».

Ο Τζέσυ Πρινς θέλει να δείξει στον Ζαν Μισέλ Πλεζαντιέ την πανταχού παρουσία των Σαϊεντολόγων. Για το λόγο αυτό γύρισαν πολλές ώρες με το αυτοκίνητο, σταματώ­ντας κάθε τόσο στα κτήρια που ανήκουν στη Σαϊεντολογία. Και κάθε φορά, ο δικηγόρος έκανε την ίδια ερώτηση:

— Παντού κάμερες, κι εδώ, κι εδώ, παντού;

— Έχουν παντού κάμερες παρακολούθησης, πάνω από διακόσιες. Περίπου εκατό είναι στο κέντρο, είναι ρυθμιζόμενες, πολύ ευκίνητες, μπορούν να στραφούν ακόμα και προς το δρόμο και διαθέτουν σύστημα αυτόματης εστίασης και τηλεκατεύθυνσης. Βλέπουν τα πάντα. Είναι πολύ δύσκολο να τους ξεφύγεις.

Κατ’ αυτό τον τρόπο η αίρεση επιτηρεί συνεχώς τις ε­πενδύσεις της. Με την πάροδο του χρόνου η Σαϊεντολογία απέκτησε δεκάδες κτήρια και οικόπεδα στο Κλιαργουότερ. Συνολικά, η Εκκλησία έχει δαπανήσει άνω των διακοσίων εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων για την επέκτασή της. Ιδού το τελευταίο σχέδιό της. Η Σαϊεντολογία θέλει να κα­ταστήσει το κτήριο αυτό κέντρο ελέγχου της αίρεσης στο Κλιαργουότερ. Ονομάζεται «Μέγαρο Υπάτης Εξουσίας», συνολικού κόστους άνω των πεντακοσίων εκατομμυρίων γαλ­λικών φράγκων. Άνευ σημασίας, δεδομένου ότι στις Ηνω­μένες Πολιτείες η Εκκλησία της Σαϊεντολογίας θεωρείται θρησκεία. Πλεονέκτημα: Η φορολογική της δήλωση απαλ­λάσσεται πολλών επιβαρύνσεων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το Κλιαργουότερ αποτελεί ως ένα σημείο το παράδειγμα της ευτυχισμένης κοινωνίας την ο­ποία ευαγγελίζεται η Σαϊεντολογία. Σας παρουσιάζω την ιστοσελίδα της αμερικανικής οργάνωσης που αγωνίζεται κατά της Σαϊεντολογίας, η οποία διαθέτει τεράστιο αριθ­μό στοιχείων και εγγράφων σχετικά με την αίρεση, για ό­σους ενδιαφέρονται.

Όπως έλεγα, βλέπουμε ότι εν ονόματι της θρησκευτι­κής ελευθερίας στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μια κα­τάσταση όπου, σύμφωνα πάντα με τα πρώην θύματα, τα πρώην μέλη της Σαϊεντολογίας, κάποια άτομα είναι δυνα­τόν να κρατούνται κλειδωμένα, να υποσιτίζονται, ακόμα και να πεθαίνουν μετά από μεταχείριση όπως αυτή που εί­δαμε της Λίζας Μακ Φέρσον. Η πλύση εγκεφάλου να γί­νεται κατά τρόπο σχεδόν επίσημο και σαν να πρόκειται φυ­σικά περί θρησκευτικής ελευθερίας.

Βλέπουμε εδώ μια επέκταση των δραστηριοτήτων ε­ξαιρετικά επικίνδυνη και μια προσπάθεια που διευρύνεται στην Ευρώπη και που τείνει να εξουδετερώσει τις αντιαιρετικές δραστηριότητες των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Θα υπενθυμίσω ότι, σε επίπεδο διείσδυσης των αιρέσεων, στη Γαλλία υπήρξαν εισαγγελείς οι οποίοι ευρίσκοντο υπό πα­ρακολούθηση από ιδιωτικούς ντετέκτιβ κατ’ εντολή της Σαϊεντολογίας. Ότι η Σαϊεντολογία διέθετε προφανώς κα­τάσκοπο, ο οποίος είχε πρόσβαση σε ανώτατο κρατικό ε­πίπεδο στη Γαλλία, διότι έγινε δεκτός σε ακρόαση από τον Φρανσουά Μιττεράν, τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Φυσικά η Σαϊεντολογία ασκεί δραστηριότητες αυτού του τύπου, αλλά υπάρχουν και άλλες αιρέσεις. Για παρά­δειγμα, η αίρεση Μάι Κάρι η οποία, μέσω μιας επικοινω- νιακής εταιρείας, κατάφερε να τοποθετήσει πολλούς υπαλ­λήλους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και επίσης να εξασφα­λίσει επιδοτήσεις από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που έφθασαν σε αστρονομικά ύψη.

Η Σαϊεντολογία στην Ελλάδα

Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω το εξής: Στην Ελλάδα, ο εισαγγελέας Αγγελής ανακάλυψε πολλά έγγραφα σχετικά με τις δραστηριότητες της Σαϊεντολογίας στην Αθήνα. Ανα­καλύφθηκε ιδιαίτερα ένα πρόγραμμα χρονολογούμενο από το 1994, το οποίο αφορούσε την οργάνωση μαύρης προπαγάν­δας, δηλαδή τη διάδοση καταστροφικών πληροφοριών εις βά­ρος ορισμένων ατόμων, ώστε να τους εμποδίσουν να αναλάβουν δράση κατά της αιρέσεως. Δηλαδή, η Σαϊεντολογία, ό­πως και στο Κλιαργουότερ, κατέφθασε με ένα σχέδιο ανά­ληψης ελέγχου των διαφόρων δομών της κοινωνίας, στην πε­ριοχή του Τύπου, της πολιτικής, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η Σαϊεντολογία εφαρμόζει παντού την ίδια στρατηγική ανά τον κόσμο και τα έγγραφα αυτά αποδεικνύουν ότι αυτό έκα­νε τουλάχιστον και εδώ στην Ελλάδα. Ένας από τους στό­χους της, την εποχή εκείνη, ήταν ένα πρόσωπο, το οποίο μου επιβεβαιώνετε και εσείς οι ίδιοι, ο πατήρ Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, καθώς και ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, που ήταν οι μεγάλοι εχθροί. Έγιναν λοιπόν στόχοι και έπρεπε να κλονι­στεί η θέση τους, ακόμα και να καταστραφούν. Αυτός ήταν ο στόχος τον οποίο έθεσε την εποχή εκείνη η Σαϊεντολογία.

Όπως βλέπουμε, η κατάσταση στην Αμερική αποτελεί απλώς πρότυπο των καταστάσεων που έχουμε εδώ στην Ευρώπη. Διαπιστώνουμε επίσης ότι η κατάσταση στην Ελλάδα έχει διπλό ενδιαφέρον διότι, με την κατάσχεση υλι­κού που έγινε το 1995 στο κτήριο της Σαϊεντολογίας, ανα­καλύφθηκαν έγγραφα που αποδείκνυαν ότι από την Αθήνα, από την Ελλάδα, ξεκινούσαν μια σειρά δραστηριοτήτων για επέκταση της αιρέσεως προς τις πρώην ανατολικές χώρες. Πρόκειται για μια έκθεση που εξηγεί πώς ενεργούν και πώς προετοιμάζουν την επέκταση της τεχνολογίας τους. Όλα αυ­τά ήταν υποθέσεις που ξεκινούσαν από την Αθήνα και η διαχείρισή τους γινόταν από την Αθήνα, επομένως, για την Σαϊεντολογία η Αθήνα και η Ελλάδα είναι πολύ σημαντι­κός τόπος για την επεκτατική στρατηγική τους.

Βλέπουμε ότι οι δημοκρατίες έχουν απέναντι τους δο­μές που δεν διστάζουν να εφαρμόζουν μεθόδους επιπέδου μυστικών υπηρεσιών, ίσως και κράτους, προκειμένου να απο­κτήσουν τον έλεγχο του πολιτικού χώρου. Η Σαϊεντολογία είχε μεγάλη διείσδυση στην Αλβανία -και στην ΕΣΣΔ- όπου για κάποιο διάστημα κατάφερε να πάρει τον έλεγχο δια­φόρων υπουργείων.

Πολύπλοκη κατάσταση

Αυτό μας οδηγεί σε μια κατάσταση αρκετά πολύπλοκη. Βλέπουμε ότι οι αιρέσεις, σ’ αυτό το παιχνίδι επέκτασης και αυτοπροστασίας, επιδιώκουν συνεχώς να εφαρμόζουν δομές κρατικού τύπου και δημοκρατικές, και τελικά κατα­λήγουν αναγκαστικά να συγχέονται με αυτές. Αντιλαμβά­νεται κανείς το συμφέρον που έχουν με τη σειρά τους ορι­σμένες κρατικές και ορισμένες κυβερνητικές δομές να λει­τουργούν σε συνδυασμό με κάποιες αιρέσεις. Διότι οι αιρέ­σεις, μέσω της θρησκευτικής τους διάστασης, μπορούν να δημιουργούν δομές εξαιρετικά αδιαφανείς και υπόγειες και να οδηγήσουν σε καταστάσεις όπου κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ποιος. Για παράδειγμα, η σφαγή στο τάγμα του Ναού του Ήλιου είναι μια κατάσταση πολύ παράξενη, διό­τι υπάρχουν θύματα, αλλά δεν υπάρχουν ένοχοι. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι σφαγιάσθηκαν, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει ποιος τους σφάγιασε και γιατί.

Ένας μύστης που μεταφέρει βαλίτσες με χρήματα από μια χώρα στην άλλη, το κάνει στο όνομα της πίστεώς του, του φανατισμού του. Όταν ανακρίνεται από τους αστυνο­μικούς και τον ρωτούν «για ποιον εργάζεσαι;» απαντά «για τον Θεό μου που ονομάζεται χ,ψ,ω». Οι αιρέσεις είναι, ή μπορούν να είναι, ένα εξαιρετικό μέσο συσκότισης ορισμέ­νων ενεργειών κρατικής προελεύσεως. Υπάρχει δηλαδή αμφίπλευρη διείσδυση των αιρετικών και των κρατικών δομών, αλλά επίσης και των κρατικών δομών, ιδίως των μυστικών υπηρεσιών ή και εγκληματικών οργανώσεων, που μπορούν να φθάσουν να χρησιμοποιούν τις αιρέσεις για να οργανώσουν κοινές δράσεις.

Γεωπολιτικά συμφέροντα

Αυτού του είδους η χρησιμότητα των αιρέσεων δεν περιο­ρίζεται μόνο σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών ή εγκλημα­τικό. Μπορεί επίσης να έχουν συμφέροντα άκρως γεωπο­λιτικά. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 οι ΗΠΑ, τα αμερικανικά κέντρα στρατηγικής και η ανώτερη διοί­κηση, μπλεγμένες στον αγώνα κατά του κομμουνισμού, εί­χαν ένα πολύ δυσάρεστο ξύπνημα, όταν εντός της επικρά­τειας τους κατά τα έτη 1974, 1975, 1976 οργανώθηκαν με­γάλα κινήματα υπέρ της ειρήνης ιδίως από την Καθολική Εκκλησία ή από κάποιες προτεσταντικές οργανώσεις προ­ερχόμενες από την Ευρώπη. Δηλαδή, επί του αμερικανικού εδάφους οπαδοί της ειρήνης οργάνωσαν μεγάλες διαδηλώ­σεις. Ήταν η εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, ως βασικό σκηνικό υπήρχε ο Ψυχρός Πόλεμος, η πιθανότητα του ατο­μικού πολέμου και το κίνημα της Ειρήνης που ζητούσε την απόσυρση κυρίως των πυραύλων Πέρσινγκ από τα σύνορα με το Ανατολικό μπλοκ.

Το κίνημα αυτό κατάφερε να οργανώσει τεράστιες δια­δηλώσεις μέσα στην καρδιά των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτές για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένα είδος ηλε­κτροσόκ. Σε σημείο ώστε πολύ επίσημα η CIA και ο στρα­τηγός Ρότζερς, που ήταν επικεφαλής των συμμαχικών δυ­νάμεων στην Ευρώπη, ανέλαβαν ως αποστολή την οργά­νωση αντεπίθεσης σε ιδεολογικό και σε θρησκευτικό επί­πεδο. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθούν δομές που θα ήταν πιο επιδεκτικές επιρροής από την αμερικανική εξωτερική πολιτική, ιδίως στον τομέα του Ψυχρού Πολέμου.

Το 198θ γίνεται πάπας ο Ιωάννης Παύλος ο Β’ Δεν πρέ­πει να ξεχνάμε ότι εξελέγη πάπας, αλλά την παραμονή της εκλογής του πήγε να γονατίσει στον τάφο του συγγραφέα Μπαλαγκέρ, ο οποίος είναι ο ιδρυτής της Opus Dei. Από την πρώτη στιγμή, ο πάπας Ιωάννης Παύλος τοποθέτησε στο κέντρο της οργάνωσης του Βατικανού, στις ανώτερες θέσεις, ανθρώπους της Opus Dei, αντικαθιστώντας πολλές οργανώ­σεις των Ιησουιτών. Η ίδια η Opus Dei έγινε οργάνωση υπό τον αποκλειστικό έλεγχο του πάπα. Δηλαδή στις καθολικές ενορίες οι οργανώσεις της Opus Dei δεν ακολουθούσαν τις ο­δηγίες των επισκόπων τους, αλλά μόνον εκείνες του πάπα.

Opus Dei

Στη συνέχεια, όλες οι υπηρεσίες χρηματοδότησης, εκδό­σεων και δημοσιεύσεων πέρασαν στα χέρια είτε της Opus Dei είτε φανατικών οπαδών της. Αυτό είχε τεράστιο ενδια­φέρον για τους Αμερικανούς. Και αυτό διότι, ιδίως στη Λατινική Αμερική, όλοι οι Ιησουίτες πατέρες που δούλευαν στο πλευρό ακτημόνων αγροτών και που συμμετείχαν στο κοι­νωνικό κίνημα αντικαταστάθηκαν από ανθρώπους της Opus Dei, οι οποίοι ήταν πολύ πιο κοντά π.χ. στον Πινοσέτ και σε δικτατορίες.

Αυτό σημαίνει ότι ο πάπας Ιωάννης Παύλος, ως άνθρω­πος της Opus Dei, ευθυγραμμίσθηκε προς μια αμερικανι­κή πολιτική η οποία αποσκοπούσε να εξουδετερώσει, να ο­δηγήσει σε αποτυχία τις δομές που δεν ικανοποιούσαν την εξωτερική πολιτική της Αμερικής. Βλέπουμε λοιπόν ότι και εδώ υπάρχει ένα στοιχείο χρησιμοποίησης της σφαίρας της θρησκείας από την πολιτική, στοιχείο της θρησκευτι­κής ομάδας -για μένα η Opus Dei είναι πιο κοντά στην αί­ρεση παρά στην θρησκεία- στοιχείο του είδους που προω­θούν συστήματα ολοκληρωτικά, τα οποία παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η εποχή του Ψυχρού Πολέμου

Όντως σήμερα, η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ό­σον αφορά τις αιρέσεις αποτελεί κληρονομικό στοιχείο του Ψυχρού Πολέμου. Διότι, αν τελικά στο Βατικανό τα συμ­φέροντα του Ψυχρού Πολέμου πήραν τη μορφή που μόλις σας περιέγραψα, ο Ψυχρός Πόλεμος έπαιξε επίσης πολύ ση­μαντικό ρόλο στην ενεργοποίηση των ιδίων των αιρέσεων.

Αμέσως μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πο­λέμου οι μυστικές υπηρεσίες των Συμμάχων αντελήφθησαν ότι, σε περίπτωση εισβολής των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας, θα ήταν απαραίτητο να διαθέτουν στην Ευρώπη δίκτυα αντίστασης. Τα δίκτυα αυτά έπρεπε να δημιουργηθούν πριν να υπάρξει εισβολή, διότι κατά τη διάρκεια του πολέμου οι συμμαχικές δυνάμεις διαπίστωσαν ότι είχαν απόλυτη ανάγκη δικτύων αντίστασης, τα οποία όμως δημιουργήθηκαν μετά τη γερμανική εισβολή. Και ό­πως ανεμένετο, σε περίπτωση σύγκρουσης Ανατολής-Δύσεως, αν μπορούσαν να οργανωθούν εκ των προτέρων δί­κτυα αντίστασης, θα υπήρχε μεγάλη εξοικονόμηση χρόνου. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκαν ήδη από το 1948 τα δίκτυα που, όπως γνωρίζουμε σήμερα, ονομάζονταν «Stay Behind» και τα οποία σε κοινοβουλευτικές έρευνες, που έγιναν ιδίως στο Βέλγιο, στην Ελβετία και στην Ιταλία, ήταν περισσό­τερο γνωστά υπό την ονομασία «Gladio».

Το δίκτυο αυτό συμμετείχε σε μια αντικομμουνιστική δραστηριότητα. Στην αρχή, κατά τη διάρκεια των δεκαε­τιών του 1950 και του 1960, επρόκειτο για δίκτυα «εν υ­πνώσει». Εν όψει όμως της ανόδου της σοσιαλιστικής και της κομμουνιστικής ιδεολογίας στις ευρωπαϊκές δημοκρα­τίες, τα δίκτυα Stay Behind, με απολύτως επίσημο αμερι­κανικό διάταγμα -διότι τα αδρανή αυτά δίκτυα τα είχαν αναλάβει οι μυστικές υπηρεσίες του εκάστοτε κράτους, πα­ρέμεναν όμως πάντοτε υπό τον άμεσο έλεγχο της CIA στην Ανωτάτη Διοίκηση του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες- είχαν κατά τη δεκαετία του 1960 μια νέα φάση δραστηριότητας, περισσότερο ιδεολογική. Χαρακτηριστικά, είχαν πολύ στε­νές επαφές με τρομοκρατικές ομάδες και ξαναβρίσκουμε τα ίχνη ^του δικτύου Gladio στις κυριότερες τρομοκρατικές υ­ποθέσεις στην Ευρώπη. Χειραγώγησαν διάφορες ομάδες

της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, ιδίως, προκειμένου να παρεμποδίσουν την άνοδο στην εξουσία ορισμένων προσωπικοτήτων του σοσιαλισμού στην Ιταλία και στη Γερμανία, καθώς και στο Βέλγιο και στη Γαλλία, δημιουρ­γώντας έτσι προβλήματα και εμποδίζοντας τη δημιουργία κάποιων καταστάσεων.

Η Στοά Ρ2 στην Ιταλία

Ωστόσο, στην Ιταλία το δίκτυο Gladio, το Stay Behind, ως κεντρική υποδομή, ήταν μασονική οργάνωση, η οποία έγινε διάσημη με την ονομασία Στοά Ρ2. Εδώ βλέπουμε να συνδυάζονται τα αιρετικά και τα θρησκευτικά φαινόμενα ως απόκρυφο εργαλείο πολιτικής και γεωπολιτικής δρα­στηριότητας. Η Στοά Ρ2 ιδρύθηκε από τον Ιταλό Λούτσιο Τζέλι, ο οποίος συμμετείχε στον εμφύλιο της Ισπανίας στο πλευρό του Φράνκο.

Στην Ιταλία ήταν φανατικός οπαδός του Μουσολίνι και ανοικτά δηλωμένος φασίστας. Καταδικάσθηκε κατά την απελευθέρωση και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ιταλία τη δεκαετία του 1950. Ο Λούτσιο Τζέλι λοιπόν ανέλαβε τον έλεγχο μιας μασονικής οργάνωσης. Γνωρίζουμε ότι η μα­σονική αυτή οργάνωση ήταν η βάση ελέγχου του δικτύου Gladio στην Ιταλία, αλλά επίσης και στην Ευρώπη. Για­τί όμως η Ρ2;

Οι Αμερικανοί χρηματοδοτούσαν τον Ρίτσαρντ Μπρένεκ, ο οποίος ήταν πράκτορας της CIA και ο οποίος είχε κάνει πολλές δηλώσεις, διότι ήταν ο κουβαλητής της βαλίτσας που τροφοδοτούσε με χρήμα την Στοά Ρ2. Αυτός ε­ξήγησε ότι η Στοά Ρ2 ελάμβανε χρηματοδότηση ύψους πολλών δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως από τη CIA. Αυτό καταγράφηκε σε πολλές ανακρίσεις, ιδίως σ’ εκεί­νες που αφορούσαν δολοφονικές απόπειρες στην Ιταλία και τη γνωστή τρομοκρατία. Γιατί όμως χρησιμοποιούσαν μια μασονική στοά; Διότι -και αυτό αναφέρεται σε επίσημα α­μερικανικά έγγραφα, ιδίως στο Recite Manual 31, που α­ποτελούν το κείμενο πλαίσιο των δραστηριοτήτων ορισμέ­νων αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών- έναντι της μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας το καλύτερο όπλο είναι οι φανατικοί μιας θρησκευτικής υπόθεσης. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκαν συστήματα διαπίστευσης για τις αμερικα­νικές και τις συμμαχικές μυστικές υπηρεσίες, τα οποία ελάμβαναν υπόψη τα ζητήματα πίστεως και θρησκευτικό­τητας, τα ζητήματα κάποιας φανατικής ίσως συμπεριφο­ράς που μπορούσε να έχει κάποιος, ως θετικά στοιχεία δια­πίστευσης: secret, top secret κ.λπ.

Το βελγικό δίκτυο Gladio-Stay Behind

Αυτό δεν έμεινε χωρίς συνέπειες. Είναι προφανές ότι στον αγώνα κατά του κομμουνισμού κάποιος μπορεί να χαρακτη­ρίζεται χριστιανός ή να δηλώνει κάποιο άλλο ενδιαφέρον θρή­σκευμα. Αλλά οι Αμερικανοί δεν έκαναν διακρίσεις. Ιδίως στο Βέλγιο, η έκθεση του βελγικού Κοινοβουλίου του 1989 σχετικά με το δίκτυο Gladio απεκάλυψε ότι μια τρομο­κρατική οργάνωση με την ονομασία The Westland New Post ήταν νεοναζιστική, είχε στενές διασυνδέσεις με το βελγικό δίκτυο Gladio-Stay Behind. Η οργάνωση αυτή επέ­λεγε τα μέλη της μέσω ενός νεοναϊτικού ιπποτικού κύκλου διότι, κατά τη γνώμη τους, αυτό ήταν ένα καλό κριτήριο επιλογής. Βλέπετε τα τεράστια προβλήματα που μπορούν να δημιουργηθούν από τέτοιες καταστάσεις.

Λυκ Ζυρέ, ο αρχηγός τον Ναού τον Ηλίου

Να επιστρέφουμε όμως στον Ναό του Ηλίου. Ο Λυκ Ζυρέ, ο γκουρού του Ναού του Ηλίου, ήταν γιατρός. Ήταν ένας γιατρός ο οποίος έπεσε με αλεξίπτωτο στο Κουλουέζι με τη λεγεώνα των Βέλγων αλεξιπτωτιστών, όταν υπήρξαν τα προβλήματα στην πόλη αυτή της Αφρικής και πήγαν να προστατεύσουν τον εκεί βελγικό πληθυσμό. ΟΛυκ Ζυρέ, κορυφαίος γιατρός, συνόδευσε τους Βέλγους και τους Γάλ­λους κομάντος που πήγαν στο Κολουέζι. Ο Λυκ Ζυρέ επελέγη με το ίδιο σύστημα διαπίστευσης, το οποίο ήταν πο­λύ γνωστό στο Βέλγιο γιατί είχε δημοσιευθεί, τουλάχιστον το όνομα. Λεγόταν PIO, Public Information Office, το ο­ποίο είχε την έδρα του σε αμερικανική στρατιωτική βάση στη Γερμανία. Στα μάτια των Αμερικανών ο Λυκ Ζυρέ, ο αρχηγός του Ναού του Ηλίου, ήταν άτομο άξιο εμπιστοσύ­νης, σε σημείο να του εμπιστευθούν αποστολές εξαιρετικά λεπτές. Βλέπουμε εδώ μια αλληλεπίδραση εξαιρετικά επι­κίνδυνη -διότι είμαστε κληρονόμοι μιας πολύ ιδιαίτερης κατάστασης του Ψυχρού Πολέμου- μεταξύ δύο διαφορετι­κών μοντέλων του κόσμου, που συγκρούονται σε εξαιρετι­κά ευαίσθητους χώρους της κοινωνίας μας.

Το κόμμα του Σόνενμπεργκ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διστάζουν να ενεργοποιήσουν πολλές φορές μέλη των αιρέσεων υπέρ των συμφερόντων τους, κατά τρόπο πολύ συγκεκριμένο. Το 1988 το Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, που ιδρύθηκε από τον πρώην Ες Ες Σόνενμπεργκ, έπαιρνε θέσεις όλο και περισσότερο αντιατλαντικές, αντιαμερικανικές. Οι θέσεις αυτές ανησύχησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το κόμμα του κυρίου Σόνεν­μπεργκ ήταν ένα κατ’ εξοχήν γερμανικό κόμμα και παρ’ όλα αυτά οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να έλθουν και να παίξουν ρόλο. Εξουσιοδότησαν μια οργάνωση της αίρεσης Μουν που ονομάζεται Κάουζα, και η οποία είναι η πολιτική οργάνωση της αίρεσης, με Γάλλους αντιπροσώ­πους της αίρεσης Μουν ενταγμένους στο «Εθνικό Μέτω­πο», το κόμμα του Ζαν Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, και έτσι, χρηματοδοτώντας τον ρεπουμπλικάνο, έθεσαν σε εφαρμο­γή μια στρατηγική για να εξαλείψουν τις αντιατλαντικές και αντιαμερικανικές θέσεις του μικρού αυτού κόμματος. Η ενέργεια αυτή αποτέλεσε το αντικείμενο πρακτικού, το οποίο υπεγράφη από τα μέλη της Κάουζα, από τα μέλη του «Εθνικού Μετώπου» και από τους εκπροσώπους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και έτσι πράγματι οι θέσεις αυτές εξαλείφθηκαν εντός του μικρού αυτού γερμανικού κόμματος της άκρας δεξιάς. Βλέπουμε λοιπόν ότι μπορεί οι πολιτικές να είναι πολύ διαφορετικές, αλλά υπάρχει μια πα­ρακολούθηση, μια ευαισθητοποίηση των Αμερικανών και μια χρησιμοποίηση και χειραγώγηση των μελών των αιρέ­σεων προς εξυπηρέτηση πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.

Η Υπηρεσία Πολιτικής Δράσεως (SAC) στη Γαλλία

Στη Γαλλία, η κατάσταση έχει ενδιαφέρον προς μελέτη, διότι βλέπουμε να επανέρχεται μια αλληλεπίδραση όχι πλέον καθαρά κυβερνητική, αλλά μαφιόζικη, με μερικές αιρεσιακές κορώνες. Η SAC, η Service d’ Action Civil (Υπηρεσία Πολιτικής Δράσεως), ήταν μια οργάνωση που δημιουργήθηκε από τον στρατηγό Ντε Γκωλ, η οποία εί­χε ως στόχο την προστασία του κόμματος -και φυσικά και τον αντικομμουνισμό- και να επιβλέπει με τρόπο κάπως δυναμικό ενδεχόμενους κινδύνους εκτροπής της Δημοκρα­τίας. Στην πραγματικότητα, η SAC ήταν ένα συνονθύλευ­μα πολιτικής, μικροαλητείας και τραμπούκων που παρίσταναν τους παλικαράδες στις συνεδριάσεις του RPR και αναλάμβαναν δράσεις τιμωρίας στη Γαλλία εναντίον πολι­τικών ομάδων της αριστεράς.

Επομένως η SAC είχε ένα αιρεσιακό υπόβαθρο, διότι συνδυαζόταν με νεοναϊτική, νεοϊπποτική δομή. Μέσω λοι­πόν της δομής αυτής, υπήρχε η μυστική οργάνωση. Υπήρ­χε η επίσημη οργάνωση της SAC με τα πολιτικά πρόσω­πα, όπως ο Σαρλ Πασκουά, πρώην υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας, αλλά επίσης και μια μυστική οργάνωση στην οποία μετείχαν άλλα άτομα, για τα οποία δεν γνώριζε κα­νείς τίποτα. Σας υπενθυμίζω ότι η SAC διαλύθηκε στη Γαλ­λία, μετά από αυτό που ονομάζεται «φόνος του Οριόλ».

Ο φόνος του Οριόλ ήταν η σφαγή μιας οικογένειας στο Οριόλ, κοντά στη Μασσαλία, της οποίας τα μέλη, ο πατέ­ρας, η μητέρα και τα δύο παιδιά δολοφονήθηκαν γιατί ο πα­τέρας ήταν μέλος της SAC και είχε αρχίσει να την προδίδει.

Τότε ήλθε η σοσιαλιστική κυβέρνηση, η οποία συνέστησε μια κοινοβουλευτική ερευνητική των πραγμάτων Επιτροπή. Έγινε η κοινοβουλευτική ερευνητική των πραγμάτων Επι­τροπή. Έγινε κοινοβουλευτική έρευνα και έφερε στην επι­φάνεια όλα τα παρασκηνιακά, μυστικιστικά και παράξενα σχέδια της οργάνωσης αυτής. Σήμερα, όλα τα πρώην μέλη της SAC εξακολουθούν να είναι ενεργά και έχουν δημιουργή­σει μια οργάνωση που ονομάζεται «Οι πρώην αόρατοι». Στη Γαλλία, η ομάδα αυτή έχει παρασκηνιακές επαφές με την ο­μάδα των ναϊτών. Οργανώνουν τακτικές συνεδριάσεις – και εδώ θα ήθελα να δούμε το δεύτερο φιλμ.

«Oι πρώην αόρατοι» στη Γαλλία

Εδώ πρόκειται για μια συνεδρίαση που έγινε στον αμερι­κανικό καθεδρικό ναό στο Παρίσι, στη λεωφόρο Γεωργίου Ε’, στην οποία παρευρέθησαν άνω των τριακοσίων μελών της οργάνωσης των νεοναϊτών από όλη την Ευρώπη. Η συνεδρίαση αυτή οργανώθηκε κατόπιν επιθυμίας της ορ­γάνωσης των νεοναϊτών του ΝΑΤΟ. Εντός του ΝΑΤΟ υ­πάρχει ομάδα ναϊτών η οποία έχει κοινές εκδηλώσεις με τη γαλλική ομάδα που είναι οι παλιοί της SAC και οι οποίοι σήμερα έχουν μια οργάνωση που ονομάζεται «Οι πρώην α­όρατοι». Όλα αυτά δίνουν ελαφρώς εντύπωση ξυπόλυτου τάγματος, βλέπουμε ανθρώπους με μακριές ρόμπες, ένα σύνολο ατόμων που συναντώνται υπό τον έλεγχο των ναϊ­τών του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για παλιούς της SAC, αλλά ε­πίσης και για πρώην μέλη μάλλον εγκληματικών οργανώσεων. Υπάρχουν πολλοί πρώην προστάτες, καταχραστές, άνθρωποι που κινούνται κοντά στα δίκτυα της μαφίας.

Στη Γαλλία οι οργανώσεις των νεοναϊτών έχουν πολύ στε­νούς δεσμούς με τις οργανώσεις της μαφίας. Για παράδειγ­μα, ένα από τα μέλη των «πρώην αοράτων», ο κύριος Σανσονέ, το 1986 βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητό του. Είχε αυτοκτονήσει κατά τρόπο πολύ περίεργο. Ο κύριος Φερνάν Σανσονέ πέθανε λίγες ημέρες πριν από την προγραμματι­σμένη συνάντησή του με ανακριτή, στην οποία θα μιλούσε για τη μυστική χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων. Δεν πρόλαβε να πάει, πέθανε μέσα στο αυτοκίνητό του πριν συναντήσει τον ανακριτή. Είναι πολύ κρίμα, γιατί σίγουρα είχε να πει πράγματα πολύ ενδιαφέροντα.

Ωστόσο, ο Φερνάν Σανσονέ, «πρώην αόρατος», ήταν έ­να άτομο χωρίς κάποιο επίσημο διαπιστευτήρια και παρ’ όλα ταύτα διέθετε ταυτότητα αστυνομικού επιθεωρητού. Ταυτότητα πλαστή και φυσικά και ταυτότητα «πρώην α­οράτου», αλλά -και ιδού το καταπληκτικό- διέθετε δικό του γραφείο απολύτως επίσημο εντός της Διευθύνσεως της Αστυνομίας της Μασσαλίας, όπου όταν κάποιος τηλεφω­νούσε και ζητούσε το Γενικό Επιθεωρητή Σανσονέ, του α­παντούσαν: «Περιμένετε, σας τον δίνουμε αμέσως». Που σημαίνει ότι αυτή η οργάνωση, ενώ δίνει εντύπωση εντε­λώς κωμική οργανώνοντας συνεδριάσεις εξωπραγματικές, ως ένα σημείο, με ανθρώπους που παριστάνουν τους ναΐτες, τους «πρώην αοράτους» κ.λπ., είχε τη δύναμη να διαθέ­τει έναν δικό της ως επίσημο Γενικό Επιθεωρητή ενώπιον των πάντων, μέσα στο κτήριο της Αστυνομίας της Μασσα­λίας, χωρίς κανείς να καταλάβει τίποτα. Αυτό λοιπόν δείχνει τη δύναμη και το μέγεθος διείσδυσης της οργάνωσης αυτής. Και φυσικά, η οργάνωση αυτή δεν αναπτύσσει εκεί δρα­στηριότητα για τις μυστικές υπηρεσίες. Έχει δραστηριό­τητες απόλυτα εγκληματικές σε συνεργασία με τη μαφία.

Ας έλθουμε στην έρευνα σχετικά με τον Ναό του Ήλιου. Έγινε αντιληπτό ότι ο Τζέη Ντι Μανρό, ο έτερος γκουρού του Ναού, διέθετε τέσσερα γαλλικά διαβατήρια. Εγώ έχω ένα. Αν ζητήσω δεύτερο, θα μου πάρουν το πρώτο για να το καταστρέψουν. Αυτός είχε τέσσερα επίσημα διαβατή­ρια. Οι Γάλλοι, οι προσωπικότητες της Γαλλίας που έχουν πολλά διαβατήρια, είναι είτε άτομα του περιβάλλοντος του Και Ντ’ Ορσαί (του γαλλικού ΥΠΕΞ), είτε δραστηριοποι­ούνται στο χώρο των πληροφοριών. Αυτό εξυπηρετεί όταν θέλει κανείς να δημιουργήσει πρόβλημα και μετά να περά­σει τα σύνορα, χωρίς οι αρχές να γνωρίζουν ότι προηγου­μένως είχε περάσει κάποια άλλα. Εάν πηγαίνετε στη Μό­σχα και έρχεσθε από την Ταϊλάνδη, περνάτε από μια άλλη χώρα, αλλάζετε χαρτιά και κανείς δεν ξέρει ότι έρχεσθε από την Ταϊλάνδη. Ιδού το σύστημα που χρησιμοποιούσε ο Τζέη Ντι Μανρό. Όπως σας είπα, ο Λυκ Ζυρέ έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως βάσει των κριτηρίων επιλογής της CIA.

Οι «πρώην αόρατοι», από πλευράς τους, εργάζονταν για να διεισδύσουν στα ανώτατα επίπεδα της γαλλικής αστυ­νομικής διοίκησης. Λησμόνησα να σας πω προηγουμένως για τον κύριο Μανρό, ότι την προηγουμένη της σφαγής, της εξαφανίσεώς του, είχε λάβει δύο τηλεφωνήματα από δύο Ιταλούς μαφιόζους, αρμόδιους για μεγάλα κακουργή­ματα και ειδικούς στο ξέπλυμα χρημάτων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αιρετικές αυτές οργανώσεις έχουν σχέσεις με το χώρο της μαφίας και με εγκληματικές δραστηριότητες. Πρέπει επίσης να σας πω ότι, όσον αφο­ρά τις δραστηριότητες του Γενικού Επιθεωρητού Φερνάν Σανσονέ, ο κύριος αυτός, που πέθανε αυτοκτονώντας, έκα­νε εκβιασμούς σχετικά με την εφορία. Πήγαινε σε διάφορα άτομα και τους έλεγε: «Αν δεν μου δώσετε τόσα σε ρευ­στό, αύριο θα έχετε οικονομικό έλεγχο». Και το έκανε αυ­τό, χρησιμοποιώντας τη θέση του στην Αστυνομία, την πλαστή ταυτότητα του επιθεωρητού, και όλα αυτά τα χρή­ματα πήγαιναν στα μαύρα ταμεία των πολιτικών κομμά­των. Οι «πρώην αόρατοι» είχαν επίσης επικεφαλής τους, αντιπρόεδρο, ένα άτομο που ονομαζόταν Μισέλ Ράιτ. Το ά­τομο αυτό είχε οργανώσει μια μασονική ομάδα, η οποία εί­χε ως στόχο την αποστολή φακέλων στους πολιτικούς σχε­τικά με την εγκατάσταση των σούπερ μάρκετ στη Γαλλία. Βλέπετε εδώ τη διαλειτουργικότητα των ομάδων αυτών, οι οποίες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και ιδιόμορφες

Ο ρόλος των ΗΠΑ

Θα ήθελα όμως να επανέλθω στη χρησιμοποίηση των αι­ρέσεων ως επίσημου εργαλείου της αμερικανικής εξωτερι­κής πολιτικής. Είδαμε τις απόκρυφες δραστηριότητες σε συνεργασία με τη μαφία. Διαπιστώνουμε όμως ότι οι αιρέ­σεις αποτελούν επίσης εργαλείο της αμερικανικής εξωτε­ρικής πολιτικής επίσημα εκπεφρασμένο από τις αμερικα­νικές Αρχές. Πάντα σε σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο, υπήρ­ξαν δύο εκθέσεις-πλαίσιο επί της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η μία είναι η έκθεση Ροκφέλερ και η άλλη η έκθεση Βορρά-Νότου της Αμερικής για την κατάκτηση του κόσμου από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η έκθεση αυτή εξηγεί ότι, για την ιδεολογική αντεπίθεση, για την ανά­κτηση του ελέγχου του ιδεολογικού χώρου, οι αιρέσεις και το θρησκευτικό κίνημα αποτελούν εργαλείο απολύτως α­ποφασιστικό. Και ότι, προκειμένου να ελεγχθεί ο πληθυ­σμός, ιδίως στη Λατινική Αμερική, είναι απολύτως απα­ραίτητο να δημιουργηθούν και να χρηματοδοτηθούν αιρέ­σεις και επικεφαλής τους να τεθούν πράκτορες ειδικοί στον ψυχολογικό πόλεμο. Αυτό αναφέρεται γραπτώς στην έκθε­ση. Και αυτό ακριβώς συνέβη.

Οι αμερικανικές προτεσταντικές οργανώσεις, που προ­ωθούν τον αμερικανικό τρόπο ζωής, χρηματοδοτήθηκαν κατά τρόπο ακραίο και αυτός ήταν ο στόχος οργανώσεων, όπως του Πατ Ρόμπερτσον, του Μπίλυ Γκράχαμ, του Κλαμπ 700 και όλων αυτών των οργανώσεων που αποβιβάσθηκαν στη Λατινική Αμερική και φρόντισαν ώστε σήμερα ολόκλη­ρος ο πληθυσμός της να ευρίσκεται υπό τον έλεγχο βόρειό – αμερικανικών αιρέσεων. Θα σας δώσω μόνο μερικούς αριθ­μούς, οι οποίοι προέρχονται από τη μελέτη μιας ευρωπαϊκής προτεσταντικής οργάνωσης που ήθελε να εγκατασταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ των βορειοαμερικανικών και των ευρωπαϊκών προτεσταντικών οργανώσεων. Το θεολογικό τους υπόβαθρο και το όραμά τους για τον άν­θρωπο δεν έχουν καμία σχέση. Η διαφορά είναι πολύ κα­θαρή, δεν πρόκειται καθόλου για το ίδιο πράγμα.

Οι αιρέσεις λοιπόν που ιδρύθηκαν από τις βορειοαμερικανικές προτεσταντικές οργανώσεις είχαν δέκα εκατομμύ­ρια μέλη στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 1960. Το 1985 ήταν τριάντα εκατομμύρια, πενήντα δύο εκατομμύρια το 1992 και, το έτος 2000, το Καθολικό Κέντρο Πληροφο­ριών και Τεκμηρίωσης του Μεξικού εκτιμούσε ότι ήταν ε­κατόν τριάντα επτά εκατομμύρια. Αυτό καταδεικνύει την επέκταση των οργανώσεων αυτών προς τις χώρες της Λα­τινικής Αμερικής. Σήμερα στη Λατινική Αμερική είναι σχεδόν αδύνατον να κάνει κανείς πολιτική χωρίς τη στήρι­ξη των βορειοαμερικανικών αιρέσεων. Ο δικτάτορας Γιόσμουντ της Γουατεμάλας στηρίχθηκε από την Εκκλησία της Ρήσεως και άρχιζε όλες τις ομιλίες του με ευχαριστίες προς αυτήν. Τα πράγματα έφθαναν ακόμα και σε ενέργειες καταπιεστικές και βίαιες κατά τη συνεργασία των αιρετι­κών ομάδων με τους αμερικανικούς φορείς. Στη Γουατεμά­λα υπήρξαν χωριά ολόκληρα τα οποία σφαγιάσθηκαν. Σή­μερα στη Λατινική Αμερική συστάθηκε Ανακριτική Επι­τροπή που άρχισε να δουλεύει επί του θέματος. Είναι γνω­στό ότι υπήρχαν τάγματα θανάτου, τα οποία αποδεκάτιζαν τα χωριά που αντιστέκονταν στην κεντρική εξουσία της Γουατεμάλας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Αυτό όμως που είναι λιγότερο γνωστό, και το οποίο απεκάλυψε ο κα­θηγητής Γκαρσία Λουίς, Γαλλογουατεμαλινός, που διδά­σκει στο Πανεπιστήμιο VI του Παρισιού στη Γαλλία, είναι ότι οι κατάλογοι των ατόμων που δολοφονήθηκαν στη Γουα­τεμάλα συντάχθηκαν από ψευτοανθρωπιστικές βορειοαμε- ρικανικές προτεσταντικές οργανώσεις. Δηλαδή, επί σειρά ετών, φακέλωναν και ξεχώριζαν, περίπου έτσι όπως το κά­νει και η Σαϊεντολογία, ποιος, πού και πώς αντιστέκεται στις δραστηριότητές τους. Και έφθασε κάποια μέρα όπου οι φάκελοι αυτοί, αυτά τα στοιχεία, όπως το είχαμε δει αλ­λού σε άλλες στιγμές της Ιστορίας, εξυπηρέτησαν στην ορ­γάνωση σφαγών.

Σήμερα, στη Γαλλία, το έχουν συνειδητοποιήσει. Δεν είμαστε ο αμερικανικός λαός, έχουμε έναν πολιτισμό και μια ιστορία πολύ βαθύτερη. Επιτρέψτε μου να το πω αυτό και σε πολιτικό επίπεδο. Είδαμε τον πόλεμο των θρησκειών, γνωρίζουμε τι σημαίνει φανατισμός, τον διαπιστώσαμε στις οικογένειές μας. Ο καθένας από μας έχει αναμνήσεις στην οικογένειά του των βιαιοτήτων που διαπράχθηκαν ακριβώς από τέτοια δικτατορικά φαινόμενα ορισμένων περιόδων της ιστορίας μας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η Δημοκρατία είναι σχετικά νεότερη. Θα μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω ότι οι γενικές αντιλήψεις δημιουργήθηκαν βάσει αρχών που ήταν πολύ θρησκευτικές. Η λαϊκή παράδοση είναι περισ­σότερο θρησκευτική παρά λαϊκή. Ο πρώτος θεμέλιος λίθος του αμερικανικού κράτους ήταν άνθρωποι που διέφυγαν, άνθρωποι θρησκευόμενοι, γι’ αυτούς λοιπόν το θρησκευτικό είναι πολύ σημαντικό στοιχείο, το θέτουν υπεράνω όλων.

Εμείς στην ιστορία μας έχουμε μια πολύ πιο βαθιά ει­κόνα αυτών των ζητημάτων, διότι έχουμε ιστορική μνήμη ορισμένων στοιχείων και έτσι υπάρχουν αντιδράσεις. Είδα­με στην αρχή πως οι αιρέσεις προσπάθησαν να παρακάμψουν το σχέδιο αυτό. Σήμερα, όσον αφορά τις αντιδράσεις των δημοκρατιών εναντίον του ολοκληρωτισμού των αιρέ­σεων, φθάνουμε σε μια κατάσταση κατά την οποία οι αι­ρέσεις επιτυγχάνουν να έχουν ως όργανό τους τον αμερικα­νικό κρατικό μηχανισμό, στην προσπάθειά τους να ασκήσουν πίεση στα ευρωπαϊκά κράτη, προκειμένου να επιβρα­δύνουν τις δράσεις κατά των αιρέσεων. Εδώ θα περάσουμε στο επόμενο φιλμ που παρουσιάζει την δράση των λόμπι των αιρέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να χειρα­γωγήσουν την κρατική μηχανή.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ. Η Σαϊεντολογία δεν ανέχεται αυτούς που την παρενοχλούν. Το είδαμε στο παράδειγμα της Λίζας Μακ Φέρσον, αλλά όχι μόνον. Η αίρεση χρησιμοποιεί όλα τα μέσα της αμερικανικής δικαιοσύνης για να πλήξει τις ενώσεις που την καταγγέλλουν και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν διστάζει να ζητήσει τη στήριξη ορισμένων πολιτικών προσώπων, των ο­ποίων εξάλλου χρηματοδοτεί την προεκλογική εκστρατεία.

— Οι αιρέσεις, και ειδικά η Σαϊεντολογία, δεν είναι μό­νο καταστροφικές για το άτομο. Είναι επίσης καταστροφι­κές για την κοινωνία.

Κάθε εβδομάδα, επί 11 χρόνια, η ίδια τελετουργία: Ο Έντουαρντ Λότικ προσκυνά τον τάφο του γιου του. Δεν μπο­ρεί να ξεχάσει την ίδια εκείνη ημέρα του 1990, την ημέρα που η Αστυνομία της Νέας Υόρκης του ζήτησε να πάει στο νεκροτομείο.

— Τον βρήκαμε και μας είπαν ότι είχε πηδήξει από τον δέκατο όροφο του ξενοδοχείου Μίλφορντ Πλαζ του Μανχάταν.

— Πήδηξε από κτήριο της Σαϊεντολογίας;

— Ναι, δηλαδή, είναι ακριβώς δίπλα στο κτήριο της Σαϊεντολογίας στη Νέα Υόρκη, στο Μανχάταν.

— Η Σαϊεντολογία σας έδωσε εξηγήσεις;

— Όχι, όχι, δεν έδωσαν καμία πληροφορία.

Από εκείνη την ημέρα ο Έντουαρντ Λότικ δεν γνωρίζει τίποτε, ώστε να καταλάβει πώς ο γιος του, είκοσι τεσσάρων ετών, αυτοκτόνησε. Κυρίως όμως ο Έντουαρντ και η γυναίκα του Σάλυ θέλουν να μάθουν για ποιο λόγο ο γιος τους, ο λαμπρός αυτός φοιτητής των οικονομικών, έγινε Σαϊεντολόγος. Για το λόγο αυτό, για να γνωρίσουν καλύτερα τη Σαϊεντολογία, οι Λότικ ίδρυσαν μια αμερικανική ένωση αγώ­να κατά των αιρέσεων, την Cult Awareness Network (Δίκτυο Επιτήρησης των Αιρέσων), το επονομαζόμενο CAN.

Για το γιο του ο Έντουαρντ Λότικ ξεκινάει έναν ανένδο­το αγώνα. Γίνεται μάλιστα και ταμίας της οργάνωσης. Χά­ρη σ αυτόν, το CAN αναδεικνύεται πρωτοπόρος του αγώνα κατά των αιρέσεων, αυξάνοντας τις διαδηλώσεις και εγγράφοντας συνεχώς νέα μέλη. Ξαφνικά, η οργάνωση γίνεται ο κυριότερος εχθρός της Εκκλησίας (των Σαϊεντολόγων). Έ­νας εχθρός, τον οποίο πρέπει οπωσδήποτε να ξεφορτωθεί.

Ο άνθρωπος αυτός, που σήμερα τον βλέπουμε στο πίσω κάθισμα των λεωφορείων της Σαϊεντολογίας, είναι πρώην μέ­λος των μυστικών υπηρεσιών της αίρεσης. Σ’ αυτόν η Σαϊε­ντολογία ανέθεσε το φάκελο CAN, με εντολή να εξαναγκά­σει την οργάνωση σε σιωπή.

«Όταν άρχισα τις έρευνες για το CAN, ο στόχος ήταν να διεισδύσουμε στο δίκτυο. Το πέτυχα, έγινα ο ίδιος μέλος του CAN. Και στη συνέχεια εκατοντάδες άτομα παρουσιάσθη- καν στο CAN, λέγοντας ότι ήταν Σαϊεντολόγοι και ήθελαν να γίνουν μέλη του δικτύου. Φυσικά, οι άνθρωποι του CAN τους το αρνήθηκαν, επειδή ήταν Σαϊεντολόγοι, και έτσι οι δικηγόροι άσκησαν δίωξη στο CAN για διακρίσεις. Οι δίκες αυξήθηκαν και το CAN χρεοκόπησε».

Στηριζόμενοι στο αμερικανικό Σύνταγμα, το οποίο απα­γορεύει τις θρησκευτικές διακρίσεις, οι Σαϊεντολόγοι όλης της χώρας κατήγγειλαν το δίκτυο στη δικαιοσύνη. Τα δι­καστικά έξοδα αυξήθηκαν έως και άνω των δύο εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων. Το δίκτυο δεν μπορούσε πλέον να τα αντιμετωπίσει, επομένως χρεοκόπησε. Τον Οκτώβριο του 1996, για το ποσόν των εκατόν σαράντα χιλιάδων φρά­γκων, ένας Σαϊεντολόγος αγοράζει το όνομα, τα γραφεία, αλλά κυρίως τους φακέλους των μελών του CAN. Και έτσι σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν πείτε το όνομα CAN, αυτός που θα σας απαντήσει είναι Σαϊεντολόγος.

Η Σαϊεντολογία δεν ανέλαβε μόνη της όλον αυτόν τον α­γώνα. Για να καταφέρει να απαλλαγεί από το CAN, η αί­ρεση συνεργάσθηκε και με άλλα θρησκευτικά κινήματα, ιδίως την Crexter Grace, την Εκκλησία της Ανωτάτης Χάριτος, ομάδα χριστιανών φονταμενταλιστών της Βαλτιμό­ρης, οι οποίοι μεταξύ άλλων καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία ως πνευματική ασθένεια.

Σήμερα είναι η ώρα της προσευχής, η ώρα της λειτουρ­γίας και του τραγουδιού, και αν κάποια στιγμή κάποιος πι­στός είναι σε επικοινωνία με το Θεό σηκώνει το χέρι του.

Ο πάστορας Τζωρτζ Ρόμπερτσον είναι ένας εκ των υ­πευθύνων της εκκλησίας αυτής. Διαχειρίζεται την παγκό­σμια επέκταση του κινήματος. Και στους διαδρόμους της Αποστολής βλέπουμε τις φωτογραφίες του Γερμανού εκπρο­σώπου τους. Εδώ, για παράδειγμα, είναι ο υπεύθυνος του ευαγγελισμού της Γαλλίας.

Ο Τζωρτζ Ρόμπερτσον παρουσιάζεται μετά χαράς ως ο ιθύνων νους της εκστρατείας κατά του CAN:

«Συγκέντρωσα όλες τις θρησκευτικές ομάδες και οργα­νώσεις, τη Σαϊεντολογία, τους Ουνίτες, τους Πρεσβυτερια­νούς, τους Καθολικούς, τους Λουθηρανούς, ακόμα και τους Κρίσνα. Συναντηθήκαμε και τους είπα: “Πρέπει να σταμα­τήσουμε το CAN, διότι παραβιάζει όχι μόνον τη θρησκεία σας, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματά σας και αυτό δεν μπορούμε να το ανεχθούμε, πρέπει να εργασθούμε όλοι μαζί για να θέσουμε τέρμα στις ενέργειες του CAN”. Η επίθεση κράτησε 7 χρόνια και ήταν σκληρή δουλειά».

Υπάρχουν όμως και μάχες πιο διακριτικές. Ουάσινγκτον, πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών, η καρδιά της πρώ­της παγκόσμιας δύναμης. Κάθε θρησκευτικό κίνημα έχει ε­δώ την αντιπροσωπεία του, για να υποστηρίζει τα συμφέροντά του. Το «Ινστιτούτο Θρησκευτικών και Πολιτικών Ελευ­θεριών» είναι μια ομάδα λόμπι, η οποία υπερασπίζεται τα δι­καιώματα όλων των θρησκευτικών κινημάτων που συνεργά­ζονται μαζί του, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους.

«Όλες οι πολιτικές ομάδες κάνουν λόμπι. Διότι όλες αυ­τές οι ομάδες επιδιώκουν να επιτύχουν τις ανώτερες πολιτι­στικές και ηθικές αξίες τους και, εν πάση περιπτώσει, αυ­τές που αντιστοιχούν στη θεολογία τους ή στο όραμά τους για τον κόσμο. Οι Βαπτιστές του νότου, οι επιτροπές των Εβραίων της Αμερικής, το Κογκρέσο των Εβραίων της Αμε­ρικής, το Συμβούλιο των Μουσουλμάνων της Αμερικής, υ­πάρχουν ομάδες λόμπι Καθολικών, Μουσουλμάνων, Εβραίων, υπάρχουν απ’ όλα. Όταν λοιπόν επιτίθεται κανείς στην Σαϊεντολογία, στους Ουνίτες, στους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε μειονοτική ομάδα μόνον για να τους εμποδίσει να κάνουν λόμπι, είναι απλώς γελοίο. Πιστεύω μάλιστα ότι είναι ανεύθυνο».

Επομένως η Σαϊεντολογία δεν ενοχλείται καθόλου. Το γραφείο του λόμπι της είναι εγκατεστημένο στην Ουάσινγκτον από το 1986. Με επιτυχία, όπως μας εξηγεί ο παλιός Σαϊεντολόγος Τζέσυ Πρινς:

«Από το 1986 μέχρι σήμερα, η Σαϊεντολογία χρηματο­δότησε πολλές προεκλογικές εκστρατείες πολιτικών προσώ­πων. Τους καλούσε σε εστιατόρια, σε άλλα τέτοια. Σήμερα, έχουν έξι ή επτά μέλη του Κογκρέσου που κάνουν λόμπι γι’ αυτούς».

Ένα παράδειγμα: ο γερουσιαστής Μπέντζαμιν Γκίλμαν έλαβε το 1998 άνω των πενήντα χιλιάδων φράγκων από τη Σαϊεντολογία για την προεκλογική του εκστρατεία. Ο Νεοϋορκέζος αυτός ρεπουμπλικάνος δεν είναι αχάριστος: οι θρη­σκευτικές ελευθερίες στην Ευρώπη απειλούνται, είναι λοι­πόν επείγον να υπερασπίσει τα συμφέροντα του προστάτη του. Ιδού λοιπόν ο γερουσιαστής Γκίλμαν το 1999, ο οποίος ζητεί κυρώσεις κατά της Γερμανίας που κατηγορείται για παρενόχληση της Σαϊεντολογίας. «Η Γερμανία πρέπει να αλλάξει τη στάση της και ο Πρόεδρος πρέπει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα».

Ο γερουσιαστής Γκίλμαν είναι επίμονος. Στην αλληλο­γραφία του τον ίδιο χρόνο ζητεί από τον Πρόεδρο του Συμ­βουλίου της Ευρώπης να ψηφίσει υποχρεωτικά κατά της ε­νίσχυσης αντιαιρετικών κανονισμών.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ΟΗΕ, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί αποτελούν α­ντικείμενο αυτού του λόμπι. Για παράδειγμα, ο ΟΟΣΑ, ένας διπλωματικός οργανισμός που συγκεντρώνει Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Από κοινού επιδιώκουν κανονικά να προ­βλέπουν ενδεχόμενες οικονομικές κρίσεις και συγκρούσεις στην Ευρώπη. Το Μάρτιο του 1999 οι Αμερικανοί γερουσια­στές του ΟΟΣΑ οργάνωσαν ένα συμπόσιο στη Βιένη. Το θέ­μα της ημέρας ήταν οι θρησκευτικές ελευθερίες στην Ευ­ρώπη. Ο Ντενί Μπαρτελεμί συμμετείχε στις συζητήσεις και θυμάται με κατάπληξη τη συνδιάσκεψη αυτή: «Είχαν συστήσει μια Επιτροπή εμπειρογνωμόνων, μεταξύ των ο­ποίων περιλαμβάνονταν ορισμένα πρόσωπα γνωστά για τις αντιδράσεις τους υπέρ των αιρέσεων και υπέρ της αναγνώρισης αυτών των οργανισμών ως μειονοτικών θρησκειών».

Πράγματι την ημέρα εκείνη, καλεσμένοι των Αμερικα­νών γερουσιαστών ήταν τρεις μάρτυρες. Μεταξύ αυτών ο Αλέν Γκαρέ, δικηγόρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά και έν­θερμος συνεργάτης των δημοσιεύσεων της Σαϊεντολογίας. Άλλος προσκεκλημένος μάρτυρας ήταν ο πάστορας Λουί ντε Μεό, επικεφαλής του Θεολογικού Ινστιτούτου της Νιμ, κο­ρυφαίος εκπρόσωπος στη Γαλλία της Greater Grace, που ή­ταν ο σύμμαχος της Σαϊεντολογίας στην επίθεση κατά του CAN. Και μόνον οι φωτογραφίες τους τον ενοχλούν:

«Είναι αδιανόητο πώς ένας τέτοιος χώρος του ΟΟΣΑ εί­ναι δυνατόν να χρησιμοποιείται για τη διάδοση τόσων ανακριβειών σχετικά με αυτά που συμβαίνουν στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ευρώπη, γενικώς. Εν πάση περιπτώσει, για τη Γαλλία. Και είναι εντελώς σκανδαλώδες, ιδίως όταν επιτρέπεται να προειδοποιούνται κάποια κράτη κατά τέτοιο τρόπο».

Μια προειδοποίηση, μερικές φορές πολύ επίσημη. Έτσι, το Στέητ Ντηπάρτμεντ, το υπουργείο Εξωτερικών της Αμε­ρικής, αναφέρει σε έκθεσή του για τις θρησκευτικές ελευθε­ρίες στον κόσμο, τον κατάλογο των διακρίσεων, των οποίων είναι θύμα στη Γαλλία ο πάστορας ντε Μεό και οι πιστοί του.

Είχαμε ραντεβού στο Στέητ Ντηπάρτμεντ για μια συ­νέντευξη, αλλά, ξαφνικά, δεν είμαστε πλέον ευπρόσδεκτοι:

— Η εν ενεργεία εξουσία μας είπε όχι, και αυτό είναι το πρόβλημα.

— Ποιος είναι αυτή η εξουσία;

— (γέλια) Ο βασιλιάς.

Στη μεγαλύτερη Δημοκρατία του κόσμου υπήρξε μόνον έ­νας βασιλιάς: ο βασιλιάς της επιρροής και του λόμπι, ο Σαϊε- ντολόγος Λαφαγιέτ Ρον Χάμπαρντ. Ο βασιλιάς έχει πεθάνει, αλλά άφησε στους κληρονόμους του ένα δίκτυο και πολ­λές μεθόδους. Kat στο τεράστιο βασίλειο κυκλοφορεί από τό­τε η φήμη ότι ορισμένοι ωφελήθηκαν – αν και πρόεδροι.

Είδαμε πώς και σε ποιο βαθμό οι αιρετικές ομάδες, χάρη στο λόμπι, που είναι κάτι το φυσικό στις Ηνωμένες Πολι­τείες, κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν την αμερικανική δι­οίκηση ώστε, μέσω της διπλωματικής οδού και μέσω δια­φόρων πιέσεων στα γαλλικά, γερμανικά, ακόμα και ιταλι­κά θεσμικά όργανα, να επιτύχουν τους σκοπούς τους.

Να σημειώσετε ότι συνάντησα ανθρώπους που συντάσ­σουν αυτές τις εκθέσεις εντός της αμερικανικής διοίκησης, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ιδίως η Γαλλία δεν σέβεται πια τη θρησκευτική ελευθερία. Διόλου φιλικές δηλώσεις. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανώτατοι αξιωματούχοι. Συνάντησα μάλιστα έναν σύμβουλο του Προέδρου των Ηνωμένων Πο­λιτειών, εν ενεργεία σύμβουλο του Προέδρου Μπους. Το ά­τομο αυτό δεν μιλούσε γαλλικά. Δεν μιλούσε καμία ευρω­παϊκή γλώσσα και παρ’ όλα ταύτα ήταν επιφορτισμένος να παρακολουθεί την κατάσταση των θρησκευτικών ελευ­θεριών στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι από τους ανώτα­τους Αμερικανούς αξιωματούχους, τους οποίους συνάντη­σα, δεν διαβάζουν κανένα επίσημο κείμενο. Διαβάζουν μό­νο κείμενα που αποστέλλονται από τις υπηρεσίες πληρο­φοριών ή τους πληροφοριοδότες τους ή από τις ομάδες των λόμπι. Βλέπετε την απομόνωση που υπάρχει μεταξύ των υπηρεσιών της αμερικανικής διοίκησης και ορισμένης πραγ­ματικότητας. Γιατί αυτό που συμβαίνει σε επίπεδο αιρέ­σεων, συμβαίνει και σε άλλους χώρους.

Θα ήθελα απλώς ννα υπενθυμίσω ότι ο Πρόεδρος Κλίντον είχε ως δικηγορι­κό γραφείο το γραφείο της Σαϊεντολογίας. Και υπάρχει και ένα ανέκδοτο:

Όταν έγινε η Διάσκεψη του ΟΟΣΑ στην Βιένη, στην ο­ποία αναφερθήκαμε προηγουμένως, για τις θρησκευτικές ε­λευθερίες, διάφορες ομάδες ήλθαν να παραπονεθούν ότι στη Γαλλία παραβιάζονται τα δικαιώματά τους. Όταν ζητήθηκε από έναν από τους παρόντες μάρτυρες να δώσει το σημείο επαφής του, ως σημείο επαφής έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του αμερικανικού Στέητ Ντηπάρτμεντ. Είναι βέβαια ένα μικρό αστείο, ένα ανέκδοτο, δείχνει όμως τη σύγχυση που επικρατεί στους κόλπους της αμερικανικής διοίκησης επί του θέματος. Θέλω απλώς να δείξω ακόμα δύο έγγραφα. Ένα τέλεξ, που εστάλη από την αμερικανική πρεσβεία της Μα­δρίτης στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, και είναι σχετικά απόρρητο, στο οποίο περιγράφονται τα προβλήμα­τα που συναντούσαν οι Σαϊεντολόγοι στην Ισπανία και πώς η αμερικανική πρεσβεία φρόντιζε ώστε να επιβραδύνει το έργο των δικαστικών αρχών και τελικά να συνεργάζεται με την αίρεση για να οργανώνει την απαλλαγή της.

Βλέπουμε δηλαδή τους στενούς δεσμούς και την κοινή δράση. Και για το τέλος έχω ένα κείμενο της Σαϊεντολο­γίας για την Ελλάδα, όπου η οργάνωση επικοινωνεί με την μητρική στις ΗΠΑ και δηλώνει την ικανοποίησή της για την παρέμβαση της CIA, που επέτρεψε το κλείσιμο μιας ελληνικής υπηρεσίας πληροφοριών, η οποία εργαζόταν κα­τά της αιρέσεως, και την απόλυση του προσωπικού της. Βλέπετε ότι σαφέστατα υπάρχουν σχέσεις μεταξύ της κο­ρυφής της αιρέσεως και της αμερικανικής διοίκησης.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ: ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΕΣ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ – ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ

https://www.entaksis.gr/fouchereau_sects/